Die ene week opleiding in de huizenhoge duinen van Namibië bleek achteraf een uitstekende keuze, erkende Stefan Carmans maandag na de pittige achtste etappe in de Dakar Rally. De autocoureur van CSA Racing kwam in het Saoedische Hail als 52ste binnen na duinen van honderden meters hoog te hebben getrotseerd.   “Het is een toffe dag geweest”, sprak hij opgewekt. “We hebben voor het eerst deze rally de zandplaten moeten gebruiken omdat we op een duin vast zaten. Maar daar waren we snel weer uit. Het heeft ons maar vijf minuten gekost. We waren nog bij daglicht binnen.” Heuveltjes Hoewel het een etappe was die qua landschap uit verschillende delen bestond, was het 170 kilometer lange duinenstuk aan het begin van de special het meest uitdagende, vond Dakar-debutant Carmans. “Ik heb ook in Marokko gereden, maar de Marokkaanse duinen zijn totaal anders dan hier. Daar zijn het maar heuveltjes. Hier zijn ze zo hoog als een flatgebouw. Driehonderd, vierhonderd meter hoog.” Niettemin haalde hij maandag zonder grote problemen de finish van de achtste etappe. Tot dusver gaat het ogenschijnlijk allemaal van een leien dakje voor Carmans. Maar hij bekende in het bivak dat hij wat blij was dat hij in Namibië een opleiding van een week had gevolgd om door een ontzagwekkend duinenterrein te kunnen rijden. Duinen aanvallen “De duinen die ik in Namibië heb gezien zijn vergelijkbaar met de duinen die ik vandaag heb gezien. “In Namibië hebben mensen die veel ervaring hadden met die duinen me geleerd hoe je ze moet aanvallen. Die opleiding heb ik daar gedaan om niet onbezonnen aan de Dakar te beginnen. Als ik die opleiding niet had gedaan, was ik uit de wedstrijd geweest.” Na het lange duinenstuk was er een verbindingsrit en daarna was het landschap ‘totaal verschillend’, had Carmans ervaren. “In het begin waren het heel snelle pistes waar we 150, 160 konden rijden. Op het eind hadden we veel rotsen, keien, gaten, bulten. Ongelijk terrein. In de laatste 15 kilometer hadden we redelijk frustrerend veel rotsen. Dat ruwe terrein vind ik maar niks. Je wordt voortdurend door elkaar gerammeld. De auto krijgt klappen en die krijg je op je lichaam.” Pijn in de rug Veel had hij er niet aan overgehouden. “Alleen af en toe een beetje pijn in de rug. Maar op een gegeven moment pas je je rijstijl aan het terrein aan.” Zo had hij de etappe dus tot een goed einde gebracht. “Gelukkig geen problemen net de auto. Met de navigatie maakten we af en toe een klein foutje, maar dat zal iedereen wel gehad hebben. En nog altijd geen lekke banden.” Zodoende concludeerde Carmans dat hij ‘niet mag klagen op dit moment’. “Ik hoor van andere deelnemers die vaker Dakar hebben gereden dat deze wordt genoteerd als één van de zwaarste Dakars.” Carmans nam het ter kennisgeving aan. Als debutant kon hij immers niet vergelijken. “Ik heb een goede auto en ik heb rij-ervaring. Meer heb ik niet. Ik moest het ermee doen, en daarmee is het weer gelukt.”

Een listige etappe met een positieve uitkomst voor Maik Willems. De coureur van het Bastion Hotels Dakar Team eindigde de achtste etappe van de Dakar Rally maandag als 42ste bij de auto’s. Hij concludeerde tevreden dat hij een probleemloze rit in de Saoedische natuur achter de rug had.   “De etappe bestond uit twee delen. Het eerste stuk was feitelijk een duinenetappe van 160, 170 kilometer lang en het tweede deel stenen en keien”, blikte Willems terug op de 678 kilometer lange rit van Al Duwadimi naar Hail. Moeilijke en makkelijke duinen “We hadden moeilijke en makkelijke duinen met een aantal heel steile ertussen, waar heel veel mensen terug moesten voor een tweede of derde poging. En dan waren er ook nog duinen waar je boven een plateau had richting de volgende duin. Het barstte ervan daar. Maar we zijn ze allemaal goed doorgekomen.” Om ook deze achtste etappe zonder akkefietjes door te komen had hij het rustig aan gedaan, zei de hotelondernemer. Hij had er ondanks (of misschien wel dankzij?) de zware fysieke inspanning van genoten. “Het was een bijzonder landschap met heel ronde duinen. En af en toe een bijzonder steile afdaling van 100 tot wel 200 meter. Dan mag je de remmen niet aanraken want anders ga je over de kop. De afgelopen week hadden we veel meer van die hoekige dingen.” Twee uitersten Willems vond het mooi dat hij in zijn Toyota Hilux op dezelfde dag twee uitersten kreeg gepresenteerd. “Van de duinen gingen we binnen een paar kilometer naar de stenen. Je kon het landschap zien veranderen. Dus daar was het banden sparen. Maar de auto heeft zich perfect gehouden. We hadden geen lekke banden. Die Toyota is een perfect ding.” Zodoende kon hij monter concluderen dat zijn tiende Dakar Rally vooralsnog uitermate voorspoedig blijft verlopen. Willems is nog nooit echt in de problemen gekomen. “Het gaat ook goed. Maar de auto kan het morgen begeven. Daarin moet je realistisch zijn. We hebben nog een kwart te gaan. De etappes zijn op dit moment echt erg lang, zoals het vijf jaar geleden voor het laatst was.” Ook dinsdag wacht hem een lange etappe. Die beslaat 639 kilometer waarvan 417 kilometer special. De rally-karavaan zet dan koers naar Alula, waar de wedstrijd op 5 januari is gestart. “Ja, we kunnen aan de bak, morgen!”

Het was een lange dag voor de heren in de MAN rallytruck. In totaal moest er in ieder geval 874 kilometer worden afgelegd. Het laatste stuk werd afgewerkt met invallende duisternis. Dat maakte het navigeren lastig en er moest daardoor een aantal keer een stuk teruggereden worden. Al met al zal er dus zeker 900 kilometer gereden zijn.   De uitgezette route was afwisselend met flink wat stuiterpaden, dirt-tracks en ook wat mooie duinen. De truck geeft geen krimp en volgens Gerrit Zuurmond kan de MAN meer aan dan hijzelf. Vooral het gestuiter was zwaar voor het menselijk lichaam.   Mooiste nieuws van de dag was de beslissing van de organisatie om het Rainbow Truck Team “gewoon” te laten rijden in het normale klassement. Een fijne opsteker, want nu zitten de heren Zuurmond, Kwakkel en Van Ballegooij op koers voor de felbegeerde Dakar medaille. Teams die verder moeten in de experience klasse kunnen zo’n medaille op hun buik schrijven. Er wachten nog veel zware kilometers, maar deze etappe kon weer worden afgevinkt. Op naar de volgende.

