Dakar 2020

De weg van de geleidelijkheid lijkt het team van Mammoet Rallysport geen windeieren te leggen. Martin van den Brink stuurde vandaag de Renault Sherpa als twaalfde over de streep. De rallyrijder uit Harskamp deed ‘geen gekke dingen’ en zag na afloop van de vierde etappe in de Dakar Rally zijn equipe als veertiende terug in het algemeen klassement. ,,We proberen constant te presteren en willen geen risico’s nemen. Dat ging vandaag weer volgens plan. Het was een prachtige proef die opnieuw heel zwaar was. Ik ben dik tevreden met het resultaat. We komen in de buurt van de top tien en dat ritme hopen we de komende dagen vol te houden.’’ In de 453 kilometer lange special van Neom naar Al-Ula speelden de stenen, keien en het zware zand weer een hoofdrol. De brigade van Mammoet Rallysport kreeg vandaag ‘slechts’ twee keer af te rekenen met een lekke band. ,,Het blijft een vervelend iets als je lek rijdt. Vandaag hebben we zoveel rijders gezien die problemen hadden. We hebben er allemaal last van, op een enkeling na. Hoe dat kan moet je mij niet vragen. We moeten het ermee doen en ons vooral blijven richten op onze sterke punten.’’ ‘We genieten enorm van de rally’ De teameigenaar van Mammoet Rallysport kon tevreden constateren dat de loodzware etappe van woensdag weer terreinwinst had opgeleverd. ,,We rijden de hele Dakar Rally al erg soepel en geen moment op de grens van ons kunnen. We willen dit gevoel vasthouden en zien wel wat er dan van komt. We genieten enorm van de rally. Het parcours is uitdagend en de omgeving fascinerend. Ik vond het in Argentinië en Chili fantastisch, maar dit is zeker net zo mooi. De mensen zijn bovendien erg aardig en enthousiast. Voor de mensen in Saoedi-Arabië is het ook vreemd. Het is de eerste kennismaking met de Dakar Rally. Ik denk zeker dat de rally toekomst heeft in dit gebied.’’ Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink deden vandaag 42 minuten en 33 seconden langer over de proef dan winnaar Anton Shibalov. Het team van Mammoet Rallysport maakte tijd goed op onder andere Vasilevski, Sugawara en Soltys. De teams van Richard de Groot, Patrice Garrouste en Albert Llovera werden op de ranglijst gepasseerd. De huidige veertiende positie biedt alle perspectieven om voorzichtig naar de top tien te kijken. Nummer negen in het algemeen klassement, de Tsjech Martin Soltys (Tatra) heeft slechts een voorsprong van 45 minuten op de mannen van Mammoet Rallysport. ‘Samenwerking loopt gesmeerd’ ,,Morgen staan de eerste serieuze duinen op het programma. We gaan zien of we daar ons voordeel kunnen halen. We hebben er in ieder geval veel zin in. De samenwerking met Wouter en Mitchel loopt gesmeerd. We hebben vandaag ook geen moeite gehad met navigeren of problemen gehad bij het vinden van de way-points. We zijn gewoon heel tevreden met ons optreden tot nu toe,’’ aldus Martin, die ruim voor zonsondergang de 100 kilometer richting bivak kon afleggen. Dat lukte niet iedereen. Op het moment dat de avond viel in Saoedi-Arabië (rond 18.00 uur plaatselijke tijd) waren slechts 17 equipes (van de 36 gestarte trucks) klaar met de proef van vandaag. De vijfde etappe gaat donderdag van Al-Ula naar Ha ‘il. De klassementsproef telt 353 kilometers. De eerste auto’s en trucks gaan om 9.05 uur van start. In Nederland is het dan net iets over zeven uur in de ochtend.

