Vandaag werd de 48 uurs etappe voortgezet. In bivak A klonk drie keer de claxon van de organisatietruck ter wekdienst. Een uurtje later vertrokken de deelnemers de zon tegemoet. Na een kort stukje over een chot werd afgeslagen richting een wereld van oneindige zandduinen.   Het ging voortvarend, maar bij het tweede checkpoint werd de truck van het Rainbow Truck Team gesommeerd de etappe te verlaten. Enerzijds was dat een teleurstelling, anderzijds een opluchting. Het was een zware, zware etappe. Na de martelgang van gisteren, werd vandaag verder gestreden in de Empty Quarter. Gerrit Zuurmond, Tjeerd van Ballegooij en Klaas Kwakkel overwonnen nog zo’n 150 kilometer duinen alvorens een official van de organisatie met gekruiste armen aangaf dat het klaar was voor vandaag.   De openbare weg werd opgezocht en zo reden de mannen in de MAN naar de finish. Daar werd afgestempeld en kon doorgereden worden naar het bivak. De rallytruck is op de aanhanger gezet voor een lange rit naar Riyad. Daar zal de rustdag gehouden worden. Het geeft tijd om bij te komen. Zowel voor mens als machine is het namelijk slopend geweest.   In Riyad zal de rallykaravaan zich opmaken voor de tweede week van de Dakar. Rainbow Truck Team is blij dat ze nog in de wedstrijd zitten en blijven strijden om volgende week de finish te bereiken.

Zuurmond: “Dit heb ik nog nooit meegemaakt.” Eén voor één druppelden deelnemers binnen in minibivak A. Meerdere Nederlandse truckteams waren het er allemaal over eens: Dit was zwaar. Heel erg zwaar.   Gerrit Zuurmond was gesloopt. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Zo zwaar dat het woordje ‘te’ op de loer lag. Rainbow Truck Team had gelukkig geen grote tegenslag gehad in het eerste deel van de 48 uurs etappe. Wel zagen Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel veel ellende om zich heen. Een ongekend slagveld met gekantelde trucks, kapotte ssv’s en andere ploeterende collega deelnemers.   Net voor het donker weet Gerrit met de MAN rallytruck uit de duinen te komen. “Ik ben nog nooit zo blij geweest om in het bivak te zijn.” Samen met de Nederlandse collega’s worden de verhalen gedeeld, vragen gesteld en gespeculeerd over wie waar en hoe. Kortom: Een bewogen dag in de duinen. Ze waren hoog en oneindig veel. De hele dag door en door en door. Het team bleef uit de problemen, maar dat koste veel en af en toe zaten de heren met geknepen billen in de cabine.   Morgen gaat de etappe verder in hetzelfde terrein. De empty quarter kan we eens de scherprechter zijn deze Dakar rally. Qua afstand zitten de deelnemers in bivak A (één van de zeven) nog niet op de helft. De meesten hier verwachten dat de etappe wordt ingekort. We gaan het meemaken. Voorlopig kwam Rainbow Truck Team hier met een 11e tussentijd.

Roger Grouwels en Ronald van Nederpelt zijn donderdag uitgevallen in de Dakar Rally tijdens de zesde etappe van de legendarische woestijnrace in Saoedi-Arabië. Een vastgelopen motor werd het duo van Team RaceArt/QFF, dat uitkwam in de Challenger-klasse, helaas fataal. Een lekkage in het koelsysteem van de Cam-Am Maverick X3 was daarvan de oorzaak. Kort na de totaal onverwachte aftocht had Grouwels de enorme teleurstelling al dusdanig verwerkt dat hij erover kon praten. “We hebben al wat racekilometers achter de rug, heb al een hoop eelt op de ziel. We kunnen inmiddels wel omgaan met dit soort teleurstellingen”, verklaarde hij kort nadat hij uit de helikopter was gestapt die hem en Van Nederpelt in het beruchte Empty Quarter had opgehaald. Zeer onverwacht “Dit kwam zeer onverwacht, want we zaten goed in het ritme in de duinen. Het ging eigenlijk heel lekker, het schoot goed op. We waren zelfs aan het bekijken of we het tweede bivak konden halen. De duinen beklimmen ging goed, ook al was het zwaar. Het tempo zat er goed in.” En toen sloeg het noodlot toe. “We waren bijna boven op een duin toen de motor ineens stopte met lopen. We hadden eerst niet goed in de gaten wat er aan de hand was. We dachten dat de versnellingsbak kapot was omdat we uit het niets stilvielen. Maar onder de wielkast was de auto nat van het koelwater. Daaruit hebben we afgeleid dat het een lekkage was, vermoedelijk van de radiator.”   Motor vervangen Grouwels had tot dat moment niet in de gaten dat er iets loos was. “De lekkage was vermoedelijk zo groot dat-ie in een keer kapotging. We moeten nu de motor vervangen en kijken wat de organisatie van hier vindt om te kijken of we maandag weer meters kunnen maken.” Als hij daarvoor een go krijgt, rijdt hij uiteraard verder buiten de kampioenschapspunten. “Maar eerst moeten we met het team bespreken wat er mogelijk is. Ik denk dat de auto vandaag of morgen uit de duinen komt en daarna naar het kamp. Daar kunnen we de schade opnemen. Ik verwacht dat we morgen meer weten.” Testwerk Ondanks de enorme teleurstelling had Grouwels een goede reden om toch verder te willen. “We hebben nog niet zoveel ervaring met de Dakar. Als we doorrijden zullen we meer ervaring opdoen. Misschien kunnen we wat testwerk doen, zoals een tandje harder rijden. Kijken waar de grenzen liggen. We moeten even slikken en weer doorgaan.”

Slechts enkele kilometers na de start van de zesde etappe gaat het al goed mis voor Gert Huzink. Het Jongbloed Dakar Team komt te traag aanrijden en kantelt de truck in de duinen. Na vijftien minuten kwam de eerste hulp om hen overeind te helpen. Het team verliest veel tijd en is nog maar aan het begin van de 48-uur durende etappe. Later meer… 

