Ze hebben het gehaald! Maik Willems van het Bastion Hotels Dakar Team staat Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025

Ze hebben het gehaald! Ronald van Loon en Erik Lemmen staan Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025

Ze hebben het gehaald! Hans Stacey en Anton van Limpt staan Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025  

SHUBAYTAH  – Deze keer finishte hij de Dakar Rally wél als wedstrijdrijder. En met zijn 24ste plaats in het eindklassement was hij ook nog eens de beste Nederlander in de prestigieuze T1+ klasse. Ronald van Loon was vrijdag een blij man nadat hij in Shubaytah over het finishpodium was gereden. Dat hij samen met zijn navigator Erik Lemmen in de slotetappe als 39ste was gefinisht, was slechts bijzaak.   “Dit is een onwijs fijn gevoel. Ik heb er drie jaar naar uitgekeken, naar het moment van vandaag, dat we naar de finish mochten rijden”, zei Van Loon. “Er zijn ook mensen die hem al heel vaak gereden hebben , maar nooit de finish gehaald hebben. Ik wilde heel graag finishen, dan hebben we dat gehad. Ik ben echt heel blij dat dat gelukt is!” Beste Nederlander En dan werd de coureur van Oase Motorsport in zijn Red-Lined REVO + dus ook nog eens de beste Nederlander. “Daar ben ik ook heel blij mee. Zo mooi. Omroep Brabant vroeg me voor de rally wat mijn doel was. Ik zei: beste Nederlander worden. Geweldig dat dat gelukt is. Als je dan ziet tussen welke namen we in het klassement staan en tussen welke namen we vandaag gestart zijn… We stonden alleen tussen de fabrieksauto’s. Er stonden er nog een hoop, dus dat was mooi.” Vrijdag reed hij nog de slotetappe van 131 kilometer. Net zoals de etappe van donderdag werd ook die rit in de regio rond finishplaats Shubaytah gehouden, met deze keer een special van slechts 61 kilometer. “We hebben ervan genoten, het was een mooie etappe”, zei de inwoner van Son en Breugel. “Al kregen we het niet gratis. Het was een nog best wel serieuze etappe met vijftig kilometer duinen. Flinke duinen. Die waren zeker geen cadeautje.” Uitvallen Sterker nog, met het zicht op de finish, vielen nog enkele deelnemers uit, had Van Loon gezien. “Ik heb twee auto’s kapot zien staan, twintig kilometer voor het einde. Dat is apart. In theorie kon ons dat ook overkomen, wist ik. Dat ging wel door mijn achterhoofd. Het spelletje is hard; het hoort erbij. Ik hoopte gewoon dat de auto het goed bleef doen. Gelukkig is alles goed verlopen.” Dat laatste was een regelrechte opluchting voor Van Loon. Had hij nu afgemaakt wat tijdens zijn debuut in 2023 niet was gelukt. Destijds viel hij al in de tweede etappe uit. Daarna reed hij buiten mededinging de rally uit, maar kon hij dus geen aanspraak maken op de felbegeerde medaille. Nu kreeg hij het blinkende kleinood dus wél omgehangen. “Het mooiste dat er is”, genoot hij nog na.   Terugblikkend op de rally constateerde hij dat die al met al vrij vlot verlopen is. En dat gold zeker voor de samenwerking met Lemmen. Van Loon: “Ik rijd al acht jaar met Erik. De samenwerking is supergoed. Dat is helemaal goud. Er hoeft van mij geen andere navigator te komen.” Dus zien we hetzelfde duo in 2026 weer aan de start? “Ik heb geen plan. Ik ga er eerst gewoon lekker van genieten. Daarna zien we wel verder.” En nu dan een paar dagen uitrusten in Saoedi-Arabië? “Nee, we zijn maandag weer thuis. En dinsdag weer aan het werk. Ik heb wel genoeg uitgerust. We kunnen weer aan de slag!”