Het begint bijna te wennen, maar ook vandaag scoorden de Dakar 2020-deelnemers die de techniek met Eurol smeermiddelen onderhouden. Nasser Al-Attiyah pakte nog maar eens een podiumplaats in de vierde etappe; dat de Qatari niet altijd voor het uiterste gaat tekent de tactische manier waarop hij de rally wil winnen. Hij werd tweede door met zijn Toyota HiLux maar 2,26 minuut langer over de etappe te doen dan de winnaar, waarmee hij in het klassement gelijk vijf minuten inliep op de nummer één daarvan, het verschil is nog maar drie minuten. Al-Attiyah staat daarmee nu ook bijna negen minuten los van de nummer drie in het algemeen klassement, waarin het zo hard gaat dat werkelijk elke seconde telt. Bij Fernando Alonso ging het vandaag iets minder hard dan gisteren, maar met een dertiende plaats zou elke andere rookie meer dan tevreden zijn! Maar er was meer succes, in de vorm van Giniel de Villiers vandaag op zeven en Nederlander Bernhard ten Brinke op een achtste plek in de daguitslag. Bij de nieuwe, verplichte 15 minuten rust voor de tankstop, was Ten Brinke nog één van de snelsten van alle klassementen. Een knappe prestatie, zeker als je je bedenkt dat Bernhard flink last heeft van griep. In de laatste fase kwam hij echter met een lekke band over de finish, nadat hij wederom alle reservebanden al had opgebruikt. Ook de gebroeders Coronel hadden een prima dag, met als resultaat dat ze in The Beast buggy als tweede Nederlandse auto binnenkwamen. Gisteren leek het van de buitenkant erg lekker te gaan bij Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh in de side-by-side, maar achteraf bleek er toch het nodige gebeurd te zijn. Vooral de koppeling van de CVT-automaat gaf problemen, waar later nog een aantal lekke banden en een gebroken stabilisatorstang bijkwamen. Ook vandaag gaven de tijdschermen weer keurige tussentijden aan, maar de kans is dus groot dat ze dit weer bereiken met keihard blijven werken aan het voertuig. Trucks: hybride succes Eindelijk was er loon naar werken voor Gert Huzink, Rob Buursen en Martin Roesink in de Renault C460 Hybrid Edition. Na dagenlang werken aan technische uitdagingen, startte de Renault pas laat, maar daarna liep het vandaag zoals dat hoort met een glanzende vijfde plaats als beloning. Tel daarbij de mooie achtste plek van Pascal de Baar op, dan scoren de wedstrijdtrucks van Riwald Racing vandaag allebei in de Top 10. Dat lukte bij Mammoet Rally nèt niet, Martin van den Brink klokte een twaalfde tijd bij binnenkomst, met nog wat andere trucks in het parcours die daar misschien nog onderdoor zouden kunnen gaan. Team Mammoet versterkt daardoor wel haar positie in de Top 15.

Bernhard ten Brinke stond ongewild voor een dubbele beproeving tijdens de 4e etappe van de Dakar Rally 2020 in Saudi-Arabië. Zoals verwacht zat de special stage van 453 kilometer naar Ul Ala opnieuw vol serieuze uitdagingen. De dag werd nog eens extra zwaar omdat de Toyota-fabriekscoureur met griep achter het stuur zat van zijn Toyota Hilux. “Een zevende plaats is een heel mooi resultaat na alles wat we vandaag hebben meegemaakt.” “Gelukkig was de etappe opgedeeld in drie delen; 2 van 100 kilometer en 1 van 160 kilometer. Hierdoor kon ik mezelf even pauze gunnen en opladen”, vertelt Bernhard ten Brinke, die door de griep vrijwel geen stem meer heeft. “Ik heb vandaag alles moeten geven om onderweg gefocused te blijven. Ik ben heel blij hier aan de finish te staan.” Hoewel geplaagd door de griep reed Bernhard vanaf het eerste moment ruim in de top 10 samen met zijn Belgische navigator Tom Colsoul. In het eerste deel kon op de snelle pistes de snelheid van de Toyota Hilux goed worden uitgebuit. “Omdat we vandaag als vijfde mochten starten, hebben we weinig stof gehad en konden we mooi vrij rijden.” Tijdens etappe 2 werden snelle pistes gecombineerd met een flink aantal navigatiepuzzels voor Tom Colsoul. De zoektocht naar de juiste koers en de waypoints verliep opnieuw vlekkeloos. “Ik vind het machtig knap dat Tom foutloos bleef.” In deze vierde Dakar special bleek het venijn in de staart te zitten met een route over zeer ruige paden. “Deze trailpaden waren écht heel lastig, ook door enorm veel stenen”, schetst Bernhard. “Hier hebben we 2 banden beschadigd. We moesten de laatste 30 kilometer rijden zonder reservebanden.” Desondanks bereikte de Nederlands/Belgische Toyota-equipe de finish op een prima zevende plaats, waarbij de laatste 2 kilometer ook nog moest worden overleefd met een lekke band. “Het was heel erg afzien vandaag, maar we hebben het gered. Ik ga nu herstellen, goed eten en vroeg naar bed, en dan staan we er morgen weer!” In het algemeen klassement heeft Bernhard ten Brinke zijn achtste plaats behouden. Carlos Sainz (Mini) leidt de rally. De dagzege ging naar zijn teamgenoot Stéphane Peterhansel.

De vierde etappe van de Dakar Rally 2020 was er een met twee gezichten: stenen en andere rommel in het eerste deel, zand en snelle paden in het tweede deel. De laatste 140 km van de 453 km lange rit van Neom naar Al-‘Ula was een kolfje naar de hand van Edwin Straver. Dit in tegenstelling tot het eerste part. “Het lukt gewoon niet op die stenen”, vertelde Straver bij aankomst in het bivak bij Al-‘Ula. “Ik krijg het niet voor elkaar om lekker te rijden. Ik ben bang om te vallen, bang om nog een wiel kapot te rijden – ik heb er al twee kapot gehad in de eerste drie dagen. Dan ga ik te krampachtig rijden en komt er van navigeren niks terecht omdat ik niet op mijn roadbook durf te kijken. Ik volg sporen en ben daardoor drie keer verkeerd gereden. Dat zijn fouten die je eigenlijk niet moet maken.” Het zand in het tweede deel, na de tankstop op km 295, was een verademing. “Dat is meer mijn terrein. Het was net een crossbaan. Ik kon ontspannen rijden en dus ook weer navigeren. Het was best zwaar zand, hard werken, maar dat ligt me wel. Ik hoop dat dat perspectief geeft voor de komende dagen, waarin we meer zand schijnen te krijgen.” Voor de etappe van morgen krijgen de rijders het roadbook pas weer bij de start. Fijn, vindt Straver. “Als er maar niet te veel modificaties zijn. Er zaten zoveel wijzigingen in het roadbook van vandaag, dat het veel tijd heeft gekost.”