Tekst door: Rallytrucks.nl   Foto Boss Machinery Het was vandaag wederom spannend aan de kop, het leek er lang op dat Mitchel van den Brink zou winnen, maar de ver naar achteren gestarte Martin Macik wist dat nipt te verhinderen, in zijn eigen voordeel uiteraard. Janus van Kasteren kwam even vast te staan, maar werd door de kort op hem volgende Michiel Becx weer vlot getrokken. En toch loopt zijn voorsprong in het klassement verder op, grootste concurrent Aleš Loprais verloor zowaar nog meer tijd, en schuift in het klassement door naar plek drie. We vermoedden eerst dat er ergens een taart met 44 kaarsjes tussen de duinen van het Empty Quarter stond, maar in het filmpje tussen de uitslag en het klassement legt hij het zelf even uit hoe het nu precies ziet.   Het internet in het bivak is weer om te huilen helaas, dus minder keus in verse foto’s dan gehoopt en hier en daar zullen we het met scorebordjournalistiek moeten doen, sorry! Waar mogelijk laten we de teams zelf aan het woord, met onze eigen Robert Baarda aan de andere kant van de oranje plopkap. Archiefbeeld van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 Gert Huzink vertrok als 20e en finishte als 5e, vandaag zijn er bepaald geen navigatiefouten gemaakt! We hopen dit zo snel mogelijk meer naar buiten te brengen over het Jongbloed Dakar Team.   Foto Robert Baarda, Ben de Groot van de Groot sport was zo vriendelijk recht voor zijn neus even stil te staan. Bij De Groot wisselend succes. William ging al een malle en werd zomaar zesde in het dagklassement! Heel knap. Ben de Groot kwam vast te staan boven op een duin. Nu kan dat natuurlijk altijd gebeuren, maar je zult altijd zijn dat dat gebeurt op een duin waar de mannen van Rallymaniacs naast staan. Tegen het eind van de etappe heeft equipe Ben Gerrit Zuurmond nog even op zijn pootjes geholpen.   Foto Rallymaniacs Bij Janus van Kasteren sloeg de motor af en raakte daardoor de versnellingsbak van slag. Natuurlijk precies in een duinpan waar je zonder vaart of hulp niet uit komt… Wat ontzettend fijn dan dat ze een ‘snelle service’ vlak achter zich hadden in de vorm van Becx en zijn mannen, die ze er weer uit sleepten. Hierdoor bleef het tijdsverlies enorm beperkt, dit had heel gemakkelijk de dag kunnen zijn waar de winst uit de blote mannenklauwen van Van Kasteren was geglipt. Gelukkig nog steeds fier op kop in het klassement dus!   Foto MM photo Mitchel van den Brink: “Het was de eerste echte duinendag. Hier hebben we op gewacht. We hadden een super ritme. De truck heeft niet veel te lijden gehad. We reden al snel dicht achter Janus. Hij kwam klem te zitten in een gat. Wij zijn even gestopt, maar de navigator gebaarde dat alles ok was. We zijn in ons eigen ritme doorgegaan. Het was voor ons echt een waanzinnig fijne proef. Dit is echt ons terrein. We kijken dan ook nu al uit naar de etappe van morgen en vrijdag.”     Martin van den Brink: “Wij rijden voorzichtig. Zo min mogelijk problemen is ons uitgangspunt.” Dat uitgangspunt kwam vandaag goed uit de verf met een 13e plek.     Van Pascal hoorden we vanochtend voor de start voor het laatst iets, toen gaf hij aan zin te hebben in de duinen. Hij werd vierde vandaag, de plek waar hij ook in het algemeen klassement staat. Debutant Stiblik staat met de tweede Phoenix van het Buggyra team nog vast in het zand in de late avond, we hopen dat hij de finish haalt. Jaroslav Valtr, in de eerste Phoenix (het frontstuurmodel met DAF cabine) werd vandaag teleurstellend twaalfde maar staat in het klassement keurig zesde.   Foto MM Technology De Firemen hadden eerder deze week 24 uur tijdstraf gekregen. Dat vond de organisatie zelf ook wat buitenproportioneel dus hebben ze die een beetje bijgeknipt. Helaas liet Richard de Groot vandaag zien dat hij de organisatie helemaal niet nodig heeft om tijd te verliezen, hij kwam op vier uren (en 19 seconden, wat best lang kan zijn in bepaalde situaties) achterstand binnen vandaag.   Foto Versteijnen Truck Racing. Vick Versteijnen derde! Prachtprestatie, beste dagresultaat tot nu toe. Gefeliciteerd, vooral zo doorgaan! De beste door De Rooy gebouwde Iveco vandaag (die van Mitchel is wel het De Rooy concept, maar gebouwd door Van de Laar).   Foto Van Loon Racing Anja van Loon, vandaag de bestuurster van de snelste truck van Team De Rooy: “We hebben eigenlijk een geweldige dag gehad. Vanaf de eerste meter ging het goed en konden we mee met de andere trucks. Een aantal andere vrachtwagens haalden ons in, maar die hebben we allemaal teruggepakt. We gingen vloeiend door de duinen heen, weer geen problemen gehad. We zijn blij met vandaag. We staan gewoon voor de mannen binnen het team, dat hebben we goed gedaan. En dat is eigenlijk ook wel heel vet. Op naar morgen!”   Foto Edwin Kuijpers Saskia Winkelman: “Michiel, Edwin en Wuf hebben vandaag weer een prima dag gehad. Ze hebben redelijk goed gereden; een paar keer een extra rondje moeten maken om een duin op te komen, maar dat was het dan ook. Duinen waren tijdens deze 119 kilometer lange etappe het voorgerecht, het hoofdgerecht, en het toetje. Maar op die paar extra rondjes na zijn ze er goed doorheen gekomen. Na 50 kilometer stond Janus muurvast onderaan een duin en moesten ze die even helpen. Daar hebben ze 17 minuten mee verloren, maar ze waren nog net op tijd voor het donker binnen.”   Foto Egbert Wingens Rijderswissels op de verbindingsroute zijn niet ongewoon. Zo ook op de belachelijk lange rechte weg van vandaag, daar waar Marije van Ettekoven de Girlpower-Iveco bestuurde, gaf haar partner Egbert Wingens het stuur van de Boucou-MAN juist aan Gerard van Veenendaal. Op de track nam Egbert het stuur uiteraard zelf weer in handen. Ze staan nu al vele uren stil in het Empty Quarter, maar dat hoort bij het leven als service-team   Archieffoto MDC 2023 Jos Schotanus en Dave Ingels hebben de etappe van gisteren overgeslagen, maar zijn vanochtend (als 28e) weer gestart. Op WP1 kwamen ze met een 22e tijd door, slechts elf minuten langzamer dan de koploper van dat moment, Janus van Kasteren. Daarna radiostilte, we gaan er van uit dat ze hun wegenwachttaken vervullen.   Het lijkt er op dat de mannen in The Bull helemaal classic gaan en geen moderne wrijftelefoon meehebben, maar een bakelieten exemplaar in de cabine hebben. Gelukkig kunnen ze daar wel mee filmen, dus we doen het even met wat beelden van gisteren.   Foto dakar.com Morgen is de eerste dag van de 48-uurs etappe. Zelf had ik niet echt een beeld hoe dat zou gaan, Berry Kamphorst van Eurol Rallysport gelukkig wel: “De organisatie heeft een compleet nieuw format uit de hoge hoed getoverd. In twee dagen moet een verbindingstraject van 781 kilometer en een klassementsproef van 572 kilometer worden afgelegd. De deelnemers overnachten op verschillende plaatsen. Er zijn acht plaatsen waar een bivak is ingericht. Na de klok van 16.00 uur moet iedere deelnemer naar het eerstvolgende bivak. De monteurs van het team zijn daar niet aanwezig. De rijders moeten al het onderhoud aan hun voertuigen zelf doen. Vrijdagochtend wordt de etappe vanaf 7.00 uur (plaatselijke tijd) weer vervolgd. Daarna wacht, na een lange verbindingsroute van 800 kilometer naar Riyad, een welverdiende rustdag.” De deelnemers krijgen een tentje voor de nacht, net genoeg eten, en beslist GEEN communicatie, zodat ze niet weten hoe de tegenstanders het doen. De etappe voor de rustdag is traditiegetrouw de zwaarste, maar dit lijkt de overtreffende trap te worden. Deelnemers, snoer jullie goed in! Geen communicatie betekent ook dat er morgen wellicht geen dagelijkse update is, maar geen paniek, dan is er vrijdag een dubbele portie. Foto MM Technology Voorlopige uitslag na etappe 5: 1 Martin Macik 1h52m25s 2 Mitchel van den Brink +0:01.22 3 Versteijnen +0:07.55 4 De Baar +0:12.49 5 Huzink +0:16.52 6 William de Groot +0:19.11 7 Sugawara +0:19.16 8 Bellina +0:21.40 9 Van Loon-Van de Laar +0:22.17 10 Van Kasteren +0:23.40 11 Becx +0:26.28 12 Jaroslav Valtr +0:26.29 13 Martin van den Brink +0:26.49 15 Loprais +0:39.28 17 Ben de Groot +1:12.03 18 Zuurmond +1:40.50 23 Richard de Groot +4:00.19 NNB Ingels/Schotanus NNB Wingens Voorlopig klassement na etappe 5: 1 Janus van Kasteren 20h01m22s 2 Macik +0:22.03 3 Loprais +0:26.05 4 De Baar +0:48.56 5 Mitchel van den Brink +1:06.21 6 Jaroslav Valtr +1:25.03 7 Becx +1:42.10 8 Huzink +2:13.27 9 Bellina +3:04.23 10 Versteijnen +3:33.34 12 Van Loon-Van de Laar +4:17.35 15 Zuurmond +5:18.57 16 William de Groot +6:17.05 17 Ben de Groot +6:48.03 18 Martin van den Brink +7:10.50

Arjan van Tiel in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de vijfde etappe van Al-Hofuf naar Shubaytah tijdens de Dakar Rally 2024

