Het ligt in de woestijn van Saoedi-Arabië vergeven van de stenen. Vele duizenden, in alle soorten en maten. Maar één is genoeg om een hele Dakar te vergallen en Teun Stam heeft er in twee dagen tijd al twee geraakt. De finish van de 367 km lange tweede etappe bereikte hij met forse schade aan de Toyota Landcruiser. “Maar we zijn er wel.” Nog vóór wereldster Fernando Alonso bovendien. Dat was een kleine pleister op de wonde. De monteurs van Schijf Rally hebben vannacht een stevige kluif aan de auto. In het bivak somde Stam op wat er zoal aan mankeert. “De vooras krom, de bouten van de diff afgebroken, de aandrijfas krom, een grote scheur in de bodemplaat en nog wat kleinigheidjes. Dat is best veel werk inderdaad. Maar we hebben een goed clubje bij elkaar om het te fiksen.” Teun Stam en René Bargeman waren in gevecht met een ssv waar ze maar niet voorbij konden in het stof. Juist op het moment dat er wat ruimte ontstond en Stam gas gaf om de buggy te passeren, knalde hij vol op een grote steen. “Op zo’n 80 kilometer voor de finish. Een enorme knal en daarna een hoop geluid en gekraak. Ik dacht dat de Toyota dwars doormidden brak, maar hij bleef rollen, dus we zijn God-zegene-de-greep doorgereden naar de finish.” Het voornemen om uit de narigheid te blijven is dus niet helemaal gelukt in de etappe van Al Wajh naar Neom, maar het doel om voor het donker binnen te zijn is wel behaald. “Wij rijden wat verder achterin. Dan is alles al aan puin gereden en je zit de hele dag vol in het stof. Je móet wel behoudend rijden dan. Maar een kans om uit het stof te komen, laat je ook niet lopen. Tja… We hebben nu twee stenen geraakt van de duizenden die er liggen. Gisteren één en vandaag één. Laten we hopen dat het hierbij blijft. René was naar de briefing en daar werd gezegd dat we morgen in het mooiste natuurgebied van Saoedi-Arabië komen. Ik ben benieuwd. Tot nu toe hebben we alleen nog maar stenen gezien. Ik hoop dat morgen wat anders is.”

Gerrit Zuurmond, Jasper Riezebos en Klaas Kwakkel hebben deze Dakar Rally een goed ritme gevonden. Ze sloten de tweede etappe af op een keurige zestiende plaats. “We kunnen goed bijblijven”, stelde Zuurmond tevreden vast na afloop van de 367 km lange proef. Goed samenwerken in de cabine was cruciaal in de proef tussen Al Wajh en Neom. Doordat de route dwars door rivierbeddingen vol met stenen ging, was het hard werken voor chauffeur Zuurmond, maar ook goed opletten voor de bandenspanning voor monteur Kwakkel. Navigator Riezebos had zijn handen vol aan het zoeken naar de juiste valleien en rivierbeddingen. Juist die samenwerking verliep perfect aan boord van de Rainbow-truck. “Het was een intensieve proef om te sturen”, vond Zuurmond. “Het was zaak om niet lek te rijden en dat is gelukt. Eén band hebben we uit voorzorg gewisseld omdat er een steentje in zat. De navigatie ging ook prima. Alleen op 5 kilometer voor de finish hebben we even echt moeten zoeken.” De Rainbow-truck was ietsje van de route afgedwaald, gaf Riezebos toe. “We zaten wat te ver naar rechts op de piste. Daardoor kwamen we in de verkeerde rivierbedding terecht. We hebben wat tijd verknoeid met zoeken maar zijn toch in de goede terecht gekomen. Het barstte er van de sporen en er reden er nog een aantal rondjes, dus we waren zeker niet de enigen. Als je dan ziet waar we uitkomen, op de zestiende plaats, hebben we het best aardig gedaan en niet te veel verknoeid. Het is nog een best stukkie, maar als we zo blijven doorrollen, komt het best goed.”

De tweede etappe van de Dakar 2020 was een zware dag, waarop heel veel mis kon gaan. Stof en stenen maakten het de motorrijders moeilijk en juist daarom besloot Olaf Harmsen om het wat rustiger aan te doen. De finish halen is immers het enige wat telt voor de Dakardebutant uit Den Bosch. De 367 km van El Wajh naar Neom volbracht Harmsen zonder kleerscheuren. “Ik heb geen risico’s genomen”, vertelde hij na aankomst in het bivak. “Ik heb er genoeg zien liggen om rustig aan te doen. Het was een zware dag door de vele en ook flinke stenen. Je kon er niet omheen, dus je moest er wel overheen. Maar ze waren heel link.” Harmsen deed het zo rustig aan dat een heleboel motorrijders hem voorbij kwamen. “Maar bij de tankstop en later ook bij de finish kwamen ze ná mij binnen! Dat was erg grappig. Blijkbaar heb ik het niet zo verkeerd gedaan.” Door de relatief lage snelheid was het ook makkelijker navigeren. Alleen op het einde van de etappe maakte Harmsen een foutje. “Mijn roadbook werkte niet meer. Het draaide niet meer door. De rol was iets te dik, denk ik. Ik ben achter een truck aan gereden, maar die reed verkeerd. Dat was een beetje jammer.” In het stof was het lastig rijden, zeker achter die truck. “Achter een motor gaat het nog, achter een auto is het bijna niet te doen, achter een truck kun je beter even stoppen want je ziet geen steek.” De naweeën van een voorhoofdsholteontsteking maakten het er ook niet gemakkelijk op. In de eerste etappe had Harmsen nog barstende hoofdpijn, vandaag was hij misselijk. “Ik hoop dat het gaandeweg beter gaat. Op het resultaat heeft het geloof ik weinig invloed, zolang ik maar een beetje rustig aan doe.”