De Tsjechische trucker Martin Macik heeft op indrukwekkende wijze zijn tweede Dakar Rally op zijn naam geschreven. In de laatste etappe van 131 kilometer consolideerde hij zijn voorsprong van ruim tweeëneenhalf uur op de concurrentie. De laatste etappe kende een bijzondere start, waarbij alle deelnemers gezamenlijk van start gingen voor een kort maar intensief parcours richting het finishbivak. Vooral voor de nummers twee (Mitchel van den Brink) en drie (Ales Loprais) in het klassement was het nog een spannende dag. Voor anderen was dit voornamelijk een rondje om de kerk. De zege in de slotetappe ging naar Ales Loprais, die daarmee zijn vijfde etappezege van deze editie pakte. Met zijn overwinning in de laatste proef kwam hij nog wel dichtbij, maar kon hij de tweede plaats van de Nederlander Mitchel van den Brink niet meer bedreigen. Voor de 23-jarige Van den Brink betekent de tweede plaats zijn beste prestatie ooit in de Dakar Rally. De jonge Nederlander verbeterde daarmee zijn derde plaats van vorig jaar en liet de ervaren Loprais achter zich in het eindklassement. Martin Macik: “Met vijf etappezeges en de eindzege hebben we laten zien dat onze truck ‘Benny the Big Guy’ de sterkste was in deze editie.” FOTO: A.S.O

Op het programma stond een korte maar intensieve special, waarin sommige deelnemers strijden voor een podiumplek terwijl anderen vooral willen genieten van de laatste kilometers. De stage besloeg 131 kilometer van de in totaal 7.828 kilometer lange route. Voor de motorrijders komt de totale afstand uit op 7.453 kilometer. Na een verbindingsroute van 70 kilometer wachtte de deelnemers een special van 61 kilometer naar het bivak in Shubaytah. De Argentijn Nicolas Cavigliasso heeft geschiedenis geschreven door na zijn quad-zege in 2019 nu ook de titel in de Challenger-klasse te veroveren, zo blijkt uit de officiële uitslag. Zijn constante prestaties, met een top-6 klassering in elke etappe, hebben hem vanaf de eerste dag aan de leiding gebracht. In het eindklassement van de Challenger-categorie gaat het zilver naar de Portugees Goncalo Guerreiro. Het brons is voor de jonge Spaanse rijder Pau Navarro, die op slechts 20-jarige leeftijd deze prestatie neerzet. De Nederlandse eer werd in de slotetappe onder andere hoog gehouden door Paul Spierings. In een zenuwslopend duel met Yasir Seaidan wist hij de laatste etappe te winnen met een voorsprong van veertien seconden. Voor Spierings, die eerder in de rally uitviel met mechanische problemen tijdens de verbindingsroute van etappe tien, zal dit een waardige afsluiting van zijn rally zijn. De dag overwinning is misschien een pleister op de zere wond, vooral omdat ze een podiumplek in het eindklassement als sneeuw voor de zon zagen verdwijnen toen ze moesten opgeven. FOTO: A.S.O

De Dakar Rally 2025 kende vandaag een spectaculaire finale met een gezamenlijke start, waarbij alle deelnemers zich nog één keer moesten bewijzen in een korte maar intensieve special richting het laatste bivak.De slotdag bestond uit een route van 131 kilometer, waarvan 61 kilometer als special. De deelnemers legden eerst een verbindingsroute van 70 kilometer af naar de start van deze beslissende etappe, die eindigde bij het bivak in Shubaytah. “Dit is een ongelooflijk moment voor mij en het hele team”, aldus Brock Heger die als debutant het eindklassement van de SSV’s won. Hij begon met meer dan twee uur voorsprong op ‘Chaleco’ Lopez aan de slotetappe en daarom moest hij deze laatste etappe eigenlijk alleen maar uitreiden.  Xavier de Soultrait was de snelste in de laatste etappe. Hij reed niet meer mee voor het klassement, maar deed nog wel mee in de Dakar Experience. Hij werd kort gevolgd door de Amerikaan Hunter Miller en de Portugees Joao Monteiro die het podium completeerde. Voor het Nederlandse duo Roger Grouwels en Rudolf Meijer eindigde de rally succesvol met een negentiende plaats in de laatste etappe. Deze prestatie was voldoende voor een achtste positie in het eindklassement, waarmee ze hun vooraf gestelde doel ruimschoots overtroffen. FOTO: A.S.O

