HAIL  – De marathon-etappe van de Dakar Rally is uitgedraaid op een hectische en uitputtende exercitie voor Stefan Carmans. Waar de coureur van CSA Racing het eerste deel op woensdag zonder noemenswaardige problemen volbracht, was het een dag later totaal anders. Een haperende motor zorgde ervoor dat hij met zijn Red-Lined REVO+ pas om middernacht de finish bereikte en als één van de laatste piloten aan de rustdag in Hail begon. 

“De eerste dag van de marathonetappe was een vrij goede dag, niks spectaculairs. We hadden wel zware pistes, maar die zijn we goed doorgekomen. Ik had zin in de tweede dag zin en wilde er een lap op gegeven, maar na drie kilometer kregen we motorproblemen”, vertelde Carmans zijn verhaal.

Nokkenas
Urenlang onderzochten de Vlaming en zijn navigator Arjan van Tiel de krachbron van hun T1+ auto. “We hebben ons heel lang afgevraagd of we het wel konden oplossen. Maar we hebben niet opgegeven. Na lang zoeken bleek het de nokkenas te zijn. Om 16.00 uur zijn we dan eindelijk vertrokken.”

En toen hadden Carmans en Van Tiel serieuze haast. Zij moesten, op drie kilometer na, nog de hele etappe rijden. “Ik ben volgas gaan rijden. Zo lang het nog licht was, was het alles of niks. We wilden zoveel mogelijk van de proef in het licht afwerken. Wel hebben we nog een lekke band gehad. Die hebben we snel gewisseld. En om 18.00 uur draaiden ze hier het licht uit.”

Toen moeten Carmans en Van Tiel nog een kleine 300 kilometer door het donker navigeren. “Het was een helse rit. We zijn uiteindelijk om middernacht gefinisht en om 1.00 uur in het bivak aangekomen. Gelukkig hadden we alle waypoints gehaald.”

Opluchting
Eenmaal over de finish was de opluchting groot. “Navigeren in het donker is echt balen. Je concentratie is dan drie keer zo groot. De schrik zit erin omdat je bang bent de verkeerde route te rijden. Zo hebben we één keer een half uur tot drie kwartier gezocht naar de juiste route. We zijn nog een paar keer meer de route kwijtgeraakt en dan moesten we een kwartier, twintig minuten zoeken. Er liggen zoveel tracks van voorgaande deelnemers, maar je weet niet welke de juiste is. Het was overleven. Dat is de Dakar, hè.”

Goed, balen was het wel, maar uiteindelijk zitten Carmans en Van Tiel nog in de wedstrijd. “Dan is dat het allemaal waard geweest. Anders hadden sowieso nog wel kunnen starten, maar dan buiten het klassement.”

Inmiddels is het rustdag in de woestijnrally en die kwam Carmans wel goed uit, bekende hij. “Ik was om 7.00 uur wakker, maar ik ben tot tien uur in bed blijven liggen. Nu plukken we gewoon de dag. De techniekers zijn volop bezig om de auto top in orde te brengen. De zin om verder te gaan is zeker niet verdwenen. Morgen gaan we weer vol goede moed rijden.”

Hoewel de Dakar pas halverwege is, kon Carmans nu al concluderen dat deze editie voor hem zwaarder is dan die van vorig jaar. “Toen liep het allemaal gestroomlijnd. En dit jaar zitten er nog wat scherpe kanten aan. Als we dan straks hopelijk de finish gehaald hebben, zal de voldoening alleen maar groter zijn.”