De langste etappe van deze Dakar Rally (873 kilometer) begon zondag goed voor Gert Huzink en eindigde minder. Maar in het Saoedische bivak in Al Duwadimi kon de truck-coureur van het Jongbloed Dakar Team toch met een lach op het gelaat de bedstede opzoeken. Hoe dat zat? Wel, later op de avond kreeg hij van organisator ASO te horen dat ze hem samen met acht andere teams weer in het officiële wedstrijdklassement had opgenomen. Ondanks het missen van tal van waypoints tijdens de zesde etappe, de monsterrit over twee dagen die door het fabelachtige Empty Quarter voerde. Tevredenheid “Officieel doen we weer mee”, kon de coureur tot zijn tevredenheid melden. Waarom precies? “Dat weet ik niet.” Hij had er geen uitleg bij gekregen. Deerde hem ook niet. De boodschap was een prettige meevaller. Al wist hij ook wel dat het eindklassement geen doel meer is door de grote achterstand die hij met name tijdens de zesde achterstand had opgelopen.   De zevende etappe van zondag hielp wat dat betreft ook niet, ondanks de prettige mededeling van de organisatie. “Het begon met een rotsige proef, echt veel stenen. Veel stof ook. Maar we zaten er in het begin goed bij qua tijd”, blikte Huzink terug. “Na verloop van tijd verloren we wat doordat we brandstofproblemen hadden. Een leiding was geknikt en hadden we geen vermogen meer. Het duurde een uur voordat we dat hadden opgelost.” Pikkedonker Het gevolg was dat hij in het pikkedonker door de duinen moest. “Het was niet gemakkelijk, het waren zware duinen. We hebben nog een paar vrachtwagens die vaststonden geholpen en een paar auto’s losgetrokken.” Ook zijn eigen Renault-truck bleef niet gevrijwaard van averij. “Op een gegeven moment brak een reactiestang af, dus moesten we rustig rijden, anders liepen we kans op een gebroken vooras. Er moest dus even een tandje af.” En dan was er nog het navigeren met het licht van de truck als enige ondersteuning. “Het was heel lastig navigeren in het donker en er was ook heel veel stof. We hebben een paar keer hetzelfde paadje opnieuw moeten beginnen. Het was geen gelukkige dag voor ons. Uiteindelijk hebben we te veel tijd verloren door die akkefietjes.” Groot nadeel Een groot nadeel daarvan is dat Huzink morgen achterin moet starten. “Dat wordt weer hard werken. Ik had vanmorgen veel trucks ingehaald, maar als je zelf problemen krijgt lever je alles weer in.” Wie weet kan hij maandag tijdens de achtste etappe zelf uit de problemen blijven. Wie weet ligt er dan een mooie daguitslag in het verschiet…

Ook de langste etappe van de 46ste Dakar Rally overleefde Stefan Carmans zonder noemenswaardige problemen. Toch was het woord ‘overleven’ passend om de omstandigheden van de zevende etappe in de Saoedische woestijn te duiden. De autocoureur van CSA Racing noemde het de zwaarste rit tot dusver. “Die special was niet de makkelijkste”, sprak hij ietwat eufemistisch over de maar liefst 873 kilometer lange etappe van de Saoedische hoofdstad Riyad naar Al Duwadimi. “We hebben serieus moeten rijden. We hebben een paar navigatiefouten gemaakt veel tijd verloren, en nog in het donker gereden. We hebben geen goede dag gehad.” Euforisch gevoel Tegelijkertijd kon hij tevreden concluderen dat hij ook tijdens de zevende etappe geen problemen heeft gehad met zijn Red-Lined REVO+. Al maakte dat niet alles goed, bekende hij. “Na het Empty Quarter had ik op de rustdag euforisch gevoel: we zijn halfweg en het Emtpy Quarter overleefd. Maar op een dag als vandaag is dat heel snel vergeten. De Dakar stopt niet, die gaat verder. De ritten worden niet minder. De organisatie zal ons nog zware etappes voorschotelen.” En daar hoorde de zevende etappe dus zeker bij. Maar liefst 485 kilometers aan special met ‘zeker zeventig, tachtig kilometer duinen’, zo wist Carmans. “Ik dacht op een gegeven moment: ik ben terug in het Empty Quarter, want we zaten zo lang in de duinen. Dan gaat het tempo omlaag. Daardoor hebben we uiteindelijk tachtig kilometer in het donker moeten rijden.” Uitdaging op zich Dat was een uitdaging op zich, zo werd al snel duidelijk. “Daardoor kwamen we in de knoei met de navigatie. We zijn de etappe toch nog goed doorgeraakt, maar het was een zware dag. Voor mij was dit de zwaarste dag van allemaal. Ik ben blij dat ik binnen ben. Verder denk ik er niet zo over na. Morgenvroeg mogen we op tijd vertrekken. We zijn over de helft, nog vijf dagen. We zijn nu aan het aftellen.”

Zwaar was-ie zeker, en ontiegelijk lang, maar André Thewessen kende een uitstekende zevende etappe van de 46ste Dakar Rally. De SSV-coureur van ATS Rally kwam zondag fysiek ‘kapot’ aan de finish en noteerde en passant een keurige dertiende tijd in zijn klasse. En dan te bedenken dat hij nog tien minuten verloor door een oponthoud waar vermoedelijk zeer weinig Dakaristen mee te hebben hebben gehad.   Om dat laatste maar meteen te duiden: Thewessen verloor die tijd omdat hij, jawel, zijn bril niet kon vinden. “Ik rijd overdag altijd met een zonnebril, maar toen het donker werd, wilde ik mijn gewone bril opzetten. Ik kon hem niet vinden”, legde hij uit. “Ik heb de auto stilgezet en de bril gezocht. Uiteindelijk bleek-ie onder mijn stoel te liggen. Morgen stop ik hem in een mapje in de deur. Dat gaat me niet meer gebeuren.” Eenmaal weer scherpziend was het weer volgas voorwaarts. En hoe. “We hebben ongeveer honderd kilometer in het donker gereden. Ik rijd in het donker niet veel minder dan overdag. Ik kon best goed knallen. We hebben nog vier man ingehaald. Dat was op zich wel leuk. Op het laatste moment hadden we een sectie die ik me kon herinneren van twee jaar geleden.” Enorm lange etappe Behalve door een bril die zoek was, werden Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro zondag ook uitgedaagd door een enorm lange etappe van 873 kilometer, waarvan 483 special. “De eerste 250 kilometer hebben we over de weg moeten rijden tot aan de start. Die heeft Dmytro gereden. Zo kon ik fris beginnen aan de proef. Al met al ging het goed. Ook in de duinen.” Tsyro, navigator van beroep, was voor de verandering zelfs scheutig met complimenten. “Hij zei: good job, you’re driving much better than before. Daar ben ik wel blij mee. Hij wilde dat ik supervoorzichtig reed en dat heb ik gedaan. We kwamen nog langs een brandende SSV. We hoorden dat mensen dachten dat de onze in brand stond, maar die staat hier volledig intact in het bivak.” Andere moeilijkheid Thewessen kwam onderweg wel een andere moeilijkheid tegen. “We moesten achter de trucks starten. Dat geeft altijd problemen. Toen we er eenmaal voorbij waren, maakten we een navigatiefout en zaten de vrachtwagens weer voor ons”, constateerde hij tot zijn volmaakte droefenis. Dat resulteerde er uiteindelijk in dat ze een deel van de special in het donker moesten afleggen en de toestand met zijn bril een dingetje werd. “We zaten toen in de duinen.” Al met al was het een zware dag, erkende hij. “Ik ben kapot. Het was heel intensief. Ik heb nu echt slaap nodig voor morgen.” Voordat hij zijn bed opzocht, wilde hij graag zijn monteurs nog een groot compliment maken. Ze hebben topwerk geleverd. Dat hele ding is uit elkaar geweest. Ik ben dan altijd bang dat er iets niet goed teruggezet wordt, maar het is allemaal top gegaan.”