De 47e editie van de Dakar Rally heeft een historische winnaar opgeleverd. Yazeed Al Rajhi heeft als eerste Saoedi-Arabische coureur de zwaarste woestijnrally ter wereld gewonnen. De Toyota-rijder bleef na 7.828 kilometer de Zuid-Afrikaan Henk Lategan voor met een verschil van 3 minuten en 57 seconden. De laatste etappe van 131 kilometer werd gewonnen door Lucas Moraes. De Braziliaan versloeg Nasser Al-Attiyah met anderhalve minuut voorsprong. De viervoudig Dakar-winnaar eindigde in het eindklassement net naast het podium op de vierde plaats. Zweed Mattias Ekström legde beslag op de derde plaats in het eindklassement, op 20 minuten en 21 seconden van winnaar Al Rajhi. Met deze prestatie bezorgde hij constructeur Ford het eerste podium ooit in de geschiedenis van de rally. Deze editie kenmerkte zich door een ongekende competitie in de Ultimate-klasse. Maar liefst tien verschillende coureurs wonnen een etappe, verdeeld over vier constructeurs: Toyota (8), Ford (2), Dacia (1) en Mini (1). “Dit is een historisch moment voor Saudi-Arabië en voor mezelf. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik de Dakar heb gewonnen”, zegt Al Rajhi. FOTO: A.S.O

Weids, weider, speelweide Dit is het derde continent waar ik deelneem aan de Dakar Rally. Zowel Afrika als Zuid Amerika waren met Senegal, Mauritanië, Argentinië, Bolivia en Peru, stuk voor stuk geweldige landen met onmetelijke afstanden en vlaktes. Maar Saoedi-Arabië slaat werkelijk alles als het gaat om ruimte. Nu begrijp ik ook wat de ASO, de Dakar en Tour de France organisator, ertoe heeft gebracht om de Dakar in dit land te laten shinen. Ik zie het helemaal voor me dat zo’n organisatie de kaarten bekijkt en een oneindige zandbak voor zich ziet waar je ongebreideld rally proeven uit kunt zetten met alle ondergronden waar je iedere Dakar-deelnemer plezier geeft en tot wanhoop kunt drijven. Het is bij ons allebei gelukt. Daardoor kunnen ze hier ook voor iedere klasse van motoren, auto’s of zelfs de Dakar Classic eigen routes voorschotelen van honderden kilometers, zonder elkaar te overlappen. In het weidse en prachtige landschap kun je ook àlles voorschotelen, zandvlaktes, rivierbeddingen, rotsachtige bergpassages, lange vlaktes en natuurlijk eindeloze duinen. En ze kunnen nog twintig jaar doorplannen met routes, zonder terug te moeten vatten naar eerdere routes, zoals we in Afrika vaak zagen. Keerzijde is dat er in ons bivak, het Empty Quarter, zoals dit gebied genoemd wordt, geen enkele vorm van internet is. Hele hordes rijden de hele dag 15 kilometer de berg op om een signaal op te pikken. Je zou zeggen dat de Dakar organisatie in deze moderne tijd toch wel in staat is om een verbinding tot stand te brengen. Maar goed, het einde is in zicht. Het was weer een zware klus, fysiek als emotioneel, afgemat door vroege starts, lange afstanden en dagen, zware klappen op je lijf en vaak graven om uit de hoge duinen te klunen. En zoals Erik van Loon zegt: “Wij zijn zo gek om iedere dag over een zandpad naar de wintersport te rijden.” ~ Anton van Limpt, navigator Dakar Classic (#713)

Daniel Sanders heeft geschiedenis geschreven door als tweede Australiër ooit de Dakar Rally te winnen. De motorrijder volgt daarmee zijn landgenoot Toby Price op, die in 2016 en 2019 al succesvol was in deze woestijnklassieker. Voor zijn team KTM betekent het de twintigste overwinning. In de twaalfde en laatste etappe was het de Zuid-Afrikaan Michael Docherty die de dagzege pakte. Hij was drie seconden sneller dan de Fransman Adrien Van Beveren. Voor Docherty is het zijn tweede etappezege in deze editie. De Fransman Van Beveren eindigde voor het tweede jaar op rij op het podium. Niet eerder slaagde een Franse rijder erin om twee keer achter elkaar het podium te halen sinds Cyril Despres, die de rally in 2012 en 2013 op zijn naam schreef. In de Rally 2-klasse ging de eindzege naar de Spanjaard Edgar Canet. De nieuwkomer voegt zich daarmee in een illuster rijtje van winnaars, waaronder Mason Klein, Romain Dumontier en Harith Noah. Het podium werd gecompleteerd door de Oostenrijker Tobias Ebster en de Fransman Romain Dumontier. Voor Spanje was er nog meer succes te vieren. Tosha Schareina bezorgde zijn land de eerste podiumplek in tien jaar tijd in de Rally GP categorie. “Dit is ongelooflijk. Tien jaar hebben we hierop moeten wachten. Deze tweede plaats voelt als een overwinning”, zei Schareina.

