Waar dienen de meters voor?! We hebben in onze cabine de nodige meters hangen, naast de gebruikelijke van de auto. Vanuit de organisatie hebben we een satelliet verbinding om te kunnen communiceren bij pech of ongelukken. Wanneer we op een ongebruikelijke plek stil gaan staan, naast de route of rijden de verkeerde kant op, kun je rekenen op een telefoontje uit Parijs, van waaruit alles gemonitord wordt. Als we zelf stil gaan staan om bijvoorbeeld een band te wisselen moeten we de groene knop indrukken ten teken dat we zelf gestopt zijn. Met de blauwe knop kunnen we zelf contact zoeken met de organisatie en de rode knop is voor noodgevallen, waarbij er binnen 10 minuten een medisch team met de helikopter aanwezig is. Overigens gebeurt dat laatste ook wanneer de auto rolt of een hoge inpact krijgt. Dan gaan de noodsignalen automatisch inwerking. Allemaal voor onze veiligheid. Dan hebben we een tripmeter aan boord om zelf de (tussen) afstanden te kunnen meten van punt naar punt. De Tripy is verplicht vanuit de organisatie om ons te kunnen volgen en hierop krijgen we onze routes op de verbinding op het scherm. In de regularity proeven komt de afstand van note naar note te staan en is er een pijl te zien met de juiste route. Jammer genoeg wordt hier ook onze snelheid mee bij gehouden dus we moeten braaf zijn. BIG Brother. In alle proeven valideert de Tripy onze behaalde waypoints dus veelal is het toch mijn vriend. Tenslotte hebben we nog een Crisartech aan boord. Dit apparaat geeft onze koers aan, maar omdat we alle gemiddelde snelheden inlezen vooraf, houdt deze de precies te rijden snelheid bij, maar ook of je dus voor of achter je ideale schema ligt. Ook de rijder heeft een eigen scherm hiervan in zijn zicht hangen om de juiste snelheid aan te kunnen houden. Kortom, als navigator heb je geen tijd om van het landschap te genieten maar ben je continu bezig om alle meters te bestieren. Dan nog te zwijgen over de instructies die overgebracht moeten worden aan mijn piloot. Je kunt begrijpen dat we die paar uur slaap in de korte nachten hier ook optimaal benutten. ~ Anton van Limpt, navigator Audi Quattro (#713)

De etappes in de tweede week van de Dakar 2025 zullen aanzienlijk langer zijn dan die van de eerste week. De eerste etappe zet meteen de toon met een route die bestaat uit twee gezichten. Na een verbindingsstuk volgt een snellere sectie, wat tijdelijk voor wat minder moeilijkheid zorgt. In het tweede deel moeten de deelnemers echter scherp blijven om niet vast te komen zitten in de diverse zanduitdagingen, variërend van heuvels en kleine duinen tot zandpaden en meer.

Na 2.559 kilometer voor de motoren en 2.579 kilometer voor de auto’s en trucks hebben 299 voertuigen de rustdag in Ha’il, in het hart van Saudi-Arabië, bereikt. Van dit aantal kunnen 118 motoren, 58 Ultimate auto’s, 2 Stock, 45 Challenger auto’s, 33 SSV’s en 43 trucks zaterdag de race hervatten. Het lijkt erop dat een nieuwe generatie de macht grijpt in de Dakar Rally. Alle klassementsleiders zijn onder de 36 jaar: Daniel Sanders bij de Rally GP, Edgar Canet in de Rally 2, Henk Lategan in de Ultimate-klasse, Nicolas Cavigliasso bij de Challengers, Brock Heger in de SSV-categorie en Martin Macik bij de trucks. De verjonging van de deelnemersvelden werd extra zichtbaar door de records van Seth Quintero (22) en Saood Variawa (19). Beiden wonnen een etappe, terwijl ervaren krachten als Carlos Sainz en Sébastien Loeb de strijd al moesten staken. Bij de motoren maakt Daniel Sanders een sterke indruk. De Australiër: “De strategie is perfect uitgekomen. Door in de proloog te winnen, kon ik in de eerste etappe profiteren van een goede startpositie.” Ook in de truckcategorie is de jeugd aan zet. De 23-jarige Mitchel van den Brink won de proloog en de eerste etappe. De Nederlander moest door mechanische problemen in de 48-uurs etappe terrein prijsgeven, maar staat nog altijd tweede op 1 uur en 56 minuten van Martin Macik.

HAIL  – Goedgemutst blikte Maik Willems vrijdag terug op de eerste week van de Dakar Rally. Ja, hij was zwaar, maar al met al bracht de autocoureur van Bastion Hotels Dakar Team het er uitstekend vanaf, samen met zijn navigator Marcel Snijders. En dus blikte hij tijdens de rustdag in Hail vol goede moed vooruit op de tweede week, die zaterdag van start gaat. “Het belangrijkste is natuurlijk dat we de eerste week levend zijn doorgekomen en dat er geen grote rampen zijn gebeurd”, zei Willems vanuit het Saoedische bivak. “Dat is redelijk geslaagd, we hebben maar één dag geklooid zogezegd, maar niet zodanig dat er grote schade is. Dus we gaan vol goede moed de tweede week in.” Willems, een Dakar-veteraan, was opgevallen was dat de eerste week hartstikke wel erg zwaar was. “Eén van de zwaarste eerste weken die ik ooit heb meegemaakt. Het was voornamelijk zwaar voor het materiaal. Vooral door de stenen heeft de auto (een Toyota Hilux, red.) het flink te verduren gehad.” Dame “Technisch is hij perfect in orde maar optisch is de dame er niet mooier op geworden. We hebben veel bomen en struiken gehad, rotspartijen en toestanden. Het team heeft vandaag tijdens de rustdag met name veel aandacht gegeven aan de techniek en het uiterlijk moet er maar even onder lijden.” Hij was bepaald niet de enige met een aan de buitenkant wat gehavende auto. “Overal zijn er schades.” Dat zijn team de auto technisch tiptop voor elkaar wilde hebben was logisch. “Morgen wacht een lange etappe van 828 kilometer naar Duwadimi waarvan 604 kilometer proef. Dat betekent dat we laat zullen aankomen, in het donker dus. We gaan kijken hoe het morgen loopt. We zijn druk bezig met de laatste inspectie van de verlichting zodat we morgenavond goed licht hebben.” Lekker gebarbecued Van echte rust op de rustdag was er dus nauwelijks sprake voor Willems en Snijders. “Maar we hebben met z’n allen lekker gebarbecued tussen de middag. En dan vanavond niet te laat naar bed, want morgen moeten we vroeg weer op!”

