In 2011 deed hij mee aan de TransAnatolia Rally en won prompt de 4×4-klasse. Het leverde hem ook nog eens een mooi bedrag voor twee goede doelen op. Rally-ondernemer John de Heijde blikt terug op een bijzondere ervaring in Turkije. “We zijn langs afgronden van driehonderd meter diep gekomen.”  

“Het was een heel mooie rally met veel geweldige vergezichten en landschappen”, zegt John, die tegelijkertijd aangeeft dat het een heel ander soort rally is dan de Dakar of de Morocco Desert Challenge. “Je rijdt niet door woestijnzand. We hebben geen enkele duin gezien. We hebben ons ook nergens hoeven uitgraven.”

Maar, waarschuwt hij, dat wil niet zeggen dat het de rally gemakkelijk is. “Je moet een echte ‘stenenauto’ hebben. Iedere vijftig meter ligt er wel een steen waar je vanaf moet blijven. We moesten dus goed opletten waar we reden. Nog meer dan op een zandpad. Het is anders rijden.”

Voorbereiding

“De wedstrijd was toen ook meer rallyrijden dan rallyraid rijden, want we reden op wegen die gebruikt worden door locals. Qua voorbereiding moet je dus anders naar de auto kijken dan wanneer je weet dat je met veertig graden over een duin moet rijden.”

Hij was aangenaam verrast dat de rally anders was hij gewend was. “In Marokko bijvoorbeeld heb je af en toe wel gravelpaden. Hier hadden we veel te maken met meer natuurlijke barrières. Zo hebben we een waterdoorwading gehad. Daar zijn veel mensen op gestrand, want je kon er niet omheen. We zijn ook langs afgronden van driehonderd meter diep gekomen. Daarom moest je je routeboek en je zicht goed gebruiken. Het was een bijzondere ervaring.”

Een relatie van John stelde destijds voor de TransAnatolia Rally te gaan rijden. Het idee was om geld op te halen voor twee goede doelen in zijn toenmalige woonplaats Son en Breugel. “We deden met twee auto’s mee en reden voor het Bijna Thuis Huis en SWZ Zonhove in Son. We haalden 14.500 euro op.”

Standaard-auto

John, die in het dagelijks leven rally’s organiseert en voor klanten classic motorsportauto’s onderhoudt, deed mee met een standaard-auto, een Toyota Landcruiser die was gebouwd volgens de veiligheidsnormen. Hij won nog ook. Zijn team was blijkbaar het beste bestand tegen de soms bijzondere en onverwachte uitdagingen.

Eenmaal de etappe goed doorgekomen ervoer de tweevoudig Dakar-deelnemer dat de zaken in het bivak altijd goed geregeld waren. “Die was altijd op een goede locaties. Niet in een modderstroom of ergens achteraf. We hadden ook een goede bivaktent voor de briefings. En ook de rustdag halverwege was goed geregeld. We kregen een ballonvaart boven Cappadocië. En als je wilde kon je in een hotel overnachten. ’s Avonds zaten we met z’n allen in het zwembad.”

Gevraagd naar andere opvallende verschillen tussen de TransAnatolia Rally en de grotere rallyraid-wedstrijden, komt John met een bijzonder antwoord. “Omdat we in de buurt zaten van Antalya konden we na de rally uitrusten in een resort. Aansluitend aan de rally konden we er nog een vakantie aankoppelen in Antalya. Dat heb je in rallyraids niet zo snel. Nu konden we ook nog even de toerist uithangen.”