Duinen rijden is wat Gerrit Zuurmond het liefste doet. Vandaag kon de ondernemer uit Beesd daarom zijn hart ophalen. Na een lange oersaaie verbindingsroute van 508 kilometer volgde een 119 kilometer lange proef van 100% duinen.   Alles ging naar wens voor Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel, tot het zonnetje zakte en de duisternis haar intrede deed. Hoe leuk het duinen rijden ook is, in het donker ligt tegenslag nog meer op de loer dan anders. Zelfs de meest simpele duin kan plots een opmaat zijn voor tijdsverlies.   Met nog 9 kilometer voor de boeg pakte Gerrit een eenvoudige duin van de verkeerde kant en voor de heren in de MAN rallytruck er erg in hadden lagen ze op de zijkant. Het was Ben de Groot die er snel bij was en de truck weer op de vier wielen wist te zetten. Gelukkig had de truck geen technische schade. Omdat de truck over het dak moest rollen, is er wel cosmetische chirurgie nodig.   Naast de stevige deuk in de achteropbouw wellicht ook een deukje in het ego. Bij binnenkomst in het bivak trok de gehavende truck veel bekijks, maar volgens Gerrit is het allemaal niet zo heel spannend. “De monteurs zullen er wel weer wat moois van maken en dan staan we er morgen weer gewoon.”   Donderdag is de start van een 48 uurs etappe. Een nieuw concept waarbij de deelnemers op de eerste dag tot 16u mogen racen. Daarna rijden ze naar het volgende mini bivak. In totaal zullen er zeven zijn. Daar krijgt iedereen een survival pakket inclusief een tentje. Zo zal iedereen zich op gelijke manier moeten redden. De dag erna rijdt ieder weer verder om deze lange tweedaagse etappe te finishen.   Morgen worden geen daguitslagen gegeven. Op het menu staan alleen maar duinen, duinen en nog eens duinen. Gelukkig voor Zuurmond is het om 16u nog licht en zit in het donker rijden er onmogelijk is.

Nu de Dakar Rally in Saoedi-Arabië al een goed aantal dagen onder weg is, krijgt Maik Willems meer en meer vertrouwen in zijn nieuwe Toyota Hilux. De coureur van Bastion Hotels Dakar Team finishte woensdag de vijfde etappe als 48ste zonder noemenswaardige problemen de relatief korte duinenrit.   “Het was een korte etappe met een lange verbinding”, zei de hotelondernemer in het bivak in Shubaytah. “Gisteren hadden we een pechdag, dus we moesten heel laat starten, om halfvier. En het is om vijf uur, kwart over vijf donker. Dus het zat er dik in dat we door het donker door de duinen moesten. Dat was een zorg. Gelukkig viel het mee. De eerste zeventig, tachtig kilometer hebben we bij daglicht door de duinen kunnen rijden.” Waarde En dat niet alleen. De Toyota bewees opnieuw zijn waarde. En de stuurmanskunsten van Willems ook, niet te vergeten. “We hebben heel veel mensen ingehaald. Het laatste halfuur hebben we in het donker moeten rijden. Er zaten een paar pittige stukken bij. Andere stukken waren weer heel goed te doen. Al met al was het een prima dagje. We hebben veel vertrouwen getankt voor de komende dagen. Dat moet goed gaan komen.” Hoewel het gaat om de eerste etappe over twee dagen (781 kilometer in totaal waarvan liefst 572 kilometer special) ooit in de Dakar, wist Willems op basis van zijn deelname van vorig jaar enigszins wat hij kon verwachten. Ook toen deed de rally het zogeheten Empty Quarter aan, het Saoedische niemandsland, waar niks, maar dan ook helemaal niks aan beschaving te vinden is. Superruig duinengebied “Vorig jaar hebben we ook een aantal dagen in dit gebied gereden. Het is een superruig duinengebied”, wist Willems nog. “Niet voor niets heet het Empty Quarter, want er zijn alleen maar duinen en zand. Vorig jaar hebben we er met de oude auto gereden. We hebben toen zitten buffelen en doen om er doorheen te komen. Met de nieuwe auto zou het zoveel makkelijker moeten zijn. De verwachtingen zijn hoog wat dat betreft.” De auto heeft zich tot dusver snel, betrouwbaar en wendbaar getoond. “Dat ding is geweldig. Maar belangrijk is wat mij met de auto kunnen”, zei Willems met opgeheven vinger. “Het vertrouwen groeit met de dag. Hij nodigt uit om extra gas te geven. Dat gaat vanzelf, of je wil of niet. Nou, laat die etappe maar komen. We gaan ervan genieten.”

André Thewessen in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de vijfde etappe van Al-Hofuf naar Shubaytah tijdens de Dakar Rally 2024

Duinen is waarvoor André Thewessen de Dakar Rally rijdt, en duinen kreeg hij. Zo ver als het oog reikte. Dat de coureur van ATS Rally in de SSV-klasse in Saoedi-Arabië in zijn element is, bewees hij woensdag wel met zijn resultaat in de vijfde etappe: keurig dertiende.  “We hebben een mooi dagje gehad, flink geknald”, zij hij in het bivak in niemandsland. “We zagen wel dat er wat voertuigen op hun zij lagen en gerold waren. Wij hebben ook wel een momentje gehad. Het was niet echt hachelijk, maar wel even oppassen. Als je maar genoeg afremt bovenaan de duin, dan kan er weinig gebeuren. Het was geen punt. Je slaat een paar meter over en houdt het gas erop.” Gas erop En het gas erop houden deed Thewessen. Dat leidde tot een tevredenstemmend resultaat. “Dertiende in de etappe en veertiende algemeen. Ik had eerlijk gezegd verwacht en gehoopt dat we in de top tien hadden gefinisht. Dan zouden we morgen iets naar voren mogen starten. Maar ik ben zeer tevreden met de dertiende plaats.” Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro hadden genoten van de etappe met korte special (119 kilometer) vanwege alle duinen. “Duinen is waarvoor we komen. Ik vond het veruit de mooiste dag. Ik hou echt van duinen. Dat surfen erdoorheen, je weg naar boven vinden met volle power en voorzichtig erover springen, dat vind ik geweldig.” Zoals zo vaak deze Dakar – zeg maar gerust vrijwel elke dag – moest hij in de Arabische nacht het einde van de special zien te halen. Reden ze dus in het pikkedonker in de duinen. “Dat was af en toe raar, maar het ging. We hebben uiteindelijk maar een halfuurtje in het donker gereden. We hebben nog best wat mensen ingehaald.” Primeur Donderdag wacht het eerste deel van de zesde etappe, die twee dagen in beslag neemt, een primeur in de Dakar. De totale afstand over die twee dagen is 781 kilometer waarvan 572 kilometer special door de duinen. De deelnemers denderen tijdens de etappe het zogeheten Empty Quarter in. Thewessen keek er met zelfvertrouwen op vooruit. “We hebben al dagen gehad van bijna 500 kilometer. Die hebben we op één dag gereden, dus het moet in principe kunnen. Wel zijn het alleen maar duinen. Zachtere duinen dan vandaag, zo heb ik me laten vertellen. Dan moet je nog beter je weg zoeken, een andere hellingshoek vinden. Je moet meer omrijden om een goed parcours te vinden. En je banden moeten niet te hard zijn. We hebben voor morgen en overmorgen andere banden erop gelegd. Dat scheelt meteen vijftig kilo. In principe moet het goed komen, maar je weet het nooit.”

