Het tweede deel van de marathon stage bestond uit voornamelijk snelle paden. Eigenlijk een gevalletje plankgas tot je in moet houden door het stof van voorliggers. Als beloning voor het doorstampen volgde er een strook met prachtige duinen. En daar zag Gerrit Zuurmond dan ook wel naar uit. “In het zand wordt het wat technischer en zouden we verschil kunnen maken. Dat ligt ons doorgaans wel.” aldus Gerrit Zuurmond.   Helaas kwam het er niet van omdat de trucks juist bij die laatste duinenpartij uit het parcours werden gedirigeerd. De organisatie nam die beslissing omdat er te veel publiek op af was gekomen. Veiligheid voor alles, maar wel zuur dat de etappe enkel en alleen voor de trucks werd ingekort. De mannen in de MAN nemen het voor wat het is. Geen boosheid of zware teleurstelling, maar een broodnuchtere “Jammer en helaas.”   De beslissing van de organisatie zal ongetwijfeld met vorig jaar te maken hebben. De Tsjech Ales Loprais was toen ongelukkig betrokken bij een dodelijke aanrijding met een toeschouwer.   Hoe dan ook: Geen duinen als toetje en dus een dag waar we verder snel aan voorbij kunnen gaan. Door een prima 14e positie in het dagklassement steeg het Rainbow Truck Team naar de 12e plek in het algemeen klassement. Met de truck verder niks bijzonders. Op een klapband na zijn er verder geen spannende zaken te melden.   Morgen trekt de karavaan richting de Empty Quarter. In die immense zandbak mag Gerrit Zuurmond met navigator Tjeerd van Ballegooij en monteur Klaas Kwakkel alsnog proberen verschil te maken en zo richting top 10 te rijden.

Nog voor de proef ging het mis. Gert-Jan van der Valk en zijn navigator Branco de Lange moesten op de verbinding plots uitwijken voor een persauto die te hard door een onoverzichtelijke bocht kwam. Het kwam tot een botsing. Hierbij raakte de Arcane dusdanig beschadigd dat verder rijden geen optie was. Gert-Jan gaf ons een eerste reactie: “Wij zijn oké, maar zijn aangereden door een service wagen van Energy Landia. Deze haalde de bocht niet. Gelijk naar buiten gestuurd maar het was onvermijdelijk. We worden nu opgehaald door de eigen service en gaan de ssv buggy repareren. Ik hoop dat we morgen mogen starten met de  maximale tijd maar met het originele racenummer.” Wordt vervolgd…

Tekst door Rallytrucks.nl Loprais wint de etappe en klimt naar de eerste plek in het klassement: dezelfde positie waar hij vorig jaar stond op het moment dat hij moest stoppen na het overlijden van een toeschouwer bij een ongeval buiten de Tsjech zijn schuld om. Janus van Kasteren weet de schade beperkt te houden, wordt vandaag derde, en staat in het klassement op 3 minuten achter de Praga. Macik, die vandaag tweede werd, staat in het klassement op tien minuten achter Janus. Na de finish mochten de trucks nog twee uren onder handen genomen worden door de bivak-monteurs, waarna de cabinecrews naar hun eigen, afgesloten bivak moesten, ouderwets in een tentje slapen. De trucks staan in een parc fermé, niemand mag ze aanraken. Wie vandaag een probleem had, heeft morgen dus waarschijnlijk een nog groter probleem.   Foto via Pascal de Baar Ook buiten de kop gebeurde genoeg, zo is Stiblik, de derde rijder van het Buggyra team waar ook Pascal de Baar voor rijdt, omgevallen. Igor Bouwens is met een kapotte motor uitgevallen. Paskevicius, normaal toch een constante top 10 rijder is op het moment van schrijven nog niet binnen en kan zijn klassement dus vergeten. Het lukt maar mondjesmaat om contact te krijgen met de grote zandbak, dus we zullen het hier en daar met scorebordjournalistiek moeten doen, onze excuses daarvoor. Uiteraard vullen we aan zodra we meer weten.     Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦: “Ze gingen maar niet aan de kant. Soms kon het niet, anderen keren deden ze het gewoon niet. Daardoor zijn we echt minuten verloren. We hebben ook nog een buggy geraakt die dacht net voor ons langs te kunnen. Dat lukte niet. Daarna hebben we in de duinen ook nog twee lekke banden gehad. Ik heb op eieren moeten rijden, want we waren door de reserves heen. We zijn rustig naar de finish gereden. Toen het net donker werd waren we binnen. Ik was blij dat ik het zwaailampje van de finish zag.”     Bij het Rainbowtruckteam gebeurde er ook weer genoeg vandaag. Bumper geknikt en koplamp kapot bij een aanvaring met een duin, en bij navigator Tjeerd van Ballegooij braken alle bouten van de stoel af, dus hij moest niet alleen op het parcours, maar ook in de cabine constant zijn plekje vinden.   Foto De Groot Sport Ook bij de Groot sport een moeilijke dag. Voor het team van Ben waren de problemen van gisteren een terugkerende kwestie. Het luchtsysteem van de Iveco blijkt niet optimaal te werken. Iedere 20 minuten moest het team daarom stoppen omdat er geen vermogen meer was. Dit moesten zij op lossen door te stoppen, de motor uit te zetten, waardoor het systeem zich resette, en deze dan weer te starten. Dit hebben ze tijdens de race zo’n keer of tien moeten doen waardoor er best wat tijd is verloren. Na de duinen kwamen er opnieuw snelle, hele smalle paden waardoor de truck aanvoelde als een grasmaaier. Daardoor zijn de spiegels gesneuveld. Bij team William was het wederom een pittige dag! Waar het begon met snelle steenpaden in droog gelopen riviertjes met plots diep uitgeslepen geulen, ging het over in zachte duinen. Waar ze eerste echt super knap 7e reden kwam daar verandering in toen ze twee keer vast zaten en ze konden scheppen om los te komen. Na deze hindernis werd het vrij snel donker en moest er nog 150 km over snelle paden naar de finish worden gereden. Ondertussen staat de truck weer klaar voor morgen.   Foto Boss Machinery Janus van Kasteren: “Pittige dag vandaag! Eigenlijk begon het wel goed, tot de helft lagen we voor, een minuut of 4½. Toen ging een bandje kapot. Dat is nog niet zo erg, dat hebben er veel meer gehad vandaag. Toen, veertig, vijftig kilometer daar na, ging de slang van de stuurpomp er af, of kapot. Dus daar liep alle olie uit en hebben we die leiding moeten maken en de olie bij moeten vullen. Daarna nog een keer gestopt, nog een keer olie bij moeten vullen. Toen net voor CP2 nog een band kapot. Dus toen moesten we nog 127 kilometer zonder reservebanden. Het grootste probleem daar was eigenlijk, je rijdt in het stof, op een gegeven moment komen alle buggies voorbij op de stop waar wij 20 minuten moeten stilstaan en zij door mogen rijden. Dus de laatste 130 kilometer heb je geen gas meer kunnen geven eigenlijk. Ik vind de schade met de problemen die we gehad hebben nog meevallen, 16 minuten, en drie minuten algemeen achter Loprais nu, die haal ik makkelijk in. Dus ja, eigenlijk wel tevreden. Zware dag, het is al donker, er zijn nog maar drie trucks binnen gekomen. Op naar morgen.”     Mitchel van den Brink haalde de schade van gisteren voor een groot deel weer in, hij werd vandaag vierde en staat nu zevende algemeen. Mitchel: “Het was een zware proef voor het materiaal. Echt een sloopdag. In het eerste deel verloren we de zijkist. We zijn gestopt om alles te controleren. Dat heeft wel wat tijd gekost. Maar naast de vele paden met grote stenen kregen we ook mooie duinen voorgeschoteld. We hebben in de duinen sectie heerlijk gereden. We haalden daar onder andere Huzink en Valtr in. Ook konden we daar veel auto’s passeren. We hadden daarna geluk dat we een groot stuk vrij zicht hadden en dus geen last van al het stof van de auto’s voor ons. Daar hebben we veel tijd goedgemaakt. We hebben, buiten het verlies van de kist, geen technische problemen gehad.”   Foto MMphoto   Martin Brink en zijn crew verloren vandaag veel tijd. Onder andere door als wegenwacht te fungeren. De laatste 200 kilometer trok de equipe in de Iveco T-Way de Arcane van Lex Peters en Wouter de Graaff over het parcours. De Graaff, navigator van debutant Peters, was in het verleden meerdere jaren navigator voor Martin. Als je dan toch niet meer meedoet voor het klassement, kun je je vrienden helpen, mooi toch!?     Vandaag geen kwinkslagen van Pascal de Baar in de app, maar met zijn vijfde plek in de etappe en vierde algemeen zal hij vanavond in het bivak zeker een grote lach op zijn gezicht gehad hebben.   Foto Firemen Dakar Team facebook Technische problemen hebben gezorgd voor grote oponthoud tijdens stage 3, wat precies meldt het team helaas niet. Na 438km zijn ze als 19e binnengekomen.   Foto Versteijnen Truck Racing facebook “Topdag!!!  zo zie je maar hoe grillig de Dakar kan zijn…. Niet helemaal foutloos vandaag, en door het stof en andere deelnemers wel wat tijd verloren, maar verder ging het super!!”, zo meldt het team rond Vick Versteijnen op facebook.   Foto Van Loon Racing Anja van Loon: “Wat een dag. Iedereen die bij de service aankomt zegt het, dit was een echte Dakardag. De hele ochtend hebben we gestuiterd in de truck, dat was weer afzien. Daarna hadden we 40 kilometer duinen en die waren soms echt moeilijk. Maar door slim te kijken en de beste optie te bepalen, lukte het om ook de hoge duinen op te komen. Dat kwam ook door goed bandenmanagement en doordat we geen fouten maakten. Dat we het laatste deel in het donker moesten rijden was heel lastig met de navigatie. Maar ook dat ging goed en hebben we foutloos gedaan. Het was dus een hele goede dag en die wordt beloond met de 15e tijd. We zijn echt heel tevreden!”   Foto Michiel Becx Saskia Winkelman: “Wat een dag! Het was zwaar: een echte Dakar-dag. Na 130 kilometer hadden ze al beide reservebanden moeten inzetten, dan weet je dat je de resterende 330 kilometer voorzichtig moet rijden. Op de paden door de rivierbeddingen moest je echt uitkijken met de scherpe stenen; één uitglijder en je banden gaan eraan. Ook waren er gigantische duinen, super mooi maar ook uitdagend. Toen Michiel een duin wist te trotseren waar veel concurrenten (inclusief Janus) omheen reden, had hij de smaak te pakken. Met z’n drieën hebben ze de truck er doorheen geloodst en zijn ze terug kunnen krabbelen naar een uitstekende zesde plaats. Het ging super vandaag: het navigeren ging goed, en ook de auto hield zich goed.”   Foto Egbert Wingens (toen zijn telefoon nog wel op kon laden) Jordy van Ettekoven: “Egbert (Wingens, red.) en telefoons in de woestijn blijken geen gelukkige combi… vorig jaar werd het water te veel voor de telefoon, nu wil hij niet meer opladen. Ondertussen staat hij nog in de woestijn, op een kluitje met een paar anderen… hij gaat weinig slaap krijgen deze editie..”     Jos Schotanus is op het moment van schrijven, toch behoorlijk laat op de avond, nog steeds niet binnen. We gaan er maar van uit dat de problemen voor henzelf beperkt zijn en ze vooral anderen helpen. Morgen weten we vast meer!   Foto Robert Baarda, niet The Bull, maar een andere truck uit de Classic competitie, een Iveco van voor het hip was om met Iveco te rijden. Helaas zien we niet een boel van The Bull dit jaar, nog steeds radiostilte… Met 406 strafpunten staan ze op de 45e plaats. Als ze hun DAF maar niet als een 45-kilometer-autootje gaan rijden, liever als de Peugeot 406 uit de film Taxi.   Foto dakar.com Morgen volgt het tweede deel van de marathon-etappe: 300 kilometer, wederom met rivierbeddingen en stenen, maar met snelle paden in plaats van hoge duinen. Het belooft wederom een snelle dag te worden!   Voorlopige uitslag etappe 3: 1 Aleš Loprais 4h56m41s 2 Macik +0:04.27 3 Van Kasteren +0:16.10 4 Mitchel van den Brink +0:21.53 5 De Baar +0:24.20 6 Becx +0:31.20 7 Jaroslav Valtr +0:39.24 8 Huzink +0:39.38 9 Versteijnen +1:02.29 10 Bellina +1:12.22 13 Zuurmond +1:22.42 14 Ben de Groot +1:28.48 15 Van Loon-Van de Laar +1:34.13 19 Richard de Groot +1:53.34 21 William de Groot +2:09.09 24 Wingens +2:28.02 (exclusief straftijd) 26 Martin van den Brink +3:09.22 NNB Ingels/Schotanus NNB Er zitten vanaf de 17e plek diverse mensen tussen die de laatst waypoints over hebben geslagen (inclusief Wingens), dus daar zal nog wat geschoven worden met posities en gaan mensen straftijden krijgen.   Foto Robert Baarda Voorlopig klassement na etappe 3: 1 Aleš Loprais 14h41m13s 2 Van Kasteren +0:03.15 3 Macik +0:13.29 4 De Baar +0:51.20 5 Jaroslav Valtr +1:14.23 6 Huzink +1:16.15 7 Mitchel van den Brink +1:25.50 8 Becx +1:30.51 9 Bellina +2:29.47 10 Sugawara +3:17.02 13 Zuurmond +3:23.48 14 Versteijnen +3:31.40 15 Van Loon-Van de Laar +3:43.11 17 Ben de Groot +5:12.51 19 William de Groot +5:38.52 20 Martin van den Brink +6:31.15 25 Richard de Groot +32:44.33 NNB Ingels/Schotanus NVT Wingens  