NL || HAIL  –  Een week van afwisselend succes en tegenslag heeft Team de Rooy FPT een roerige eerste week in de Dakar Rally opgeleverd. Halverwege is één ding wel duidelijk: de Iveco’s van de drie equipes zijn tiptop, maar pech is soms moeilijk te voorkomen. Tijdens de rustdag in Hail was de sfeer in het topteam in ieder geval positief en de crewleden waren optimistisch gestemd. “De auto’s hebben vandaag een grote onderhoudsbeurt gehad. Morgen staan ze weer spik en span aan de start voor de tweede helft van de Dakar Rally”, zei teammanager Henk van Leuven in het bivak. “Ondanks de tegenslagen zijn we optimistisch en ook tevreden over de eerste week.” Berusting Zo won Aleš Loprais de derde etappe en werd debutant bij de trucks Vaidotas Žala een keer tweede. En Anja van Loon werd donderdag heel knap vierde tijdens de tweede dag van de marathonetappe. Helaas hoorde er dus ook pech bij, maar bij De Rooy FPT heerst daarover vooral berusting. “De teams weten dat tegenslagen erbij horen. De moed zit erin. Loprais zegt dat hij blijft vechten voor een toppositie, Žala richt zich op een plek in top vijf en Anja wil het zo voortzetten.” Wat Van Leuven vooral is opgevallen is de uitstekende onderlinge sfeer tussen de drie equipes binnen Team de Rooy FPT. “Elk jaar hebben we een team met absolute topmonteurs. Maar dit jaar klikt het ook nog eens erg goed tussen de mannen onderling. De teams helpen elkaar verder bij andere auto’s als dat nodig is. Daar hoef je als teammanager niet eens om te vragen.” Laat maar komen En dus heerste over de tweede week een gevoel van ‘laat maar komen’ bij Team de Rooy FPT. “We gaan de tweede helft van de Dakar optimistisch tegemoet. Macík heeft natuurlijk een grote voorsprong, maar het is nog niet gezegd dat hij de Dakar gaat winnen.” Van Leuven: “Een grote voorsprong kan in een halve dag als sneeuw voor de zon verdwijnen. We gunnen niemand tegenslagen, maar pech kan Macík ook overkomen. Dat is ook de rallysport, dat is ook Dakar. En de wedstrijd is pas afgelopen op de laatste dag van de finish. Het is nog lang niet afgelopen.”     ENG || HAIL  – A week of alternating successes and setbacks has given Team de Rooy FPT a turbulent first week in the Dakar Rally. Halfway through, one thing is clear: the Ivecos of the three crews are in top form, but bad luck is sometimes hard to avoid. At least during the rest day in Hail, the atmosphere in the team was positive and the crew members were optimistic.- “The cars had a major service today. Tomorrow, they will be ready for the second half of the Dakar Rally”, said team manager Henk van Leuven in the bivouac. “Despite the setbacks, we are optimistic and satisfied with the first week.” Perseverance Aleš Loprais won the third stage and truck debutant Vaidotas Žala was second. And Anja van Loon was fourth on the second day of the marathon stage on Thursday. Unfortunately, there was also bad luck, but De Rooy FPT is all about perseverance. “The teams know that setbacks are part of the game. The courage is there. Loprais says he will continue to fight for a top position, Žala is aiming for a place in the top five and Anja wants to continue like this.” Overall, Van Leuven has noticed the excellent atmosphere between the three crews within Team de Rooy FPT. “Every year, we have a team with absolute top mechanics. But this year, there is also an excellent relationship between the men themselves. The teams help each other out with other cars when needed. As a team manager, I don’t even have to ask for it.” Bring it on And so, during the second week, there was a ‘bring it on’ feeling at Team de Rooy FPT. “We are optimistic for the second half of the Dakar. Macík has a big lead, but it is not yet certain that he will win the Dakar.” Van Leuven: “A big lead can disappear like snow in half a day. We don’t begrudge anyone setbacks, but bad luck can also happen to Matíc. That’s rallying, that’s Dakar. And the race is not over until the last day. It’s far from over.”

Stefan Carmans in gesprek met Rallymaniacs tijdens de rustdag van de Dakar Rally 2025