Deelnemers wisselen op de vierde dag van de Dakar Rally de snelle gravelpistes af met zanderige paden. De meeste stukken zijn bestaande tracks, maar de navigatie gaat toch weer een grote rol spelen en deelnemers moeten een paar cruciale keuzes maken. Het passeren van de Nabatean-tempels is een van de hoogtepunten van de dag, de totale lengte van de special stage bedraagt 453 kilometer. De Rallymaniacs doen zoals u van ons gewend bent weer rechtstreeks vanaf locatie verslag van de etappe. Mis niks door hier op het liveblog te klikken

Een rotsblok van het formaat auto maakte in de derde etappe een voortijdig einde aan de Dakar 2020 voor het Rainbow Truckteam. Door de aanvaring met de steen raakte het chassis van de MAN dusdanig beschadigd dat reparatie niet mogelijk is en doorgaan niet is toegestaan. Gerrit Zuurmond, Jasper Riezebos, Klaas Kwakkel en de rest van het team vliegen nog deze week terug naar Nederland. Rainbow was ook de derde etappe, een lus van 427 km in de omgeving van Neom, hartstikke goed bezig en reed tijden rond de vijftiende plaats. “We konden leuk meekomen”, vertelt Gerrit Zuurmond. “Het ging bijzonder goed en misschien ben ik daardoor wel iets te overmoedig geworden.” Negen kilometer voor de finish, op een pad met veel stenen, stuurde Zuurmond de MAN iets te enthousiast door een bocht. “De truck gleed weg en knalde met ongeveer 70 kilometer tegen een rotsblok aan. Die gaf niet mee. Het was een flinke klap, rechtsvoor. We zijn uitgestapt om te kijken en toen we zagen dat de wielen nog recht stonden, zijn we een stukje achteruit gereden. Toen zagen we dat er olie onderuit liep en dat de versnellingsbak was gescheurd.” Dat konden de mannen wel provisorisch repareren, zodat ze nog op eigen kracht de finish bereikten. Daar bleek de schade groter dan aanvankelijk vermoed: de chassisbalk rechts is krom en de ophanging van de versnellingsbak is afgescheurd. “We zijn zelf op weg gegaan naar het bivak en halverwege hebben we de auto op de trailer gezet van de assistentie die we al hadden gebeld. Dit kunnen we niet repareren en we mogen er ook niet meer mee starten. Ook dat is Dakar, maar het is wel heel erg jammer.” De truck blijft dus op de trailer staan. Morgen rijdt het team terug naar Jeddah, een rit van ongeveer 1000 kilometer. Daar brengen ze alles naar de haven. Zelf vliegen ze terug naar Nederland, waarschijnlijk vrijdag, om thuis de teleurstelling verder te verwerken.

Het mocht wel een tandje minder, na de slooppartij van gisteren. Nu is dat toevallig wel waar Teun Stam, eigenaar van een sloopbedrijf, goed in is, maar in de Dakar is het niet de bedoeling. De monteurs van Schijf Rally waren de hele nacht in touw geweest om de Toyota weer op te lappen voor de derde etappe. Stam wilde het hen niet aandoen nóg een nacht door te moeten halen. De schade aan de Toyota was na de tweede etappe aanzienlijk. “Dat zal me niet nog een keer gebeuren”, vond Teun Stam. “Het bleek een verstandige beslissing. In het achterveld is het terrein zo vreselijk uit mekaar gerost, dat een tandje eraf echt geen overbodige luxe is. Daar zijn dan al trucks overheen gegaan met zoveel power dat alles omgewoeld wordt en de stenen naar boven komen. En dan komen wij eraan met ons zware karretje dat niet zoveel vermogen heeft…” Het zou mooi zijn als het lukte om iets verder naar voren te komen, maar daarvoor moet Stam risico’s nemen die hij in deze fase niet wil nemen. “Als je vol gas gaat om op te schuiven, wordt het risico navenant groter dat je brokken maakt. Dan maar liever een tandje eraf en anderen vóór je zien uitvallen. We hebben er genoeg gezien vandaag: een uitgebrand chassis – ik hoorde dat het een Mini is geweest. Daar was niet meer van over dan een hoopje staal.” Aan de finish van de 427 km lange lus in de omgeving van Neom was Stam blij met de beslissing. Het had allemaal wat langer geduurd, maar hij was toch weer keurig binnen en hij kon de monteurs geruststellen. “Het was een prachtig gebied, met enorme rotspartijen. Uniek om doorheen te komen, al zie je als je aan het rijden bent zie je vaak niet meer dan de stenen, de sporen en het zand voor je: heel slap zand, soms geel, soms wit, soms rood. Het karretje moet hard werken in dat zachte zand. We hebben wat kapotte banden, maar verder is alles heel, dus de jongens kunnen nu ook aandacht geven aan preventief onderhoud. En dan kan er morgen wel weer voorzichtig een tandje bij.”