Duinen, duinen nog eens duinen tijdens de vijfde etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië, en Roger Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt hadden er schik in. Na 118 kilometer zwoegen op de special kwamen het duo van Team RaceArt/QFF op de verbindingsroute naar Shubaytah terecht om daar als 28ste te finishen in de Challenger-klasse. “We hebben steady gereden, op de automatische piloot en met cruise control. We hebben geen gekke dingen gedaan en het is goed gekomen”, luidde het opgeruimde commentaar van Grouwels. “Het was een best interessante stage. Bijna alleen maar duinen met af en toe een plat stukje. We hadden ook broken dunes.” ‘Afstap van een meter of twee’ Hij vervolgde: “Dan ga je over duin die rond lijkt te zijn, maar dan ineens is er een afstap van een meter of twee. Die staat wel in het road book, maar je moet toch heel alert zijn en niet te veel risico nemen. We zijn met beleid naar de finish gereden en hebben niet overhaast. Het verhaal lijkt zo heel saai maar het was spannend in de duinen. Een geweldige dag. Hij was toch weer anders dan de andere dagen, ondanks het feit dat we alleen maar zand hadden.” Als hij zich van één ding doordrongen was, dan was het wel dat hij het gas erop moest houden in zijn Can-Am Maverick X3. “Sommige duinen waren behoorlijk scherp. Als je ook maar even inkakte, zou je vast kunnen komen te staan. Gelukkig is ons dat niet overkomen. We wilden dat ook per se voorkomen, want als je moet scheppen, loop je een kwartier tot een half uur vertraging op. En het was juist heel belangrijk om in het licht te kunnen finishen. In het donker word je vaardigheid op de proef gesteld. Uiteindelijk zijn we in de schemer gefinisht.” Regelmatig tempo Hoewel de twee aan de rally deelnemen om hem uit te rijden, blijkt het regelmatige tempo goed voor een plek bij de beste 25. “We zitten nu in de league waar we thuishoren, plus minus de 25ste plek. Dat is ons niveau. We willen zeker niet een tandje harder gaan trappen. Het is al heel mooi als we de rally kunnen finishen. Gelukkig verloopt het tot nu toe allemaal heel vlotjes.” Van Nederpelt: “Als ik zie hoeveel mensen om ons heen pech hebben, valt het voor ons best wel mee, tot nu toe. We hebben wel wat dingetjes meegemaakt, maar niks ernstigs. We zijn alleen vastgelopen op de eerste dag en we hebben één lekke band gehad. Ik denk dat dat minimaal is. Je moet natuurlijk wel wat geluk hebben. Gisteren liep het goed af met de keien op het pad; die stonden niet in het road book.” Lof Hij had lof voor zijn rijder: “Je kunt niet alles toeschrijven aan geluk als het goed gaat. Roger doet een uitstekende job. Hij rijdt zeer beheerst en op een hoog niveau. Hij houdt de auto goed onder controle. Dus stuurmanskunst helpt mee. Wat mij betreft gaan we dat zo houden. Er zullen nog wel wat rijders wegvallen de komende dagen. We moeten ervoor zorgen dat wij niet daar niet bij zitten.” De zesde etappe wordt donderdag en vrijdag gehouden. Voor het eerst in de geschiedenis een rit over twee dagen. De lengte lijkt, wat dat aangaat, relatief beperkt: 788 kilometer in totaal, waarvan 572 kilometer special met start een aankomst in Shubaytah.    Dik 500 kilometer Van Nederpelt: “Dik 500 kilometer over twee duinen lijkt niet veel, maar als je er met een gemiddelde van vijftig kilometer per uur doorheen gaat, is het al aardig. Twee uur is nog te doen, maar het wordt veel langer. Aan de andere kant: het vraagt, denk ik, niet veel meer energie dan tijdens de andere dagen om zo’n rit af te maken.” Een bijzonder element is dat er geen overnachting is in het bivak. Dat betekent 48 uur overleven in de woestijn met een slaapzak en een tentje. En de deelnemers kunnen géén service krijgen. “Dus moet je de auto niet stuk rijden. En als er dan toch iets stuk is, zullen we het zelf moeten doen met de middelen die er zijn. Dat is wel een dingetje.”

Pascal de Baar in gesprek met Rallymaniacs aan de Finish van de vierde etappe van Al Salamiya naar Al-Hofuf tijdens de Dakar Rally 2024