Maik Willems is met overtuiging de tweede week van de Dakar Rally in gedenderd. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team kwam zondag tijdens de zevende etappe van de fameuze woestijnrally als 46ste over de finish na een 873 kilometer lange rit, de langste van deze Dakar. En dat zonder ook maar enige problemen met zijn Toyota Hilux. “Het was een mooie Dakardag. De etappe was veel afwisselend. Alles zat erin, duinen, stenen, zand, rotsen”, zei Willems tevreden. “We hebben het redelijk gedaan. Het laatste halfuurtje hebben we in het donker gereden, maar het was geen moeilijke route.”   Eerder op de dag was die dat zeker wel geweest. “De navigatie was extreem moeilijk vandaag omdat er heel veel paden waren waaruit je kon kiezen. Dat vereiste de nodige aandacht.” En dan was er nog het ‘momentje’ met een andere deelnemer. Greppel “Een SSV voor ons donderde in een greppel midden in het racepad. Mensen sprongen voor onze auto en riepen: opzij, opzij, opzij! Wij boven op de rem, maar we konden redelijk snel weer verder. Daarna hebben we nog een Ford-fabrieksauto overeind getrokken, want die lag op zijn kop.” En zo hadden Willems en zijn navigator Robert van Pelt een enerverende start van de tweede week van de 46ste Dakar Rally. Die begon meteen een fikse opgave, want met 873 kilometer was het niet alleen de langste etappe, de 483 kilometer aan special was bovendien een uitputtingsslag. “Maar het ging wel”, zei Willems, die genoeg vertrouwen had opgedaan voor de resterende vijf dagen. “In de tweede week gaan we altijd beter rijden. Het is hier geweldig, het begint erop te lijken.” Krassen op het bodywork Wat zijn vertrouwen sterkte, is dat hij de etappe doorkwam zonder ook maar enige technische problemen. “Nee, geen bijzondere dingen. Alleen wat krassen op het bodywork. De mannen zijn nu druk bezig met de auto. Maar er zijn geen grote dingen aan.” De tactiek voor de komende dagen blijft dezelfde. “Gewoon rustig doorrijden, dan komt het goed.” Willems kan het weten, hij deed al negen keer eerder mee aan de Dakar. “Het gaat me nu gemakkelijker af.  Ik heb nu natuurlijk veel meer ervaring dan in het begin. Ik heb veel dingen al tig keer meegemaakt. Dan weet je nu wel hoe je erop moet reageren, wat je moet doen.” Zoals bij het dwingen van een steile duinpan. “Je weet dat als je in de duinen komt je rustig moet toeren. Je wordt daar een stuk beheerster in. Dat is het voordeel van ervaring.” Inmiddels staat Willems op een respectabele dertigste plek in het algemeen klassement bij de auto’s. “Dat ik nu dertigste sta, verbaast me niet echt. We zijn al een keer 24stegeworden in het eindklassement (in 2018, red.). Maar laten we maar eens kijken hoe we er over een weekje voorstaan!”

‘Idioot zwaar’ noemde Maik Willems de marathonetappe over twee dagen in het mythische Empty Quarter van Saoedi-Arabië. Zijn inspanningen in de Dakar Rally werden beloond met de 31ste plaats bij de auto’s, én met landschappen die ‘zo uit een documentaire van National Geographic’ leken te komen. Dat vertelde de coureur van het Bastion Hotels Dakar Team tijdens de rustdag in het bivak in Riyad. “Feitelijk ging het perfect. Het was een superrit”, blikte hij terug op de monsteretappe die was verdeeld over de donderdag en vrijdag. “De eerste dag was ontzettend pittig met ontzettend veel duinen. We zijn heel steil naar boven en weer naar beneden gereden, afgewisseld met rare plateaus. Daardoor moest je verder omhoog terwijl je vaart miste als je daar aankwam. Het was heel erg moeilijk.” Verraderlijke aangelegenheid Een duin in een rallyauto bedwingen is nu eenmaal een verraderlijke aangelegenheid, wist de ervaren Willems, die aan zijn tiende Dakar bezig is. “Een duin bestaat uit zand. Je moet vaart maken om erbovenop te komen. Bijna boven weet je niet wat er na de knik komt. Dus moet je er altijd vanuit gaan dat-ie stijl naar beneden gaat. Je moet dan in een splitsecond beslissen wat je moet doen. Het is geweldig balanceren.” Dat deed hij blijkbaar goed, want hij kende hoegenaamd geen problemen. Althans, op één akkefietje na. Willems: “Na vijftig, zestig kilometer kwamen we op de neus terecht. Het was een iets steilere duin dan ik verwacht had. Alle lampen waren aan gort.” Geen verlichting Dat lijkt niet onoverkomelijk, maar dat was het voor Willems en zijn navigator Robert van Pelt bijna wel geworden. Dat zit zo: “Je had tijdens de eerste dag vier bivakken waar je kon stoppen. Wij waren om 14.30 uur bij het eerste bivak. En we hadden dus geen verlichting. Als we in het donker kwamen te rijden zouden we het haasje zijn.” Toch waagde het duo erop, en het zette koers naar het tweede bivak. “Vijf minuten voordat het pikdonker was, waren we daar. Er hing daar een heel ouderwetse Dakar-sfeer. Het was wat oncomfortabel slapen, maar dat is maar een detail. We zijn vroeg naar bed gegaan en hebben genoten van een schitterende sterrenhemel.” Stervensmoeilijk De volgende dag kon hij om 6.45 uur starten en hij kwam om 12.30 uur al over de finish. “De eerste dag was stervensmoeilijk. Er is zo veel ellende geweest voor veel deelnemers. Maar we zijn op de 31ste plaats gefinisht. Daarmee waren we tevreden. En toen mochten we als toetje nog 850 kilometer naar Riyad rijden. Daar kwamen we aan om 0.30 uur.” “De etappe was idioot zwaar. Ik denk wel één van de zwaarste ooit. Al heb ik het in Peru nog weleens zwaarder meegemaakt. Maar dit was pittig, op het randje. Ik heb méér dan genoten. Het was een prachtige route. Technisch was-ie heel moeilijk. Maar qua omgeving was het alsof we door een film van National Geographic kwamen.” Even rustig aan Zaterdag kon hij het voor de verandering een dagje rustig aan doen. “De rustdag van vandaag is wel lekker. De monteurs zijn natuurlijk wel druk bezig. Het bodywork wordt gefikst en verder is er het normale technische onderhoud. Dan is-ie voor morgenochtend weer klaar.” Voor Willems persoonlijk hoefde een rustdag niet zo. “Ik rijd liever door. Dit breekt een beetje je ritme. Maar het is natuurlijk goed om de auto een keer helemaal goed na te lopen. Dan kunnen we goed de tweede week in.” Die begint zondag met de zevende etappe. Dan wacht een rit van 873 kilometer waarvan 483 kilometer special. “Het wordt een zware dag. Van de andere kant, veel kilometers moeten rijden zegt niet alles. Het gaat erom in welk tempo je die kunt rijden. Gelukkig mogen we relatief vroeg starten omdat we goed geëindigd zijn.” Hij keek er al naar uit, zo genoot hij tot dusver van deze Dakar.  “We zijn bofkonten.”

Feitelijk heet dit een rustdag te zijn, maar in de praktijk is het alsnog een erg drukke dag. Overal wordt hard gewerkt om de voertuigen weer in optima forma te krijgen. Zo ook bij Rainbow Truck Team. De MAN rallytruck heeft behoorlijk te lijden gehad en de monteurs hebben dus een serieuze klus te klaren.   Over tien jaar zal nog gesproken worden over die allereerste 48 uurs etappe die zo slopend was voor mens en machine. Ook de teamleden van Rainbow Truck Team zullen tegen die tijd met een “Weet je nog?” herinneringen gaan ophalen aan de mega hoge, steile duinen die met moeite konden worden bedwongen. Of aan de nacht in een mini bivak zonder enige luxe, het afzien en rijden met geknepen billen, omgevallen trucks, kapotte buggy’s, de twijfel, het bikkelen en de opluchting toen het afgelopen was.   Gisteren werden Gerrit, Tjeerd en Klaas met hun truck uit de wedstrijd gehaald. Nu blijkt dat de official dat helemaal niet had moeten of mogen doen. Frans is best een ingewikkelde taal, maar als de Fransen elkaar al niet snappen, dan ontstaat er veel ruis op de lijn. Voorlopig lijkt het er op dat het team verder moet in de Experience klasse. Een soort spek en bonen situatie. Daar zal nog protest over komen.   Op deze “rustdag” kan alles van de afgelopen week en met name de laatste dagen een beetje bezinken. Ondertussen zijn sponsoren en familieleden overgekomen uit Nederland om een kijkje te nemen in het bivak en de smaak van dit unieke avontuur te proeven. Er is dus nog steeds drukte, maar anders dan op een rallydag. Even geen waypoints zoeken voor de mannen in de wedstrijdtruck. Geen gas geven en tijden checken. Even niet in de raceoverall, geen helm op, maar bijkletsen en bijkomen.   Morgen duiken alle deelnemers de tweede en laatste week in van een nu al legendarische Dakar rally. Er wachten nog zes etappes voor de finishstreep getrokken zal zijn in de havenstad Yanbu. Genoeg uitdagingen in het verschiet, al lijkt het zwaarste nu wel achter de rug. Juist daarin schuilt gevaar. Het Dakar spel is er één van dagelijks scherp de proef ingaan en die concentratie kan niet verslappen.   Gerrit Zuurmond wil het restant van de rally geen enkel risico nemen en zorgen dat hij en z’n team veilig de finish bereiken. Nog even afwachten of dat dus in de wedstrijd is of in de experience. Wordt vervolgd.