Martien Jimmink heeft de Dakar Rally 2020 per medische helikopter moeten verlaten. Die bracht de loonwerker uit Kolhorn naar het academisch ziekenhuis in Tabuk waar de eerste diagnose was dat Jimmink een scheurtje in een ruggenwervel heeft. Jimmink was al bijna op de helft van de etappe – een lus van 427 km in de omgeving van Neom – toen hij hard moest remmen voor een gat in de piste. “Ik denk dat ik te hard heb geremd met de voorrem terwijl ik de achterrem had moeten hebben”, vertelde Jimmink. Hij vloog over het stuur van de motor heen, die vervolgens bovenop hem terecht kwam. Hij bleef een paar minuten liggen omdat hij geen gevoel in zijn benen had. Toen dat langzaamaan terugkwam, kon Jimmink op handen en knieën gaan zitten. Zo bleef hij acht minuten zitten. Hij probeerde op te staan, maar dat lukte niet. Andere motorrijders schakelden medische hulp in. Jimmink’s teamgenoot uit Bahrein, Salman Fahran, bleef tot aan de helikopter bij de onfortuinlijke Noord-Hollander. “Dat is een vriend voor het leven”, laat Jimmink weten vanuit het ziekenhuis, waar zijn vrouw en dochter bij hem zijn. In het ziekenhuis werd een CT-scan gemaakt om precies te weten te komen wat de verwondingen van Jimmink waren, omdat hij vanwege pijn aan het borstbeen ook ademhalingsmoeilijkheden had. Uit de scan bleek een scheurtje in een ruggenwervel. “Het is zo jammer”, vond Jimmink. “Het ging hartstikke lekker. Het was ook een heel mooie etappe. Het is hier nog mooier dan in Zuid-Amerika. Ik had graag nog minstens een paar dagen gereden.”

In de derde etappe van de Dakar Rally 2020 reden Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul tientallen kilometers in het stof van andere deelnemers. Eénmaal uit het stof begon het duo van het door Eurol ondersteunde Toyota Gazoo Racing aan een opmars. Na 427 heftige kilometers bereikte de Toyota Hilux met startnummer 307 als tiende auto de finish in Neom. Door het solide dagresultaat klimmen Bernhard en Tom twee plaatsen in het algemeen klassement, naar een zeer mooie 8e plaats. Na de eerste Eurol-overwinning van gisteren, waren de Toyota Gazoo-teams ook vandaag weer heel dichtbij, alle auto’s kwamen vandaag in de Top 10. Vooral Nasser Al-Attiyah maakte nog lang kans op de overwinning, maar uiteindelijk lukte dat net niet, maar eindigde hij wel op een podiumplaats als tweede van de dag, op 3,5 minuut van de winnaar. Daarnaast was er ook enorme progressie bij Fernando Alsonso, die de hartslag van de woestijn steeds beter begint te voelen. Hij scoorde een geweldige vijfde plaats, nadat hij door het inzetten van zijn joker een betere startpositie dan de uitslag van gisteren had bemachtigd. Ook Giniel de Villiers zat er na zijn overwinning van gisteren goed bij, na een wat langzaam begin herstelde hij in het latere deel van de dag met een negende plaats. Tim & Tom hadden een rustige dag, nadat ze het lichte vermogensverlies van gisteren hadden opgelost. Ook Peter van Merksteijn bleef uit de zorgen, met een nette 31ste plaats als resultaat. Trucks Bij de trucks was het Pascal de Baar die een solide prestatie neerzette, met plaats tien was hij de snelste Eurol-truck van de dag, met -net als gisteren- Martin van den Brink in de Mammoet-truck weer kort erachter. Bij Gert Huzink in de experimentele Renault C460 Hybrid, is het vandaag vooral een technisch gevecht geweest. 125 kilometer voor de finish knalde een lager en liep een moer los, wat veel tijd kostte. Wel is duidelijk dat de racesnelheid er absoluut is, nu alleen nog een probleemloze dag om in de top 10 kunnen finishen. Ed Wigman zorgde dat hij met zijn snelle assistentie weer een stabiele dag neerzette, met een mooie balans tussen assistentie verlenen en snelheid houden. Kees Koolen en Jurgen van den Goorbergh hadden het vandaag iets lastiger in de steeds populairder wordende side-by-side klasse, op een 37ste plek waren ze ruim twee uur langzamer dan de snelste SSV, terwijl ze gisteren nog dik in de Top 20 reden.