Tekst door: Rallytrucks.nl Vandaag een ongekend spannende strijd voorin, soms maar één seconde verschil op een waypoint, en drie verschillende koplopers gehad door de dag: Loprais, Macik en Van Kasteren. Mitchel van den Brink zat ook in dit clubje, dat elkaar ook fysiek op de hielen zat. Een mooie strijd tussen de vier meest serieuze kanshebbers voor de eindoverwinning dus! Uiteindelijk was het Janus van Kasteren die de overwinning pakte, vóór Macik en Mitchel. Loprais liet in het laatste stuk nog een paar minuten liggen en heeft daarmee ook de eerste plaats in het algemeen klassement terug over gedragen aan de Boss-baas.       Totdat…. de organisatie besloot de finish bij de trucks op WP5 te leggen. De winst is alsnog voor Janus, maar de voorsprong is niet groot genoeg voor de eerste plek in het klassement. Mitchel is tweede, met exact één seconde voorsprong op Macik! Er van uitgaande dat dit stuk voor niemand meer meetelt uiteraard, je weet het nooit bij de ASO. Macik heeft deze etappe een half uur straftijd gekregen na de finish, om de verwarring (en verschillen aan de kop) nog wat groter te maken.   Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 wilde vandaag de achterstand op de kop goed maken. De truck was perfect, maar om een andere reden lukte het niet. Huzink: “Een dag met veel navigatiefoutjes. Voor dit spelletje zijn we niet hier. Vandaag ging alles op het gebied van navigeren fout wat fout kon gaan. De truck doet het goed alleen iedere keer het verkeerde baantje. Als je dat blijft volhouden kom je niet ver in deze Dakar.”   Robert Baarda sprak aan de finish met de mannen van Rainbowtruckteam. Gerrit Zuurmond: “De laatste 20 kilometer werden we er uit gehaald met zijn allen. Als dat voor een legitieme reden is, is dat natuurlijk ok. Maar het is jammer dat we niet konden rijden, het leken me mooie duinen, we hadden ons daar wel op verheugd. De hele dag een beetje stampen, stampen, stampen, en dan relaxed de laatste duinen rijden. Maar ok, het is zoals het is.”     We wachten nog even op bericht van de Groot sport, zodra dat er is vullen we dat hier aan.     Janus van Kasteren startte als derde achter Loprais en Macik. Daardoor veel stof en vooral treintje rijden de eerste 80 kilometer. Maar toen ging dat treintje de verkeerde kant op, terwijl Janus’ navigator Marcel wél wist waar het volgende tussenstation was. Toen wisten ze dat ze in ieder geval Macik ingehaald hadden, totdat die ineens weer voor hun reed. Oftewel: die had minimaal één waypoint gemist en krijgt dus straftijd. Janus denkt dat ook Loprais een waypoint gemist heeft, en dus ook nog straf gaat krijgen van minimaal 15 minuten. Bij de stop kwamen vijf trucks binnen 30 seconden binnen, maar doordat Janus daar als eerste was mocht hij ook weer als eerste weg. Kortom: geen stof en dus plankgas door de duinen, net een achtbaan! Janus finishte als eerste en heeft veel tijd goedgemaakt, dus het was een goede dag.     Mitchel van den Brink: “We hebben de hele etappe treintje gereden met Janus, Loprais en Macik. Het was wel een zware proef voor de trucks. Het parcours was nogal steenachtig. We hebben geen technische problemen gehad. We passeerden Macik en Janus en toen moesten wij even zoeken naar een Waypoint. Daardoor kwamen zij ons weer voorbij. Het was een mooie competitie met vier trucks. In het laatste deel reden we in het stof van de koplopers, maar daar heeft iedereen, op de koploper na, last van. We zijn tevreden met de tweede plaats en op naar morgen.”   Foto MMphoto Martin van den Brink: “We hebben het rustig gedaan vandaag. We wilden met zo min mogelijk schade in het bivak arriveren. De monteurs hebben gelukkig meer tijd om de trucks te prepareren voor de etappe van woensdag. We moesten als 23e starten. Dan weet je dat je veel in het stof van andere rijders zit. We deden echt voorzichtig, maar net voor de neutralisatie hoorden we aan de voorkant iets gerommel. Later bleek dat de rubbers van het veerpakket eruit waren. We hebben met veel gehobbel de etappe afgemaakt. Morgen hopen we ons verder voorin te melden als de echte duinen weer in de route zitten.”     Bij Buggyra liep het lekker vandaag, Valtr finishte als vierde, Pascal de Baar werd zesde en staat vierde in het algemeen klassement, op net een paar tellen meer dan een uur achter Van Kasteren. Als hij naar een podiumplek wil rijden zal hij een kwartiertje naar Macik dicht moeten rijden. De rally is nog lang!   Foto MM Technology De Fireman doen al een paar dagen buiten competitie mee, maar dat weerhoud ze er niet van hun best te doen. Integendeel! Vandaag scoorden ze een hele mooie en nette achtste plek.   Foto Versteijnen Truck Racing Bij Versteijnen zijn ze uiteraard blij met de zevende plek van vandaag: “Wat ging het lekker vandaag! We kunnen niet anders dan super tevreden zijn! Prachtige omgeving, en zeer moeilijke navigatie waardoor één klein foutje is gemaakt, maar overall TOP!”   Foto Van Loon Racing Anja van Loon: “Dit was echt een mooie dag. Het was echt snel vandaag. Ik had goed het gas erop en dat kon alleen maar dankzij de twee meiden die naast me zitten. Floor heeft super genavigeerd en door slim om te gaan met de banden heeft Marije een bandenwissel voorkomen. Er was wel weer heel veel stof, maar we hebben best veel andere auto’s en trucks in kunnen halen. Dan worden we gewoon negende! Echt geweldig!” Marije van Ettekoven: “Het ging echt lekker hoor! We hebben zelfs de Hino aan de kant gesentineld..”   Foto Becx Competition Vandaag was een kort dagje van ‘slechts’ 300 kilometer die goed verliep, zonder technische problemen voor Becx, Van Ginkel en Kuijpers. Het enige mankementje was een leeglopende band, maar die konden ze tijdens de proef gelukkig bijpompen. Het was wel moeilijk navigeren maar ook daar zijn ze goed doorheen gekomen, in tegenstelling tot wat andere trucks, die toch een waypoint gemist hebben en bestraft zijn of gaan worden.   Foto Boucou Competition Egbert Wingens nog over gisteren: “We hebben kapot gestaan met een compressorslang . En hebben de duinen overgeslagen. Verder alles goed.” Vandaag hebben we nog niks van hem gehoord, maar voor een servicetruck ging het donders goed met een 24e plek (als ik het goed berekend heb, er staan wat mensen vlak voor hem die nog bulten straftijd op hun bord krijgen bij het diner ).   Archiefbeeld Morocco Desert Challenge ’23 Jos Schotanus: “We hebben gisteren tot aan de duinen een mooie dag gehad, de eerste 20k duinen gingen ook super. Toen assistentie moeten verlenen aan een buggy waardoor we pas vanmorgen door konden. Helaas hebben wij de start van stage 4 net niet op tijd kunnen halen en rijden nu over de weg naar het volgende bivouac. Morgen zullen wij stage 5 starten.”   Eindelijk weer bericht van The Bull! De mannen hadden het vanochtend te gezellig en waren daarom te laat vertrokken. Er werd in Jan de Rooy stijl tijd ingehaald. Foto Dakar.com Morgen hebben we een korte etappe (119 kilometer) maar vooraf een lel van een verbinding (527 kilometer). Het zal nog een hele kunst worden om voor het donker binnen te zijn. Iets wat de teams wel graag willen, want ze kunnen alle rust gebruiken voor de 48-uurs monster-etappe die hier na komt.   Foto Buggyra Racing Voorlopige uitslag etappe 4 1 Janus van Kasteren 3h00m49s 2 Mitchel van den Brink +0:06.04 3 Loprais +0:08.32 4 Jaroslav Valtr +0:11.06 5 Becx +0:11.46 6 De Baar +0:12.42 7 Versteijnen +0:20.54 8 Richard de Groot +0:35.16 9 Macik +0:35.29 10 Van Loon-Van de Laar +0:39.02 11 Martin van den Brink +0:39.41 14 Zuurmond +0:41.14 16 William de Groot +0:45.57 18 Ben de Groot +0:50.04 22 Huzink +1:07.14 26 Wingens +1:17.50 DNS Ingels/Schotanus Doordat niet iedereen hetzelfde heeft gereden is de uitslag een janboel, hecht er niet te veel waarde aan svp.   Voorlopig klassement na etappe 4: 1 Janus van Kasteren 17h45m17s 2 Loprais +0:05:17 3 Macik +0:45.43 4 De Baar +1:00.47 5 Jaroslav Valtr +1:22.14 6 Mitchel van den Brink +1:28.39 7 Becx +1:39.22 8 Huzink +2:20.14 9 Bellina +3:06.23 10 Versteijnen +3:49.19 12 Zuurmond +4:01.47 14 Van Loon-Van de Laar +4:18.58 17 Ben de Groot +5:59.40 18 William de Groot +6:21.34 19 Martin van den Brink +7:07.41 Doordat niet iedereen hetzelfde heeft gereden vandaag is de uitslag en daarmee het klassement een janboel, hecht er niet te veel waarde aan svp.   Foto Qualisport

Dick Zuurmond en Simon Koetsier kwamen met een grote grijns aan de finish bij het 1000 Miles Future Program. Het ging vandaag prima tot aan de duinen, daar kwam de E-Lions H2 Amarok vast te zitten. Het was hard werken (lees: zand scheppen), maar het lukte uiteindelijk op eigen kracht. Dat geeft voldoening en verklaart de grijns.   Gisteren moest de proef al snel worden afgebroken omdat de opbouw met brandstofcel los raakte. Tot diep in de nacht hebben de monteurs hard gewerkt om de bak met de waterstofcel rallyproof te bevestigen. Ook hierbij loont het harde werken, want nu konden rijder Zuurmond en navigator Koetsier er probleemloos mee aan de finish komen.

Het tweede deel van de marathon stage bestond uit voornamelijk snelle paden. Eigenlijk een gevalletje plankgas tot je in moet houden door het stof van voorliggers. Als beloning voor het doorstampen volgde er een strook met prachtige duinen. En daar zag Gerrit Zuurmond dan ook wel naar uit. “In het zand wordt het wat technischer en zouden we verschil kunnen maken. Dat ligt ons doorgaans wel.” aldus Gerrit Zuurmond.   Helaas kwam het er niet van omdat de trucks juist bij die laatste duinenpartij uit het parcours werden gedirigeerd. De organisatie nam die beslissing omdat er te veel publiek op af was gekomen. Veiligheid voor alles, maar wel zuur dat de etappe enkel en alleen voor de trucks werd ingekort. De mannen in de MAN nemen het voor wat het is. Geen boosheid of zware teleurstelling, maar een broodnuchtere “Jammer en helaas.”   De beslissing van de organisatie zal ongetwijfeld met vorig jaar te maken hebben. De Tsjech Ales Loprais was toen ongelukkig betrokken bij een dodelijke aanrijding met een toeschouwer.   Hoe dan ook: Geen duinen als toetje en dus een dag waar we verder snel aan voorbij kunnen gaan. Door een prima 14e positie in het dagklassement steeg het Rainbow Truck Team naar de 12e plek in het algemeen klassement. Met de truck verder niks bijzonders. Op een klapband na zijn er verder geen spannende zaken te melden.   Morgen trekt de karavaan richting de Empty Quarter. In die immense zandbak mag Gerrit Zuurmond met navigator Tjeerd van Ballegooij en monteur Klaas Kwakkel alsnog proberen verschil te maken en zo richting top 10 te rijden.