HAIL  – De rustdag in de Dakar Rally in jubelstemming doorbrengen is altijd lekker. Net zoals de klok rondslapen als je een flink slaaptekort hebt. Roger Grouwels kan erover meepraten. De SSV-coureur uit Lanaken heeft een uitstekende eerste week achter de rug en was vol vertrouwen over de tweede week die zaterdag begint.   “Het was toppie. We stonden donderdag zelfs even zesde in het algemeen klassement, maar zijn teruggevallen naar de zevende plek in de ranking. Daar ben ik nog steeds blij mee. Ik zou van tevoren getekend hebben voor een top vijftien”, zei Grouwels toen hij in het bivak in Hail op zijn gemak door de Dakar-winkel struinde.   “Dit is natuurlijk geweldig. We zitten echt tussen de jongens die in de top rijden, de fabrieksjongens. Nog hoger klimmen in het algemeen klassement wordt een moeilijk verhaal. Sterker nog, de top zeven vasthouden wordt al moeilijk. Het doel is nu wel om een ranking binnen de top tien in stand te houden.”   Plan van aanpak Het plan van aanpak daarvoor is betrekkelijk eenvoudig: “We gaan niet rustig rijden, maar wel de kop erbij. De accu is nu helemaal opgeladen. We hebben vannacht hebben weer in de camper kunnen slapen en ik heb de klok rond geslapen, dus ik ben fit voor morgen. Het feit dat ik ben doorgeslapen, wil wel zeggen dat het nodig was.”   De rustdag was voor de Limburger ook echt een rustdag. Want veel deed hij niet, zei Grouwels. Hij had ook niet veel te doen. “Ik ben vooral een beetje aan het rondlummelen. En overal sterke verhalen aanhoren. Gewoon even afschalen.”   Ook Grouwels’ navigator Rudolf Meijer maakte zich tijdens de rustdag niet al te druk. Ook hij heeft een topweek beleefd: “Ik zeg vanaf dag één tegen Roger: ja het is een race, maar we moeten rustig aan doen, dan komt de rally vanzelf naar ons toe. Als dat gebeurt, dan is dat ook geweldig.”   Op het juiste pad blijven Meijer vond de eerste week pittig. “De Dakar is goed zwaar begonnen ten opzichte van andere jaren met een 48 uurs-etappe en een marathon in de eerste week. Dan loont het om de auto heel te houden en op het juiste pad te blijven.”   Zelf werd hij op zijn specialisme, navigeren, ook flink uitgedaagd. “De organisatie heeft er meer trucjes in gedaan, zoals een aantal canyons die vlak bij elkaar liggen zodat je makkelijk de verkeerde kunt pakken. Het is wel leuk. Het scheidt het kaf van het koren. De navigator wordt ook uitgedaagd en dat werd in ons geval beloond.”   Bijzonder is dat Grouwels en Meijer nooit eerder samen een wedstrijd reden. Ze moesten elkaar dus nog leren kennen, de afgelopen week. Meijer: “Ik ben goed streng in de auto voor Roger en daar moest hij in het begin wel even aan wennen. Nu gaat het perfect. Als ik twijfel moeten we gewoon stoppen. Soms wil ik iets dubbel controleren en dat kost dan een paar minuten. Dat doe ik liever dan heel hard de verkeerde kant op rijden. Het is wel heel moeilijk om tegen een racer te zeggen: ‘je gaat nu stilstaan’.”   Hoewel de twee van Team RaceArt logischerwijs in een jubelstemming verkeren, wist Meijer dat het aloude cliché ook nu gewoon waar is: “Er kan nog van alles gebeuren.” Toch is daar het vertrouwen in de goede afloop. “We gaan doen wat we deden en dan krijgen we wat kregen. In dit geval is dat goed.”

HAIL  – De eerste week van een bijzondere nieuwe rallyervaring zit erop voor Hans Stacey, en hij is vastbesloten de finish van de Dakar Classic te halen. Zelfs als dat betekent dat hij voorzichtig aan moet doen. De oud-kampioen uit Best doet mee aan de H4-klasse, waar hij moet rijden op een vastgestelde eindtijd. Hij heeft zich enigszins gevonden in deze voor hem onwennige manier van rallyrijden.    Nee, echt hard had Stacey de rustdag niet nodig, bekende de coureur van de Dutch Quattro Legends, een team van vier rijders die allemaal in een oude Audi Quattro rijden en nog allemaal in de wedstrijd zitten. “Voor mij is dit veel luxer. Dit kun je niet vergelijken met toen ik nog de wedstrijd reed.” Zelf meer turbodruk dan de auto “Toen was de druk zo enorm hoog”, blikte hij vrijdag terug tijdens de rustdag in Hail. “Toen had ik meer turbodruk dan de auto. Dit is nog niet bijna zo zwaar als de wedstrijd. Je rijdt niet met het mes tussen de tanden. Het is anders. Je hebt geen wedstrijddruk. Mentaal is het een stuk lichter. Je beleeft het heel anders. Je zit de hele tijd op het kastje te kijken voor je snelheid.” Toch was het zeker ook geen makkie, want de proeven zijn vooral voor het materiaal erg zwaar. Stacey: “Als je ziet hoeveel mensen er uitgevallen zijn en hoeveel auto’s helemaal in elkaar zitten, dan mogen we met zijn vieren van geluk spreken.” Zelf had hij met name tijdens de tweede dag van de marathonetappe problemen met zijn Audi. Zodanig dat hij heeft besloten de tweede week van de Dakar Rally het wat rustiger aan te gaan doen.  “Je wil tempo rijden en dan vraag je veel van je materiaal. Maar het is geen Dakar-truck. Ik ga vanaf nu een beetje proberen survival te rijden anders ben ik bang dat de auto het niet overleeft.” Koeien “Ik ga dus niet meer zo lopen koeien. We proberen het nog een week te overleven, want we willen wel finishen. En de zwaarste duinen moeten nog komen. Ik ben niet bang van duinen, maar als de auto stilstaat zit je vast. Je zakt meteen door. We hebben te kleine banden denk ik, maar we kunnen geen grotere banden kwijt. In dat klapzand moet je de auto flink op toeren houden om erdoorheen te komen. Een andere rijder heeft ons al een keer moeten lostrekken. De collegialiteit tussen de rijders is dus goed.” Stacey erkent dat hij zich amuseert in de Dakar Classic, maar baalt er tegelijkertijd stiekem van dat hij in zijn ogen geen echte wedstrijd rijdt. Dus volgend jaar dan een rentree van Racey Stacey in de ‘echte’ Dakar? “Nee, daar komt zoveel bij kijken”, zei hij. “Met wat voor auto moet je dan gaan rijden? Ik vind het nog steeds een leuk spelletje, maar op een gegeven moment zijn er ook andere dingen in het leven.”