Het is tijd om te genieten van een massastart, terwijl de deelnemers in volle vaart de woestijn doorkruisen (althans op sommige stukken). Iedere deelnemer zal de finish op zijn eigen niveau beleven, omringd door een cirkel van duinen. Sensatie en emoties gegarandeerd.

SHUBAYTAH  – Het is echt zo: na de elfde etappe van de Dakar Rally staat Roger Grouwels op de achtste plaats in het algemeen klassement in de SSV-categorie. Vrijdag is de korte slotetappe. Je zou zeggen dat het niet meer mis kan voor de Limburger en zijn navigator Rudolf Meijer. En dan te bedenken dat hij vooraf had ingezet op een plek bij de eerste vijftien. Donderdag finishte hij als zestiende.  Voor de Dakar-deelnemers was het een rare dag in de woestijn rond Shubaytah. Vroeg in de ochtend was het dusdanig mistig dat de helikopters niet mochten vliegen. Vertraging dus. Urenlang. “Toen we vertrokken, konden we geen veertig meter ver kijken”, blikte Meijer terug. “We hadden een verbinding van honderd kilometer naar de special en het bleef maar mistig. We wisten al wel dat als de helikopters kunnen niet vliegen, dat er ook niet gestart wordt.” Eén grote warboel “Bij de start van de special aangekomen, was het inderdaad één grote warboel van auto’s en vraagtekens: wat gaat er gebeuren? Maar uiteindelijk zijn we drie uur later toch gestart. Omdat we zo laat gestart waren, heeft de organisatie gezegd dat de laatste deelnemers niet in het donker nog door de duinen mochten rijden. Want deze duinen zijn toch best wel tricky.” Het gevolg was dat deelnemers die na 15.00 uur bij kilometer 137 aankwamen niet meer verder mochten. Meijer: “Wij mochten twee minuten voor drie beginnen aan het tweede deel van de proef. Toen heb ik tegen Roger gezegd: laten we dit niet doen. We pakken gewoon die twee minuten straftijd. Dan laten we ons afvlaggen bij de neutralisatie en gaan we terug naar het kamp. We hadden nog een kleine neuslanding gemaakt, dus we waren onze lampen weer kwijt.” Geen overmoedige risico’s Grouwels was het ermee eens. Bovendien bedroeg hun voorsprong op de nummer negen in het klassement dik anderhalf uur. Anders gezegd: die twee minuten konden ze wel lijden. “We zijn nu zo dicht bij de finish dat we nu geen overmoedige risico’s moeten gaan nemen.” Morgen wacht het duo de laatste, korte etappe in de regio rond Shubaytah. De rit is slechts 131 kilometer lang met een special van 61 kilometer. Meijer vond het wel prima. “We zijn best wel moe. Het is toch best een lange zit. Dus we hebben eigenlijk wel zin om het af te maken en over het podium te gaan en die medaille mee naar huis te nemen. Aan de andere kant zit je ook in een ritme. Als het nog een week had geduurd, dan was dat ook gelukt. We hebben dus een beetje gemengde gevoelens.”

