André Thewessen in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de vijfde etappe van Al-Hofuf naar Shubaytah tijdens de Dakar Rally 2024

Duinen is waarvoor André Thewessen de Dakar Rally rijdt, en duinen kreeg hij. Zo ver als het oog reikte. Dat de coureur van ATS Rally in de SSV-klasse in Saoedi-Arabië in zijn element is, bewees hij woensdag wel met zijn resultaat in de vijfde etappe: keurig dertiende.  “We hebben een mooi dagje gehad, flink geknald”, zij hij in het bivak in niemandsland. “We zagen wel dat er wat voertuigen op hun zij lagen en gerold waren. Wij hebben ook wel een momentje gehad. Het was niet echt hachelijk, maar wel even oppassen. Als je maar genoeg afremt bovenaan de duin, dan kan er weinig gebeuren. Het was geen punt. Je slaat een paar meter over en houdt het gas erop.” Gas erop En het gas erop houden deed Thewessen. Dat leidde tot een tevredenstemmend resultaat. “Dertiende in de etappe en veertiende algemeen. Ik had eerlijk gezegd verwacht en gehoopt dat we in de top tien hadden gefinisht. Dan zouden we morgen iets naar voren mogen starten. Maar ik ben zeer tevreden met de dertiende plaats.” Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro hadden genoten van de etappe met korte special (119 kilometer) vanwege alle duinen. “Duinen is waarvoor we komen. Ik vond het veruit de mooiste dag. Ik hou echt van duinen. Dat surfen erdoorheen, je weg naar boven vinden met volle power en voorzichtig erover springen, dat vind ik geweldig.” Zoals zo vaak deze Dakar – zeg maar gerust vrijwel elke dag – moest hij in de Arabische nacht het einde van de special zien te halen. Reden ze dus in het pikkedonker in de duinen. “Dat was af en toe raar, maar het ging. We hebben uiteindelijk maar een halfuurtje in het donker gereden. We hebben nog best wat mensen ingehaald.” Primeur Donderdag wacht het eerste deel van de zesde etappe, die twee dagen in beslag neemt, een primeur in de Dakar. De totale afstand over die twee dagen is 781 kilometer waarvan 572 kilometer special door de duinen. De deelnemers denderen tijdens de etappe het zogeheten Empty Quarter in. Thewessen keek er met zelfvertrouwen op vooruit. “We hebben al dagen gehad van bijna 500 kilometer. Die hebben we op één dag gereden, dus het moet in principe kunnen. Wel zijn het alleen maar duinen. Zachtere duinen dan vandaag, zo heb ik me laten vertellen. Dan moet je nog beter je weg zoeken, een andere hellingshoek vinden. Je moet meer omrijden om een goed parcours te vinden. En je banden moeten niet te hard zijn. We hebben voor morgen en overmorgen andere banden erop gelegd. Dat scheelt meteen vijftig kilo. In principe moet het goed komen, maar je weet het nooit.”

Duinen, duinen nog eens duinen tijdens de vijfde etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië, en Roger Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt hadden er schik in. Na 118 kilometer zwoegen op de special kwamen het duo van Team RaceArt/QFF op de verbindingsroute naar Shubaytah terecht om daar als 28ste te finishen in de Challenger-klasse. “We hebben steady gereden, op de automatische piloot en met cruise control. We hebben geen gekke dingen gedaan en het is goed gekomen”, luidde het opgeruimde commentaar van Grouwels. “Het was een best interessante stage. Bijna alleen maar duinen met af en toe een plat stukje. We hadden ook broken dunes.” ‘Afstap van een meter of twee’ Hij vervolgde: “Dan ga je over duin die rond lijkt te zijn, maar dan ineens is er een afstap van een meter of twee. Die staat wel in het road book, maar je moet toch heel alert zijn en niet te veel risico nemen. We zijn met beleid naar de finish gereden en hebben niet overhaast. Het verhaal lijkt zo heel saai maar het was spannend in de duinen. Een geweldige dag. Hij was toch weer anders dan de andere dagen, ondanks het feit dat we alleen maar zand hadden.” Als hij zich van één ding doordrongen was, dan was het wel dat hij het gas erop moest houden in zijn Can-Am Maverick X3. “Sommige duinen waren behoorlijk scherp. Als je ook maar even inkakte, zou je vast kunnen komen te staan. Gelukkig is ons dat niet overkomen. We wilden dat ook per se voorkomen, want als je moet scheppen, loop je een kwartier tot een half uur vertraging op. En het was juist heel belangrijk om in het licht te kunnen finishen. In het donker word je vaardigheid op de proef gesteld. Uiteindelijk zijn we in de schemer gefinisht.” Regelmatig tempo Hoewel de twee aan de rally deelnemen om hem uit te rijden, blijkt het regelmatige tempo goed voor een plek bij de beste 25. “We zitten nu in de league waar we thuishoren, plus minus de 25ste plek. Dat is ons niveau. We willen zeker niet een tandje harder gaan trappen. Het is al heel mooi als we de rally kunnen finishen. Gelukkig verloopt het tot nu toe allemaal heel vlotjes.” Van Nederpelt: “Als ik zie hoeveel mensen om ons heen pech hebben, valt het voor ons best wel mee, tot nu toe. We hebben wel wat dingetjes meegemaakt, maar niks ernstigs. We zijn alleen vastgelopen op de eerste dag en we hebben één lekke band gehad. Ik denk dat dat minimaal is. Je moet natuurlijk wel wat geluk hebben. Gisteren liep het goed af met de keien op het pad; die stonden niet in het road book.” Lof Hij had lof voor zijn rijder: “Je kunt niet alles toeschrijven aan geluk als het goed gaat. Roger doet een uitstekende job. Hij rijdt zeer beheerst en op een hoog niveau. Hij houdt de auto goed onder controle. Dus stuurmanskunst helpt mee. Wat mij betreft gaan we dat zo houden. Er zullen nog wel wat rijders wegvallen de komende dagen. We moeten ervoor zorgen dat wij niet daar niet bij zitten.” De zesde etappe wordt donderdag en vrijdag gehouden. Voor het eerst in de geschiedenis een rit over twee dagen. De lengte lijkt, wat dat aangaat, relatief beperkt: 788 kilometer in totaal, waarvan 572 kilometer special met start een aankomst in Shubaytah.    Dik 500 kilometer Van Nederpelt: “Dik 500 kilometer over twee duinen lijkt niet veel, maar als je er met een gemiddelde van vijftig kilometer per uur doorheen gaat, is het al aardig. Twee uur is nog te doen, maar het wordt veel langer. Aan de andere kant: het vraagt, denk ik, niet veel meer energie dan tijdens de andere dagen om zo’n rit af te maken.” Een bijzonder element is dat er geen overnachting is in het bivak. Dat betekent 48 uur overleven in de woestijn met een slaapzak en een tentje. En de deelnemers kunnen géén service krijgen. “Dus moet je de auto niet stuk rijden. En als er dan toch iets stuk is, zullen we het zelf moeten doen met de middelen die er zijn. Dat is wel een dingetje.”

Pascal de Baar in gesprek met Rallymaniacs aan de Finish van de vierde etappe van Al Salamiya naar Al-Hofuf tijdens de Dakar Rally 2024

