Op het terrein waar hij zich het meest in zijn element voelt, haalde Martin van den Brink de sportieve geest uit de fles; de mannen van Mammoet Rallysport reden vandaag een foutloze etappe. Martin stuurde de Renault Sherpa als zesde over de streep. In het klassement maakte het team uit Harskamp opnieuw een sprong voorwaarts. De dertiende plaats en de aansluiting bij de nummer negen maakten het feestje van de vijfde rit in de Dakar Rally compleet. ,,Het was een geweldige etappe. We kregen heel veel zand te zien, maar ook een klein stukje met stenen. In duinen zat een fantastische afdaling. Dat was echt geweldig om te zien en om te rijden,’’ aldus Martin van den Brink net na afloop van de special. ,,We hebben vandaag erg rustig gereden. We wilden de banden sparen en vooral geen gekke dingen doen. Dat is gelukt. We hebben helemaal niets meegemaakt. We hebben heerlijk gereden en de zesde plaats geeft dan ook een heerlijk gevoel. We kunnen absoluut nog harder, maar we willen geen risico’s nemen.’’ De klassementsproef tussen Al-Ula en Ha il telde 353 kilometers. De mannen van Mammoet Rallysport moesten letterlijk en figuurlijk even op temperatuur komen voor het beste resultaat. ,,Vanochtend was het erg koud, zo rond de 0 graden. Als de zon eenmaal opkomt wordt het snel warm. Het is nu zo’n 25 graden. Heerlijke temperatuur om in te rijden,’’ aldus Martin. ‘Het was een prachtige dag’ Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink zagen dat de rallyrijder uit Harskamp vandaag feilloos reed en op de streep vele minuten van zijn achterstand op veel concurrenten had goedgemaakt. ,,Op dit terrein voel ik mij echt thuis. Het is mooi dat het in de uitslag is terug te zien. We doen goed mee zonder de limiet te zoeken. We hebben geen moment overwogen om echt te pushen. Ik ben heel tevreden met dit resultaat. Het was een prachtige dag en een Dakar-waardige etappe. Het was gewoon erg zwaar.’’ De equipe van Mammoet Rallysport gaf 34.21 toe op dagwinnaar Dmitry Sotnikov. De Kamaz-rijder bleef zijn teamgenoten Anton Shibalov en Andrey Karginov ruim drie minuten voor. Voor Martin en zijn manschappen is de achterstand op het ongenaakbare trio van Kamaz te accepteren en te verklaren. ,,De Kamazzen zijn op dit terrein niet te kloppen. Het zware zand is op hun lijf geschreven. Dat weten wij en daar hebben wij vrede mee.’’ Martin en zijn co-piloten waren vandaag de beste geklasseerde Nederlandse equipe. Janus van Kasteren werd negende en moest ruim elf minuten op Martin toegeven. Hoewel de Russische fabriekscoureurs niet te stuiten zijn is het niet vanzelfsprekend dat ze ook winnen. De Kamaz kan ook kapot. Dat bleek vandaag. Eduard Nikolaev zag zijn laatste sprankje hoop om zijn titel van 2019 te verdedigen in rook opgaan. De Rus stond lange tijd stil met technische problemen en verloren heel veel tijd. ,,Iedereen kan een probleem krijgen. Dat maakt het onvoorspelbaar en mooi,’’ aldus Martin. ‘Niet bezig met het klassement’ De zesde plaats van vandaag bracht Mammoet Rallysport en passant op de dertiende plaats in het klassement. De achterstand op koploper Karginov is 3 uur 25 minuten. Het verschil met de nummer negen in het klassement bedraagt nog ‘slechts’ een half uurtje. De kans op een verbetering van de huidige positie is zeker niet ondenkbaar. ,,We zijn er nog niet echt mee bezig,’’ aldus een ingetogen Martin van den Brink. ,,We willen vooral zonder problemen onze race rijden en als we geen problemen krijgen komen de resultaten vanzelf. Het is belangrijk om de truck heel te houden en geen fouten te maken.’’ De dag van morgen geeft de brigade uit Harskamp opnieuw een mooi opstapje naar een plaats in de top tien. De etappe van Ha il naar Riyadh heeft een verbindingsroute van 353 kilometer en een special van maar liefst 477 kilometer. In de zesde etappe krijgen de rallyrijders opnieuw heel veel zand en duinen voorgeschoteld. Martin, Wouter en Mitchel tankten vandaag een extra vrachtje zelfvertrouwen. ,,Het gaat lekker zo. We kijken daarom ook al uit naar de etappe van vrijdag. We gaan ons best doen en aan het einde van de dag zien we wel waar we staan,’’ aldus Martin van den Brink. De eerste auto’s en trucks beginnen morgen om 8.55 uur plaatselijke tijd aan de zesde etappe. In Nederland is het dan even voor 7.00 uur. Zaterdag is er een rustdag in Saoedi-Arabië.

Ruige zandpistes vormden het strijdtoneel tijdens de vijfde etappe van de Dakar Rally 2020. De goed herstelde Bernhard ten Brinke wist samen met Tom Colsoul uit de problemen te blijven op deze special stage van 353 km naar finishplaats Ha’Il. De fabrieksequipe van Toyota Gazoo Racing finishte als 12e, waarmee de achtste plaats in het algemeen klassement behouden blijft. “Een zeer zware dag voor de auto. Maar de Hilux geeft geen krimp.” Na medische verzorging door de arts van Toyota Gazoo Racing, gezond voedsel en een goede nachtrust, stond Bernhard ten Brinke vanmorgen veel fitter aan de start in Al Ula. “Ik heb mijn energie weer bijna terug. Alleen mijn stem laat het nog afweten”, aldus de Nederlandse Toyota-coureur. Op het menu van de Dakar-karavaan stond zand, zand en nog eens zand. En dan niet in de vorm van duinen, maar in de vorm van zandpistes. Veelal heel snel, maar soms ook venijnig. “Door de afstappen, waarbij je zomaar diepte in duikt, was het oppassen geblazen. Die hoogteverschillen zijn ook zwaar voor Tom en mij, want je krijgt iedere keer een opdoffer.” De combinatie met de hoge snelheden en de weerstand van het mulle zand, maakte dat de Toyota Hilux tijdens deze special stage flink op de proef werd gesteld. De afstappen vormen een aanslag op de ophanging van de auto, terwijl de motor urenlang hoge toeren moet draaien en er grote krachten op de aandrijflijn staan. “De Toyota heeft vandaag weer kunnen bewijzen hoe sterk hij is.” Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul kenden een zo goed als probleemloze Dakardag. Het zoeken naar het vierde waypoint kostte ruim vijf minuten, maar voor het overige reden de Toyota-coureurs soepel naar de finish. “De route was mooi, maar ook wel een beetje eentonig. Een twaalfde plaats is oké. Belangrijker: voor het algemeen klassement zijn we nog steeds goed bezig.” De dagzege ging naar Carlos Sainz (Mini), Bernhard en Tom volgden op 20:14 min. In het algemeen klassement leidt diezelfde Carlos Sainz. De Nederlands/Belgische Toyota-equipe staat 8e op +1u04:54 van de leider.