SHUBAYTAH  – Nu ook de elfde etappe van de Dakar Rally geen groot drama opleverde voor Stefan Carmans, heeft het er alle schijn van dat de coureur van CSA Racing vrijdag zijn tweede medaille mag ophalen. Echt hard had hij donderdag niet hoeven knokken om de rit tot een goed einde te brengen, want die werd halverwege geneutraliseerd. Uiteindelijk werd hij in de T1+ klasse als 41ste geklasseerd. Wat was er gebeurd? Door mist in de vroege ochtend konden de helikopters niet vliegen en dat betekende een urenlange vertraging. Daardoor zag het er op een gegeven moment naar uit dat veel deelnemers zich in het pikkedonker nog in de duinen van het Empty Quarter zouden bevinden. En dat was onverantwoord, oordeelde de organisatie.    “De etappe is voor ons heel goed verlopen”, blikte Carmans’ navigator Ajran van Tiel terug. “Wel jammer dat hij is ingekort door de late start. We hebben drie uur vertraging gehad waardoor wij laat zijn gestart en waardoor de organisatie het risico niet heeft willen nemen om ons in het donker te laten rijden.” Uit de stage gehaald Om 15.00 uur was het over en uit voor die dag. “Vanaf dat moment mocht er niemand meer de neutralisatie voorbijrijden. Dus zijn we uit de stage gehaald en hebben we uiteindelijk maar de helft gereden. En dat was wel heel erg jammer, want het is zo ontzettend mooi om door die duinen te rijden. We hadden een lange volle dag duinen en dan pakken ze de helft af.” “We zijn niet supersnel in de duinen, maar ik weet wel hoe we de duinen moeten rijden. We rijden niet meer vast. Er overkomen ons eigenlijk geen gekke dingen meer in de duinen. En dan wordt het steeds leuker om die duinen te rijden. Het is net een achtbaan. Daar kun je van genieten.” Zenuwachtig Vrijdag staat de laatste etappe op het programma, een korte rit met een special van slechts 61 kilometer in de regio rond bivak-plaats Shubaytah. “Ik weet van vorig jaar dat ik op de laatste dag nog zenuwachtiger was dan op de eerste dag. Want tijdens die laatste dag wil je gewoon niks fout doen.” “Er mag niks fout gaan, want je wil absoluut niet uitvallen. Maar ik ga ervan uit dat de organisatie niet de zwaarste duinen heeft neergelegd. Dat wij gewoon een mooi parcoursje kunnen rijden en dat we morgen op het podium kunnen rijden!”

SHUBAYTAH  – Met de 35ste plaats in de T1+ klasse sloten Ronald van Loon en zijn navigator donderdag de laatste serieuze proef af tijdens de 47ste Dakar Rally. De elfde etappe was de tweede in het Empty Quarter en de coureur van Oase Motorsport had zich er zo goed vermaakt, dat hij niet in de gaten had dat hij de linkervoorkant van zijn Red-Lined REVO+ was verloren.   “Ik vond het een mooie etappe. Ze was op ons lijf geschreven”, zei een montere Van Loon in het bivak van Shubaytha. En toen was daar de neutralisatie en moesten hij en Lemmen helaas stoppen. Hoe dat zat? Philips-toren “Gisteren hadden we niet de allerbeste tijd gereden omdat we even vast hadden gestaan. Het was maar een klein proefje, dus dat hakt er meteen in. Daardoor moesten we vandaag laat starten. En nog eens twee uur later omdat de helikopters vanochtend niet konden vliegen door de mist. Dan hangt dat allemaal aan elkaar vast waardoor we te laat in de duinen zouden komen. En daar in het donker rijden is niet verantwoord. Die duinen zijn echt zo hoog als de Philips-toren.” Hoewel Van Loon op zichzelf gezien natuurlijk liever had geracet, kon hij zich prima vinden in het besluit van de wedstrijdleiding. “Want ‘s nachts kunnen de helikopters niet vliegen. Dus als je dan over de kop gaat, dan is het wel echt een uitdaging om je eruit te krijgen.” Bovendien was de auto niet meer helemaal wat die wezen moest. Al werden Van Loon en Lemmen pas  doordrongen van dat feit toen iemand in de neutralisatie zei dat ze ‘wat waren verloren’. Van Loon: “Ik zei: ‘Waar dan?’ Hij zei: ‘Linksvoor’. Ik zei: ‘Dat meen je niet!’” Voorkant weg “Ik loop naar voren en ik zie hoe de hele voorkant weg is. Dus ik heb ergens een duintje te hard geraakt. Heel de hoek was weg. Ik heb het gewoon niet in de gaten gehad. Die auto veert heel goed, dus die klap is niet hard geweest. Ik heb het gewoon niet in de gaten gehad, heb niks zien vliegen.” “Mijn topmonteurs maken nu weer een nieuw voorkantje en dan kunnen we morgen mooi over de finish. We moeten alleen even links en rechts hetzelfde maken. Dus dadelijk een blauwe sticker eraf en dan een ander stickertje erop en dan ziet niemand het.” Vrijdag hoopt de coureur uit Son en Breugel dan eindelijk die felbegeerde Dakar-medaille omgehangen te krijgen. Want zijn eerste Dakar, in 2023, eindigde in een uitvalbeurt. Vrijdag resten hem nog 61 kilometers special, dan zit de Dakar erop. “Ik heb er heel veel zin in. We gaan wel een beetje voorzichtig doen, denk ik. We proberen hem gewoon uit te hobbelen, want we kunnen alleen maar verliezen.” Bovendien staat hij nu op een keurige 24ste plaats bij de auto’s en daarmee is hij de beste Nederlander. “We moeten zorgen dat we hem uitrijden!”