Tekst door: Rallytrucks.nl Vandaag een ongekend spannende strijd voorin, soms maar één seconde verschil op een waypoint, en drie verschillende koplopers gehad door de dag: Loprais, Macik en Van Kasteren. Mitchel van den Brink zat ook in dit clubje, dat elkaar ook fysiek op de hielen zat. Een mooie strijd tussen de vier meest serieuze kanshebbers voor de eindoverwinning dus! Uiteindelijk was het Janus van Kasteren die de overwinning pakte, vóór Macik en Mitchel. Loprais liet in het laatste stuk nog een paar minuten liggen en heeft daarmee ook de eerste plaats in het algemeen klassement terug over gedragen aan de Boss-baas.       Totdat…. de organisatie besloot de finish bij de trucks op WP5 te leggen. De winst is alsnog voor Janus, maar de voorsprong is niet groot genoeg voor de eerste plek in het klassement. Mitchel is tweede, met exact één seconde voorsprong op Macik! Er van uitgaande dat dit stuk voor niemand meer meetelt uiteraard, je weet het nooit bij de ASO. Macik heeft deze etappe een half uur straftijd gekregen na de finish, om de verwarring (en verschillen aan de kop) nog wat groter te maken.   Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 wilde vandaag de achterstand op de kop goed maken. De truck was perfect, maar om een andere reden lukte het niet. Huzink: “Een dag met veel navigatiefoutjes. Voor dit spelletje zijn we niet hier. Vandaag ging alles op het gebied van navigeren fout wat fout kon gaan. De truck doet het goed alleen iedere keer het verkeerde baantje. Als je dat blijft volhouden kom je niet ver in deze Dakar.”   Robert Baarda sprak aan de finish met de mannen van Rainbowtruckteam. Gerrit Zuurmond: “De laatste 20 kilometer werden we er uit gehaald met zijn allen. Als dat voor een legitieme reden is, is dat natuurlijk ok. Maar het is jammer dat we niet konden rijden, het leken me mooie duinen, we hadden ons daar wel op verheugd. De hele dag een beetje stampen, stampen, stampen, en dan relaxed de laatste duinen rijden. Maar ok, het is zoals het is.”     We wachten nog even op bericht van de Groot sport, zodra dat er is vullen we dat hier aan.     Janus van Kasteren startte als derde achter Loprais en Macik. Daardoor veel stof en vooral treintje rijden de eerste 80 kilometer. Maar toen ging dat treintje de verkeerde kant op, terwijl Janus’ navigator Marcel wél wist waar het volgende tussenstation was. Toen wisten ze dat ze in ieder geval Macik ingehaald hadden, totdat die ineens weer voor hun reed. Oftewel: die had minimaal één waypoint gemist en krijgt dus straftijd. Janus denkt dat ook Loprais een waypoint gemist heeft, en dus ook nog straf gaat krijgen van minimaal 15 minuten. Bij de stop kwamen vijf trucks binnen 30 seconden binnen, maar doordat Janus daar als eerste was mocht hij ook weer als eerste weg. Kortom: geen stof en dus plankgas door de duinen, net een achtbaan! Janus finishte als eerste en heeft veel tijd goedgemaakt, dus het was een goede dag.     Mitchel van den Brink: “We hebben de hele etappe treintje gereden met Janus, Loprais en Macik. Het was wel een zware proef voor de trucks. Het parcours was nogal steenachtig. We hebben geen technische problemen gehad. We passeerden Macik en Janus en toen moesten wij even zoeken naar een Waypoint. Daardoor kwamen zij ons weer voorbij. Het was een mooie competitie met vier trucks. In het laatste deel reden we in het stof van de koplopers, maar daar heeft iedereen, op de koploper na, last van. We zijn tevreden met de tweede plaats en op naar morgen.”   Foto MMphoto Martin van den Brink: “We hebben het rustig gedaan vandaag. We wilden met zo min mogelijk schade in het bivak arriveren. De monteurs hebben gelukkig meer tijd om de trucks te prepareren voor de etappe van woensdag. We moesten als 23e starten. Dan weet je dat je veel in het stof van andere rijders zit. We deden echt voorzichtig, maar net voor de neutralisatie hoorden we aan de voorkant iets gerommel. Later bleek dat de rubbers van het veerpakket eruit waren. We hebben met veel gehobbel de etappe afgemaakt. Morgen hopen we ons verder voorin te melden als de echte duinen weer in de route zitten.”     Bij Buggyra liep het lekker vandaag, Valtr finishte als vierde, Pascal de Baar werd zesde en staat vierde in het algemeen klassement, op net een paar tellen meer dan een uur achter Van Kasteren. Als hij naar een podiumplek wil rijden zal hij een kwartiertje naar Macik dicht moeten rijden. De rally is nog lang!   Foto MM Technology De Fireman doen al een paar dagen buiten competitie mee, maar dat weerhoud ze er niet van hun best te doen. Integendeel! Vandaag scoorden ze een hele mooie en nette achtste plek.   Foto Versteijnen Truck Racing Bij Versteijnen zijn ze uiteraard blij met de zevende plek van vandaag: “Wat ging het lekker vandaag! We kunnen niet anders dan super tevreden zijn! Prachtige omgeving, en zeer moeilijke navigatie waardoor één klein foutje is gemaakt, maar overall TOP!”   Foto Van Loon Racing Anja van Loon: “Dit was echt een mooie dag. Het was echt snel vandaag. Ik had goed het gas erop en dat kon alleen maar dankzij de twee meiden die naast me zitten. Floor heeft super genavigeerd en door slim om te gaan met de banden heeft Marije een bandenwissel voorkomen. Er was wel weer heel veel stof, maar we hebben best veel andere auto’s en trucks in kunnen halen. Dan worden we gewoon negende! Echt geweldig!” Marije van Ettekoven: “Het ging echt lekker hoor! We hebben zelfs de Hino aan de kant gesentineld..”   Foto Becx Competition Vandaag was een kort dagje van ‘slechts’ 300 kilometer die goed verliep, zonder technische problemen voor Becx, Van Ginkel en Kuijpers. Het enige mankementje was een leeglopende band, maar die konden ze tijdens de proef gelukkig bijpompen. Het was wel moeilijk navigeren maar ook daar zijn ze goed doorheen gekomen, in tegenstelling tot wat andere trucks, die toch een waypoint gemist hebben en bestraft zijn of gaan worden.   Foto Boucou Competition Egbert Wingens nog over gisteren: “We hebben kapot gestaan met een compressorslang . En hebben de duinen overgeslagen. Verder alles goed.” Vandaag hebben we nog niks van hem gehoord, maar voor een servicetruck ging het donders goed met een 24e plek (als ik het goed berekend heb, er staan wat mensen vlak voor hem die nog bulten straftijd op hun bord krijgen bij het diner ).   Archiefbeeld Morocco Desert Challenge ’23 Jos Schotanus: “We hebben gisteren tot aan de duinen een mooie dag gehad, de eerste 20k duinen gingen ook super. Toen assistentie moeten verlenen aan een buggy waardoor we pas vanmorgen door konden. Helaas hebben wij de start van stage 4 net niet op tijd kunnen halen en rijden nu over de weg naar het volgende bivouac. Morgen zullen wij stage 5 starten.”   Eindelijk weer bericht van The Bull! De mannen hadden het vanochtend te gezellig en waren daarom te laat vertrokken. Er werd in Jan de Rooy stijl tijd ingehaald. Foto Dakar.com Morgen hebben we een korte etappe (119 kilometer) maar vooraf een lel van een verbinding (527 kilometer). Het zal nog een hele kunst worden om voor het donker binnen te zijn. Iets wat de teams wel graag willen, want ze kunnen alle rust gebruiken voor de 48-uurs monster-etappe die hier na komt.   Foto Buggyra Racing Voorlopige uitslag etappe 4 1 Janus van Kasteren 3h00m49s 2 Mitchel van den Brink +0:06.04 3 Loprais +0:08.32 4 Jaroslav Valtr +0:11.06 5 Becx +0:11.46 6 De Baar +0:12.42 7 Versteijnen +0:20.54 8 Richard de Groot +0:35.16 9 Macik +0:35.29 10 Van Loon-Van de Laar +0:39.02 11 Martin van den Brink +0:39.41 14 Zuurmond +0:41.14 16 William de Groot +0:45.57 18 Ben de Groot +0:50.04 22 Huzink +1:07.14 26 Wingens +1:17.50 DNS Ingels/Schotanus Doordat niet iedereen hetzelfde heeft gereden is de uitslag een janboel, hecht er niet te veel waarde aan svp.   Voorlopig klassement na etappe 4: 1 Janus van Kasteren 17h45m17s 2 Loprais +0:05:17 3 Macik +0:45.43 4 De Baar +1:00.47 5 Jaroslav Valtr +1:22.14 6 Mitchel van den Brink +1:28.39 7 Becx +1:39.22 8 Huzink +2:20.14 9 Bellina +3:06.23 10 Versteijnen +3:49.19 12 Zuurmond +4:01.47 14 Van Loon-Van de Laar +4:18.58 17 Ben de Groot +5:59.40 18 William de Groot +6:21.34 19 Martin van den Brink +7:07.41 Doordat niet iedereen hetzelfde heeft gereden vandaag is de uitslag en daarmee het klassement een janboel, hecht er niet te veel waarde aan svp.   Foto Qualisport

Dick Zuurmond en Simon Koetsier kwamen met een grote grijns aan de finish bij het 1000 Miles Future Program. Het ging vandaag prima tot aan de duinen, daar kwam de E-Lions H2 Amarok vast te zitten. Het was hard werken (lees: zand scheppen), maar het lukte uiteindelijk op eigen kracht. Dat geeft voldoening en verklaart de grijns.   Gisteren moest de proef al snel worden afgebroken omdat de opbouw met brandstofcel los raakte. Tot diep in de nacht hebben de monteurs hard gewerkt om de bak met de waterstofcel rallyproof te bevestigen. Ook hierbij loont het harde werken, want nu konden rijder Zuurmond en navigator Koetsier er probleemloos mee aan de finish komen.

Het tweede deel van de marathon stage bestond uit voornamelijk snelle paden. Eigenlijk een gevalletje plankgas tot je in moet houden door het stof van voorliggers. Als beloning voor het doorstampen volgde er een strook met prachtige duinen. En daar zag Gerrit Zuurmond dan ook wel naar uit. “In het zand wordt het wat technischer en zouden we verschil kunnen maken. Dat ligt ons doorgaans wel.” aldus Gerrit Zuurmond.   Helaas kwam het er niet van omdat de trucks juist bij die laatste duinenpartij uit het parcours werden gedirigeerd. De organisatie nam die beslissing omdat er te veel publiek op af was gekomen. Veiligheid voor alles, maar wel zuur dat de etappe enkel en alleen voor de trucks werd ingekort. De mannen in de MAN nemen het voor wat het is. Geen boosheid of zware teleurstelling, maar een broodnuchtere “Jammer en helaas.”   De beslissing van de organisatie zal ongetwijfeld met vorig jaar te maken hebben. De Tsjech Ales Loprais was toen ongelukkig betrokken bij een dodelijke aanrijding met een toeschouwer.   Hoe dan ook: Geen duinen als toetje en dus een dag waar we verder snel aan voorbij kunnen gaan. Door een prima 14e positie in het dagklassement steeg het Rainbow Truck Team naar de 12e plek in het algemeen klassement. Met de truck verder niks bijzonders. Op een klapband na zijn er verder geen spannende zaken te melden.   Morgen trekt de karavaan richting de Empty Quarter. In die immense zandbak mag Gerrit Zuurmond met navigator Tjeerd van Ballegooij en monteur Klaas Kwakkel alsnog proberen verschil te maken en zo richting top 10 te rijden.