Ook al verloopt de Dakar Rally voor Stefan Carmans vooralsnog zeer voorspoedig, de rustdag was zeer welkom, bekende hij zaterdag. Zeker na de voorafgaande marathonetappe in het Empty Quarter van Saoedi-Arabië die twee dagen in beslag nam. De Belg van CSA Racing verwacht zondag fris te beginnen aan de zevende etappe. “Vandaag hebben we een heel groot onderhoud van bepaalde delen van de auto. De mechaniekers zijn volle bak bezig om de auto fris aan de start te krijgen”, zei hij vanuit het bivak in Riyadh. “Onderdelen waarover enigszins twijfel is, vervangen we. Dat is preventief werken ook al was er niks aan de auto.” Geen averij Die laatste opmerking is tekenend voor zijn eerste Dakar Rally. Nul lekke banden, geen crashes, kapotte onderdelen of andere averij. Zwaar is het wel, natuurlijk. Maar Carmans is er tot dusver in geslaagd om elke etappe ongeschonden te finishen. “Dat is natuurlijk heel plezant. Ik krijg heel veel reacties, vind het top om dit te mogen doen. Maar dat is ook omdat het allemaal goed gaat. Als het morgen misgaat en we de hele dag in de shit hebben gezeten en om 00.00 uur binnenkom, denk ik er heel anders over.” Pluk de dag Hij was blij dat hij de zaterdag een dagje kon ‘chillen’. “En niet te veel in onze kop steken zodat we morgen fris aan de start staan. Ik denk dat ik vanochtend tot zeker 9.30 uur heb geslapen. Ik pluk de dag vandaag. Even wat meer tijd in onszelf steken. Het is een welkome rustdag. Dat zal voor iedereen wel zo zijn.” “Als ik de verhalen lees, zie ik dat heel veel mensen zeggen dat de marathonetappe heel zwaar was. Ik kan het niet vergelijken omdat het mijn eerste Dakar is. Voor ons is het ook heel zwaar geweest, maar we hebben dus geen problemen gehad. En omdat het einde steeds goed is, we halen de finish zonder echte problemen, worden de zware momenten waar je in zat gerelativeerd.” Zware ritten Voor Carmans is het zijn eerste Dakar. Hoewel hij veel kleinere rally’s heeft gereden is de grootste rallyraid-wedstrijd ter wereld wel even iets anders, heeft hij gemerkt. Verrassend was dat natuurlijk niet. “Ik kon het me zo ongeveer wel voorstellen. Ik ging Dakar rijden, wist dat we elke dag heel zware ritten zouden krijgen. Dat strookt wel met wat ik gezien had.” Ook al heeft hij met zijn navigator Arjan van Tiel tot dusver vele mooie momenten gedeeld in de Red-Lined REVO+, kan hij nog niet zeggen of hij volgend jaar opnieuw meedoet. “Daar ga ik nog geen uitspraken over doen. Dit is een rally op wereldniveau. Het is dus niet zo’n familiaire rally als de kleinere wedstrijden die ik heb gereden. Dat maakt het anders, maar kan ook niet anders omdat het een wereldrally is. Ik ga hem eerst proberen uit te rijden.” Zevende etappe Om te beginnen zondag, als de zevende etappe op het programma staat. Die is maar liefst 873 kilometer lang en kent een special van 483 kilometer. “We gaan weer rustig verder, we gaan geen gekke dingen doen en dan zien hoever we komen.”

Nu de Dakar Rally halverwege is en de coureurs kunnen uitblazen tijdens de rustdag in Riyad in Saoedi-Arabië, had André Thewessen alle tijd om terug te blikken op de afgelopen dagen. Enerverend waren ze, en zwaar, oordeelde de coureur van ATS Rally, die stiekem graag nog als beste Nederlander in de SSV-klasse finisht.     “Deze rally is veel zwaarder dan die we twee jaar geleden hebben gehad. Dat zit hem vooral in de marathonetappe van de afgelopen twee dagen”, zei hij. Ook is de samenwerking met zijn professionele navigator Dmytro Tsyro weleens pittig bekende hij. “Ik moet van hem een andere rijstijl aanleren. Dan maak je ook sneller fouten. Maar ja, ik heb er mee te dealen.” Risico’s Dat brengt wel uitdagingen met zich mee. “Als je op een manier rijdt die je niet gewend bent, neem je risico’s, ook al is het beter om het zo te doen. Mijn natuurlijke manier van rijden gaat door die nieuwe rijstijl soms slechter. Maar er zijn dingen waarin hij me opgekrikt heeft. En ik leer heel veel van hem. Ik zie ook dingen die fout gaan waarvoor hij meteen een oplossing heeft.” Daarnaast is de rally tot dusver ook op technisch vlak een eye-opener geweest voor de Limburger. Zeker in het legendarische Empty Quarter waar het donderdag en vrijdag flink ploeteren was. “We zijn erachter gekomen dat we voortaan beter beadlock-velgen kunnen gebruiken. Dan zit één kant van de band aan de velg geschroefd met bouten in plaats van dat-ie erop is geperst. Dan kan ie niet doorslippen en kan-ie er zeker niet af.” ‘Gestruggeld’ Want tijdens de Dakar hebben Thewessen en Tsyro ‘wel wat gestruggeld’, zei hij eufemistisch. “Zeven keer hebben we een lekke band gehad. We hebben wel vaker in de duinen gereden, met beat grip-velgen. Daar zitten weerhaken in zodat de band er minder snel af gaat. Maar die moeten droog, zonder vet gemonteerd worden. Volgens mij is dat gisteren fout gedaan, want als-ie droog wordt gemonteerd zit-ie veel beter vast.” Nu het rustdag is, kunnen Thewessen en Tsyro eindelijk even ontspannen. Daar waren ze wel aan toe, bekende de ondernemer. “Op die 48 chrono hebben we zoveel meegemaakt en zoveel moeten oplossen, dat vraagt veel van je. Vanavond zijn we met alle Nederlandse rijders en co-rijders uitgenodigd op de Nederlandse ambassade in Riyad.” Goede monteurs Thewessen en Tsyro kunnen het dan wat rustig aan doen, het tegenovergestelde is waar voor de monteurs van ATS Rally. De BRP Can-Am Maverick XRS Turbo krijgt voor de zevende etappe van zondag een nieuwe versnellingsbak, een nieuwe turbo, nieuwe aandrijfassen en zo nog wat onderdelen. “Allemaal gepland”, verzekerde de coureur. “We hebben goede monteurs, zijn capabel en secuur. Ik ben heel blij met ze.” Want hij wil de Dakar eerst en vooral uitrijden. De auto moet zondag dus tiptop in orde zijn voor het tweede deel van de woestijnrally. Te beginnen met de zevende etappe van Riyad naar Al Duwadimi. De rit is maar liefst 873 kilometer lang met een proef van 483 kilometer. Thewessen: “We gaan geen heel grote risico’s nemen en we gaan ons best doen. Door de problemen in het Empty Quarter zijn we in het klassement wat weggezakt. We staan nu achttiende en we komen van twaalf af. Ik heb het heel leuk gevonden om de eerste drie, vier dagen de beste Nederlander te zijn. Het zou echt leuk zijn om beste Nederlander te worden. We zitten nu één plek achter Van Ham Racing. We gaan het zien of we ervoor kunnen komen, maar dat is niet ons eerste doel. We moeten doorzetten en finishen.”  

