HAIL  – Een uitermate lastige vijfde etappe voor Hans Stacey en zijn navigator Anton van Limpt tijdens de Dakar Classic. De oud-winnaar bij de trucks en zijn navigator legden maar twee van de vijf proeven af vanwege stukken aan de Audi Quattro. Het goede nieuws is dat het duo het bivak in Hail heeft gehaald en de auto tijdens de rustdag van vrijdag weer tiptop in orde kan krijgen. “Ik vlieg vandaag tijdens de eerste navigatieproef door een gat en we dachten dat er iets kapot was. Het geluid werd steeds heftiger”, blikte Stacey terug op een incidentrijke dag. “Ik dacht dat de aandrijfas of een veer van de schokbreker was gebroken.” “Het was ook een heel zware proef, door die bonken op die leistenen. We zijn even van de proef af gegaan om de auto na te kijken, maar dat was het niet. Er was wel iets kapot, maar we konden de auto niet ter plekke repareren. Daarom zijn we stapvoets naar de start van de tweede proef gereden.” Survivalmode Omdat ze zich nog in the middle of nowhere bevonden, reden Stacey en Van Limpt die tweede proef van zeventig kilometer in survivalmode. “Op hoop van zegen dat we aan de finish zouden komen. Daarna hadden we nog drie proeven te gaan. Daarom besloten we om rechtstreeks naar het bivak te rijden. Wel jammer als je niet alles af kunt rijden.” Een goede klassering in de H4-klasse was zodoende verkeken. Maar het duo van de Dutch Quattro Legends zit tenminste nog in de rally. En die is pittig, heeft Stacey aan den lijve ondervonden. “Ik heb ook al heel veel uitvallers in de Dakar Classic gezien. Daar sta ik van te kijken. Het is toch wel een slagveld.” Verschrikkelijk Na de rustdag kan hij in ieder geval verder. En daar is Stacey blij om, ook al wist hij tijdens de eerste paar etappes van deze Dakar Classic, waarin de Bestenaar zijn debuut maakt, niet goed wat hij van deze regulariteitswedstrijd moet vinden. “We hebben een gezellig team, en dit is gewoon een nieuwe bladzijde voor mij in mijn rallycarrière. De proeven zijn nog steeds verschrikkelijk en toch elke dag 500, 600, 700 kilometer. Het is niet allemaal snelweg hier.” Overmorgen beginnen hij en Van Limpt met frisse moed aan de tweede helft van de wedstrijd, verzekerde hij. “Ik voel me goed fit. Ik kan niet zeggen dat ik fysieke problemen heb. Ik heb ook best hard getraind van tevoren. Voorlopig rijden alle vier de Quattro’s van ons team nog. Hopelijk halen ze allemaal de finish.” Daar had hij alle vertrouwen in. “Ik moet onze monteurs echt een compliment maken. Zij verzetten elke dag bergen werk en zorgen ervoor dat de auto steeds weer supergoed in orde is.”

Roger Grouwels en Rudolf Meijer in gesprek met Rallymaniacs na stage 5 van de Dakar Rally 2025.

HAIL  – Met slechts één lekke band tijdens het tweede deel van de marathonetappe in de Dakar Rally, ging Ronald van Loon donderdagavond betrekkelijk eenvoudig de rustdag in. De coureur van Oase Motorsport stuurde zijn Red-Lined REVO+ als 28ste in de T1+ klasse over de finish in Hail en was daarmee tevreden.   “De 28ste plek, dat is gewoon goed. Want bij de auto’s is het niveau hoog”, wist de ondernemer uit Son en Breugel. “We hebben de auto heelhuids hierheen kunnen krijgen. We hebben alleen een lekke band gehad en verder niet. We konden vandaag alleen maar verliezen. De auto heeft een dag geen service gehad. Daarom hebben we ervoor gekozen zo te rijden dat we de rustdag zouden halen. Dat is gelukt.” Oirschotse Hei-achtig Het tweede deel van de marathonetappe voerde van Alula naar Hail over 492 kilometer met een special van 428 kilometer. Opnieuw een pittige afstand. Maar de etappe was minder zwaar dan het eerste deel van een dag eerder, oordeelde Van Loon. “Gisteren (woensdag, red.) hadden we veel meer slechte paden. Vandaag hadden we juist veel sandy tracks. Een beetje Oirschotse Hei-achtig. We hebben ook wel stenen gehad, maar veel minder.” Niettemin was het zeker geen ‘walk in the park’ geweest voor de Brabander en zijn navigator Erik Lemmen. “Nee, ik was wel moe vandaag”, bekende Van Loon. “Je voelt wel aan je spieren dat we moe zijn. Maar gelukkig hoef ik nu een dag niks te doen. We hebben een goed team van monteurs onder wie twee monteurs van de fabriek en die gaan de auto helemaal in orde maken.” Uitslapen Zelf slaapt hij vannacht in een hotel in Hail. “En dan morgen uitslapen. Dan zijn we weer fris en fruitig en kunnen we een dag chillen en buurten.” Even losgaan na alle inspanningen van de afgelopen dagen is er niet bij, verzekerde Van Loon. “Ik drink geen druppel alcohol. Sowieso heb ik al drie maanden geen alcohol meer op en ik mis het ook niet.” Hij wil bovendien zo fit mogelijk aan de tweede helft van de woestijnrally beginnen, gaf hij aan. Dat moet ook wel: “Je merkt dat het voor de amateurs steeds moeilijker wordt om mee te doen qua niveau. Iedereen heeft gewoon heel goed materiaal bij zich. Piet Beunhaas is er niet meer. Je ziet hier alleen maar dikke auto’s, het is allemaal topspul.” Zaterdag vervolgt de rallykaravaan zijn weg met de maar liefst 828 kilometer lange etappe van Hail naar Al Duwadimi. Die bevat de langste special tot nu toe: 604 kilometer.  