Immense rotsen van wel honderd meter hoog: de omgeving waarin de derde etappe van de Dakar Rally 2020 zich afspeelde was adembenemend. Ook het team Van de Laar was onder de indruk van de streek in het noordelijke puntje van Saoedi-Arabië. “Ze zeiden dat dit een prachtige proef zou worden. Er was niets van gelogen”, vond Ben van de Laar. De équipe van Fried van de Laar Racing legde de 427 km in de omgeving van Neom af in iets minder dan vijf uur en noteerde daarmee de achttiende tijd. “Het was een leuke dag”, vertelde Jan van de Laar. “Wel een taaie. Alles zat erin: stenen, rotsen, smerige afstappen. Tot de neutralisatie op 125 km zaten we in het stof van de ssv’s die ons gisteren voorbij waren gekomen, toen we niet harder dan 80 konden. In die valleien bleef een gordijn van stof hangen. Toch hebben we eruit gehaald wat erin zat, denk ik.” De versnellingsbak die gisteren problemen veroorzaakte was vervangen en daarmee was er wat dat betreft geen vuiltje meer aan de lucht. “Liep als een zonnetje”, volgens Jan van de Laar. “Ik kon vanaf het begin gas geven. Ik ben heel tevreden met hoe het vandaag is gegaan.” Voor de chauffeur was het hard werken vandaag, maar voor navigator Ben van de Laar ook. Het roadbook werd ook vandaag pas kort voor de start uitgereikt. “De navigatie was uitdagend. In het laatste stuk van de proef zat een moeilijk punt. Ik begreep dat velen er problemen mee hadden. Wij hebben daar even rustig aan gedaan en hadden binnen dertig seconden het goede pad gevonden. Dat was mooi. Daar hebben we waarschijnlijk veel tijd mee goedgemaakt.”  

De derde etappe van de Dakar Rally 2020, een lus van 427 km bij Neom, was zo mooi dat iedereen bij Petronas Team De Rooy Iveco ervan onder de indruk was. Behalve het landschap in de noordelijke punt van Saoedi-Arabië stemden ook de resultaten tot tevredenheid. Een lekke band kostte Janus van Kasteren weliswaar de vierde plaats, maar met plaats 8 was hij niet ontevreden. Vick Versteijnen stoomde op van 28 naar 12, Michiel Becx van 27 naar 17. Albert Llovera nestelde zich er tussenin op de zestiende plaats. Na de uiterst moeizame tweede etappe was de vier équipes er alles aan gelegen om uit de problemen te blijven. In de proef die tot dichtbij de grens met Jordanië kwam, in een bergachtig gebied met een piek tot 1400 meter, kon heel veel mis gaan, maar Van Kasteren, Versteijnen, Becx en Llovera hielden de schade beperkt tot een lekke band en een geknapte turboslang. Janus van Kasteren, gestart vanaf de elfde plaats, zat meteen goed in het ritme en bouwde de snelheid aardig op met doorkomsten op de zesde, vijfde en vierde plaats. “Jammer genoeg kregen we 25 kilometer een lekke band, waardoor we iets terugvielen”, vertelde hij aan de finish. “In de laatste 100 km was de navigatie ingewikkeld. Daar hebben we een paar keer een rondje moeten draaien.” Met de achtste tijd in de etappe won Van Kasteren in het klassement één plaats: van 8 naar 7. Omdat hij moest sturen, had Van Kasteren niet heel veel gelegenheid om om zich heen te kijken. “Maar wat ik heb gezien, was heel mooi. Naast me hoorde ik voortdurend ‘Oh! Wat mooi hier!’” Ook Vick Versteijnen & co. genoten van de omgeving. “Het is mooier dan Zuid-Amerika”, vond Versteijnen. “Heel gaaf om hier te rijden.” Ook hij kwam prima uit de startblokken: van 28 naar 7 en 8. Een geklapte turboslang kostte een minuut of tien, waardoor hij iets terugviel. “Een paar kilometer voor de finish klapte er nog één. Daar zijn we niet voor gestopt. Zonder turbodruk hebben we de finish gehaald. Het is jammer, maar als we hiermee twaalfde zijn geworden, heeft de rest dus veel meer meegemaakt.” Michiel Becx hoefde vandaag niet te stoppen om assistentie te verlenen en kon dus lekker doorrijden. “Wij rijden niet met het mes tussen de tanden, zoals Janus en Vick”, vertelde hij. “Het is belangrijker dat ik zelf niks stuk rijd, zodat ik die jongens kan helpen met onderdelen. Bij de finish hebben we een turboslang aan Vick gegeven om naar het bivak te kunnen rijden. Dat was het voor vandaag.” Becx krijgt steeds meer gevoel bij de Iveco Trakker. Bij de verplichte stops tussendoor paste hij de vering een tikje aan, waardoor de truck beter reageert. “Vanavond gaan we de cabine nog even beter afstellen. Zo gaat het elke dag ietsje beter. Ik ben in mijn element.”

“Eerst was er een hard stuk van 50 kilometer, de rest was eigenlijk goed te doen voor me. Ik heb op dat eerste stuk vandaag wel meerdere ongelukken gezien onderweg, Olaf Harmsen en Martien Jimmink zag ik liggen. Ja, daar wordt je niet vrolijk van, zeker niet als je nog zo’n eind moet. Ik hoop echt dat het goed me ze gaat. Ik vond het vandaag verder wel een leuke dag, alleen op het laatste stuk lagen er weer genoeg van die klere-stenen. Mijn schouder doet nu wel zeer, vooral het laatste stuk met die keien, dan begint alles uit te werken en wordt het een stuk ingewikkelder. Rijden gaat dan allemaal niet even soepel meer en dan gaat het wel pijn doen allemaal. Maar, het is weer gelukt om niet te vallen en daar ben ik blij mee! Dus eigenlijk heb ik het toch goed naar m’n zin gehad… Nu even een uurtje uitrijden naar het bivak, het is nog een kilometer of 70. Lekker kalm aan, maar een klein beetje opschieten want het wordt hier razendsnel donker. Ik heb licht op mijn ‘brommertje”, nu eerst even wat te drinken scoren en dan snel op weg.”

