In 2011 deed hij mee aan de TransAnatolia Rally en won prompt de 4×4-klasse. Het leverde hem ook nog eens een mooi bedrag voor twee goede doelen op. Rally-ondernemer John de Heijde blikt terug op een bijzondere ervaring in Turkije. “We zijn langs afgronden van driehonderd meter diep gekomen.”   “Het was een heel mooie rally met veel geweldige vergezichten en landschappen”, zegt John, die tegelijkertijd aangeeft dat het een heel ander soort rally is dan de Dakar of de Morocco Desert Challenge. “Je rijdt niet door woestijnzand. We hebben geen enkele duin gezien. We hebben ons ook nergens hoeven uitgraven.” Maar, waarschuwt hij, dat wil niet zeggen dat het de rally gemakkelijk is. “Je moet een echte ‘stenenauto’ hebben. Iedere vijftig meter ligt er wel een steen waar je vanaf moet blijven. We moesten dus goed opletten waar we reden. Nog meer dan op een zandpad. Het is anders rijden.” Voorbereiding “De wedstrijd was toen ook meer rallyrijden dan rallyraid rijden, want we reden op wegen die gebruikt worden door locals. Qua voorbereiding moet je dus anders naar de auto kijken dan wanneer je weet dat je met veertig graden over een duin moet rijden.” Hij was aangenaam verrast dat de rally anders was hij gewend was. “In Marokko bijvoorbeeld heb je af en toe wel gravelpaden. Hier hadden we veel te maken met meer natuurlijke barrières. Zo hebben we een waterdoorwading gehad. Daar zijn veel mensen op gestrand, want je kon er niet omheen. We zijn ook langs afgronden van driehonderd meter diep gekomen. Daarom moest je je routeboek en je zicht goed gebruiken. Het was een bijzondere ervaring.” Een relatie van John stelde destijds voor de TransAnatolia Rally te gaan rijden. Het idee was om geld op te halen voor twee goede doelen in zijn toenmalige woonplaats Son en Breugel. “We deden met twee auto’s mee en reden voor het Bijna Thuis Huis en SWZ Zonhove in Son. We haalden 14.500 euro op.” Standaard-auto John, die in het dagelijks leven rally’s organiseert en voor klanten classic motorsportauto’s onderhoudt, deed mee met een standaard-auto, een Toyota Landcruiser die was gebouwd volgens de veiligheidsnormen. Hij won nog ook. Zijn team was blijkbaar het beste bestand tegen de soms bijzondere en onverwachte uitdagingen. Eenmaal de etappe goed doorgekomen ervoer de tweevoudig Dakar-deelnemer dat de zaken in het bivak altijd goed geregeld waren. “Die was altijd op een goede locaties. Niet in een modderstroom of ergens achteraf. We hadden ook een goede bivaktent voor de briefings. En ook de rustdag halverwege was goed geregeld. We kregen een ballonvaart boven Cappadocië. En als je wilde kon je in een hotel overnachten. ’s Avonds zaten we met z’n allen in het zwembad.” Gevraagd naar andere opvallende verschillen tussen de TransAnatolia Rally en de grotere rallyraid-wedstrijden, komt John met een bijzonder antwoord. “Omdat we in de buurt zaten van Antalya konden we na de rally uitrusten in een resort. Aansluitend aan de rally konden we er nog een vakantie aankoppelen in Antalya. Dat heb je in rallyraids niet zo snel. Nu konden we ook nog even de toerist uithangen.”

Afgelopen donderdag streek de A.S.O. (organisatie van de Dakar rally) neer in Eersel bij het E3 strand. Sportief directeur David Castera en belangrijke stafleden gaven een presentatie over de komende Dakar van 2025. De nieuwe route werd beknopt voorgeschoteld en uitleg over de grootste noviteiten werd gegeven. Hieronder volgen wat highlights. Natuurlijk startte de presentatie met een visuele terugblik op de afgelopen editie. Deze deed de reputatie van “zwaarste rally ter wereld” zeker eer aan. De extreme beproeving voor mens en machine krijgt vanaf 3 tot en met 17 januari een veelbelovend vervolg. Voor de zesde keer zal de rally in zijn geheel plaatsvinden in Saudi-Arabië. Tussen de start in Bisha en finish in Shubaytah liggen 14 wedstrijddagen met 13 etappes. Dat betekent een vervolg op de nu al legendarische 48 uurs etappe van afgelopen editie. Dit nieuwe fenomeen zal volgen op de traditionele marathonetappe. Na deze stevige uitdagingen volgen ook nog drie etappes in de “Empty Quarter”. In deze schier eindeloze zandbak is voor het eerst de eindstreep gelegd. Voor de rally lijkt dit een prachtig plan, maar logistiek veroorzaakt dit gefronste wenkbrauwen bij de aanwezige Dakargangers. Vanaf de finish in Shubaytah is het immers zeker 1800 kilometer naar de haven waar de boot ligt die al het rijdend materiaal weer terug naar Europa moet brengen. De organisatie gaat uit van een tweedaagse reis en faciliteert dit middels een extra tussenstop en verblijf in het bivak bij Riyad. In veel gevallen betekent dit een extra dag doorbuffelen. Logistiek wacht er na de finish dus nog een stevige klus. Een grote noviteit in de opzet voor 2025 zijn de zes etappes waarbij gescheiden routes worden uitgezet. Motoren zullen betreffende dagen een andere route rijden dan de auto’s en de trucks. Er is zelfs één etappe waarbij de trucks hun eigen unieke route rijden. Wat de technische reglementen betreft zijn er vooral binnen de SSV klasse grote veranderingen. Deze populaire klasse van “Side by Side” buggy’s wordt steeds volwassener en de internationale autosport federatie FIA wil samen met de A.S.O. dat deze categorie steeds meer bestaat uit standaard onderdelen. Bestaande SSV voertuigen worden nog gedoogd tot en met 2028, maar daarna moeten alle voertuigen in deze categorie voldoen aan de nieuwe regels. Afgelopen Dakar rally reden veel snelle assistentie trucks regelmatig buiten de route om, via het asfalt naar een handige locatie toe om tussentijds service te verlenen of kort bij een gestrand voertuig te komen. Een doorn in het oog van er organisatie en menig liefhebber. Daarom is deze aanpak komend jaar niet meer mogelijk. Alle assistentie trucks moeten zelf ook het hele parcours afleggen. HT Rally Raid was als Nederlandse agent van de Dakar rally verantwoordelijk voor de organisatie van heb event en teameigenaar Henk Hellegers bedankte David Castera en zijn mensen van de A.S.O. voor hun verhaal en uitleg, Ook de familie Van Kasteren werd bedankt voor de medewerking aan het hosten van het informatieve evenement. Tijdens het informele vervolg bleek onder het genot van eten en drinken dat het het gros van de aanwezigen alweer reikhalzend uitkijkt naar het nieuwe avontuur. Wat dat betreft was het zeker een geslaagde avond.

SON EN BREUGEL  – Voor Ronald van Loon is de 59ste ELE Rally vooral een ‘supermooie manier om veel kilometers te maken’. De Dakar-coureur noemt het jaarlijkse evenement in de regio van zijn woonplaats Son en Breugel ‘altijd weer een avontuur’. Op de Brabantse proeven krijgt hij op 24 en 25 mei gezelschap van onder anderen Dakar-veteranen Erik van Loon en Gerard de Rooy, die in een WRC een demo geven. Ronald van Loon doet mee in de RC2-klasse in een potente Hyundai R5 en heeft er hoge verwachtingen van. “Ik heb die auto een jaar geleden gekocht. Ik heb helemaal uit elkaar gehaald en geprepareerd”, zegt hij. “Hij is weer zo goed als nieuw. Vorig jaar werd ik tiende in de ELE Rally. Dat was toen met eigenlijk dezelfde auto, een Evo1. Die ik nu heb is een Evo2/3. Hij heeft alle opties van een Evo3, op de laatste motorupdates na. Hij gaat weer net wat harder dan de auto van vorig jaar.” Supergaaf Voor Van Loon en zijn team Oase Motorsport wordt het al de vierde ELE Rally. “Ik vind de rally supergaaf, ben vroeger al vaak gaan kijken. In 2019 heb ik hem voor het eerst gereden. Dat was in de rallyraid-klasse, die bestond toen nog. Dat vond ik zo vet. We reden toen nog best goed.” Nu doet hij dus mee in een ‘gewone’ rallyauto, en ook daar kijkt Van Loon naar uit. “Ik heb er megaveel zin in. Het is altijd weer een avontuur. De voorbereiding is super gegaan. Ik denk er helemaal klaar voor te zijn. Het is een supermooie training om kilometers te maken zonder dat je naar de andere kant van de wereld hoeft.” Verkooijen uit Schijndel doet de service en op de bijrijdersstoel neemt Martin Nortier plaats, een ervaren navigator. “Hij rijdt normaal met Gert-Jan Kobus en heeft vorig jaar nog twee rally’s gewonnen, waaronder de Hellendoorn Rally.”  WRC-auto’s Tweevoudig ELE Rally-winnaar Erik van Loon (geen familie van Ronald) en tweevoudig Dakar-winnaar Gerard van Rooy doen dus ook mee aan de 59ste editie, maar buiten mededinging. Van Loon springt in een Subaru Impreza S14 WRC, de Rooy in een Subaru Impreza S5 WRC. Ook al rijden de twee dus niet voor het klassement, beiden vinden het geweldig om met hun WRC-auto een keer op Nederlandse specials te mogen rijden. “We gaan zelf tijden klokken en vergelijken met de rest om te zien waar we staan”, aldus Van Loon. “We hebben de auto vorig jaar helemaal gerebuild en onderhouden hem heel goed. Leuk om hem nu weer een keer uit te laten. Verleden jaar hebben we met deze auto de Short Rally Kasterlee gewonnen. We wonnen die wedstrijd met vier seconden voorsprong op Mats van den Brand.” De Rooys Subaru Impreza S5 WR is bijna 25 jaar oud. “Het is bijna een oldtimer. Je mag met deze auto nergens in Nederland rijden”, zegt hij. “En hier kan het wel. Dat is ideaal. Ik kan er mee spelen zonder punten en zonder druk. Meer zoek ik op dit moment niet. En ik denk dat het publiek het harstikke mooi vindt die auto in actie te zien. Het is zonde om hem in de garage te laten staan. Dan kan niemand ervan genieten.” Of hij er niet een keer een ‘echte’ wedstrijd mee wil rijden? “Misschien dat ik een paar wedstrijden in buitenland ga rijden. Maar eerst maar eens dit afwachten en kijken wat het gaat worden.”  Historie-rijke rally Behalve Ronald van Loon, Erik van Loon en Gerard de Rooy doen er tal van andere toppers mee aan deze historie-rijke rally. Zo stappen onder anderen ook Nederlands kampioen Kevin van Deijne, die een thuiswedstrijd rijdt, Richard Pex, Ingo ten Vregelaar en Yannick Vrielink in. De rally bestaat uit vijftien klassementsproeven op zeven locaties en bevat zo’n 170 kilometer op wedstrijdsnelheid. De rally eindigt in het donker op de publieksproef. Het serviceterrein is dit weekeinde op Habraken in Veldhoven, nabij Eindhoven Airport. Meer informatie op elerally.nl.   FOTO: Robin Verheggen