Nog voor de proef ging het mis. Gert-Jan van der Valk en zijn navigator Branco de Lange moesten op de verbinding plots uitwijken voor een persauto die te hard door een onoverzichtelijke bocht kwam. Het kwam tot een botsing. Hierbij raakte de Arcane dusdanig beschadigd dat verder rijden geen optie was. Gert-Jan gaf ons een eerste reactie: “Wij zijn oké, maar zijn aangereden door een service wagen van Energy Landia. Deze haalde de bocht niet. Gelijk naar buiten gestuurd maar het was onvermijdelijk. We worden nu opgehaald door de eigen service en gaan de ssv buggy repareren. Ik hoop dat we morgen mogen starten met de  maximale tijd maar met het originele racenummer.” Wordt vervolgd…

Tekst door Rallytrucks.nl Loprais wint de etappe en klimt naar de eerste plek in het klassement: dezelfde positie waar hij vorig jaar stond op het moment dat hij moest stoppen na het overlijden van een toeschouwer bij een ongeval buiten de Tsjech zijn schuld om. Janus van Kasteren weet de schade beperkt te houden, wordt vandaag derde, en staat in het klassement op 3 minuten achter de Praga. Macik, die vandaag tweede werd, staat in het klassement op tien minuten achter Janus. Na de finish mochten de trucks nog twee uren onder handen genomen worden door de bivak-monteurs, waarna de cabinecrews naar hun eigen, afgesloten bivak moesten, ouderwets in een tentje slapen. De trucks staan in een parc fermé, niemand mag ze aanraken. Wie vandaag een probleem had, heeft morgen dus waarschijnlijk een nog groter probleem.   Foto via Pascal de Baar Ook buiten de kop gebeurde genoeg, zo is Stiblik, de derde rijder van het Buggyra team waar ook Pascal de Baar voor rijdt, omgevallen. Igor Bouwens is met een kapotte motor uitgevallen. Paskevicius, normaal toch een constante top 10 rijder is op het moment van schrijven nog niet binnen en kan zijn klassement dus vergeten. Het lukt maar mondjesmaat om contact te krijgen met de grote zandbak, dus we zullen het hier en daar met scorebordjournalistiek moeten doen, onze excuses daarvoor. Uiteraard vullen we aan zodra we meer weten.     Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦: “Ze gingen maar niet aan de kant. Soms kon het niet, anderen keren deden ze het gewoon niet. Daardoor zijn we echt minuten verloren. We hebben ook nog een buggy geraakt die dacht net voor ons langs te kunnen. Dat lukte niet. Daarna hebben we in de duinen ook nog twee lekke banden gehad. Ik heb op eieren moeten rijden, want we waren door de reserves heen. We zijn rustig naar de finish gereden. Toen het net donker werd waren we binnen. Ik was blij dat ik het zwaailampje van de finish zag.”     Bij het Rainbowtruckteam gebeurde er ook weer genoeg vandaag. Bumper geknikt en koplamp kapot bij een aanvaring met een duin, en bij navigator Tjeerd van Ballegooij braken alle bouten van de stoel af, dus hij moest niet alleen op het parcours, maar ook in de cabine constant zijn plekje vinden.   Foto De Groot Sport Ook bij de Groot sport een moeilijke dag. Voor het team van Ben waren de problemen van gisteren een terugkerende kwestie. Het luchtsysteem van de Iveco blijkt niet optimaal te werken. Iedere 20 minuten moest het team daarom stoppen omdat er geen vermogen meer was. Dit moesten zij op lossen door te stoppen, de motor uit te zetten, waardoor het systeem zich resette, en deze dan weer te starten. Dit hebben ze tijdens de race zo’n keer of tien moeten doen waardoor er best wat tijd is verloren. Na de duinen kwamen er opnieuw snelle, hele smalle paden waardoor de truck aanvoelde als een grasmaaier. Daardoor zijn de spiegels gesneuveld. Bij team William was het wederom een pittige dag! Waar het begon met snelle steenpaden in droog gelopen riviertjes met plots diep uitgeslepen geulen, ging het over in zachte duinen. Waar ze eerste echt super knap 7e reden kwam daar verandering in toen ze twee keer vast zaten en ze konden scheppen om los te komen. Na deze hindernis werd het vrij snel donker en moest er nog 150 km over snelle paden naar de finish worden gereden. Ondertussen staat de truck weer klaar voor morgen.   Foto Boss Machinery Janus van Kasteren: “Pittige dag vandaag! Eigenlijk begon het wel goed, tot de helft lagen we voor, een minuut of 4½. Toen ging een bandje kapot. Dat is nog niet zo erg, dat hebben er veel meer gehad vandaag. Toen, veertig, vijftig kilometer daar na, ging de slang van de stuurpomp er af, of kapot. Dus daar liep alle olie uit en hebben we die leiding moeten maken en de olie bij moeten vullen. Daarna nog een keer gestopt, nog een keer olie bij moeten vullen. Toen net voor CP2 nog een band kapot. Dus toen moesten we nog 127 kilometer zonder reservebanden. Het grootste probleem daar was eigenlijk, je rijdt in het stof, op een gegeven moment komen alle buggies voorbij op de stop waar wij 20 minuten moeten stilstaan en zij door mogen rijden. Dus de laatste 130 kilometer heb je geen gas meer kunnen geven eigenlijk. Ik vind de schade met de problemen die we gehad hebben nog meevallen, 16 minuten, en drie minuten algemeen achter Loprais nu, die haal ik makkelijk in. Dus ja, eigenlijk wel tevreden. Zware dag, het is al donker, er zijn nog maar drie trucks binnen gekomen. Op naar morgen.”     Mitchel van den Brink haalde de schade van gisteren voor een groot deel weer in, hij werd vandaag vierde en staat nu zevende algemeen. Mitchel: “Het was een zware proef voor het materiaal. Echt een sloopdag. In het eerste deel verloren we de zijkist. We zijn gestopt om alles te controleren. Dat heeft wel wat tijd gekost. Maar naast de vele paden met grote stenen kregen we ook mooie duinen voorgeschoteld. We hebben in de duinen sectie heerlijk gereden. We haalden daar onder andere Huzink en Valtr in. Ook konden we daar veel auto’s passeren. We hadden daarna geluk dat we een groot stuk vrij zicht hadden en dus geen last van al het stof van de auto’s voor ons. Daar hebben we veel tijd goedgemaakt. We hebben, buiten het verlies van de kist, geen technische problemen gehad.”   Foto MMphoto   Martin Brink en zijn crew verloren vandaag veel tijd. Onder andere door als wegenwacht te fungeren. De laatste 200 kilometer trok de equipe in de Iveco T-Way de Arcane van Lex Peters en Wouter de Graaff over het parcours. De Graaff, navigator van debutant Peters, was in het verleden meerdere jaren navigator voor Martin. Als je dan toch niet meer meedoet voor het klassement, kun je je vrienden helpen, mooi toch!?     Vandaag geen kwinkslagen van Pascal de Baar in de app, maar met zijn vijfde plek in de etappe en vierde algemeen zal hij vanavond in het bivak zeker een grote lach op zijn gezicht gehad hebben.   Foto Firemen Dakar Team facebook Technische problemen hebben gezorgd voor grote oponthoud tijdens stage 3, wat precies meldt het team helaas niet. Na 438km zijn ze als 19e binnengekomen.   Foto Versteijnen Truck Racing facebook “Topdag!!!  zo zie je maar hoe grillig de Dakar kan zijn…. Niet helemaal foutloos vandaag, en door het stof en andere deelnemers wel wat tijd verloren, maar verder ging het super!!”, zo meldt het team rond Vick Versteijnen op facebook.   Foto Van Loon Racing Anja van Loon: “Wat een dag. Iedereen die bij de service aankomt zegt het, dit was een echte Dakardag. De hele ochtend hebben we gestuiterd in de truck, dat was weer afzien. Daarna hadden we 40 kilometer duinen en die waren soms echt moeilijk. Maar door slim te kijken en de beste optie te bepalen, lukte het om ook de hoge duinen op te komen. Dat kwam ook door goed bandenmanagement en doordat we geen fouten maakten. Dat we het laatste deel in het donker moesten rijden was heel lastig met de navigatie. Maar ook dat ging goed en hebben we foutloos gedaan. Het was dus een hele goede dag en die wordt beloond met de 15e tijd. We zijn echt heel tevreden!”   Foto Michiel Becx Saskia Winkelman: “Wat een dag! Het was zwaar: een echte Dakar-dag. Na 130 kilometer hadden ze al beide reservebanden moeten inzetten, dan weet je dat je de resterende 330 kilometer voorzichtig moet rijden. Op de paden door de rivierbeddingen moest je echt uitkijken met de scherpe stenen; één uitglijder en je banden gaan eraan. Ook waren er gigantische duinen, super mooi maar ook uitdagend. Toen Michiel een duin wist te trotseren waar veel concurrenten (inclusief Janus) omheen reden, had hij de smaak te pakken. Met z’n drieën hebben ze de truck er doorheen geloodst en zijn ze terug kunnen krabbelen naar een uitstekende zesde plaats. Het ging super vandaag: het navigeren ging goed, en ook de auto hield zich goed.”   Foto Egbert Wingens (toen zijn telefoon nog wel op kon laden) Jordy van Ettekoven: “Egbert (Wingens, red.) en telefoons in de woestijn blijken geen gelukkige combi… vorig jaar werd het water te veel voor de telefoon, nu wil hij niet meer opladen. Ondertussen staat hij nog in de woestijn, op een kluitje met een paar anderen… hij gaat weinig slaap krijgen deze editie..”     Jos Schotanus is op het moment van schrijven, toch behoorlijk laat op de avond, nog steeds niet binnen. We gaan er maar van uit dat de problemen voor henzelf beperkt zijn en ze vooral anderen helpen. Morgen weten we vast meer!   Foto Robert Baarda, niet The Bull, maar een andere truck uit de Classic competitie, een Iveco van voor het hip was om met Iveco te rijden. Helaas zien we niet een boel van The Bull dit jaar, nog steeds radiostilte… Met 406 strafpunten staan ze op de 45e plaats. Als ze hun DAF maar niet als een 45-kilometer-autootje gaan rijden, liever als de Peugeot 406 uit de film Taxi.   Foto dakar.com Morgen volgt het tweede deel van de marathon-etappe: 300 kilometer, wederom met rivierbeddingen en stenen, maar met snelle paden in plaats van hoge duinen. Het belooft wederom een snelle dag te worden!   Voorlopige uitslag etappe 3: 1 Aleš Loprais 4h56m41s 2 Macik +0:04.27 3 Van Kasteren +0:16.10 4 Mitchel van den Brink +0:21.53 5 De Baar +0:24.20 6 Becx +0:31.20 7 Jaroslav Valtr +0:39.24 8 Huzink +0:39.38 9 Versteijnen +1:02.29 10 Bellina +1:12.22 13 Zuurmond +1:22.42 14 Ben de Groot +1:28.48 15 Van Loon-Van de Laar +1:34.13 19 Richard de Groot +1:53.34 21 William de Groot +2:09.09 24 Wingens +2:28.02 (exclusief straftijd) 26 Martin van den Brink +3:09.22 NNB Ingels/Schotanus NNB Er zitten vanaf de 17e plek diverse mensen tussen die de laatst waypoints over hebben geslagen (inclusief Wingens), dus daar zal nog wat geschoven worden met posities en gaan mensen straftijden krijgen.   Foto Robert Baarda Voorlopig klassement na etappe 3: 1 Aleš Loprais 14h41m13s 2 Van Kasteren +0:03.15 3 Macik +0:13.29 4 De Baar +0:51.20 5 Jaroslav Valtr +1:14.23 6 Huzink +1:16.15 7 Mitchel van den Brink +1:25.50 8 Becx +1:30.51 9 Bellina +2:29.47 10 Sugawara +3:17.02 13 Zuurmond +3:23.48 14 Versteijnen +3:31.40 15 Van Loon-Van de Laar +3:43.11 17 Ben de Groot +5:12.51 19 William de Groot +5:38.52 20 Martin van den Brink +6:31.15 25 Richard de Groot +32:44.33 NNB Ingels/Schotanus NVT Wingens  