HAIL  – Na een uitstekende eerste dag van de marathonetappe in de Dakar Rally, was de tweede dag zelfs nog beter voor Roger Grouwels. De SSV-coureur van Team RaceArt snelde donderdag naar de negende tijd in het dagklassement en staat bij het ingaan van de rustdag op een knappe zevende plaats in het algemeen klassement.    “Dit had ik absoluut niet gedacht van tevoren”, zei een uitgelaten Grouwels in het bivak van Hail. “We hebben twee dagen gereden zonder banden lek te rijden en we hebben opnieuw geen enkel waypoints gemist. We zijn niet de snelste in het veld, maar wel de meest constante.”” Hoge positie Ziedaar de verklaring in een notendop van de verrassend hoge positie van Grouwels en zijn navigator Rudolf Meijer. Voorafgaand aan de rally sprak de ondernemer uit Lanaken de voorzichtige hoop uit op een plaats in de top vijftien. Over een plek bij de eerste tien durfde hij niet eens te denken. Nu is de rally pas halverwege, dus kan er nog van alles veranderen, maar Grouwels is blij dat hij zo hoog staat. Een ander deel van de verklaring is dat de samenwerking met Meijer erg goed verloopt. Dat terwijl ze nog nooit eerder een wedstrijd samen gereden hebben.   “Rudolf doet het heel goed. Hij is heel punctueel en als we maar even fouten zitten, corrigeren we het binnen een paar honderd meter en gaan we verder. Er kunnen er niet veel zeggen dat ze deze rally nog geen enkel waypoint hebben gemist. Ja, ik ben heel blij met Rudolf. We hebben heel goede momenten samen.” Heikel momentje Hoewel het tweede deel van de marathonetappe donderdag dus voorspoedig verliep, was er wel een klein heikel momentje toen de auto op de neus landde. “We hadden een reserve-aandrijfas onder de neus van de auto gemonteerd. De steun waar die op lag, scheurde door die klap af.” “De reserve-aandrijfas is daarbij dus losgekomen. We hebben die vastgebonden met tie-wraps. Het was de enige pech die we vandaag hebben meegemaakt. Verder hebben we gewoon ons rondje afgemaakt. We hebben vijf procent onder onze grens gereden om alles heel te houden.”  Vrijdag is het in Hail rustdag in de rally, maar Grouwels kon niet zeggen dat hij er hard aan toe is. “Ik denk dat ik iedere dag meer energie krijg. Dat klinkt heel raar, maar je komt in een bepaalde flow terecht. Het enige minpuntje is het slapen in de bivaks. Het is koud. Gisteren heb ik maar een uur of twee, drie geslapen. Daar moeten we het dan maar mee doen.” Aankomend nacht rekent hij op een goed nachtrust voor de verandering. “Vanavond slapen we op ons eigen matras in de camper”, legde hij uit. “Een hotelletje in Hail nemen, was wel mogelijk, maar het is veel te gezellig in het bivak. Een beetje buurten, sterke verhalen vertellen. Dat komt wel goed!”

De deelnemers worden direct voor de leeuwen gegooid met razendsnelle routes vanaf de start van deze etappe. Het tempo zal echter vanzelf zakken zodra de race het zand bereikt. Vervolgens rijden de deelnemers door een variërend landschap met onder andere rotsachtig terrein in de omgeving van Hail. Voor velen is het bereiken van de rustdag in de Dakar al een overwinning op zich. Het is een welverdiend succes voor degenen die deze iconische plek van de Saoedische rally-raids in redelijke (of minder redelijke) staat weten te halen. 