Nog voor de proef ging het mis. Gert-Jan van der Valk en zijn navigator Branco de Lange moesten op de verbinding plots uitwijken voor een persauto die te hard door een onoverzichtelijke bocht kwam. Het kwam tot een botsing. Hierbij raakte de Arcane dusdanig beschadigd dat verder rijden geen optie was. Gert-Jan gaf ons een eerste reactie: “Wij zijn oké, maar zijn aangereden door een service wagen van Energy Landia. Deze haalde de bocht niet. Gelijk naar buiten gestuurd maar het was onvermijdelijk. We worden nu opgehaald door de eigen service en gaan de ssv buggy repareren. Ik hoop dat we morgen mogen starten met de  maximale tijd maar met het originele racenummer.” Wordt vervolgd…

Tekst door Rallytrucks.nl Loprais wint de etappe en klimt naar de eerste plek in het klassement: dezelfde positie waar hij vorig jaar stond op het moment dat hij moest stoppen na het overlijden van een toeschouwer bij een ongeval buiten de Tsjech zijn schuld om. Janus van Kasteren weet de schade beperkt te houden, wordt vandaag derde, en staat in het klassement op 3 minuten achter de Praga. Macik, die vandaag tweede werd, staat in het klassement op tien minuten achter Janus. Na de finish mochten de trucks nog twee uren onder handen genomen worden door de bivak-monteurs, waarna de cabinecrews naar hun eigen, afgesloten bivak moesten, ouderwets in een tentje slapen. De trucks staan in een parc fermé, niemand mag ze aanraken. Wie vandaag een probleem had, heeft morgen dus waarschijnlijk een nog groter probleem.   Foto via Pascal de Baar Ook buiten de kop gebeurde genoeg, zo is Stiblik, de derde rijder van het Buggyra team waar ook Pascal de Baar voor rijdt, omgevallen. Igor Bouwens is met een kapotte motor uitgevallen. Paskevicius, normaal toch een constante top 10 rijder is op het moment van schrijven nog niet binnen en kan zijn klassement dus vergeten. Het lukt maar mondjesmaat om contact te krijgen met de grote zandbak, dus we zullen het hier en daar met scorebordjournalistiek moeten doen, onze excuses daarvoor. Uiteraard vullen we aan zodra we meer weten.     Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦: “Ze gingen maar niet aan de kant. Soms kon het niet, anderen keren deden ze het gewoon niet. Daardoor zijn we echt minuten verloren. We hebben ook nog een buggy geraakt die dacht net voor ons langs te kunnen. Dat lukte niet. Daarna hebben we in de duinen ook nog twee lekke banden gehad. Ik heb op eieren moeten rijden, want we waren door de reserves heen. We zijn rustig naar de finish gereden. Toen het net donker werd waren we binnen. Ik was blij dat ik het zwaailampje van de finish zag.”     Bij het Rainbowtruckteam gebeurde er ook weer genoeg vandaag. Bumper geknikt en koplamp kapot bij een aanvaring met een duin, en bij navigator Tjeerd van Ballegooij braken alle bouten van de stoel af, dus hij moest niet alleen op het parcours, maar ook in de cabine constant zijn plekje vinden.   Foto De Groot Sport Ook bij de Groot sport een moeilijke dag. Voor het team van Ben waren de problemen van gisteren een terugkerende kwestie. Het luchtsysteem van de Iveco blijkt niet optimaal te werken. Iedere 20 minuten moest het team daarom stoppen omdat er geen vermogen meer was. Dit moesten zij op lossen door te stoppen, de motor uit te zetten, waardoor het systeem zich resette, en deze dan weer te starten. Dit hebben ze tijdens de race zo’n keer of tien moeten doen waardoor er best wat tijd is verloren. Na de duinen kwamen er opnieuw snelle, hele smalle paden waardoor de truck aanvoelde als een grasmaaier. Daardoor zijn de spiegels gesneuveld. Bij team William was het wederom een pittige dag! Waar het begon met snelle steenpaden in droog gelopen riviertjes met plots diep uitgeslepen geulen, ging het over in zachte duinen. Waar ze eerste echt super knap 7e reden kwam daar verandering in toen ze twee keer vast zaten en ze konden scheppen om los te komen. Na deze hindernis werd het vrij snel donker en moest er nog 150 km over snelle paden naar de finish worden gereden. Ondertussen staat de truck weer klaar voor morgen.   Foto Boss Machinery Janus van Kasteren: “Pittige dag vandaag! Eigenlijk begon het wel goed, tot de helft lagen we voor, een minuut of 4½. Toen ging een bandje kapot. Dat is nog niet zo erg, dat hebben er veel meer gehad vandaag. Toen, veertig, vijftig kilometer daar na, ging de slang van de stuurpomp er af, of kapot. Dus daar liep alle olie uit en hebben we die leiding moeten maken en de olie bij moeten vullen. Daarna nog een keer gestopt, nog een keer olie bij moeten vullen. Toen net voor CP2 nog een band kapot. Dus toen moesten we nog 127 kilometer zonder reservebanden. Het grootste probleem daar was eigenlijk, je rijdt in het stof, op een gegeven moment komen alle buggies voorbij op de stop waar wij 20 minuten moeten stilstaan en zij door mogen rijden. Dus de laatste 130 kilometer heb je geen gas meer kunnen geven eigenlijk. Ik vind de schade met de problemen die we gehad hebben nog meevallen, 16 minuten, en drie minuten algemeen achter Loprais nu, die haal ik makkelijk in. Dus ja, eigenlijk wel tevreden. Zware dag, het is al donker, er zijn nog maar drie trucks binnen gekomen. Op naar morgen.”     Mitchel van den Brink haalde de schade van gisteren voor een groot deel weer in, hij werd vandaag vierde en staat nu zevende algemeen. Mitchel: “Het was een zware proef voor het materiaal. Echt een sloopdag. In het eerste deel verloren we de zijkist. We zijn gestopt om alles te controleren. Dat heeft wel wat tijd gekost. Maar naast de vele paden met grote stenen kregen we ook mooie duinen voorgeschoteld. We hebben in de duinen sectie heerlijk gereden. We haalden daar onder andere Huzink en Valtr in. Ook konden we daar veel auto’s passeren. We hadden daarna geluk dat we een groot stuk vrij zicht hadden en dus geen last van al het stof van de auto’s voor ons. Daar hebben we veel tijd goedgemaakt. We hebben, buiten het verlies van de kist, geen technische problemen gehad.”   Foto MMphoto   Martin Brink en zijn crew verloren vandaag veel tijd. Onder andere door als wegenwacht te fungeren. De laatste 200 kilometer trok de equipe in de Iveco T-Way de Arcane van Lex Peters en Wouter de Graaff over het parcours. De Graaff, navigator van debutant Peters, was in het verleden meerdere jaren navigator voor Martin. Als je dan toch niet meer meedoet voor het klassement, kun je je vrienden helpen, mooi toch!?     Vandaag geen kwinkslagen van Pascal de Baar in de app, maar met zijn vijfde plek in de etappe en vierde algemeen zal hij vanavond in het bivak zeker een grote lach op zijn gezicht gehad hebben.   Foto Firemen Dakar Team facebook Technische problemen hebben gezorgd voor grote oponthoud tijdens stage 3, wat precies meldt het team helaas niet. Na 438km zijn ze als 19e binnengekomen.   Foto Versteijnen Truck Racing facebook “Topdag!!!  zo zie je maar hoe grillig de Dakar kan zijn…. Niet helemaal foutloos vandaag, en door het stof en andere deelnemers wel wat tijd verloren, maar verder ging het super!!”, zo meldt het team rond Vick Versteijnen op facebook.   Foto Van Loon Racing Anja van Loon: “Wat een dag. Iedereen die bij de service aankomt zegt het, dit was een echte Dakardag. De hele ochtend hebben we gestuiterd in de truck, dat was weer afzien. Daarna hadden we 40 kilometer duinen en die waren soms echt moeilijk. Maar door slim te kijken en de beste optie te bepalen, lukte het om ook de hoge duinen op te komen. Dat kwam ook door goed bandenmanagement en doordat we geen fouten maakten. Dat we het laatste deel in het donker moesten rijden was heel lastig met de navigatie. Maar ook dat ging goed en hebben we foutloos gedaan. Het was dus een hele goede dag en die wordt beloond met de 15e tijd. We zijn echt heel tevreden!”   Foto Michiel Becx Saskia Winkelman: “Wat een dag! Het was zwaar: een echte Dakar-dag. Na 130 kilometer hadden ze al beide reservebanden moeten inzetten, dan weet je dat je de resterende 330 kilometer voorzichtig moet rijden. Op de paden door de rivierbeddingen moest je echt uitkijken met de scherpe stenen; één uitglijder en je banden gaan eraan. Ook waren er gigantische duinen, super mooi maar ook uitdagend. Toen Michiel een duin wist te trotseren waar veel concurrenten (inclusief Janus) omheen reden, had hij de smaak te pakken. Met z’n drieën hebben ze de truck er doorheen geloodst en zijn ze terug kunnen krabbelen naar een uitstekende zesde plaats. Het ging super vandaag: het navigeren ging goed, en ook de auto hield zich goed.”   Foto Egbert Wingens (toen zijn telefoon nog wel op kon laden) Jordy van Ettekoven: “Egbert (Wingens, red.) en telefoons in de woestijn blijken geen gelukkige combi… vorig jaar werd het water te veel voor de telefoon, nu wil hij niet meer opladen. Ondertussen staat hij nog in de woestijn, op een kluitje met een paar anderen… hij gaat weinig slaap krijgen deze editie..”     Jos Schotanus is op het moment van schrijven, toch behoorlijk laat op de avond, nog steeds niet binnen. We gaan er maar van uit dat de problemen voor henzelf beperkt zijn en ze vooral anderen helpen. Morgen weten we vast meer!   Foto Robert Baarda, niet The Bull, maar een andere truck uit de Classic competitie, een Iveco van voor het hip was om met Iveco te rijden. Helaas zien we niet een boel van The Bull dit jaar, nog steeds radiostilte… Met 406 strafpunten staan ze op de 45e plaats. Als ze hun DAF maar niet als een 45-kilometer-autootje gaan rijden, liever als de Peugeot 406 uit de film Taxi.   Foto dakar.com Morgen volgt het tweede deel van de marathon-etappe: 300 kilometer, wederom met rivierbeddingen en stenen, maar met snelle paden in plaats van hoge duinen. Het belooft wederom een snelle dag te worden!   Voorlopige uitslag etappe 3: 1 Aleš Loprais 4h56m41s 2 Macik +0:04.27 3 Van Kasteren +0:16.10 4 Mitchel van den Brink +0:21.53 5 De Baar +0:24.20 6 Becx +0:31.20 7 Jaroslav Valtr +0:39.24 8 Huzink +0:39.38 9 Versteijnen +1:02.29 10 Bellina +1:12.22 13 Zuurmond +1:22.42 14 Ben de Groot +1:28.48 15 Van Loon-Van de Laar +1:34.13 19 Richard de Groot +1:53.34 21 William de Groot +2:09.09 24 Wingens +2:28.02 (exclusief straftijd) 26 Martin van den Brink +3:09.22 NNB Ingels/Schotanus NNB Er zitten vanaf de 17e plek diverse mensen tussen die de laatst waypoints over hebben geslagen (inclusief Wingens), dus daar zal nog wat geschoven worden met posities en gaan mensen straftijden krijgen.   Foto Robert Baarda Voorlopig klassement na etappe 3: 1 Aleš Loprais 14h41m13s 2 Van Kasteren +0:03.15 3 Macik +0:13.29 4 De Baar +0:51.20 5 Jaroslav Valtr +1:14.23 6 Huzink +1:16.15 7 Mitchel van den Brink +1:25.50 8 Becx +1:30.51 9 Bellina +2:29.47 10 Sugawara +3:17.02 13 Zuurmond +3:23.48 14 Versteijnen +3:31.40 15 Van Loon-Van de Laar +3:43.11 17 Ben de Groot +5:12.51 19 William de Groot +5:38.52 20 Martin van den Brink +6:31.15 25 Richard de Groot +32:44.33 NNB Ingels/Schotanus NVT Wingens  

