Het team van Mammoet Rallysport heeft ongeschonden de rustdag gehaald. In de zesde etappe speelden een kleine storing en een aanrijding een hoofdrol. Een twaalfde plaats in de etappe bracht de equipe van Martin van den Brink ook op een twaalfde positie in het algemeen klassement. Morgen kunnen de rijders genieten van een rustdag. De monteurs kunnen dan hun lusten botvieren op de Renault Sherpa. Zondag gaat de Dakar Rally verder. In de etappe van Ha il naar Riyadh kwamen de rally liefhebbers weer volop aan hun trekken. ,,Het was een prachtige special,’’ zo vertelde Martin net na het bereiken van de finish. Op zo’n 150 kilometer voor het bivak in Riyadh likten de mannen van Mammoet hun sportieve wonden van de zesde etappe. De achterstand van 46.49 minuten op dagwinnaar Andrey Karginov is acceptabel te noemen als we de ‘avonturen’ van Mammoet Rallysport in het juiste perspectief zien. Het had namelijk veel meer tijdverlies kunnen opleveren. ,,Het begin van de etappe verliep prima. Net voor de neutralisatie merkten we dat we stroom verloren. In de verplichte pauze van 15 minuten mag je echter niet aan de truck sleutelen. Het bleek dat de multiriem van de dynamo was gebroken. Er wordt dan geen stroom meer opgeladen. We moesten na de onderbreking de proef beginnen en direct de riem vervangen. Dat duurde ongeveer 20 minuten.’’ ‘We konden hem niet meer ontwijken’ Volgens Martin was de equipe desondanks tevreden en leek tevens op weg om wat tijd goed te maken op de directe concurrentie. Maar in de slotfase verloor de Harskamper toch nog wat extra tijd. ,,Dat was helaas het gevolg van een ongelukkig momentje. Een kilometer voor de finish was nog een vrij steile duin. We zagen dat een Jeep de top niet kon halen en achteruit kwam. Wij kozen ervoor om rechts van die auto voorbij te gaan. Net op het moment dat wij hem wilden passeren schoot hij de baan weer op. We konden hem met geen mogelijkheid meer ontwijken. De rijders in die auto bleven gelukkig ongedeerd. De schade was wel groot.’’ Ook de Renault Sherpa liep averij op. ,,We kregen door de aanrijding een lekke band, de zijkant raakte beschadigd en de tank is kapot. Gelukkig konden we de laatste kilometer naar de finish nog halen,’’ aldus Martin. ,,Maar de schade is te overzien en de serviceploeg kan dat morgen allemaal herstellen.’’ Tevreden naar de rustdag Aan de vooravond van de rustdag kunnen de mannen van Mammoet Rallysport tevreden de balans opmaken. ,,We zijn vandaag ondanks de kleine tegenslag toch een plaatsje gestegen door het uitvallen van Pascal de Baar.’’ Daarnaast is het klassement, wat betreft de sub-top, behoorlijk in elkaar geschoven. Martin van den Brink is twaalfde op de ranglijst, maar de achterstand op Maz-rijder Aliaksei Vishneuski (achtste algemeen) is nog geen 40 minuten. ,,Het is mooi dat het dicht bij elkaar staat. We kijken daarom ook uit naar de tweede week. Vandaag hadden we een prachtige proef met veel zand en duinen en dat kunnen we ook de komende etappes nog veel verwachten.’’ ‘Met een frisse truck de tweede week in’ Volgens de 49-jarige Harskamper is er voor de serviceploeg voldoende werk aan de winkel om de rustdag door te komen. ,,Er is genoeg te doen voor de monteurs. Maar gelukkig zijn er geen grote problemen, zover wij weten. We zullen naast het gebruikelijke onderhoud de truck ‘rebuilden’ waar mogelijk en op die manier met een frisse truck aan de slotweek beginnen.’’ Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink zijn de tweede Nederlandse equipe in de rangschikking. De formatie van Mammoet Rallysport heeft een achterstand van 4.11.51 op de koploper.De rally in Saoedi-Arabië gaat zondag verder. De zevende etappe brengt het circus van Riyad naar Wadi Al Dawasir. De klassementsproef gaat over 546 kilometer. De langste etappe van deze Dakar Rally heeft veel zand en duinen op het menu staan. Maar ook voor de navigators wacht er een ‘schone taak’ met enkele uitdagende way-points.

In twee nachten tijd hebben de monteurs van Erik van Loon en Sébastien Delaunay nauwelijks hun bed gezien. De Toyota Hilux staat er vanochtend weer top bij en Van Loon weet wat hem te wachten staat: zand, duinen en stof. Van Loon en Delaunay halen twintig deelnemers in en noteren goede tijden. Zij finishen als elfde op slechts 25 minuten van dagwinnaar Peterhansel. “We hadden een goede dag,” vertelt Van Loon. “We gingen prima door het veld en hebben eigenlijk geen gedoe gehad. Aan het eind werden er wat dingen warm, maar we zijn er! De monteurs hebben echt hard gewerkt, dus ik ben blij dat ik op deze manier de waardering kan laten zien. Morgen is de rustdag en daarna willen we voor de dagresultaten gaan in de tweede week.”

Etappe 6 van de Dakar Rally 2020 was een lange – 477 km – maar ook een heel snelle en vooral mooie. “Ik geloof niet dat ik ooit zo’n snelle proef heb gereden”, zei Edwin Straver in het bivak. Daar constateerde hij dat de 37ste tijd in de etappe hem op de rustdag naar de 47ste plaats in de algemene rangschikking en de vijfde plaats in het kistklassement had doen stijgen. Straver genoot met volle teugen van de rit van Ha’il naar Riyad. “Het was ontiegelijk snel”, vond hij. “Ik heb tientallen kilometers vol gas gereden. Maar dat ging wel zó lekker. Ik heb de hele dag samen gereden met nummer 69 (Florent Vayssade, red), ook een jongen uit het kistklassement. Hij voorop, dan ik weer voorop. Als de één een foutje maakte, corrigeerde de ander, en zo wisselden we elkaar perfect af. Echt heel fijn gereden.” De etappe was er ook naar, met lange valleien en snelle paden afgewisseld met duinen. “Je zou denken dat erover nagedacht is”, meende Straver. “Het zat heel goed in elkaar. Het was echt een prachtige dag.” Van de kou vannacht en op de verbindingsroute vanochtend had Straver geen last gehad. “Ik heb vannacht twee slaapzakken over elkaar aangetrokken en op de verbinding een extra trui, een regenpak en thermo-ondergoed. Ik heb geen centje pijn gehad. Het was goed te doen zo.” In het bivak kwam Straver erachter dat hij ergens onderweg de zijstandaard van zijn KTM was verloren. Daar moet dus even een nieuwe voor geregeld worden. Straver hoopt vanavond nog zijn motor weer helemaal klaar te hebben voor etappe 7, zondag. “Poetsen, olie verversen, alles goed nalopen. Het kan maar gedaan zijn, dan heb ik zaterdag de hele dag echt rustdag.”