De vijfde etappe van de Dakar 2020 begon wat stroef voor Edwin Straver. Het eerste deel van de 353 km tussen Al-‘Ula en Ha’il bestond nog uit stenen en stof. Wat Straver betreft begon het feest bij km 155: zand en duinen. Dat feest duurde 200 km en dat beviel Straver uitstekend. “Minder stenen, meer zand: helemaal goed. Door het zand rijden gaat gewoon goed. Het was mooi, lekker dansen door de duinen. Je hoefde niet veel te navigeren, je kon gewoon de sporen volgen. Wat wel opviel was dat het eigenlijk heel weinig omhoog ging, maar wel steil naar beneden.” De 48ste tijd aan de finish had iets beter kunnen zijn, dacht Straver bij aankomst in Ha’il. “Ik begin te langzaam”, analyseerde hij. “Ik rijd de hele dag hetzelfde tempo. Het maakt niet uit of ik 10 minuten rijd of 5 uur: het tempo is constant. Anderen beginnen sneller – die kom ik dan meestal halverwege wel weer tegen – maar als ik iets harder rijd aan het begin, moet ik dat ook wel vol kunnen houden.” Tegen het einde van de etappe nam Straver overigens wel iets gas terug. Niet omdat hij het tempo niet vol kon houden, maar omdat hij bang was zonder benzine te komen. “Ik bedacht me ook wel dat die toprijders nog een stuk harder rijden, dus meer verbruiken en daarmee ook aan de finish komen, maar ik wilde toch het risico niet nemen.” Nu ook de vijfde dag is afgevinkt, begint de rustdag in zicht te komen. Die is overmorgen. Voor Straver had het niet per se gehoeven. “Het is leuk, maar het mag ook doorgaan. Ik zit goed in een ritme.” Ook in het klassement gaat Straver steeds beter. In het kistklassement steeg hij naar de zevende plaats. “Maar daar hou ik me niet mee bezig”, zei hij. “De kans dat ik weer ga winnen is klein. Met top 5 ben ik meer dan tevreden. Finishen is het allerbelangrijkste.”

“Het was een hartstikke leuke dag en een geweldige proef. We zijn fluitend aan de finish gekomen.” Dat waren de verrassende openingswoorden van Teun Stam in het bivak in Al-‘Ula vanochtend vroeg. Om half vier ’s nachts waren Stam en navigator René Bargeman daar gearriveerd na de vierde etappe, die voor hen bijna 20 uur duurde. Op 60 km in de wedstrijdproef (van 453 km) kwam de Toyota van Schijf Rally stil te staan, middenin de woestijn. Turbo kapot. Dat was rond de middag. “We werden opgevangen door de politie, die een bivakje bouwden, compleet met Perzisch tapijt. We kregen koffie, thee, bananen, sinaasappels, koekjes. Alles prima verzorgd.” Ondertussen was Stam ‘achter een paar rotsen’ een nieuwe turbo tegengekomen. Die werd er ter plaatse in gemonteerd. Net toen het donker begon te worden, tegen zes uur ’s avonds, konden Stam en Bargeman hun weg vervolgen, met 390 km voor de boeg. In een etappe die door Dakar-winnaar Carlos Sainz werd omschreven als een van de moeilijkste in zijn carrière was dat geen sinecure. “Een geweldige proef, met een hoop troep erin”, vond Stam, die ook al vier Dakars met de truck op zijn cv heeft staan. “Een van de bruutste die ik ooit gereden heb, op het extreme af. Het voordeel van ’s nachts rijden is dat je geen stof hebt en dat je iets langzamer rijdt. Navigeren is lastiger natuurlijk, maar René heeft het vrijwel foutloos gedaan. Complimenten! We zijn fluitend aan de finish gekomen.” Vanaf daar was het nog een kleine 100 km naar het bivak, waar de monteurs een uur of vier de tijd hadden om de Toyota weer in orde te maken en Stam en Bargeman een paar uur de ogen dicht konden doen. “Van slapen is niet veel gekomen”, vertelde Stam bij een snel ontbijt. “We staan bij de ingang van het bivak en toen wij gingen liggen, moesten de eerste motoren alweer vertrekken. Staan er honderd van die brommers naast je gas te geven: henggg henggg. Geeft niet, die slaap halen we nog wel een keer in. Nu gaan we weer vertrekken naar de start van de vijfde etappe. Ik heb er zin in.” De vijfde etappe is een rit van 564 km, met 353 km tegen de klok. In het eerste deel zitten nog veel stenen, maar vanaf km 155 is het alleen nog zand en duinen.

Eindelijk zijn de daar, de duinen. Na een relatief snelle aanloop krijgen deelnemers onderweg naar Hail de eerste serieuze krachtmeting in de duinen. Maar liefst 41 procent van de 353 kilometer lange proef bestaat uit het goudgele zand en hier wordt waarschijnlijk wel weer een schifting op poten gezet. De Rallymaniacs doen zoals u van ons gewend bent weer rechtstreeks vanaf locatie verslag van de etappe. Klik hier op het liveblog om niets te missen van de vijfde etappe

“Afschaffen die stenen, wat een ellende zeg! Na de neutralisatie was er een stuk van 100 kilometer lang, met alleen maar stenen. Levensgevaarlijk, superglad, totaal niet leuk. Het enige positieve is dat ik een beetje warm werd, maar voor de rest was er geen zak aan vandaag. wat een lelijke dag. Het was vandaag exact hetzelfde als vorig jaar op Dag 4, ik vond er geen &*%$# aan. Ik had gehoopt voor het donker bij de finish te zijn, maar dat mislukte een beetje want ik was pas om negen uur bij de finish. Daarom moest ik de laatste 60 kilometer van de proef in het donker rijden, dan wordt het wel ingewikkeld hier, ongelooflijk. Daar heb ik dan ook erg lang over gedaan. Ik moest tussen de stenen een spoor zien te vinden, maar op een gegeven moment was ik de weg toch kwijt. Gelukkig gingen er een hoop van die buggy’s die kant op, die ben ik maar gaan volgen. Ik kwam onderweg Kees Koolen tegen, die was eerst net als ik de weg kwijt. Op een gegeven moment wist hij de route, toen zijn we gaan rijden en iedereen volgde hem toen maar, dat ging goed. Je ziet dan langs de route nog veel jongens stilstaan; auto’s motoren, quads, alles. Ik ben wel superblij dat ik hier ben. Het is wel zo’n dag geweest waarin ik dacht dat als dit zo doorgaat ik een andere hobby ga zoeken. Ik heb voor de verbinding van 220 kilometer naar het bivak maar plastic om me heen getrokken, dat had ik in mijn rugzak gedaan. Mensen van de organisatie hebben me geholpen door er wat ducktape omheen te plakken, dit was gewoon een beetje overleven. Volgens mij sta ik er wel mooi op zo.”