Voor motorrijder Thomas de Bois is zijn deelname aan de TransAnatolia Rally een ‘no brainer’. Het rallyavontuur in Turkije is met geen enkele andere rallyraid te vergelijken, weet hij uit ervaring. “Het is een heel vrolijke wedstrijd.” Ja, hij weet het heus wel, Turkije is niet het eerste land waar je als liefhebber aan denkt voor rallyraids. “Maar Turkije is eigenlijk een rallyland bij uitstek. Het heeft alles, behalve zandduinen”, zegt hij. “De natuur, de ruimte… Het is er werkelijk adembenemend mooi, met waanzinnige bossen vlaktes, bergen. Tot aan skipistes toe. Alles zit erin. De variatie is enorm en dat geldt ook voor de gastvrijheid.” Op 31 augustus staat De Bois voor de ‘tiende of elfde keer’ aan de start. “Ik weet het niet meer precies. Ik ben de tel kwijt.” Wat hij wel precies weet, is hoezeer hij elk jaar opnieuw geniet van de rally. “Ik verbaas me elke keer weer over de vele soorten lichtinval in de bergen. Dan kijk je naar beneden, naar de valleien, en dan is het alsof je elke keer door een andere lens kijkt. Niet te beschrijven.” Steeds veel afwisseling Daarnaast roemt De Bois de variatie van de etappes. “In de Dakar heb je duinendagen, graveldagen. In de TransAnatolia Rally heb je steeds veel afwisseling. De organisatie combineert de diversiteit van het landschap ongelooflijk goed. En je kunt er uren rijden zonder dat je iemand tegenkomt. Je bent gewoon in een compleet andere wereld. Het is altijd een belevenis.” Zelf doet hij dit jaar weer mee op 450cc KTM. Maar als je het hem vraagt zijn het vooral de SSV’s die uitermate geschikt zijn voor deze vanuit Europa uitstekend bereikbare rally. “Ze zijn heel wendbaar en kunt er heel goed mee door de bergen en de bossen van deze rally. Misschien dat ik volgend zelf in een SSV ga meedoen.” Welk voertuig je ook kiest, volgens De Bois kunnen deelnemers rekenen op een professionele organisatie. Hij roemt vooral het roadbook. “Oud-fabrieksrijder Jordi Arcarons maakt die. De kwaliteit ervan is vergelijkbaar met de Dakar. En op iedere kruising staat politie en overal zijn er medici.” Historische plaatsen Wat De Bois ook bijzonder vindt aan de TransAnatolia Rally is dat die vele historische plaatsen aandoet. “Je komt op plaatsen die gecreëerd zijn door de Romeinen. Je ziet dingen uit de tijd van het Ottomaanse rijk. Daarnaast is de opbouw van de rally mooi. Dan weer heb je een bivak, dan weer slaap je in een hotel. Bergen in, bergen uit.” Het doet hem terugdenken aan een bijzonder moment tijdens één van zijn deelnames. “Ik stond ergens stil omdat ik een probleem had met het roadbook. Ik was aan het pielen om hem weer aan de praat te krijgen, komt er man een pad af gelopen met appels. Hij gaf me een appel vroeg me of ik met hem thee wilde drinken.” Zo ver kwam het niet, hij was tenslotte bezig aan een wedstrijd. Maar: “Je voelt aan alles dat mensen trots zijn op hun land en de historie.” Geen spijt De Bois zou het Nederlanders rallyraid-rijders gunnen de TransAnatolia een keer te ervaren. Want de laatste jaren is hij één van de weinig Nederlanders. Wie meedoet, zal er geen spijt van krijgen, verzekert hij. “Ik heb twaalf Dakar Rally’s gereden. Ik weet wat spannend is. De TransAnatolia Rally is dat ook. Het is ook een heel volwassen rally, vergelijkbaar met de Morocco Desert Challenge, alleen met een kleiner deelnemersveld. Het heeft componenten van de grote rally’s met heel lange proeven. Maar uiteindelijk doe ik altijd mee omdat ik van de sport wil gewoon genieten en dat doe ik nergens zoveel als in de TransAnatolia Rally.” De TransAnatolia Rally duurt dit jaar van 31 augustus tot en met 7 september. De start vindt plaats in de Zuid-Turkse stad Mersin en finisht acht dagen later in het uiterste oosten van Turkije, in de stad Van. Ben je geïnteresseerd in deelname en wil je meer informatie? Neem contact op met Rallymaniacs!

Vrijdag avond 18 mei vond de eerste grote Dakar Tour presentatie plaats bij Les Comes, in Spanje. Hier werden alle belangrijke zaken rondom de Dakar 2025 gepresenteerd. Rallymaniacs zet de belangrijkste punten voor je op een rij: Dakar 2025 begint vorm te krijgen: de zesde editie in Saoedi-Arabië zal plaatsvinden van 3 tot 17 januari op een parcours dat zich uitstrekt van Bisha tot Shubaytah. David Castera presenteerde de plannen van de 47e editie aan de 700 gasten die neerstreken op het off-road circuit Les Comes nabij Barcelona. Na deze eerste presentatie zal de Dakar Tour de komende weken rally-raid enthousiastelingen bereiken in Zuid-Afrika, Italië, Argentinië, Mexico, Tsjechië en Nederland. De volgende editie wordt er ook een voor de diehards, met de terugkeer van de 48h chrono, een traditionele marathonetappe en een driedaags avontuur in de Empty Quarter, waar de race zal eindigen. De Dakar-teams hebben alles op alles gezet om afzonderlijke routes voor ten minste vijf specials te creëren en meerdere lus-etappes te ontwerpen. BIVAK MIDDEN IN BISHA De enorme bijeenkomst die plaatsvindt voordat het spektakel begint, is een evenement op zich geworden. Deelnemers brengen de laatste uren door met de laatste aanpassingen en tests voorafgaand aan de competitie en het doorlopen van technische en administratieve controles. Het valt echter op dat dit het derde seizoen op rij is dat het basiskamp hier wordt opgezet, ver weg van stedelijke centra. Er is veel nagedacht over het verfijnen van de look en feel van het startkamp in Bisha. In lijn met de traditie om daar de eerste paar dagen van de rally te blijven, zal de finishlijn van de proloog zich midden in het bivak bevinden.  VERANDERING VAN DE 48H CHRONO ETAPPE Het concept van een lange etappe, verdeeld over twee dagen, waarbij de deelnemers de nacht moeten doorbrengen in een van de verschillende spartaanse bivaks verspreid over de woestijn, was een grote hit bij racers en kijkers, en zorgde ook voor extra drama en chaos onder de titelpretendenten. Een opgevoerde versie van hetzelfde idee keert terug voor de editie van 2025, nu met een lengte van 950 km (tegenover 540 km in 2024) en op gevarieerder terrein dat snelle en technische secties afwisselt. De rijders en teams zullen deze uitdaging in de openingsweek aangaan. Er zullen volop mogelijkheden zijn om een voorsprong te nemen, en dat niet alleen in de duinen. AFZONDERLIJKE ROUTES Ten minste vijf etappes van de Dakar 2025 zullen plaatsvinden op afzonderlijke routes om het aantal keren dat auto’s motoren moeten inhalen en soortgelijke situaties te verminderen. Naast het verbeteren van de veiligheid, plaatst dit auto’s vooraan in het veld en dwingt hen te navigeren zonder het voordeel van de sporen van de rijders. De specials zullen beginnen zodra de zon opkomt, waardoor de FIA-specials volledig overdag kunnen plaatsvinden en late aankomsten in het bivak worden beperkt. Ten slotte zullen ook de trucks hun eigen aparte route hebben in een van de etappes in de Empty Quarter. MARATHONETAPPE: VERZORGING VAN DE MACHINES De rijders en teams zullen op twee gelegenheden zonder hun serviceteams worden gelaten. Een traditionele marathonetappe zal worden toegevoegd aan de “48h chrono”, met een speciaal bivak dat verboden terrein is voor de gebruikelijke mechanische teams. Het in één stuk houden van de machines over een afstand van meer dan 800 km zal het doel zijn voor zowel de topdeelnemers als amateurs die de felbegeerde “finisher”-status willen behalen. EMPTY QUARTER: SHUBAYTAH AAN HET EINDE VAN DE WEG Het Dakar-veld ontdekte Shubaytah in 2020. De toegangspoort tot de uitgestrekte woestijn van de Empty Quarter is de afgelopen twee edities teruggekeerd als basiskamp voor een steeds gedurfder verkenning van deze zee van duinen. Dit keer zal Shubaytah het einde van het avontuur markeren, als een baken dat de deelnemers naar de uitgang leidt na een driedaagse strijd tussen zoutmeren en duinen, inclusief een special van meer dan 400 km. In de finale zullen de auto’s en rijders het podium delen met de ogenschijnlijk eindeloze zandvlakte. Het zal een meeslepend spektakel zijn. DAKAR CLASSIC: GEVOEL VAN NOSTALGIE Naarmate de tijd verstrijkt, vervaagt wat ooit nieuw voelde in de rooskleurige mist van nostalgie. Daarom is het alleen maar natuurlijk dat een nieuwe generatie “vintage” voertuigen op het toneel van de Dakar Classic verschijnt, vier jaar na de lancering van deze regulariteitsrace. Voortaan staat de competitie open voor auto’s en vrachtwagens die zijn geregistreerd tussen 2000 en 2005. Onder de debutanten in 2025 zou de Mitsubishi Pajero kunnen zijn die Stéphane Peterhansel bestuurde bij zijn eerste overwinning in de autoklasse in 2004, of misschien de Bowler waarin Guerlain Chicherit en Mathieu Baumel hun eerste optreden maakten in 2005. Een eerbetoon aan vervlogen tijden! MISSION 1000, ACT 2 De oprichting van Mission 1000 bood een mooie test voor ongeveer tien voertuigen om hun geavanceerde alternatieve technologieën te testen in de landschappen van de Dakar, waarbij elke dag een afstand werd afgelegd die geschikt was voor hun huidige potentieel. Het woestijnlaboratorium keert terug in 2025, met een groeiend aantal projecten die gericht zijn op het vormgeven van de toekomst van rally raids.