André Thewessen overleefde donderdag en vrijdag een akkefietje op de proef en mechanische malheur tijdens de zesde etappe van de Dakar Rally. De coureur van ATS Rally finishte als 25ste in de SSV-klasse en kan na de rustdag van zaterdag een dag later ‘gewoon’ weer van start. De emoties liepen af en toe hoog op tijdens de eerste Dakar-etappe ooit die over twee dagen werd verreden. Die dagen waren heel zwaar en zeer incidentrijk: mechanische pech, navigatiefouten, lekke banden. Er waren niet veel coureurs die de twee dagen over 758 kilometer (waarvan 549 kilometer special) zonder averij doorkwamen.   Crashes En ja, crashes, die waren er ook. Daar kon Thewessen over meepraten. Hij had zelf een aanrijding gehad met landgenoot Sander Derikx. En één ding wilde hij graag uit de wereld helpen. De crash was niet aan hem te wijten, was hij stellig. Het akkefietje zat hem hoog. “Hij zei dat ik hem bewust aanreed, maar hij week op eens af van zijn koers. En reed ons aan. Dat kan mijn navigator (Dmyro Tsyro, red.) bevestigen”, zei Thewessen die er links achter een lekke band aan overhield. “Laat één ding duidelijk zijn: Derikx heeft mij aangereden door plotseling van koers te veranderen. Hij raakte ons op het linker achterwiel, dus het was totaal niet onze schuld. Hij was boos op mij op het marathonbivak, maar ik moet boos zijn op hem. Zijn navigator kwam nog verhaal halen, maar zijzelf waren juist schuldig.” Technische malheur Behalve die crash moest hij ook nog het nodige technische malheur zien te overwinnen. Want donderdag reed hij een stabilisatiestang krom. “Daardoor hebben we veertig minuten gesleuteld. Vandaag hebben we dan nog een bandenprobleem gehad en is de 12 volt-compressor stukgegaan”, somde hij op. “We hebben benzine afgetapt van de SSV en met een aansteker hebben we de banden weer op de velg geploft. Maar dan heb je ook nog perslucht nodig. De Groot heeft onze band opgepompt zodat we weer door konden. En vandaag hadden we door alle akkefietjes ook nog een kapotte aandrijfriem.” Hoe dan ook, hij haalde de finish, hij kan verder. Zaterdag is het rustdag. Precies op het juiste moment.

Nee, gemakkelijk had Gert Huzink het bepaald niet tijdens de twee dagen durende zesde etappe van de Dakar Rally. De truck-coureur van het Jongbloed Dakar Team, liep onderweg de nodige averij op, maar slaagde er desondanks in vrijdag de finish te halen. Een goed eindklassement is inmiddels helaas uit zicht geraakt, maar de immer ambitieuze Huzink hoopt de komende dagen toch nog wat moois te kunnen laten zien. “Dat waren twee fatsoenlijke dagen Dakar”, zei Huzink ietwat eufemistisch over de etappe van in totaal 758 kilometer en 549 special. “Na drie kilometer lagen we al op de zijkant omdat m’n maatje Pascal (de Baar, red.) niet opschoot en ik daardoor een stomme fout maakte. Na de boel een beetje gefatsoeneerd te hebben, konden we vier, vijf uur later de weg vervolgen.” Niet opgeven Hoewel die averij betekende dat hij een topklassering in het eindklassement uit zijn hoofd kon zetten, gaf de snelle ondernemer uit Manderveen niet op. Huzink: “Op zich liep het nog wel redelijk, al was het zicht bagger door de kapotte voorruit die we hadden opgelopen. Verderop stond Pascal toen met aandrijfproblemen en die hebben we uit een duinpan getrokken zodat ze de truck konden repareren.” Daarna daagden Huzink samen met navigator Rob Buursen en monteur Martin Roesink de duinen weer uit, zoals hij het noemde. “Het werd op een gegeven moment donker. Daarna hebben we vijf uur lang in het donker door de duinen gesurft en wel vijf oei-momenten gehad waar we op twee wielen stonden te dansen. Maar het ging allemaal goed. Uiteindelijk zijn we om 23.00 uur het bivakje binnengereden. Nadat we kort voor de finish Wouter de Graaf met Lex nog een helpende hand hadden geboden.” Frisse moed Vrijdagochtend ging Huzink weer met frisse moed van start. Maar wel met een gehavende Renault-truck, haastte hij zich erbij te zeggen. En die toonde stukje bij beetje meer mankementjes. “Door een slechtwerkende stuurpomp zijn we weer niet op tijd kunnen afdraaien en daar lagen we weer. We kregen hulp van Anja van Loon en haar dames, dat zijn drie heldinnen!” Hij vervolgde: “Later hebben we William de Groot weer rechtop gezet en toen moesten we een alternatieve route vinden omdat we ook problemen kregen met de aandrijving. Daardoor hebben we wel een waypoint gemist, maar uiteindelijk zijn we over de finish gekomen. Dit waren de twee zwaarste etappes die ik ooit heb gereden maar ook de mooiste!”

Het is een ongekende sloperij geworden. De 48h stage heeft een waar slagveld aangericht en menig voertuig is afgeschreven. De verschillen die gemaakt zijn doen denken aan vervlogen gewaande tijden, toen Le Dakar nog verreden werd op het Afrikaanse continent. Geen minutenspel, maar uren. Boss Machinery Team De Rooy ging, kwam, zag, maar overwon niet. Op een kleine drie uur achterstand rolde Janus van Kasteren zijn Iveco Powerstar over de finish, boog het hoofd en deed zijn verhaal: “Voor mij zijn dit de twee zwaarste Dakar dagen die ik meegemaakt heb. Gisteren vol diesel weg, meteen de zwaarste duinen. Dan moet die truck zo trekken, voordat je dat hele gewicht, meer dan 10 ton, op die hoge duinen hebt… Het is echt een gevecht geweest! Eigenlijk ging die dag wel prima. Ja, je moet een paar keer terug over en duin enzo, maar ja. Twee lekke banden gehad, dus twee keer moeten wisselen en twee keer tien minuten. In het zand zakt ook die krik weg. We stonden voor de overnachting bij bivak B. We dachten dat we te weinig diesel hadden, want er was een dieselpunt waar we konden vullen geskipt. We mochten alleen nog maar bij D tanken. Stress om de banden en stress om de diesel. Toch hebben we het gered met de banden en de diesel, bij bivak D konden we gelukkig tanken. Er zat nog maar een liter of 25 in! Net voor bivak D een stomme fout. Dat was niet nodig geweest, maar daar ging ik op zijn kant. Gewoon heel lullig, ik stond bijna stil en hij ging op zijn kant. Ik heb daar drie uren verloren in het klassement, dus dat is om zeep. Tuurlijk zeggen de mensen “alles kan nog gebeuren in de tweede week”, maar drie uren is wel veel. Macik heeft een super job gedaan. Die truck is wat lichter, die heeft het echt wel makkelijker in de duinen. Ik denk dat als je deze twee stages wint, verdien je het om te winnen!”  Op de rustdag zal de Dakar karavaan nog lang napraten over de afgelopen twee dagen. Janus van Kasteren, Marcel Snijders en Darek Rodewald zullen de wonden moeten likken en kijken wat er deze rally nog  te halen valt. Met een achterstand van 02:37:53 uur op leider Martin Macik, vallen de winnaars van Dakar 2023 nu met een vierde plaats net buiten het podium. Na de rustdag zijn er nog voldoende kansen om het podium aan te vallen. De titel prolongeren lijkt onmogelijk, maar wie weet wat deze krankzinnig zware Dakar nog meer in petto heeft.