De vierde etappe was niet de etappe van Erik van Loon en Sébastien Delaunay. Na ongeveer 34 kilometer rolt de Toyota Hilux en verliezen zij twintig minuten. Later in de proef slaat de versnellingsbak vast in de tweede versnelling en verliezen zij veel tijd. Samen met de snelle service hebben zij gewerkt aan de auto om toch de finish te bereiken. Uiteindelijk verliezen zij 3 uur en 43 minuten en is een goede eindklassering ver weg. Van Loon baalt enorm: “Ik zei gisteren nog in het bivak, het wordt tijd dat alles een keertje goed valt. We laten iedere keer zien dat we snel zijn en tot de top 10 behoren, maar door verschillende redenen is dat nog niet gelukt. Als je dan vandaag op het dak belandt en naderhand die technische problemen krijgt, dan baal je wel zo enorm. Ik ben blij dat we binnen zijn en we gaan zo de schade analyseren. Opgeven is geen optie, maar leuk is het niet.” De etappe zelf was eveneens niet makkelijk. “Die laatste 100 kilometer waren alleen maar stenen. Wat een gebonk, ik ben blij dat we er zijn. Morgen hebben we 41% zand en duinen, daar heb ik wel zin in.”

Met een knappe vierde plaats zorgde Janus van Kasteren ervoor dat de stemming bij Petronas Team De Rooy Iveco opklaarde. Die stemming was bedrukt en teleurgesteld nadat Vick Versteijnen nog voor de start van de vierde etappe de handdoek in de ring moest werpen. Een kapotte naaf maakte dat de truck niet op tijd aan de start kon verschijnen en dus uit de race ligt. De vierde plaats van Janus van Kasteren had zelfs nog beter gekund, meende hij zeker te weten na aankomst in het bivak van Al-‘Ula, na een loodzware proef van 453 km. De kopman van Team De Rooy was als achtste truck begonnen aan de vierde etappe en liep hard in, totdat hij op de als vierde vertrokken Richard de Groot stuitte. Die was door een fout in de tijdwaarneming op de vierde plaats terecht gekomen, en tot ieders verbazing was dat niet rechtgezet. “Dat is een blunder”, vond Van Kasteren. “Richard is een fijne vent, maar wat hem vandaag bezielde is mij een raadsel. Hij ging niet aan de kant. Ik heb een half uur achter hem zitten sentinellen (een alarmsignaal in de cabine dat aangeeft dat er iemand wil passeren, red), maar hij vertikte het gewoon, terwijl er ruimte genoeg was om even opzij te gaan. Hij ging pas aan de kant toen hij zelf kapot ging. Als hij me geen half uur had opgehouden, had ik – wie weet – wel kunnen winnen. Daar ben ik boos over, ja. Ik snap best dat het gaaf is om eens vooraan te rijden, maar hij heeft er niets te zoeken en moet zich al helemaal niet bemoeien met het spel vooraan.” Had Van Kasteren vol gas kunnen doorrijden, dan was waarschijnlijk Dmitry Sotnikov niet in het laatste stukje nog voorbij gekomen. De Kamaz was als elfde gestart, maar kon inlopen op de Iveco Powerstar en kwam in de slotfase voorbij. “Wel zó hard. Dan zie je dat zij professionals zijn en wij niet. Ik snap niet dat die banden het houden bij hen, met zoveel geweld. Gelukkig hebben wij ook niks gehad, nog geen bandje lek.” Kamaz kan, met drie man in de top 3 van vandaag, morgen het teamspel volledig uitspelen. De dichtstbijzijnde teamgenoot voor Van Kasteren is Albert Llovera, die vandaag zeventiende werd. Michiel Becx eindigde op de negentiende plaats, nadat hij als een van de laatste trucks was begonnen aan de special. Hij had eerst zo lang mogelijk geholpen bij Vick Versteijnen, die onderweg naar de start te kampen kreeg met een kapotte naaf. “We hebben geprobeerd het te maken, maar het kostte te veel tijd”, vertelde Becx. “Daarom zijn wij uiteindelijk maar gaan rijden, omdat we er anders met twee trucks uit zouden liggen. Vanuit het achterveld hebben we ons voor de derde dag op rij naar voren gewerkt. Het was een lange dag en een zware proef. De laatste 100 km hebben we in het donker gereden. Dat maakte het er niet gemakkelijker op.” In de haast om voor het donker zo ver mogelijk te komen reed Becx twee banden tegelijk lek op een stuk rots. In het laatste stukje kreeg hij ook nog problemen met een wiellager. “Maar als de etappes niet heftiger worden dan dit, komt het best goed”, meende Becx. Team De Rooy bekommerde zich ondertussen verder over de zwaar teleurgestelde Vick Versteijnen. “Het is niet onze Dakar”, constateerde hij. “Na 50 km op de verbinding hoorden we een klap en zagen we dat er olie onder de vooras uit liep, linksonder. Alles moet uit elkaar om dat te repareren, maar dat duurt een paar uur. Dat redden we niet. Doodzonde.” Versteijnen mag nu starten in het zogeheten Experience-klassement, waarin deelnemers die met technische problemen zijn uitgevallen buiten competitie alsnog kunnen starten. In de race kan Versteijnen dan niets meer betekenen, maar hij kan nog ondersteuning bieden aan de andere trucks van Team De Rooy.  