Met de eindzege in de SSV-klasse kon Mitchel van den Brink zaterdag voldaan terugkijken op de Morocco Desert Challenge. De 22-jarige coureur van QFF Racing imponeerde door in zijn T4 Can-Am met vier etappezeges aan de haal te gaan en de snellere T3’s (prototypes) te verslaan in het algemeen klassement. “Ik ben zeer tevreden”, was de logische reactie Van den Brink. “We wilden natuurlijk onze klasse winnen. Voor het algemeen klassement bij de SSV’s hadden we geen verwachtingen omdat we niet wisten wat de rest zou doen. Mooi dat het zo is gelopen. We hebben heel constant gereden, qua snelheid, en weinig fouten gemaakt.” Hij had genoten van de competitie. Die bood ‘mooie concurrentie’, zoals de jonge rallycoureur het noemde. De deelnemers waren namelijk goed aan elkaar gewaagd. Maar ook de etappes zelf boden – uiteraard – de nodige uitdaging. “We hebben serieuze duinen gehad. Daar hebben we onze slag geslagen, daar zijn we sterk geweest.” Lagere topsnelheid Dat hadden ze nodig ook, want Van den Brink en  zijn navigator Bart van Heun hadden met hun T4-auto een lagere topsnelheid dan de concurrentie in een T3. “Dat maakte zeker wel veel uit. In de eerste etappe met de start in Plage Blanche hadden we aan het eind van het strand al een minuut achterstand. Verder hebben we twee lekke banden en een motorstoring gehad. Gelukkig hebben we die tijd kunnen goed maken.” Resulterend in de eindzege bij de SSV’s dus. Dat was trouwens vooral een mooie ‘bijvangst’, concludeerde Van den Brink monter. Het feit dat hij een uitstekende samenwerking had ervaren met Van Heun was nog belangrijker. “Het was de eerste keer dat we samen een cross country-wedstrijd hebben gereden. Hij heeft het top gedaan. We hebben scherp gereden. Als je maar blijft rollen, dan gaat het goed.” Toekomst Dat de samenwerking zo goed is bevallen, is een belangrijke indicatie voor de toekomst. Want het is de bedoeling dat Van Heun op termijn de Dakar Rally met Van den Brink gaat rijden. “Daarvoor zijn we hem aan het opleiden. Volgend jaar gaan we de Dakar nog een keer met ‘Moi’ (Moises Torrallardona, red.) rijden. Als Bart daarna op hetzelfde niveau zit, kan hij het stoeltje overnemen. Moi wordt ook ouder”, wist Van den Brink. Dat zou moeten lukken, denk je. Moi leidt Van Heun nota bene mede op. Al was de MDC nog geen Dakar Rally. Van den Brink: “Qua uitdaging niet, maar de rally was wel lang en mooi. We hebben het zeker naar onze zin gehad.” Gesprekken Wat zijn volgende rally wordt, wist Van den Brink niet. “Dat is afhankelijk van gesprekken met sponsoren. Maar we gaan nog wel nog een paar rally’s rijden dit jaar.” Hoewel de MDC erop zit, blijft Van den Brink nog twee weken langer in Marokko. “Voor de Rally Experience, die ik zelf organiseer. Ik heb veel Nederlandse klanten. Ik kan ze hier heel mooi begeleiden en klaarmaken voor de rallysport.”

Mitchel van den Brink heeft zaterdag de Morocco Desert Challenge gewonnen (MDC) in de SSV-klasse. De Nederlander van QFF Racing won in zijn T4 Can-Am het algemeen klassement en was daarmee zelfs de T3-prototypes te snel af. De jonge coureur pakte de titel mede dankzij vier etappezeges. Met een voorsprong van ruim 1 uur en 43 minuten pakte Van den Brink een overtuigende eindzege op zijn landgenoot Gert Huzink, die tweede werd. Daarmee was de strijd in de SSV-klasse een onderonsje geworden voor de twee teamgenoten, in de afgelopen Dakar Rally samen nog goed voor drie etappezeges in het truck-klassement. De achtste etappe was een korte aangelegenheid die de karavaan over een razendsnelle proef van 113 kilometer voerde van Borj Bel Frissate naar Ain Ben Mathar. Van den Brink finishte als tweede achter de Spanjaard Fernando Alvarez, die na een straf van een minuut maar 23 seconden overhield op Van den Brink. Roger Grouwels werd derde. Heel constant “Ik ben zeer tevreden”, was de logische reactie Van den Brink. “We wilden natuurlijk onze klasse winnen. Voor het algemeen klassement bij de SSV’S hadden we geen verwachtingen omdat we niet wisten wat de rest zou doen. Mooi dat het zo is gelopen. We hebben heel constant gereden, qua snelheid, en weinig fouten gemaakt.” Bij de auto’s ging de eindzege zoals verwacht naar Mathieu Serradori. De Fransman domineerde de rally, won ook de laatste etappe en bracht zijn totaal aantal etappezeges op een indrukwekkend aantal van zeven. Alleen de vierde stage won hij niet. Die overwinning moest hij laten aan zijn landgenoot Simon Vitse. Sterke MDC Mike van Eikeren werd knap tweede tijdens de laatste etappe. De Nederlander reed samen met zijn navigator Marcel Snijders sowieso een sterke MDC. Hij eindigde zaterdag als vierde in het eindklassement op iets van vier minuten van de nummer drie Christian Femont uit Frankrijk. Ook Ronald van Loon had een uitstekende MDC achter de rug, zijn laatste met de T1. Hij won zijn categorie (kleine wielen) en werd derde bij de auto’s (exclusief de buggy’s). “Van tevoren wisten we dat met onze auto de T1-categorie winnen het hoogst haalbare zou zijn”, zei hij. “In Marokko ben je met mijn kleine wielen in het nadeel. De auto’s met grote banden kunnen bijvoorbeeld harder over de stenen en rijden minder snel lek. We waren ook de enige in de top tien met een starre achteras.” Daarnaast kreeg hij zo af en toe met kleine en grotere akkefietjes te maken. Van Loon: “We hebben een keer een dynamo moeten vervangen, mijn navigator (Erik Lemmen, red.) is uitgedroogd geweest. We zijn daarom gestopt zodat hij kon bijkomen. Dat helpt allemaal niet, maar we zijn superblij met het resultaat. Alleen Serradori en Maik Willems zijn voor ons geëindigd.” Titelaspiraties In het truckklassement ging de eindzege naar Igor Bouwens. De Belg voorzag de overwinning van een gouden randje door in zijn Iveco ook de achtste etappe te winnen. Daarmee bracht hij zijn totaal op vijf ritzeges. Een voedselvergiftiging halverwege de rally bleek voor hem gelukkig dus niet fataal voor zijn titelaspiraties. De Italiaan Claudio Bellina werd tweede en de derde plek was voor Giso Verschoor.  Bij de motoren ging de eindzege zoals verwacht naar Pol Tarrés. Met zijn zege in de laatste etappe bracht de Portugees zijn totaal aantal ritzeges op zes. Hij had op zijn Yamaha ruim twee uur en 21 minuten minder nodig gehad dan nummer twee Amaury Baratin (KTM).

In de afgelopen Dakar Rally nog tweevoudig etappewinnaar bij de trucks, heeft Gert Huzink tijdens de Morocco Desert Challenge (MDC) laten zien ook in een SSV flink te kunnen huishouden. De Nederlander pakte vrijdag tijdens de zevende etappe de dagzege en gaf zijn wedstrijd zo extra cachet. Mitchel van den Brink werd tweede op 2.37 minuten en behield de leiding in het SSV-klassement. De zevende etappe voerde van Merzouga naar Borj Bel Frissate en was met zijn 450 kilometer (161 km special) de langste van deze rally. De coureurs kregen tijdens deze gevarieerde rit  – die uit twee delen bestond – duinen, zandpaden, rotspaden, grind, en (in deel twee), het fameuze Plateau du Rekkam. Beste Nederlander Waar Huzink als beste Nederlander bij de SSV’s dus met de dagzege aan de haal ging, was Mike van Eikeren de beste Nederlander bij de auto’s. Samen met zijn ervaren navigator Marcel Snijders denderde hij naar de vierde plaats. De ritzege ging  – uiteraard, zou je haast willen zeggen  – naar Mathieu Serradori. De Fransman won deze MDC alleen de vijfde etappe niet. Hij kan de eindzege dus zowat aanraken. Ook in het truck-klassement waren er vrijdag weinig verrassingen in de Marokkaanse Sahara. De Italiaan Claudio Bellina greep zijn derde etappezege op rij. Toch zal de eindzege normaal gesproken aan zijn neus voorbijgaan, want Igor Bouwens leidt met nog één dag te gaan nog altijd. Dijk van een basis De Belg legde een dijk van een basis voor het klassement door de eerste vier etappes te winnen. Giso Verschoor staat derde in de stand en is daarmee de beste Nederlander. Hij werd zowel vrijdag als donderdag derde in het dagklassement. Bij de motoren is de eindzege in zicht voor Pol Tarrés. De Portugees pakte vrijdag zijn vijfde etappezege tot dusver en heeft met alleen de rit van zaterdag nog te gaan een voorsprong van een kleine 2,5 uur op nummer twee Amaury Baratin uit Frankrijk.   De slotetappe van zaterdag voert van Borj Bel Frissate naar Ain Ben Mathar. De laatste dag kent traditioneel een korte proef. Deze keer is die 113 kilometer lang. Door de pampa’s van Noord-Marokko lijkt voluitgaan het devies.