Borgward Rally Team-coureurs Nani Roma (301) en Ricardo Porém (332) hadden gisteren twee totaal verschillende ervaringen op de etappe van 353 kilometer. Tweevoudig kampioen Roma reed goed, terwijl Porém juist een ​​slechte dag had. Nani Roma had een goede solide dag 5 van de Dakar Rally 2020. Hij eindigde net buiten de Top 10 op een 13e positie. De Spaanse coureur was tevreden met de verbeteringen die in de nacht bij de Borgward BX7 EVO waren doorgevoerd en hij blij met het resultaat aan het einde van de dag. Nani Roma na de etappe: “Vandaag was veel beter dan gisteren. We hadden een goede etappe en lieten een goed tempo zien. Uiteindelijk moesten we het benzineverbruik in de gaten houden, dus ik moest extra voorzichtig te werk gaan. De Borgward BX7 EVO deed het heel goed vandaag. Na een zware dag gisteren hebben we een aantal wijzigingen in de auto’s aangebracht en die werkten echt goed. We maken ons nu klaar voor morgen, weer een lange en zware fase. We blijven proberen onszelf te verbeteren!” Ricardo Porém had niet hetzelfde geluk als Roma; de Portugese bestuurder kreeg een probleem met zijn auto. De snelle assistentie probeerde hem naar het einde van de etappe te slepen. Helaas waren de laatste 100 km van de etappe allemaal duinen en ’s nachts een auto door de duinen slepen is moeilijk. Daarom besloten ze de proef te verlaten. Nadat de auto in het bivak is aangekomen, heeft het team de schade beoordeeld en wordt er bekeken of hij na de rustdag in de Dakar Experience kan herstarten.

Twee dagen werden één dag in de beleving van Teun Stam en René Bargeman. Na een dag klussen in de woestijn en een nachtje overslaan, ging het vandaag in één rechte streep door. Op een achterstand van ‘slechts’ drie uur van etappewinnaar Carlos Sainz bracht Stam de Toyota Landcruiser aan de finish van de vijfde etappe. Helemaal achteraan begonnen de mannen van Schijf Rally aan de proef van 453 km van Al-‘Ula naar Ha’il. Ze waren bij lange na niet de laatsten die aan de finish kwamen. De etappe was gelukkig niet al te moeilijk, vond Stam. “In het begin was het nog een beetje puinzooi, maar de laatste 200 km was zand. Echt schitterend. We hebben weinig problemen gehad; één lekke band. Het was goed te doen en dat kwam na een nacht overslaan goed uit.” In het zand heeft de auto ook minder te lijden dan in de stenen, dus ook dat kwam na de korte onderhoudstijd die er was, niet slecht uit. Ook de etappe van morgen, de laatste rit voor de rustdag, bestaat uit zand. Dat is fijn, vindt Stam. “Dat ligt me wel. Het hangt ervan af wat voor soort etappe het is, maar gezien de afstand van 477 km verwacht ik dat er best wat snelle paden in zullen zitten. De etappe voor de rustdag is traditioneel wel een zware, maar ik ben er niet zo bang voor.”

Twee uur gingen in rook op. Evenals op de tweede dag kon de DAF van Fried van de Laar Racing niet op volle snelheid door de vijfde etappe van de Dakar 2020. Een gebroken bladveer was er de oorzaak van dat Jan van de Laar het gas niet vol in kon trappen. Dat was jammer, om meerdere redenen. Twee dagen waren Jan en Ben van de Laar en Simon Stubbs bezig geweest om een beetje naar voren te komen na het versnellingsbak-verhaal. Dat was aardig gelukt en de heren konden vanaf de zeventiende plaats beginnen aan de vijfde etappe. Dat was er eentje waar ze naar hadden uitgekeken, want hier zou eindelijk meer zand komen. Dat was er ook: 200 van 353 km tussen Al-‘Ula en Ha’il. Maar het team Van de Laar had er minder plezier van dan ze hadden gehoopt. “Al na een kwartier in de proef ging de bladveer linksvoor stuk”, vertelt Jan van de Laar. “Gewoon op een recht stuk, niks bijzonders. Het is een terugkerend probleem en we weten niet waar het aan ligt. We hebben al verschillende soorten en types geprobeerd, het blijft mis gaan.” Na een noodreparatie konden de heren verder maar vanwege de bladveer niet op snelheid. “Zachtjes naar de finish. Helaas, want het was een gave special”, vond Jan. “Mooi, zwaar zand, mooie duinen. Als we die vol hadden kunnen pakken, was het supervet geweest.” De uitdaging van de etappe zat in het parcours, vult navigator Ben van de Laar aan. “Qua navigatie was het niet zo spannend vandaag, maar het parcours was gaaf. Megasteile afdalingen en weer omhoog. Het was echt wel een proef voor ons, maar we konden het niet zoals we hadden gewild.” Het gevolg is dat de équipe met de 25ste tijd over de streep kwam en dus weer iets verder naar achter start voor de zesde etappe. Traditioneel is de etappe voor de rustdag een zware, maar daar hebben de heren Van de Laar niet zo’n moeite mee. “Gaan we doen. En morgenavond zijn we gewoon weer in het bivak.”

“Ik denk dat veel andere mensen gedacht hebben dat ik na één dag al naar huis zou gaan. Spieren afgescheurd van je schouder, een normaal mens gaat dan de Ziektewet in en lekker naar huis. Ik had ook mijn knie kapot, die was flink dik, daar had ik ook goed last van. Een normaal mens doet dan helemaal niks meer, maar ik ga de Dakar rijden, dat is natuurlijk wel een beetje de tegenovergestelde wereld. Aan de andere kant, ik wist waar ik aan begon, dat dit het verhaal zou kunnen worden. Ik kende de risico’s en heb het toch volgehouden tot en met dag vier. Vandaag was het bijltjesdag. Er was een “closed door” op 135 kilometer, waar je uiterlijk om 17:00 uur moest zijn. Ik was daar om 11:00 al dus ik dacht dat het goed kwam, maar daarna gingen we de zachte duinen in. Daar haalden de vrachtwagens ons als heel snel in, het waren best snelle stukken en dan kom je in hun diepe sporen terecht. Ik deed het voorzichtig aan, maar ben toch een paar keer gevallen. Mijn been deed zeer, ik hinkte een beetje, knie deed zeer, mijn schouder deed zeer. Op kilometer 236 moest ik nog zo’n 120 kilometer, toen voelde ik dat het niet meer goed kwam. Dadelijk lig je dan naast de rest van de Nederlanders in het ziekenhuis, dat heb ik er niet voor over. Ik heb eerst een uur op de grond gezeten, een beetje nadenken wat ik moest gaan doen. Hoe dit verder moest, want het voelde gewoon niet goed. En als het niet goed voelt, moet je het gewoon niet doen. Toen heb ik contact opgenomen met de wedstrijdleiding in Parijs. Ondanks dat het een hele zure beslissing is, ik ben hier natuurlijk heel lang mee bezig geweest. Dakar is natuurlijk niet voor niets “Dream, Dare, Live it” en daar ben je dan enorm mee bezig. Het was het makkelijkste geweest om gewoon thuis te blijven, zeggen dat je last van je schouder hebt en dat je niet komt. Het moeilijkste is dan toch om het gewoon te proberen en te kijken hoever je komt. Dat heb ik ook vooraf tegen iedereen gezegd. Ik had gehoopt de rustdag te halen en het ging eigenlijk best goed. Gisteren ben ik wel heel diep gegaan, dat moet ik eerlijk zeggen, dat was een heftige dag. Met name de laatste 60 kilometer, daar heb ik drie uur over gedaan met in het donker navigeren. Dat vond ik wel heel ingewikkeld, maar ik heb het toch gehaald. Het ging vandaag gewoon niet, als ik dan een beetje ga nadenken over ziekenhuizen en dat soort dingen, dan moet ik gewoon gelijk stoppen, dan komt het gewoon niet goed. Er zijn al veel te veel mensen geblesseerd geraakt, met zware blessures op hoge snelheden. Ik ben er zelf vandaag ook een paar keer goed afgegaan. Ik denk, dat gaan we niet doen. Iedereen was me vanuit thuis aan het zoeken, maar ik zat in de woestijn en had geen bereik met mijn telefoon. Ik kon niet bellen, niks, tot de helikopter kwam. Die heeft mij op een plaats afgezet waar ook geen bereik was, bij het Saudische leger. Een generaal kwam kijken wat we aan het doen waren, leuke vent, toen hebben ze mij hier naartoe gebracht. Ik ga vanaf hier nu sowieso mee naar Riyadh, dan eens zien hoe ik naar huis kan komen en dan maandag weer gewoon aan het werk. Ik sta hier, wel met een dubbel gevoel. Ik had natuurlijk de finish wel willen halen, want daar ging ik voor, alleen gezien de voorbereiding na 14 november was het eigenlijk Mission Impossible. Maar, ik heb het geprobeerd, dat vind ik wel knap van mezelf en daar ben ik ook heel blij mee. Ik ben hier geweest, ik heb er zeker geen spijt van dat ik hier ben, ik vond het hartstikke leuk, maar misschien één tandje minder dan vorig jaar in Peru.”