Het kostte Jan en Ben van de Laar moeite om twee zinnen uit te spreken zonder vloeken. De vierde etappe van de Dakar Rally was ‘drama van begin tot eind’, vonden de broers. Desondanks brachten ze de truck met de zeventiende tijd over de finish, na 453 km afzien. Drie positieve noten konden de heren Van de Laar in het verhaal van vandaag ontdekken: de zeventiende tijd, dat de truck heel was gebleven en het feit dat de dag erop zat. Jan: “We zijn de truck niet uit geweest. Nog geen band kapot gehad, niks. Dat is goed, want er is veel materiaal afgeschreven vandaag. Zelfs aan de finish zijn we er niet uit gegaan: we kijken in het bivak wel wat ie te lijden heeft gehad. Zo op het eerste gezicht valt het me alleszins mee. Het model is nog steeds vrachtwagen. Het ziet er beter uit dan ik had verwacht.” De etappe van Neom naar Al-‘Ula omschreef Jan van de Laar als “de grootste klotedag die ik heb meegemaakt. Het was niet te doen. Vanaf het eerste tot het laatste moment drama: rotsen, stenen, bergpasjes die met de truck simpelweg niet te doen waren. Het was echt niet te geloven.” Navigator Ben was het met zijn broer eens: “Er waren stukken die zó slecht waren dat je niet harder dan 20, 30 km/uur kon. Het was alleen maar emotie in de cabine. We zaten óf met z’n drieën te schelden en te vloeken óf te schaterlachen omdat we niet konden geloven dat het zó slecht was. Er kwam geen einde aan. Het bleef maar doorgaan.” Pas bij aankomst in het bivak kwam de rust een beetje terug, toen het resultaat best goed bleek te zijn. In het klassement staat het team nu achttiende, wat ook lang niet verkeerd is. En het wordt beter. De ergste stenenpartijen lijken achter de rug te zijn. In de etappe van morgen zit bijvoorbeeld voor bijna de helft zand. Echt zand. En dat ligt de broers Van de Laar uitstekend.

De weg van de geleidelijkheid lijkt het team van Mammoet Rallysport geen windeieren te leggen. Martin van den Brink stuurde vandaag de Renault Sherpa als twaalfde over de streep. De rallyrijder uit Harskamp deed ‘geen gekke dingen’ en zag na afloop van de vierde etappe in de Dakar Rally zijn equipe als veertiende terug in het algemeen klassement. ,,We proberen constant te presteren en willen geen risico’s nemen. Dat ging vandaag weer volgens plan. Het was een prachtige proef die opnieuw heel zwaar was. Ik ben dik tevreden met het resultaat. We komen in de buurt van de top tien en dat ritme hopen we de komende dagen vol te houden.’’ In de 453 kilometer lange special van Neom naar Al-Ula speelden de stenen, keien en het zware zand weer een hoofdrol. De brigade van Mammoet Rallysport kreeg vandaag ‘slechts’ twee keer af te rekenen met een lekke band. ,,Het blijft een vervelend iets als je lek rijdt. Vandaag hebben we zoveel rijders gezien die problemen hadden. We hebben er allemaal last van, op een enkeling na. Hoe dat kan moet je mij niet vragen. We moeten het ermee doen en ons vooral blijven richten op onze sterke punten.’’ ‘We genieten enorm van de rally’ De teameigenaar van Mammoet Rallysport kon tevreden constateren dat de loodzware etappe van woensdag weer terreinwinst had opgeleverd. ,,We rijden de hele Dakar Rally al erg soepel en geen moment op de grens van ons kunnen. We willen dit gevoel vasthouden en zien wel wat er dan van komt. We genieten enorm van de rally. Het parcours is uitdagend en de omgeving fascinerend. Ik vond het in Argentinië en Chili fantastisch, maar dit is zeker net zo mooi. De mensen zijn bovendien erg aardig en enthousiast. Voor de mensen in Saoedi-Arabië is het ook vreemd. Het is de eerste kennismaking met de Dakar Rally. Ik denk zeker dat de rally toekomst heeft in dit gebied.’’ Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink deden vandaag 42 minuten en 33 seconden langer over de proef dan winnaar Anton Shibalov. Het team van Mammoet Rallysport maakte tijd goed op onder andere Vasilevski, Sugawara en Soltys. De teams van Richard de Groot, Patrice Garrouste en Albert Llovera werden op de ranglijst gepasseerd. De huidige veertiende positie biedt alle perspectieven om voorzichtig naar de top tien te kijken. Nummer negen in het algemeen klassement, de Tsjech Martin Soltys (Tatra) heeft slechts een voorsprong van 45 minuten op de mannen van Mammoet Rallysport. ‘Samenwerking loopt gesmeerd’ ,,Morgen staan de eerste serieuze duinen op het programma. We gaan zien of we daar ons voordeel kunnen halen. We hebben er in ieder geval veel zin in. De samenwerking met Wouter en Mitchel loopt gesmeerd. We hebben vandaag ook geen moeite gehad met navigeren of problemen gehad bij het vinden van de way-points. We zijn gewoon heel tevreden met ons optreden tot nu toe,’’ aldus Martin, die ruim voor zonsondergang de 100 kilometer richting bivak kon afleggen. Dat lukte niet iedereen. Op het moment dat de avond viel in Saoedi-Arabië (rond 18.00 uur plaatselijke tijd) waren slechts 17 equipes (van de 36 gestarte trucks) klaar met de proef van vandaag. De vijfde etappe gaat donderdag van Al-Ula naar Ha ‘il. De klassementsproef telt 353 kilometers. De eerste auto’s en trucks gaan om 9.05 uur van start. In Nederland is het dan net iets over zeven uur in de ochtend.

Het begint bijna te wennen, maar ook vandaag scoorden de Dakar 2020-deelnemers die de techniek met Eurol smeermiddelen onderhouden. Nasser Al-Attiyah pakte nog maar eens een podiumplaats in de vierde etappe; dat de Qatari niet altijd voor het uiterste gaat tekent de tactische manier waarop hij de rally wil winnen. Hij werd tweede door met zijn Toyota HiLux maar 2,26 minuut langer over de etappe te doen dan de winnaar, waarmee hij in het klassement gelijk vijf minuten inliep op de nummer één daarvan, het verschil is nog maar drie minuten. Al-Attiyah staat daarmee nu ook bijna negen minuten los van de nummer drie in het algemeen klassement, waarin het zo hard gaat dat werkelijk elke seconde telt. Bij Fernando Alonso ging het vandaag iets minder hard dan gisteren, maar met een dertiende plaats zou elke andere rookie meer dan tevreden zijn! Maar er was meer succes, in de vorm van Giniel de Villiers vandaag op zeven en Nederlander Bernhard ten Brinke op een achtste plek in de daguitslag. Bij de nieuwe, verplichte 15 minuten rust voor de tankstop, was Ten Brinke nog één van de snelsten van alle klassementen. Een knappe prestatie, zeker als je je bedenkt dat Bernhard flink last heeft van griep. In de laatste fase kwam hij echter met een lekke band over de finish, nadat hij wederom alle reservebanden al had opgebruikt. Ook de gebroeders Coronel hadden een prima dag, met als resultaat dat ze in The Beast buggy als tweede Nederlandse auto binnenkwamen. Gisteren leek het van de buitenkant erg lekker te gaan bij Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh in de side-by-side, maar achteraf bleek er toch het nodige gebeurd te zijn. Vooral de koppeling van de CVT-automaat gaf problemen, waar later nog een aantal lekke banden en een gebroken stabilisatorstang bijkwamen. Ook vandaag gaven de tijdschermen weer keurige tussentijden aan, maar de kans is dus groot dat ze dit weer bereiken met keihard blijven werken aan het voertuig. Trucks: hybride succes Eindelijk was er loon naar werken voor Gert Huzink, Rob Buursen en Martin Roesink in de Renault C460 Hybrid Edition. Na dagenlang werken aan technische uitdagingen, startte de Renault pas laat, maar daarna liep het vandaag zoals dat hoort met een glanzende vijfde plaats als beloning. Tel daarbij de mooie achtste plek van Pascal de Baar op, dan scoren de wedstrijdtrucks van Riwald Racing vandaag allebei in de Top 10. Dat lukte bij Mammoet Rally nèt niet, Martin van den Brink klokte een twaalfde tijd bij binnenkomst, met nog wat andere trucks in het parcours die daar misschien nog onderdoor zouden kunnen gaan. Team Mammoet versterkt daardoor wel haar positie in de Top 15.