ALULA – Hans Stacey is derde geworden tijdens de eerste dag van de marathonetappe van de Dakar Classic. De coureur uit Best en zijn navigator Anton van Limpt reden een vrij vlotte proef in de H4-klasse al moesten ze onderweg wel wat probleempjes oplossen. “De eerste dag van de marathonetappe is goed verlopen. De eerste navigatieproef was een lastige door duinachtig gebied. Maar over het algemeen verliep de navigatie probleemloos en we kwamen al snel uit de proef”, blikte Van Limpt terug, die met Stacey overigens geen vlekkeloze rit had. “Met het zoeken in de duinen naar een waypoint in de duinen zijn we vastgereden, maar gelukkig werden we snel door een andere deelnemer losgetrokken. Op de laatste proef kregen we nog een lekke band.” Geen reserve Ook raakten ze een steen waardoor de linker aandrijfas brak. “Omdat in de vorige etappe onze snelle-assistentie-truck gestrand is, hebben we geen reserve. We zouden kunnen kiezen om met tweewielaandrijving de volgende proeven te rijden, maar het is nog ver en we komen waarschijnlijk niet door de hele losse duinpartijen. Daarom hebben we gekozen om de auto te sparen en naar het bivak terug te keren.” Een pluspunt was dat de samenwerking in de cabine goed is, concludeerde Van Limpt. “En we beginnen beiden het spelletje beter te snappen.” Want voor beiden is het de eerste keer dat ze aan de Dakar Classic meedoen, een regulariteitswedstrijd in plaats van een race om de snelste tijd. Ouderwets in tentjes Hoewel de wedstrijd voor hen dus totaal anders is dan wat ze in hun carrière in de rallysport gewend zijn komt het duo van de Dutch Quattro Legends tegelijkertijd elke dag de meeste van de elementen die Dakar zo mooi en bijzonder maken weer tegen. Uitdagende proeven, duinen, onwaarschijnlijke landschappen, de sfeer in het bivak. Stacey en Van Limpt genieten genieten er ouderwets veel van. “En ‘s nachts een overnachting in het remote-bivak en sliepen we weer ouderwets in tentjes.” Al was er wel een minpuntje: “Met de koude nachten hier is dat wel even een uitdaging.” Het tweede deel van de marathonetappe van de Dakar Rally voert donderdag van Alula naar Hail over 492 kilometer met een special van 428 kilometer. Vrijdag is het rustdag in de Dakar Rally.  

ALULA  – Ronald van Loon kneep hem nog even op het einde van dag één tijdens de marathonetappe in de Dakar Rally. Maar nadat hij en zijn navigator Erik Lemmen de lekke stuurleiding hadden gefikst, rolden ze ’s avonds toch over de finish in Alula. Dat deden ze op een verdienstelijke 29ste plaats. En daarmee waren ze toch maar mooi de tweede Nederlandse equipe in de T1+ klasse.    “Het was lange dag. We zijn verder tevreden”, concludeerde Van Loon naar aanleiding van de daguitslag. “Morgen een nieuwe ronde, nieuwe kansen. We zullen de service zelf moeten doen. En dadelijk in een tentje slapen.” Geen assistentieteams In het marathonbivak zijn geen assistentieteams welkom. Dus waren Van Loon en Lemmen woensdagavond op zichzelf aangewezen om de nodige reparaties aan de Red-Lined REVO+ uit te voeren. Nu stelde dat binnen hun mogelijkheden in het bivak niet al te veel voor. Bovendien hadden ze het grootste probleem al tijdens de etappe opgelost.    Van Loon: “Met nog twintig kilometer te gaan hebben we een lekke stuurleiding gehad. Die hebben we gelukkig zelf kunnen maken.” Dat het probleem zich aan het einde van de etappe voordeed, was misschien niet zo heel gek. “Het was een forse, serieuze proef, niet flauwtjes. De organisatie heeft ons flink laten zweten”, zei de coureur van Oase Motorsport. “We hebben in het begin heel veel stenen gehad. Na 120 kilometer reden we een keer lek. Ons was van tevoren verteld dat de eerste 65 kilometer slecht zouden zijn. Maar de eerste 240 kilometer waren slecht. Daarna hebben we voorzichtig aangedaan omdat het de marathonstage is.” Verschillen Morgen moeten Van Loon en Lemmen namelijk nog een special van 428 kilometer rijden in de rit van Alula naar Hail. Tussendoor is de auto dus niet grondig geïnspecteerd en gerepareerd. Qua opzet lijkt de marathonetappe veel op de 48 uurs-etappe. Toch zijn er verschillen, wist Van Loon. “Tijdens de 48 uurs-etappe moesten we zelf ons eten maken. Dan is er echt niks, zit je in the middle of nowhere. Hier is er wel een soort bivak opgebouwd. Je kunt gewoon naar de wc en daar kon dat niet eens.” Welke van de twee zwaarder is? De 48 uurs chrono, denk ik. Toen hadden we 270 kilometer duinen. Dat was echt pittig en ik was toen ook ziek. Dat hielp ook niet.” En dan vindt hij de rally ook nog eens zwaarder dan de editie van twee jaar geleden waaraan Van Loon ook meedeed. “De organisatie blijft alles op ons afgooien. Het is echt wel afzien. De etappes zijn langer dit jaar. Bijna elke etappe heeft een special van tussen de vierhonderd en vijfhonderd kilometer.” Fit “Ik voel me gewoon fit. Dat is het niet. Lichamelijk is er niks aan het handje. Maar het zijn steeds lange dagen. Dat maakt het mentaal zwaar. Je moet je hoofd ernaar zetten. Vanochtend had ik er wel serieus zin in, maar het varieert een beetje van dag tot dag.” Voor het tweede deel van de marathonetappe weet hij in ieder geval wat hij moet doen. “We moeten het wat rustiger aan doen, zodat we de rustdag halen. Dan kunnen de monteurs de auto fris maken en halen we hopelijk de finish.”