Het eerste deel van de marathon stage zit er op en we kunnen gerust stellen dat het een pittige dag was. Laten we het afkloppen, maar tot nu toe tokkelt Gerrit Zuurmond op prima wijze door de etappes heen. Makkelijk was het niet en Gerrit kwam vermoeid uit de strijd. Toch is hij zichtbaar blij met het volbrengen van de etappe.   Hoge duinen, veel wadi’s en listige stukken waar banden makkelijk kapot gereden konden worden. Niemand ontkwam aan ongemakken, dus ook het Rainbow Truck Team niet. Gerrit wijst ons op een geknikte bumper en gesneuvelde koplamp. Een contactmoment met een duin ging net even te gretig en daar kon de bumper niet tegen.   Terwijl veel concullega’s zaten te worstelen in de duinen, zat Gerrit er prima bij. Dit in tegenstelling tot navigator Tjeerd van Ballegooij. Al vrij snel in de proef braken de bouten van zijn stoel en werd het een lange tijd van schrap zetten om niet in een cakewalk ervaring te belanden.   Het was sowieso voor mens en machine een veeleisende dag. Zo zaten de heren Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel zes en half uur in de cabine. Met al het gestuiter en gehobbel geen relaxt gebeuren. Bovendien wordt er constant maximale concentratie gevraagd.   Al met al een echte Dakardag. De mannen in de MAN werden vandaag keurig 13e op 1:22:42 uur van winnaar Ales Loprais. Ook in het algemeen klassement staat het Rainbow Truck Team op diezelfde positie.   Na de etappe konden de monteurs maximaal twee uur aan de truck werken. Daarna vertrok het drietal met de rallytruck naar een afgesloten bivak, waar alleen deelnemers staan. Assistentie teams mogen daar niet komen en zo zal morgen het tweede deel van de marathon stage worden aangevangen.   Voor Dick Zuurmond en Simon Koetsier zat het er na checkpoint 2 helaas op voor vandaag. Dick merkte dat de bak met waterstof cel los was komen te zitten. Bouten waren losgelopen en besloten werd de Amarok uit de 1000 mile Future Program te halen. De boel werd met spanbanden vastgezet en via de openbare weg werd het bivak opgezocht. Hopelijk kan de constructie op een stevigere manier worden gemonteerd en kunnen Dick en Simon morgen de proef wel helemaal afleggen.

Zijn verhaal was er een van frustratie, gevaar en toch ook tevredenheid in de woestijn van Saoedi-Arabië. André Thewessen denderde maandag zowat de halve derde etappe van de Dakar Rally achter vrachtwagens die maar niet aan de kant gingen. Uiteindelijk finishte de fanatieke Limburger in Al-Salamiya keurig als twaalfde in de SSV-klasse.   “De trucks hebben ons het leven zuur gemaakt”, zei de coureur van ATS Rally onomwonden toen hij vanuit het semi-bivak zijn verhaal deed over de 733 kilometer lange rit van Al Duwadimi naar Al Salamiya. “Ze lieten ons er maar niet langs. Wat een ellende. Op een gegeven moment hebben we vijftig keer achter elkaar de sentinel gebruikt en toen mochten we er toch langs.” Imposante voorgangers Het zat hem hoog, de lange tijd die hij met zijn BRP Can-Am Maverick XRS Turbo in het stof van zijn imposante voorgangers reed. “We hebben er zeker de helft van de wedstrijd achter gehangen. Dat heeft ons veel tijd gekost.” “Het is zo gevaarlijk als je steeds in het stof rijdt. Op een gegeven moment moesten we bijna stil gaan staan. Dat wil je niet, maar rijden kon ook niet met dat stof. Toen de duinen kwamen, was ik daar echt blij mee. Toen konden we er zo voorbij.” Tegen het einde van de etappe bleek dan toch dat finishen bij daglicht weer niet ging lukken. “Terwijl we vandaag hadden gedacht helemaal bij daglicht te kunnen rijden. Maar in het laatste anderhalf uur reden we weer in het donker. Gelukkig hadden we voor de start een andere lamp op de auto gezet en die geeft veel meer licht. Daardoor hebben we zelfs in het donker nog kunnen pushen en konden we vrijwel net zo hard rijden als overdag. We hebben zelfs nog een paar man ingehaald.” Elke etappe in het donker Het is hem opgevallen dat tot dusver elke etappe in het donker eindigt. Thewessen: “Tijdens de Dakar van twee jaar geleden zijn we één keer in het donker thuisgekomen. Dat het nu zo vaak voorkomt, doet de organisatie bewust. Het moet de zwaarste rally ter wereld zijn.” Finishen in het donker of niet, Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro werden toch maar mooi twaalfde in de etappe. Ook in het algemeen klassement bij de SSV-rijders staat het duo nu twaalfde. “Al met al ben ik content. We hebben geen problemen aan de auto gehad, alleen een kapotte band. Uiteindelijk hebben we toch een leuke dag gehad.”