De zware zesde etappe van de  Morocco Desert Challenge (MDC) was er één van vreugde en verdriet. Vreugde was er bij Mitchel van den Brink die donderdag voor de derde dag op rij won in de SSV-klasse. Zijn voornaamste concurrent, Erik van Loon viel daarentegen uit. De rit door de duinen bij Merzouga bleek fataal voor zijn T3.    Van Loon en zijn navigator Sébastien Delaunay vonden hun waterloo dankzij een ‘bump’ die niet in het roadbook stond aangegeven. De Can-Am Maverick X3 begon na die bump te rollen. Daardoor was de auto krom. Het goede nieuws was dat Van Loon en Delaunay ongedeerd bleven.   “Het liep eigenlijk heel erg goed”, zei Van Loon. “De auto voelde echt top. We hadden Mitchel al snel ingehaald en wilden behouden richting de finish. In het roadbook stond ‘bumpy zonder gevaar’. Die pakken we de hele week al voluit zonder problemen. Het bleek een afstap en een opstap met een extra bump die de achterkant omhoog gooide. Even leek het erop dat we het zouden redden, maar toen hapte de neus in de grond en zijn we zijwaarts gerold. De hele auto is krom, dus de rally zit er helaas op.”   Zijn vrouw Anja bracht er een stuk beter vanaf. Zij werd met haar SSV vijfde in het dagklassement.   Topdrieplaats Bij de trucks was er een topdrieplaats voor Giso Verschoor. Hij stuurde zijn Renault Truck voortvarend naar de derde plaats, achter ritwinnaar Claudio Bellina die in de heftige Marokkaanse duinen zijn tweede etappezege op rij scoorde. De Belg Igor Bouwens werd net als woensdag tweede.    Bij de auto’s was Maik Willems de beste Nederlander. Hij eindigde donderdag als zesde, achter etappewinnaar Mathieu Serradori die met vijf overwinningen uit zes keihard op de eindzege afkoerst.    Bij de motoren was Pol Tarrés goed voor zijn vierde etappezege van deze MDC. De Portugees leidt dan ook soeverein het klassement in deze categorie. Betrand Gavard, winnaar van de vierde etappe, werd donderdag tweede.   Vrijdag wacht de zevende etappe, de langste van deze MDC. Hij is in totaal 450 kilometer lang met een special van 161 kilometer. De coureurs kunnen zich opmaken voor  een gevarieerde rit die uit twee delen bestaat. Zo bevat het parcours duinen, zandpaden, rotspaden, grind, en in deel twee het Plateau du Rekkam. 

Mitchel van den Brink heeft woensdag ook de vijfde etappe van de Morocco Desert Challenge (MDC) gewonnen. De jonge Nederlander komt met zijn SSV uit in de T4-klasse, maar na een mindere dag voor Erik van Loon (T3, tweede achter Van den Brink) voert hij het algemeen klassement bij de SSV’s aan.   Ook Anja van Loon was ‘gewoon’ weer van de partij. Zij werd keurig zesde in de rit van Tazzarine richting de befaamde duinen in Merzouga. Een dag eerder had ze tijdens de vierde etappe te maken gekregen met duinenziekte en uitdrogingsverschijnselen. “Het ging weer super”, zei ze. “De zesde tijd vandaag, maar vooral weer helemaal fit. We hadden twee lekke banden en hebben even moeten zoeken in een rio, maar verder hebben we niks meegemaakt. Gisteren was natuurlijk wel even schrikken, maar ik ben goed geholpen en daardoor ben ik er al snel weer bovenop. Ik voel me goed.” Prooi Bij de trucks was de etappewinst een prooi voor Dakar-veteraan Italiaan Claudio Bellina. Gisteren nog tweede, slaagde hij er deze keer wel in de proef als snelste af te leggen. Hij bleef Egbert Wingens twee minuten en 37 seconden voor. “Jammer. Het had de eerste plek moeten zijn”, zei Wingens. “Maar het ging vandaag goed. Anders staan we geen twee minuten achter hem. We hebben lekker gereden, hard gereden.” De omstandigheden waren dan ook stukken beter, zei hij. “We hadden geen zandstormen zoals gisteren. Daar zijn we toen een uur op verloren en daardoor moesten we vandaag bijna achterin starten. In het begin hebben we regelmatig stof gehad. En het was goed opletten in de duinen met andere rijders inhalen, maar dat ging goed.” Dakar-waardig Al met al was Wingens goed te spreken over de race door de Marokkaanse Sahara. “Ik vind het een mooie rally. De duinen en de paden die je hier moet rijden zijn stevig. Ze zijn zeker Dakar-waardig. De snelheid en de moeilijkheid van de etappes komen aardig in de buurt.” De Brabander staat nu op de derde plaats in het truck-klassement, op 13.36 minuten van landgenoot Eimbert Timmermans. Die hoopt hij vanzelfsprekend nog te grazen te nemen, de komende dagen. “We gaan ons best doen. Eimbert ook. Dus dat komt helemaal goed.” De derde plek bij de trucks was voor Igor Bouwens, goed voor de winst in de eerste vier etappes. Die derde plek was nog knap trouwens, want de Belg kreeg dinsdagavond namelijk ná de etappe te kampen met een voedselvergiftiging. Een dag later wist hij de schade evenwel te beperken tot een kleine zeven minuten. Vier van de vijf etappes gewonnen Bij de auto’s ging Mathieu Serradori er weer eens vandoor met de dagzege. De Fransman won tot dusver al vier van de vijf etappes. Zijn landgenoot Simon Vitse werd tweede, na zijn winst op dinsdag. Beste Nederlander was Mike van Eikeren. Hij werd zesde en staat op een uitstekende tweede plaats in het klassement bij de auto’s. Bij de motoren was er een nipte dagzege voor de Fransman Amaury Baratin. Hij was Valentin Sertilhanges twintig seconden net te snel af. Donderdag staat de rallykaravaan een proef van 205 kilometer te wachten met start en finish in Merzouga. Weliswaar relatief weinig kilometers, maar héél veel duinen.

Mitchel van den Brink heeft uitstekende zaken gedaan in de Morocco Desert Challenge (MDC). De Nederlandse coureur won dinsdag de vierde etappe in de SSV-klasse en blijft tweede in het algemeen klassement. Dat is knap, want Van den Brink was met zijn navigator Bart van Heun voor de tweede dag op rij ook de prototypes (T3) te snel af in de Sahara. “We zijn hartstikke blij met het resultaat”, was de logische reactie van de Nederlander na de rit van Tissint – Tazzarine. “We staan aan de leiding van het klassement T4 en we proberen ons ook te meten met de T3’s, zoals die van Erik van Loon en nog een aantal anderen.” “Die kunnen tien kilometer per uur harder, maar in de technische stukken hebben we vandaag een mooie slag kunnen slaan.” Zestig kilometer rechtdoor Toch had het niet veel gescheeld of hij had de zege moeten laten aan Van Loon, die uiteindelijk op 24 seconden tweede werd, maar ruim voor nummer drie Gert Huzink eindigde. “We hadden een stuk dat zestig kilometer rechtdoor was en met snelle stukken. Daar reed hij veel van zijn achterstand op ons dicht. De stage had niet tien kilometer langer moeten duren.” Goed, zover kwam het dus niet. Bovendien, zo schetste Van den Brink, komen er nu etappes met meer zand aan. “Hopelijk kunnen we daar de schade beperken omdat de T3’s daar normaal gesproken minder van hun snelheid kunnen profiteren.” “In de duinen zijn we sterk. Maar hopen we dat we daar nog een slag kunnen slaan.” Al wilde hij zich zeker niet rijk rekenen. “Een T3 blijft een prototype met meer vermogen.” Ziek Voor Erik van Loon was het klassement in Marokko dinsdag even iets minder belangrijk als normaal, want zijn vrouw Anja, tot en met maandag bezig aan een uitstekende MDC, werd ziek in de duinen en moest de proef verlaten. Zij bezocht ter controle de medische staf. “Anja werd niet goed in de duinen, waarschijnlijk iets van wagen- of duinenziekte”, aldus Van Loon. “Dat is heel vervelend. Toen de helikopter bij haar kwam, was ze ook uitgedroogd. Daarom hebben ze haar meegenomen ter controle.” “Ik heb haar net gesproken en het gaat naar omstandigheden goed. Hopelijk voelt ze zich snel weer wat beter.” Andere winnaar bij de auto’s Bij de auto’s moest Fransman Mathieu Serradori voor het eerst de etappezege aan een ander laten. Deze keer was zijn landgenoot Simon Vitse hem te snel af. Beste Nederlander was Mike van Eikeren, die derde werd. Bij het voornamelijk Nederlands-Belgische onderonsje bij de trucks ging Igor Bouwens in zijn Iveco onverdroten voort met winnen. De Belg scoorde zijn vierde etappezege op rij. De Italiaan Claudio Bellina eindigde net als maandag tweede. De derde plek was deze keer voor Giso Verschoor in zijn Renault.   Bij de motoren viel eens andere winnaar te melden dan de dominante Portugees Pol Tarrés, die de eerste drie etappes won. Deze keer ging de ritzege naar Betrand Gavard op zijn Husqvarna. Tarrés hield de schade beperkt en finishte als tweede. Woensdag staat de vijfde etappe op het programma. Die voert van Tazzarine naar Merzouga en kent een special van 261 kilometer.