Het eerste deel van de marathon stage zit er op en we kunnen gerust stellen dat het een pittige dag was. Laten we het afkloppen, maar tot nu toe tokkelt Gerrit Zuurmond op prima wijze door de etappes heen. Makkelijk was het niet en Gerrit kwam vermoeid uit de strijd. Toch is hij zichtbaar blij met het volbrengen van de etappe.   Hoge duinen, veel wadi’s en listige stukken waar banden makkelijk kapot gereden konden worden. Niemand ontkwam aan ongemakken, dus ook het Rainbow Truck Team niet. Gerrit wijst ons op een geknikte bumper en gesneuvelde koplamp. Een contactmoment met een duin ging net even te gretig en daar kon de bumper niet tegen.   Terwijl veel concullega’s zaten te worstelen in de duinen, zat Gerrit er prima bij. Dit in tegenstelling tot navigator Tjeerd van Ballegooij. Al vrij snel in de proef braken de bouten van zijn stoel en werd het een lange tijd van schrap zetten om niet in een cakewalk ervaring te belanden.   Het was sowieso voor mens en machine een veeleisende dag. Zo zaten de heren Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel zes en half uur in de cabine. Met al het gestuiter en gehobbel geen relaxt gebeuren. Bovendien wordt er constant maximale concentratie gevraagd.   Al met al een echte Dakardag. De mannen in de MAN werden vandaag keurig 13e op 1:22:42 uur van winnaar Ales Loprais. Ook in het algemeen klassement staat het Rainbow Truck Team op diezelfde positie.   Na de etappe konden de monteurs maximaal twee uur aan de truck werken. Daarna vertrok het drietal met de rallytruck naar een afgesloten bivak, waar alleen deelnemers staan. Assistentie teams mogen daar niet komen en zo zal morgen het tweede deel van de marathon stage worden aangevangen.   Voor Dick Zuurmond en Simon Koetsier zat het er na checkpoint 2 helaas op voor vandaag. Dick merkte dat de bak met waterstof cel los was komen te zitten. Bouten waren losgelopen en besloten werd de Amarok uit de 1000 mile Future Program te halen. De boel werd met spanbanden vastgezet en via de openbare weg werd het bivak opgezocht. Hopelijk kan de constructie op een stevigere manier worden gemonteerd en kunnen Dick en Simon morgen de proef wel helemaal afleggen.

Zijn verhaal was er een van frustratie, gevaar en toch ook tevredenheid in de woestijn van Saoedi-Arabië. André Thewessen denderde maandag zowat de halve derde etappe van de Dakar Rally achter vrachtwagens die maar niet aan de kant gingen. Uiteindelijk finishte de fanatieke Limburger in Al-Salamiya keurig als twaalfde in de SSV-klasse.   “De trucks hebben ons het leven zuur gemaakt”, zei de coureur van ATS Rally onomwonden toen hij vanuit het semi-bivak zijn verhaal deed over de 733 kilometer lange rit van Al Duwadimi naar Al Salamiya. “Ze lieten ons er maar niet langs. Wat een ellende. Op een gegeven moment hebben we vijftig keer achter elkaar de sentinel gebruikt en toen mochten we er toch langs.” Imposante voorgangers Het zat hem hoog, de lange tijd die hij met zijn BRP Can-Am Maverick XRS Turbo in het stof van zijn imposante voorgangers reed. “We hebben er zeker de helft van de wedstrijd achter gehangen. Dat heeft ons veel tijd gekost.” “Het is zo gevaarlijk als je steeds in het stof rijdt. Op een gegeven moment moesten we bijna stil gaan staan. Dat wil je niet, maar rijden kon ook niet met dat stof. Toen de duinen kwamen, was ik daar echt blij mee. Toen konden we er zo voorbij.” Tegen het einde van de etappe bleek dan toch dat finishen bij daglicht weer niet ging lukken. “Terwijl we vandaag hadden gedacht helemaal bij daglicht te kunnen rijden. Maar in het laatste anderhalf uur reden we weer in het donker. Gelukkig hadden we voor de start een andere lamp op de auto gezet en die geeft veel meer licht. Daardoor hebben we zelfs in het donker nog kunnen pushen en konden we vrijwel net zo hard rijden als overdag. We hebben zelfs nog een paar man ingehaald.” Elke etappe in het donker Het is hem opgevallen dat tot dusver elke etappe in het donker eindigt. Thewessen: “Tijdens de Dakar van twee jaar geleden zijn we één keer in het donker thuisgekomen. Dat het nu zo vaak voorkomt, doet de organisatie bewust. Het moet de zwaarste rally ter wereld zijn.” Finishen in het donker of niet, Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro werden toch maar mooi twaalfde in de etappe. Ook in het algemeen klassement bij de SSV-rijders staat het duo nu twaalfde. “Al met al ben ik content. We hebben geen problemen aan de auto gehad, alleen een kapotte band. Uiteindelijk hebben we toch een leuke dag gehad.”

