SHUBAYTAH  –  Wat startte als een experiment met zijn oude Audi Quattro groeide uit tot een heus team met vier van die auto’s. En die finishten vrijdag alle vier de Dakar Classic. Hans Stacey zag het met verbazing en blijdschap aan. Zo waren de Dutch Quattro Legends zowaar haast nog echte legends geworden ook. Hijzelf finishte als derde in de H4-klasse, samen met zijn navigator Anton van Limpt.  

“Alle vier zijn we gefinisht. Dat hadden we nooit verwacht”, zei Stacey met verbazing in zijn stem. “De laatste dag was heel leuk. We zijn met vier Quattro’s naast elkaar gestart. Het was dan wel de kunst om niet op vol te gaan.”

“We hebben op de laatste proeven als een treintje achter elkaar aan gereden. Vooral de laatste was heel mooi met een paar steile afstappers. Eigenlijk is het voortreffelijk gegaan. De sfeer in het team is nog steeds top en dat is wel belangrijk.”

Terugkeer in het bivak
Voor Stacey betekende zijn deelname aan Dakar Classic zijn terugkeer in het bivak van ’s werelds meest prestigieuze rally. Maar of hij daar nou onverdeeld blij mee was? “Ik kijk er met gemengde gevoelens op terug. Het regularity-rijden is zeker niet mijn ding en ook niet van Anton. Maar er zaten ook proeven in waar je echt heel leuk kon rijden.”

“Het is ook een heel fijne auto om mee te rijden, behalve in het losse zand. Daar is-ie niet voor gemaakt. We hebben alleemal vastgezeten. Zelfs vanmorgen reed er nog eentje vast in het klapzand op de verbindingsroute. Het hoort erbij, hè.”

Van Limpt concludeerde dat hun rally zijn ups en downs heeft gehad. “En daar is het ook Dakar voor”, wist hij. “Het zou geen Dakar zijn als het niet zwaar was. Tegenvallers hebben we ook gehad. We hebben enorm gegraven in de duinen, stukken gehad, kapotte bak. Alles wat een Dakar in zich heeft, hebben wij mogen ervaren. Het is altijd iets. Op het moment dat je denkt het gaat goed, gebeurt er iets en dan moet je Dakar style zien te overleven.”

Mooiste momenten
Maar juist pech zorgde voor de mooiste momenten. Stacey: “We hadden een lekke band en toen lagen we vijfenhalve minuut achter op onze normtijd. Toen vroeg Anton aan mij: zullen we de snelheden aanhouden en ik zei: nee, we gaan er even voor zitten.”

“Voor mij was dat echt ultiem. Dat je in vijfenhalve minuut even terug kan rijden. Dan heb je toch weer de kick om de auto voor een bocht in de overstuur te knallen en dan volgas door een bocht te rijden. Dat blijft een prikkel.” Van Limpt: “Het echte rallyrijden kwam terug. Dat hebben we op een paar momenten gehad. Dat je echt even volgas rally kon rijden en dat Hans zijn kwaliteiten als rallyrijder kon tonen.”

Goed, het is nu klaar. Inpakken en wegwezen. Terug naar Nederland. “Ik denk dat we een biertje gaan drinken, maar we moeten morgen alweer naar huis en we moeten nog inpakken”, zei Racey Stacey. “Dus ik denk dat we niet veel bier hoeven drinken. Aa twee blikjes hebben we wel genoeg…”