ALULA  – De grootste uitdaging kwam voor Maik Willems misschien wel ná de finish van het eerste deel van de marathonetappe van de Dakar Rally. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team, kwam woensdag weliswaar ‘gewoon’ als 49ste in de T1+ klasse over de finish, maar had geen reserveband meer over.   En in het marathonbivak in Alula was reglementair geen assistentie aanwezig. Laat Willems nu twee reservebanden hebben meegenomen voor de hele marathonetappe, die donderdag zijn vervolg krijgt, en hij wist dat hij dus een probleem had. Naar banden zoeken “Iedereen hier in het bivak loopt naar banden te zoeken. Want iedereen heeft alles lek gereden. Wij ook. We hadden twee reservebanden bij ons en dus twee banden lek gereden. En in het marathonbivak is officieel niks te krijgen.” “Morgen moeten we weer dik vierhonderd kilometer rijden. Dan is het wel lekker om een paar reservebanden bij je te hebben. Gelukkig heb ik na het halve bivak afgestruind te hebben een paar rijders gevonden die maar één band lek hadden gereden en een bandje over hadden. Dat is allemaal hartstikke grappig.” Het was vooral ‘grappig’ omdat het allemaal gelukt is. Willems en zijn navigator Marcel Snijders kunnen morgen dus vol goede moed aan het tweede deel van de marathon beginnen. Maar voor hetzelfde geld was het een heel ander verhaal geworden. Stenen, stenen, stenen Dat besefte Willems maar al te goed. “Het was vandaag een fantastische slooppartij. We hadden weer stenen, stenen, stenen.” Net zoals dinsdag ging de route door een vulkanisch gebied met talloze scherpe rotsen en keien. Het verklaarde de vele lekke banden bij de Dakar-deelnemers. “Ook was de navigatie vandaag echt heel pittig. Gelukkig kon Marcel alle problemen oplossen. Een aantal mensen kon het waypoint niet vinden. Ik heb op een vierkante kilometer acht auto’s en trucks gezien die rondcirkelden op zoek naar het waypoint.” Daarnaast bestond het slot van de dag uit navigeren in het donker. “Dan is navigatie extra moeilijk. Want als je een keer verkeerd rijdt, ben je reddeloos verloren. Je kunt ook niet zomaar de sporen voor je volgen. Zoals Marcel het zei, ik ben vandaag weer een jaar ouder geworden.” Zijn dagresultaat, de 49ste plek, nam Willems ter kennisgeving aan. “Prima. De tweede week gaat het toch pas echt goed beginnen. Morgen moeten we zien aan te komen en daarna een lekker rustdag hebben. Dan zien we wel weer verder.”

ALULA  – Hoewel de eerste dag van de marathonetappe in de Dakar Rally voorspoedig verliep voor Roger Grouwels, was hij tamelijk verbaasd toen hij woensdagavond met de daguitslag werd geconfronteerd. De Team RaceArt-coureur uit Lanaken was elfde geworden en daarmee opgeschoven naar de tiende plaats in het algemeen klassement van de SSV-klasse. “We hebben superlekker gereden”, zei een opgetogen Grouwels in het bivak in Alula.  “Ik had geen idee dat we ver van voor zaten, maar ik heb wel een hoop ellende om me heen gezien. Banden kapot of zelfs een wiel eraf. Ik was zeker wel verbaasd toen ik de uitslag hoorde. Zeker ook omdat we in het algemeen klassement naar de tiende plaats algemeen zijn gestegen.” Geen lekke banden Toch had Grouwels heus aanleiding genoeg om te vermoeden dat hij en zijn navigator Rudolf Meijer ver van voren waren gefinisht. “De etappe verliep voor ons echt super. We hebben lekker behoudend gereden. We hebben twee, drie kleine navigatiefoutjes gemaakt en die steeds snel gecorrigeerd. En we hebben geen enkele band kapotgereden.” “De jongens die veel tijd verloren hebben vandaag, hebben echt te hard gereden. Ik denk dat we zelf net op de grens gebalanceerd hebben. Ik heb twee keer een wauw-momentje gehad dat ik dacht: een procentje of vier, vijf minder trappen en we redden het.” Tikkeltje zwaarder Dat bleek te kloppen. Wel was het bepaald niet gemakkelijk geweest. “De etappe was misschien een tikkeltje zwaarder dan die van gisteren. Met name het navigeren in het donker in de valleien was ontzettend moeilijk. En dan vooral de laatste vijftien, twintig kilometer. Het stof bleef lang hangen in de lucht waardoor de oriëntatie moeilijk was.” Hoe dan ook, met zijn uitstekende resultaat op zak keek hij vol goede moed uit naar het tweede deel van de marathonetappe van donderdag. Die voert over 492 kilometer van Alula naar Hail met 428 kilometer special. “De tiende plaats in het algemeen klassement is een opsteker. Dus we gaan vannacht lekker dromen.” Al wist hij ook dat het voorlopig nog bij dromen zal blijven. “We zijn nog niet halverwege. Het spel is pas begonnen.”