Het eerste deel van de marathon stage zit er op en we kunnen gerust stellen dat het een pittige dag was. Laten we het afkloppen, maar tot nu toe tokkelt Gerrit Zuurmond op prima wijze door de etappes heen. Makkelijk was het niet en Gerrit kwam vermoeid uit de strijd. Toch is hij zichtbaar blij met het volbrengen van de etappe.   Hoge duinen, veel wadi’s en listige stukken waar banden makkelijk kapot gereden konden worden. Niemand ontkwam aan ongemakken, dus ook het Rainbow Truck Team niet. Gerrit wijst ons op een geknikte bumper en gesneuvelde koplamp. Een contactmoment met een duin ging net even te gretig en daar kon de bumper niet tegen.   Terwijl veel concullega’s zaten te worstelen in de duinen, zat Gerrit er prima bij. Dit in tegenstelling tot navigator Tjeerd van Ballegooij. Al vrij snel in de proef braken de bouten van zijn stoel en werd het een lange tijd van schrap zetten om niet in een cakewalk ervaring te belanden.   Het was sowieso voor mens en machine een veeleisende dag. Zo zaten de heren Zuurmond, Van Ballegooij en Kwakkel zes en half uur in de cabine. Met al het gestuiter en gehobbel geen relaxt gebeuren. Bovendien wordt er constant maximale concentratie gevraagd.   Al met al een echte Dakardag. De mannen in de MAN werden vandaag keurig 13e op 1:22:42 uur van winnaar Ales Loprais. Ook in het algemeen klassement staat het Rainbow Truck Team op diezelfde positie.   Na de etappe konden de monteurs maximaal twee uur aan de truck werken. Daarna vertrok het drietal met de rallytruck naar een afgesloten bivak, waar alleen deelnemers staan. Assistentie teams mogen daar niet komen en zo zal morgen het tweede deel van de marathon stage worden aangevangen.   Voor Dick Zuurmond en Simon Koetsier zat het er na checkpoint 2 helaas op voor vandaag. Dick merkte dat de bak met waterstof cel los was komen te zitten. Bouten waren losgelopen en besloten werd de Amarok uit de 1000 mile Future Program te halen. De boel werd met spanbanden vastgezet en via de openbare weg werd het bivak opgezocht. Hopelijk kan de constructie op een stevigere manier worden gemonteerd en kunnen Dick en Simon morgen de proef wel helemaal afleggen.

Zijn verhaal was er een van frustratie, gevaar en toch ook tevredenheid in de woestijn van Saoedi-Arabië. André Thewessen denderde maandag zowat de halve derde etappe van de Dakar Rally achter vrachtwagens die maar niet aan de kant gingen. Uiteindelijk finishte de fanatieke Limburger in Al-Salamiya keurig als twaalfde in de SSV-klasse.   “De trucks hebben ons het leven zuur gemaakt”, zei de coureur van ATS Rally onomwonden toen hij vanuit het semi-bivak zijn verhaal deed over de 733 kilometer lange rit van Al Duwadimi naar Al Salamiya. “Ze lieten ons er maar niet langs. Wat een ellende. Op een gegeven moment hebben we vijftig keer achter elkaar de sentinel gebruikt en toen mochten we er toch langs.” Imposante voorgangers Het zat hem hoog, de lange tijd die hij met zijn BRP Can-Am Maverick XRS Turbo in het stof van zijn imposante voorgangers reed. “We hebben er zeker de helft van de wedstrijd achter gehangen. Dat heeft ons veel tijd gekost.” “Het is zo gevaarlijk als je steeds in het stof rijdt. Op een gegeven moment moesten we bijna stil gaan staan. Dat wil je niet, maar rijden kon ook niet met dat stof. Toen de duinen kwamen, was ik daar echt blij mee. Toen konden we er zo voorbij.” Tegen het einde van de etappe bleek dan toch dat finishen bij daglicht weer niet ging lukken. “Terwijl we vandaag hadden gedacht helemaal bij daglicht te kunnen rijden. Maar in het laatste anderhalf uur reden we weer in het donker. Gelukkig hadden we voor de start een andere lamp op de auto gezet en die geeft veel meer licht. Daardoor hebben we zelfs in het donker nog kunnen pushen en konden we vrijwel net zo hard rijden als overdag. We hebben zelfs nog een paar man ingehaald.” Elke etappe in het donker Het is hem opgevallen dat tot dusver elke etappe in het donker eindigt. Thewessen: “Tijdens de Dakar van twee jaar geleden zijn we één keer in het donker thuisgekomen. Dat het nu zo vaak voorkomt, doet de organisatie bewust. Het moet de zwaarste rally ter wereld zijn.” Finishen in het donker of niet, Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro werden toch maar mooi twaalfde in de etappe. Ook in het algemeen klassement bij de SSV-rijders staat het duo nu twaalfde. “Al met al ben ik content. We hebben geen problemen aan de auto gehad, alleen een kapotte band. Uiteindelijk hebben we toch een leuke dag gehad.”