HAIL  – De marathon-etappe van de Dakar Rally is uitgedraaid op een hectische en uitputtende exercitie voor Stefan Carmans. Waar de coureur van CSA Racing het eerste deel op woensdag zonder noemenswaardige problemen volbracht, was het een dag later totaal anders. Een haperende motor zorgde ervoor dat hij met zijn Red-Lined REVO+ pas om middernacht de finish bereikte en als één van de laatste piloten aan de rustdag in Hail begon.  “De eerste dag van de marathonetappe was een vrij goede dag, niks spectaculairs. We hadden wel zware pistes, maar die zijn we goed doorgekomen. Ik had zin in de tweede dag zin en wilde er een lap op gegeven, maar na drie kilometer kregen we motorproblemen”, vertelde Carmans zijn verhaal. Nokkenas Urenlang onderzochten de Vlaming en zijn navigator Arjan van Tiel de krachbron van hun T1+ auto. “We hebben ons heel lang afgevraagd of we het wel konden oplossen. Maar we hebben niet opgegeven. Na lang zoeken bleek het de nokkenas te zijn. Om 16.00 uur zijn we dan eindelijk vertrokken.” En toen hadden Carmans en Van Tiel serieuze haast. Zij moesten, op drie kilometer na, nog de hele etappe rijden. “Ik ben volgas gaan rijden. Zo lang het nog licht was, was het alles of niks. We wilden zoveel mogelijk van de proef in het licht afwerken. Wel hebben we nog een lekke band gehad. Die hebben we snel gewisseld. En om 18.00 uur draaiden ze hier het licht uit.” Toen moeten Carmans en Van Tiel nog een kleine 300 kilometer door het donker navigeren. “Het was een helse rit. We zijn uiteindelijk om middernacht gefinisht en om 1.00 uur in het bivak aangekomen. Gelukkig hadden we alle waypoints gehaald.” Opluchting Eenmaal over de finish was de opluchting groot. “Navigeren in het donker is echt balen. Je concentratie is dan drie keer zo groot. De schrik zit erin omdat je bang bent de verkeerde route te rijden. Zo hebben we één keer een half uur tot drie kwartier gezocht naar de juiste route. We zijn nog een paar keer meer de route kwijtgeraakt en dan moesten we een kwartier, twintig minuten zoeken. Er liggen zoveel tracks van voorgaande deelnemers, maar je weet niet welke de juiste is. Het was overleven. Dat is de Dakar, hè.” Goed, balen was het wel, maar uiteindelijk zitten Carmans en Van Tiel nog in de wedstrijd. “Dan is dat het allemaal waard geweest. Anders hadden sowieso nog wel kunnen starten, maar dan buiten het klassement.” Inmiddels is het rustdag in de woestijnrally en die kwam Carmans wel goed uit, bekende hij. “Ik was om 7.00 uur wakker, maar ik ben tot tien uur in bed blijven liggen. Nu plukken we gewoon de dag. De techniekers zijn volop bezig om de auto top in orde te brengen. De zin om verder te gaan is zeker niet verdwenen. Morgen gaan we weer vol goede moed rijden.” Hoewel de Dakar pas halverwege is, kon Carmans nu al concluderen dat deze editie voor hem zwaarder is dan die van vorig jaar. “Toen liep het allemaal gestroomlijnd. En dit jaar zitten er nog wat scherpe kanten aan. Als we dan straks hopelijk de finish gehaald hebben, zal de voldoening alleen maar groter zijn.”

HAIL  – Het heet dan wel rustdag, maar in de Dakar Rally bestaat rustig aan doen niet. Hoewel Ronald van Loon zich vrijdag in het bivak van Hail niet al te druk maakte, was het niet zo dat hij niets te doen had. In motorsport gaat de ontwikkeling altijd door en zo kroop de coureur van Oase Motorsport in zijn Red-Lined REVO+ om de vering te testen.   “Om die iets comfortabeler te krijgen zodat we wat harder kunnen rijden, want ik heb het gevoel dat het harder kan. En ik ben niet de begrenzer in dezen”, zei Van Loon. “Red-Lined heeft de afstelling van de vering samen met producent Reiger ontwikkeld en afgesteld. Die ontwikkeling staat niet stil. Nu hebben we dus een paar dingen geprobeerd die in mijn gedachten beter kunnen.” Goed contact Van Loons team heeft heel goed contact met de eigenaar van Red-Lined en zo de ontwikkeling van de vering van de zijlijn in de aanloop naar de Dakar Rally meegekregen. “We hebben de vering in oktober in Tsjechië getest en toen van alles geprobeerd. Maar Tsjechië is geen Saoedi-Arabië. Daar doe je de afstelling op gevoel. Eenmaal hier blijken de tracks slechter dan gedacht. Je blijft altijd bezig. Het houdt nooit op. Motorsport staat nooit stil.” Inmiddels bezig aan zijn tweede Dakar Rally concludeert Van Loon dat de huidige editie zwaarder is dan die van zijn debuut in 2023. “Hij is wel pittig. Het is geen kattenpis. Het is een goede, zware editie voor mijn gevoel. Twee jaar geleden zeiden ze al: dit is de zwaarste sinds tijden en nu is-ie nog zwaarder.” Soms leuker, soms niet Dat is niet per se beter, trouwens, oordeelde Van Loon. “Soms vind ik de rally leuker dan toen, soms niet. Als je 200 kilometer over stenen hebt gereden, mag het wel lichter en na 200 kilometer duinen ben je er ook wel een keer klaar mee. Het geeft dan wél meer voldoening als je de finish haalt. Als me dat lukt, dan is dit mijn mooiste Dakar. Maar zover is het nog lang niet.” Want de tweede week wordt uiteraard geen makkie. Wel is de coureur uit Son en Breugel optimistisch gestemd over het vervolg. “De eerste week zou de zwaarste zijn. We krijgen nu meer duinen. Die liggen me wel. Daar voel ik me wel comfortabel in, dus ik ben daar niet bang voor.”

Aleš Loprais from Instatrade Loprais Team De Rooy talking with Rallymaniacs after stage 5 of the Dakar Rally 2025.

Vaidotas Žala from Skuba Team De Rooy talking with Rallymaniacs after stage 5 of the Dakar Rally 2025.