Veel te vroeg is er een einde gekomen aan de Dakar van Igor Bouwens van het Gregoor Racing Team. Tijdens de derde etappe moest hij zijn truck aan de kant laten staan. Met een gat in de motor is er geen ander verdict mogelijk: het is game over. Vijf kilometer van Maslum, een onooglijk gehuchtje in Saudi-Arabië. Daar kwam maandag vroegtijdig een einde aan de Dakar van het Gregoor Racing Team. Rit drie pas, eigenlijk moest het allemaal nog beginnen. Andermaal waren Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom met een degelijk tempo begonnen aan de etappe. Maar na zo’n zeventig kilometer waren er plots onfrisse geluiden en meteen daarna hield de motor ermee op. Een eerste inspectie maakte de omvang van het drama duidelijk: er zag een gat ter grootte van een vuist in het motorblok. Stukken metaal lagen eronder in het zand. Het verdict was hard: einde verhaal. Igor Bouwens: “Het is spijtig, maar wij gaan dit jaar het einde niet halen. Ik vind het vooral heel spijtig voor al die mensen die hier heel hard voor hebben gewerkt. De motor is kapot gegaan zonder enige waarschuwing. Hij zit nog vol olie en ook de waterbak is vol. Ik weet nog niet wat er precies gebeurd is. De vrachtwagen begon plots te daveren. Ik zette hem aan de kant en meteen schoten de stukken eruit. Dan kan je niets meer doen.” Vanaf dan was het zaak om de truck uit de woestijn te krijgen. Dat viel gelukkig nog mee. Via een ruw pad van vijf kilometer kon de assistentietruck net na zonsondergang bij Igor, Syndiely en Ulrich geraken. Het negenkoppige team had in het donker naar de bewoonde wereld kunnen rijden, maar verkoos om ter plekke de nacht door te brengen. Kwestie van samen de ontgoocheling door te spoelen. Igor: “We gaan nu overnachten in de duinen, dat is eens iets anders. Morgen zullen we bekijken hoe we de trucks terug in de haven van Yanbu kunnen krijgen om dan naar huis te vliegen.” Zo was het een Dakar die veel beloofde, maar de verwachtingen nooit kon inlossen. Hij was moeizaam begonnen door de heel strenge keurders van de FIA, maar dat had het team meesterlijk overwonnen. Daarna legde het overlijden van vriend en voorbeeld Jackie Loomans een schaduw over het team, maar dat was tegelijk een extra motivatie om er iets moois van te maken. Maandagochtend leek een goede prestatie nog altijd mogelijk. Maar dan kwam de motorpanne, die onherroepelijk was. Het Gregoor Racing Team dankt alle volgers en sympathisanten voor hun steun en aanmoedigingen, en wenst alle andere Dakaristen een fantastische reis toe.  

Ondanks grote consternatie voor de start van de derde etappe van de Dakar Rally is Team RaceArt/QFF toch ‘gewoon’ gefinisht. In het Challenger-klassement kwamen Roger Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt maandag als 21ste  binnen. Zo was er behalve opluchting ook tevredenheid in Saoedi-Arabië.    “Het was een moeizame start. We stonden in de waiting area. We hadden nog wat tijd voor onszelf en stapten uit”, blikte Van Nederpelt terug. “Roger liep om de auto heen en zag dat de rubberen balg om de homokinetische koppeling was gescheurd. En liep vet uit.” Alle hens aan dek Ineens was het alle hens aan dek bij Team RaceArt/QFF. “Nederlandse coureurs stapten meteen op ons af om te helpen. Dat soort camaraderie tref je niet overal aan. In heel snelle tijd, met alle techniek die er was, hebben we dat in dertig minuten gefikst.” Het leverde Grouwels en Van Nederpelt tien, twaalf minuten tijdsverlies op, nog voordat ze ook maar een meter gereden hadden met hun Can-Am Maveric X3. Dat verlies relativeren was evenwel niet moeilijk. “Als we het niet gezien hadden, was dat mogelijk het einde van onze Dakar geweest.” Warm mes door de boter Zover kwam het dus niet. En eenmaal de auto weer gefikst liep die als een zonnetje. “Het ging best heel goed. We hadden duinen in de ochtend en aan het eind van de dag. Roger ging er als een warm mes door de boter doorheen. Dat was genieten.” Gedurende de hele etappe, die over maar liefst 733 kilometer van Al Duwadimi naar Al Salamiya voerde, maakte het duo hoegenaamd niets mee. “We hadden alleen een storing in de radiocommunicatie. Die viel uit. Gelukkig konden we die herstellen.” Hij vervolgde: “Het is een mooie en zware etappe geweest. We zijn er als voldane strijders uit gekomen. De laatste drie kwartier reden we wel in de duisternis, maar het hoort er allemaal bij, hoor ik van anderen.” Want voor Van Nederpelt is het zijn eerste Dakar. Rekenfout Hij is blij met hoe het tot dusver gaat. “Zo ging het navigeren vandaag best wel aardig. Tuurlijk maak je weleens een rekenfout. Maar Roger is een ervaren coureur dus zal niet veel navigatie nodig hebben. Hij rijdt ook goed op tempo en behoudend. We hebben nog geen lekke band gereden, bijvoorbeeld. En ook geen schade. Dat is een teken dat hij zuiver en zorgvuldig met zijn spullen omgaat.”  Dinsdag wacht de etappe van Al Salamiya naar Al-Hofuf. Die is 631 kilometer lang, waarvan 299 kilometer special. “Ik hoop dat we wat vroeger weg kunnen en op tijd in het bivak zullen zijn. We zullen het wel zien. De organisatie zal vast iets leuks in gedachten hebben. Tot op heden zijn we daarin niet teleurgesteld.”

Maik Willems heeft een nagenoeg incidentloze derde etappe beleefd tijdens de 46ste Dakar Rally. Daarmee eindigde hij in de langste etappe tot dusver (733 kilometer) op een tevredenstellende 42ste plaats in het auto-klassement. Wel kreeg de coureur van het Bastion Hotels Dakar Team in de laatste twintig kilometer opnieuw te maken met haperende tablets in zijn Toyota Hilux.   “We hebben een goede dag gehad. Prima. Het was een heel mooie route met van alles wat”, zei Willems over de lange dag van Al Duwdimi naar Salamiya in Saoedi-Arabië. “Stenen, zandpaden. Mooie duinpartijen. Het was niet de moeilijkste Dakar-dag, maar wel de mooiste. Er zaten echt mooie duinen bij, dat je dacht: oei, we moeten echt ons best doen. Pakken we hem links of rechts?” Uitermate geschikt Eenmaal op die duinen bleek keer op keer dat zijn Toyota uitermate geschikt is voor dit listige, onherbergzame terrein. Willems: “Hij doet alles, ook in die pittige duinen. Daar klimt-ie zo gemakkelijk tegenop. Ook met harde banden, dus zonder de banden af te laten. Ik denk dat als je dat doet, je met deze auto tegen een muur op kan rijden. Het was echt een genot.” Ook op andere terreinen bleek de auto oerdegelijk. “We zijn niks tegengekomen. Geen lekke band, we hebben niks gehad. De auto houdt zich fantastisch. We hadden na de proef twee uur service en hadden niks bijzonders, dus we waren snel klaar.” Kleine uitdaging Wel hadden de hotelondernemer en zijn navigator Robert van Pelt met een kleine uitdaging te maken gekregen in de laatste twintig kilometer. Net zoals tijdens de tweede etappe haperden de tablets in de slotfase. En dat maakte het navigeren onmogelijk. “Gelukkig was er nu een pad, dus dat konden we goed volgen. Alles bij elkaar was dat een detail op zo’n lange etappe. We hebben lekker hard gereden. De 42ste plaats is een goede uitslag. Prima.” Vooralsnog rijdt hij een relatief incidentloze Dakar. Maar dat zegt niets, wist Willems uit ervaring. “We hebben er pas een kwart op zitten. Het moeilijkste stuk komt nog, denk ik. Eind deze week. Morgen gaan we weer flink ons best doen en dan zien we overmorgen wel verder. Je kunt in de Dakar niets plannen.”  