De tweede etappe van de Dakar 2020 was geen beste dag voor Petronas Team De Rooy Iveco. Twee lekke banden leverden  Janus van Kasteren een verlies van veertig minuten op. Vick Versteijnen verloor anderhalf uur met een gat in de versnellingsbak, en Michiel Becx daardoor ook. Zij kwamen op een achterstand van 2 uur en 29 minuten aan de meet na 367 km. Albert Llovera kwam als hoogst geklasseerde De Rooy Iveco over de finish op de elfde plaats. Van Kasteren baalde aan de eindstreep. Als derde gestart kon hij vaart maken en inlopen op de Kamaz voor hem. Totdat een lekke band linksachter hem tot stilstand dwong. De tien minuten die het kostte om de band te wisselen maakten dat hij in het stof kwam te rijden. “De hele dag stof, stof, stof. Dan kun je helemaal niks meer, want je rijdt maar op 60 procent.” Het zoeken naar een waypoint en een tweede lekke band, 8 kilometer voor de finish, maakten de baaldag voor Van Kasteren compleet. “Geen idee waardoor we die banden kapot hebben gereden. Misschien een steen, ik weet het niet. Ze waren gewoon allebei ineens kapot.” In het klassement duikelde Van Kasteren naar de achtste plaats op 42 minuten van klassementsleider Siarhei Viazovich. Llovera staat elfde in de rangschikking. De Andorrees had een prima dag en reed, net als in de eerste etappe, met verstand. Vanwege zijn handicap kan hij niet de auto uit om te helpen als er een band of iets anders kapot gaat, dus de boel heel houden is van extra groot belang. “Het was een bijzondere dag”, vond Llovera bij aankomst in het bivak bij Neom. “Ferran, mijn navigator, had een superdag. Alle waypoints hadden we snel gevonden. De enige vertraging – 15 tot 20 minuten – kwam van een probleempje met het stuur. Dat kon snel verholpen worden.” Llovera gaf gas waar het kon, maar reed uiterst voorzichtig door de stukken die bezaaid lagen met stenen. “Een lekke band heb je zo en dat kost meer tijd dan heel rustig rijden. Ik denk dat we het prima hebben gedaan zo.” Vick Versteijnen ging erg goed van start en reed tijden die hem dik in de top 10 leken te brengen. “We startten als 22ste truck, tussen de auto’s en ssv’s en dat gaf veel stof. Ik wilde er zo snel mogelijk voorbij en dat lukte heel aardig. We konden zelfs een paar trucks inhalen. Bij de verplichte stop zag ik Gerrit Zuurmond en een MAZ staan en daar hadden we onze zinnen al op gezet, toen ik zag dat er olie onderuit de auto stroomde.” Nader onderzoek wees uit dat er een gat in de versnellingsbak zat, waarschijnlijk door een steen. “Ik schrok me kapot”, vertelt Versteijnen. “Zonder olie in de versnellingsbak is het einde race.” Michiel Becx, met monteur Bernard der Kinderen aan boord, was kort na Versteijnen gestart en zat er dus niet ver achter. “Bernard had alles bij zich wat nodig was om Vick te helpen”, vertelt Becx. “Met kneedbaar aluminium, rubber lappen en spanbanden hebben we de boel zo goed en zo kwaad als mogelijk dichtgemaakt.” Dat duurde al met al ruim anderhalf uur, maar toen kon de Iveco Powerstar wel weer rijden, tot opluchting van Versteijnen. “We moesten nog wel twee keer stoppen om olie bij te vullen en de bak maakte een raar geluid, maar met samengeknepen billen hebben we toch de finish gehaald. Het klassement is na twee van dit soort dagen wel naar z’n grootje, maar we weten dat het erin zit. Van 22 naar 7 naar 28: dus morgen wordt weer een inhaalrace in het stof. Dat is wel jammer. Maar we weten dat het erin zit en we rijden nog; dat is het belangrijkste.”

Vandaag ging etappe twee van de Dakar 2020 vooral over rotsige ondergrond, met veel losse stenen en scherpe rotspunten. Voor alle deelnemers leverde dit de nodige problemen op, vooral omdat het lekke banden regende. Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul hadden maar liefst vier keer een “flat”, waardoor ze zelfs nog een band van teamgenoot Giniel de Villiers moesten vragen om aan de finish te komen. Dat kostte vooral veel tijd, met een vijftiende plaats voor de Nederlander als gevolg. Binnen het team waren er echter ook volop blije gezichten, want De Villiers werd winnaar van de etappe, ondanks het stoppen bij Ten Brinke, waarmee de eerste overwinning voor een Eurol-rijder in de Dakar 2020 een feit is! Gazoo-teamgenoot Nasser Al-Attiyah had maar 12 minuten langer nodig voor de 393 geklokte kilometers, goed voor een keurige vijfde plaats. Dit was de eerste keer dat het roadbook pas zeer kort voor de etappe was uitgereikt, wat door alle navigatoren dus zeer goed was opgepikt, te zien aan de resultaten. Fernando Alonso maakte kennis met de harde realiteit in de zwaarste rally ter wereld. Hij raakte een steen, moest lang wachten op de assistentietruck en ging zelf in de weer met ducktape en tie-wraps. Een nogal andere situatie dan hij in de Formule 1 gewend was. Achter de Gazoo-kanonnen beleefden Tim & Tom ook een sterke dag in The Beast. Met een 26ste plaats waren ze het tweede Nederlandse team in de rally van vandaag, een topprestatie van de tweeling. Pascal de Baar had ook al zo’n superdag in de Renault truck. Hij reed bij een aantal waypoints zelfs op een zesde plaats, maar aan het einde van de dag verloor hij toch wat tijd bij een verstopt waypoint waar veel deelnemers moeite mee hadden. Resultaat: een achtste plaats waarmee de Riwald-chauffeur de snelste Nederlander bij de vrachtauto’s was. Direct daarachter kwam Mammoet Rallysport al binnen, ook Martin van den Brink en zijn crew hadden een uitstekende special stage achter de rug. Na een zeer lastige dag gisteren, kwam de Renault C460 Hybrid Edition van Gert Huzink vandaag zonder grote problemen uit de proef, de twaalfde plek van vandaag voelde dan ook terecht als een revanche. De Riwald Dakar Team “Fast Assistance” MAN van Ed Wigmans werd 27ste. Door Peter van Merksteijn werden er met een 51ste plek in het autoklassement geen bijzonderheden gemeld, wat ook gezegd kan worden van Kees Koolen in de side-by-side; ex-MotoGP coureur Jurgen van den Goorbergh navigeerde hem naar een sterke zeventiende plaats.

“Dat was een lastige dag zeg! Het begon al gelijk vol in het stof, weer met heel veel stenen. Daar deed ik vooral extra voorzichtig met mijn schouder, het is gewoon veel te gevaarlijk omdat ik bang ben te vallen. Als ik op mijn schouder val, kan ik weer naar huis toe, daar heb ik nog geen zin in. Dus ik heb gewoon mijn eigen ding gedaan vandaag, relatief rustig aan. Ook vandaag was het qua terrein een kopie van Marokko, met diezelfde paden door de stenen. In het spoor kan je rijden, maar daarbuiten gewoon niet, omdat daar zo ontzettend veel stenen liggen. Als je naast het parcours raakt en een steen raakt, dan ga je er op de kop af. Gisteren is er mijn Engelse teammaat al naar huis gegaan, eigenlijk door een hele l*llige val, dat moet ik niet hebben. Het werd nog veel lastiger, want als je achteraan start en langzaam rijdt, komen je na een tijdje de auto’s en vrachtwagens achterop. eerst een Mini en daarna vrij snel achter elkaar nog veel meer. Dan moet je aan de kant om ze erlangs te laten.  Dat is best vervelend als je net lekker in je ritme zit en steeds moet stoppen omdat je opzij moet. Sommige vrachtwagens maken dan ook nog eens enorm veel stof, dan is het even wachten omdat het anders levensgevaarlijk is. Vandaag was echt niet de dag om hard te gaan, het was vooral gewoon je ding doen en finishen.” Maar: goeie dag toch vandaag!? “Ja absoluut! Ik wist dat ik vandaag tijd genoeg had, dus dat ik voor het donker binnen kon zijn en dat is het enige wat telt hier. Op het laatst hadden ze een waypoint helemaal verstopt, maar ik had hem wel. Dat vond ik erg leuk want iedereen was aan het zoeken daar, dat was niet normaal hoeveel sporen er stonden. Het plaatje in het roadbook klopte niet helemaal achteraf. Iedereen was aan het kijken waar hij heen moest en iedereen ging de verkeerde kant op. Het was voor mij een beetje ‘gok de goals’ maar dat ging super, ik kon door naar de finish en een kopje soep hier in het bivak.” Nog wensen? “Ik hoop dat het in de tweede week wat meer zand wordt, met die stenige stukken heb ik niks. Die mogen ze van mijn part allemaal opruimen, dus mochten er vrijwilligers zijn, laat ze hier komen en alles aan de kant gooien.”