Mitchel van den Brink heeft maandag de derde etappe van de Morocco Desert Challenge (MDC) op zijn naam geschreven in de SSV-klasse. De Nederlander was in zijn Can-Am Maverick X3 zelfs de T3’s te snel af. Zo werd Erik van Loon tweede op zeventien seconden. Met Anja van Loon op de derde plek was het een volledig oranje gekleurd podium.  Wat de zege van Van den Brink extra cachet gaf was het feit dat hij in zijn T4 maximaal 125 kilometer per uur mag rijden, terwijl de maximumsnelheid van een T3 is beperkt tot 135 kilometer per uur.  “Het was een lange etappe met veel stenen. We hebben op negentig procent van onze capaciteit gereden omdat we de buggy wilden sparen”, aldus Van den Brink.  “Deze aanpak heeft goed uitgepakt, aangezien veel concurrenten te kampen hadden met technische problemen. Bart (van Heun, red.) heeft opnieuw uitstekend werk geleverd, ondanks dat dit pas zijn derde etappe is waarin hij navigeert.” Bij de motoren maakte Pol Tarrés er drie op een rij van. De Portugees kwam op zijn Yamaha 16.52 minuten eerder binnen dan nummer twee Amaury Baratin. In het klassement heeft hij nu een voorsprong van 1 uur en 23 seconden op diezelfde Baratin. Ook bij de auto’s zagen we voor de derde dag op rij dezelfde winnaar. De Fransman Mathieu Serradori was te snel voor de Belg Vincent Thijs, in de tweede etappe nog derde, en Mike van Eikeren, die met Marcel Snijders in de bijrijdersstoel derde werd. Ook bij de trucks begint zich de dominantie van één rijder af te tekenen. De Belg Igor Bouwens was in zijn Iveco voor de derde dag op rij de snelste. Deze keer werd Claudio Bellina uit Italië tweede, voor Egbert Wingens, die derde werd. De Nederlander staat ook derde in het klassement op iets meer dan zes minuten van zijn landgenoot Eimbert Timmermans.  “Het was vandaag feche feche, stof stof”, blikte Wingens terug. “De eerste anderhalf uur hebben we echt te veel in het stof gezeten. Het is wat dat betreft echt een Marokkaanse dag geweest. Het was ook heel veel stuiteren. We hebben echt afgezien.”  “We hadden gehoopt bij Bellina in de buurt te zitten, maar na een halfuur hadden we al een klapband. Verder doet de truck het goed. Ik kan niet anders zeggen. We gaan ons best doen om minimaal nog een plek te stijgen in het klassement.” Dinsdag wacht de vierde etappe van de MDC. Dan staat een rit van Tissint naar Tazzarine op het programma. Volgens de organisatie bevat deze etappe, met een special van 272 kilometer, een mooie mix van snelle tracks en enkele off-road secties en veel parallelle sporen.

Erik van Loon blijft aan de verwachtingen voldoen in de Morocco Desert Challenge (MDC). De Nederlander won zondag namelijk ook de tweede etappe in de SSV-klasse. Mitchel van den Brink zat hem op de hielen en werd op een kleine minuut achterstand tweede. Bij de trucks was de  Belg Igor Bouwens opnieuw de snelste. Egbert Wingens werd tweede, voor nummer drie Eimbert Timmermans. De nummers één en twee bij de auto’s waren opnieuw Mathieu Serradori en Simon Vitse. De Belg Vincent Thijs werd derde. Bij de motoren was Pol Tarrés opnieuw de beste. De tweede etappe van de MDC voerde van het strand van Plage Blanche naar Tadachacht/Assa en bevatte een proef van 363 kilometer. Het was de eerste serieuze krachtmeting van deze editie van de MDC na de slechts 85 kilometer lange proloog van zaterdag. Erik van Loon toonde opnieuw de potentie van zijn Can-Am Maverick X3. Al had Van Loons team de limiter wat veiliger afgesteld met het oog op de rest van de rally. “Daardoor reden we maar 132 kilometer per uur. Als je dan met z’n drieën tegelijk start, dan kan dat een nadeel zijn. Maar dat viel mee doordat er wat probleempjes waren bij de concurrentie, dus we waren als eerste van het strand af”, aldus Van Loon die zijn vrouw Anja knap als vijfde bij de SSV’s zag finishen. “Daarna wilden we met marge rijden en dat ging gewoon goed. Op een snel stuk raakten we een steen en reden we lek, daar hebben we 12 minuten verloren omdat het gat waar de jack in moet, dicht zat. Na de neutralisatie moesten we 7,5 minuut goed maken op Van den Brink en die hadden we na 70 kilometer al te pakken. Uiteindelijk zijn we bijna 4 minuten sneller aan de finish. South Racing heeft in 3 weken tijd echt een ongelofelijk goede auto gebouwd!” De strijd bij de vrachtwagens is vooral een Nederlands-Belgisch onderonsje, waarbij de Belg Igor Bouwens voorlopig de regie voert. Achter hem loste Wingens van het DDW Rallyteam zondag Timmermans af op de tweede plaats. En dat deed hem uiteraard deugd. “Strak gereden en rustig aan naar voren vandaag”, postte het DDW op zijn Facebookpagina. In het auto- en buggy-klassement vinden we de nummer drie van gisteren, Ronald van Loon, terug op de veertiende plek. Beste Nederlander was Mike van Eikeren op de vijfde plaats. Maandag wacht de derde etappe van de Morocco Desert Challenge. Die voert van Tadachacht/Assa naar Tissint met een special van 361 kilometer. 

Ronald van Loon heeft een uitstekende eerste dag in de Morocco Desert Challenge (MDC) achter de rug. De Nederlander van Oase Motorsport eindigde zaterdag de proloog van Agadir naar Plage Blanche als derde bij de auto’s en eerste in de T1-klasse “Het ging super. Vanaf de start reden veel deelnemers verkeerd, maar wij niet, gelukkig”, deed een opgetogen Van Loon zijn verhaal. “Van tevoren hadden we al bepaald dat we vanaf het eerste moment een full pull zouden doen voor een goede startpositie voor morgen. Maar zo goed had ik het niet verwacht. Ik ben er heel blij mee.” Goede startpositie Met die goede startpositie is het dus bepaald goed gekomen voor Van Loon en zijn navigator Erik Lemmen. Met een proef van 85 kilometer was de lengte te overzien, zoals dat gaat bij een proloog. Van Loon had ervan genoten. “Het was een supermooie proef. Er zat alles in. Op het begin hadden we een kleine stukje duinen, daarna mooie zandpaden, maar ook een paar ‘twisty trackjes’. Ik vind het knap dat de organisatie deze route gevonden heeft. Ik heb hier al zes keer meegedaan en zo gevarieerd heb ik het nog nooit gezien. En dat in een proef van maar 85 kilometer.” En dan dus ook nog een topresultaat. Want dat is wat telt, uiteindelijk. Besefte ook Van Loon, die meedoet in een Red-Lined VK. “Voor ons is dit een droomstart in de T1. Dit is de best mogelijke plek. Wij hebben kleine wielen en de eerste twee bij de auto’s hebben grote wielen, dus beter was voor ons niet haalbaar.” Perspectief Het perspectief is vooralsnog dus ronduit uitstekend. Maar, zoals dat gaat in de wereld van de rally raids, was – wat dat perspectief betreft – enige voorzichtigheid geboden. “Het is pas de eerste dag van de acht, dus ben ik natuurlijk voorzichtig over wat deze rally voor ons mogelijk is. We proberen hem constant te rijden en dan komt het vast wel goed.” Om even later, als fanatiek sportman, er toch een ferme ambitie tegenaan te gooien. “De T1 wil ik gewoon winnen en de etappes constant in de top vijf rijden bij de auto’s.” Wat de zondag betreft verwachtte Van Loon dat hij een stuk harder kon dan de buggy’s. “Als het een beetje normale proef is, mogen we een stuk harder”, zei hij over de rit van Plage Blanche naar Tadachacht/Assa die voorzien is van een 363 kilometer lange proef. “Op een echte buggyproef kan het zomaar anders zijn. We bekijken het van dag tot dag en dan zien we het wel. We hebben een goed begin gemaakt!”

Erik van Loon heeft voor Nederlands succes gezorgd tijdens de proloog van de Morocco Desert Challenge (MDC). De rit, die voerde van Agadir naar Plage Blanche, kende een 85 kilometer lange proef waarmee de coureur uit Eersel wel raad wist. Hij pakte de dagzege in de SSV-klasse. Bij de trucks was Timmermans goed voor de tweede plaats achter winnaar Igor Bouwens uit België. Fransman Mathieu Serradori won het klassement bij de auto’s. Bij de motoren was Pol Tarrés, de nummer drie in de eindstand van vorig jaar, de beste. Oranje podium  Het SSV-podium in de proloog was volledig oranje gekleurd, aangezien Gert Huzink beslag legde op de tweede plaats en Mitchel van den Brink derde werd, overigens samen goed voor vijf etappezeges bij de trucks in de afgelopen Dakar Rally. “Het was een mooi proefje met van alles wat”, zei Van Loon die in een nieuwe Can-Am Maverick X3 de MDC rijdt. “De navigatie was moeilijk, we hebben een paar keer moeten zoeken. Daarmee hebben we niet veel tijd verloren. Zo’n 11 kilometer voor de finish hadden we een lekke band, die liep van de velg, maar hebben we de finish mee kunnen halen. De auto is hagelnieuw, maar deed het prima. Als je dan ook nog de snelste tijd neerzet dan kun je alleen maar blij zijn.” Ook de vrouw van winnaar Van Loon, Anja deed het in deze drukbezette klasse niet onverdienstelijk. Zij werd met haar navigator Wouter de Graaff achtste. Bij de auto’s flankeerde Ronald van Loon (T1) naast winnaar Serradori op het podium. De Brabander was goed voor de derde plaats in het Marokkaanse zand. Rik van den Brink en Maik Willems hadden in deze categorie ook een goede dag. Zij werden respectievelijk vierde en vijfde. De tweede etappe start zondag op het strand van Plage Blanche voor de rit naar Tadachacht/Assa. Met een proef van 363 kilometer zullen de onderlinge verhoudingen voorzichtig duidelijk gaan worden.