Veel te vroeg is er een einde gekomen aan de Dakar van Igor Bouwens van het Gregoor Racing Team. Tijdens de derde etappe moest hij zijn truck aan de kant laten staan. Met een gat in de motor is er geen ander verdict mogelijk: het is game over. Vijf kilometer van Maslum, een onooglijk gehuchtje in Saudi-Arabië. Daar kwam maandag vroegtijdig een einde aan de Dakar van het Gregoor Racing Team. Rit drie pas, eigenlijk moest het allemaal nog beginnen. Andermaal waren Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom met een degelijk tempo begonnen aan de etappe. Maar na zo’n zeventig kilometer waren er plots onfrisse geluiden en meteen daarna hield de motor ermee op. Een eerste inspectie maakte de omvang van het drama duidelijk: er zag een gat ter grootte van een vuist in het motorblok. Stukken metaal lagen eronder in het zand. Het verdict was hard: einde verhaal. Igor Bouwens: “Het is spijtig, maar wij gaan dit jaar het einde niet halen. Ik vind het vooral heel spijtig voor al die mensen die hier heel hard voor hebben gewerkt. De motor is kapot gegaan zonder enige waarschuwing. Hij zit nog vol olie en ook de waterbak is vol. Ik weet nog niet wat er precies gebeurd is. De vrachtwagen begon plots te daveren. Ik zette hem aan de kant en meteen schoten de stukken eruit. Dan kan je niets meer doen.” Vanaf dan was het zaak om de truck uit de woestijn te krijgen. Dat viel gelukkig nog mee. Via een ruw pad van vijf kilometer kon de assistentietruck net na zonsondergang bij Igor, Syndiely en Ulrich geraken. Het negenkoppige team had in het donker naar de bewoonde wereld kunnen rijden, maar verkoos om ter plekke de nacht door te brengen. Kwestie van samen de ontgoocheling door te spoelen. Igor: “We gaan nu overnachten in de duinen, dat is eens iets anders. Morgen zullen we bekijken hoe we de trucks terug in de haven van Yanbu kunnen krijgen om dan naar huis te vliegen.” Zo was het een Dakar die veel beloofde, maar de verwachtingen nooit kon inlossen. Hij was moeizaam begonnen door de heel strenge keurders van de FIA, maar dat had het team meesterlijk overwonnen. Daarna legde het overlijden van vriend en voorbeeld Jackie Loomans een schaduw over het team, maar dat was tegelijk een extra motivatie om er iets moois van te maken. Maandagochtend leek een goede prestatie nog altijd mogelijk. Maar dan kwam de motorpanne, die onherroepelijk was. Het Gregoor Racing Team dankt alle volgers en sympathisanten voor hun steun en aanmoedigingen, en wenst alle andere Dakaristen een fantastische reis toe.  

Ondanks grote consternatie voor de start van de derde etappe van de Dakar Rally is Team RaceArt/QFF toch ‘gewoon’ gefinisht. In het Challenger-klassement kwamen Roger Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt maandag als 21ste  binnen. Zo was er behalve opluchting ook tevredenheid in Saoedi-Arabië.    “Het was een moeizame start. We stonden in de waiting area. We hadden nog wat tijd voor onszelf en stapten uit”, blikte Van Nederpelt terug. “Roger liep om de auto heen en zag dat de rubberen balg om de homokinetische koppeling was gescheurd. En liep vet uit.” Alle hens aan dek Ineens was het alle hens aan dek bij Team RaceArt/QFF. “Nederlandse coureurs stapten meteen op ons af om te helpen. Dat soort camaraderie tref je niet overal aan. In heel snelle tijd, met alle techniek die er was, hebben we dat in dertig minuten gefikst.” Het leverde Grouwels en Van Nederpelt tien, twaalf minuten tijdsverlies op, nog voordat ze ook maar een meter gereden hadden met hun Can-Am Maveric X3. Dat verlies relativeren was evenwel niet moeilijk. “Als we het niet gezien hadden, was dat mogelijk het einde van onze Dakar geweest.” Warm mes door de boter Zover kwam het dus niet. En eenmaal de auto weer gefikst liep die als een zonnetje. “Het ging best heel goed. We hadden duinen in de ochtend en aan het eind van de dag. Roger ging er als een warm mes door de boter doorheen. Dat was genieten.” Gedurende de hele etappe, die over maar liefst 733 kilometer van Al Duwadimi naar Al Salamiya voerde, maakte het duo hoegenaamd niets mee. “We hadden alleen een storing in de radiocommunicatie. Die viel uit. Gelukkig konden we die herstellen.” Hij vervolgde: “Het is een mooie en zware etappe geweest. We zijn er als voldane strijders uit gekomen. De laatste drie kwartier reden we wel in de duisternis, maar het hoort er allemaal bij, hoor ik van anderen.” Want voor Van Nederpelt is het zijn eerste Dakar. Rekenfout Hij is blij met hoe het tot dusver gaat. “Zo ging het navigeren vandaag best wel aardig. Tuurlijk maak je weleens een rekenfout. Maar Roger is een ervaren coureur dus zal niet veel navigatie nodig hebben. Hij rijdt ook goed op tempo en behoudend. We hebben nog geen lekke band gereden, bijvoorbeeld. En ook geen schade. Dat is een teken dat hij zuiver en zorgvuldig met zijn spullen omgaat.”  Dinsdag wacht de etappe van Al Salamiya naar Al-Hofuf. Die is 631 kilometer lang, waarvan 299 kilometer special. “Ik hoop dat we wat vroeger weg kunnen en op tijd in het bivak zullen zijn. We zullen het wel zien. De organisatie zal vast iets leuks in gedachten hebben. Tot op heden zijn we daarin niet teleurgesteld.”

Maik Willems heeft een nagenoeg incidentloze derde etappe beleefd tijdens de 46ste Dakar Rally. Daarmee eindigde hij in de langste etappe tot dusver (733 kilometer) op een tevredenstellende 42ste plaats in het auto-klassement. Wel kreeg de coureur van het Bastion Hotels Dakar Team in de laatste twintig kilometer opnieuw te maken met haperende tablets in zijn Toyota Hilux.   “We hebben een goede dag gehad. Prima. Het was een heel mooie route met van alles wat”, zei Willems over de lange dag van Al Duwdimi naar Salamiya in Saoedi-Arabië. “Stenen, zandpaden. Mooie duinpartijen. Het was niet de moeilijkste Dakar-dag, maar wel de mooiste. Er zaten echt mooie duinen bij, dat je dacht: oei, we moeten echt ons best doen. Pakken we hem links of rechts?” Uitermate geschikt Eenmaal op die duinen bleek keer op keer dat zijn Toyota uitermate geschikt is voor dit listige, onherbergzame terrein. Willems: “Hij doet alles, ook in die pittige duinen. Daar klimt-ie zo gemakkelijk tegenop. Ook met harde banden, dus zonder de banden af te laten. Ik denk dat als je dat doet, je met deze auto tegen een muur op kan rijden. Het was echt een genot.” Ook op andere terreinen bleek de auto oerdegelijk. “We zijn niks tegengekomen. Geen lekke band, we hebben niks gehad. De auto houdt zich fantastisch. We hadden na de proef twee uur service en hadden niks bijzonders, dus we waren snel klaar.” Kleine uitdaging Wel hadden de hotelondernemer en zijn navigator Robert van Pelt met een kleine uitdaging te maken gekregen in de laatste twintig kilometer. Net zoals tijdens de tweede etappe haperden de tablets in de slotfase. En dat maakte het navigeren onmogelijk. “Gelukkig was er nu een pad, dus dat konden we goed volgen. Alles bij elkaar was dat een detail op zo’n lange etappe. We hebben lekker hard gereden. De 42ste plaats is een goede uitslag. Prima.” Vooralsnog rijdt hij een relatief incidentloze Dakar. Maar dat zegt niets, wist Willems uit ervaring. “We hebben er pas een kwart op zitten. Het moeilijkste stuk komt nog, denk ik. Eind deze week. Morgen gaan we weer flink ons best doen en dan zien we overmorgen wel verder. Je kunt in de Dakar niets plannen.”  