De vierde etappe van de Dakar Rally 2020 was er een met twee gezichten: stenen en andere rommel in het eerste deel, zand en snelle paden in het tweede deel. De laatste 140 km van de 453 km lange rit van Neom naar Al-‘Ula was een kolfje naar de hand van Edwin Straver. Dit in tegenstelling tot het eerste part. “Het lukt gewoon niet op die stenen”, vertelde Straver bij aankomst in het bivak bij Al-‘Ula. “Ik krijg het niet voor elkaar om lekker te rijden. Ik ben bang om te vallen, bang om nog een wiel kapot te rijden – ik heb er al twee kapot gehad in de eerste drie dagen. Dan ga ik te krampachtig rijden en komt er van navigeren niks terecht omdat ik niet op mijn roadbook durf te kijken. Ik volg sporen en ben daardoor drie keer verkeerd gereden. Dat zijn fouten die je eigenlijk niet moet maken.” Het zand in het tweede deel, na de tankstop op km 295, was een verademing. “Dat is meer mijn terrein. Het was net een crossbaan. Ik kon ontspannen rijden en dus ook weer navigeren. Het was best zwaar zand, hard werken, maar dat ligt me wel. Ik hoop dat dat perspectief geeft voor de komende dagen, waarin we meer zand schijnen te krijgen.” Voor de etappe van morgen krijgen de rijders het roadbook pas weer bij de start. Fijn, vindt Straver. “Als er maar niet te veel modificaties zijn. Er zaten zoveel wijzigingen in het roadbook van vandaag, dat het veel tijd heeft gekost.”

Een rotsblok van het formaat auto maakte in de derde etappe een voortijdig einde aan de Dakar 2020 voor het Rainbow Truckteam. Door de aanvaring met de steen raakte het chassis van de MAN dusdanig beschadigd dat reparatie niet mogelijk is en doorgaan niet is toegestaan. Gerrit Zuurmond, Jasper Riezebos, Klaas Kwakkel en de rest van het team vliegen nog deze week terug naar Nederland. Rainbow was ook de derde etappe, een lus van 427 km in de omgeving van Neom, hartstikke goed bezig en reed tijden rond de vijftiende plaats. “We konden leuk meekomen”, vertelt Gerrit Zuurmond. “Het ging bijzonder goed en misschien ben ik daardoor wel iets te overmoedig geworden.” Negen kilometer voor de finish, op een pad met veel stenen, stuurde Zuurmond de MAN iets te enthousiast door een bocht. “De truck gleed weg en knalde met ongeveer 70 kilometer tegen een rotsblok aan. Die gaf niet mee. Het was een flinke klap, rechtsvoor. We zijn uitgestapt om te kijken en toen we zagen dat de wielen nog recht stonden, zijn we een stukje achteruit gereden. Toen zagen we dat er olie onderuit liep en dat de versnellingsbak was gescheurd.” Dat konden de mannen wel provisorisch repareren, zodat ze nog op eigen kracht de finish bereikten. Daar bleek de schade groter dan aanvankelijk vermoed: de chassisbalk rechts is krom en de ophanging van de versnellingsbak is afgescheurd. “We zijn zelf op weg gegaan naar het bivak en halverwege hebben we de auto op de trailer gezet van de assistentie die we al hadden gebeld. Dit kunnen we niet repareren en we mogen er ook niet meer mee starten. Ook dat is Dakar, maar het is wel heel erg jammer.” De truck blijft dus op de trailer staan. Morgen rijdt het team terug naar Jeddah, een rit van ongeveer 1000 kilometer. Daar brengen ze alles naar de haven. Zelf vliegen ze terug naar Nederland, waarschijnlijk vrijdag, om thuis de teleurstelling verder te verwerken.

Het mocht wel een tandje minder, na de slooppartij van gisteren. Nu is dat toevallig wel waar Teun Stam, eigenaar van een sloopbedrijf, goed in is, maar in de Dakar is het niet de bedoeling. De monteurs van Schijf Rally waren de hele nacht in touw geweest om de Toyota weer op te lappen voor de derde etappe. Stam wilde het hen niet aandoen nóg een nacht door te moeten halen. De schade aan de Toyota was na de tweede etappe aanzienlijk. “Dat zal me niet nog een keer gebeuren”, vond Teun Stam. “Het bleek een verstandige beslissing. In het achterveld is het terrein zo vreselijk uit mekaar gerost, dat een tandje eraf echt geen overbodige luxe is. Daar zijn dan al trucks overheen gegaan met zoveel power dat alles omgewoeld wordt en de stenen naar boven komen. En dan komen wij eraan met ons zware karretje dat niet zoveel vermogen heeft…” Het zou mooi zijn als het lukte om iets verder naar voren te komen, maar daarvoor moet Stam risico’s nemen die hij in deze fase niet wil nemen. “Als je vol gas gaat om op te schuiven, wordt het risico navenant groter dat je brokken maakt. Dan maar liever een tandje eraf en anderen vóór je zien uitvallen. We hebben er genoeg gezien vandaag: een uitgebrand chassis – ik hoorde dat het een Mini is geweest. Daar was niet meer van over dan een hoopje staal.” Aan de finish van de 427 km lange lus in de omgeving van Neom was Stam blij met de beslissing. Het had allemaal wat langer geduurd, maar hij was toch weer keurig binnen en hij kon de monteurs geruststellen. “Het was een prachtig gebied, met enorme rotspartijen. Uniek om doorheen te komen, al zie je als je aan het rijden bent zie je vaak niet meer dan de stenen, de sporen en het zand voor je: heel slap zand, soms geel, soms wit, soms rood. Het karretje moet hard werken in dat zachte zand. We hebben wat kapotte banden, maar verder is alles heel, dus de jongens kunnen nu ook aandacht geven aan preventief onderhoud. En dan kan er morgen wel weer voorzichtig een tandje bij.”