Een listig waypoint in de slotfase van de tweede etappe van de Dakar 2020 kostte Edwin Straver veel tijd. Foeterend en balend kwam de kistrijder uit Rijswijk over de finish in Neom. Op een achterstand van iets meer dan twee uur sloot hij de proef van 367 kilometer af op de 83ste plaats. Met een gezicht als een oorwurm zette Edwin Straver zijn KTM op de afgesloten parkeerplaats. “Ik voel me prima, maar ik heb wel ontzettend de ziekte in over dat waypoint”, vertelde hij. “Een half uur heb ik verkloot met zoeken. Ik heb nog nooit een waypoint gemist, maar nu heb ik serieus overwogen om ‘m te laten liggen en naar de finish te rijden.” Straver baalde vooral van het tijdverlies. “Bij de tankstop (op km 236) zat ik nog tien minuten voor Mirjam Pol. Nu was ze een paar minuten voor mij aan de finish. Daar gaat het me niet zozeer om, maar zoveel tijd verliezen betekent dat ik morgen verder naar achter start en dus weer in het stof moet rijden. Er was vandaag al zoveel stof. Bizar gewoon. Maar ja, het is niet anders.” Straver kan vanavond in elk geval vroeg zijn tentje in. Hij mocht maximaal tien minuten aan de motor werken voordat die het parc fermé in moest en het roadbook krijgt hij, net als vanochtend, pas bij de start.

De tweede etappe van Dakar 2020 beginnen Erik van Loon en Sébastien Delaunay erg sterk. Zij komen als zevende de verplichte pauze in, ondanks een lekke band. Daarna hebben zij last van het stof van een aantal quads, waardoor er nog twee banden lek raken. In het laatste deel van de proef verliezen ze ongeveer dertig minuten doordat zij moeten zoeken naar een lastig waypoint. In totaal verliezen zij vijfenveertig minuten op dagwinnaar De Villiers. Van Loon kijkt dan ook met gemengde gevoelens terug naar de etappe van vandaag. “We begonnen heel sterk, als we in dit veld rond de zevende plaats kunnen rijden, dan doen wij het erg goed. Na de pauze zijn de gaten naar andere deelnemers helemaal anders dan daarvoor en daar hadden we nu last van. In het stof hadden we twee lekke banden. Uiteindelijk reden wij vooraan in een groepje van auto’s en trucks, tot we het waypoint niet konden vinden. Daar hebben we een half uur naar gezocht, jammer. Maar, morgen gaan we er weer tegenaan!” De etappe van morgen start en finisht in Neom. De route gaat richting de grens van Jordanië door valeien, bergen en het zand en de Dakar bereikt haar hoogste punt op 1400 meter. De proef is 414 kilometer lang, de eerste auto vertrekt rond 9:15 (7:15 NL tijd) en finisht rond 14:12 (12:12 NL tijd).

Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul beleefden vandaag een heftige tweede Dakar dag. Tijdens de special stage over 367 km werd de fabrieksequipe van Toyota Gazoo Racing geplaagd door lekke banden. Met dank aan teamgenoot Giniel de Villiers, die een band afstond, hielden Bernhard en Tom de schade beperkt met een 16e plaats en 26 minuten tijdverlies op diezelfde Giniel de Villiers. De Zuid-Afrikaan bezorgde Toyota de dagzege. Onderweg van Al Wajh naar Neom teisterden forse en scherpe stenen de deelnemers in het autoklassement. Ook de Toyota Hilux met startnummer 307 moest eraan geloven. Bernhard ten Brinke: “Na 20 kilometer reden we onze eerste band lek. Na het wisselen stonden we 20 kilometer later weer stil om een andere band te wisselen. Vanaf dat moment knijp je ‘m, want je hebt dan nog meer één band over en moet nog dik 325 kilometer…” Ondertussen werd alle navigatietalent van Tom Colsoul aangesproken. Deze tweede etappe was namelijk de eerste keer dat de navigatoren pas kort voor de start het roadboek ontvingen. “Tom heeft vandaag hele lastige vraagstukken op moeten lossen en dat deed hij zo goed als foutloos. Eén keer zijn we verkeerd gereden. Net als heel veel anderen trouwens. Dat kostte ons ruim vijf minuten.” Op het laatste en tweede deel van special van 80 kilometer kreeg de Toyota-equipe opnieuw te maken met een lekke band. Zo werd ook de laatste van drie reservebanden gebruikt. “Je raadt het al: net 10 kilometer onderweg kregen we een slow puncture; een langzaam leeglopende band.” Nadat een noodreparatie met anti-lek vloeistof niet werkte, besloten Bernhard en Tom te wachten op een achteropkomende Toyota-equipe. Tien minuten later stopte teamgenoot Giniel de Villiers om één van zijn banden te doneren. “Dankzij Giniel hebben we de stage uit kunnen rijden en de schade beperkt kunnen houden”, benadrukt Bernhard. “Deze teamspirit toont maar weer eens aan, dat we bij het juiste team zitten.” De reeks aan lekke banden zorgde voor 26:05 min. tijdverlies op dagwinnaar Giniel de Villiers. “Jammer, van alle lekke banden, want op zich liep de dag goed. De Toyota was snel en betrouwbaar en Tom bleek in topvorm. Over het tijdverlies maak ik me nog niet zo’n zorgen. Ten opzichte van gisteren zie je veel verschuivingen in het klassement. De wedstrijd is nog lang, dus er liggen nog heel veel kansen. Laat de dag van morgen maar komen!” In het algemeen klassement zijn Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul te vinden op de 10e plaats met iets meer dan 21 minuten achterstand op leider Orlando Terranova.

Martien Jimmink kon het aan de finish bijna niet geloven. Nog vóór Mirjam Pol en Edwin Straver geëindigd? Tweede Nederlander aan de meet dus? Maar het was echt zo. Als 69ste meldde Jimmink zich aan de streep na de 367 km special van de tweede etappe. De vraag is alleen of hij alle waypoints heeft gehaald. Het begin van de Dakar 2020 verloopt uitermate voorspoedig voor Martien Jimmink. Na een prima eerste etappe was ook de tweede, van Al Wajh naar Neom, een opperbeste dag voor de 59-jarige loonwerker uit Kolhorn. “Het ging zó goed. Het was gewoon enduro rijden.” Dat de snelheid er zo lekker in zat lag ook wel een beetje aan het feit dat Jimmink de navigatie af en toe overslaat. Regelmatig rijdt hij gewoon achter anderen aan in de hoop dat die wel weten waar ze heen moeten. Soms gaat het ook simpelweg op gevoel. “Op punten waar iedereen aan het zoeken is, blijf ik even staan om te kijken wat er gebeurt. Als er een auto terugkomt, was dat dus niet goed. Als er een andere auto de andere kant op gaat, is dat meestal wel goed en dan ga ik daar achteraan. Meestal klopt het wel.” Het is wel een risico, maar Jimmink neemt dat voor lief. “Ik vind het zonde van het ritme en de snelheid. En ik vind het gevaarlijk. Er is zo enorm veel stof en er liggen zoveel stenen. Soms rijden er dan ook nog mensen in de weg. Op één stukje had ik het zo aan de stok met een andere motorrijder, die steeds maar weer voorbij kwam. Daar ben ik op een gegeven moment met een rotgang voorbij gegaan, zo beu was ik het. Je moet constant heel goed opletten. In de laatste kilometers draaide mijn roadbook sowieso niet meer, dus moest ik wel achter anderen aan, maar die hele groep ging van het paadje.” Jimmink besloot daarom maar om naar een rode zwaailamp toe te rijden. Die bleek toe te behoren aan een truck die terug kwam rijden. Jimmink besloot er toch maar achteraan te rijden en pikte zodoende nog een waypointje op dat hij aanvankelijk had gemist. Aan de finish wordt de gps uitgelezen en op basis van het aantal gemiste waypoints worden tijdstraffen toegekend. Hoe dat uitpakt, wordt vanavond bekend. Jimmink en de monteurs van HT Rally Raid hebben vanavond vrijaf. De motor moest tien minuten na aankomst bij het bivak in een parc fermé worden gezet. Er mag niet aan worden gesleuteld. Het roadbook wordt ook pas morgenochtend uitgereikt, net als vandaag.  

