Lieverdink zoekt stenenruimers
“Dat was een lastige dag zeg! Het begon al gelijk vol in het stof, weer met heel veel stenen. Daar deed ik vooral extra voorzichtig met mijn schouder, het is gewoon veel te gevaarlijk omdat ik bang ben te vallen. Als ik op mijn schouder val, kan ik weer naar huis toe, daar heb ik nog geen zin in. Dus ik heb gewoon mijn eigen ding gedaan vandaag, relatief rustig aan. Ook vandaag was het qua terrein een kopie van Marokko, met diezelfde paden door de stenen. In het spoor kan je rijden, maar daarbuiten gewoon niet, omdat daar zo ontzettend veel stenen liggen. Als je naast het parcours raakt en een steen raakt, dan ga je er op de kop af. Gisteren is er mijn Engelse teammaat al naar huis gegaan, eigenlijk door een hele l*llige val, dat moet ik niet hebben.
Het werd nog veel lastiger, want als je achteraan start en langzaam rijdt, komen je na een tijdje de auto’s en vrachtwagens achterop. eerst een Mini en daarna vrij snel achter elkaar nog veel meer. Dan moet je aan de kant om ze erlangs te laten. Dat is best vervelend als je net lekker in je ritme zit en steeds moet stoppen omdat je opzij moet. Sommige vrachtwagens maken dan ook nog eens enorm veel stof, dan is het even wachten omdat het anders levensgevaarlijk is. Vandaag was echt niet de dag om hard te gaan, het was vooral gewoon je ding doen en finishen.”
Maar: goeie dag toch vandaag!?
“Ja absoluut! Ik wist dat ik vandaag tijd genoeg had, dus dat ik voor het donker binnen kon zijn en dat is het enige wat telt hier. Op het laatst hadden ze een waypoint helemaal verstopt, maar ik had hem wel. Dat vond ik erg leuk want iedereen was aan het zoeken daar, dat was niet normaal hoeveel sporen er stonden. Het plaatje in het roadbook klopte niet helemaal achteraf. Iedereen was aan het kijken waar hij heen moest en iedereen ging de verkeerde kant op. Het was voor mij een beetje ‘gok de goals’ maar dat ging super, ik kon door naar de finish en een kopje soep hier in het bivak.”
Nog wensen?
“Ik hoop dat het in de tweede week wat meer zand wordt, met die stenige stukken heb ik niks. Die mogen ze van mijn part allemaal opruimen, dus mochten er vrijwilligers zijn, laat ze hier komen en alles aan de kant gooien.”