Vooraan in de rally gaat het dit jaar enorm hard. Vandaag ging er nog een schepje bovenop, in een overgang van rotsige ondergrond naar meer zand, met grote rotsen langs de kant. Dit betekent vooral veel minder scherpe stenen op de route zelf, met veel minder lekke banden als gevolg. Voor Nasser Al-Attiyah en Matthieu Baumel was het vandaag zelfs de eerste dag zonder lekke banden, waardoor ze weer naar een ijzersterke tweede plaats konden rijden. Prima prestatie, maar de leider in het klassement won ook de etappe en die pakte zodoende twee minuten terug op het Gazoo-team. Die staan nog steeds tweede in de tussenstand, met zes minuten om in de komende dagen te overbruggen. Voor de nog zieke Bernhard ten Brinke viel het gisteren niet mee om door te gaan, maar ook vandaag zat hij weer naast Tom Colsoul in de Toyota. “Ik heb mijn energie weer bijna terug. Alleen mijn stem laat het nog afweten”, aldus Bernhard. De Nederland-Belgische combinatie verloor wel wat tijd vandaag, waardoor ze net buiten de Top 10 vielen. Bij Giniel de Villiers en Fernando Alonso ging het beter, de door Eurol ondersteunde auto’s kwamen als zesde en zevende binnen.  vooral voor Rookie Alonso weer een schitterend resultaat was. Voor de zeer ruim aanwezig media is de aanwezigheid van de voormalige Formule 1 wereldkampioen en Le Mans winnaar het hoogtepunt van de dagelijkse verslaggeving. Na elke finish is het dan ook dringen geblazen voor de pers, maar Fernando staat met het Eurol-logo op zijn borst iedereen rustig te woord. Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh waren vandaag vlot binnen met een zestiende tijd. Na een zware proef met al die stenen waren ze gisteren pas laat terug in het bivak, maar de SSV’s mogen ook wat later in de ochtend starten. Na de eerste dagen met veel lekke banden, leken ook zij vandaag zonder al te grote problemen binnen te komen. De heren uit Huizen lijken deze Dakar gebroken te hebben met de traditie om meer dan eens in het donker te finishen. Vandaag zagen we opnieuw een nette prestatie van Tim en Tom, zij bereikten de finish op de 31ste plaats. Ook Peter van Merksteijn kwam vandaag netjes aan de finish, op de 22ste plaats had hij een prima dag. Knap, want vanmorgen moesten ze achteraan starten na een matige dag gisteren. Martin van den Brink was vandaag met de machtige Mammoet truck de beste Nederlander op een prima zevende plaats, na een foutloze dag. Van den Brink daarover: “We hebben heerlijk gereden en de zesde plaats geeft dan ook een heerlijk gevoel. We kunnen absoluut nog harder, maar we willen geen risico’s nemen.” Ook Pascal de Baar had een prima dag, hij werd zestiende, net voor zijn teamgenoot Gert Huzink. Die had het lastig gehad met een lekke band, waarna de nieuwe band ook af bleek te lopen, terwijl een flinke duik in een gat een aardige klap had gegeven. Die klap zorgde voor rugklachten bij monteur Martin Roesink, waardoor ze het daarna wat rustiger aan moesten doen. Overigens bleek Huzink vandaag een opvallende verschijning toen zijn helm afging; een verloren weddenschap heeft hem al zijn haar gekost.

De vijfde etappe van de Dakar 2020 was lang geen onaardige dag voor Petronas Team De Rooy Iveco. Vick Versteijnen revancheerde zich uitstekend met een zesde tijd en was daarmee de beste Nederlander. Zijn tijd telt alleen niet mee, omdat hij buiten competitie in het Experience-klassement rijdt. Wat wel meetelt is de tiende plaats voor Janus van Kasteren, die daarmee opklom naar de zesde plaats in de algemene rangschikking. Van Kasteren had geen vlekkeloze dag, maar was toch tevreden. In de 353 km lange wedstrijdproef van Al-‘Ula naar Ha’il moesten hij en zijn bemanning drie keer uit de cabine. Dat kostte tijd, zodat de #505 Iveco op uiteindelijk 45.30 van dagwinnaar Dmitry Sotnikov aan de finish kwamen. Het eerste probleem was een kapotte schokbreker. “Dat moet gewisseld worden, anders maakt ie de rembooster kapot”, legde Van Kasteren uit. “Maar het wisselen van een schokbreker kost zeker evenveel tijd als een band wisselen.” Het volgende probleem was dat de motorkap van de Powerstar los raakte, waardoor die tegen de voorruit sloeg. “Dan zie je niks meer, dus dat hebben we vastgezet met spanbanden. Maar de kap was aan de voorkant afgebroken en bij de cabine zit het vast met elastieken, dus dat kwam weer los. Toen hebben we de kap er maar afgehaald en aan de kant gelegd, goed in het zicht in de hoop dat iemand ‘m meeneemt – Michiel Becx of de bezemwagen.” Met drie keer uit de cabine verloor Van Kasteren dus tijd, maar verder ging het goed. De Veldhovenaar was zeer te spreken over het vermogen en het koppel van de Iveco in het zware zand in het tweede deel van de etappe. “Ze hadden gezegd dat er duinen zouden zijn, maar die heb ik eerlijk gezegd niet gezien. Het was eerder een zware tankbaan, met lange klimmen in zwaar zand. Daar zijn de Kamazzen goed in, maar de Iveco ook. Ik heb Martin van den Brink twee keer ingehaald in dat terrein.” Tegen de drie Kamaz-trucks vooraan was niet op te boksen. Daar heeft Van Kasteren zich bij neergelegd. In het klassement staan er echter nog maar twee vooraan. Sotnikov had in de eerste dagen al problemen, vandaag stond Nikolaev stil op de proef. “Viazovich met de MAZ is ook snel, dus laten we er realistisch gezien vanuit gaan dat het om plaats 4 gaat nu. Dat gaat tussen mij, Loprais en Macik. We zijn nog niet halverwege, er komt nog een boel zand aan. Alles is nog mogelijk.” Van Kasteren kan daarbij rekenen op de ruggensteun van Albert Llovera, Vick Versteijnen en Michiel Becx. Omdat Versteijnen in de Experience-klasse rijdt nu, start hij morgen als zestiende, ondanks zijn zesde plaats van vandaag. Met die tijd was Versteijnen dolblij. “Vanaf 16 starten is toch een stuk beter dan van helemaal achteraan, zoals vandaag”, zei hij. Versteijnen is sowieso blij dat hij nog een kans heeft om er wat van te maken. Helemaal als het een dag is als vandaag. “Een probleemloze dag. In het begin reden we in een gordijn van stof en daarin moesten we rotsblokken ontwijken en auto’s, buggy’s en quads inhalen voordat we bij de trucks kwamen, waar we er ook nog een stuk of acht van hebben ingehaald.” Het tweede deel van de proef – zand – vond Versteijnen prachtig. “De sfeer in de auto is goed, we hebben lekker gereden vandaag en dan is de zesde plaats een enorme opsteker na de ellende van gisteren. Ik hoop dat het morgen weer zo gaat. Het schijnt een pittige etappe te worden. Ik ben benieuwd.” Michiel Becx hoefde niet in actie te komen wat betreft assistentie onderweg en kon dus gewoon zijn eigen wedstrijd rijden. “Het was een buitengewone dag: geen trammelant, gewoon lekker kunnen rijden, dik tevreden met de twintigste tijd.” Becx maakte voor het eerst met de Iveco Trakker kennis met de duinen. “Het was goed materiaal om te wennen. Ik heb goed vertrouwen kunnen opbouwen met de truck. Het is een knoest van een auto. Altijd wakker.”    