Jan van de Laar van Fried van de Laar Racing Team de Rooy in gesprek met Rallymaniacs na stage 4 van de Dakar Rally 2025.

NL || ALULA  –  Vaidotas Žala is woensdag als vierde gefinisht in de Dakar Rally tijdens het eerste deel van de marathon-etappe. De trucker uit Litouwen en zijn crew hadden wat problemen met de Iveco na een lekke band, maar wisten de schade wonderwel beperkt te houden. Anja van Loon en haar broers Ben en Jan van de Laar kwamen op een zeer verdienstelijke zevende plaats binnen. Aleš Loprais had helaas een offday. De Tsjech werd negende.   De 588 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Alula was een pittige voor de Dakar-karavaan. Een groot deel van de 415 kilometer lange special ging door vulkanisch gebied met scherpe stenen en keien. Dat kwam tal van rijders op lekke banden te staan, en ook Žala reed lek.   Echt zware dag “Het was een echt zware dag”, zei de coureur van Skuba Team de Rooy FPT in het bivak van Alula, waar de teams het moesten stellen zonder hun assistentie. “We hadden één lekke band. Na die klap hadden we wat problemen, waardoor we niet op volle snelheid verder konden rijden. Hopelijk redden we het morgen tot de finish.” Žala verweet zichzelf die lekke band en de gevolgen ervan. “Ik denk dat het mijn fout is. We waren aan het pushen en toen die grote impact. Nu is de besturing van de truck niet al te best. We redden het wel, denk ik. We moeten nu wat controles aan de auto uitvoeren, maar het is niet zo dat je hier, zonder onze monteurs, fatsoenlijke reparaties kunt uitvoeren.”  Voorspoedig Voor Van Loon van Fried van de Laar Racing Team de Rooy FPT verliep de eerste dag van de marathonetappe bepaald voorspoedig. Met de zevende tijd pakte ze haar beste resultaat tot dusver. Dat gold daarentegen niet voor Loprais. De coureur van Instatrade Team de Rooy FPT kreeg maar liefst drie lekke banden te verwerken. Daardoor kwam hij steeds in het stof terecht van rijders die de Tsjech en zijn crew hadden ingehaald. Het kostte hem zoveel tijd dat hij uiteindelijk als negende over de finish kwam. Donderdag wacht deel twee van de marathonetappe. Die voert over 492 kilometer van Alula naar Hail met een special van 428 kilometer.   ENG || ALULA  – Vaidotas Žala finished fourth in the first part of the Dakar Rally’s marathon stage on Wednesday. The Lithuanian truck driver and his crew encountered problems with their Iveco after a flat tire but managed to minimize the damage. Anja van Loon and her brothers Ben and Jan van de Laar secured an impressive seventh place. Aleš Loprais had an unfortunate day, finishing ninth. The 588-kilometer stage from Al Henakiyah to Alula proved challenging for the Dakar participants. Much of the 415-kilometer special stage traversed volcanic terrain with sharp rocks and boulders. Many drivers experienced punctures, including Žala. Issues “It was an extremely difficult day”, said the Skuba Team de Rooy FPT driver at the Alula bivouac, where teams couldn’t fall back on their support crews. “We had a flat tire. Afterward, we experienced some issues that prevented us from maintaining full speed. We hope to reach the marathon stage finish line tomorrow.” Žala took responsibility for the puncture and its effects. “I believe it’s my fault. We were pushing hard when we had this major impact. Now, the truck’s steering is compromised. I think we’ll make it through. We need to inspect the vehicle now, but we can’t perform any substantial repairs here without our mechanics.” Best performance Anja van Loon of the Fried van de Laar Racing Team de Rooy FPT had her best performance yet in the first day of the marathon stage, finishing seventh. However, Loprais wasn’t as fortunate. The Instatrade Team de Rooy FPT driver suffered three punctures. He found himself in the dust of competitors who had passed him and his crew. This cost significant time, resulting in a ninth-place finish. The second part of the marathon stage takes place Thursday, covering 492 kilometers from Alula to Hail, including a 428-kilometer special stage.

Ronald van Loon en Erik Lemmen in gesprek met Rallymaniacs na stage 4 van de Dakar Rally 2025

Paul Spierings en navigator Jan Pieter van der Stelt in gesprek met Rallymaniacs na stage 4 van de Dakar Rally 2025.