  Drie op een rij voor Janus van Kasteren, maar het ging niet zo gemakkelijk als de afgelopen dagen! Loprais eindigde op slechts zes seconden verschil achter Van Kasteren! Absurd weinig voor zo’n lange etappe.     De door Macik gebouwde Iveco’s gingen ook lekker vandaag, Martin zelf scoorde zijn eerste podiumplaats, op 2 minuut 22 achter zijn snelste merkgenoot. Bellina (Italtrans) werd keurig vijfde, zodat De Baar in een Macik-sandwich werd gedrukt. In het algemeen klassement worden de eerste acht posities nu verdeeld tussen vijf Nederlanders en drie Tsjechen. Of, als je kijkt naar waar de trucks gebouwd zijn, vijf Tsjechen en drie Nederlanders. Toch opvallend!     Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 was er letterlijk en figuurlijk ondersteboven van, maar wist heel knap de schade beperkt te houden. Huzink: “De proef begon goed, wel veel stof maar doordat we vooraan lagen met Janus hadden we er geen last van en konden we hem mooi volgen. Hij bleef in zicht en dat was ons doel: gewoon volgen. De eerste duinenpartij namen we ook op hetzelfde tempo en we zaten lekker in ons ritme. Daarna kwamen we weer in de duinen en daar haalden we onbewust een tandje eraf. Daardoor reden we niet aanvallend genoeg op een geniepige duin en kiepten we om. Gelukkig waren we er snel uit en hadden we het touw direct klaarliggen zodat maatje Pascal ons rechtop kon zetten. Daarna hebben we nog even de boel moeten fatsoeneren en met een dik halfuur verlies gingen we  in de achtervolging. De Renault deed goed z’n best en langzaam maar zeker hengelden we ze stuk voor stuk binnen. Zo konden we van de 25ste naar de 8e plek rijden, in het vervolg van de proef, die zeer stenig was, hebben we geen risico genomen, maar een goed ritme gevonden. De truck heeft weinig schade en het tijdverlies is beperkt gebleven. De strategie was goed vandaag, alleen de uitvoering was iets minder. Dat hoort er ook bij. Morgen mogen we toch nog redelijk voorin starten en zullen we weer proberen om naar de topposities te rijden. Dan hopen we dat we uit de ellende blijven.”   Foto Boss Machinery – Team de Rooy  Janus van Kasteren: “Prima dagje, geen de hele dag wel hard, volgens mij waren we bij de meeste waypoints wel sneller dan de rest. Geen probleempjes, de truck was gewoon goed. Ook qua landschappen was het een mooie stage, ook al hebben we daar maar weinig van kunnen genieten. Tot bijna het einde ging alles goed, toen kwam er nog een duinenpartij, daar liepen de banden niet goed af. Dan moet je met veel druk in de banden de duinen in, dat schiet echt niet op. Daar hebben we wat verloren, maar we hadden gelukkig tijd over, dus we hebben zes seconden op de nummer twee. Eerste is eerste! Had liever wat meer gewonnen, maar dat zat er even niet in. Het is prima zo.”     Mitchel van den Brink: “Op zich was het een mooie proef. We begonnen ook wel goed. We hadden al snel meerdere auto’s en buggy’s ingehaald. De eerste duinen waren prachtig en wij hadden een goed ritme. Het begon na 40 kilometer met een kapotte stuurpomp. Die hebben we gemaakt. Daarna kregen we te maken met luchtlekkage en gingen de remmen kapot. Die hebben we ook gerepareerd en toen we net weer lekker reden bleek er een kist aan de rechterkant losgeraakt. Die hebben we met spanbanden vastgemaakt. We zaten na alle reparaties weer in een lekker ritme, maar toen begon de versnellingsbak te haperen. Daar zat een storing in. Het was voor ons echt een dagje dat het allemaal niet zo lekker liep. De proef was mooi. Vooral de duinen waren echt gaaf. Verder waren het vooral veel paden met stenen. De auto heeft het best zwaar gehad. Het is jammer dat we veel tijd hebben verloren. Nu moeten we de truck goed na laten kijken door de monteurs in het bivak. Hopelijk kunnen we dan morgen een etappe rijden met minder of geen problemen.”   Foto MMphoto Jan van der Vaet, navigator van Martin van den Brink: “Eerst en vooral ‘even iets rechtzetten’… De stage begon met een dertigtal km duinen, geen moeilijke, zo hadden we er al duizenden gereden, toch was er eentje die ons na 12 jaar even liet vloeken. Dus zoals de foto of de geruchten de ronde doen zijn we niet gerold en op ons dak terecht gekomen, maar heel ‘zachtjes’ op onze linkerkant gevallen!Doordat er maar een kant was om bij ons te komen , heeft Dave Ingels ons heel vakkundig en met enorm veel gevoel ons over de kop moeten trekken! 1000x dank! Na een halfuur stonden we weer op de wielen en hebben we de stage zonder problemen kunnen afwerken! Dus alles ok met ons en op naar morgen!     Pascal de Baar werd heel knap vierde, ondanks dat hij zijn oude teammaat Gert Huzink rechtop had gezet. Voorheen kreeg je die tijd dan terug, en was De Baar zeker derde geweest, misschien zelfs hoger, maar dat is tegenwoordig schijnbaar niet meer het geval, tot verbazing en verontwaardiging van de immer spraakzame Twellonaar: “De organisatie geeft de tijd niet terug. Een zeer bekrompen beslissing die levens kan gaan kosten, als iedereen zelf moet beslissen of het het wel waard is om te stoppen voor een mededeelnemer in nood…”   Inmiddels zijn we er achter wat er gisteren bij de Firemen mis ging. Vlak voor de verplichte stop werd een waypoint gemist, in plaats van terug naar de goede route te gaan reed men door, waardoor ook de stop werd gemist. Dat levert, net als in het wegtransport, zware straffen op. Zonde van het klassement, waar het team nu niet meer voor mee doet. Vandaag een negende plek was wél erg mooi en wederom dat het perfecte omstandigheden waren voor de door Macik gebouwde trucks. We vinden deze Iveco’s terug op plekken 3, 5, 9 en 10 in het dagklassement en dat is best netjes!   Foto Versteijnen Truck Racing facebook Het team van Vick Versteijnen had een uitdagende zware dag vandaag. In het begin van de proef, na ongeveer 40 km in de duinen kregen de mannen te maken met een motor storing waardoor ze de rest van de proef helaas maar op 50% konden rijden en de motor steeds moesten resetten. De monteurs hoeven zich dus niet te vervelen, maar morgen wordt er gewoon weer gestart.   Foto Van Loon Racing Marije van Ettekoven: “We kregen de slappe lach van het gestuiter en hoe zeer het deed. Wat een lange dag! We hebben netjes gereden en geprobeerd foutloos te blijven. Keertje terug gemoeten en een paar keer aan moeten halen om een duin te halen maar we hebben het geflikt! Niet iedereen kan dat zeggen geloof ik. Er schijnt nogal wat aan de hand te zijn met op het dak en op de kant dus wij zijn meer dan tevreden!” Anja van Loon: “We hebben echt alles gehad vandaag. Zand, paden, stenen en duinen. In de eerste duinensectie zaten een paar gemene duinen. Bij twee duinen hebben we een tweede poging nodig gehad om boven te komen, maar verder ging dat helemaal goed. De tweede duinensectie was korter en makkelijker en daar gingen we dan ook snel doorheen.”     Michiel Becx, Edwin Kuijpers en Wuf van Ginkel begonnen goed aan de etappe, maar bij de eerste stop bleek het veerpakket aan de achterkant kapot te zijn. Dat wisten ze provisorisch wel te repareren, maar daardoor moest Michiel wel de rest van de dag op eieren rijden. Zo moesten ze veel buggies weer voorbij laten die ze eerder op de dag al ingehaald hadden. Toch wisten ze zesde te eindigen, op slechts een half uur achterstand. Ondanks die omstandigheden is de equipe tevreden over vandaag. Ze hebben een keertje kort vastgestaan in de duinen, en een keertje verkeerd gereden waardoor ze een stukje terug moesten, maar dat waren kleine verliezen vergeleken met de tijd die door het veerpakket verloren ging. Aan de finish bleek dat het andere veerpakket ook gebroken was, dus het rustige rijden was niet voor niets geweest: anders hadden ze waarschijnlijk niet kunnen finishen.   Foto Egbert Wingens Egbert Wingens zijn taak deze Dakar is om service te verlenen. Vandaag kan dat helaas niet, hij had zelf service nodig! Hij hangt op het moment van schrijven achter een Boucou-collega. Egbert: “Na 35 kilometer is de motor kapot gegaan, de waterpomp aandrijving is uit het distributie deksel gebroken. Er zijn veel onderdelen nodig, we zijn op zijn vroegst morgen in het bivak. Er is een trailer onderweg en we hopen dat MAN service ons kan helpen.” Inmiddels staat de truck op de oplegger vernamen we, en zal er menig ‘potje met vet’ en ‘we gaan nog niet naar huis’ gezongen worden.   Foto Jan van der Vaet facebook Jos Schotanus: “Vandaag een mooie dag gehad met werk. Allereerst omstreeks km 34 Martin van den Brink op zijn willen gezet en bij nog wat deelnemers wat werk gehad. Om 22:50 (20:50 NL tijd, red.) gefinisht”   Foto Dakar.com We zijn nog maar net begonnen of er staat al een marathon-etappe voor de deur. Morgen gaat het via 295 kilometer verbinding en 438 kilometer special van Al Duwadimi naar Al Salamiya. Het wordt een mix van stenen, zandvlaktes en duinen. Na de finish mogen de bivakmonteurs van de teams precies 120 minuten aan een voertuig sleutelen, waarna de bemensing van de truck naar een eigen afgesloten bivak gaat om daar in een tentje de nacht door te brengen.   Foto Aleš Loprais Dakar Live facebook Voorlopige uitslag etappe 2: 1 Janus van Kasteren 4h36m12s 2 Loprais +0:00.06 3 Macik +0:02.22 4 De Baar +0:16.08 5 Bellina +0:32.08 6 Becx +0:33.35 7 Jaroslav Valtr +0:36.22 8 Huzink +0:42.29 9 Richard de Groot +0:44.19 10 Michal Valtr +0:45.26 14 Ben de Groot +0:58.18 15 Mitchel van den Brink +0:59.10 18 Zuurmond +1:03.50 19 Van Loon-Van de Laar +1:06.32 20 William de Groot +1:15.18 24 Versteijnen +1:52.48 25 Martin van den Brink +2:00.14 NNB Ingels/Schotanus DNF Wingens   Voorlopig klassement na etappe 2: 1 Janus van Kasteren 9h31m37s 2 Loprais +0:12.55 3 Macik +0:21.57 4 De Baar +0:39.55 5 Jaroslav Valtr +0:47.54 6 Huzink +0:49.32 7 Becx +1:12.26 8 Mitchel van den Brink +1:16.52 9 Paskevicius +1:16.57 10 Bellina +1:30.20 15 Zuurmond +2:14.01 17 Van Loon-Van de Laar +2:21.53 19 Versteijnen +2:42.06 21 Martin van den Brink +3:34.48 22 William de Groot +3:42.38 23 Ben de Groot +3:56.58 NNB Richard de Groot +31:03:54 Bron: Rallytrucks.nl