Op het terrein waar hij zich het meest in zijn element voelt, haalde Martin van den Brink de sportieve geest uit de fles; de mannen van Mammoet Rallysport reden vandaag een foutloze etappe. Martin stuurde de Renault Sherpa als zesde over de streep. In het klassement maakte het team uit Harskamp opnieuw een sprong voorwaarts. De dertiende plaats en de aansluiting bij de nummer negen maakten het feestje van de vijfde rit in de Dakar Rally compleet. ,,Het was een geweldige etappe. We kregen heel veel zand te zien, maar ook een klein stukje met stenen. In duinen zat een fantastische afdaling. Dat was echt geweldig om te zien en om te rijden,’’ aldus Martin van den Brink net na afloop van de special. ,,We hebben vandaag erg rustig gereden. We wilden de banden sparen en vooral geen gekke dingen doen. Dat is gelukt. We hebben helemaal niets meegemaakt. We hebben heerlijk gereden en de zesde plaats geeft dan ook een heerlijk gevoel. We kunnen absoluut nog harder, maar we willen geen risico’s nemen.’’ De klassementsproef tussen Al-Ula en Ha il telde 353 kilometers. De mannen van Mammoet Rallysport moesten letterlijk en figuurlijk even op temperatuur komen voor het beste resultaat. ,,Vanochtend was het erg koud, zo rond de 0 graden. Als de zon eenmaal opkomt wordt het snel warm. Het is nu zo’n 25 graden. Heerlijke temperatuur om in te rijden,’’ aldus Martin. ‘Het was een prachtige dag’ Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink zagen dat de rallyrijder uit Harskamp vandaag feilloos reed en op de streep vele minuten van zijn achterstand op veel concurrenten had goedgemaakt. ,,Op dit terrein voel ik mij echt thuis. Het is mooi dat het in de uitslag is terug te zien. We doen goed mee zonder de limiet te zoeken. We hebben geen moment overwogen om echt te pushen. Ik ben heel tevreden met dit resultaat. Het was een prachtige dag en een Dakar-waardige etappe. Het was gewoon erg zwaar.’’ De equipe van Mammoet Rallysport gaf 34.21 toe op dagwinnaar Dmitry Sotnikov. De Kamaz-rijder bleef zijn teamgenoten Anton Shibalov en Andrey Karginov ruim drie minuten voor. Voor Martin en zijn manschappen is de achterstand op het ongenaakbare trio van Kamaz te accepteren en te verklaren. ,,De Kamazzen zijn op dit terrein niet te kloppen. Het zware zand is op hun lijf geschreven. Dat weten wij en daar hebben wij vrede mee.’’ Martin en zijn co-piloten waren vandaag de beste geklasseerde Nederlandse equipe. Janus van Kasteren werd negende en moest ruim elf minuten op Martin toegeven. Hoewel de Russische fabriekscoureurs niet te stuiten zijn is het niet vanzelfsprekend dat ze ook winnen. De Kamaz kan ook kapot. Dat bleek vandaag. Eduard Nikolaev zag zijn laatste sprankje hoop om zijn titel van 2019 te verdedigen in rook opgaan. De Rus stond lange tijd stil met technische problemen en verloren heel veel tijd. ,,Iedereen kan een probleem krijgen. Dat maakt het onvoorspelbaar en mooi,’’ aldus Martin. ‘Niet bezig met het klassement’ De zesde plaats van vandaag bracht Mammoet Rallysport en passant op de dertiende plaats in het klassement. De achterstand op koploper Karginov is 3 uur 25 minuten. Het verschil met de nummer negen in het klassement bedraagt nog ‘slechts’ een half uurtje. De kans op een verbetering van de huidige positie is zeker niet ondenkbaar. ,,We zijn er nog niet echt mee bezig,’’ aldus een ingetogen Martin van den Brink. ,,We willen vooral zonder problemen onze race rijden en als we geen problemen krijgen komen de resultaten vanzelf. Het is belangrijk om de truck heel te houden en geen fouten te maken.’’ De dag van morgen geeft de brigade uit Harskamp opnieuw een mooi opstapje naar een plaats in de top tien. De etappe van Ha il naar Riyadh heeft een verbindingsroute van 353 kilometer en een special van maar liefst 477 kilometer. In de zesde etappe krijgen de rallyrijders opnieuw heel veel zand en duinen voorgeschoteld. Martin, Wouter en Mitchel tankten vandaag een extra vrachtje zelfvertrouwen. ,,Het gaat lekker zo. We kijken daarom ook al uit naar de etappe van vrijdag. We gaan ons best doen en aan het einde van de dag zien we wel waar we staan,’’ aldus Martin van den Brink. De eerste auto’s en trucks beginnen morgen om 8.55 uur plaatselijke tijd aan de zesde etappe. In Nederland is het dan even voor 7.00 uur. Zaterdag is er een rustdag in Saoedi-Arabië.