De Dakar Rally 2020 is voor Petronas Team De Rooy Iveco met wisselend succes van start gegaan. Janus van Kasteren behaalde een uitstekende derde plaats in de eerste etappe. Albert Llovera kwam binnen met de twaalfde tijd. Vick Versteijnen en Michiel Becx daarentegen liepen ruim een uur vertraging op door een kapotte stuurarm bij de truck van Versteijnen. Van Kasteren kwam met de Iveco Powerstar goed uit de startblokken. Met startnummer 505 vertrok hij als zesde truck, om na 319 kilometer van Jeddah naar Al Wajh met de derde tijd aan te tikken, 3.09 achter de Kamaz van Shibalov en anderhalve minuut achter de MAZ van Viazovich. “We zijn alle drie heel blij met deze toch wel verrassende derde plaats, op slechts 3 minuten”, zei Van Kasteren. “We hadden het onderweg wel een beetje in de gaten, want we waren Loprais en een Kamaz gepasseerd. Het ging goed. We hebben lang in het stof gezeten van de Iveco van Macik; anderhalf uur zeker. Het snelheidsverschil was niet zo groot en dus was het moeilijk om te passeren, maar uiteindelijk is dat wel gelukt.” Van Kasteren, navigator Marcel Snijders en monteur Darek Rodewald lieten een minuutje liggen bij het zoeken naar een waypoint, waar meer trucks en auto’s moeite hadden. “We moesten een kilometertje terug en hadden het toen rap gevonden, dus we konden snel door. Martin van den Brink was daar ook aan het zoeken en die kwamen we pas 10 kilometer later weer tegen. Het was een leuke proef, maar er was wel veel stof, wat het soms lastig maakte. De truck heeft het perfect gedaan. Op de stenen merk je heel goed het verschil tussen een fronttruck en de Powerstar.” Domme pech Versteijnen Vick Versteijnen reed met zijn Powerstar op een grote steen en brak daarbij de stuurarm. Met hulp van de snelle assistentie van Michiel Becx kon dat wel weer worden gerepareerd, maar Versteijnen verloor er ruim een uur mee. Hij kwam op 1.27.46 als 21ste aan de streep. Bij het zoeken naar een waypoint reed Versteijnen in het stof. Bij het ontwijken van een boompje brak de achterkant van de truck weg en voor Versteijnen het wist doemde een grote steen pal voor zijn neus op. Gevolg: de stuurarm gebroken en de vooras verschoven. “Geen ontwijken aan”, vertelt hij. “Gelukkig zat Michiel niet ver achter ons. Zijn monteur Bernard der Kinderen heeft fantastisch werk geleverd, zodat we toch relatief snel weer verder konden. Dit was gewoon domme pech, maar die steen heb ik wel honderd keer vervloekt.” Het tijdverlies was extra zuur omdat Versteijnen in het eerste deel van de proef als een speer ging. Bij het ingaan van de neutralisatie na 86 km had hij de tiende tijd in handen. “Gigantisch”, vond Versteijnen. “Het tempo zat er goed in, we hebben geen ‘oei-momentjes’ gehad. Dan ga je te hard. Maar daar was geen sprake van. Ook het tweede deel ging het voortreffelijk, totdat we die steen tegenkwamen. Het is jammer dat zoiets op dag 1 al gebeurt, maar vandaag zijn wij het, morgen een ander.” Michiel Becx kwam ongeveer een kwartiertje na de botsing bij zijn teamgenoot en ging meteen aan het werk. “Ik denk dat we er drie kwartier hebben gestaan”, rekende navigator Edwin Kuijpers uit. “Ook bij ons ging het prima. Het eerste deel verliep soepel en ook het tweede deel was best goed. Met een truck is het echt heel anders dan met de auto. Veel vergevingsgezinder. Maar voor Michiel was het ook wennen: na een weekje testen volle bak voor het echie in de Dakar.” Llovera twaalfde Albert Llovera zette met de twaalfde tijd een keurig resultaat neer. De Andorrees plande zijn rit goed. “Snel waar het kon, voorzichtig waar het moest”, vertelde hij. “Ik kan me geen lekke banden veroorloven, want vanwege mijn handicap kan ik niet helpen met wisselen. Een proef met zoveel stenen is voor mij dus extra moeilijk, omdat ik alle klappen moet opvangen met mijn armen, terwijl ik ook alles met mijn handen moet doen: gas, remmen, alles. Daarom ben ik heel blij met deze tijd. Ik had niet verwacht dat we zo snel zouden zijn.” Nu Versteijnen en Becx een heel eind naar achter moeten starten, is het zaak voor Llovera om te proberen enigszins bij Van Kasteren in de buurt te blijven. “Maar dat wordt lastig”, vreest de voormalig Olympisch skiër. “Hij is zo geweldig snel, dat kan ik nooit bijhouden. De twaalfde tijd geeft weliswaar vertrouwen, maar voor de tweede etappe kunnen we niets voorbereiden omdat we pas bij de start het roadbook krijgen. De rit indelen, zoals vandaag, is nagenoeg onmogelijk, omdat we geen idee hebben wat er komt.” Gemengde gevoelens Gerard de Rooy keek met gemengde gevoelens terug op de eerste dag. “Janus heeft het heel goed gedaan. Albert zit er met de twaalfde plaats het dichtste bij, dus hij heeft morgen voor zover mogelijk een dienende rol voor Janus. Michiel moet bij Vick blijven en samen moeten ze proberen wat naar voren te komen. Anderhalf uur verliezen op de eerste dag is veel, maar in de Dakar kan altijd iets voorvallen. Ik heb lang bij CP2 gestaan vandaag en daar zaten overal grote gaten. Iedereen klaagde over gaten, stenen, lekke banden. Er is niet veel nodig om tijd te verliezen.”

De eerste dag is nooit zijn beste, waarschuwde Teun Stam. Met de 64ste plaats in de eerste etappe van de Dakar 2020 mocht hij nochtans best tevreden zijn. “Het ging ook super, op één akkefietje na, met een steen zo groot als een olifant. Dat was een beetje zonde.” De etappe van 319 km tussen Jeddah en Al Wajh was opgedeeld in twee stukken, met een neutralisatie na km 86. Net voor dat stuk asfalt ging het even niet volgens plan bij Teun Stam en René Bargeman van Schijf Rally. Een navigatiefoutje kreeg grote gevolgen. “We kwamen uit de duinen, kropen omhoog tegen een berg op en aan de andere kant weer omlaag, tussen een rotspartij door”, vertelt Stam in het bivak in Al Wajh. “Bijna beneden lag een steen zo groot als een olifant: niet te missen. Achteruit terug naar boven heeft een uurtje gekost. Dat is zonde, want verder was het een hartstikke leuke dag. Buiten dat dingetje hebben we soepel gereden. Ook in de duinen, die heel zacht en mul zijn en waar we met het gewicht van deze auto een paar pk extra zouden kunnen kunnen gebruiken.” De proef was gevarieerd, met duinen, snelle stukken, veel sporen en veel stenen. Het leek wel een beetje op Marokko. “Daar hebben ze nog iets meer stenen neergekwakt, maar hier zijn ze groter en gemener. Dat breekt je op. De onderkant van de auto heeft aardig schade opgelopen. Daar zijn de monteurs wel even zoet mee.” Ook navigator Bargeman werd aan het werk gezet. Hij had immers een vrije avond, omdat de roadbooks pas bij de start van de tweede etappe worden uitgereikt. “Anders zit ie zich maar te vervelen”, grinnikte Stam. “Voor ons maakt het weinig uit of de roadbooks de avond vooraf of pas bij de start worden uitgedeeld. Ze zijn al voorgekleurd. Het is nu zaak om het ritme en het tempo een beetje op te bouwen en geen foutjes te maken.”