Eigenlijk heeft Gerrit Zuurmond weinig te melden. Geen nieuws is goed nieuws. Alles loopt de eerste dagen helemaal naar wens. De truck doet het goed, de crew in de cabine functioneert helemaal top en het resultaat is perfect. Met een 15e positie in het dagklassement staat het Rainbow Truck Team waar het wil wezen. Door zelf uit de problemen te blijven en constant te presteren willen Gerrit, Tjeerd en Klaas de MAN rallytruck aan de finish krijgen.   Vandaag stonden de eerste duinen op het programma. Alhoewel geen zware, bleek het toch problemen op te leveren voor een aantal ervaren coureurs. Huzink legde zijn truck bij de eerste duinpartij al op z’n kant. Van den Brink senior maakte een zelfde kanteling mee en moest via het dak weer op de vier wielen gezet worden. Zo gebeurde er veel vandaag. Zuurmond vervulde nog een helpende hand door een ssv recht te trekken. Op een foutje in de navigatie na verliep het voor het Rainbow Truck Team juist uitstekend.   De truck wordt wederom aan regulier onderhoud onderworpen. Morgen gaat de derde etappe van start als deel één van de marathon stage. Aan het eind van de etappe mag er slecht twee uur onderhoud gepleegd worden. Daarna gaan de rallyvoertuigen en crews naar een parc ferme (afgesloten bivak). Met die minimale service gaan de deelnemers tijdens etappe vier het tweede deel van de marathon stage in. Kortom: Het één is doorstaan en de volgende uitdaging ligt alweer te wachten.   In het 1000 Miles Future Project leren Dick Zuurmond en Simon Koetsier erg snel. In de regulariteitswedstrijd beginnen de mannen zich steeds meer één te voelen met de E-Lions H2 Amarok. Vooral het aanvoelen en beheersen van het vermogen is de grote uitdaging. Vandaag ging dat al weer veel beter dan gisteren. Simon Koetsier is verantwoordelijk voor de navigatie en moest erkennen dat er toch wel tricky punten in zaten. Ondanks dat het competitieve karakter niet zo belangrijk is in het 1000 Miles Future Project, werden er mooie duels uitgevochten met andere deelnemers in voertuigen met experimentele aandrijfvormen. Deze klasse heeft geen marathon etappe op het menu en rijdt een eigen parcours. De afstand per proef ligt rond de 100 kilometer per dag. Dit wordt ook de komende twee dagen zo gehanteerd.

Maik Willems heeft dubbele gevoelens overgehouden aan de tweede etappe van de 46ste Dakar Rally. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team finishte ‘gewoon’, maar had onderweg last gehad van haperende apparatuur. Daardoor had hij zondag 150 kilometer lang geen navigatie. Dat hij desondanks als 47ste finishte bij de auto’s was een kleine opsteker.     “Het was goed en niet goed”, verwoordde Willems zijn dubbele gevoel. “We hebben geweldig fijn gereden, maar op zo’n 150 kilometer van de finish hielden de tablets, zeg maar je roadbook, er een beetje mee op.” Een beetje? “Soms kwamen ze terug, maar op de verkeerde pagina, dan weer gaven ze geen signalen meer”, verduidelijkte hij. In het stof “Ik ben maar achter anderen aangereden. We wisten het niet meer. Je rijdt dan de hele tijd in het stof. Dat was niet fijn. Achteraf bleek een contact los te zitten. Dat moet je maar net weten. We kennen de apparatuur ook niet. Die wordt door de organisatie in je auto geplaatst.” Het gevolg was een berg aan snelheidsovertredingen. Willems: “Want we wisten niet waar je hoe hard mocht. Je doet dan maar wat. Dat was jammer.” Hij hoopt voor die snelheidsovertredingen op coulance van de organisatie, vanwege de haperende apparatuur.   “Voor de rest was het gelukkig een prima dag. Al met al viel de schade nogal mee. En het was een aardige route. In het begin hadden we duinen. Niet heel moeilijke. Het was lekker om er weer in te komen. En we hebben flink doorgereden in de eerste 350 kilometer. Uiteindelijk is er niks gebeurd. Het heeft ook geen uren gekost.” Slotfase Willems wilde ervoor waken te veel te mopperen over de slotfase van de etappe. “Zulke dingen gebeuren in Dakar. Daar moet je niet te lang bij stilstaan. Morgen is er weer een dag.” Dan staat de lange derde etappe van Al Duwadimi naar Al Salamiyah te wachten. Het Dakar-peloton moet een route van maar liefst 733 kilometer afleggen. 438 kilometer daarvan is special. Geen etappe om te onderschatten dus.   Niettemin keek Willems ernaar uit. “Morgen wordt het een heel lange en leuke dag. Het wordt een semi-bivakdag. Op het eind van de proef mag je twee uur service hebben. We hebben de tentjes bij ons en dan gaan we braaf slapen. Dinsdagavond zijn we dan weer in het bivak. We hebben een mooi programma voor de boeg!”

Igor Bouwens heeft in de tweede rit van de Dakar 3u40’ verloren door de gevolgen van een klapband. “Het wiel vervangen was niets, maar eerst startte de motor niet meer en daarna had ik geen 4×4 en geen sper meer. Al bij al ben ik blij dat ik nog in de race ben.” De rit van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, met 470 kilometer tegen de chrono, is Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom niet gunstig gezind geweest. Aanvankelijk hing het Iveco-trio tussen de elfde en de vijftiende plaats, maar op kilometer 221 sloeg het noodlot toe. De klapband op zich was niet zo erg – een wiel vervangen hoort erbij – maar de impact had verdere schade veroorzaakt. De motor wilde aanvankelijk niet meer starten en toen ze die wel aan de praat kregen, bleek de transmissie niet te functioneren zoals het hoort. Igor: “Het ging echt heel goed, ik denk dat ik in de top tien had kunnen eindigen. Maar dan kregen we die klapband, rechtsachter. Een harde knal. Het wiel vervangen vormde op zich geen probleem, maar toen we wilden vertrekken, startte de motor niet meer. We moesten zoeken naar de oorzaak, maar Ulrich kreeg het elektrische probleem opgelost. Maar dan nog waren alle problemen niet weg. Ik kon niet schakelen tussen kleine en grote versnellingen, ik kon de 4×4 niet inschakelen en ik had achteraan geen sper. Met achterwielaandrijving en zonder sper 6 kilometer duinen aanvatten is niet vanzelfsprekend. We overwogen even om terug te draaien. Maar ik ben blij dat we doorgezet hebben en de rit uitgereden hebben. Morgen gaan we weer van start.” Zondagavond ging het serviceteam op zoek naar de oorzaak van de problemen. Aangezien de laadruimte vol flarden rubber lag, leek het aannemelijk dat de klapband het elektrische systeem beschadigd had. Maandag staat opnieuw een heel pittige rit op het menu. Na een verbindingsrit van 295 kilometer wacht een proef van 438 kilometer tegen de chrono. Na afloop krijgt de crew welgeteld twee uur om te sleutelen.

Hij moest op het eind een tijdje door het donker ploegen, maar voor Dakar-coureur Roger Grouwels verliep de tweede etappe van de fameuze woestijnrally in Saoedie-Arabië vrijwel incidentloos. In zijn Can-Am Maverick X3 finishte de rijder van Team RaceArt/QFF zondag als 27ste in de Challenger-klasse. “Het is vandaag super gegaan. Een mooie dag met weinig fouten”, sprak Grouwels tevreden na de 655 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Al Duwadimi. “Af en toe kleine navigatiefoutjes, maar die konden we steeds direct corrigeren. We hebben de vinger aan de pols gehouden vandaag.” Rivierbeddingen Hij vervolgde: “Bij stenen in rivierbeddingen hebben we heel bewust rustig gereden om zeker geen kapotte banden op te lopen en lekker door te kunnen sputteren. De communicatie met Ronald (van Nederpelt, zijn navigator, red.) was de hele dag super. Gelukkig hebben we ook niet te lang in het donker gereden. Het was echt een superdag. Een dag ook die we morgen graag zouden overdoen.” Dan wacht de zeer lange derde etappe. De route voert over 733 kilometer van Al Duwadimi naar het ‘semi-bivak’ van Al Salamiya. Onderweg worden de coureurs getest met een 438 kilometer lange special. Veel meer dan dat wist Grouwels overigens niet over de rit van maandag. “Ik weet alleen dat we morgen buiten de deur slapen. En dat we maximaal twee uur service mogen hebben. We zullen netjes moeten rijden, geen gekke dingen doen en aankomen”, blikte hij vooruit. Eerste duinensectie Grouwels en Van Nederpelt hadden zondag genoten van de eerste duinensectie van deze rally. “De duinen zijn wel mijn ding. We hebben drie keer duinen gehad en dat liep super. We hebben er geen fouten gemaakt terwijl er veel is gebeurd. We hebben veel verwachtwagens op hun kant gezien. Dat geeft aan dat het geen eenvoudige duinen waren. Er zat ook veel variatie in het soort duinen. Door die telkens zonder fouten te doorkruisen, hebben we daar een klein beetje het verschil kunnen maken.” In het bivak blikte hij er met genoegen op terug. “Tuurlijk hebben we genoten omdat we zonder kleerscheuren gefinisht zijn.” Al bleek dat de auto niet honderd procent schadevrij was gebleven. Sterker nog, hij realiseerde zich dat ze goed waren weggekomen. “Bij binnenkomst zagen we dat de mof van de achteraandrijving was geraakt. Ik denk dat we geluk hebben gehad. Geluk moet je hebben in deze tak van sport. Vandaag zet er een engeltje op op onze schouders.”  