Ruige zandpistes vormden het strijdtoneel tijdens de vijfde etappe van de Dakar Rally 2020. De goed herstelde Bernhard ten Brinke wist samen met Tom Colsoul uit de problemen te blijven op deze special stage van 353 km naar finishplaats Ha’Il. De fabrieksequipe van Toyota Gazoo Racing finishte als 12e, waarmee de achtste plaats in het algemeen klassement behouden blijft. “Een zeer zware dag voor de auto. Maar de Hilux geeft geen krimp.” Na medische verzorging door de arts van Toyota Gazoo Racing, gezond voedsel en een goede nachtrust, stond Bernhard ten Brinke vanmorgen veel fitter aan de start in Al Ula. “Ik heb mijn energie weer bijna terug. Alleen mijn stem laat het nog afweten”, aldus de Nederlandse Toyota-coureur. Op het menu van de Dakar-karavaan stond zand, zand en nog eens zand. En dan niet in de vorm van duinen, maar in de vorm van zandpistes. Veelal heel snel, maar soms ook venijnig. “Door de afstappen, waarbij je zomaar diepte in duikt, was het oppassen geblazen. Die hoogteverschillen zijn ook zwaar voor Tom en mij, want je krijgt iedere keer een opdoffer.” De combinatie met de hoge snelheden en de weerstand van het mulle zand, maakte dat de Toyota Hilux tijdens deze special stage flink op de proef werd gesteld. De afstappen vormen een aanslag op de ophanging van de auto, terwijl de motor urenlang hoge toeren moet draaien en er grote krachten op de aandrijflijn staan. “De Toyota heeft vandaag weer kunnen bewijzen hoe sterk hij is.” Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul kenden een zo goed als probleemloze Dakardag. Het zoeken naar het vierde waypoint kostte ruim vijf minuten, maar voor het overige reden de Toyota-coureurs soepel naar de finish. “De route was mooi, maar ook wel een beetje eentonig. Een twaalfde plaats is oké. Belangrijker: voor het algemeen klassement zijn we nog steeds goed bezig.” De dagzege ging naar Carlos Sainz (Mini), Bernhard en Tom volgden op 20:14 min. In het algemeen klassement leidt diezelfde Carlos Sainz. De Nederlands/Belgische Toyota-equipe staat 8e op +1u04:54 van de leider.

De vijfde etappe van de Dakar 2020 begon wat stroef voor Edwin Straver. Het eerste deel van de 353 km tussen Al-‘Ula en Ha’il bestond nog uit stenen en stof. Wat Straver betreft begon het feest bij km 155: zand en duinen. Dat feest duurde 200 km en dat beviel Straver uitstekend. “Minder stenen, meer zand: helemaal goed. Door het zand rijden gaat gewoon goed. Het was mooi, lekker dansen door de duinen. Je hoefde niet veel te navigeren, je kon gewoon de sporen volgen. Wat wel opviel was dat het eigenlijk heel weinig omhoog ging, maar wel steil naar beneden.” De 48ste tijd aan de finish had iets beter kunnen zijn, dacht Straver bij aankomst in Ha’il. “Ik begin te langzaam”, analyseerde hij. “Ik rijd de hele dag hetzelfde tempo. Het maakt niet uit of ik 10 minuten rijd of 5 uur: het tempo is constant. Anderen beginnen sneller – die kom ik dan meestal halverwege wel weer tegen – maar als ik iets harder rijd aan het begin, moet ik dat ook wel vol kunnen houden.” Tegen het einde van de etappe nam Straver overigens wel iets gas terug. Niet omdat hij het tempo niet vol kon houden, maar omdat hij bang was zonder benzine te komen. “Ik bedacht me ook wel dat die toprijders nog een stuk harder rijden, dus meer verbruiken en daarmee ook aan de finish komen, maar ik wilde toch het risico niet nemen.” Nu ook de vijfde dag is afgevinkt, begint de rustdag in zicht te komen. Die is overmorgen. Voor Straver had het niet per se gehoeven. “Het is leuk, maar het mag ook doorgaan. Ik zit goed in een ritme.” Ook in het klassement gaat Straver steeds beter. In het kistklassement steeg hij naar de zevende plaats. “Maar daar hou ik me niet mee bezig”, zei hij. “De kans dat ik weer ga winnen is klein. Met top 5 ben ik meer dan tevreden. Finishen is het allerbelangrijkste.”

“Het was een hartstikke leuke dag en een geweldige proef. We zijn fluitend aan de finish gekomen.” Dat waren de verrassende openingswoorden van Teun Stam in het bivak in Al-‘Ula vanochtend vroeg. Om half vier ’s nachts waren Stam en navigator René Bargeman daar gearriveerd na de vierde etappe, die voor hen bijna 20 uur duurde. Op 60 km in de wedstrijdproef (van 453 km) kwam de Toyota van Schijf Rally stil te staan, middenin de woestijn. Turbo kapot. Dat was rond de middag. “We werden opgevangen door de politie, die een bivakje bouwden, compleet met Perzisch tapijt. We kregen koffie, thee, bananen, sinaasappels, koekjes. Alles prima verzorgd.” Ondertussen was Stam ‘achter een paar rotsen’ een nieuwe turbo tegengekomen. Die werd er ter plaatse in gemonteerd. Net toen het donker begon te worden, tegen zes uur ’s avonds, konden Stam en Bargeman hun weg vervolgen, met 390 km voor de boeg. In een etappe die door Dakar-winnaar Carlos Sainz werd omschreven als een van de moeilijkste in zijn carrière was dat geen sinecure. “Een geweldige proef, met een hoop troep erin”, vond Stam, die ook al vier Dakars met de truck op zijn cv heeft staan. “Een van de bruutste die ik ooit gereden heb, op het extreme af. Het voordeel van ’s nachts rijden is dat je geen stof hebt en dat je iets langzamer rijdt. Navigeren is lastiger natuurlijk, maar René heeft het vrijwel foutloos gedaan. Complimenten! We zijn fluitend aan de finish gekomen.” Vanaf daar was het nog een kleine 100 km naar het bivak, waar de monteurs een uur of vier de tijd hadden om de Toyota weer in orde te maken en Stam en Bargeman een paar uur de ogen dicht konden doen. “Van slapen is niet veel gekomen”, vertelde Stam bij een snel ontbijt. “We staan bij de ingang van het bivak en toen wij gingen liggen, moesten de eerste motoren alweer vertrekken. Staan er honderd van die brommers naast je gas te geven: henggg henggg. Geeft niet, die slaap halen we nog wel een keer in. Nu gaan we weer vertrekken naar de start van de vijfde etappe. Ik heb er zin in.” De vijfde etappe is een rit van 564 km, met 353 km tegen de klok. In het eerste deel zitten nog veel stenen, maar vanaf km 155 is het alleen nog zand en duinen.

Eindelijk zijn de daar, de duinen. Na een relatief snelle aanloop krijgen deelnemers onderweg naar Hail de eerste serieuze krachtmeting in de duinen. Maar liefst 41 procent van de 353 kilometer lange proef bestaat uit het goudgele zand en hier wordt waarschijnlijk wel weer een schifting op poten gezet. De Rallymaniacs doen zoals u van ons gewend bent weer rechtstreeks vanaf locatie verslag van de etappe. Klik hier op het liveblog om niets te missen van de vijfde etappe

“Afschaffen die stenen, wat een ellende zeg! Na de neutralisatie was er een stuk van 100 kilometer lang, met alleen maar stenen. Levensgevaarlijk, superglad, totaal niet leuk. Het enige positieve is dat ik een beetje warm werd, maar voor de rest was er geen zak aan vandaag. wat een lelijke dag. Het was vandaag exact hetzelfde als vorig jaar op Dag 4, ik vond er geen &*%$# aan. Ik had gehoopt voor het donker bij de finish te zijn, maar dat mislukte een beetje want ik was pas om negen uur bij de finish. Daarom moest ik de laatste 60 kilometer van de proef in het donker rijden, dan wordt het wel ingewikkeld hier, ongelooflijk. Daar heb ik dan ook erg lang over gedaan. Ik moest tussen de stenen een spoor zien te vinden, maar op een gegeven moment was ik de weg toch kwijt. Gelukkig gingen er een hoop van die buggy’s die kant op, die ben ik maar gaan volgen. Ik kwam onderweg Kees Koolen tegen, die was eerst net als ik de weg kwijt. Op een gegeven moment wist hij de route, toen zijn we gaan rijden en iedereen volgde hem toen maar, dat ging goed. Je ziet dan langs de route nog veel jongens stilstaan; auto’s motoren, quads, alles. Ik ben wel superblij dat ik hier ben. Het is wel zo’n dag geweest waarin ik dacht dat als dit zo doorgaat ik een andere hobby ga zoeken. Ik heb voor de verbinding van 220 kilometer naar het bivak maar plastic om me heen getrokken, dat had ik in mijn rugzak gedaan. Mensen van de organisatie hebben me geholpen door er wat ducktape omheen te plakken, dit was gewoon een beetje overleven. Volgens mij sta ik er wel mooi op zo.”