  Drie op een rij voor Janus van Kasteren, maar het ging niet zo gemakkelijk als de afgelopen dagen! Loprais eindigde op slechts zes seconden verschil achter Van Kasteren! Absurd weinig voor zo’n lange etappe.     De door Macik gebouwde Iveco’s gingen ook lekker vandaag, Martin zelf scoorde zijn eerste podiumplaats, op 2 minuut 22 achter zijn snelste merkgenoot. Bellina (Italtrans) werd keurig vijfde, zodat De Baar in een Macik-sandwich werd gedrukt. In het algemeen klassement worden de eerste acht posities nu verdeeld tussen vijf Nederlanders en drie Tsjechen. Of, als je kijkt naar waar de trucks gebouwd zijn, vijf Tsjechen en drie Nederlanders. Toch opvallend!     Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 was er letterlijk en figuurlijk ondersteboven van, maar wist heel knap de schade beperkt te houden. Huzink: “De proef begon goed, wel veel stof maar doordat we vooraan lagen met Janus hadden we er geen last van en konden we hem mooi volgen. Hij bleef in zicht en dat was ons doel: gewoon volgen. De eerste duinenpartij namen we ook op hetzelfde tempo en we zaten lekker in ons ritme. Daarna kwamen we weer in de duinen en daar haalden we onbewust een tandje eraf. Daardoor reden we niet aanvallend genoeg op een geniepige duin en kiepten we om. Gelukkig waren we er snel uit en hadden we het touw direct klaarliggen zodat maatje Pascal ons rechtop kon zetten. Daarna hebben we nog even de boel moeten fatsoeneren en met een dik halfuur verlies gingen we  in de achtervolging. De Renault deed goed z’n best en langzaam maar zeker hengelden we ze stuk voor stuk binnen. Zo konden we van de 25ste naar de 8e plek rijden, in het vervolg van de proef, die zeer stenig was, hebben we geen risico genomen, maar een goed ritme gevonden. De truck heeft weinig schade en het tijdverlies is beperkt gebleven. De strategie was goed vandaag, alleen de uitvoering was iets minder. Dat hoort er ook bij. Morgen mogen we toch nog redelijk voorin starten en zullen we weer proberen om naar de topposities te rijden. Dan hopen we dat we uit de ellende blijven.”   Foto Boss Machinery – Team de Rooy  Janus van Kasteren: “Prima dagje, geen de hele dag wel hard, volgens mij waren we bij de meeste waypoints wel sneller dan de rest. Geen probleempjes, de truck was gewoon goed. Ook qua landschappen was het een mooie stage, ook al hebben we daar maar weinig van kunnen genieten. Tot bijna het einde ging alles goed, toen kwam er nog een duinenpartij, daar liepen de banden niet goed af. Dan moet je met veel druk in de banden de duinen in, dat schiet echt niet op. Daar hebben we wat verloren, maar we hadden gelukkig tijd over, dus we hebben zes seconden op de nummer twee. Eerste is eerste! Had liever wat meer gewonnen, maar dat zat er even niet in. Het is prima zo.”     Mitchel van den Brink: “Op zich was het een mooie proef. We begonnen ook wel goed. We hadden al snel meerdere auto’s en buggy’s ingehaald. De eerste duinen waren prachtig en wij hadden een goed ritme. Het begon na 40 kilometer met een kapotte stuurpomp. Die hebben we gemaakt. Daarna kregen we te maken met luchtlekkage en gingen de remmen kapot. Die hebben we ook gerepareerd en toen we net weer lekker reden bleek er een kist aan de rechterkant losgeraakt. Die hebben we met spanbanden vastgemaakt. We zaten na alle reparaties weer in een lekker ritme, maar toen begon de versnellingsbak te haperen. Daar zat een storing in. Het was voor ons echt een dagje dat het allemaal niet zo lekker liep. De proef was mooi. Vooral de duinen waren echt gaaf. Verder waren het vooral veel paden met stenen. De auto heeft het best zwaar gehad. Het is jammer dat we veel tijd hebben verloren. Nu moeten we de truck goed na laten kijken door de monteurs in het bivak. Hopelijk kunnen we dan morgen een etappe rijden met minder of geen problemen.”   Foto MMphoto Jan van der Vaet, navigator van Martin van den Brink: “Eerst en vooral ‘even iets rechtzetten’… De stage begon met een dertigtal km duinen, geen moeilijke, zo hadden we er al duizenden gereden, toch was er eentje die ons na 12 jaar even liet vloeken. Dus zoals de foto of de geruchten de ronde doen zijn we niet gerold en op ons dak terecht gekomen, maar heel ‘zachtjes’ op onze linkerkant gevallen!Doordat er maar een kant was om bij ons te komen , heeft Dave Ingels ons heel vakkundig en met enorm veel gevoel ons over de kop moeten trekken! 1000x dank! Na een halfuur stonden we weer op de wielen en hebben we de stage zonder problemen kunnen afwerken! Dus alles ok met ons en op naar morgen!     Pascal de Baar werd heel knap vierde, ondanks dat hij zijn oude teammaat Gert Huzink rechtop had gezet. Voorheen kreeg je die tijd dan terug, en was De Baar zeker derde geweest, misschien zelfs hoger, maar dat is tegenwoordig schijnbaar niet meer het geval, tot verbazing en verontwaardiging van de immer spraakzame Twellonaar: “De organisatie geeft de tijd niet terug. Een zeer bekrompen beslissing die levens kan gaan kosten, als iedereen zelf moet beslissen of het het wel waard is om te stoppen voor een mededeelnemer in nood…”   Inmiddels zijn we er achter wat er gisteren bij de Firemen mis ging. Vlak voor de verplichte stop werd een waypoint gemist, in plaats van terug naar de goede route te gaan reed men door, waardoor ook de stop werd gemist. Dat levert, net als in het wegtransport, zware straffen op. Zonde van het klassement, waar het team nu niet meer voor mee doet. Vandaag een negende plek was wél erg mooi en wederom dat het perfecte omstandigheden waren voor de door Macik gebouwde trucks. We vinden deze Iveco’s terug op plekken 3, 5, 9 en 10 in het dagklassement en dat is best netjes!   Foto Versteijnen Truck Racing facebook Het team van Vick Versteijnen had een uitdagende zware dag vandaag. In het begin van de proef, na ongeveer 40 km in de duinen kregen de mannen te maken met een motor storing waardoor ze de rest van de proef helaas maar op 50% konden rijden en de motor steeds moesten resetten. De monteurs hoeven zich dus niet te vervelen, maar morgen wordt er gewoon weer gestart.   Foto Van Loon Racing Marije van Ettekoven: “We kregen de slappe lach van het gestuiter en hoe zeer het deed. Wat een lange dag! We hebben netjes gereden en geprobeerd foutloos te blijven. Keertje terug gemoeten en een paar keer aan moeten halen om een duin te halen maar we hebben het geflikt! Niet iedereen kan dat zeggen geloof ik. Er schijnt nogal wat aan de hand te zijn met op het dak en op de kant dus wij zijn meer dan tevreden!” Anja van Loon: “We hebben echt alles gehad vandaag. Zand, paden, stenen en duinen. In de eerste duinensectie zaten een paar gemene duinen. Bij twee duinen hebben we een tweede poging nodig gehad om boven te komen, maar verder ging dat helemaal goed. De tweede duinensectie was korter en makkelijker en daar gingen we dan ook snel doorheen.”     Michiel Becx, Edwin Kuijpers en Wuf van Ginkel begonnen goed aan de etappe, maar bij de eerste stop bleek het veerpakket aan de achterkant kapot te zijn. Dat wisten ze provisorisch wel te repareren, maar daardoor moest Michiel wel de rest van de dag op eieren rijden. Zo moesten ze veel buggies weer voorbij laten die ze eerder op de dag al ingehaald hadden. Toch wisten ze zesde te eindigen, op slechts een half uur achterstand. Ondanks die omstandigheden is de equipe tevreden over vandaag. Ze hebben een keertje kort vastgestaan in de duinen, en een keertje verkeerd gereden waardoor ze een stukje terug moesten, maar dat waren kleine verliezen vergeleken met de tijd die door het veerpakket verloren ging. Aan de finish bleek dat het andere veerpakket ook gebroken was, dus het rustige rijden was niet voor niets geweest: anders hadden ze waarschijnlijk niet kunnen finishen.   Foto Egbert Wingens Egbert Wingens zijn taak deze Dakar is om service te verlenen. Vandaag kan dat helaas niet, hij had zelf service nodig! Hij hangt op het moment van schrijven achter een Boucou-collega. Egbert: “Na 35 kilometer is de motor kapot gegaan, de waterpomp aandrijving is uit het distributie deksel gebroken. Er zijn veel onderdelen nodig, we zijn op zijn vroegst morgen in het bivak. Er is een trailer onderweg en we hopen dat MAN service ons kan helpen.” Inmiddels staat de truck op de oplegger vernamen we, en zal er menig ‘potje met vet’ en ‘we gaan nog niet naar huis’ gezongen worden.   Foto Jan van der Vaet facebook Jos Schotanus: “Vandaag een mooie dag gehad met werk. Allereerst omstreeks km 34 Martin van den Brink op zijn willen gezet en bij nog wat deelnemers wat werk gehad. Om 22:50 (20:50 NL tijd, red.) gefinisht”   Foto Dakar.com We zijn nog maar net begonnen of er staat al een marathon-etappe voor de deur. Morgen gaat het via 295 kilometer verbinding en 438 kilometer special van Al Duwadimi naar Al Salamiya. Het wordt een mix van stenen, zandvlaktes en duinen. Na de finish mogen de bivakmonteurs van de teams precies 120 minuten aan een voertuig sleutelen, waarna de bemensing van de truck naar een eigen afgesloten bivak gaat om daar in een tentje de nacht door te brengen.   Foto Aleš Loprais Dakar Live facebook Voorlopige uitslag etappe 2: 1 Janus van Kasteren 4h36m12s 2 Loprais +0:00.06 3 Macik +0:02.22 4 De Baar +0:16.08 5 Bellina +0:32.08 6 Becx +0:33.35 7 Jaroslav Valtr +0:36.22 8 Huzink +0:42.29 9 Richard de Groot +0:44.19 10 Michal Valtr +0:45.26 14 Ben de Groot +0:58.18 15 Mitchel van den Brink +0:59.10 18 Zuurmond +1:03.50 19 Van Loon-Van de Laar +1:06.32 20 William de Groot +1:15.18 24 Versteijnen +1:52.48 25 Martin van den Brink +2:00.14 NNB Ingels/Schotanus DNF Wingens   Voorlopig klassement na etappe 2: 1 Janus van Kasteren 9h31m37s 2 Loprais +0:12.55 3 Macik +0:21.57 4 De Baar +0:39.55 5 Jaroslav Valtr +0:47.54 6 Huzink +0:49.32 7 Becx +1:12.26 8 Mitchel van den Brink +1:16.52 9 Paskevicius +1:16.57 10 Bellina +1:30.20 15 Zuurmond +2:14.01 17 Van Loon-Van de Laar +2:21.53 19 Versteijnen +2:42.06 21 Martin van den Brink +3:34.48 22 William de Groot +3:42.38 23 Ben de Groot +3:56.58 NNB Richard de Groot +31:03:54 Bron: Rallytrucks.nl