Ook in de tweede etappe schoof Stefan Carmans zondag een paar plaatsen op in het auto-klassement van de 46ste Dakar Rally. Hij kende in Saoedi-Arabië dan ook geen problemen in de rit van Al Henakiyah naar Al Duwadimi. En daar was de debutant van CSA Racing natuurlijk alleszins verheugd over. “In het begin hadden we sandy tracks en daarna twintig kilometer duinen. Dat ging goed. De navigatie was goed. We zijn er vrij vlot doorgegaan”, begon de sympathieke Belg zijn relaas, die uiteindelijk als 109de auto-coureur de finish passeerde. “Daarna hebben we allerlei soorten terrein gehad met allerlei soorten stenen, rotsen, lavastenen. Maar we hebben ook geen problemen gehad.” Panne Een aangename conclusie, zeker ook aangezien hij onderweg de nodige deelnemers met panne had zien staan. Hoe hij het hem had geflikt om overal probleemloos doorheen te komen? “We zijn rustig gebleven en daardoor hebben we geen problemen gehad”, luidde het verrassend eenvoudige antwoord. Debutant Carmans wil deze Dakar eerst en vooral uitrijden. Dan is rustig aan doen het devies, wist hij. “Wil je de rally finishen, dan moet je doordacht rijden en niet alleen met het gaspedaal. Ik wist al wel hoe het eraan toeging. Ik heb de Dakar eerder een paar keer meegemaakt als toerist.” Wereldtop Als rijder de rally meemaken is natuurlijk andere koek. Zeker ook in vergelijking met de vele kleinere rally’s die Carmans van tevoren al reed. “Ik merk dat in de Dakar Rally alles tot in detail is geregeld. Maar de organisatie sluit ook nergens compromissen. Je weet als rijder meteen waar je aan toe bent. Nee, dit is geen kermiskoers meer. Hier ligt de lat heel hoog. Ook de hele wereldtop is hier.” Dat hij daarvan geniet, moge duidelijk zijn. Voor zolang als het duurt natuurlijk, want wat de dag van morgen brengt, is in de Dakar altijd een vraagteken. Ook al heb je het parcours bestudeerd. Trouwens, wat dat aangaat wist Carmans zondagavond nog niet veel over de derde etappe. “Ik weet wel dat we na de etappe maar twee uur mogen sleutelen. Dat we ergens in de buurt van de auto in een tent zullen slapen. En dat we ’s anderendaags van daaruit betrekken. Ik ben benieuwd.”

Voor André Thewessen was de tweede etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië er één van meerdere opstekers. Maar het belangrijkste was dat hij zondag ‘gewoon’ weer de finish had gehaald, zonder echte problemen. En met zijn dertiende plaats in de SSV-klasse finishte hij als beste Nederlander.  Hoe het zat met die opstekers? Wel, allereerst kreeg hij elf minuten tijd terug van de Dakar-organisatie voor het helpen van een motorrijder in nood, zaterdag tijdens de eerste etappe. Daarnaast concludeerde hij tevreden dat de communicatie met zijn Oekraïense navigator Dmytro Tsyro met de dag beter gaat. “Af en toe hebben nog een misverstand, maar het zal in de loop van de week beter gaan worden. Het is al een stuk beter. Ik ben heel blij dat ik hem naast me heb. Ik kan heel veel van hem leren.” Eerste duinen Zo bleek ook zondag tijdens de 655 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, waar de deelnemers tijdens de special de eerste duinen van deze rally tegenkwamen. “We hadden de banden vrij hard gezet vanwege de stenen die ook gingen komen. We zijn dus op harde banden de duinen in gereden. Met de techniek van Dmytro ging dat super. Mijn dank aan Dmytro”, zei hij monter.  Thewessen had een enerverende en mooie etappe beleefd. “Veel beter dan gisteren. De duinen vind ik geweldig. Het ging super. We zijn gelijk een man of vier vijf voorbijgegaan.” Het rijden gaat ook steeds beter, gaf Thewessen aan en dat had ook zijn navigator gezien. “Hij zei dat ik een grote stap voorwaarts heb gezet. Al vond ik de snelle stukken die we vandaag hebben gehad niet fijn. We mogen maar maximaal 125 kilometer per uur rijden. We zitten dan de hele tijd tegen die topsnelheid te rijden, maar ik kan dat wel goed.” De weg kwijt Het venijn zat tijdens de tweede etappe in de staart. “De laatste honderd kilometer zijn we nog even de weg kwijtgeraakt. We hadden we een afslag gemist omdat we in het donker reden. Desalniettemin zijn we maar vijftien minuten verloren. We zijn toch nog dertiende geworden en beste Nederlander. We staan nu veertiende algemeen. Dat valt niet tegen.” Morgen volgt een zeer lange etappe van maar liefst 733 kilometer waarvan 438 kilometer special. “Een soort marathonstage en we mogen maar twee uurtjes onderhoud doen. Gelukkig hebben we de auto vandaag schadevrij binnengebracht. We gaan vol goede moed voorwaarts. Als we de progressie kunnen volhouden, komt het helemaal goed.”

De snelheid, daar lag het zeker niet aan voor truck-coureur Gert Huzink, zondag tijdens de tweede etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië. Maar die ene duin bleek net te tricky. De Renault van het Jongbloed Dakar Team ging op zijn kant en dat betekende ruim 40 minuten tijdsverlies op etappewinnaar Janus van Kasteren. Desondanks kwam de coureur uit Manderveen nog keurig als achtste binnen.     De tweede etappe, die over 655 kilometer voerde van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, bevatte de eerste duinenpartijen van deze Dakar. In eerste instantie denderde Huzink er met zijn monteur Martin Roesink en navigator Rob Buursen op hoog tempo doorheen. Sterker nog, het ervaren trio deed volop mee om de koppositie. “De proef begon goed, wel veel stof maar doordat we vooraan lagen met Janus hadden we er geen last van en konden we hem mooi volgen. Hij bleef in zicht en dat was ons doel: gewoon volgen”, blikte Huzink terug op een enerverende dag in de woestijn. Eerste duinenpartij “De eerste duinenpartij namen we ook op hetzelfde tempo en we zaten lekker in ons ritme. Daarna kwamen we weer in de duinen en daar haalden we onbewust een tandje eraf. Daardoor reden we niet aanvallend genoeg op een geniepige duin en kiepten we om.” Dat was uiteraard even schrikken. Maar de ervaren Huzink heeft wel meer heftige momenten meegemaakt en dus lieten hij en zijn team zich niet van hun apropos brengen. “Gelukkig waren we er snel uit en hadden we het touw direct klaarliggen zodat maatje Pascal (de Baar, red.) ons rechtop kon zetten. Daarna hebben we nog even de boel moeten fatsoeneren en met een dik halfuur verlies gingen we  in de achtervolging.” Geen risico Dat ging tamelijk goed, constateerde Huzink tevreden. “De Renault deed goed z’n best en langzaam maar zeker hengelden we ze stuk voor stuk binnen. Zo konden we van de 25ste naar de 8e plek rijden, in het vervolg van de proef, die zeer stenig was, hebben we geen risico genomen, maar een goed ritme gevonden.” Uiteindelijk kon de coureur met vertrouwen het bivak in Al Duwadimi inrijden. “De truck heeft weinig schade en het tijdverlies is beperkt gebleven”, zei Huzink. “De strategie was goed vandaag, alleen de uitvoering was iets minder. Dat hoort er ook bij. Morgen mogen we toch nog redelijk voorin starten en zullen we weer proberen om naar de topposities te rijden. Dan hopen we dat we uit de ellende blijven.”

Janus van Kasteren heeft voorlopig de tweede etappe in de Dakar 2024, met miniem verschil van zes seconden, gewonnen. Heel de dag was de equipe van Boss Machinery Team De Rooy de snelste truck van het veld. Na waypoint 7 verloor de titelverdediger echter bijna alle opgebouwde voorsprong. Bijna is niet helemaal, dus lijkt het een derde dagoverwinning op een rij te worden voor te worden voor Van Kasteren, navigator Snijders en monteur Rodewald. Enig voorbehoud is dat er nog concurrenten zijn die mogelijk tijd terugkrijgen voor het bieden van hulp aan anderen. Na de proloog en de eerste ingekorte etappe, stond vandaag een proef van 462 kilometer op het rallymenu. Daarin moesten de deelnemers voor het eerst zandduinen in. Dat levert mooie beelden op, maar ook problemen. Zo kreeg de truck van Gert Huzink de vallende ziekte en kwam op z’n kant te liggen. Van Martin van den Brink zagen we zelfs beelden waarop te zien is dat hij de wereld van ondersteboven is gaan bekijken. Voor zover we weten gelukkig zonder persoonlijk letsel en beide equipes konden na tijdsverlies wel hun weg vervolgen. Zo gebeurde er veel, maar leek de equipe met startnummer 600 soeverein naar een ruime dagzege te rijden. Janus doet verslag: “Prima dagje. Volgens mij ging het heel lang heel hard en waren we bij ieder waypoint weer wat sneller dan de rest. Geen probleempjes. De truck was gewoon goed. Mooie stage, Schijnbaar ook qua landschap, maar ik heb geen tijd gehad om daar op te letten. Tot bijna het einde ging alles goed en kwam er nog een duinenpartij. Daar liepen de banden niet meer goed af. Dan moet je dus met veel druk in de banden de duinen in. Dat schiet dus echt niet op. Daar hebben tijd verloren, maar gelukkig nog zes seconden over op de nummer twee (Ales Loprais – red.). Maar winnaar is winnaar. Ik graag wat meer tijd gewonnen, maar dat zat er op het laatst even niet in. Het is prima, we zijn er weer.” Na Van Kasteren en Loprais legde Martin Macik in de voorlopige uitslag beslag op de derde plaats. Pascal de Baar werd knap vierde, maar schijnt nog tijd terug te kunnen krijgen. Teamgenoot Michiel Becx werd zesde.