Binnen een uur achter de dagwinnaar stuurde Gerrit Zuurmond de Rainbow-truck over de finish van de eerste etappe. Met een keurige achttiende plaats begon de équipe goed aan de Dakar Rally 2020. Zuurmond was dan ook ‘uitermate tevreden’, zeker omdat er ook nog assistentie werd verleend aan Martin van den Brink waardoor Zuurmond zelf geen reserveband meer had en dus op eieren richting Al Wajh moest. Er zat van alles wat in de 319 km wedstrijdproef: duinen, snelle paden, veel stenen. “Een Marokkaanse proef, zoals we die kennen uit de Morocco Desert Challenge, maar dan in het groot”, vond Zuurmond. “Het ging heel aardig. De MAN heeft zich ook prima gehouden.” Toch had het nog beter gekund. De Rainbow-truck reed één keer lek. Met nog maar één reserveband over besloot Zuurmond toch om die aan Martin van den Brink te geven. Bovendien hielpen ze de Mammoet-crew met het wisselen van twee lekke banden. “Maar onze laatste band afgeven, betekende wel dat we zeer behoudend moesten rijden. We zijn bij elkaar gebleven – wij voorop en Van den Brink achter ons aan – zodat we elkaar konden helpen als er nog iemand lek zou rijden. Zo zijn we op eieren naar de finish gereden.” De openingsrit van de Dakar was dus zeker geen gemakkelijke. Ook de navigatie was best listig. Navigator Jasper Riezebos ging één keer de fout in. “Maar dat was een kwestie van één keer goed aanhalen en we zaten weer op het goede pad”, aldus Zuurmond. Over de tweede proef kon Zuurmond nog niets zeggen. Alle deelnemers krijgen het roadbook pas bij de start. In de briefing waarschuwde de organisatie wel voor ‘100 procent gecompliceerde navigatie’. “Maar we staan allemaal gelijk aan de streep”, stelde Zuurmond. “Het is voor iedereen onbekend terrein, niemand kan zich voorbereiden. We gaan gewoon proberen morgen vol te houden wat we vandaag zijn begonnen.”

Het zag er gisteren niet makkelijk uit voor Gerben Lieverdink. Met een nog niet herstelde blessure ging hij vanmorgen toch gewoon van start, waarop hij na bijna 6,5 uur rijden in het bivak van Al Wajh aankwam. De wetenschap dat het dus wèl kan, doet hem zichtbaar goed. “Dat was zeker geen makkelijke dag. Als je dan weer ziet wat er allemaal gebeurt onderweg, ik heb drie keer een helikopter gezien die mensen kwam ophalen! Een teamgenoot van ons is gevallen, daar heb ik nog bij gewacht, dus ik krijg die tijd waarschijnlijk nog terug. Er is dus al een hoop gebeurd op de route. Het was dan ook heel tricky, met name in het begin. Veel grote stenen, in begin was het ook nog eens erg glad. Plus, ook nog eens héél veel kleine stenen, ik moest echt donders goed oppassen. Het is zo verraderlijk hier, je ziet iemand zomaar even vallen, sleutelbeentje stuk, je bent zo weer onderweg naar huis toe. Ook onder het losse zand lagen stenen, met mijn “rare” arm was dat vooral in het laatste stuk funest, maar ik ben er wel doorheen gekomen.” “Het lijkt hier veel op Marokko, veel stenen maar ook heel veel afwisseling. Grote duinen, kleine duintjes, veel los zand, het was zo nu en dan echt genieten! Het laatste stuk je wel in het donker en het werd al wel fris, daar had ik me wat in vergist. De verbindingsroute heb ik maar in één stuk doorgereden, dat was een grote weg, een lang recht stuk. Ik heb geen risico genomen, gewoon mijn eigen ding gedaan om de finish te halen en dat is gelukt.” OK, dat klinkt dus goed! Maar, hoe is het met je schouder nu? “Ik ben zeker niet ontevreden over vandaag qua lichamelijke gesteldheid, ik moet alleen mijn vertrouwen weer een beetje opbouwen. Ik hoop dat alles nu zo blijft, dat ik zo door kan gaan. Als ik kijk waar ik nu sta en waar ik half november stond, vind ik wel dat ik nu al ergens gekomen ben. Ik had het veel erger verwacht. Morgen is er de Supermarathon, de Elite-rijders mogen dan maar tien minuten sleutelen maar ik mag gewoon alles doen aan de motor. Ik had soms helemaal niet gedacht nog zo ver te kunnen rijden, ik bekijk het nu van dag tot dag en elke dag is anders.”

Totaal verrast waren Jan en Ben van de Laar en Simon Stubbs aan de finish van de eerste etappe van de Dakar Rally 2020. De veertiende tijd, op een half uurtje van dagwinnaar Shibalov: dat hadden ze niet verwacht. Gas terugnemen waar het nodig was en zo de banden sparen was het geheim, naast puik navigatiewerk. Jan van de Laar was zeer te spreken over de etappe van Jeddah naar Al Wajh, met een proef van 319 km. “Een superleuke dag. Alles zat erin. Het was heel mooi om te rijden. Mooie afstand ook, om mee te beginnen.” Duintjes werden afgewisseld met valleien en snelle paden maar ook stukken met grote, scherpe stenen. “In zo’n maanlandschap met zwarte stenen hebben we serieus gas teruggenomen”, vertelt Van de Laar. “We zagen er verschillende stilstaan om banden te wisselen. Sommige twee of drie banden zelfs. We waren het er met z’n drieën meteen over eens dat we daar met de grootste voorzichtigheid doorheen moesten om de banden te sparen. Een kapotte band kost zo een kwartier, zeker als je een beetje rottig staat. Dat maak je niet zomaar goed.” Het bleek een uitstekende keuze te zijn om de strook van een kilometer of 30 op half gas over te steken, want Van de Laar kwam met alle banden intact aan de finish, waar hij tot zijn verrassing hoorde dat hij veertiende was geworden. “Het ging haast vanzelf vandaag. We hebben een goed ritme met ons drieën. Ben heeft foutloos genavigeerd. Eén keer, bij een punt waar meerdere valleien samen kwamen en weer uitwaaierden en waar veel stof hing, zijn we tien meter te ver doorgereden. Hij had het meteen in de gaten, dus met een klein bochtje zaten we weer goed. Er zijn er veel verkeerd gereden. Nummer 510 (Szustkowski, red) zijn we wel drie keer tegengekomen bij het zoeken naar een waypoint, dat aan de andere kant van de berg lag. Ik denk dat we tevreden mogen zijn.” Het resultaat betekent dat Van de Laar in de tweede etappe als veertiende truck mag vertrekken: twaalf plekken winst ten opzichte van de eerste dag. “Iets verder naar voren starten heeft als gevolg dat er minder sporen zijn, dat er minder kapot is gereden en dat je om de minuut mag starten, waardoor je iets minder stof hebt. Alleen maar voordelen dus, die het rijden iets gemakkelijker maken. Het zou mooi zijn als we het zo vol kunnen houden.”  