HAIL  – Na een billenknijper van een eerste deel van de marathonetappe was het tweede deel aanzienlijk gemakkelijker voor Maik Willems en zijn navigator Marcel Snijders. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team finishte donderdag de vijfde etappe van de Dakar Rally als 35ste in de T1+ klasse. Met zijn Toyota Hilux in het bivak van Hail geparkeerd kon Willems tevreden concluderen dat hij de rustdag in de woestijnrally had gehaald. Een prestatie vond hij dat trouwens niet, na zes dagen sjezen door de Saoedische woestijn. “De rustdag halen is wel het minste wat we kunnen doen. Dat is nog niet eens de halve klus. Dit is nog helemaal niks.” Empty Quarter Het echt zware gedeelte van de rally, met onder andere een bezoek aan het mythische Empty Quarter, moest tenslotte nog komen, wist Dakar-veteraan Willems. Al is het nu ook weer niet zo dat de afgelopen zes dagen een makkie waren. En dat gold zeker niet voor de marathonetappe van de afgelopen twee dagen. “Gisteren (woensdag, red.) was een slopersdag met stenen, stenen, stenen. Het werd op een gegeven moment toch wel spannend, want na tweehonderd kilometer hadden we onze tweede reserveband verspeeld. Godzijdank heerst hier een ouderwetse Dakarsfeer. Dave Klaassen had in het bivak nog een bandje over. En Tim en Tom Coronel ook. Tim zei tegen mij: ‘Jij hebt morgen banden’.” Zoals dat dan gaat: donderdag nul lekke banden tijdens de vijfde etappe. Willems: “Vandaag hebben we hartstikke goed gereden. De etappe was niet moeilijk, maar wel snel. Ik heb flink gas gegeven om bij te blijven. Achteraf, zoals met zoveel in het leven, maak je je zorgen om dingen waarover je uiteindelijk helemaal geen zorgen had hoeven maken. Maar zonder die banden zou het geleken hebben alsof elke steen naar je lacht, ‘kom hier kom hier’. Dat werkt ook niet. Dus het was harstikke goed dat we gisteren die twee reservebanden geregeld hadden.” Goede startplek Willems was tevreden met zijn resultaat, de 35ste plaats. “Dat betekent dat we overmorgen eindelijk weer eens een goede startplek hebben. Dat is de grootste winst. Dan hebben we minder last van stof, kunnen we veel vroeger starten en lopen we veel minder risico op het moeten rijden in het donker.”    Maar nu eerst de rustdag. Exorbitante verwennerij in een luxe resorthotel behoort in Hail tot de mogelijkheden. Maar nee. Willems slaapt gewoon in een tentje. “Marcel wilde eerst wel in een hotel, toen in een truck en toen besloot-ie dat buiten in een tentje slapen veel mooier is.” En die beruchte koude Saoedische woestijnnachten dan? “Ik heb twee slaapzakken bij me. Heerlijk. Koude kop en de rest lekker warm.”

NL || HAIL  – Opnieuw een dag met gemengde gevoelens voor Team de Rooy FPT in de Dakar Rally. Anja van Loon presteerde met haar vierde plaats in het tweede deel van de marathonetappe boven verwachting goed bij de trucks, Aleš Loprais daarentegen verloor opnieuw tijd en eindigde als elfde. Ook Vaidotas Žala zat het donderdag bepaald niet mee. Hij werd twintigste tijdens de vijfde etappe.    “Anja heeft het geweldig goed gedaan met haar broers Jan en Ben en daar zijn we heel blij mee als Team de Rooy FPT”, zei teammanager Henk van Leuven. “Loprais heeft een heel zware dag gehad. Drie bladveren waren kapot. Het waren puur de omstandigheden van de special die dit hebben veroorzaakt. Bij de een valt het slechter uit en bij de ander wat beter. En Žala had een paar banden plat en een kapotte bladveer. Shit happens.” Pechfactor Van Leuven en zijn team konden weinig anders dan berusten in de uitslag. “Bij de één is de pechfactor iets hoger dan bij de ander en dat kan morgen weer anders zijn.” Bovendien viel er met de vierde plaats van Van Loon wel degelijk ook iets te vieren bij Team de Rooy FPT. Dat zet hem voor een belangrijk deel in de tactiek die zij met haar broers gebruikten tijdens de lastiger dan verwachte etappe van Alula naar Hail. Van Leuven: “De track was bijzonder zwaar. De organisatie had van tevoren gemeld dat de special maar een beperkt percentage aan stenen en rotsen zou hebben.” Dik uitbetaald “Dat bleek in de praktijk het omgekeerde: het waren er veel meer dan gisteren. Anja, Jan en Ben hebben snel, maar behoudend en risicomijdend gereden. En dat hebben ze dik uitbetaald gekregen. Dat konden we ook wel gebruiken na de tegenslagen van Loprais en Žala.” Door de averij van donderdag is Loprais van de tweede naar de derde plaats gezakt in het algemeen klassement. De Tsjech wilde niet van opgeven weten. Van Leuven: “Hij zei tegen mij: ‘We blijven vechten. We gaan door’. Hij was goedgemutst. Absoluut niet down. Hij en zijn crew gaan ervoor. Zoals het hoort.”    ENG || Team de Rooy FPT Licks Its Wounds After Tough Dakar Rally Marathon Stage, Van Loon Upholds Honor with Fourth Place HAIL – Another day of mixed feelings for Team de Rooy FPT in the Dakar Rally. Anja van Loon performed well among the trucks with her fourth place in the second part of the marathon stage, but Aleš Loprais lost time again and finished 11th. Vaidotas Žala also had a hard time on Thursday. He finished 20th in the fifth stage. “Anja did a great job with her brothers Jan and Ben, and we are thrilled as Team de Rooy FPT”, said team manager Henk van Leuven. “Loprais had a very tough day. Three leaf springs broke. It was just the conditions of the special that caused this. For some, it is worse; for others, it is better. And Žala had some punctures and a broken leaf spring. Shit happens.” Bad Luck Factor There was little Van Leuven and his team could do but accept the result. “With one person, the bad luck factor is a bit higher than with the other, and that can be different tomorrow.” Team de Rooy FPT also had something to celebrate with Van Loon’s fourth place. This was primarily due to her and her brothers’ tactics on the trickier-than-expected stage from Alula to Hail. Van Leuven: “The route was challenging. The organization had announced in advance that the special would have a limited number of stones and rocks.” The Opposite “In practice, it was the opposite: many more than yesterday. Anja, Jan, and Ben rode fast but conservative and risk-averse. And it paid off for them. After the setbacks with Loprais and Žala, we could use it.” Thursday’s damage dropped Loprais from second to third in the overall standings. The Czech did not want to give up. Van Leuven: “He said to me, ‘We’ll keep on fighting. We will keep going.’ He was in a good mood. Absolutely not down. He and his crew are going for it. Rightly so.”