Foto Dakar Rally fb   Een raar begin vandaag: vlak na de start van de eerste auto was er een ongeval waarbij een toeschouwer betrokken was op de stage. De trucks moesten daarom later starten, en om de veiligheid te garanderen werd de stage ingekort. De finish voor de trucks was nu bij CP2/WP6, na 281 kilometer special, 133 kilometer korter dus dan verwacht. We hebben nog niet iedereen kunnen bereiken op het moment van publicatie (slecht internet in het bivak), waar nodig vullen we later aan. Foto Boss Machinery B.V.   Janus van Kasteren was een klasse op zichzelf, zo veel voorsprong had hij op de rest van het veld. Huzink kon hem nog een beetje bijbenen, maar daar achter lopen de verschillen al snel op. Beste Tsjech was Jaroslav Valtr voor Buggyra op de derde plek, met Loprais zijn hete adem (of de hete uitlaatgassen van de Praga?) in de nek. Macik lijkt zijn materieel te sparen en werd ‘slechts’ achtste.   Gert Huzink: “Helaas is de proef ingekort maar ondanks dat hebben we een mooi resultaat gehaald. In het begin hebben we veel auto’s voorbij moeten inhalen en hebben we ook zeer veel stof gehad. Daarna kwamen we achterop bij de eerste trucks en konden we er redelijk vlot langs. Ook ons oude maatje Pascal de Baar zat daarbij. Zonder te veel te pushen kwamen we in een mooi ritme en dat konden we mooi volhouden tot aan de break. Daar hoorden we dat we tweede lagen. Daarvandaan was het nog maar 60 kilometer tot de vervroegde finish op kilometer 281. Tijdens het laatste stuk lagen er veel stenen op de proef. Daar hebben we het wat rustiger aan gedaan om niet lek te rijden en er zeker van te zijn dat we zonder kleerscheuren naar de finish konden rijden. We verloren daardoor een paar minuten op Janus, maar het was een bewuste keuze. Al met al was het een goede proef zonder echt aan te hoeven zetten, dus dat biedt perspectief!”   Tjeerd van Ballegooy: “Het liep vandaag eigenlijk heel goed. We hebben wel iets later gestart doordat er iets gebeurd was op de proef, daarom zijn we een uur en een kwartier later vertrokken. Bij CP2 moesten we er uit omdat de proef was ingekort. Maar alles er tussen is prima gegaan. Er is een hele hoop gerammel geweest, maar nul lekke banden. Volgens mij zijn we vijftiende of zestiende. Alles zit onder het stof, gelukkig worden de filters met het normale onderhoud allemaal meegepikt.”   Veel problemen bij gebroeders De Groot vandaag. Ben had twee lekke banden vlak achter elkaar halverwege de special stage. Op 50 kilometer voor de finish heeft de crew lang stil gestaan met een kapot luchtsysteem. Ze zijn verder gegaan en dan maar handmatig het bandenaflaatsysteem bediend. Als je nu een mental image hebt van Ben de Groot met een fietspomp in de woestijn: ik ook. William had één lekke band, maar ook (net als gisteren) problemen met de stuurhydrauliek. Beide crews kunnen een top 10 klassering nu dus al op hun buik schrijven, maar dat is niet erg, uitrijden is immers het doel! Foto Boss Machinery B.V.   Etappewinnaar Janus van Kasteren was zo vriendelijk om direct na de finish rallytrucks te woord te staan: “We hebben een goede dag gehad. Als eerste begonnen natuurlijk. Je start om de 30 seconden dus je komt veel tussen het stof te zitten van andere deelnemers, maar op zich gaan ze over het algemeen wel goed aan de kant. Het eerste deel was een hele zware track. Bij CP1 kregen we te horen dat de proef werd ingekort. Na de verplichte 20 minuten stop waren er heel veel stenen, daar hebben we alles proberen te snijden, als je rechtdoor gaat heb je minder bochten. Ik weet de uitslag nog niet, maar ergens in de top 3 is het sowieso denk ik wel. Super dagje, geen problemen met de truck, prima zo!” Foto MMphoto   Mitchel van den Brink kwam vandaag op dik 10 minuten achter zijn grootste concurrent en oud team genoot Janus van Kasteren binnen. Mitchel: “We hebben ondanks die achterstand lekker gereden. Vooral in het eerste deel hadden we in het zand een goed tempo. Het tweede deel bestond uit snelle paden met veel stenen. De proef deed denken aan de tweede etappe van vorig jaar. We hebben daarvan geleerd en besloten om het tempo iets te verlagen om het risico op lekke banden te verminderen. Dat is gelukt. We zijn zeker tevreden, maar we hadden echt heel veel last van het stof. Dat kwam vooral omdat er vandaag een gemengde start was. We reden veel tussen auto’s en buggy’s. Ondanks talloze pogingen om met toeteren en het gebruiken van de sentinel, het verplichte systeem tijdens de rally, de rijders voor ons te waarschuwen, bleef bijna iedereen gewoon doorrijden. Het lijkt wel of iedereen denkt dat ze de Dakar Rally kunnen winnen. Wij gaan daar zeker een melding van maken bij de organisatie. We weten dat er andere dagen komen. We willen constant blijven rijden en uit de problemen blijven. De echt grote verschillen worden later in de rally gemaakt. Voor ons is het belangrijkste dat we lekker hebben gereden, geen problemen hebben gehad en de truck hebben kunnen sparen op de paden met al die keien.” Foto MMphoto   De zelfbenoemde experts tuimelden al weer over elkaar heen om Martin van den Brink af te schrijven op facebook. De truck te oud, Martin zelf te oud, frontstuur zou minderwaardig zijn… Tsja. De IVECO T-Way is dit jaar in de eigen werkplaats compleet opnieuw opgebouwd en technisch identiek aan de modellen met neus. En Martin is zeker niet te oud, hij heeft wél enorm veel ervaring. Wat er aan de hand was? Twee lekke banden en uitgelopen bout in de schokbreker zorgden er voor dat de Harskamper een klein uur achter van Kasteren finishte, op de 22e plek. Martin: “In het eerste deel van de proef reden we al lek. In het tweede deel, op de paden met de stenen, kregen we nog een lekke band. Dat zorgde al snel voor een achterstand. We kregen op 100 kilometer voor de finish te maken met een bout die uit de schokbreker, aan de rechter voorkant, was gelopen. We moesten toen noodgedwongen het tempo ver laten zakken. Jammer, maar we hebben de finish bereikt. De monteurs hebben vanavond genoeg werk te doen. Morgen is er een nieuwe dag.” Foto via Pascal de Baar   Pascal de Baar werd negende vandaag. Hij leert de met hulp van AI ontworpen Tatra Buggyra EVO3 steeds beter kennen. Leren hoe de auto omgaat met zand en stenen is cruciaal. Het laatste deel, gevuld met zwarte lavastenen, vergeleek hij met een maanexpeditie. Door vakkundig te rijden voorkwam hij lekke banden en onnodige vertragingen. De Baar kijkt uit naar de komende racekilometers en is optimistisch over de strijd om topposities zodra hij de Tatra volledig onder de knie heeft. De derde plek van teamgenoot Valtr in de Tatra Phoenix (met DAF cabine), die wel al meer met de truck heeft kunnen rijden, laat zien dat een strijd voor de podiumplekken met deze trucks zeker een optie is.   De Firemen hebben twee uur tijdstraf aan de broek gekregen als gevolg van gemiste waypoints. Het lijkt er op dat ze eerder de special stage verlaten hebben We wachten op verder nieuws en hopen heel hard dat ze niet de eerste Nederlandse uitvallers bij de trucks zijn. Foto Robert Baarda   Ook Vick Versteijnen en zijn team hebben we helaas nog niets van gehoord. We gaan er van uit dat men tevreden zal zijn met de vandaag behaalde tiende plaats, op een half uurtje achterstand. Foto Van Loon Racing   Marije van Ettekoven: “Er was een ongeluk op de stage waardoor we 50 min later de proef in mochten. Daardoor de stage ingekort tot cp2 voor de trucks. We zijn nu gefinished en onderweg naar het bivak. Het was ff zoeken naar een waypoint maar met slim bekijken hadden we het snel gevonden!” Anja van Loon: “De eerste 25 kilometer was een mooie slingerende track met veel afwisseling. Daarna waren het alleen maar stenen, de hele dag. In allerlei vormen en maten, maar dat was de enige afwisseling die erin zat. De truck voelde goed aan, ik had alles onder controle en we hadden geen enkel oeps-momentje. We hebben geen lekke band gehad en dat scheelde ook veel tijd vandaag. Het was dus een prima eerste dag voor ons. Met Marije en Floor ging het ook goed in de truck, op naar morgen!” Foto Becx Competition   Saskia Winkelman: “Het is goed gegaan vandaag voor Michiel, Edwin en Wuf: lekker gereden, geen technische problemen, veel buggies ingehaald, en ondanks de vele stenen geen enkele keer lek gereden. Dat leverde een 7de plek op – 11 minuten achter Janus van Kasteren – en dus solide in de top 10. Ze hadden alleen één klein navigatie-oponthoud op een plek waar meer trucks de mist in gingen. Het team is tevreden, en doordat de truck heel is gebleven hoeft er vanavond ook weinig onderhoud gepleegd te worden. Dat komt goed uit, want morgen staat er een lange etappe op het programma (470 kilometer) die hopelijk wel volledig verreden kan worden. Het schijnt wel een snelle etappe te worden, maar we zullen het zien en wachten gewoon rustig af tot morgen.”   Van Egbert Wingens, Gerard van Veenendaal en Philipp Rettig ook nog geen nieuws. We sluiten niet uit dat ze na de finish van de trucks (35e op 1 uur en 49 minuten achter Janus) niet direct naar het bivak zijn gegaan maar op de track nog deelnemers uit andere klassen (die wel de volledige etappe moesten rijden) hebben geholpen, het blijft natuurlijk Boucou!   Jos Schotanus: “Vandaag een goede dag met zoals bekend veel stenen. Geen noemenswaardigheden en geen assistentie hoeven verlenen. Op naar morgen!”   Helaas, nog niets van de mannen in de Bull gehoord. Dan maar scorebordjournalistiek: ze staan 69e bij de classics. Als dat niet voor grollen in de cabine zorgt… Foto dakar.com Morgen hebben we na 190 kilometer verbinding eerst 30 kilometer duinen, gevolgd door lange lange vlaktes, we verwachten dat de trucks lekker in de begrenzer kunnen hangen! De totale special meet 463 kilometer. Voorlopige uitslag: 1 Janus van Kasteren 2 Huzink 3 Jaroslav Valtr 4 Loprais 5 Paskevicius 6 Mitchel van den Brink 7 Becx 8 Macik 9 De Baar 10 Richard de Groot 11 Versteijnen 16 Zuurmond 17 Van Loon-Van de Laar 23 Martin van den Brink 28 Ingels/Schotanus 31 William de Groot 34 Ben de Groot 35 Wingens   Bron: Rallytrucks.nl 