Voor Roger Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt is de 46ste Dakar Rally definitief voorbij. Het duo van Team RaceArt/QFF viel donderdag uit tijdens de eerste dag van de twee durende zesde etappe in Saoedi-Arabië. Een vastgelopen motor bleek het einde van hun avontuur. Het team had nog de hoop dat het buiten het klassement verder kon om te testen, maar nu blijkt dat de organisatie van de Can-Am Maverick X3 pas maandag uit de duinen van het Empty Quarter kan halen. “Aramco gaat de moeilijke gevallen uit de duinen weghalen. Die er nu uit slepen was veel te gevaarlijk. Onze auto staat zo goed als bovenaan een duin geparkeerd en moet naar beneden getrokken worden met alle gevaren van dien”, legde Grouwels vanuit Riyad uit. Veel te grote afstand “Onze auto wordt op z’n vroegst maandag geborgen. Dat betekent dat wij de auto moeten gaan halen op een veel te grote afstand. Die zou dan pas woensdag of donderdag terug in het kamp kunnen komen. Het heeft dan geen zin meer om de motor te moeten vervangen. Nog in actie komen is dus uitgesloten.” Voor een vervolg van de rally – buiten het klassement – had de auto vrijdag al teruggebracht moeten worden, wist Grouwels. “Dan zouden we zaterdag de motor kunnen vervangen. We gaan nu dus eerder naar huis. Het heeft voor ons weinig zin om in het kamp te zitten duimendraaien en kijken hoe anderen finishen, om een volledige week als gast te moeten rondlopen.” Zaterdag is hij weer thuis. “We zijn net vanuit het bivak getransporteerd naar een militair vliegveld. “Vanavond (vrijdag, red.) om 23.30 uur vliegen we naar Doha en dan naar Düsseldorf.” Dakar 2025 Grouwels, gepokt en gemazeld in de racerij, was inmiddels al over de grootste teleurstelling heengestapt, zei hij. “In 25 jaar racen komen je van alles tegen. Helaas is het zo. We zaten lekker in een groepje met de zoon van Nikki Lauda. Eigenlijk ging het voor de wind. Nu gaan we ons maar opmaken voor de volgende uitdaging. Misschien in Marokko. En we gaan ons voorbereiden op Dakar 2025. De kans dat we daar meedoen is reëel.”

Vandaag werd de 48 uurs etappe voortgezet. In bivak A klonk drie keer de claxon van de organisatietruck ter wekdienst. Een uurtje later vertrokken de deelnemers de zon tegemoet. Na een kort stukje over een chot werd afgeslagen richting een wereld van oneindige zandduinen.   Het ging voortvarend, maar bij het tweede checkpoint werd de truck van het Rainbow Truck Team gesommeerd de etappe te verlaten. Enerzijds was dat een teleurstelling, anderzijds een opluchting. Het was een zware, zware etappe. Na de martelgang van gisteren, werd vandaag verder gestreden in de Empty Quarter. Gerrit Zuurmond, Tjeerd van Ballegooij en Klaas Kwakkel overwonnen nog zo’n 150 kilometer duinen alvorens een official van de organisatie met gekruiste armen aangaf dat het klaar was voor vandaag.   De openbare weg werd opgezocht en zo reden de mannen in de MAN naar de finish. Daar werd afgestempeld en kon doorgereden worden naar het bivak. De rallytruck is op de aanhanger gezet voor een lange rit naar Riyad. Daar zal de rustdag gehouden worden. Het geeft tijd om bij te komen. Zowel voor mens als machine is het namelijk slopend geweest.   In Riyad zal de rallykaravaan zich opmaken voor de tweede week van de Dakar. Rainbow Truck Team is blij dat ze nog in de wedstrijd zitten en blijven strijden om volgende week de finish te bereiken.

Zuurmond: “Dit heb ik nog nooit meegemaakt.” Eén voor één druppelden deelnemers binnen in minibivak A. Meerdere Nederlandse truckteams waren het er allemaal over eens: Dit was zwaar. Heel erg zwaar.   Gerrit Zuurmond was gesloopt. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Zo zwaar dat het woordje ‘te’ op de loer lag. Rainbow Truck Team had gelukkig geen grote tegenslag gehad in het eerste deel van de 48 uurs etappe. Wel zagen Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel veel ellende om zich heen. Een ongekend slagveld met gekantelde trucks, kapotte ssv’s en andere ploeterende collega deelnemers.   Net voor het donker weet Gerrit met de MAN rallytruck uit de duinen te komen. “Ik ben nog nooit zo blij geweest om in het bivak te zijn.” Samen met de Nederlandse collega’s worden de verhalen gedeeld, vragen gesteld en gespeculeerd over wie waar en hoe. Kortom: Een bewogen dag in de duinen. Ze waren hoog en oneindig veel. De hele dag door en door en door. Het team bleef uit de problemen, maar dat koste veel en af en toe zaten de heren met geknepen billen in de cabine.   Morgen gaat de etappe verder in hetzelfde terrein. De empty quarter kan we eens de scherprechter zijn deze Dakar rally. Qua afstand zitten de deelnemers in bivak A (één van de zeven) nog niet op de helft. De meesten hier verwachten dat de etappe wordt ingekort. We gaan het meemaken. Voorlopig kwam Rainbow Truck Team hier met een 11e tussentijd.

Roger Grouwels en Ronald van Nederpelt zijn donderdag uitgevallen in de Dakar Rally tijdens de zesde etappe van de legendarische woestijnrace in Saoedi-Arabië. Een vastgelopen motor werd het duo van Team RaceArt/QFF, dat uitkwam in de Challenger-klasse, helaas fataal. Een lekkage in het koelsysteem van de Cam-Am Maverick X3 was daarvan de oorzaak. Kort na de totaal onverwachte aftocht had Grouwels de enorme teleurstelling al dusdanig verwerkt dat hij erover kon praten. “We hebben al wat racekilometers achter de rug, heb al een hoop eelt op de ziel. We kunnen inmiddels wel omgaan met dit soort teleurstellingen”, verklaarde hij kort nadat hij uit de helikopter was gestapt die hem en Van Nederpelt in het beruchte Empty Quarter had opgehaald. Zeer onverwacht “Dit kwam zeer onverwacht, want we zaten goed in het ritme in de duinen. Het ging eigenlijk heel lekker, het schoot goed op. We waren zelfs aan het bekijken of we het tweede bivak konden halen. De duinen beklimmen ging goed, ook al was het zwaar. Het tempo zat er goed in.” En toen sloeg het noodlot toe. “We waren bijna boven op een duin toen de motor ineens stopte met lopen. We hadden eerst niet goed in de gaten wat er aan de hand was. We dachten dat de versnellingsbak kapot was omdat we uit het niets stilvielen. Maar onder de wielkast was de auto nat van het koelwater. Daaruit hebben we afgeleid dat het een lekkage was, vermoedelijk van de radiator.”   Motor vervangen Grouwels had tot dat moment niet in de gaten dat er iets loos was. “De lekkage was vermoedelijk zo groot dat-ie in een keer kapotging. We moeten nu de motor vervangen en kijken wat de organisatie van hier vindt om te kijken of we maandag weer meters kunnen maken.” Als hij daarvoor een go krijgt, rijdt hij uiteraard verder buiten de kampioenschapspunten. “Maar eerst moeten we met het team bespreken wat er mogelijk is. Ik denk dat de auto vandaag of morgen uit de duinen komt en daarna naar het kamp. Daar kunnen we de schade opnemen. Ik verwacht dat we morgen meer weten.” Testwerk Ondanks de enorme teleurstelling had Grouwels een goede reden om toch verder te willen. “We hebben nog niet zoveel ervaring met de Dakar. Als we doorrijden zullen we meer ervaring opdoen. Misschien kunnen we wat testwerk doen, zoals een tandje harder rijden. Kijken waar de grenzen liggen. We moeten even slikken en weer doorgaan.”