Ronald van Loon in gesprek met Rallymaniacs na stage 5 van de Dakar Rally 2025

Anja van Loon van Fried van de Laar Racing Team de Rooy in gesprek met Rallymaniacs na stage 5 van de Dakar Rally 2025.

HAIL  – Een uitermate lastige vijfde etappe voor Hans Stacey en zijn navigator Anton van Limpt tijdens de Dakar Classic. De oud-winnaar bij de trucks en zijn navigator legden maar twee van de vijf proeven af vanwege stukken aan de Audi Quattro. Het goede nieuws is dat het duo het bivak in Hail heeft gehaald en de auto tijdens de rustdag van vrijdag weer tiptop in orde kan krijgen. “Ik vlieg vandaag tijdens de eerste navigatieproef door een gat en we dachten dat er iets kapot was. Het geluid werd steeds heftiger”, blikte Stacey terug op een incidentrijke dag. “Ik dacht dat de aandrijfas of een veer van de schokbreker was gebroken.” “Het was ook een heel zware proef, door die bonken op die leistenen. We zijn even van de proef af gegaan om de auto na te kijken, maar dat was het niet. Er was wel iets kapot, maar we konden de auto niet ter plekke repareren. Daarom zijn we stapvoets naar de start van de tweede proef gereden.” Survivalmode Omdat ze zich nog in the middle of nowhere bevonden, reden Stacey en Van Limpt die tweede proef van zeventig kilometer in survivalmode. “Op hoop van zegen dat we aan de finish zouden komen. Daarna hadden we nog drie proeven te gaan. Daarom besloten we om rechtstreeks naar het bivak te rijden. Wel jammer als je niet alles af kunt rijden.” Een goede klassering in de H4-klasse was zodoende verkeken. Maar het duo van de Dutch Quattro Legends zit tenminste nog in de rally. En die is pittig, heeft Stacey aan den lijve ondervonden. “Ik heb ook al heel veel uitvallers in de Dakar Classic gezien. Daar sta ik van te kijken. Het is toch wel een slagveld.” Verschrikkelijk Na de rustdag kan hij in ieder geval verder. En daar is Stacey blij om, ook al wist hij tijdens de eerste paar etappes van deze Dakar Classic, waarin de Bestenaar zijn debuut maakt, niet goed wat hij van deze regulariteitswedstrijd moet vinden. “We hebben een gezellig team, en dit is gewoon een nieuwe bladzijde voor mij in mijn rallycarrière. De proeven zijn nog steeds verschrikkelijk en toch elke dag 500, 600, 700 kilometer. Het is niet allemaal snelweg hier.” Overmorgen beginnen hij en Van Limpt met frisse moed aan de tweede helft van de wedstrijd, verzekerde hij. “Ik voel me goed fit. Ik kan niet zeggen dat ik fysieke problemen heb. Ik heb ook best hard getraind van tevoren. Voorlopig rijden alle vier de Quattro’s van ons team nog. Hopelijk halen ze allemaal de finish.” Daar had hij alle vertrouwen in. “Ik moet onze monteurs echt een compliment maken. Zij verzetten elke dag bergen werk en zorgen ervoor dat de auto steeds weer supergoed in orde is.”

Roger Grouwels en Rudolf Meijer in gesprek met Rallymaniacs na stage 5 van de Dakar Rally 2025.

HAIL  – Met slechts één lekke band tijdens het tweede deel van de marathonetappe in de Dakar Rally, ging Ronald van Loon donderdagavond betrekkelijk eenvoudig de rustdag in. De coureur van Oase Motorsport stuurde zijn Red-Lined REVO+ als 28ste in de T1+ klasse over de finish in Hail en was daarmee tevreden.   “De 28ste plek, dat is gewoon goed. Want bij de auto’s is het niveau hoog”, wist de ondernemer uit Son en Breugel. “We hebben de auto heelhuids hierheen kunnen krijgen. We hebben alleen een lekke band gehad en verder niet. We konden vandaag alleen maar verliezen. De auto heeft een dag geen service gehad. Daarom hebben we ervoor gekozen zo te rijden dat we de rustdag zouden halen. Dat is gelukt.” Oirschotse Hei-achtig Het tweede deel van de marathonetappe voerde van Alula naar Hail over 492 kilometer met een special van 428 kilometer. Opnieuw een pittige afstand. Maar de etappe was minder zwaar dan het eerste deel van een dag eerder, oordeelde Van Loon. “Gisteren (woensdag, red.) hadden we veel meer slechte paden. Vandaag hadden we juist veel sandy tracks. Een beetje Oirschotse Hei-achtig. We hebben ook wel stenen gehad, maar veel minder.” Niettemin was het zeker geen ‘walk in the park’ geweest voor de Brabander en zijn navigator Erik Lemmen. “Nee, ik was wel moe vandaag”, bekende Van Loon. “Je voelt wel aan je spieren dat we moe zijn. Maar gelukkig hoef ik nu een dag niks te doen. We hebben een goed team van monteurs onder wie twee monteurs van de fabriek en die gaan de auto helemaal in orde maken.” Uitslapen Zelf slaapt hij vannacht in een hotel in Hail. “En dan morgen uitslapen. Dan zijn we weer fris en fruitig en kunnen we een dag chillen en buurten.” Even losgaan na alle inspanningen van de afgelopen dagen is er niet bij, verzekerde Van Loon. “Ik drink geen druppel alcohol. Sowieso heb ik al drie maanden geen alcohol meer op en ik mis het ook niet.” Hij wil bovendien zo fit mogelijk aan de tweede helft van de woestijnrally beginnen, gaf hij aan. Dat moet ook wel: “Je merkt dat het voor de amateurs steeds moeilijker wordt om mee te doen qua niveau. Iedereen heeft gewoon heel goed materiaal bij zich. Piet Beunhaas is er niet meer. Je ziet hier alleen maar dikke auto’s, het is allemaal topspul.” Zaterdag vervolgt de rallykaravaan zijn weg met de maar liefst 828 kilometer lange etappe van Hail naar Al Duwadimi. Die bevat de langste special tot nu toe: 604 kilometer.  