De vierde etappe was niet de etappe van Erik van Loon en Sébastien Delaunay. Na ongeveer 34 kilometer rolt de Toyota Hilux en verliezen zij twintig minuten. Later in de proef slaat de versnellingsbak vast in de tweede versnelling en verliezen zij veel tijd. Samen met de snelle service hebben zij gewerkt aan de auto om toch de finish te bereiken. Uiteindelijk verliezen zij 3 uur en 43 minuten en is een goede eindklassering ver weg. Van Loon baalt enorm: “Ik zei gisteren nog in het bivak, het wordt tijd dat alles een keertje goed valt. We laten iedere keer zien dat we snel zijn en tot de top 10 behoren, maar door verschillende redenen is dat nog niet gelukt. Als je dan vandaag op het dak belandt en naderhand die technische problemen krijgt, dan baal je wel zo enorm. Ik ben blij dat we binnen zijn en we gaan zo de schade analyseren. Opgeven is geen optie, maar leuk is het niet.” De etappe zelf was eveneens niet makkelijk. “Die laatste 100 kilometer waren alleen maar stenen. Wat een gebonk, ik ben blij dat we er zijn. Morgen hebben we 41% zand en duinen, daar heb ik wel zin in.”

Met een knappe vierde plaats zorgde Janus van Kasteren ervoor dat de stemming bij Petronas Team De Rooy Iveco opklaarde. Die stemming was bedrukt en teleurgesteld nadat Vick Versteijnen nog voor de start van de vierde etappe de handdoek in de ring moest werpen. Een kapotte naaf maakte dat de truck niet op tijd aan de start kon verschijnen en dus uit de race ligt. De vierde plaats van Janus van Kasteren had zelfs nog beter gekund, meende hij zeker te weten na aankomst in het bivak van Al-‘Ula, na een loodzware proef van 453 km. De kopman van Team De Rooy was als achtste truck begonnen aan de vierde etappe en liep hard in, totdat hij op de als vierde vertrokken Richard de Groot stuitte. Die was door een fout in de tijdwaarneming op de vierde plaats terecht gekomen, en tot ieders verbazing was dat niet rechtgezet. “Dat is een blunder”, vond Van Kasteren. “Richard is een fijne vent, maar wat hem vandaag bezielde is mij een raadsel. Hij ging niet aan de kant. Ik heb een half uur achter hem zitten sentinellen (een alarmsignaal in de cabine dat aangeeft dat er iemand wil passeren, red), maar hij vertikte het gewoon, terwijl er ruimte genoeg was om even opzij te gaan. Hij ging pas aan de kant toen hij zelf kapot ging. Als hij me geen half uur had opgehouden, had ik – wie weet – wel kunnen winnen. Daar ben ik boos over, ja. Ik snap best dat het gaaf is om eens vooraan te rijden, maar hij heeft er niets te zoeken en moet zich al helemaal niet bemoeien met het spel vooraan.” Had Van Kasteren vol gas kunnen doorrijden, dan was waarschijnlijk Dmitry Sotnikov niet in het laatste stukje nog voorbij gekomen. De Kamaz was als elfde gestart, maar kon inlopen op de Iveco Powerstar en kwam in de slotfase voorbij. “Wel zó hard. Dan zie je dat zij professionals zijn en wij niet. Ik snap niet dat die banden het houden bij hen, met zoveel geweld. Gelukkig hebben wij ook niks gehad, nog geen bandje lek.” Kamaz kan, met drie man in de top 3 van vandaag, morgen het teamspel volledig uitspelen. De dichtstbijzijnde teamgenoot voor Van Kasteren is Albert Llovera, die vandaag zeventiende werd. Michiel Becx eindigde op de negentiende plaats, nadat hij als een van de laatste trucks was begonnen aan de special. Hij had eerst zo lang mogelijk geholpen bij Vick Versteijnen, die onderweg naar de start te kampen kreeg met een kapotte naaf. “We hebben geprobeerd het te maken, maar het kostte te veel tijd”, vertelde Becx. “Daarom zijn wij uiteindelijk maar gaan rijden, omdat we er anders met twee trucks uit zouden liggen. Vanuit het achterveld hebben we ons voor de derde dag op rij naar voren gewerkt. Het was een lange dag en een zware proef. De laatste 100 km hebben we in het donker gereden. Dat maakte het er niet gemakkelijker op.” In de haast om voor het donker zo ver mogelijk te komen reed Becx twee banden tegelijk lek op een stuk rots. In het laatste stukje kreeg hij ook nog problemen met een wiellager. “Maar als de etappes niet heftiger worden dan dit, komt het best goed”, meende Becx. Team De Rooy bekommerde zich ondertussen verder over de zwaar teleurgestelde Vick Versteijnen. “Het is niet onze Dakar”, constateerde hij. “Na 50 km op de verbinding hoorden we een klap en zagen we dat er olie onder de vooras uit liep, linksonder. Alles moet uit elkaar om dat te repareren, maar dat duurt een paar uur. Dat redden we niet. Doodzonde.” Versteijnen mag nu starten in het zogeheten Experience-klassement, waarin deelnemers die met technische problemen zijn uitgevallen buiten competitie alsnog kunnen starten. In de race kan Versteijnen dan niets meer betekenen, maar hij kan nog ondersteuning bieden aan de andere trucks van Team De Rooy.  

Het kostte Jan en Ben van de Laar moeite om twee zinnen uit te spreken zonder vloeken. De vierde etappe van de Dakar Rally was ‘drama van begin tot eind’, vonden de broers. Desondanks brachten ze de truck met de zeventiende tijd over de finish, na 453 km afzien. Drie positieve noten konden de heren Van de Laar in het verhaal van vandaag ontdekken: de zeventiende tijd, dat de truck heel was gebleven en het feit dat de dag erop zat. Jan: “We zijn de truck niet uit geweest. Nog geen band kapot gehad, niks. Dat is goed, want er is veel materiaal afgeschreven vandaag. Zelfs aan de finish zijn we er niet uit gegaan: we kijken in het bivak wel wat ie te lijden heeft gehad. Zo op het eerste gezicht valt het me alleszins mee. Het model is nog steeds vrachtwagen. Het ziet er beter uit dan ik had verwacht.” De etappe van Neom naar Al-‘Ula omschreef Jan van de Laar als “de grootste klotedag die ik heb meegemaakt. Het was niet te doen. Vanaf het eerste tot het laatste moment drama: rotsen, stenen, bergpasjes die met de truck simpelweg niet te doen waren. Het was echt niet te geloven.” Navigator Ben was het met zijn broer eens: “Er waren stukken die zó slecht waren dat je niet harder dan 20, 30 km/uur kon. Het was alleen maar emotie in de cabine. We zaten óf met z’n drieën te schelden en te vloeken óf te schaterlachen omdat we niet konden geloven dat het zó slecht was. Er kwam geen einde aan. Het bleef maar doorgaan.” Pas bij aankomst in het bivak kwam de rust een beetje terug, toen het resultaat best goed bleek te zijn. In het klassement staat het team nu achttiende, wat ook lang niet verkeerd is. En het wordt beter. De ergste stenenpartijen lijken achter de rug te zijn. In de etappe van morgen zit bijvoorbeeld voor bijna de helft zand. Echt zand. En dat ligt de broers Van de Laar uitstekend.