Anja van Loon van Fried van de Laar Racing Team de Rooy in gesprek met Rallymaniacs na stage 11 van de Dakar Rally 2025

Ronald van Loon in gesprek met Rallymaniacs na stage 11 van de Dakar Rally 2025.  

NL || SHUBAYTAH  –  In een pittige elfde etappe van de Dakar Rally heeft Team de Rooy FPT niet de tweede plaats bij de trucks kunnen heroveren. Nummer drie Aleš Loprais moest een gat dichten van iets meer dan vier minuten op Mitchel van den Brink maar verloor anderhalve minuut op de Nederlander en werd vijfde in het dagklassement. Vaidotas Žala zorgde ervoor dat er ook donderdag weer een rijder van Team de Rooy bij de beste drie eindigde. De Litouwer werd derde. Anja van Loon werd elfde. De tweede dag in het Empty Quarter van Saoedi-Arabië begon met een tegenvaller. De start moest noodgedwongen worden uitgesteld vanwege mist. Uiteindelijk vertrokken de trucks 2,5 uur later dan gepland. “We hebben 2,5 uur met alle deelnemers van de trucks naar die berg zitten kijken van: hoe komen wij er omhoog?”, blikte Anja van Loon terug in het bivak van Shubaytah. Zoveel kapotgereden Maar toen de helikopters de lucht in mochten, was dat het teken dat de wedstrijd kon beginnen. “Dus we konden iedereen zien vertrekken, en de eerste kwam niet boven, de tweede kwam niet boven, de derde wel, en de vierde kwam ook niet boven. Die is ook uitgevallen. Gewoon op de een-na-laatste dag niet gefinisht. Er was zoveel kapotgereden.” Veel vertrouwen gaf het in ieder geval niet. “Wij moesten als zesde starten en nummer vijf pakte een andere track omhoog en die hebben wij gevolgd. En toen konden we zo weg”, zei Van Loon. “Het was echt meteen al pittig. Gisteren hebben we duinen gehad, zó anders dan vandaag.  Toen waren ze heel klein en kort en ander zand en op een ander moment van de dag. Dat scheelt heel veel.” Omhoog ploegen Want in plaats van om 5.26 uur startten Van Loon en haar broers Ben en Jan van de Laar dus 2,5 uur later. “Als je vroeg op de proef bent, scheelt dat zoveel met zand. Maar nu waren we heel laat, dus met de zon. Die maakt het zand zoveel losser. Het werd echt omhoog ploegen. Echt pittig.” De coureur van het Fried van de Laar Racing Team de Rooy FPT kwam zelfs drie keer vast te staan, gelukkig steeds maar heel eventjes. “Echt op een lullig ding. En omdat het zand zo los is, sta je meteen vast zodra je stilstaat.”  “We hebben nog heel even naar een waypoint gezocht waar de track niet klopte, maar blijkbaar kwam dat ook omdat er een truck vastzat. Een punt waar iedereen dacht: oh daar moeten we naar beneden. Maar daar had ik verder door gemoeten, dan was er niks aan de hand geweest.” Van Loon was afgeleid door die truck. “Zo van: oh ja, daar kunnen we niet komen. Dus we moeten een andere route kiezen. Maar we zijn helemaal blij. Morgen de laatste dag”, zei ze over de ultrakorte special van 61 kilometer rond Shubaytah. “Ik heb er super, super zin in. Het is maar een paar kilometer en dan is het gelukt, dan zijn we er!”   ENG || SHUBAYTAH  – In a tough eleventh stage of the Dakar Rally, Team de Rooy FPT didn’t manage to regain second place among the trucks. Number three Aleš Loprais needed to close a gap of just over four minutes on Mitchel van den Brink but lost one and a half minutes to the Dutchman and finished the day in fifth place. Vaidotas Žala ensured that a Team de Rooy rider finished in the top three again on Thursday. The Lithuanian finished third. Anja van Loon placed eleventh. The second day in the Empty Quarter of Saudi Arabia began with a setback. The start was delayed because of fog. Ultimately, the trucks started 2.5 hours later than planned. “We spent 2.5 hours with all the truck participants looking at the mountain and wondering how we were going to get up there”, recalls Anja van Loon from the bivouac in Shubaytah. Multiple Failures Once the helicopters were cleared for takeoff, it signaled that the race could begin. “We could see everybody leaving, and the first one didn’t make it to the top, the second one didn’t make it, the third one did, and the fourth one didn’t make it up either. It just dropped out of the race. Didn’t finish on the penultimate day. And the track got crushed.” The events certainly didn’t inspire much confidence. “We had to start sixth, and number five took another track, which we followed. And then we were able to get away”, said Van Loon. “It was really tough from the start. Yesterday we had dunes, but they were very different from today. Then they were very small and short, with different sand and at a different time of day. That made a big difference.” Pushing Uphill Instead of starting at 5:26 a.m., Van Loon and her brothers Ben and Jan van de Laar started 2.5 hours later. “Starting early makes a big difference with sand. But now we were very late, so with the sun quite high already. That makes the sand much looser. It was really like pushing uphill.” The driver of the Fried van de Laar Racing Team de Rooy FPT got stuck three times, fortunately only briefly each time. “It was really hard. And because the sand is so loose, you get stuck as soon as you stop.” “We briefly searched for a waypoint where the track wasn’t right, but apparently it was also because a truck was stuck. It was a point where everybody thought oh, we have to go down there. But I should have kept going, then there wouldn’t have been any problem.” Van Loon was distracted by the truck. “Like, oh yeah, we can’t go there. We have to take another route. But we are completely happy. Tomorrow is the last day”, she said of the ultra-short 61-kilometer special around Shubaytah. “I’m really, really looking forward to it. It’s just a few kilometers and then it’s done, then we’re there!”