Martien Jimmink heeft de Dakar Rally 2020 per medische helikopter moeten verlaten. Die bracht de loonwerker uit Kolhorn naar het academisch ziekenhuis in Tabuk waar de eerste diagnose was dat Jimmink een scheurtje in een ruggenwervel heeft. Jimmink was al bijna op de helft van de etappe – een lus van 427 km in de omgeving van Neom – toen hij hard moest remmen voor een gat in de piste. “Ik denk dat ik te hard heb geremd met de voorrem terwijl ik de achterrem had moeten hebben”, vertelde Jimmink. Hij vloog over het stuur van de motor heen, die vervolgens bovenop hem terecht kwam. Hij bleef een paar minuten liggen omdat hij geen gevoel in zijn benen had. Toen dat langzaamaan terugkwam, kon Jimmink op handen en knieën gaan zitten. Zo bleef hij acht minuten zitten. Hij probeerde op te staan, maar dat lukte niet. Andere motorrijders schakelden medische hulp in. Jimmink’s teamgenoot uit Bahrein, Salman Fahran, bleef tot aan de helikopter bij de onfortuinlijke Noord-Hollander. “Dat is een vriend voor het leven”, laat Jimmink weten vanuit het ziekenhuis, waar zijn vrouw en dochter bij hem zijn. In het ziekenhuis werd een CT-scan gemaakt om precies te weten te komen wat de verwondingen van Jimmink waren, omdat hij vanwege pijn aan het borstbeen ook ademhalingsmoeilijkheden had. Uit de scan bleek een scheurtje in een ruggenwervel. “Het is zo jammer”, vond Jimmink. “Het ging hartstikke lekker. Het was ook een heel mooie etappe. Het is hier nog mooier dan in Zuid-Amerika. Ik had graag nog minstens een paar dagen gereden.”

In de derde etappe van de Dakar Rally 2020 reden Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul tientallen kilometers in het stof van andere deelnemers. Eénmaal uit het stof begon het duo van het door Eurol ondersteunde Toyota Gazoo Racing aan een opmars. Na 427 heftige kilometers bereikte de Toyota Hilux met startnummer 307 als tiende auto de finish in Neom. Door het solide dagresultaat klimmen Bernhard en Tom twee plaatsen in het algemeen klassement, naar een zeer mooie 8e plaats. Na de eerste Eurol-overwinning van gisteren, waren de Toyota Gazoo-teams ook vandaag weer heel dichtbij, alle auto’s kwamen vandaag in de Top 10. Vooral Nasser Al-Attiyah maakte nog lang kans op de overwinning, maar uiteindelijk lukte dat net niet, maar eindigde hij wel op een podiumplaats als tweede van de dag, op 3,5 minuut van de winnaar. Daarnaast was er ook enorme progressie bij Fernando Alsonso, die de hartslag van de woestijn steeds beter begint te voelen. Hij scoorde een geweldige vijfde plaats, nadat hij door het inzetten van zijn joker een betere startpositie dan de uitslag van gisteren had bemachtigd. Ook Giniel de Villiers zat er na zijn overwinning van gisteren goed bij, na een wat langzaam begin herstelde hij in het latere deel van de dag met een negende plaats. Tim & Tom hadden een rustige dag, nadat ze het lichte vermogensverlies van gisteren hadden opgelost. Ook Peter van Merksteijn bleef uit de zorgen, met een nette 31ste plaats als resultaat. Trucks Bij de trucks was het Pascal de Baar die een solide prestatie neerzette, met plaats tien was hij de snelste Eurol-truck van de dag, met -net als gisteren- Martin van den Brink in de Mammoet-truck weer kort erachter. Bij Gert Huzink in de experimentele Renault C460 Hybrid, is het vandaag vooral een technisch gevecht geweest. 125 kilometer voor de finish knalde een lager en liep een moer los, wat veel tijd kostte. Wel is duidelijk dat de racesnelheid er absoluut is, nu alleen nog een probleemloze dag om in de top 10 kunnen finishen. Ed Wigman zorgde dat hij met zijn snelle assistentie weer een stabiele dag neerzette, met een mooie balans tussen assistentie verlenen en snelheid houden. Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh hadden het vandaag iets lastiger in de steeds populairder wordende side-by-side klasse, op een 37ste plek waren ze ruim twee uur langzamer dan de snelste SSV, terwijl ze gisteren nog dik in de Top 20 reden.

Immense rotsen van wel honderd meter hoog: de omgeving waarin de derde etappe van de Dakar Rally 2020 zich afspeelde was adembenemend. Ook het team Van de Laar was onder de indruk van de streek in het noordelijke puntje van Saoedi-Arabië. “Ze zeiden dat dit een prachtige proef zou worden. Er was niets van gelogen”, vond Ben van de Laar. De équipe van Fried van de Laar Racing legde de 427 km in de omgeving van Neom af in iets minder dan vijf uur en noteerde daarmee de achttiende tijd. “Het was een leuke dag”, vertelde Jan van de Laar. “Wel een taaie. Alles zat erin: stenen, rotsen, smerige afstappen. Tot de neutralisatie op 125 km zaten we in het stof van de ssv’s die ons gisteren voorbij waren gekomen, toen we niet harder dan 80 konden. In die valleien bleef een gordijn van stof hangen. Toch hebben we eruit gehaald wat erin zat, denk ik.” De versnellingsbak die gisteren problemen veroorzaakte was vervangen en daarmee was er wat dat betreft geen vuiltje meer aan de lucht. “Liep als een zonnetje”, volgens Jan van de Laar. “Ik kon vanaf het begin gas geven. Ik ben heel tevreden met hoe het vandaag is gegaan.” Voor de chauffeur was het hard werken vandaag, maar voor navigator Ben van de Laar ook. Het roadbook werd ook vandaag pas kort voor de start uitgereikt. “De navigatie was uitdagend. In het laatste stuk van de proef zat een moeilijk punt. Ik begreep dat velen er problemen mee hadden. Wij hebben daar even rustig aan gedaan en hadden binnen dertig seconden het goede pad gevonden. Dat was mooi. Daar hebben we waarschijnlijk veel tijd mee goedgemaakt.”  