Eigenlijk heeft Gerrit Zuurmond weinig te melden. Geen nieuws is goed nieuws. Alles loopt de eerste dagen helemaal naar wens. De truck doet het goed, de crew in de cabine functioneert helemaal top en het resultaat is perfect. Met een 15e positie in het dagklassement staat het Rainbow Truck Team waar het wil wezen. Door zelf uit de problemen te blijven en constant te presteren willen Gerrit, Tjeerd en Klaas de MAN rallytruck aan de finish krijgen.   Vandaag stonden de eerste duinen op het programma. Alhoewel geen zware, bleek het toch problemen op te leveren voor een aantal ervaren coureurs. Huzink legde zijn truck bij de eerste duinpartij al op z’n kant. Van den Brink senior maakte een zelfde kanteling mee en moest via het dak weer op de vier wielen gezet worden. Zo gebeurde er veel vandaag. Zuurmond vervulde nog een helpende hand door een ssv recht te trekken. Op een foutje in de navigatie na verliep het voor het Rainbow Truck Team juist uitstekend.   De truck wordt wederom aan regulier onderhoud onderworpen. Morgen gaat de derde etappe van start als deel één van de marathon stage. Aan het eind van de etappe mag er slecht twee uur onderhoud gepleegd worden. Daarna gaan de rallyvoertuigen en crews naar een parc ferme (afgesloten bivak). Met die minimale service gaan de deelnemers tijdens etappe vier het tweede deel van de marathon stage in. Kortom: Het één is doorstaan en de volgende uitdaging ligt alweer te wachten.   In het 1000 Miles Future Project leren Dick Zuurmond en Simon Koetsier erg snel. In de regulariteitswedstrijd beginnen de mannen zich steeds meer één te voelen met de E-Lions H2 Amarok. Vooral het aanvoelen en beheersen van het vermogen is de grote uitdaging. Vandaag ging dat al weer veel beter dan gisteren. Simon Koetsier is verantwoordelijk voor de navigatie en moest erkennen dat er toch wel tricky punten in zaten. Ondanks dat het competitieve karakter niet zo belangrijk is in het 1000 Miles Future Project, werden er mooie duels uitgevochten met andere deelnemers in voertuigen met experimentele aandrijfvormen. Deze klasse heeft geen marathon etappe op het menu en rijdt een eigen parcours. De afstand per proef ligt rond de 100 kilometer per dag. Dit wordt ook de komende twee dagen zo gehanteerd.

Maik Willems heeft dubbele gevoelens overgehouden aan de tweede etappe van de 46ste Dakar Rally. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team finishte ‘gewoon’, maar had onderweg last gehad van haperende apparatuur. Daardoor had hij zondag 150 kilometer lang geen navigatie. Dat hij desondanks als 47ste finishte bij de auto’s was een kleine opsteker.     “Het was goed en niet goed”, verwoordde Willems zijn dubbele gevoel. “We hebben geweldig fijn gereden, maar op zo’n 150 kilometer van de finish hielden de tablets, zeg maar je roadbook, er een beetje mee op.” Een beetje? “Soms kwamen ze terug, maar op de verkeerde pagina, dan weer gaven ze geen signalen meer”, verduidelijkte hij. In het stof “Ik ben maar achter anderen aangereden. We wisten het niet meer. Je rijdt dan de hele tijd in het stof. Dat was niet fijn. Achteraf bleek een contact los te zitten. Dat moet je maar net weten. We kennen de apparatuur ook niet. Die wordt door de organisatie in je auto geplaatst.” Het gevolg was een berg aan snelheidsovertredingen. Willems: “Want we wisten niet waar je hoe hard mocht. Je doet dan maar wat. Dat was jammer.” Hij hoopt voor die snelheidsovertredingen op coulance van de organisatie, vanwege de haperende apparatuur.   “Voor de rest was het gelukkig een prima dag. Al met al viel de schade nogal mee. En het was een aardige route. In het begin hadden we duinen. Niet heel moeilijke. Het was lekker om er weer in te komen. En we hebben flink doorgereden in de eerste 350 kilometer. Uiteindelijk is er niks gebeurd. Het heeft ook geen uren gekost.” Slotfase Willems wilde ervoor waken te veel te mopperen over de slotfase van de etappe. “Zulke dingen gebeuren in Dakar. Daar moet je niet te lang bij stilstaan. Morgen is er weer een dag.” Dan staat de lange derde etappe van Al Duwadimi naar Al Salamiyah te wachten. Het Dakar-peloton moet een route van maar liefst 733 kilometer afleggen. 438 kilometer daarvan is special. Geen etappe om te onderschatten dus.   Niettemin keek Willems ernaar uit. “Morgen wordt het een heel lange en leuke dag. Het wordt een semi-bivakdag. Op het eind van de proef mag je twee uur service hebben. We hebben de tentjes bij ons en dan gaan we braaf slapen. Dinsdagavond zijn we dan weer in het bivak. We hebben een mooi programma voor de boeg!”

Igor Bouwens heeft in de tweede rit van de Dakar 3u40’ verloren door de gevolgen van een klapband. “Het wiel vervangen was niets, maar eerst startte de motor niet meer en daarna had ik geen 4×4 en geen sper meer. Al bij al ben ik blij dat ik nog in de race ben.” De rit van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, met 470 kilometer tegen de chrono, is Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom niet gunstig gezind geweest. Aanvankelijk hing het Iveco-trio tussen de elfde en de vijftiende plaats, maar op kilometer 221 sloeg het noodlot toe. De klapband op zich was niet zo erg – een wiel vervangen hoort erbij – maar de impact had verdere schade veroorzaakt. De motor wilde aanvankelijk niet meer starten en toen ze die wel aan de praat kregen, bleek de transmissie niet te functioneren zoals het hoort. Igor: “Het ging echt heel goed, ik denk dat ik in de top tien had kunnen eindigen. Maar dan kregen we die klapband, rechtsachter. Een harde knal. Het wiel vervangen vormde op zich geen probleem, maar toen we wilden vertrekken, startte de motor niet meer. We moesten zoeken naar de oorzaak, maar Ulrich kreeg het elektrische probleem opgelost. Maar dan nog waren alle problemen niet weg. Ik kon niet schakelen tussen kleine en grote versnellingen, ik kon de 4×4 niet inschakelen en ik had achteraan geen sper. Met achterwielaandrijving en zonder sper 6 kilometer duinen aanvatten is niet vanzelfsprekend. We overwogen even om terug te draaien. Maar ik ben blij dat we doorgezet hebben en de rit uitgereden hebben. Morgen gaan we weer van start.” Zondagavond ging het serviceteam op zoek naar de oorzaak van de problemen. Aangezien de laadruimte vol flarden rubber lag, leek het aannemelijk dat de klapband het elektrische systeem beschadigd had. Maandag staat opnieuw een heel pittige rit op het menu. Na een verbindingsrit van 295 kilometer wacht een proef van 438 kilometer tegen de chrono. Na afloop krijgt de crew welgeteld twee uur om te sleutelen.