Dave Klaassen in gesprek met Rallymaniacs nadat hij zijn elfde etappe na 300 meter abrupt moest stoppen.

Arjan van Tiel in gesprek met Rallymaniacs na stage 11 van de Dakar Rally 2025

SHUBAYTAH  – De grootste uitdaging voor Hans Stacey en zijn navigator Anton van Limpt kwam donderdag nota bene net na de finish van de elfde etappe, waar ze tweede waren geworden in de H4-klasse. Ze kwamen er goed vast te zitten in het losse woestijnzand van het Empty Quarter. Maar goed, ze hadden de etappe dan toch al uitgereden en de finish van Dakar Classic is met nog een dag te gaan in zicht. En, zo geven de twee van de Dutch Quattro Legends aan, het is ook wel mooi geweest.    “We gaan met een fijn gevoel de laatste etappe in. Niet dat we er klaar mee zijn, maar de vermoeidheid slaat wel toe”, bekende Van Limpt. “We moeten elke ochtend tussen kwart voor vier en half zeven weg. Die korte nachten breken je op. Gisteren zaten we veertien uur achter het stuur, vandaag dan wat korter. Maar het zijn lange dagen.” Mist En dan werd donderdag de start ook nog eens uitgesteld vanwege mist. “Dat wachten was wel killing. Want we zouden om half acht moeten starten en het werd half twaalf. Dan ben je echt helemaal uit je concentratie. Je bent het zicht kwijt op de proeven. Uiteindelijk werden ze allemaal ingekort. En toen gingen we inderdaad de duinen in en het ging best goed. We hebben één keer vastgezeten, één keer moeten graven. Maar geen foutjes gemaakt, we zijn tweede geworden dus dat was positief.” De voorlaatste etappe zou hoge duinen presenteren aan de deelnemers, maar dat viel volgens Stacey reuze mee. “Maar ze waren wel heel zacht. We waren over de finish. Ik had de Audi al iets verder gereden, een beetje bergaf en dan wil je wegrijden en dan zak je vast”, aldus de oliehandelaar uit Best. “Dat was eigenlijk nog zwaarder dan de proef. Op een gegeven moment stonden er drie auto’s. Een auto probeerde ons eruit te trekken. Die kwam ook vast te staan. Het was niet te doen.” Van Limpt: “De duinen op zich waren niet echt hoog, maar ze waren echt lastig. Zeker op het midden van de dag. Je ziet al geen reliëf door de zon. Dan is het moeilijk zicht te krijgen op hoe de duinen lopen. En ze waren ontzettend los. Ze hadden een echt losse structuur. Dus bij het minste of geringste zakte je weg en dan moest je zien dat je door kon.” Best hard werken Het was, kortom, allemaal ‘best hard werken’. “Vooral als we moeten graven is het extra hard werken. Dan heb je er een stukje sportschool bij. Dus ik ben blij als we morgen de laatste kilometers goed doorkomen en heerlijk naar het podium kunnen. En uiteindelijk de zoveelste Dakar kunnen afvinken.” Want, zo wist hij, het uitrijden op zich is toch al bijzonder. “Als je ziet dat hier allemaal op de kar staat, auto’s die allemaal uitgevallen zijn. Het moet allemaal heel blijven. Het is een motorische sport, dus alles kan kapot. We hebben ook veel kapot gehad. Maar gelukkig, als we morgen over de finish gaan, dan hebben we wel weer een mooie prestatie geleverd. Wat niet vanzelfsprekend is. Het is niet vanzelfsprekend om de Dakar uit te rijden. En ook deze niet. Ik vond hem zwaar.”