Hoe zwaar de eerste dagen ook zijn geweest, dit is niet het moment om in te zakken. De marathonetappe belooft een zware uitdaging te worden. Deelnemers moeten alert zijn op het verraderlijke vulkanische terrein. De technische routes naar Al-‘Ula voeren het deelnemersveld door de indrukwekkende canyons waar de regio bekend om staat. De finish ligt bij een speciaal bivak waar servicevoertuigen niet toegestaan zijn. Motorcoureurs krijgen slechts anderhalf uur om aan hun motoren te werken. Voor de auto’s gelden geen beperkingen op wederzijdse hulp, waardoor teamwork hier een belangrijke rol kan spelen. 

AL HENAKIYAH  – Weer fit denderde Ronald van Loon dinsdag van Bisha naar Al Henakiyah tijdens de derde etappe van de Dakar Rally. En dat deed hij beter dan hij zelf verwacht had. De coureur uit Son en Breugel had voorzichtig aan moeten doen vanwege twee lekke banden, maar slaagde er toch in om als 38ste te finishen in de T1+ categorie.   Etappe drie was ingekort door hevige regenval een dag eerder en dat kwam Van Loon wel goed uit, bekende hij dinsdagavond in het bivak in Al Henakiyah. “Het was sowieso een lange dag. Vanochtend ging om 6.30 uur de wekker. We zijn nu een uurtje hier en het is al donker, dus we hebben een lange dag in de auto gezeten. De verbinding was ook fors, 300 zoveel kilometer.” Hij was allang blij dat hij weer fit in de auto kon zitten, zei hij. “Gisteren en eergisteren voelde ik me niet fit en vandaag weer wel. Ik had geen last meer van mijn maag.” Dat was maar goed ook, want de etappe vergde alle mogelijke concentratie om zo goed mogelijk te kunnen rijden. En dat had vooral te maken met twee vroege lekke banden. Ellende “We hadden na 97 kilometer een lekke band en welgeteld drie kilometer later nog één, dus daarna was het wel even peentjes zweten. De rest van de stage hebben we redelijk rustig aan gedaan op de stenenstukken. Dus dan verlies je wel serieus tijd. Toen we binnenkwamen, was ik verrast dat we het best goed hadden gedaan. Ik ben niet de enige, denk ik, die wat ellende heeft gehad vandaag.” Behalve ellende was er ook heel veel om van te genieten geweest, zei Van Loon. “Veel stenen, maar wel leuk om te rijden. Ik vond hem best wel mooi om te rijden.” Daarbij wordt hij geholpen door een topauto, want dat is zijn Red-Lined REVO+, wist de coureur. “Elke dag is de auto helemaal top. Vandaag is het vooral de auto nakijken. En de benzinepomp moet worden vervangen. De monteurs zien aan de data dat die af en toe een storing oplevert. Volgens mij heb ik hem verder best goed gespaard. De monteurs hebben wel wat werk, maar geen nachtwerk.” Iets makkelijker En dan volgt woensdag deel één van de marathon-etappe. Die is 588 kilometer lang en bevat 415 kilometer special. “Ik vind het wel leuk”, doelde de Brabander op het rijden van een marathonetappe. “Dan is het toch ook iets makkelijker voor ons als amateurs.” “De topteams zijn normaal gesproken veel meer luxe gewend. Die hebben assistentie achter zich aan rijden. Maar bij de marathon is dat vaak niet zo omdat de assistentie niet in die gebieden kan komen, dus moeten ze problemen zelf oplossen. Ik laat het op me afkomen. In een tentje slapen is prima, als ik mezelf maar fit voel. Laat maar komen!”

AL HENAKIYAH  – In een pittige derde etappe vol stof en scherpe, vulkanische stenen, slaagde Roger Grouwels er in de Dakar Rally in de finish te halen zonder lekke banden of andere averij. En dat leverde uiteindelijk een verdienstelijke vijftiende plaats op in de SSV-klasse. En een opgeruimde coureur die uitkeek naar de marathonetappe die woensdag begint.    Tijdens de derde etappe verlieten Grouwels en zijn navigator Rudolf Meijer de omgeving van de stad Bisha, wat de afgelopen dagen de start- en finishplaats van de proloog en de etappes was geweest, en zij finishten in El Henkiyah. Niet altijd gemakkelijk Dat gebeurde tijdens een ingekorte etappe wegens hevige regenval. Niettemin was er nog steeds 327 kilometer aan special en een lange verbindingsroute af te leggen. Het was onderweg dan ook zeker niet altijd gemakkelijk, bekende de coureur van Team RaceArt die deelneemt in een Can-Am Marverick XRS Turbo RR.   “De start was even hectisch”, blikte Grouwels terug. “Er was heel veel stof. Dat kan ook niet anders. We zitten weer in Saoedi-Arabië in de zandbak. Het was heel zwaar, heel veel stenen. Iedereen was gedreven en de rijders vielen weer bij bosjes weer uit. Lekke banden en noem maar op.” Doorgaan en doorgaan Niet bij Grouwels dus. “Wij bleven maar doorgaan en doorgaan en hebben niet één lekke band gehad. We hebben toch hard doorgetrapt. Het was wel moeilijker om door het stof te laveren dan tijdens de andere dagen. Enfin, we zijn binnen. Wat maakt het ook uit? We hebben ons geamuseerd.” Woensdag wacht deel één van de zware marathonetappe met een special van 415 kilometer, dwars door vulkanisch gebied. Grouwels blikte met vertrouwen erop vooruit. “De auto is nog helemaal heel. We kijken uit naar morgen.”