In de derde etappe van de Dakar Rally 2020 reden Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul tientallen kilometers in het stof van andere deelnemers. Eénmaal uit het stof begon de fabrieksequipe van Toyota Gazoo Racing aan een opmars. Na 427 heftige kilometers bereikte de Toyota Hilux met startnummer 307 als tiende auto de finish in Neom. Door het solide dagresultaat klimmen Bernhard en Tom twee plaatsen in het algemeen klassement, naar de 8e plaats. Vandaag wachtte de Dakar karavaan een special stage rondom Neom, die was opgedeeld in drie delen. Bernhard en Tom begonnen de etappe als vijftiende en dat had nogal consequenties. “Al na 40 kilometer reden we in het stof van een aantal langzamere coureurs”, vertelt de Toyota-coureur. “Inhalen heb je echter ook niet zomaar gedaan, dus pas na ongeveer 25 kilometer konden we er voorbij en hadden we eindelijk vrij zicht.” Juist op dat moment stak een pechduiveltje de kop op en reed de Belgisch/Nederlandse equipe een lekke band. “En toen zaten we weer in het stof en konden we opnieuw beginnen.” Tijdens het tweede deel van de special haalden Bernhard en Tom ondanks weer een lekke band (en dus rijden in het stof) flink wat auto’s in. “De Hilux liep geweldig. Het ging zo soepel dat we zelfs konden genieten van het prachtige landschap.” Het laatste deel van het ‘rondje’ Neom moesten Bernhard en Tom nog even zoeken naar een lastig waypoint, maar daarna kon de opmars naar voren worden voorgezet. Tussen het vijfde waypoint en de finish (wp7) klom de Toyota equipe liefst vier posities. “Een heel lastige dag zijn we zonder grote drama’s doorgekomen”, concludeerde Bernhard ten Brinke. “Een tiende plek is prima gezien de stof. De stijging van 10 naar 8 in het algemeen klassement is ook goed. Morgen hebben we een betere startpositie. Dus zijn we zeer waarschijnlijk verlost van de stofwolken.” Bernhard ten Brinke staat nu 8e op 33:23 min.

In de tweede etappe had Edwin Straver al ruzie met een waypoint, op de derde dag van de Dakar Rally was het regelrecht oorlog. Het waypoint won. Althans, zo leek het. Niet lang nadat Straver de 427 km lange lus bij Neom had volbracht, kwam het bericht dat de laatste 25 km komen te vervallen. Toch een overwinning voor de motorrijders dus. Met de stoom uit zijn helm kwam Edwin Straver over de finish. Boos en teleurgesteld. Waypoint nummer 53, op 25 kilometer voor de finish had hem veel tijd gekost. “Ik heb lang gezocht, veel geprobeerd, maar heb het niet gevonden. Ik heb het wel gezien, want de pijl ging open: bovenop een berg. Ik heb van drie kanten geprobeerd erbij te komen, maar het is niet gelukt. Ik heb het maar gelaten. Het zou het eerste waypoint ooit zijn dat ik mis. Daar zou ik wel heel erg van balen.” Maar dat hoefde dus niet. Na klachten van andere rijders gaf de organisatie toe dat er een fout in de gps zat en herzag de uitslag. De laatste 25 km werden uit de tijdwaarneming geschrapt. Voor de klassering van Straver maakte dat niet veel uit, voor de tijd wel. Het gevecht met waypoint 53 drukte de stemming nogal bij Straver, die verder een uitstekende dag had gehad. “Het was echt heel mooi. Een prachtige route, ik heb ervan genoten. Het rijden gaat steeds beter. Gisteren heb ik de vering van de KTM iets aangepast en dat geeft meer rust en vertrouwen bij het rijden. Ik zit goed in het ritme.”

De derde etappe van Dakar 2020 is er eentje waarin van alles gebeurd. Moeilijke navigatie, verschillende landschappen en tot op heden de mooiste etappe van de rally. Erik van Loon en Sébastien Delaunay starten goed en komen in een treintje van auto’s terecht. De etappe heeft enkele moeilijke waypoints, waardoor Van Loon ongeveer vijftien minuten heeft moeten zoeken en twaalfde wordt. “We begonnen snel aan de etappe,” vertelt Van Loon. “Ik was dan ook verbaasd dat Alonso zo snel achter me zat. Die heb ik na de neutralisatie voorbij gelaten, maar die kon ik goed volgen. Daarna kwamen we in een treintje met Krotov, Prokop en nog een paar jongens. Dat was stuivertje wisselen terwijl we zochten naar de waypoints, daarmee hebben wij vijftien minuten verloren. Morgen weer een dag!” De etappe van morgen gaat van Neom naar Al Ula. De stage is 453 kilometer lang met veel zand en gravel. De navigatie zal wederom lastig worden, de eerste auto vertrekt rond 9:40 (7:40 NL tijd) en wordt aan de finish verwacht rond 15:50 (13:50 Nederlandse tijd).