De Morocco Desert Challenge (MDC) gaat zaterdag van start en als het aan de organisatie ligt, is de editie van dit jaar een stuk veiliger. Vanwege het overlijden van Laurent Lichtleuchter en Bram van der Wouden vorig jaar, heeft ze de veiligheidsregels aangescherpt voor de roemruchte offroad-rally door de Sahara.   Zo moet elke deelnemer nu een harttest hebben ondergaan. Ook is een airbagvest dragen verplicht en krijgen deelnemers tijdens de race te maken met medische controles. Verder is er een snelheidslimiet van 135 kilometer per uur voor de SSV’s, om het risico op een nieuwe crash, zoals die van Lichtleuchter vorig jaar, te verkleinen.   De technische en administratieve controle is sinds donderdag in volle gang. In totaal hebben 155 teams zich ingeschreven voor zes categorieën, waarvan 53 SSV’s, 44 auto’s, 35 motoren en 9 trucks. De overige 14 doen mee aan niet competitieve raid-klassen.   De rally wordt verreden over acht etappes van in totaal 3000 kilometer. De start is op vrijdag 11 april in Agadir en de finish is op vrijdag 20 april in Ain Ben Mathar.   Net zoals in de voorgaande jaren kan de MDC weer rekenen op een groot aantal Nederlandse en Belgische deelnemers. Bij de SSV’s zien we bijvoorbeeld weer veel bekende namen.   Zo bestuurt Dakar-trucker Gert Huzink een Can-Am Maverick X3. Hij werd vorig jaar tweede achter collega-Dakar-trucker Mitchel van den Brink. De titelverdediger – dit jaar derde bij de trucks in de Dakar Rally – doet ook dit jaar weer mee in een SSV.   Erik van Loon is ook van de partij, net zoals zijn vrouw Anja. Dat belooft in deze categorie weer een mooie knokpartij.   Bij de auto’s staat de winnaar van vorig jaar, Mathieu Serradori, aan het vertrek met een potente Century CR7. Ook de runner-up van 2023, Simon Vitse is erbij. Hij bestuurt een Optimus. Wat de Nederlanders betreft, vinden we in deze categorie onder anderen ook Ronald van Loon, Mike van Eikeren en Dakar-veteraan Maik Willems. Namens de Belgen zijn onder meer Vincent Thijs en Erwin Imschoot van de partij.   Kijken we naar de vrachtwagens, dan zien we dat het een voornamelijk Nederlands-Belgisch onderonsje wordt. Van de negen equipes staan er maar liefst vijf Nederlandse en drie Belgische aan het vertrek, zoals RR Belgica met Steve Ingels achter het stuur van zijn MAN TGA 480. Eén van de andere deelnemers is good old Eimbert Timmermans. Winnaar van vorig jaar Vick Versteijnen is er dit jaar niet bij.   Bij de motoren doen dit jaar geen Nederlanders en Belgische deelnemers mee. Ook de winnaar van vorig jaar, Lorenzo Santolino en de nummer twee Rui Goncalves zijn er niet bij. Pol Tarrés, derde in 2023, geldt op zijn Yamaha XTZ690 nu als één van de grootste kanshebbers op de zege. De volledige deelnemerslijst bekijk je hier!

BEEK EN DONK  – De organisatie was donderdag speciaal naar Nederland gevlogen om de TransAnatolia Rally te promoten onder geïnteresseerden in Nederland en Vlaanderen. Diezelfde avond deed zij bij RVL Auto’s in Beek en Donk haar verhaal en slaagde er prompt in enkele belangstellenden te interesseren voor de budgetvriendelijke rallyraid in Turkije. Een man of dertig had zich in Beek en Donk verzameld om zich te laten informeren over deze relatief onbekende wedstrijd, die dit jaar toch al zijn veertiende editie beleeft. “Er is interesse”, constateerde communicatie-manager Gökhan Basiplikci tevreden. “We moeten ergens beginnen. Dit is de eerste stap en we zijn blij dat we hier vandaag zijn. Dit zal een positieve impact hebben. Hopelijk kunnen we dit jaar rekenen op een paar deelnemers uit Nederland.” SSV-klasse De organisatie heeft vooral haar zinnen gezet op deelnemers in de SSV-klasse. Basiplikci: “In voorgaande jaren hebben we al Nederlandse motorcoureurs gehad en quad-rijders. Het zou mooi zijn als we dit jaar ook SSV-rijders uit Nederland kunnen verwelkomen. We hebben grote mogelijkheden en daarnaast uitstekende veiligheidsvoorzieningen en een uitstekende technische ondersteuning.” Behalve tweevoudig Dakar-winnaar Gerard de Rooy was ook Dakar-deelnemer Ronald van Loon één van de belangstellenden. Hij hoorde het verhaal van de organisatie tevreden aan. “Ik was verrassend enthousiast aan het einde van de presentatie”, zei hij. “Het unieke aan deze rally is dat die een keer wat anders is dan wat we gewend zijn. We kennen landen als Marokko, Tunesië en Saudi-Arabië. Turkije is een land waar we voor de rallysport normaal niet over nadenken. Maar als ik dit hoor en zie, is het een heel mooi land om een keer te gaan kijken en te gaan rallyrijden.” Mooie routes De TransAnatolia Rally wordt gehouden van 31 augustus tot en met 7 september. Voor Van Loon is dit jaar nog meedoen wat te kort dag vanwege zijn deelname aan de Dakar, gaf hij aan. Maar in de toekomst wil hij graag erbij zijn. “Dit is terug naar het oude ultieme rallyrijden dat puur draait om mooie routes.” Een mooie bijkomstigheid is dat het transport goed geregeld is vanuit Venlo, constateerde hij. “En kostentechnisch is het één van de interessantste rally’s die toch wel serieus is. Ik denk dat het een goede rally is voor Nederlanders omdat er weinig alternatieven zijn. En op onbekend terrein. Dat maakt het extra interessant.”

SON EN BREUGEL – Rallymaniacs is officieel mediapartner geworden van de TransAnatolia Rally. Het bedrijf uit Son en Breugel heeft een driejarig contract getekend met de organisatie van deze achtdaagse rallyraid in Turkije.   Als mediapartner van de wedstrijd zet Rallymaniacs zich in om potentiële Nederlandse en Vlaamse deelnemers te interesseren in deze gevarieerde rallyraid. Ook volgt het bedrijf de rally op de voet om uitgebreid verslag te doen van de prestaties van de Nederlandse en Vlaamse deelnemers.   “We zijn er heel trots op dat we gevraagd zijn Benelux-agent te worden voor de TransAnatolia Rally. Deze rally is bedoeld voor amateurs en nog niet bijzonder bekend binnen de Benelux, ondanks dat er in elke klasse gestreden wordt”, zegt Roel Engel, eigenaar van Rallymaniacs.   Rallymaniacs informeert en faciliteert fans en deelnemers rondom rallyevenementen wereldwijd. Engel: “Daar past deze samenwerking dan ook goed bij. Door de TransAnatolia Rally toe te voegen als exclusieve partner, bieden we weer iets nieuws aan. Zo blijven we ons ontwikkelen en verbreden we ons aanbod.”   Blij met de samenwerking De organisatie is vanzelfsprekend blij met de samenwerking met Rallymaniacs. “We hebben al veel coureurs uit landen als Italië en Spanje. We voegen graag deelnemers uit Nederland en Vlaanderen eraan toe”, verklaart communicatie-manager Gökhan Basiplikci de samenwerking.     Veelvoudig Dakar-deelnemer Thomas de Bois ontdekte de rally al jaren geleden. Dit jaar staat de motorcoureur in Turkije aan de start voor zijn tiende TransAnatolia Rally. “Ik ben gek van het land, de gastvrijheid, de cultuur en de historie”, verklaart hij zijn vele deelnames.   “Je hebt er zulke mooie routes. De organisatie is top en je krijgt goede roadbooks. Iemand die avontuur zoekt en ambities heeft om verder te komen in de rallywereld, is bij de TransAnatolia aan het goede adres. Dat er al veel Dakar-deelnemers aan hebben meegedaan, zegt iets over de kwaliteit van de rally.”   Transfers Om de voertuigen in Turkije aan de start te krijgen, werkt de organisatie samen met een logistiek bedrijf. Voor een meerprijs zorgt deze partner voor de transfers van Triëst naar Mersin en terug. Dit is inclusief de douaneformaliteiten. Op verzoek kunnen ook andere noodzakelijke transfers (bijvoorbeeld van Nederland of Vlaanderen naar Triest) geregeld worden.   De veertiende editie van de TransAnatolia wordt dit jaar gehouden van 31 augustus tot en met 7 september. De achtdaagse route voert van Mersin naar Van. Volgens Gökhan Basiplikci kunnen deelnemers rekenen op een gevarieerde route van bijna 3000 kilometer. Die voert door bergen, bossen, dorpjes en historische locaties.   “Het is niet alleen een race, het is een spectaculaire reis door de verbazingwekkende geschiedenis, natuur, cultuur en gastvrijheid van Anatolië”, zegt Basiplikci. “Onze deelnemers reageren altijd heel enthousiast op de indrukwekkende en afwisselende natuur.”   Op donderdag 28 maart houdt Rallymaniacs een informatieavond over de TransAnatolia Rally bij RVL Auto’s aan de Bosscheweg 34 in Beek en Donk. Ook twee leden van de organisatie zijn daarbij aanwezig. Iedereen die meer wil weten over deelname en transportmogelijkheden kan zich aanmelden via info@rallymaniacs.nl. De bijeenkomst begint om 20.00 uur.