De derde etappe van de Dakar Rally 2020, een lus van 427 km bij Neom, was zo mooi dat iedereen bij Petronas Team De Rooy Iveco ervan onder de indruk was. Behalve het landschap in de noordelijke punt van Saoedi-Arabië stemden ook de resultaten tot tevredenheid. Een lekke band kostte Janus van Kasteren weliswaar de vierde plaats, maar met plaats 8 was hij niet ontevreden. Vick Versteijnen stoomde op van 28 naar 12, Michiel Becx van 27 naar 17. Albert Llovera nestelde zich er tussenin op de zestiende plaats. Na de uiterst moeizame tweede etappe was de vier équipes er alles aan gelegen om uit de problemen te blijven. In de proef die tot dichtbij de grens met Jordanië kwam, in een bergachtig gebied met een piek tot 1400 meter, kon heel veel mis gaan, maar Van Kasteren, Versteijnen, Becx en Llovera hielden de schade beperkt tot een lekke band en een geknapte turboslang. Janus van Kasteren, gestart vanaf de elfde plaats, zat meteen goed in het ritme en bouwde de snelheid aardig op met doorkomsten op de zesde, vijfde en vierde plaats. “Jammer genoeg kregen we 25 kilometer een lekke band, waardoor we iets terugvielen”, vertelde hij aan de finish. “In de laatste 100 km was de navigatie ingewikkeld. Daar hebben we een paar keer een rondje moeten draaien.” Met de achtste tijd in de etappe won Van Kasteren in het klassement één plaats: van 8 naar 7. Omdat hij moest sturen, had Van Kasteren niet heel veel gelegenheid om om zich heen te kijken. “Maar wat ik heb gezien, was heel mooi. Naast me hoorde ik voortdurend ‘Oh! Wat mooi hier!’” Ook Vick Versteijnen & co. genoten van de omgeving. “Het is mooier dan Zuid-Amerika”, vond Versteijnen. “Heel gaaf om hier te rijden.” Ook hij kwam prima uit de startblokken: van 28 naar 7 en 8. Een geklapte turboslang kostte een minuut of tien, waardoor hij iets terugviel. “Een paar kilometer voor de finish klapte er nog één. Daar zijn we niet voor gestopt. Zonder turbodruk hebben we de finish gehaald. Het is jammer, maar als we hiermee twaalfde zijn geworden, heeft de rest dus veel meer meegemaakt.” Michiel Becx hoefde vandaag niet te stoppen om assistentie te verlenen en kon dus lekker doorrijden. “Wij rijden niet met het mes tussen de tanden, zoals Janus en Vick”, vertelde hij. “Het is belangrijker dat ik zelf niks stuk rijd, zodat ik die jongens kan helpen met onderdelen. Bij de finish hebben we een turboslang aan Vick gegeven om naar het bivak te kunnen rijden. Dat was het voor vandaag.” Becx krijgt steeds meer gevoel bij de Iveco Trakker. Bij de verplichte stops tussendoor paste hij de vering een tikje aan, waardoor de truck beter reageert. “Vanavond gaan we de cabine nog even beter afstellen. Zo gaat het elke dag ietsje beter. Ik ben in mijn element.”

“Eerst was er een hard stuk van 50 kilometer, de rest was eigenlijk goed te doen voor me. Ik heb op dat eerste stuk vandaag wel meerdere ongelukken gezien onderweg, Olaf Harmsen en Martien Jimmink zag ik liggen. Ja, daar wordt je niet vrolijk van, zeker niet als je nog zo’n eind moet. Ik hoop echt dat het goed me ze gaat. Ik vond het vandaag verder wel een leuke dag, alleen op het laatste stuk lagen er weer genoeg van die klere-stenen. Mijn schouder doet nu wel zeer, vooral het laatste stuk met die keien, dan begint alles uit te werken en wordt het een stuk ingewikkelder. Rijden gaat dan allemaal niet even soepel meer en dan gaat het wel pijn doen allemaal. Maar, het is weer gelukt om niet te vallen en daar ben ik blij mee! Dus eigenlijk heb ik het toch goed naar m’n zin gehad… Nu even een uurtje uitrijden naar het bivak, het is nog een kilometer of 70. Lekker kalm aan, maar een klein beetje opschieten want het wordt hier razendsnel donker. Ik heb licht op mijn ‘brommertje”, nu eerst even wat te drinken scoren en dan snel op weg.”

In de derde etappe van de Dakar Rally 2020 reden Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul tientallen kilometers in het stof van andere deelnemers. Eénmaal uit het stof begon de fabrieksequipe van Toyota Gazoo Racing aan een opmars. Na 427 heftige kilometers bereikte de Toyota Hilux met startnummer 307 als tiende auto de finish in Neom. Door het solide dagresultaat klimmen Bernhard en Tom twee plaatsen in het algemeen klassement, naar de 8e plaats. Vandaag wachtte de Dakar karavaan een special stage rondom Neom, die was opgedeeld in drie delen. Bernhard en Tom begonnen de etappe als vijftiende en dat had nogal consequenties. “Al na 40 kilometer reden we in het stof van een aantal langzamere coureurs”, vertelt de Toyota-coureur. “Inhalen heb je echter ook niet zomaar gedaan, dus pas na ongeveer 25 kilometer konden we er voorbij en hadden we eindelijk vrij zicht.” Juist op dat moment stak een pechduiveltje de kop op en reed de Belgisch/Nederlandse equipe een lekke band. “En toen zaten we weer in het stof en konden we opnieuw beginnen.” Tijdens het tweede deel van de special haalden Bernhard en Tom ondanks weer een lekke band (en dus rijden in het stof) flink wat auto’s in. “De Hilux liep geweldig. Het ging zo soepel dat we zelfs konden genieten van het prachtige landschap.” Het laatste deel van het ‘rondje’ Neom moesten Bernhard en Tom nog even zoeken naar een lastig waypoint, maar daarna kon de opmars naar voren worden voorgezet. Tussen het vijfde waypoint en de finish (wp7) klom de Toyota equipe liefst vier posities. “Een heel lastige dag zijn we zonder grote drama’s doorgekomen”, concludeerde Bernhard ten Brinke. “Een tiende plek is prima gezien de stof. De stijging van 10 naar 8 in het algemeen klassement is ook goed. Morgen hebben we een betere startpositie. Dus zijn we zeer waarschijnlijk verlost van de stofwolken.” Bernhard ten Brinke staat nu 8e op 33:23 min.