Nani Roma eindigde gisteren in zijn Borgward BX7 EVO op de twaalfde plaats en verbeterde daarmee direct zijn prestaties van de eerste dag. Net als in de vorige etappe had de tweevoudig Dakar-winnaar wat navigatieproblemen die wat tijd kosten. De Spaanse legende stond vanmorgen op de dertiende positie in de algemene ranglijst. Nani Roma na de etappe van gisteren: “Het was weer een zware etappe, erg leuk maar niet gemakkelijk om te rijden. We hebben wat tijd verloren met het vinden van een waypoint in het midden van de proef, maar de meeste coureurs hebben deze problemen. Onze uitgangspositie is best goed, maar we blijven het per dag bekijken. Afgezien van wat kleine problemen was er met de Borgward BX7 EVO erg goed te rijden. We hebben op de eerste dag wat kleine verbeteringen gevonden, die ons vandaag al echt hielpen.” Ook Ricardo Porém verbeterde zijn resultaat van de eerste dag met een 18e plaats op dag twee, hij staat nu 17e in het algemeen klassement. Ondanks dat hij veel in het stof van de vrachtwagens moest rijden, had Porém flink de snelheid in de Borgward BX7 EVO en kon hij -net als zondag- de etappe op een goede manier afsluiten. Ricardo Porém: “Het was een zware dag. De hele dag zaten we in het stof van de vrachtwagens. Verder hadden we twee lekke banden. Maar de Borgward BX7 EVO werkte vandaag heel goed. Navigatie was weer erg moeilijk, maar mijn navigator heeft het geweldig gedaan. We zijn blij met de auto en erg blij om in de top 20 te staan.”

In de derde etappe wordt een lus gereden met start en finish in Neom, de totale lengte van de proef bedraagt 427 kilometer met vanaf de finish een korte verbinding naar het bivak. Voor de motoren en quads is het bovendien het tweede deel van de Super Marathon, na twee zware dagen mogen de monteurs na afloop van deze proef weer aan de bak. Deze proef brengt de deelnemers in de buurt van de Jordaanse grens met veel bergachtig gebied. De Rallymaniacs doen zoals u van ons gewend bent weer rechtstreeks vanaf locatie verslag van de etappe. Klik hier om de etappe live te volgen.

De tweede etappe van de Dakar 2020 was niet zo’n leuke dag voor de équipe van Fried van de Laar Racing als de eerste. Al na 10 kilometer in de 367 kilometer lange proef kreeg de versnellingsbak van de DAF kuren. “Ik had alleen nog één, twee en drie”, vertelde Jan van de Laar aan de finish in Neom. “Dan kun je niet harder van 80, 85. Het was dus een heel lange, rustige rit.” En het begon zo goed, met een start vanaf de veertiende plaats, dankzij het resultaat in etappe 1. Maar die pret was dus snel over. Jan en Ben van de Laar en monteur Simon Stubbs gingen nog wel op zoek naar het euvel maar al snel was duidelijk dat ze het ermee moesten doen. “We wisten dat het niets mechanisch was”, zei Jan van de Laar. “Alle essentiële dingen klopten wat dat betreft. Het moest dus iets in de elektronica zijn, maar in de proef in niet uit te dokteren welk stekkertje of sensortje het dan kan zijn. Dus dan maar in z’n drie naar het bivak hobbelen.” Voor navigator Ben was het op die snelheid goed bij te houden, maar echt prettig vond hij het niet. “Ik heb toch liever dat we wat harder gaan en dat het wat moeilijker is. Onderweg was er voortdurende discussie: gaan we sleutelen of rijden we door? Wat kan het zijn? Rijden we niets heel erg kapot? Dat leidt af. De adrenaline is er ook niet, dus je bent minder scherp. Het kakt allemaal wat in. We hadden vlot alle waypoints, ook die ene lastige op het eind. Daar waren we anders misschien ook wel een half uur op verloren.” Ondanks de 21ste plaats waren de broers Van de Laar achteraf blij met het besluit door te rijden. Op de technische stukken leverden ze nauwelijks in, maar op de snelle stukken werd de DAF links en rechts gepasseerd. “Gelukkig zaten er veel technische stukken in en weinig stukken waar je het vermogen voor nodig hebt”, stelde Ben vast. “Maar één klimmetje. Dus als er één dag was waarop dit misschien niet de slechtste dag was, was het vandaag.”