Rudolf Meijer in gesprek met Rallymaniacs na stage 11 van de Dakar Rally 2025

Hans Stacey en Anton van Limp in gesprek met Rallymaniacs na stage 11 van de Dakar Rally 2025.

Het grote Empty Quarter Challenge bereikt zijn hoogtepunt op de avond voor de finish. Het is nog niet gedaan in de strijd om de medaille, want dit terrein zit vol met valkuilen en sjotten. Teams krijgen de kans om flinke tijdswinst te boeken in de duinen. Dit keer zullen er echter drie verschillende routes zijn, zodat vrachtwagens niet te veel tijd hoeven door te brengen in de duinen.

SHUBAYTAH  – Het Empty Quarter in Saoedie-Arabië bleek geen al te grote gesel voor Stefan Carmans. De coureur van CSA Racing bracht woensdag de tiende etappe van de Dakar Rally zonder al te grote problemen tot een goed einde in de T1+ klasse. Hij stuurde zijn Red-Lined REVO+ als 47ste over de finish. “Het was vandaag een leuke rit, 120 kilometer duinen”, zei Carmans in het bivak van Shubaytah. “Deze morgen hadden we een verbindingsrit van 500 kilometer. Dat was wel niet zo fijn, maar dat hoort erbij. En dan 120 kilometer duinen, en dat waren niet de zwaarste duinen. Dus lekker uitgehobbeld, zou ik zeggen. En voor de rest is er niet veel gebeurd vandaag. Geen stukken gereden, geen lekke banden. Een mooie rit.” Rechttoe rechtaan-etappe Het was eindelijk dus weer een wat meer rechttoe rechtaan-etappe voor de Belgische ondernemer. Want de voorbije dagen waren voor hem zeker niet altijd gemakkelijk geweest. “Ja, we hebben een beetje pech gehad. We hebben lekker banden gereden, we hebben velgen kapotgereden. Maar ja, dat hoort er allemaal bij. Dat is Dakar.” Goed, hij zit nog in de wedstrijd en de finish is nabij. Maar eerst nog de tweede etappe in het Empty Quarter. De laatste serieuze test in de 47ste Dakar Rally. “Morgen komen de hoge duinen”, wist Carmans. “Vorig jaar lag mij dat vrij goed. Ik weet niet hoe het morgen gaat zijn. Een ongeluk zit soms in een klein hoekje. Dus als het goed gaat, dan ben je blij. Gaat het verkeerd dan kan het serieus verkeerd gaan.” Voorzichtigheid Met andere woorden, voorzichtigheid is donderdag ‘aan de orde om het tot een goed einde te brengen’, zei Carmans. “Morgen kan ik niks meer verdienen dus het is gewoon proberen die stage te beëindigen in het licht, en niet in het donker terecht komen. Ja, en dan zal die tweede medaille wel komen, hoop ik!”