De weg van de geleidelijkheid lijkt het team van Mammoet Rallysport geen windeieren te leggen. Martin van den Brink stuurde vandaag de Renault Sherpa als twaalfde over de streep. De rallyrijder uit Harskamp deed ‘geen gekke dingen’ en zag na afloop van de vierde etappe in de Dakar Rally zijn equipe als veertiende terug in het algemeen klassement. ,,We proberen constant te presteren en willen geen risico’s nemen. Dat ging vandaag weer volgens plan. Het was een prachtige proef die opnieuw heel zwaar was. Ik ben dik tevreden met het resultaat. We komen in de buurt van de top tien en dat ritme hopen we de komende dagen vol te houden.’’ In de 453 kilometer lange special van Neom naar Al-Ula speelden de stenen, keien en het zware zand weer een hoofdrol. De brigade van Mammoet Rallysport kreeg vandaag ‘slechts’ twee keer af te rekenen met een lekke band. ,,Het blijft een vervelend iets als je lek rijdt. Vandaag hebben we zoveel rijders gezien die problemen hadden. We hebben er allemaal last van, op een enkeling na. Hoe dat kan moet je mij niet vragen. We moeten het ermee doen en ons vooral blijven richten op onze sterke punten.’’ ‘We genieten enorm van de rally’ De teameigenaar van Mammoet Rallysport kon tevreden constateren dat de loodzware etappe van woensdag weer terreinwinst had opgeleverd. ,,We rijden de hele Dakar Rally al erg soepel en geen moment op de grens van ons kunnen. We willen dit gevoel vasthouden en zien wel wat er dan van komt. We genieten enorm van de rally. Het parcours is uitdagend en de omgeving fascinerend. Ik vond het in Argentinië en Chili fantastisch, maar dit is zeker net zo mooi. De mensen zijn bovendien erg aardig en enthousiast. Voor de mensen in Saoedi-Arabië is het ook vreemd. Het is de eerste kennismaking met de Dakar Rally. Ik denk zeker dat de rally toekomst heeft in dit gebied.’’ Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink deden vandaag 42 minuten en 33 seconden langer over de proef dan winnaar Anton Shibalov. Het team van Mammoet Rallysport maakte tijd goed op onder andere Vasilevski, Sugawara en Soltys. De teams van Richard de Groot, Patrice Garrouste en Albert Llovera werden op de ranglijst gepasseerd. De huidige veertiende positie biedt alle perspectieven om voorzichtig naar de top tien te kijken. Nummer negen in het algemeen klassement, de Tsjech Martin Soltys (Tatra) heeft slechts een voorsprong van 45 minuten op de mannen van Mammoet Rallysport. ‘Samenwerking loopt gesmeerd’ ,,Morgen staan de eerste serieuze duinen op het programma. We gaan zien of we daar ons voordeel kunnen halen. We hebben er in ieder geval veel zin in. De samenwerking met Wouter en Mitchel loopt gesmeerd. We hebben vandaag ook geen moeite gehad met navigeren of problemen gehad bij het vinden van de way-points. We zijn gewoon heel tevreden met ons optreden tot nu toe,’’ aldus Martin, die ruim voor zonsondergang de 100 kilometer richting bivak kon afleggen. Dat lukte niet iedereen. Op het moment dat de avond viel in Saoedi-Arabië (rond 18.00 uur plaatselijke tijd) waren slechts 17 equipes (van de 36 gestarte trucks) klaar met de proef van vandaag. De vijfde etappe gaat donderdag van Al-Ula naar Ha ‘il. De klassementsproef telt 353 kilometers. De eerste auto’s en trucks gaan om 9.05 uur van start. In Nederland is het dan net iets over zeven uur in de ochtend.

Het begint bijna te wennen, maar ook vandaag scoorden de Dakar 2020-deelnemers die de techniek met Eurol smeermiddelen onderhouden. Nasser Al-Attiyah pakte nog maar eens een podiumplaats in de vierde etappe; dat de Qatari niet altijd voor het uiterste gaat tekent de tactische manier waarop hij de rally wil winnen. Hij werd tweede door met zijn Toyota HiLux maar 2,26 minuut langer over de etappe te doen dan de winnaar, waarmee hij in het klassement gelijk vijf minuten inliep op de nummer één daarvan, het verschil is nog maar drie minuten. Al-Attiyah staat daarmee nu ook bijna negen minuten los van de nummer drie in het algemeen klassement, waarin het zo hard gaat dat werkelijk elke seconde telt. Bij Fernando Alonso ging het vandaag iets minder hard dan gisteren, maar met een dertiende plaats zou elke andere rookie meer dan tevreden zijn! Maar er was meer succes, in de vorm van Giniel de Villiers vandaag op zeven en Nederlander Bernhard ten Brinke op een achtste plek in de daguitslag. Bij de nieuwe, verplichte 15 minuten rust voor de tankstop, was Ten Brinke nog één van de snelsten van alle klassementen. Een knappe prestatie, zeker als je je bedenkt dat Bernhard flink last heeft van griep. In de laatste fase kwam hij echter met een lekke band over de finish, nadat hij wederom alle reservebanden al had opgebruikt. Ook de gebroeders Coronel hadden een prima dag, met als resultaat dat ze in The Beast buggy als tweede Nederlandse auto binnenkwamen. Gisteren leek het van de buitenkant erg lekker te gaan bij Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh in de side-by-side, maar achteraf bleek er toch het nodige gebeurd te zijn. Vooral de koppeling van de CVT-automaat gaf problemen, waar later nog een aantal lekke banden en een gebroken stabilisatorstang bijkwamen. Ook vandaag gaven de tijdschermen weer keurige tussentijden aan, maar de kans is dus groot dat ze dit weer bereiken met keihard blijven werken aan het voertuig. Trucks: hybride succes Eindelijk was er loon naar werken voor Gert Huzink, Rob Buursen en Martin Roesink in de Renault C460 Hybrid Edition. Na dagenlang werken aan technische uitdagingen, startte de Renault pas laat, maar daarna liep het vandaag zoals dat hoort met een glanzende vijfde plaats als beloning. Tel daarbij de mooie achtste plek van Pascal de Baar op, dan scoren de wedstrijdtrucks van Riwald Racing vandaag allebei in de Top 10. Dat lukte bij Mammoet Rally nèt niet, Martin van den Brink klokte een twaalfde tijd bij binnenkomst, met nog wat andere trucks in het parcours die daar misschien nog onderdoor zouden kunnen gaan. Team Mammoet versterkt daardoor wel haar positie in de Top 15.