Hij won in januari de Dakar Classic-klasse en deed dat ook nog eens in de meest prestigieuze H4-categorie. Daarmee was Jaap Bolk de eerste Nederlander ooit die een eindoverwinning claimde bij de Classic-deelnemers. En dat in een unieke bio-ethanol aangedreven Mitsubishi Pajero Evolution Mivec. Dakar-winnaar Nassr Al-Attiyah was er ondersteboven van.   “Ik heb als eerste in de wereld de volledige rally op ethanol gereden; ik wil altijd iets dat een ander niet heeft. En ik heb nog gewonnen ook”, zegt Jaap trots. Dat is dan slechts het meest zichtbare deel van het verhaal. Wat er verborgen zit onder dat begeerde cijfer één, is minstens zo interessant. Of opmerkelijk, zo je wil. Jaap had namelijk met tegenslagen te maken gekregen waarop een ander waarschijnlijk zou zeggen: ‘laat dan maar zitten, die rally’. Zo niet Jaap. Wat was er gebeurd? Twee paar maanden van tevoren moest hij zijn beide monteurs onverwacht vervangen en dus moesten er hals over kop twee nieuwe komen. Jaap: “Zij moesten de auto natuurlijk nog helemaal leren kennen. Ze hebben hem heel goed bekeken en hebben daarna nog onderhoud gepleegd.” Tekstberichtje Alles opgelost dus? Nou, nee. Via een tekstberichtje zegde zijn navigator een week voor de rally af. Jaap was not amused, maar hij was vastbesloten zijn bio-ethanol-avontuur tot een succes te maken. De coureur van het Bolk Dakar Rally Team plaatste een advertentie op Facebook. “Ik kon uit 40 tot 45 navigators kiezen. Net na de kerst heb ik er een paar laten komen.” Zo kroop de jonge Twan Vollebregt in januari op de bijrijdersstoel in de Saoedische woestijn. Deelname aan de reguliere Dakar zat er voor Jaap helaas niet in. “Dat was nooit voor me weggelegd. De Classic was wel betaalbaar. En je hebt dezelfde schik. Ik denk nog wel meer”, zegt hij. Dat de klasse voor historische Dakar-voertuigen ‘gemakkelijker’ zou zijn dan de reguliere rally, berust op een groot misverstand, bezweert de inwoner van Driebruggen. “Deze auto reed in de jaren negentig de Dakar. Dat was toen een nieuwe auto. Nu is hij 27 jaar oud. Maar de Dakar is wel vele malen zwaarder geworden. Dit jaar was de zwaarste ooit. Zeker de duinenpartijen. We hadden ook veel stenen en keien.” Uitdaging En dan was er ook nog de uitdaging van de rally uitrijden met een bio-ethanol-aangedreven krachtbron. Dat is dus gelukt. Wat heet. “We hebben in de afgelopen Dakar vijf overwinningen geboekt. Zo zien wij dat. Want we hebben moeten rijden met nieuwe monteurs, met een nieuwe navigator, we hebben de Dakar uitgereden, we hebben onze klasse gewonnen. En dat hebben we gedaan op bio-ethanol.” Dat van die bio-ethanol was een extra moeilijkheid. Want kon je met een voor ethanol aangepaste auto wel de hele Dakar rijden? Jaap ging de uitdaging graag aan. “We weten allemaal dat de Dakar in 2030 schoon moet zijn. Met ethanol rijd je C02-neutraal. Je moet dan wel de tank, leidingen, keringen, motormanagement en motor aanpassen. We hebben van tevoren weinig kunnen testen, maar ik rijd al jaren met een Audi A1 toerwagen op ethanol en daarmee heb ik nog nooit probleem gehad.” Zijn wonderlijke prestaties kwamen hem tijdens de rally op belangstelling te staan van Nasser Al-Attiyah, met zijn vijf Dakar-zeges toch niet de minste. “Hij was helemaal onder de indruk over onze auto. We hebben er wel drie kwartier over gepraat, ik vermoed dat hij er ook wel oren naar heeft. We hebben nu bewezen dat de Dakar CO2-neutraal gereden kan worden, door iedereen.” Dakar Classic rijden met een huurauto Komend jaar is Jaap er opnieuw bij. Waarschijnlijk met een andere auto. Zijn twee Mitsubishi’s Pajero Evolution Mivec wil hij dan verhuren. “Inclusief monteurs, tickets en service. De rijders komen bij ons in het team en hoeven alleen maar in het vliegtuig te stappen. De rest regelen wij. Ook kunnen ze de eigen sponsors meenemen en op de auto zetten. Het is echt zorgeloos instappen.” Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met info@bolkdakarrallyteam.com

In 2025 betreedt Dacia als autofabrikant het World Rally-Raid Championship, waar drie teams onder leiding van ervaren coureurs Sébastien Loeb, Cristina Gutierrez Herrero en Nasser Al-Attiyah strijden om de overwinning in deze prestigieuze rally. De auto waarmee Dacia de uitdaging aangaat, draagt de naam Sandrider. Deze bolide wordt aangedreven door koolstofarme energieoplossingen, zoals synthetische brandstoffen, en biedt zowel hoge prestaties als een lage milieu-impact. Het robuuste ontwerp van de Sandrider omvat een versterkt, lichtgewicht stalen buizen chassis, carrosseriedelen van carbon en 4×4 wielaandrijving met een verbeterde gewichtsverdeling aan de voorzijde. Innovatieve technologieën, veelzijdige aanpassingen en een milieubewust ontwerp maken de Sandrider een serieuze kanshebber in de rally. Dacia’s toewijding aan duurzaam racen komt tot uiting in het gebruik van gerecyclede materialen en efficiënte brandstoftechnologieën. Het team De drie teams, elk onder leiding van ervaren coureurs, gaan vol ambitie de Dakar Rally tegemoet. Cristina Gutierrez Herrero, een leidende vrouwelijke figuur in de off-road rallysport, zal haar talenten inzetten met bijrijder Pablo Moreno Huete. Sébastien Loeb, de meest succesvolle rallycoureur ooit, vormt een team met bijrijder Fabian Lurquin. Nasser Al-Attiyah, een legende van de Dakar, wordt bijgestaan door zijn indrukwekkende palmares, waaronder vijf overwinningen in dit iconische evenement. Samen vormen zij The Dacia Sandriders. 

Een walk in the park kun je geen enkele etappe van de Dakar Rally noemen, maar Stefan Carmans zorgde er vrijdag voor dat ook de laatste etappe van de woestijnrally in Saoedi-Arabië er voor hem één zonder problemen was. Het resultaat van de coureur van CSA Racing: de 48ste plaats in de daguitslag bij de auto’s en de 34steplaats overall. “Ik ben er heel trots op. De voldoening was groot toen ik over de finish kwam. Een beetje emotioneel ook”, bekende de Belg. “Twee weken giert de adrenaline door je lichaam. Die valt dan ineens weg. Het was ook mijn eerste Dakar. En dan heb ik ook nog de tweede plaats bij de rookies. Dat is niet niks. Dat had ik niet durven vermoeden.” Terugblikkend is de Dakar Rally voor Carmans veel beter verlopen dan gedacht. “Het is top geweest. Ik wilde alleen finishen. Als ik de rally op voorhand had moeten uitschrijven, had ik hem niet beter kunnen schrijven als ik hem gereden heb.” Eén lekke band Hij had welgeteld één lekke band. Carmans: “Ik heb geen onnodige risico’s genomen. Het resultaat was ondergeschikt. De snelheid kon hoger. Als ik iets meer risico had genomen, had ik misschien vijf of tien plaatsen hoger kunnen eindigen. Maar dan had ik er ook uit kunnen liggen.” Vandaar ook dat hij de relatief korte etappe van vandaag (328 kilometer) voorzichtig heeft gereden. “Ik had wat last van spanning. Je weet dat de finish dichtbij is. Je wil dan extra voorzichtig rijden. Gelukkig is er niks verkeerd gegaan. We hebben de proef rustig uitgereden. Het is een mooie Dakar geweest.” Grenzen verleggen Hij heeft genoten van een wedstrijd rijden op het hoogste niveau. En dan ook nog in een Dakar die door veel deelnemers één van zwaarste rally’s ooit wordt genoemd. “Dat speelt ook in je hoofd. Dat ik in deze omstandigheden kan blijven presteren geeft een heel goed gevoel. Het gaat om je grenzen proberen te verleggen en je te meten met andere in dezelfde sport. In dit geval is dat dus de rallysport. Dakar uitrijden was een droom.” Hij benadrukte dat het zeker niet alleen zijn prestatie was. “Maar ook die van mijn co-piloot (Arjan van Tiel, red.) en mijn hele team. We hebben van tevoren een mooi team in elkaar gestoken. Het hele team heeft bijgedragen aan dit resultaat. Ik kon op mijn team vertrouwen dat de auto elke dag volledig in orde aan de start stond. Dan kun je de weinig rust die je hebt ook echt benutten.” Alles klopte Achteraf concludeerde hij dat zijn team CSA Racing ‘heel goed was voorbereid’. “Je weet nooit of je planning gaat lopen als je bedacht hebt. Maar alles klopte. Elk mogelijk probleem hadden we op voorhand al besproken. En mijn vrouw heeft me de hele rally gesteund. Ze is gedurende de ganse rally in het bivak geweest.” Vanavond heeft hij in finishlocatie Yanbu een barbecue met de Nederlandse deelnemers. “Daar ben ik wel aan toe. De vermoeidheid begon vat op me te krijgen de laatste dagen.” Zaterdag vliegt hij terug naar België, op weg naar zijn woonplaats Lummen. “Daar zullen we wel een fles champagne opentrekken”, refereerde hij eraan dat in Saoedi-Arabië een alcoholverbod geldt. Of er voor hem een vervolg komt in de zwaarste rally ter wereld? “Laat me er even over nadenken. Het hangt ervan af hoe fel ik besmet ben met het Dakar-virus. Ik ga nu eerst een paar dagen rust nemen. Gelukkig recupereer ik heel snel.”