Veel te vroeg is er een einde gekomen aan de Dakar van Igor Bouwens van het Gregoor Racing Team. Tijdens de derde etappe moest hij zijn truck aan de kant laten staan. Met een gat in de motor is er geen ander verdict mogelijk: het is game over. Vijf kilometer van Maslum, een onooglijk gehuchtje in Saudi-Arabië. Daar kwam maandag vroegtijdig een einde aan de Dakar van het Gregoor Racing Team. Rit drie pas, eigenlijk moest het allemaal nog beginnen. Andermaal waren Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom met een degelijk tempo begonnen aan de etappe. Maar na zo’n zeventig kilometer waren er plots onfrisse geluiden en meteen daarna hield de motor ermee op. Een eerste inspectie maakte de omvang van het drama duidelijk: er zag een gat ter grootte van een vuist in het motorblok. Stukken metaal lagen eronder in het zand. Het verdict was hard: einde verhaal. Igor Bouwens: “Het is spijtig, maar wij gaan dit jaar het einde niet halen. Ik vind het vooral heel spijtig voor al die mensen die hier heel hard voor hebben gewerkt. De motor is kapot gegaan zonder enige waarschuwing. Hij zit nog vol olie en ook de waterbak is vol. Ik weet nog niet wat er precies gebeurd is. De vrachtwagen begon plots te daveren. Ik zette hem aan de kant en meteen schoten de stukken eruit. Dan kan je niets meer doen.” Vanaf dan was het zaak om de truck uit de woestijn te krijgen. Dat viel gelukkig nog mee. Via een ruw pad van vijf kilometer kon de assistentietruck net na zonsondergang bij Igor, Syndiely en Ulrich geraken. Het negenkoppige team had in het donker naar de bewoonde wereld kunnen rijden, maar verkoos om ter plekke de nacht door te brengen. Kwestie van samen de ontgoocheling door te spoelen. Igor: “We gaan nu overnachten in de duinen, dat is eens iets anders. Morgen zullen we bekijken hoe we de trucks terug in de haven van Yanbu kunnen krijgen om dan naar huis te vliegen.” Zo was het een Dakar die veel beloofde, maar de verwachtingen nooit kon inlossen. Hij was moeizaam begonnen door de heel strenge keurders van de FIA, maar dat had het team meesterlijk overwonnen. Daarna legde het overlijden van vriend en voorbeeld Jackie Loomans een schaduw over het team, maar dat was tegelijk een extra motivatie om er iets moois van te maken. Maandagochtend leek een goede prestatie nog altijd mogelijk. Maar dan kwam de motorpanne, die onherroepelijk was. Het Gregoor Racing Team dankt alle volgers en sympathisanten voor hun steun en aanmoedigingen, en wenst alle andere Dakaristen een fantastische reis toe.  

Ondanks grote consternatie voor de start van de derde etappe van de Dakar Rally is Team RaceArt/QFF toch ‘gewoon’ gefinisht. In het Challenger-klassement kwamen Roger Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt maandag als 21ste  binnen. Zo was er behalve opluchting ook tevredenheid in Saoedi-Arabië.    “Het was een moeizame start. We stonden in de waiting area. We hadden nog wat tijd voor onszelf en stapten uit”, blikte Van Nederpelt terug. “Roger liep om de auto heen en zag dat de rubberen balg om de homokinetische koppeling was gescheurd. En liep vet uit.” Alle hens aan dek Ineens was het alle hens aan dek bij Team RaceArt/QFF. “Nederlandse coureurs stapten meteen op ons af om te helpen. Dat soort camaraderie tref je niet overal aan. In heel snelle tijd, met alle techniek die er was, hebben we dat in dertig minuten gefikst.” Het leverde Grouwels en Van Nederpelt tien, twaalf minuten tijdsverlies op, nog voordat ze ook maar een meter gereden hadden met hun Can-Am Maveric X3. Dat verlies relativeren was evenwel niet moeilijk. “Als we het niet gezien hadden, was dat mogelijk het einde van onze Dakar geweest.” Warm mes door de boter Zover kwam het dus niet. En eenmaal de auto weer gefikst liep die als een zonnetje. “Het ging best heel goed. We hadden duinen in de ochtend en aan het eind van de dag. Roger ging er als een warm mes door de boter doorheen. Dat was genieten.” Gedurende de hele etappe, die over maar liefst 733 kilometer van Al Duwadimi naar Al Salamiya voerde, maakte het duo hoegenaamd niets mee. “We hadden alleen een storing in de radiocommunicatie. Die viel uit. Gelukkig konden we die herstellen.” Hij vervolgde: “Het is een mooie en zware etappe geweest. We zijn er als voldane strijders uit gekomen. De laatste drie kwartier reden we wel in de duisternis, maar het hoort er allemaal bij, hoor ik van anderen.” Want voor Van Nederpelt is het zijn eerste Dakar. Rekenfout Hij is blij met hoe het tot dusver gaat. “Zo ging het navigeren vandaag best wel aardig. Tuurlijk maak je weleens een rekenfout. Maar Roger is een ervaren coureur dus zal niet veel navigatie nodig hebben. Hij rijdt ook goed op tempo en behoudend. We hebben nog geen lekke band gereden, bijvoorbeeld. En ook geen schade. Dat is een teken dat hij zuiver en zorgvuldig met zijn spullen omgaat.”  Dinsdag wacht de etappe van Al Salamiya naar Al-Hofuf. Die is 631 kilometer lang, waarvan 299 kilometer special. “Ik hoop dat we wat vroeger weg kunnen en op tijd in het bivak zullen zijn. We zullen het wel zien. De organisatie zal vast iets leuks in gedachten hebben. Tot op heden zijn we daarin niet teleurgesteld.”

Maik Willems heeft een nagenoeg incidentloze derde etappe beleefd tijdens de 46ste Dakar Rally. Daarmee eindigde hij in de langste etappe tot dusver (733 kilometer) op een tevredenstellende 42ste plaats in het auto-klassement. Wel kreeg de coureur van het Bastion Hotels Dakar Team in de laatste twintig kilometer opnieuw te maken met haperende tablets in zijn Toyota Hilux.   “We hebben een goede dag gehad. Prima. Het was een heel mooie route met van alles wat”, zei Willems over de lange dag van Al Duwdimi naar Salamiya in Saoedi-Arabië. “Stenen, zandpaden. Mooie duinpartijen. Het was niet de moeilijkste Dakar-dag, maar wel de mooiste. Er zaten echt mooie duinen bij, dat je dacht: oei, we moeten echt ons best doen. Pakken we hem links of rechts?” Uitermate geschikt Eenmaal op die duinen bleek keer op keer dat zijn Toyota uitermate geschikt is voor dit listige, onherbergzame terrein. Willems: “Hij doet alles, ook in die pittige duinen. Daar klimt-ie zo gemakkelijk tegenop. Ook met harde banden, dus zonder de banden af te laten. Ik denk dat als je dat doet, je met deze auto tegen een muur op kan rijden. Het was echt een genot.” Ook op andere terreinen bleek de auto oerdegelijk. “We zijn niks tegengekomen. Geen lekke band, we hebben niks gehad. De auto houdt zich fantastisch. We hadden na de proef twee uur service en hadden niks bijzonders, dus we waren snel klaar.” Kleine uitdaging Wel hadden de hotelondernemer en zijn navigator Robert van Pelt met een kleine uitdaging te maken gekregen in de laatste twintig kilometer. Net zoals tijdens de tweede etappe haperden de tablets in de slotfase. En dat maakte het navigeren onmogelijk. “Gelukkig was er nu een pad, dus dat konden we goed volgen. Alles bij elkaar was dat een detail op zo’n lange etappe. We hebben lekker hard gereden. De 42ste plaats is een goede uitslag. Prima.” Vooralsnog rijdt hij een relatief incidentloze Dakar. Maar dat zegt niets, wist Willems uit ervaring. “We hebben er pas een kwart op zitten. Het moeilijkste stuk komt nog, denk ik. Eind deze week. Morgen gaan we weer flink ons best doen en dan zien we overmorgen wel verder. Je kunt in de Dakar niets plannen.”