In de tweede etappe had Edwin Straver al ruzie met een waypoint, op de derde dag van de Dakar Rally was het regelrecht oorlog. Het waypoint won. Althans, zo leek het. Niet lang nadat Straver de 427 km lange lus bij Neom had volbracht, kwam het bericht dat de laatste 25 km komen te vervallen. Toch een overwinning voor de motorrijders dus. Met de stoom uit zijn helm kwam Edwin Straver over de finish. Boos en teleurgesteld. Waypoint nummer 53, op 25 kilometer voor de finish had hem veel tijd gekost. “Ik heb lang gezocht, veel geprobeerd, maar heb het niet gevonden. Ik heb het wel gezien, want de pijl ging open: bovenop een berg. Ik heb van drie kanten geprobeerd erbij te komen, maar het is niet gelukt. Ik heb het maar gelaten. Het zou het eerste waypoint ooit zijn dat ik mis. Daar zou ik wel heel erg van balen.” Maar dat hoefde dus niet. Na klachten van andere rijders gaf de organisatie toe dat er een fout in de gps zat en herzag de uitslag. De laatste 25 km werden uit de tijdwaarneming geschrapt. Voor de klassering van Straver maakte dat niet veel uit, voor de tijd wel. Het gevecht met waypoint 53 drukte de stemming nogal bij Straver, die verder een uitstekende dag had gehad. “Het was echt heel mooi. Een prachtige route, ik heb ervan genoten. Het rijden gaat steeds beter. Gisteren heb ik de vering van de KTM iets aangepast en dat geeft meer rust en vertrouwen bij het rijden. Ik zit goed in het ritme.”

De derde etappe van Dakar 2020 is er eentje waarin van alles gebeurd. Moeilijke navigatie, verschillende landschappen en tot op heden de mooiste etappe van de rally. Erik van Loon en Sébastien Delaunay starten goed en komen in een treintje van auto’s terecht. De etappe heeft enkele moeilijke waypoints, waardoor Van Loon ongeveer vijftien minuten heeft moeten zoeken en twaalfde wordt. “We begonnen snel aan de etappe,” vertelt Van Loon. “Ik was dan ook verbaasd dat Alonso zo snel achter me zat. Die heb ik na de neutralisatie voorbij gelaten, maar die kon ik goed volgen. Daarna kwamen we in een treintje met Krotov, Prokop en nog een paar jongens. Dat was stuivertje wisselen terwijl we zochten naar de waypoints, daarmee hebben wij vijftien minuten verloren. Morgen weer een dag!” De etappe van morgen gaat van Neom naar Al Ula. De stage is 453 kilometer lang met veel zand en gravel. De navigatie zal wederom lastig worden, de eerste auto vertrekt rond 9:40 (7:40 NL tijd) en wordt aan de finish verwacht rond 15:50 (13:50 Nederlandse tijd).

Nani Roma eindigde gisteren in zijn Borgward BX7 EVO op de twaalfde plaats en verbeterde daarmee direct zijn prestaties van de eerste dag. Net als in de vorige etappe had de tweevoudig Dakar-winnaar wat navigatieproblemen die wat tijd kosten. De Spaanse legende stond vanmorgen op de dertiende positie in de algemene ranglijst. Nani Roma na de etappe van gisteren: “Het was weer een zware etappe, erg leuk maar niet gemakkelijk om te rijden. We hebben wat tijd verloren met het vinden van een waypoint in het midden van de proef, maar de meeste coureurs hebben deze problemen. Onze uitgangspositie is best goed, maar we blijven het per dag bekijken. Afgezien van wat kleine problemen was er met de Borgward BX7 EVO erg goed te rijden. We hebben op de eerste dag wat kleine verbeteringen gevonden, die ons vandaag al echt hielpen.” Ook Ricardo Porém verbeterde zijn resultaat van de eerste dag met een 18e plaats op dag twee, hij staat nu 17e in het algemeen klassement. Ondanks dat hij veel in het stof van de vrachtwagens moest rijden, had Porém flink de snelheid in de Borgward BX7 EVO en kon hij -net als zondag- de etappe op een goede manier afsluiten. Ricardo Porém: “Het was een zware dag. De hele dag zaten we in het stof van de vrachtwagens. Verder hadden we twee lekke banden. Maar de Borgward BX7 EVO werkte vandaag heel goed. Navigatie was weer erg moeilijk, maar mijn navigator heeft het geweldig gedaan. We zijn blij met de auto en erg blij om in de top 20 te staan.”

De tweede etappe van de Dakar 2020 was niet zo’n leuke dag voor de équipe van Fried van de Laar Racing als de eerste. Al na 10 kilometer in de 367 kilometer lange proef kreeg de versnellingsbak van de DAF kuren. “Ik had alleen nog één, twee en drie”, vertelde Jan van de Laar aan de finish in Neom. “Dan kun je niet harder van 80, 85. Het was dus een heel lange, rustige rit.” En het begon zo goed, met een start vanaf de veertiende plaats, dankzij het resultaat in etappe 1. Maar die pret was dus snel over. Jan en Ben van de Laar en monteur Simon Stubbs gingen nog wel op zoek naar het euvel maar al snel was duidelijk dat ze het ermee moesten doen. “We wisten dat het niets mechanisch was”, zei Jan van de Laar. “Alle essentiële dingen klopten wat dat betreft. Het moest dus iets in de elektronica zijn, maar in de proef in niet uit te dokteren welk stekkertje of sensortje het dan kan zijn. Dus dan maar in z’n drie naar het bivak hobbelen.” Voor navigator Ben was het op die snelheid goed bij te houden, maar echt prettig vond hij het niet. “Ik heb toch liever dat we wat harder gaan en dat het wat moeilijker is. Onderweg was er voortdurende discussie: gaan we sleutelen of rijden we door? Wat kan het zijn? Rijden we niets heel erg kapot? Dat leidt af. De adrenaline is er ook niet, dus je bent minder scherp. Het kakt allemaal wat in. We hadden vlot alle waypoints, ook die ene lastige op het eind. Daar waren we anders misschien ook wel een half uur op verloren.” Ondanks de 21ste plaats waren de broers Van de Laar achteraf blij met het besluit door te rijden. Op de technische stukken leverden ze nauwelijks in, maar op de snelle stukken werd de DAF links en rechts gepasseerd. “Gelukkig zaten er veel technische stukken in en weinig stukken waar je het vermogen voor nodig hebt”, stelde Ben vast. “Maar één klimmetje. Dus als er één dag was waarop dit misschien niet de slechtste dag was, was het vandaag.”