HAIL  – Na een uitstekende eerste dag van de marathonetappe in de Dakar Rally, was de tweede dag zelfs nog beter voor Roger Grouwels. De SSV-coureur van Team RaceArt snelde donderdag naar de negende tijd in het dagklassement en staat bij het ingaan van de rustdag op een knappe zevende plaats in het algemeen klassement.    “Dit had ik absoluut niet gedacht van tevoren”, zei een uitgelaten Grouwels in het bivak van Hail. “We hebben twee dagen gereden zonder banden lek te rijden en we hebben opnieuw geen enkel waypoints gemist. We zijn niet de snelste in het veld, maar wel de meest constante.”” Hoge positie Ziedaar de verklaring in een notendop van de verrassend hoge positie van Grouwels en zijn navigator Rudolf Meijer. Voorafgaand aan de rally sprak de ondernemer uit Lanaken de voorzichtige hoop uit op een plaats in de top vijftien. Over een plek bij de eerste tien durfde hij niet eens te denken. Nu is de rally pas halverwege, dus kan er nog van alles veranderen, maar Grouwels is blij dat hij zo hoog staat. Een ander deel van de verklaring is dat de samenwerking met Meijer erg goed verloopt. Dat terwijl ze nog nooit eerder een wedstrijd samen gereden hebben.   “Rudolf doet het heel goed. Hij is heel punctueel en als we maar even fouten zitten, corrigeren we het binnen een paar honderd meter en gaan we verder. Er kunnen er niet veel zeggen dat ze deze rally nog geen enkel waypoint hebben gemist. Ja, ik ben heel blij met Rudolf. We hebben heel goede momenten samen.” Heikel momentje Hoewel het tweede deel van de marathonetappe donderdag dus voorspoedig verliep, was er wel een klein heikel momentje toen de auto op de neus landde. “We hadden een reserve-aandrijfas onder de neus van de auto gemonteerd. De steun waar die op lag, scheurde door die klap af.” “De reserve-aandrijfas is daarbij dus losgekomen. We hebben die vastgebonden met tie-wraps. Het was de enige pech die we vandaag hebben meegemaakt. Verder hebben we gewoon ons rondje afgemaakt. We hebben vijf procent onder onze grens gereden om alles heel te houden.”  Vrijdag is het in Hail rustdag in de rally, maar Grouwels kon niet zeggen dat hij er hard aan toe is. “Ik denk dat ik iedere dag meer energie krijg. Dat klinkt heel raar, maar je komt in een bepaalde flow terecht. Het enige minpuntje is het slapen in de bivaks. Het is koud. Gisteren heb ik maar een uur of twee, drie geslapen. Daar moeten we het dan maar mee doen.” Aankomend nacht rekent hij op een goed nachtrust voor de verandering. “Vanavond slapen we op ons eigen matras in de camper”, legde hij uit. “Een hotelletje in Hail nemen, was wel mogelijk, maar het is veel te gezellig in het bivak. Een beetje buurten, sterke verhalen vertellen. Dat komt wel goed!”

De deelnemers worden direct voor de leeuwen gegooid met razendsnelle routes vanaf de start van deze etappe. Het tempo zal echter vanzelf zakken zodra de race het zand bereikt. Vervolgens rijden de deelnemers door een variërend landschap met onder andere rotsachtig terrein in de omgeving van Hail. Voor velen is het bereiken van de rustdag in de Dakar al een overwinning op zich. Het is een welverdiend succes voor degenen die deze iconische plek van de Saoedische rally-raids in redelijke (of minder redelijke) staat weten te halen. 

ALULA – Hans Stacey is derde geworden tijdens de eerste dag van de marathonetappe van de Dakar Classic. De coureur uit Best en zijn navigator Anton van Limpt reden een vrij vlotte proef in de H4-klasse al moesten ze onderweg wel wat probleempjes oplossen. “De eerste dag van de marathonetappe is goed verlopen. De eerste navigatieproef was een lastige door duinachtig gebied. Maar over het algemeen verliep de navigatie probleemloos en we kwamen al snel uit de proef”, blikte Van Limpt terug, die met Stacey overigens geen vlekkeloze rit had. “Met het zoeken in de duinen naar een waypoint in de duinen zijn we vastgereden, maar gelukkig werden we snel door een andere deelnemer losgetrokken. Op de laatste proef kregen we nog een lekke band.” Geen reserve Ook raakten ze een steen waardoor de linker aandrijfas brak. “Omdat in de vorige etappe onze snelle-assistentie-truck gestrand is, hebben we geen reserve. We zouden kunnen kiezen om met tweewielaandrijving de volgende proeven te rijden, maar het is nog ver en we komen waarschijnlijk niet door de hele losse duinpartijen. Daarom hebben we gekozen om de auto te sparen en naar het bivak terug te keren.” Een pluspunt was dat de samenwerking in de cabine goed is, concludeerde Van Limpt. “En we beginnen beiden het spelletje beter te snappen.” Want voor beiden is het de eerste keer dat ze aan de Dakar Classic meedoen, een regulariteitswedstrijd in plaats van een race om de snelste tijd. Ouderwets in tentjes Hoewel de wedstrijd voor hen dus totaal anders is dan wat ze in hun carrière in de rallysport gewend zijn komt het duo van de Dutch Quattro Legends tegelijkertijd elke dag de meeste van de elementen die Dakar zo mooi en bijzonder maken weer tegen. Uitdagende proeven, duinen, onwaarschijnlijke landschappen, de sfeer in het bivak. Stacey en Van Limpt genieten genieten er ouderwets veel van. “En ‘s nachts een overnachting in het remote-bivak en sliepen we weer ouderwets in tentjes.” Al was er wel een minpuntje: “Met de koude nachten hier is dat wel even een uitdaging.” Het tweede deel van de marathonetappe van de Dakar Rally voert donderdag van Alula naar Hail over 492 kilometer met een special van 428 kilometer. Vrijdag is het rustdag in de Dakar Rally.  