Slechts enkele kilometers na de start van de zesde etappe gaat het al goed mis voor Gert Huzink. Het Jongbloed Dakar Team komt te traag aanrijden en kantelt de truck in de duinen. Na vijftien minuten kwam de eerste hulp om hen overeind te helpen. Het team verliest veel tijd en is nog maar aan het begin van de 48-uur durende etappe. Later meer… 

Tekst door: Rallytrucks.nl   Foto Boss Machinery Het was vandaag wederom spannend aan de kop, het leek er lang op dat Mitchel van den Brink zou winnen, maar de ver naar achteren gestarte Martin Macik wist dat nipt te verhinderen, in zijn eigen voordeel uiteraard. Janus van Kasteren kwam even vast te staan, maar werd door de kort op hem volgende Michiel Becx weer vlot getrokken. En toch loopt zijn voorsprong in het klassement verder op, grootste concurrent Aleš Loprais verloor zowaar nog meer tijd, en schuift in het klassement door naar plek drie. We vermoedden eerst dat er ergens een taart met 44 kaarsjes tussen de duinen van het Empty Quarter stond, maar in het filmpje tussen de uitslag en het klassement legt hij het zelf even uit hoe het nu precies ziet.   Het internet in het bivak is weer om te huilen helaas, dus minder keus in verse foto’s dan gehoopt en hier en daar zullen we het met scorebordjournalistiek moeten doen, sorry! Waar mogelijk laten we de teams zelf aan het woord, met onze eigen Robert Baarda aan de andere kant van de oranje plopkap. Archiefbeeld van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 Gert Huzink vertrok als 20e en finishte als 5e, vandaag zijn er bepaald geen navigatiefouten gemaakt! We hopen dit zo snel mogelijk meer naar buiten te brengen over het Jongbloed Dakar Team.   Foto Robert Baarda, Ben de Groot van de Groot sport was zo vriendelijk recht voor zijn neus even stil te staan. Bij De Groot wisselend succes. William ging al een malle en werd zomaar zesde in het dagklassement! Heel knap. Ben de Groot kwam vast te staan boven op een duin. Nu kan dat natuurlijk altijd gebeuren, maar je zult altijd zijn dat dat gebeurt op een duin waar de mannen van Rallymaniacs naast staan. Tegen het eind van de etappe heeft equipe Ben Gerrit Zuurmond nog even op zijn pootjes geholpen.   Foto Rallymaniacs Bij Janus van Kasteren sloeg de motor af en raakte daardoor de versnellingsbak van slag. Natuurlijk precies in een duinpan waar je zonder vaart of hulp niet uit komt… Wat ontzettend fijn dan dat ze een ‘snelle service’ vlak achter zich hadden in de vorm van Becx en zijn mannen, die ze er weer uit sleepten. Hierdoor bleef het tijdsverlies enorm beperkt, dit had heel gemakkelijk de dag kunnen zijn waar de winst uit de blote mannenklauwen van Van Kasteren was geglipt. Gelukkig nog steeds fier op kop in het klassement dus!   Foto MM photo Mitchel van den Brink: “Het was de eerste echte duinendag. Hier hebben we op gewacht. We hadden een super ritme. De truck heeft niet veel te lijden gehad. We reden al snel dicht achter Janus. Hij kwam klem te zitten in een gat. Wij zijn even gestopt, maar de navigator gebaarde dat alles ok was. We zijn in ons eigen ritme doorgegaan. Het was voor ons echt een waanzinnig fijne proef. Dit is echt ons terrein. We kijken dan ook nu al uit naar de etappe van morgen en vrijdag.”     Martin van den Brink: “Wij rijden voorzichtig. Zo min mogelijk problemen is ons uitgangspunt.” Dat uitgangspunt kwam vandaag goed uit de verf met een 13e plek.     Van Pascal hoorden we vanochtend voor de start voor het laatst iets, toen gaf hij aan zin te hebben in de duinen. Hij werd vierde vandaag, de plek waar hij ook in het algemeen klassement staat. Debutant Stiblik staat met de tweede Phoenix van het Buggyra team nog vast in het zand in de late avond, we hopen dat hij de finish haalt. Jaroslav Valtr, in de eerste Phoenix (het frontstuurmodel met DAF cabine) werd vandaag teleurstellend twaalfde maar staat in het klassement keurig zesde.   Foto MM Technology De Firemen hadden eerder deze week 24 uur tijdstraf gekregen. Dat vond de organisatie zelf ook wat buitenproportioneel dus hebben ze die een beetje bijgeknipt. Helaas liet Richard de Groot vandaag zien dat hij de organisatie helemaal niet nodig heeft om tijd te verliezen, hij kwam op vier uren (en 19 seconden, wat best lang kan zijn in bepaalde situaties) achterstand binnen vandaag.   Foto Versteijnen Truck Racing. Vick Versteijnen derde! Prachtprestatie, beste dagresultaat tot nu toe. Gefeliciteerd, vooral zo doorgaan! De beste door De Rooy gebouwde Iveco vandaag (die van Mitchel is wel het De Rooy concept, maar gebouwd door Van de Laar).   Foto Van Loon Racing Anja van Loon, vandaag de bestuurster van de snelste truck van Team De Rooy: “We hebben eigenlijk een geweldige dag gehad. Vanaf de eerste meter ging het goed en konden we mee met de andere trucks. Een aantal andere vrachtwagens haalden ons in, maar die hebben we allemaal teruggepakt. We gingen vloeiend door de duinen heen, weer geen problemen gehad. We zijn blij met vandaag. We staan gewoon voor de mannen binnen het team, dat hebben we goed gedaan. En dat is eigenlijk ook wel heel vet. Op naar morgen!”   Foto Edwin Kuijpers Saskia Winkelman: “Michiel, Edwin en Wuf hebben vandaag weer een prima dag gehad. Ze hebben redelijk goed gereden; een paar keer een extra rondje moeten maken om een duin op te komen, maar dat was het dan ook. Duinen waren tijdens deze 119 kilometer lange etappe het voorgerecht, het hoofdgerecht, en het toetje. Maar op die paar extra rondjes na zijn ze er goed doorheen gekomen. Na 50 kilometer stond Janus muurvast onderaan een duin en moesten ze die even helpen. Daar hebben ze 17 minuten mee verloren, maar ze waren nog net op tijd voor het donker binnen.”   Foto Egbert Wingens Rijderswissels op de verbindingsroute zijn niet ongewoon. Zo ook op de belachelijk lange rechte weg van vandaag, daar waar Marije van Ettekoven de Girlpower-Iveco bestuurde, gaf haar partner Egbert Wingens het stuur van de Boucou-MAN juist aan Gerard van Veenendaal. Op de track nam Egbert het stuur uiteraard zelf weer in handen. Ze staan nu al vele uren stil in het Empty Quarter, maar dat hoort bij het leven als service-team   Archieffoto MDC 2023 Jos Schotanus en Dave Ingels hebben de etappe van gisteren overgeslagen, maar zijn vanochtend (als 28e) weer gestart. Op WP1 kwamen ze met een 22e tijd door, slechts elf minuten langzamer dan de koploper van dat moment, Janus van Kasteren. Daarna radiostilte, we gaan er van uit dat ze hun wegenwachttaken vervullen.   Het lijkt er op dat de mannen in The Bull helemaal classic gaan en geen moderne wrijftelefoon meehebben, maar een bakelieten exemplaar in de cabine hebben. Gelukkig kunnen ze daar wel mee filmen, dus we doen het even met wat beelden van gisteren.   Foto dakar.com Morgen is de eerste dag van de 48-uurs etappe. Zelf had ik niet echt een beeld hoe dat zou gaan, Berry Kamphorst van Eurol Rallysport gelukkig wel: “De organisatie heeft een compleet nieuw format uit de hoge hoed getoverd. In twee dagen moet een verbindingstraject van 781 kilometer en een klassementsproef van 572 kilometer worden afgelegd. De deelnemers overnachten op verschillende plaatsen. Er zijn acht plaatsen waar een bivak is ingericht. Na de klok van 16.00 uur moet iedere deelnemer naar het eerstvolgende bivak. De monteurs van het team zijn daar niet aanwezig. De rijders moeten al het onderhoud aan hun voertuigen zelf doen. Vrijdagochtend wordt de etappe vanaf 7.00 uur (plaatselijke tijd) weer vervolgd. Daarna wacht, na een lange verbindingsroute van 800 kilometer naar Riyad, een welverdiende rustdag.” De deelnemers krijgen een tentje voor de nacht, net genoeg eten, en beslist GEEN communicatie, zodat ze niet weten hoe de tegenstanders het doen. De etappe voor de rustdag is traditiegetrouw de zwaarste, maar dit lijkt de overtreffende trap te worden. Deelnemers, snoer jullie goed in! Geen communicatie betekent ook dat er morgen wellicht geen dagelijkse update is, maar geen paniek, dan is er vrijdag een dubbele portie. Foto MM Technology Voorlopige uitslag na etappe 5: 1 Martin Macik 1h52m25s 2 Mitchel van den Brink +0:01.22 3 Versteijnen +0:07.55 4 De Baar +0:12.49 5 Huzink +0:16.52 6 William de Groot +0:19.11 7 Sugawara +0:19.16 8 Bellina +0:21.40 9 Van Loon-Van de Laar +0:22.17 10 Van Kasteren +0:23.40 11 Becx +0:26.28 12 Jaroslav Valtr +0:26.29 13 Martin van den Brink +0:26.49 15 Loprais +0:39.28 17 Ben de Groot +1:12.03 18 Zuurmond +1:40.50 23 Richard de Groot +4:00.19 NNB Ingels/Schotanus NNB Wingens Voorlopig klassement na etappe 5: 1 Janus van Kasteren 20h01m22s 2 Macik +0:22.03 3 Loprais +0:26.05 4 De Baar +0:48.56 5 Mitchel van den Brink +1:06.21 6 Jaroslav Valtr +1:25.03 7 Becx +1:42.10 8 Huzink +2:13.27 9 Bellina +3:04.23 10 Versteijnen +3:33.34 12 Van Loon-Van de Laar +4:17.35 15 Zuurmond +5:18.57 16 William de Groot +6:17.05 17 Ben de Groot +6:48.03 18 Martin van den Brink +7:10.50