De negenvoudig wereldkampioen rally Sébastien Loeb kan een overwinning in de Dakar Rally op zijn negende poging vergeten. De Franse coureur moest de strijd staken na een ongeluk in de derde etappe. De 49-jarige Loeb verloor in de eerste dagen van de woestijnrally al meer dan een uur op de Zuid-Afrikaanse leider Henk Lategan. Alleen al in de derde etappe liep hij een achterstand van 63 minuten op. Na een crash op 12 kilometer in de special stage bleek de schade aan zijn Dacia Sandrider te groot om verder te kunnen rijden. De technische controleurs van de FIA besloten dat de rolkooi te zwaar beschadigd was om veilig verder te kunnen racen. Het lot van Loeb is vergelijkbaar met dat van zijn rivaal Carlos Sainz, die een dag eerder ook moest opgeven na een soortgelijk ongeval. Ook bij hem werd de rolkooi van zijn auto te zwaar beschadigd bevonden. “Dit is natuurlijk een grote teleurstelling. We hadden een goede auto en waren klaar voor de strijd, maar soms zit het gewoon tegen in de Dakar”, aldus Loeb.

Ben van de Laar van Fried van de Laar Racing Team de Rooy in gesprek met Rallymaniacs na stage 3 van de Dakar Rally 2025.

Roger Grouwels en Rudolf Meijer in gesprek met Rallymaniacs na stage 3 van de Dakar Rally 2025.

Stefan Carmans in gesprek met Rallymaniacs na stage 3 van de Dakar Rally 2025.  

Ronald van Loon in gesprek met Rallymaniacs na stage 3 van de Dakar Rally 2025.

AL HENAKIYAH  – Keien, keien en nog eens keien, en jawel: Stefan Carmans slaagde er dinsdag in geen lekke banden te rijden tijdens de derde etappe van de Dakar Rally. In de rit van Bisha naar Al Henakiyah toonde de Belgische autopiloot dat zijn tactiek behoudend te rijden in vulkanisch gebied de juiste was. Het leverde hem de 45ste plek op in het dagklassement van de T1+ categorie. “Het was een goede dag”, stelde Carmans vast vanuit het bivak in de Saoedische woestijn. “We hadden gedurende de eerste honderd kilometer heel veel keien. En heel slechte pistes. Na tien, vijftien kilometer zag ik al een auto aan de kant staan. Toen dacht ik al: we kunnen het beter rustig aan doen, anders gaan we problemen krijgen. Dat was de goede insteek. We hebben geen lekke banden gereden.” Genieten Zo legde hij de 327 kilometer special zonder enige echte problemen af. “Het was gewoon fijn rijden, het was genieten vandaag. Het is natuurlijk altijd genieten als het goed gaat.” Dat het zo goed ging was, zo concludeerde Carmans, vooral een kwestie van de juiste balans vinden. “Je probeert zo snel mogelijk te rijden, maar probeert ook je banden en de techniek niet te overbelasten.” “Vorig jaar was dat ook mijn tactiek, technisch sparend rijden. Maar ik kan er morgen uitliggen met een afgebroken wiel. Je kunt namelijk niet tegen twintig per uur rijden, je moet wel binnenkomen. Dus moet je het tempo erin houden.” Dijk van een rallyauto Gelukkig weet hij dat zijn Red-Lined REVO+ een dijk van een rallyauto is. Met het vertrouwen zit het dus wel snor. “Ik heb de auto al sinds vorig jaar. Ik weet wat de auto kan. Tuurlijk, er is altijd wel iets te weinig of iets te kort. Je moet ermee verder, maar de auto is echt uitstekend.” Woensdag wacht Carmans en zijn navigator Arjan van Tiel een flinke opgave, want dan staat deel één van de marathonetappe van deze Dakar op het programma. Dat is een rit van in totaal 588 kilometer waarvan 415 kilometer special. Carmans: “Het gaat morgen een zware dag worden. Dat weet ik nu al. We zullen veel lavagesteente tegenkomen, vergelijkbaar met vandaag. Maar we zullen ook wat snelle tracks moeten afleggen met ook weer keien ertussendoor. Het zal van alles wat zijn, maar geen duinen, heb ik begrepen. We gaan de etappe uiteraard tot een goed einde proberen te brengen!”