ALULA  – Ronald van Loon kneep hem nog even op het einde van dag één tijdens de marathonetappe in de Dakar Rally. Maar nadat hij en zijn navigator Erik Lemmen de lekke stuurleiding hadden gefikst, rolden ze ’s avonds toch over de finish in Alula. Dat deden ze op een verdienstelijke 29ste plaats. En daarmee waren ze toch maar mooi de tweede Nederlandse equipe in de T1+ klasse.    “Het was lange dag. We zijn verder tevreden”, concludeerde Van Loon naar aanleiding van de daguitslag. “Morgen een nieuwe ronde, nieuwe kansen. We zullen de service zelf moeten doen. En dadelijk in een tentje slapen.” Geen assistentieteams In het marathonbivak zijn geen assistentieteams welkom. Dus waren Van Loon en Lemmen woensdagavond op zichzelf aangewezen om de nodige reparaties aan de Red-Lined REVO+ uit te voeren. Nu stelde dat binnen hun mogelijkheden in het bivak niet al te veel voor. Bovendien hadden ze het grootste probleem al tijdens de etappe opgelost.    Van Loon: “Met nog twintig kilometer te gaan hebben we een lekke stuurleiding gehad. Die hebben we gelukkig zelf kunnen maken.” Dat het probleem zich aan het einde van de etappe voordeed, was misschien niet zo heel gek. “Het was een forse, serieuze proef, niet flauwtjes. De organisatie heeft ons flink laten zweten”, zei de coureur van Oase Motorsport. “We hebben in het begin heel veel stenen gehad. Na 120 kilometer reden we een keer lek. Ons was van tevoren verteld dat de eerste 65 kilometer slecht zouden zijn. Maar de eerste 240 kilometer waren slecht. Daarna hebben we voorzichtig aangedaan omdat het de marathonstage is.” Verschillen Morgen moeten Van Loon en Lemmen namelijk nog een special van 428 kilometer rijden in de rit van Alula naar Hail. Tussendoor is de auto dus niet grondig geïnspecteerd en gerepareerd. Qua opzet lijkt de marathonetappe veel op de 48 uurs-etappe. Toch zijn er verschillen, wist Van Loon. “Tijdens de 48 uurs-etappe moesten we zelf ons eten maken. Dan is er echt niks, zit je in the middle of nowhere. Hier is er wel een soort bivak opgebouwd. Je kunt gewoon naar de wc en daar kon dat niet eens.” Welke van de twee zwaarder is? De 48 uurs chrono, denk ik. Toen hadden we 270 kilometer duinen. Dat was echt pittig en ik was toen ook ziek. Dat hielp ook niet.” En dan vindt hij de rally ook nog eens zwaarder dan de editie van twee jaar geleden waaraan Van Loon ook meedeed. “De organisatie blijft alles op ons afgooien. Het is echt wel afzien. De etappes zijn langer dit jaar. Bijna elke etappe heeft een special van tussen de vierhonderd en vijfhonderd kilometer.” Fit “Ik voel me gewoon fit. Dat is het niet. Lichamelijk is er niks aan het handje. Maar het zijn steeds lange dagen. Dat maakt het mentaal zwaar. Je moet je hoofd ernaar zetten. Vanochtend had ik er wel serieus zin in, maar het varieert een beetje van dag tot dag.” Voor het tweede deel van de marathonetappe weet hij in ieder geval wat hij moet doen. “We moeten het wat rustiger aan doen, zodat we de rustdag halen. Dan kunnen de monteurs de auto fris maken en halen we hopelijk de finish.”

ALULA  – De grootste uitdaging kwam voor Maik Willems misschien wel ná de finish van het eerste deel van de marathonetappe van de Dakar Rally. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team, kwam woensdag weliswaar ‘gewoon’ als 49ste in de T1+ klasse over de finish, maar had geen reserveband meer over.   En in het marathonbivak in Alula was reglementair geen assistentie aanwezig. Laat Willems nu twee reservebanden hebben meegenomen voor de hele marathonetappe, die donderdag zijn vervolg krijgt, en hij wist dat hij dus een probleem had. Naar banden zoeken “Iedereen hier in het bivak loopt naar banden te zoeken. Want iedereen heeft alles lek gereden. Wij ook. We hadden twee reservebanden bij ons en dus twee banden lek gereden. En in het marathonbivak is officieel niks te krijgen.” “Morgen moeten we weer dik vierhonderd kilometer rijden. Dan is het wel lekker om een paar reservebanden bij je te hebben. Gelukkig heb ik na het halve bivak afgestruind te hebben een paar rijders gevonden die maar één band lek hadden gereden en een bandje over hadden. Dat is allemaal hartstikke grappig.” Het was vooral ‘grappig’ omdat het allemaal gelukt is. Willems en zijn navigator Marcel Snijders kunnen morgen dus vol goede moed aan het tweede deel van de marathon beginnen. Maar voor hetzelfde geld was het een heel ander verhaal geworden. Stenen, stenen, stenen Dat besefte Willems maar al te goed. “Het was vandaag een fantastische slooppartij. We hadden weer stenen, stenen, stenen.” Net zoals dinsdag ging de route door een vulkanisch gebied met talloze scherpe rotsen en keien. Het verklaarde de vele lekke banden bij de Dakar-deelnemers. “Ook was de navigatie vandaag echt heel pittig. Gelukkig kon Marcel alle problemen oplossen. Een aantal mensen kon het waypoint niet vinden. Ik heb op een vierkante kilometer acht auto’s en trucks gezien die rondcirkelden op zoek naar het waypoint.” Daarnaast bestond het slot van de dag uit navigeren in het donker. “Dan is navigatie extra moeilijk. Want als je een keer verkeerd rijdt, ben je reddeloos verloren. Je kunt ook niet zomaar de sporen voor je volgen. Zoals Marcel het zei, ik ben vandaag weer een jaar ouder geworden.” Zijn dagresultaat, de 49ste plek, nam Willems ter kennisgeving aan. “Prima. De tweede week gaat het toch pas echt goed beginnen. Morgen moeten we zien aan te komen en daarna een lekker rustdag hebben. Dan zien we wel weer verder.”