De vierde etappe van de Dakar Rally 2020 was er een met twee gezichten: stenen en andere rommel in het eerste deel, zand en snelle paden in het tweede deel. De laatste 140 km van de 453 km lange rit van Neom naar Al-‘Ula was een kolfje naar de hand van Edwin Straver. Dit in tegenstelling tot het eerste part. “Het lukt gewoon niet op die stenen”, vertelde Straver bij aankomst in het bivak bij Al-‘Ula. “Ik krijg het niet voor elkaar om lekker te rijden. Ik ben bang om te vallen, bang om nog een wiel kapot te rijden – ik heb er al twee kapot gehad in de eerste drie dagen. Dan ga ik te krampachtig rijden en komt er van navigeren niks terecht omdat ik niet op mijn roadbook durf te kijken. Ik volg sporen en ben daardoor drie keer verkeerd gereden. Dat zijn fouten die je eigenlijk niet moet maken.” Het zand in het tweede deel, na de tankstop op km 295, was een verademing. “Dat is meer mijn terrein. Het was net een crossbaan. Ik kon ontspannen rijden en dus ook weer navigeren. Het was best zwaar zand, hard werken, maar dat ligt me wel. Ik hoop dat dat perspectief geeft voor de komende dagen, waarin we meer zand schijnen te krijgen.” Voor de etappe van morgen krijgen de rijders het roadbook pas weer bij de start. Fijn, vindt Straver. “Als er maar niet te veel modificaties zijn. Er zaten zoveel wijzigingen in het roadbook van vandaag, dat het veel tijd heeft gekost.”

Een rotsblok van het formaat auto maakte in de derde etappe een voortijdig einde aan de Dakar 2020 voor het Rainbow Truckteam. Door de aanvaring met de steen raakte het chassis van de MAN dusdanig beschadigd dat reparatie niet mogelijk is en doorgaan niet is toegestaan. Gerrit Zuurmond, Jasper Riezebos, Klaas Kwakkel en de rest van het team vliegen nog deze week terug naar Nederland. Rainbow was ook de derde etappe, een lus van 427 km in de omgeving van Neom, hartstikke goed bezig en reed tijden rond de vijftiende plaats. “We konden leuk meekomen”, vertelt Gerrit Zuurmond. “Het ging bijzonder goed en misschien ben ik daardoor wel iets te overmoedig geworden.” Negen kilometer voor de finish, op een pad met veel stenen, stuurde Zuurmond de MAN iets te enthousiast door een bocht. “De truck gleed weg en knalde met ongeveer 70 kilometer tegen een rotsblok aan. Die gaf niet mee. Het was een flinke klap, rechtsvoor. We zijn uitgestapt om te kijken en toen we zagen dat de wielen nog recht stonden, zijn we een stukje achteruit gereden. Toen zagen we dat er olie onderuit liep en dat de versnellingsbak was gescheurd.” Dat konden de mannen wel provisorisch repareren, zodat ze nog op eigen kracht de finish bereikten. Daar bleek de schade groter dan aanvankelijk vermoed: de chassisbalk rechts is krom en de ophanging van de versnellingsbak is afgescheurd. “We zijn zelf op weg gegaan naar het bivak en halverwege hebben we de auto op de trailer gezet van de assistentie die we al hadden gebeld. Dit kunnen we niet repareren en we mogen er ook niet meer mee starten. Ook dat is Dakar, maar het is wel heel erg jammer.” De truck blijft dus op de trailer staan. Morgen rijdt het team terug naar Jeddah, een rit van ongeveer 1000 kilometer. Daar brengen ze alles naar de haven. Zelf vliegen ze terug naar Nederland, waarschijnlijk vrijdag, om thuis de teleurstelling verder te verwerken.

Het mocht wel een tandje minder, na de slooppartij van gisteren. Nu is dat toevallig wel waar Teun Stam, eigenaar van een sloopbedrijf, goed in is, maar in de Dakar is het niet de bedoeling. De monteurs van Schijf Rally waren de hele nacht in touw geweest om de Toyota weer op te lappen voor de derde etappe. Stam wilde het hen niet aandoen nóg een nacht door te moeten halen. De schade aan de Toyota was na de tweede etappe aanzienlijk. “Dat zal me niet nog een keer gebeuren”, vond Teun Stam. “Het bleek een verstandige beslissing. In het achterveld is het terrein zo vreselijk uit mekaar gerost, dat een tandje eraf echt geen overbodige luxe is. Daar zijn dan al trucks overheen gegaan met zoveel power dat alles omgewoeld wordt en de stenen naar boven komen. En dan komen wij eraan met ons zware karretje dat niet zoveel vermogen heeft…” Het zou mooi zijn als het lukte om iets verder naar voren te komen, maar daarvoor moet Stam risico’s nemen die hij in deze fase niet wil nemen. “Als je vol gas gaat om op te schuiven, wordt het risico navenant groter dat je brokken maakt. Dan maar liever een tandje eraf en anderen vóór je zien uitvallen. We hebben er genoeg gezien vandaag: een uitgebrand chassis – ik hoorde dat het een Mini is geweest. Daar was niet meer van over dan een hoopje staal.” Aan de finish van de 427 km lange lus in de omgeving van Neom was Stam blij met de beslissing. Het had allemaal wat langer geduurd, maar hij was toch weer keurig binnen en hij kon de monteurs geruststellen. “Het was een prachtig gebied, met enorme rotspartijen. Uniek om doorheen te komen, al zie je als je aan het rijden bent zie je vaak niet meer dan de stenen, de sporen en het zand voor je: heel slap zand, soms geel, soms wit, soms rood. Het karretje moet hard werken in dat zachte zand. We hebben wat kapotte banden, maar verder is alles heel, dus de jongens kunnen nu ook aandacht geven aan preventief onderhoud. En dan kan er morgen wel weer voorzichtig een tandje bij.”

Martien Jimmink heeft de Dakar Rally 2020 per medische helikopter moeten verlaten. Die bracht de loonwerker uit Kolhorn naar het academisch ziekenhuis in Tabuk waar de eerste diagnose was dat Jimmink een scheurtje in een ruggenwervel heeft. Jimmink was al bijna op de helft van de etappe – een lus van 427 km in de omgeving van Neom – toen hij hard moest remmen voor een gat in de piste. “Ik denk dat ik te hard heb geremd met de voorrem terwijl ik de achterrem had moeten hebben”, vertelde Jimmink. Hij vloog over het stuur van de motor heen, die vervolgens bovenop hem terecht kwam. Hij bleef een paar minuten liggen omdat hij geen gevoel in zijn benen had. Toen dat langzaamaan terugkwam, kon Jimmink op handen en knieën gaan zitten. Zo bleef hij acht minuten zitten. Hij probeerde op te staan, maar dat lukte niet. Andere motorrijders schakelden medische hulp in. Jimmink’s teamgenoot uit Bahrein, Salman Fahran, bleef tot aan de helikopter bij de onfortuinlijke Noord-Hollander. “Dat is een vriend voor het leven”, laat Jimmink weten vanuit het ziekenhuis, waar zijn vrouw en dochter bij hem zijn. In het ziekenhuis werd een CT-scan gemaakt om precies te weten te komen wat de verwondingen van Jimmink waren, omdat hij vanwege pijn aan het borstbeen ook ademhalingsmoeilijkheden had. Uit de scan bleek een scheurtje in een ruggenwervel. “Het is zo jammer”, vond Jimmink. “Het ging hartstikke lekker. Het was ook een heel mooie etappe. Het is hier nog mooier dan in Zuid-Amerika. Ik had graag nog minstens een paar dagen gereden.”