Natuurlijk is Eurol weer sterk vertegenwoordigd als technische partner van een aantal topteams in de Dakar Rally 2020. Bovenaan de lijst staan de teams van Gazoo Racing, met natuurlijk Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul, maar ook grote namen als tweevoudig F1-wereldkampioen Fernando Alonso met Marc Coma, plus de winnaar van 2011, 2015 en 2011 Nasser Al-Attiyah met navigator Mathieu Baumel en 2009-winnaar Giniel de Villiers met Alex Haro als navigator. Dat is nog niet alles, want het Nederlandse Eurol ondersteunt ook nog Peter van  Merksteijn en zijn Britse bijrijder Michael Orr in de Overdrive Toyota, net zo goed als Tim & Tom Coronel in The Beast (buggy) en Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh in de steeds populairdere SSV-klasse van Side-by-sides. Daarnaast zijn er de machtige trucks. Mammoet Rally gaat voor een goed resultaat met vader & zoon Van den Brink en Wouter de Graaf in de cabine. Riwald Dakar Team treedt ook op volle sterkte aan met maar liefst drie teams: Gert Huzink – Rob Buursen – Martin Roesink in de unieke Renault MKR-hybride truck en Pascal de Baar – Jan van der Vaert – Stefan Slootjes in een conventionele truck van hetzelfde merk. Ed Wigman – Joël Ebbers – Dirk Schatorie zitten bij hetzelfde team in een MAN assistentiewagen. Voor Al-Attiyah begon de dag prima, maar met drie lekke banden in een kwartier verdween de leiding snel uit het zicht. Uiteindelijk werd de Qatari toch nog knap vierde, met Bernard ten Brinke maar één minuut achter hem. Al na 35 kilometer kreeg Ten Brinke de eerste duinen voor z’n kiezen. “Erg zacht zand en behoorlijke hoge duinen. We hebben de eerste sectie even rustig aan gedaan, zodat we even in het ritme konden komen”. Alonso werd in zijn allereerste officiële Dakar-etappe zéér verdienstelijk elfde, terwijl De Villiers relatief rustig van start ging, hij werd veertiende. De “Coronelletjes” kwamen net binnen het uur van de winnaar als 36ste binnen, terwijl Kees Koolen en “VdG” als 23ste in de SSV-klasse over de streep kwamen. Bij de trucks ging het er gelijk vol op. Pascal de Baar was de eerste Renault op vijftien, een half uur na de snelste Rus. Het Mammoet Rally Team had drie lekke banden op een rij, maar kon met hulp van landgenoot Gerrit Zuurmond alsnog door, een prachtig voorbeeld van de kameraadschap in de Dakar. Toch kostte deze driedubbele pech het team 1 uur 10 minuten en 34 seconden achterstand op de winnaars. Gert Huzink accelereerde met de hybride verbluffend snel van de startstreep, maar kon die goede start niet vasthouden. Samen met samen met de snelle assistentie van Ed Wigman stond hij lange tijd stil waarom Wigman doorging en Huzink achterbleef. Beide zijn nog onderweg op het moment van schrijven.

De kop is eraf! De eerste kennismaking met Saoedi-Arabië is een feit. Het team van Mammoet Rallysport kreeg in de eerste etappe van de Dakar Rally 2020 een Masterclass banden wisselen. ,,We hebben drie keer een band moeten wisselen. Met dank aan Gerrit Zuurmond hebben we de schade nog beperkt kunnen houden.’’ Martin van den Brink eindigde in de openingsrit uiteindelijk als twintigste De etappe telde 319 kilometers tegen de klok. De achterstand van 1 uur 10 minuten en 34 seconden is het gevolg van het bovengemiddelde aantal lekke banden. ,,Het rijden ging uitstekend. We hadden een prima ritme. Het is jammer van die lekke banden, maar ook dat hoort bij het spel. Ik ben er niet in geslaagd om de grote hoeveelheid stenen maximaal te ontwijken. Je moet in dit soort etappes ook net een beetje geluk dat je net niet lek rijdt.’’ In het eerste deel van de openingsrit vonden Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink direct een goede balans. ,,We reden een heerlijk tempo zonder ook maar één moment in de problemen te komen.’’ De Harskampse formatie onderstreepte dat goede gevoel met een derde tussentijd na 86 kilometer. De equipe van Mammoet Rallysport had op dat meetpunt 27 seconden achterstand op snelste man Karginov. Janus van Kasteren, die de etappe als derde zou finishen, was op tweede meetpunt een seconde langzamer dan de formatie van Mammoet Rallysport. ,,Het was een leuke en mooie proef. Veel technische stukken en ook veel zand in het eerste deel.’’ ‘Zuurmond gaf ons een nieuwe band’ Na de neutralisatie veranderde het terrein een beetje. ,,We kregen toen vooral veel paden met heel veel stenen.’’ Mitchel en Wouter moesten tot twee keer toe uit de cabine om een wiel te vervangen. Maar daarmee was het leed nog niet geleden. ,,Op 25 kilometer voor de finish reed ik voor de derde keer lek,’’ aldus een licht teleurgestelde Martin. ,,We hadden toen geen wiel meer beschikbaar. We kunnen er maar twee meenemen. We moesten dus wachten op hulp.’’ Die hulp kwam er na een klein kwartiertje wachten. ,,Gerrit Zuurmond gaf ons een reserveband en daar zijn we hem erg dankbaar voor.’’ Voor de mannen van Mammoet Rallysport zat er vervolgens niet veel meer op dan zonder kleerscheuren naar de finish te rijden. ,,Het gevoel is een beetje dubbel,’’ aldus Martin net na het bereiken van de finish van de special. ,,We hebben echt prima gereden, maar het resultaat is teleurstellend.’’ Het trio in de Renault Sherpa moest vervolgens nog 200 kilometer afleggen om het bivak te bereiken. ,,We houden de moed erin. We kijken al naar de dag van morgen. Het geeft een goed gevoel dat we hebben gezien dat het wedstrijdritme goed is. We hopen die draad morgen weer op te pakken.’’ De openingsdans in Saoedi-Arabië werd gewonnen door Anton Shibalov. De Kamaz-rijder bleef Viazovich (Maz) 1.33 voor. Van Kasteren werd op 3.09 derde. De tweede etappe gaat maandag van Al Wajh naar Neom. De klassementsproef  is 367 kilometer lang. De eerste auto’s en trucks gaan rond 7.20 uur (Nederlandse tijd) van start.

De kop is eraf: Olaf Harmsen heeft officieel zijn Dakardebuut gemaakt. De Bosschenaar was minder zenuwachtig dan hij had gedacht aan de start van de 319 km lange proef langs de kust van de Rode Zee, maar hij was toch ook wel opgelucht toen hij aan de finish was. “Het eerste vinkje staat. Nog elf te gaan.” De etappe van Jeddah naar Al Wajh bestond uit twee delen die een ruime variatie boden aan snelle paden, stenen, rivierbeddingen en zand. “Mooie stukken met duinen, maar ook verraderlijke stenen onder het zand”, merkte Olaf Harmsen. “Je moest echt goed opletten. Maar ik heb me goed vermaakt en ik ben gefinisht, dus wat wil je nog meer?” Van zenuwen had Harmsen minder last dan hij vooraf had verwacht. Gezonde wedstrijdspanning, meer was het niet. “Ik had me ook wel heel goed voorbereid en dat geeft rust. Het was fijn om eindelijk onderweg te zijn. Ik heb lekker gereden. Soms even bewust rustig aan, om mijn armen wat te laten bijkomen en opgepompte spieren te voorkomen.” Dat leverde hem een voorlopig honderdste tijd op, iets minder dan twee uur achter dagwinnaar Toby Price. In de tweede etappe starten de Dakar-rijders voor het eerst met een roadbook dat ze pas een kwartoer voor de start krijgen. Harmsen deed in Marokko al ervaring op met die nieuwigheid en daar beviel het goed. “Die voorgekleurde roadbooks zijn gewoon goed. Er is nauwelijks verschil met wanneer je zelf kleurt. Ik vind het een prima systeem. Het betekent meer rust vanavond en dat is voor een eerste nacht in het bivak wel zo prettig.”

Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul zijn de Dakar Rally 2020 sterk begonnen. Tijdens de allereerste etappe in Saudi-Arabië kregen de deelnemers direct een zwaar parcours voorgeschoteld. In de Toyota Hilux van Toyota Gazoo Racing hielden Bernhard en Tom hun hoofd erbij op de special stage van Jeddah naar Al Wajh met een prima vijfde plaats als beloning. “De eerste dag van de Dakar was meteen een hele zware. Halverwege veel listig navigatiewerk en op weg naar de finish een sectie met veel stenen. Onderweg hebben we veel motorrijders gezien die gevallen waren en ook veel auto-equipes die banden aan het wisselen waren”, vertelt Bernhard ten Brinke over de etappe van 319 kilometer. Duinen Al na 35 kilometer kreeg de Toyota-equipe de eerste duinen voor de kiezen. “Erg zacht zand en behoorlijke hoge duinen. We hebben de eerste sectie even rustig aan gedaan, zodat we even in het ritme konden komen.” Na de neutralisatie wachtte het tweede deel van stage over 200 kilometer. Na een snelle sectie moesten opnieuw zachte duinen worden overwonnen en kreeg Tom meteen lastig navigeerwerk te verwerken. “We hebben ons er goed doorheen geslagen. Tom deed het geweldig”, complimenteert Bernhard zijn Belgische navigator. Op weg naar de finish wachtte een stuk met veel stenen en bochtige pistes. “De kans om de auto kapot te rijden was erg groot, maar we hebben behoudend gereden en nagenoeg geen stenen geraakt.” Lekke banden De Toyota Hilux gaf tijdens de veeleisende openingsetappe geen krimp en Bernhard en Tom wisselden onderweg maar één keer een lekke band; in tegenstelling tot veel concurrenten. “3,5 km voor de finish reden we nog een band lek, maar daarmee hebben we tot aan de finish door kunnen rijden zonder schade. We zijn tevreden met de vijfde plaats en kijken uit naar de tweede etappe. Na vandaag weten we: dit wordt een hele echte Dakar Rally.” Morgen wacht de tweede special stage over 367 kilometer van Al Wajh naar Neom.  

De Dakar 2020 is nog niet goed en wel begonnen of Martien Jimmink heeft zijn rol als hulpverlener in nood alweer opgepakt. Ergens middenin de eerste proef van 319 km zag Jimmink een gevallen motorrijder liggen. “Daar kan ik niet omheen, ik móet daar naartoe.” De kans is dus groot dat Jimmink nog aardig wat tijd terugkrijgt en een nog beter resultaat mag noteren dan de voorlopig 84ste plaats. De Kolhorner ging als een speer. Als nummer 111 gestart stak hij in het eerste deel al een man of dertig voorbij. Door de hulpverlening aan de gevallen motorrijder verloor hij een minuut of zes. Die krijgt hij als het goed is terug. “Het was een leuke proef”, vond de 59-jarige loonwerker. “Eerst stenen, daarna duintjes met lekker mul zand, daarna weer stenen. En daar lag die Roemeense jongen: in een bult stof, met zijn ogen dicht en heel zwaar ademend. Ik dacht ‘die ligt hier dood te gaan’ en heb meteen op de rode knop gedrukt om hulp erbij te halen. Toen hij zijn ogen open deed heb ik alle vragen gesteld die we in de eerstehulpcursus hebben geleerd: weet je wie je bent, waar je bent, wat er is gebeurd? Hij reageerde eerst nauwelijks, maar toen wilde hij opstaan. Dat ging niet, hij zakte meteen weer door zijn hoeven. Inmiddels waren er een paar militairen bij gekomen. Toen die jongen zei dat hij ok was, ben ik doorgereden.” Eenmaal weer op gang – en in het stof van de hele trits motoren die hij eerder was gepasseerd – werd Jimmink gebeld door de organisatie of hij degene was die op de knop had gedrukt en of hij ok was. “Moest ik het nog eens uitleggen! Kostte weer tijd, dus kon ik weer aan het inhalen.” Desondanks was Jimmink dik tevreden. Het tempo was goed, het rijden ging fijn, het navigeren was geen probleem. “Maar vooral omdat er al veel sporen stonden. Daar rij ik achteraan. Ik kijk soms wel 5 km niet op het roadbook. Dan gaat het tempo eruit en dat is zonde als het zo lekker gaat.”  

Het Borgward Rally Team is, na het passeren van de keuring met hun twee Borgward BX7 EVO rallyauto’s, vandaag van start gegaan in de Dakar Rally 2020. Vanmorgen startte het team met coureurs Nani Roma (301) en Ricardo Porém (332) aan de rally in Saoedi-Arabië. De Spanjaard Nani Roma is de kopman van het Borgward Rally Team. De tweevoudig Dakar-winnaar begint met nummer 301, nadat hij vorig jaar in Peru de tweede plaats behaalde. Ter voorbereiding op de Dakar Rally van dit jaar reed hij de Rallye du Maroc en de Baja Portalegre. Zijn belangrijkste doel is om competitief te zijn in elke fase van de Dakar 2020. Na de technische controle was Roma positief: “Dit is allemaal heel nieuw voor me. Ik heb een nieuwe bijrijder, een nieuwe auto en dan is de rally zelf ook nog eens in een nieuw land. Maar, dit is een extra uitdaging en daar ben ik ben erg blij mee. Onze missie is altijd competitief te zijn, ik zal altijd vechten voor de overwinning. We zijn klaar voor deze nieuwe uitdaging.” Voor Ricardo Porém wordt het pas zijn tweede deelname aan de Dakar Rally, na zijn debuut vorig jaar. Porém is daarmee de nieuwste coureur die wordt toegevoegd aan de line-up van Borgward Rally Team. Hij reed een geweldige Baja Portalegre met de Borgward BX7 EVO en toonde daar al zijn grote potentieel. Ricardo Porém: “Ik had een zeer positief Dakar-debuut in 2019. Rijden met een Side by Side liet me begrijpen wat een complexe race Dakar is. Dit jaar wil ik doorgaan met leren, maar ik hoop ook een kans te hebben om te vechten voor een goed resultaat. De auto’s zijn voorbereid en het team is klaar voor de race. ” Wevers Het Borgward Rally Team werd tijdens de voorbereiding ​​door Wevers Sport bijgestaan. Er werd door het team een volledig nieuwe Borgward BX7 EVO opgebouwd, terwijl de andere Borgward BX7 EVO volledig is herbouwd na de laatste race in Portugal in 2019. Het team heeft daarmee heel hard gewerkt om de auto’s klaar te maken voor het grootste rally-evenement van het jaar. Erik Wevers, eigenaar van Wevers Sport: “Het is zover. We hebben veel informatie verzameld om een ​​plan voor deze Dakar 2020 te maken. De twee Borgward’s BX7 EVO zijn nu klaar om te gaan. We zijn gemotiveerd en ik denk dan ook dat dit een geweldige Dakar wordt.” Het Borgward Rally Team had eerder deze week een succesvolle tweedaagse shakedown in Saoedi-Arabië om zich aan te passen aan de nieuwe omgeving van de Dakar Rally van dit jaar. Borgward Borgward is een internationale autofabrikant met een solide achtergrond en een hoofdkantoor in Duitsland. Eind jaren vijftig was Borgward de op twee na grootste Duitse autofabrikant, die jaarlijks meer dan een miljoen auto’s verkocht en de Duitse markt leidde in het premiumsegment. Vandaag de dag houdt Borgward, opgericht door Carl F.W. Borgward, zich aan dezelfde principes voor het produceren van hoogwaardige voertuigen voor automobilisten over de hele wereld. Sinds de lancering in 2015 heeft Borgward een middelgrote SUV (BX7) gepresenteerd, een dynamische en energieke compacte SUV (BX5) en een volledig elektrische middelgrote SUV (BXi7). Het bedrijf is gevestigd in Stuttgart, Duitsland en heeft momenteel wereldwijd ongeveer 5.000 mensen in dienst die werken in engineering, ontwerp, productie en administratie, waarvan een groot deel zich in China bevindt.