Igor Bouwens heeft zaterdag zeven plaatsen gewonnen in het klassement van de Dakar 2024. In de eerste rit werd hij veertiende en dat wordt ook zijn plaats in het klassement. “De eerste dagen zijn goed verlopen. Ik ben blij dat het team wat rust krijgt, want de truck vergt enkel wat routine-onderhoud.” Na de proloog van vrijdag was de Dakar vandaag toe aan de eerste echte etappe. Tussen Al Ula en Al Henakiyah, niet ver van de heilige stad Medina, lagen 544 kilometers, waarvan 414 tegen de chrono. Dat was althans het plan, maar na een ongeval in de ochtend, waarbij een toeschouwer werd aangereden door een auto, werd de start een tijdje uitgesteld. Uiteindelijk werd daarom de rit voor de vrachtwagens ingekort, omdat de piste over een vulkaanlandschap in het donker te gevaarlijk zou worden. Bij het tweede controlepunt, na 281 kilometer, zat de klus erop. Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom reden een degelijke rit. Ze baanden zich een weg tussen de auto’s en SSV’s, de kleine buggy’s, die voor hen gestart waren en wisten ook een zestal trucks in te halen. Op het einde noopte een kleine navigatiefout hen tot een ommetje, waardoor ze van de elfde plaats terugvielen naar de veertiende op 1u03’ van Janus van Kasteren. De titelverdediger had vrijdag ook al de proloog gewonnen. Igor Bouwens: “De eerste lange etappe is goed verlopen. Eerst zwaar trekken in het zand, daarna veel stenen, waarop veel banden stuk zijn gereden, maar wij zijn daar gelukkig van gespaard. De dag is heel goed meegevallen. Aan de truck moet vanavond alleen routine-onderhoud gebeuren en daar ben ik blij voor. De mekaniekers hebben de eerste dagen hier in Saudi-Arabië hard moeten werken om hem door de keuring te krijgen. Als je veertien dagen zo hard moet werken, dan hou je dat niet vol. Daarom ben ik blij dat we alleen preventief onderhoud moeten doen en dat ze wat rust krijgen.” Op zondag gaat het van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, een etappe van 662 kilometer, waarvan 470 tegen de chrono. De karavaan krijgt de eerste 30 kilometer duinen voor de wielen geschoven, maar het is toch vooral een snelle rit over een hardere ondergrond.

Een uitgestelde start, keien, keien en nog eens keien, en rijden door de mist in het donker. Stellen dat Stefan Carmans zaterdag een enerverende eerste etappe van de Dakar Rally had, is een understatement. De Belg van CSA Racing steeg evenwel flink wat plaatsen in het auto-klassement door als de nummer 102 over de finish in Saoedi-Arabië te komen. “Het was een tamelijk zware etappe. De eerste 120 kilometer waren vooral zandpaden”, begon Carmans zijn relaas. “Het was vrij goed te rijden maar wel zwaar om te doen. Dan hebben we een stuk gehad met heel veel keien, keien, keien. Heel dikke keien. Het laatste stuk had heel veel fesh-fesh. En omdat de start deze middag een uur uitgesteld werd zijn we een uur later kunnen vertrekken en hebben we anderhalf uur in het donker gereden.” Geen straatverlichting Die uitgestelde start had te maken met een ongeluk aan het begin van de dag. En dat bleef niet zonder gevolgen voor de meeste deelnemers in het Dakar-peloton. Had ook Carmans ervaren. “Als je een keer in het donker terechtkomt, gaat de snelheid eruit hè. Er is geen straatverlichting. Je zit in the middle of nowhere en je hebt enkel de lichten van de auto.” Hij was daarom genoodzaakt zijn Red-Lined REVO+ flink te vertragen om de etappe tot een goed einde te kunnen brengen. “Als je anders 120 rijdt, rijd je dan nog maar 40 of 50 kilometer per uur en dan ook nog met veel meer gevaar. Als je dan in die fesh-fesh zit heb je heel veel stof van andere deelnemers. Dat is hetzelfde als dat je in dichte mist zit.” Hij vervolgde: “Ik heb momenten gehad dat ik gewoon moest stoppen omdat ik niks zag van het stof. Dan verlies je zoveel tijd. Maar al bij al hebben we vandaag een heel goede stage gereden. We hebben geen problemen gehad. We hebben zelfs geen lekke band gehad.” Lekke banden Dat konden zeker niet alle deelnemers zeggen, had ook Carmans gezien. “Er zijn mensen die meer dan twee lekke banden hebben gehad. Ik denk dat we in het klassement twintig plaatsen opgeschoven zijn, dus het was een topdag vandaag voor ons.” Zondag de tweede etappe, die de karavaan over 655 kilometer van Al Henakiyah naar Al Duwadimi brengt. Wat de Belgische coureur ervan moest verwachten, wist hij niet. “We gaan de etappes dag per dag proberen af te vinken. We gaan proberen het morgen weer goed te doen. De hele auto gaat nu gecontroleerd worden zodat we morgen weer vlot de volgende etappe kunnen rijden.”  

‘Stenen, stenen en nog eens stenen.’ Zo vatte André Thewessen zaterdag de eerste etappe van de 46ste Dakar Rally samen. De coureur van het ATS Rally-team kwam na een listige en zware etappe in Saoedi-Arabië toch nog verdienstelijk als twintigste over de finish en hielp en passant ook nog een motorrijder die zonder licht stond.    “Het was een zware bevalling”, bekende Thewessen laat op de avond in het bivak in Al Henakiyah. “Ik had gisteren al voorspeld dat het een heel zware etappe zou worden en dat was het ook echt. Toen wij binnen waren, zat de helft nog in het veld. We krijgen nog een kwartier tijd terug omdat we voor een motorrijder een helikopter hebben geregeld. Die had geen verlichting op de motor en wilde opgehaald worden.” Gisteren kregen Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro nog vóór de start van de proloog te maken met een motor die te warm liep. Dat was zaterdagochtend dus nog een puntje van zorg. Zou de motor zich nu wel goed houden? En warempel, de temperatuur van de motor bleef goed tijdens de 541 kilometer lange etappe. Stenige stukken Wel kon Thewessen pas zo’n anderhalf uur later dan gepland van start. “Er was iemand vlak na de start aangereden. Zodoende moesten we allemaal later starten en waren we allemaal later in het bivak”, legde hij uit. Dat was niet zonder gevolgen gebleven. “We hebben een uurtje of drie in het donker gereden. Dat is niet fijn. En zeker niet op stenige stukken. De laatste drie jaar hebben we geen parcours gehad met zoveel stenen.” Content Desalniettemin was hij content met zijn optreden in de Saoedische woestijn. “We zijn toch met de twintigste tijd binnen. Daarmee zijn we tevreden. We hebben geen stukken, alles is nog heel. Morgen is een nieuwe dag. Dan hebben we een stukje duinen. Daar hebben we meer zin in. Het ligt ons meer.”  

De eerste etappe beloofde meteen een pittige te worden. Veel canyons met zacht zand (Fesh Fesh) en ook stukken met ontzettend veel stenen. Navigator Tjeerd van Ballegooy: “Het liep vandaag eigenlijk heel goed. We zijn wel iets later gestart doordat er iets gebeurd was op de proef, daarom zijn we een uur en een kwartier later vertrokken. Bij CP2 moesten we er uit omdat de proef was ingekort. Maar alles er tussen is prima gegaan. Er is een hele hoop gerammel geweest, maar nul lekke banden. Volgens mij zijn we vijftiende of zestiende.”   Door een flinke tijdstraf van het Firemen Dakar Team werd het uiteindelijk een prima 15e positie in het eerste dagklassement. Qua onderhoud was er niks bijzonders. “Alles zit onder het stof, gelukkig worden de filters met het normale onderhoud allemaal meegepikt.”   Als gevolg van de ingekorte proef werd het geen slopende dag. Van de geplande 414 kilometer proef, werden er 280 gereden. Zo konden de trucks in ieder geval voor het donker de proef verlaten. Na een lange verbinding was de duisternis wel ingevallen toen de mannen van Rainbow Truck Team in het bivak aankwamen.   Vandaag wachten de eerste duinen en het lijkt er op dat de zwaarte van deze Dakar rally in de eerste week ligt.