De relatief korte laatste etappe bracht Maik Willems vrijdag niet van zijn à propos in de 46ste Dakar Rally. In het mulle zand van Saoedi-Arabië stuurde de coureur van het Bation Hotels Dakar Team zijn Toyota Hilux naar de 45ste plaats in de daguitslag bij de auto’s. Dat was goed voor de 29ste plaats in het eindklassement. En daar was de hotelondernemer maar wat blij mee. “Negenentwintigste!”, riep hij naar zijn navigator Robert van Pelt in het bivak in Yanbu toen hij de uitslag hoorde. “Toch leuk dat we bij de eerste dertig zijn geëindigd. Ik denk dat het mijn derde beste resultaat is. Ik ben ook een keer 24ste en 26ste geworden. Tussen die kanonnen van auto’s ben ik best een beetje trots op dit resultaat.” Na vijftien dagen zwoegen in het woestijnzand van Saoedi-Arabië was het nu toch echt uit met de pret. “Perfecto”, zei Willems. “Vandaag was het een rondje rond de kerk. Het was niet heel bijzonder. Prima. Al zag ik toch weer een deelnemer op zijn dak. Sommige mensen nemen die laatste dag toch heel serieus.” Verscheidenheid Terugblikkend kon hij niet anders zeggen dan dat het ‘een geweldige Dakar’ was. “Het was ook een heel mooie Dakar. Met name vanwege de verscheidenheid. Alles hebben we gezien hier: gigantische duinenpartijen, canyons, bergen, bergpassen, stukken trial over de rosten, het Empty Quarter.” “Ik vond de route super. Het was wel hartstikke zwaar. Eén van de zwaardere Dakars die ik heb meegemaakt. Het was ook verrekte lang elke dag. Heel vaak etappes van 400 kilometer-plus en soms tegen de 500 kilometer aan. Lange dagen dus en dan moet je goed geconcentreerd blijven.” Neusje van de zalm En zeker ook vanwege de concurrentie, die een stukje intenser was dan hij had verwacht. “Ik dacht dat ik het neusje van de zalm had met deze auto. Maar er reden er nog zeventig rond die het neusje van de zalm hebben. Het wagenpark is zo gigantisch geëvolueerd. We hebben superspul en dat betekent dat er ontzettend hard gereden wordt. Dat schiet dus niet op, want je eindigt op dezelfde plek als altijd.” Wat hem was opgevallen aan de route was dat het een Dakar was van ‘heel veel stof’. “Nou, dan is het zicht dus slecht. Dat maakt het ook weer heel leuk. Ik vond het ook echt een heel leuke Dakar.” Of het de mooiste was van de tien die hij er intussen heeft gereden? “Dat moet je niet vragen aan iemand die net over de finish is gekomen. Dan is elk jaar de mooiste. Elk jaar is het weer anders.” Gezellig barbecueën Morgenmiddag vliegen Willems en zijn team terug naar huis. “Maar eerst gaan we vanavond gezellig barbecueën in het bivak. Daarna gaan we de zaak rustig inpakken en vannacht slapen we in een hotel. Morgenochtend gaat de auto op de boot en maandag ga ik weer aan het werk. De Dakar moet ook betaald worden.” En volgend jaar is hij er weer bij, beloofde Willems. “Honderd procent zeker. Ik zou het jaar niet willen beginnen zonder een Dakar. Je krijgt hier een super-reset voor de rest van het jaar. Tijdens de Dakar is niks belangrijker dan finishen. Je wereld is dan zo klein dat je bijna iedereen kent.” Dat wordt de komende dagen dus afkicken.  “Ik heb al tegen mijn vrouw gezegd: ‘zet het tentje maar klaar in de tuin’. Dan is de overgang niet zo groot.”

Een hattrick was het doel, maar de elfde etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië draaide uit op een rit vol problemen voor Gert Huzink. De truck-coureur van het Jongbloed Dakar Team, die etappe negen en tien nog had gewonnen, kwam donderdag na het nodige oponthoud als twintigste over de finish. “Het was een zware proef. Het was echt moeilijk”, zei Huzink in het bivak in Yanbu. Daarmee doelde hij overigens niet eens op zijn rug. Die had hij een dag eerder verdraaid bij een knal in een gat. “Met de rug ging het vandaag redelijk goed, zolang ik maar pijnstillers bleef eten.” Nee, de sores van donderdag waren steeds van technische aard. En die begonnen al vrij vroeg op de lange special van 480 kilometer. Huzink, als eerste gestart, constateerde op enig moment dat de cardan-as van de Renault-truck foetsie was. Alleen nog achterwielaandrijving “Daardoor hadden we alleen nog maar achterwielaandrijving. Waarschijnlijk kwam het door een klap op een dikke kei. Daarbij hebben we waarschijnlijk ook de stuurstang geraakt, want die was krom. Dan gaat het niet meer zo gemakkelijk door het zand. Op een gegeven begon de truck echt met de kont te gooien en moest ik Martin Macik voorbij laten gaan.” Bovendien waren steile klimmen nu ook niet meer goed mogelijk. “We zijn gestopt en hebben geprobeerd de stuurtang recht te krijgen. Je ziet dan al die trucks voorbijkomen. Dan weet je dat je achterin komt te rijden en dat het een zware dag wordt. Je moet dat maar op de koop toenemen.” Meevaller Een meevaller was dat Huzink, zijn navigator Rob Buursen en monteur Martin Roesink de stang weer recht kregen. Zodoende stonden de wielen ook weer recht. “We zijn toch verdergegaan met alleen achterwielaandrijving. Dat was moeilijk. Ik moest echt goed het koppie erbij houden om die lange klimmen aan te gaan. We hebben nog een keer vastgestaan en moesten we ons losgraven. Al met al zijn we veel tijd verloren.” Om precies te zijn drie uur, twaalf minuten en één seconde op winnaar Ales Loprais in zijn Praga V4S DKR.   Huzink: “Op een gegeven moment hebben we gezegd: we moeten aan de finish komen zodat we in de wedstrijd blijven. Het was geen proef meer om iets moois neer te zetten. We hebben nog twee lekke banden gehad en een scheurtje in de dieseltank. Daardoor moesten we de diesel naar de andere tank pompen die nog wel heel was.” Hattrick Uiteindelijk telde maar één ding: “We moeten de finish halen om morgen over het podium te kunnen. We hadden graag die hattrick willen pakken. We zijn er wel voor gaan zitten vanmorgen, maar het zat er niet in. Morgen gaan we naar de finish rijden. We kunnen niet verwachten dat we nog gekke dingen kunnen doen.” Huzink baalde ervan. “Ik ben hier om te winnen. Het einddoel was het podium. Dat moesten we bijstellen naar dagresultaten. Zo werkt het Dakar-spelletje en daar moet je bij neerleggen. We hebben in ieder geval laten zien dat de snelheid goed is.”

De elfde en voorlaatste etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië was er vooral één van frustraties voor SSV-coureur André Thewessen. De coureur van ATS Rally kreeg veel stenen onder de wielen van zijn BRP Can-AM Maverick XRS Turbo, reed banden lek en kreeg te maken met tal van deelnemers die maar niet aan de kant gingen. De twintigste plek was het resultaat. “Het ging niet al te best”, was de reactie van Thewessen. Het chagrijn begon al vóór de start van de 587 kilometer lange etappe van Alula naar Yanbu. “Ik had vanmorgen een discussie met mijn navigator. Hij wou de banden op een druk van 1.3 bar oppompen en ik wilde naar 1.6 bar.” Voorzichtig aan doen Want de ondergrond van het grootste deel van de etappe zou hard zijn, veel stenen. “Die hadden we vooral veel in de eerste tachtig kilometer. Daar heb ik heel voorzichtig aan gedaan. Dat ging goed. Maar na 120 kilometer reden we toch een band kapot. Die hebben we snel verwisseld. Een aantal langzamere rijders kwam ons op dat moment voorbij.” Eenmaal weer aan het rijden konden Thewessen en zijn Oekraïense navigator Dmytro Tsyro die langzamere rijders terug inhalen. Maar dat viel nog niet mee. “Sommigen hebben we wel twintig keer ‘gesentineld’. Ze gingen maar niet aan de kant. Dan rijd je in het stof en ga je snel over stenen heen omdat je ze niet meer kunt zien. Weer een band kapot. We hebben toen de banden alsnog opgepompt naar 1.6 bar. Daarna hebben we zonder problemen gereden.” Nul schade Maar niet te hard, zo luidde het devies, want: morgen nog een dag. Dat werkte. “We hadden nul schade aan de SSV, alleen die bandjes. Morgen gaan we ook maar weer rustig aan doen”, beloofde Thewessen. “We willen hem rustig binnenbrengen.” Dan hoopt hij op een iets aangenamer terrein dan dat van donderdag. “Ik hou totaal niet van stenen. Duinen vind ik geweldig. Die hebben we tussendoor nog wel een paar gehad. Sommige ook met een steil hellinkje en daar kwamen we met 1.6 bar in de banden toch nog mee boven. Dan moet je een goede lijn kiezen en zorgen dat je op het harde zand zit. Dan komt het goed.” Iets meer verwacht Hoewel het er inmiddels alle schijn van heeft dat Thewessen de rally gaat uitrijden – vrijdag wacht een relatief korte etappe van 328 kilometer waarvan 175 kilometer special – had hij wel iets meer verwacht van deze Dakar, bekende hij. “We begonnen goed, maar in de tweede helft is het wat naar beneden gezakt. Het is wat het is. We kijken uit naar het finishpodium van morgen. Het is goed geweest. We beginnen ook wel een beetje moe te worden. Vergeleken met twee jaar geleden (zijn vorige deelname, red.) is het een stuk zwaarder geweest. We zijn maar één dag in het licht binnengekomen en de rest in het donker. Sommigen noemden het de zwaarste Dakar ooit. Het moet ook zwaar zijn. Dit is niet voor niets de zwaarste woestijnrally ter wereld.”