AL HENAKIYAH  –  Ze mocht dan wel ingekort zijn vanwege hevige regenval, de derde etappe van de Dakar Rally was alleszins de moeite waard, wist Maik Willems. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team deed een dag voor de gevreesde marathonetappe hernieuwd vertrouwen op in de Toyota Hilux nadat hij een dag eerder vier uur stil had gestaan door aan kapotte aandrijving.   “We hebben heel veel stenen gezien”, zei Willems dinsdagavond in het bivak van Al Henakiyah. “Het was een mooi landschap in de zin dat het vulkanisch was. Maar het nadeel van vulkanen is dat ze heel scherpe stenen hebben.” En daarop is het dus maar wat makkelijk lekrijden. En aangezien de Utrechter na zestig à zeventig kilometer al een lekke band had gereden, was het oppassen geblazen. “Dan moet je nog 250 kilometer vooruit met al die stenen. Dus ik dacht: laten we maar heel voorzichtig rijden. Want als je dan nog een lekke band rijdt, dan houdt het al gauw op.” Hij was dan ook niet te spreken over zijn klassering: 47ste in de daguitslag in de T1+ categorie. Voortvarend Het begin van de etappe, die startte in Bisha, verliep voor Willems en zijn navigator Marcel Snijders nog heel voortvarend. “We hebben goed door kunnen rijden. Wel startten we achteraan omdat we gisteren vier uur hebben stilgestaan. Het was geweldig stoffig omdat het bijna windstil was en de eerste vijftig, zestig kilometer waren bijna allemaal zandpaden. Daarna kregen we pas die stenen.” Toen hij later had lekgereden en de reserveband op de Toyota had gemonteerd, kon Willems zonder problemen de special afmaken. Wel had hij dus voorzichtig aan gedaan. “Daardoor hebben we een heel matige tijd gereden. Het was gewoon een mindere dag.” Pikzwarte rotswanden Toch kon Willems er zeker ook het mooie van inzien. Letterlijk. “Het was een schitterende etappe. Ik heb echt pikzwarte rotswanden gezien van vijftig tot honderd meter hoog. Het deed een beetje IJslands aan. Schitterend om te zien. Niet dat we daarom gekomen zijn, maar het was mooi. Echt indrukwekkend. Maar het mooiste van alles was toch wel de constatering dat de auto het weer perfect deed na het ‘gedonder van gisteren’. “Hij heeft vandaag zeker zijn best gedaan. Als de auto lekker aan de gang is, geeft dat zelfvertrouwen. Vandaag moest het vertrouwen weer groeien en dat is gelukt. Alles zit nu prima in elkaar. We hebben vandaag ook geen grote schade aan de auto opgelopen. Morgen rijden we de marathonetappe en we gaan zien hoe dat loopt. Dan maar eens kijken dat we niet te veel tijd verliezen.”

En we zijn weg! De eerste dagen Dakar Classic zitten er op met ons Dutch Quattro Legends Team. De sfeer in het team zit er goed in en we trekken veel bekijks. De meest sterke verhalen van onze vier top ondernemers met meer dan 40 jaar, en een aantal teamleden met evenzoveel, Dakar ervaring. De wedstrijd is een ander verhaal wat enige uitleg nodig heeft. We rijden in de Dakar Classic geen snelheidswedstrijd maar een regelmatigheidswedstrijd, verdeeld over 4 klassen, H1 tot en met H4. Per klasse ligt de gemiddelde snelheid hoger en wij in H4 moeten de hoogste gemiddelde snelheid rijden. Als je dan voor iedere afwijking vanaf nul gedurende de proef een strafpunt krijgt is het begrijpelijk dat het met een hogere snelheid bijna niet te doen is om op nul te blijven in bochten en door los zand. Daarom rijden wij met onze 4 Quattros waarschijnlijk ook als enige in deze klasse en is een goed klassement alleen haalbaar in de meest langzame klasse. We beginnen het spelletje wel beter door te krijgen maar blijven algemeen toch hangen in de achterhoede. We rijden per dag stukken verbinding, gewoon over de openbare weg met alle regels van dien, mooie tijd om een column te schrijven. Daarnaast dus de regelmatigheidsproef en steeds een navigatietest. Waarbij je in de regelmatigheid met wisselende ideale snelheid werkt en de beschikking hebt over hulp apparatuur om zowel de richting als gemiddelde snelheid bij te houden, komt het in de navigatietest puur aan op navigeren op basis van gekregen koers coördinaten met afstand. Zoals ook in de gewone Dakar, waarbij je daar nog als soort hulpmiddel de sporen kunt zien van de motoren en snelle auto’s. Dat wij iedere dag als eerste starten op een eigen route betekent dat wij mogen openen in een maagdelijk landschap, dat maakt het lastig. Maar goed, we doen ons ding, groeien in de wedstrijd maar missen enorm de adrenaline en wedstrijdspanning van een echte rally. Op sommige tussenstukken op onverhard geven we dan ook onze Audi wel eens extra sporen om het ingehouden stoom af te kunnen blazen. Op naar de marathon etappe. ~ Anton van Limpt, navigator Audi Quattro (#713)