De eerste etappe van de Dakar Rally van 2020 – een special van 319 km tussen Jeddah en Al Wajh – was er meteen eentje waarin het goed opletten geblazen was. Edwin Straver opende zijn Dakar daarom voorzichtig. “Proberen niet te vallen en te blijven rijden. Dat gelukt en dat was wel belangrijk.” Het had achteraf gezien wel ietsje harder gekund en gemogen, vond Straver aan de finish van de wedstrijdproef. Kort voor de streep kwamen de eerste auto’s (Peterhansel en Al-Attiyah) hem voorbij. “Die gaan wel heel netjes om met motorrijders en zijn ook zo weer weg, dus je zit niet lang in het stof. Maar als ik iets harder had gereden, had ik helemaal geen auto’s gehad.” Straver begon voorzichtig omdat hij zijn nieuwe KTM goed wilde inrijden. Die kwam er na het eerste deel (86 km) van de proef goed in. “Het eerste deel was een stuk met veel stenen. Dat is niet mijn ding. Gaandeweg ging het beter en kwam ik in mijn ritme. Het tweede deel was meer zand en vooral tricky navigatie, maar er stonden al zoveel sporen dat ik goed kon bijhouden waar ik was. Er zaten ook wat duinen in, een paar best hoog. Al met al een leuke, gevarieerde proef waarin je wel goed moest opletten.” Na de special is het nog een kleine 200 kilometer naar het eerste bivak in Al Wajh, ook aan de kust van de Rode Zee. Straver gaat daar op zoek naar een matje om op te slapen, want de ondergrond is hem iets te hard en een goede nachtrust is belangrijk. Aan het roadbook hoeft hij geen tijd te besteden. Dat wordt morgenochtend een kwartier voor de start pas uitgereikt. “Het is te hopen dat er niet zoveel wijzigingen zijn als vandaag, want daar hebben we dan geen tijd voor. Het zal mij benieuwen.”

Na een paar dagen van testen, werken aan de auto, keuringen en vanmiddag het startpodium, zijn Erik van Loon en Sébastien Delaunay klaar voor de start. Morgen staat de eerste etappe van Dakar 2020 op het programma. Van Loon kan niet wachten tot de rally in Saoedi-Arabië eindelijk begint. “De test ging goed, we hebben veel aan de kennis van het team. Zij hebben afgelopen jaar al veel gereden hier met Al Rajhi, dus ze hebben een solide basis voor de auto. Die voelt goed aan, dus daar gaan we in het begin mee experimenteren. We gaan behoudend van start, maar we zullen wel door moeten rijden want de snelheid zal hoog liggen,” aldus Van Loon. De eerste etappe gaat van Jeddah naar Al Wajh en is 319 kilometer lang. De eerste auto gaat omstreeks 9:20 (7:20 NL tijd) van start.

Mitchel van den Brink van het team Mammoet Rallysport heeft de officiële openingshandeling verricht van de Dakar Rally 2020. Namens de rijders mocht de jongste deelnemer het officiële ‘deelnemers reglement’ voordragen. Tijdens die briefing verzorgde de ervaren autocoureur Carlos Sainz dezelfde handeling voor de Spaanstalige deelnemers. ,,Erg leuk om mee te maken en een eer om de openingshandeling te mogen verrichten.’’ Eerder op de dag werden alle formaliteiten vervuld en doorstond het team de keuring met glans. Vandaag volgt de showstart op het podium in Jeddah. Morgen gaat het ‘feestje’ in Saoedi-Arabië beginnen. ,,Laat de rally maar komen.’’ Mitchel van den Brink staat te popelen om uit de startblokken te schieten. ,,We kijken er erg naar uit. Ik ben heel benieuwd hoe het is in het Midden-Oosten. We zijn goed voorbereid en nu moet het maar gebeuren,’’ zegt de 17-jarige monteur van de equipe van Martin van den Brink. Mitchel begint aan zijn vijfde echte rally. ,,Het gaat snel. Vorig jaar debuteerde ik in de Dakar Rally. Nu zijn we een jaar verder en heb ik vier rally’s gereden. De laatste drie hebben we goed gepresteerd en dat geeft vertrouwen voor de komende Dakar Rally.’’ In januari 2019 was Mitchel de jongste debutant en deelnemer ooit in de Dakar Rally. ,,Het was een prachtig avontuur in Zuid-Amerika. Jammer dat we moesten uitvallen met technische problemen. Ik heb veel gezien en veel geleerd. Ik was toen de jongste deelnemer ooit en dat leverde veel publiciteit op. Nu is het allemaal iets rustiger. Het lijkt alweer normaal. Maar zo normaal is het ook weer niet om als 17-jarige al voor de tweede keer aan de Dakar Rally deel te nemen. Dat besef ik heel goed.’’ De ervaring van 2019 neemt Mitchel mee als bagage naar Saoedi-Arabië. ,,Ik ben vooral benieuwd naar het landschap en de verschillende proeven. Ons doel is de finish te halen. Daar moeten we alles aan doen.’’ Een uurtje extra Wat betreft de taken van de monteur in de Renault Sherpa is er niet veel anders dan anders. ,,Er is één groot verschil. Dat heeft te maken met het inkleuren van het roadbook. Vorig jaar hielp ik Wouter altijd met het inkleuren van het routeboek voor de komende proef. Nu krijgen we voor meerdere proeven pas in de ochtend het boekje met aanwijzingen. We houden zodoende tijd over voor een uurtje extra rust.’’ De tiener uit Harskamp komt fysiek goed voorbereid aan de start in Jeddah. ,,De laatste maanden en weken heb ik veel getraind. Naast het werk in de sportschool met Klaas Staal hebben mijn vader en ik veel gezwommen in De Peppel in Ede. Daarnaast heb ik regelmatig op de crossmotor gezeten. Ik denk dat ik fysiek 100% ben. Naast de trainingen ben ik vooral druk geweest met school. De komende weken mis ik veel dagen en dat heb ik de afgelopen weken proberen te verwerken. Natuurlijk blijft mijn opleiding aan de IVA in Driebergen belangrijk. Het is mooi dat het met de sport gecombineerd kan worden.’