Hij moest op het eind een tijdje door het donker ploegen, maar voor Dakar-coureur Roger Grouwels verliep de tweede etappe van de fameuze woestijnrally in Saoedie-Arabië vrijwel incidentloos. In zijn Can-Am Maverick X3 finishte de rijder van Team RaceArt/QFF zondag als 27ste in de Challenger-klasse. “Het is vandaag super gegaan. Een mooie dag met weinig fouten”, sprak Grouwels tevreden na de 655 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Al Duwadimi. “Af en toe kleine navigatiefoutjes, maar die konden we steeds direct corrigeren. We hebben de vinger aan de pols gehouden vandaag.” Rivierbeddingen Hij vervolgde: “Bij stenen in rivierbeddingen hebben we heel bewust rustig gereden om zeker geen kapotte banden op te lopen en lekker door te kunnen sputteren. De communicatie met Ronald (van Nederpelt, zijn navigator, red.) was de hele dag super. Gelukkig hebben we ook niet te lang in het donker gereden. Het was echt een superdag. Een dag ook die we morgen graag zouden overdoen.” Dan wacht de zeer lange derde etappe. De route voert over 733 kilometer van Al Duwadimi naar het ‘semi-bivak’ van Al Salamiya. Onderweg worden de coureurs getest met een 438 kilometer lange special. Veel meer dan dat wist Grouwels overigens niet over de rit van maandag. “Ik weet alleen dat we morgen buiten de deur slapen. En dat we maximaal twee uur service mogen hebben. We zullen netjes moeten rijden, geen gekke dingen doen en aankomen”, blikte hij vooruit. Eerste duinensectie Grouwels en Van Nederpelt hadden zondag genoten van de eerste duinensectie van deze rally. “De duinen zijn wel mijn ding. We hebben drie keer duinen gehad en dat liep super. We hebben er geen fouten gemaakt terwijl er veel is gebeurd. We hebben veel verwachtwagens op hun kant gezien. Dat geeft aan dat het geen eenvoudige duinen waren. Er zat ook veel variatie in het soort duinen. Door die telkens zonder fouten te doorkruisen, hebben we daar een klein beetje het verschil kunnen maken.” In het bivak blikte hij er met genoegen op terug. “Tuurlijk hebben we genoten omdat we zonder kleerscheuren gefinisht zijn.” Al bleek dat de auto niet honderd procent schadevrij was gebleven. Sterker nog, hij realiseerde zich dat ze goed waren weggekomen. “Bij binnenkomst zagen we dat de mof van de achteraandrijving was geraakt. Ik denk dat we geluk hebben gehad. Geluk moet je hebben in deze tak van sport. Vandaag zet er een engeltje op op onze schouders.”  

Ook in de tweede etappe schoof Stefan Carmans zondag een paar plaatsen op in het auto-klassement van de 46ste Dakar Rally. Hij kende in Saoedi-Arabië dan ook geen problemen in de rit van Al Henakiyah naar Al Duwadimi. En daar was de debutant van CSA Racing natuurlijk alleszins verheugd over. “In het begin hadden we sandy tracks en daarna twintig kilometer duinen. Dat ging goed. De navigatie was goed. We zijn er vrij vlot doorgegaan”, begon de sympathieke Belg zijn relaas, die uiteindelijk als 109de auto-coureur de finish passeerde. “Daarna hebben we allerlei soorten terrein gehad met allerlei soorten stenen, rotsen, lavastenen. Maar we hebben ook geen problemen gehad.” Panne Een aangename conclusie, zeker ook aangezien hij onderweg de nodige deelnemers met panne had zien staan. Hoe hij het hem had geflikt om overal probleemloos doorheen te komen? “We zijn rustig gebleven en daardoor hebben we geen problemen gehad”, luidde het verrassend eenvoudige antwoord. Debutant Carmans wil deze Dakar eerst en vooral uitrijden. Dan is rustig aan doen het devies, wist hij. “Wil je de rally finishen, dan moet je doordacht rijden en niet alleen met het gaspedaal. Ik wist al wel hoe het eraan toeging. Ik heb de Dakar eerder een paar keer meegemaakt als toerist.” Wereldtop Als rijder de rally meemaken is natuurlijk andere koek. Zeker ook in vergelijking met de vele kleinere rally’s die Carmans van tevoren al reed. “Ik merk dat in de Dakar Rally alles tot in detail is geregeld. Maar de organisatie sluit ook nergens compromissen. Je weet als rijder meteen waar je aan toe bent. Nee, dit is geen kermiskoers meer. Hier ligt de lat heel hoog. Ook de hele wereldtop is hier.” Dat hij daarvan geniet, moge duidelijk zijn. Voor zolang als het duurt natuurlijk, want wat de dag van morgen brengt, is in de Dakar altijd een vraagteken. Ook al heb je het parcours bestudeerd. Trouwens, wat dat aangaat wist Carmans zondagavond nog niet veel over de derde etappe. “Ik weet wel dat we na de etappe maar twee uur mogen sleutelen. Dat we ergens in de buurt van de auto in een tent zullen slapen. En dat we ’s anderendaags van daaruit betrekken. Ik ben benieuwd.”

Voor André Thewessen was de tweede etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië er één van meerdere opstekers. Maar het belangrijkste was dat hij zondag ‘gewoon’ weer de finish had gehaald, zonder echte problemen. En met zijn dertiende plaats in de SSV-klasse finishte hij als beste Nederlander.  Hoe het zat met die opstekers? Wel, allereerst kreeg hij elf minuten tijd terug van de Dakar-organisatie voor het helpen van een motorrijder in nood, zaterdag tijdens de eerste etappe. Daarnaast concludeerde hij tevreden dat de communicatie met zijn Oekraïense navigator Dmytro Tsyro met de dag beter gaat. “Af en toe hebben nog een misverstand, maar het zal in de loop van de week beter gaan worden. Het is al een stuk beter. Ik ben heel blij dat ik hem naast me heb. Ik kan heel veel van hem leren.” Eerste duinen Zo bleek ook zondag tijdens de 655 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, waar de deelnemers tijdens de special de eerste duinen van deze rally tegenkwamen. “We hadden de banden vrij hard gezet vanwege de stenen die ook gingen komen. We zijn dus op harde banden de duinen in gereden. Met de techniek van Dmytro ging dat super. Mijn dank aan Dmytro”, zei hij monter.  Thewessen had een enerverende en mooie etappe beleefd. “Veel beter dan gisteren. De duinen vind ik geweldig. Het ging super. We zijn gelijk een man of vier vijf voorbijgegaan.” Het rijden gaat ook steeds beter, gaf Thewessen aan en dat had ook zijn navigator gezien. “Hij zei dat ik een grote stap voorwaarts heb gezet. Al vond ik de snelle stukken die we vandaag hebben gehad niet fijn. We mogen maar maximaal 125 kilometer per uur rijden. We zitten dan de hele tijd tegen die topsnelheid te rijden, maar ik kan dat wel goed.” De weg kwijt Het venijn zat tijdens de tweede etappe in de staart. “De laatste honderd kilometer zijn we nog even de weg kwijtgeraakt. We hadden we een afslag gemist omdat we in het donker reden. Desalniettemin zijn we maar vijftien minuten verloren. We zijn toch nog dertiende geworden en beste Nederlander. We staan nu veertiende algemeen. Dat valt niet tegen.” Morgen volgt een zeer lange etappe van maar liefst 733 kilometer waarvan 438 kilometer special. “Een soort marathonstage en we mogen maar twee uurtjes onderhoud doen. Gelukkig hebben we de auto vandaag schadevrij binnengebracht. We gaan vol goede moed voorwaarts. Als we de progressie kunnen volhouden, komt het helemaal goed.”

De snelheid, daar lag het zeker niet aan voor truck-coureur Gert Huzink, zondag tijdens de tweede etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië. Maar die ene duin bleek net te tricky. De Renault van het Jongbloed Dakar Team ging op zijn kant en dat betekende ruim 40 minuten tijdsverlies op etappewinnaar Janus van Kasteren. Desondanks kwam de coureur uit Manderveen nog keurig als achtste binnen.     De tweede etappe, die over 655 kilometer voerde van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, bevatte de eerste duinenpartijen van deze Dakar. In eerste instantie denderde Huzink er met zijn monteur Martin Roesink en navigator Rob Buursen op hoog tempo doorheen. Sterker nog, het ervaren trio deed volop mee om de koppositie. “De proef begon goed, wel veel stof maar doordat we vooraan lagen met Janus hadden we er geen last van en konden we hem mooi volgen. Hij bleef in zicht en dat was ons doel: gewoon volgen”, blikte Huzink terug op een enerverende dag in de woestijn. Eerste duinenpartij “De eerste duinenpartij namen we ook op hetzelfde tempo en we zaten lekker in ons ritme. Daarna kwamen we weer in de duinen en daar haalden we onbewust een tandje eraf. Daardoor reden we niet aanvallend genoeg op een geniepige duin en kiepten we om.” Dat was uiteraard even schrikken. Maar de ervaren Huzink heeft wel meer heftige momenten meegemaakt en dus lieten hij en zijn team zich niet van hun apropos brengen. “Gelukkig waren we er snel uit en hadden we het touw direct klaarliggen zodat maatje Pascal (de Baar, red.) ons rechtop kon zetten. Daarna hebben we nog even de boel moeten fatsoeneren en met een dik halfuur verlies gingen we  in de achtervolging.” Geen risico Dat ging tamelijk goed, constateerde Huzink tevreden. “De Renault deed goed z’n best en langzaam maar zeker hengelden we ze stuk voor stuk binnen. Zo konden we van de 25ste naar de 8e plek rijden, in het vervolg van de proef, die zeer stenig was, hebben we geen risico genomen, maar een goed ritme gevonden.” Uiteindelijk kon de coureur met vertrouwen het bivak in Al Duwadimi inrijden. “De truck heeft weinig schade en het tijdverlies is beperkt gebleven”, zei Huzink. “De strategie was goed vandaag, alleen de uitvoering was iets minder. Dat hoort er ook bij. Morgen mogen we toch nog redelijk voorin starten en zullen we weer proberen om naar de topposities te rijden. Dan hopen we dat we uit de ellende blijven.”