Arjan van Tiel in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de vijfde etappe van Al-Hofuf naar Shubaytah tijdens de Dakar Rally 2024

Duinen rijden is wat Gerrit Zuurmond het liefste doet. Vandaag kon de ondernemer uit Beesd daarom zijn hart ophalen. Na een lange oersaaie verbindingsroute van 508 kilometer volgde een 119 kilometer lange proef van 100% duinen.   Alles ging naar wens voor Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel, tot het zonnetje zakte en de duisternis haar intrede deed. Hoe leuk het duinen rijden ook is, in het donker ligt tegenslag nog meer op de loer dan anders. Zelfs de meest simpele duin kan plots een opmaat zijn voor tijdsverlies.   Met nog 9 kilometer voor de boeg pakte Gerrit een eenvoudige duin van de verkeerde kant en voor de heren in de MAN rallytruck er erg in hadden lagen ze op de zijkant. Het was Ben de Groot die er snel bij was en de truck weer op de vier wielen wist te zetten. Gelukkig had de truck geen technische schade. Omdat de truck over het dak moest rollen, is er wel cosmetische chirurgie nodig.   Naast de stevige deuk in de achteropbouw wellicht ook een deukje in het ego. Bij binnenkomst in het bivak trok de gehavende truck veel bekijks, maar volgens Gerrit is het allemaal niet zo heel spannend. “De monteurs zullen er wel weer wat moois van maken en dan staan we er morgen weer gewoon.”   Donderdag is de start van een 48 uurs etappe. Een nieuw concept waarbij de deelnemers op de eerste dag tot 16u mogen racen. Daarna rijden ze naar het volgende mini bivak. In totaal zullen er zeven zijn. Daar krijgt iedereen een survival pakket inclusief een tentje. Zo zal iedereen zich op gelijke manier moeten redden. De dag erna rijdt ieder weer verder om deze lange tweedaagse etappe te finishen.   Morgen worden geen daguitslagen gegeven. Op het menu staan alleen maar duinen, duinen en nog eens duinen. Gelukkig voor Zuurmond is het om 16u nog licht en zit in het donker rijden er onmogelijk is.

Nu de Dakar Rally in Saoedi-Arabië al een goed aantal dagen onder weg is, krijgt Maik Willems meer en meer vertrouwen in zijn nieuwe Toyota Hilux. De coureur van Bastion Hotels Dakar Team finishte woensdag de vijfde etappe als 48ste zonder noemenswaardige problemen de relatief korte duinenrit.   “Het was een korte etappe met een lange verbinding”, zei de hotelondernemer in het bivak in Shubaytah. “Gisteren hadden we een pechdag, dus we moesten heel laat starten, om halfvier. En het is om vijf uur, kwart over vijf donker. Dus het zat er dik in dat we door het donker door de duinen moesten. Dat was een zorg. Gelukkig viel het mee. De eerste zeventig, tachtig kilometer hebben we bij daglicht door de duinen kunnen rijden.” Waarde En dat niet alleen. De Toyota bewees opnieuw zijn waarde. En de stuurmanskunsten van Willems ook, niet te vergeten. “We hebben heel veel mensen ingehaald. Het laatste halfuur hebben we in het donker moeten rijden. Er zaten een paar pittige stukken bij. Andere stukken waren weer heel goed te doen. Al met al was het een prima dagje. We hebben veel vertrouwen getankt voor de komende dagen. Dat moet goed gaan komen.” Hoewel het gaat om de eerste etappe over twee dagen (781 kilometer in totaal waarvan liefst 572 kilometer special) ooit in de Dakar, wist Willems op basis van zijn deelname van vorig jaar enigszins wat hij kon verwachten. Ook toen deed de rally het zogeheten Empty Quarter aan, het Saoedische niemandsland, waar niks, maar dan ook helemaal niks aan beschaving te vinden is. Superruig duinengebied “Vorig jaar hebben we ook een aantal dagen in dit gebied gereden. Het is een superruig duinengebied”, wist Willems nog. “Niet voor niets heet het Empty Quarter, want er zijn alleen maar duinen en zand. Vorig jaar hebben we er met de oude auto gereden. We hebben toen zitten buffelen en doen om er doorheen te komen. Met de nieuwe auto zou het zoveel makkelijker moeten zijn. De verwachtingen zijn hoog wat dat betreft.” De auto heeft zich tot dusver snel, betrouwbaar en wendbaar getoond. “Dat ding is geweldig. Maar belangrijk is wat mij met de auto kunnen”, zei Willems met opgeheven vinger. “Het vertrouwen groeit met de dag. Hij nodigt uit om extra gas te geven. Dat gaat vanzelf, of je wil of niet. Nou, laat die etappe maar komen. We gaan ervan genieten.”