Het ligt in de woestijn van Saoedi-Arabië vergeven van de stenen. Vele duizenden, in alle soorten en maten. Maar één is genoeg om een hele Dakar te vergallen en Teun Stam heeft er in twee dagen tijd al twee geraakt. De finish van de 367 km lange tweede etappe bereikte hij met forse schade aan de Toyota Landcruiser. “Maar we zijn er wel.” Nog vóór wereldster Fernando Alonso bovendien. Dat was een kleine pleister op de wonde. De monteurs van Schijf Rally hebben vannacht een stevige kluif aan de auto. In het bivak somde Stam op wat er zoal aan mankeert. “De vooras krom, de bouten van de diff afgebroken, de aandrijfas krom, een grote scheur in de bodemplaat en nog wat kleinigheidjes. Dat is best veel werk inderdaad. Maar we hebben een goed clubje bij elkaar om het te fiksen.” Teun Stam en René Bargeman waren in gevecht met een ssv waar ze maar niet voorbij konden in het stof. Juist op het moment dat er wat ruimte ontstond en Stam gas gaf om de buggy te passeren, knalde hij vol op een grote steen. “Op zo’n 80 kilometer voor de finish. Een enorme knal en daarna een hoop geluid en gekraak. Ik dacht dat de Toyota dwars doormidden brak, maar hij bleef rollen, dus we zijn God-zegene-de-greep doorgereden naar de finish.” Het voornemen om uit de narigheid te blijven is dus niet helemaal gelukt in de etappe van Al Wajh naar Neom, maar het doel om voor het donker binnen te zijn is wel behaald. “Wij rijden wat verder achterin. Dan is alles al aan puin gereden en je zit de hele dag vol in het stof. Je móet wel behoudend rijden dan. Maar een kans om uit het stof te komen, laat je ook niet lopen. Tja… We hebben nu twee stenen geraakt van de duizenden die er liggen. Gisteren één en vandaag één. Laten we hopen dat het hierbij blijft. René was naar de briefing en daar werd gezegd dat we morgen in het mooiste natuurgebied van Saoedi-Arabië komen. Ik ben benieuwd. Tot nu toe hebben we alleen nog maar stenen gezien. Ik hoop dat morgen wat anders is.”

Gerrit Zuurmond, Jasper Riezebos en Klaas Kwakkel hebben deze Dakar Rally een goed ritme gevonden. Ze sloten de tweede etappe af op een keurige zestiende plaats. “We kunnen goed bijblijven”, stelde Zuurmond tevreden vast na afloop van de 367 km lange proef. Goed samenwerken in de cabine was cruciaal in de proef tussen Al Wajh en Neom. Doordat de route dwars door rivierbeddingen vol met stenen ging, was het hard werken voor chauffeur Zuurmond, maar ook goed opletten voor de bandenspanning voor monteur Kwakkel. Navigator Riezebos had zijn handen vol aan het zoeken naar de juiste valleien en rivierbeddingen. Juist die samenwerking verliep perfect aan boord van de Rainbow-truck. “Het was een intensieve proef om te sturen”, vond Zuurmond. “Het was zaak om niet lek te rijden en dat is gelukt. Eén band hebben we uit voorzorg gewisseld omdat er een steentje in zat. De navigatie ging ook prima. Alleen op 5 kilometer voor de finish hebben we even echt moeten zoeken.” De Rainbow-truck was ietsje van de route afgedwaald, gaf Riezebos toe. “We zaten wat te ver naar rechts op de piste. Daardoor kwamen we in de verkeerde rivierbedding terecht. We hebben wat tijd verknoeid met zoeken maar zijn toch in de goede terecht gekomen. Het barstte er van de sporen en er reden er nog een aantal rondjes, dus we waren zeker niet de enigen. Als je dan ziet waar we uitkomen, op de zestiende plaats, hebben we het best aardig gedaan en niet te veel verknoeid. Het is nog een best stukkie, maar als we zo blijven doorrollen, komt het best goed.”

De tweede etappe van de Dakar 2020 was een zware dag, waarop heel veel mis kon gaan. Stof en stenen maakten het de motorrijders moeilijk en juist daarom besloot Olaf Harmsen om het wat rustiger aan te doen. De finish halen is immers het enige wat telt voor de Dakardebutant uit Den Bosch. De 367 km van El Wajh naar Neom volbracht Harmsen zonder kleerscheuren. “Ik heb geen risico’s genomen”, vertelde hij na aankomst in het bivak. “Ik heb er genoeg zien liggen om rustig aan te doen. Het was een zware dag door de vele en ook flinke stenen. Je kon er niet omheen, dus je moest er wel overheen. Maar ze waren heel link.” Harmsen deed het zo rustig aan dat een heleboel motorrijders hem voorbij kwamen. “Maar bij de tankstop en later ook bij de finish kwamen ze ná mij binnen! Dat was erg grappig. Blijkbaar heb ik het niet zo verkeerd gedaan.” Door de relatief lage snelheid was het ook makkelijker navigeren. Alleen op het einde van de etappe maakte Harmsen een foutje. “Mijn roadbook werkte niet meer. Het draaide niet meer door. De rol was iets te dik, denk ik. Ik ben achter een truck aan gereden, maar die reed verkeerd. Dat was een beetje jammer.” In het stof was het lastig rijden, zeker achter die truck. “Achter een motor gaat het nog, achter een auto is het bijna niet te doen, achter een truck kun je beter even stoppen want je ziet geen steek.” De naweeën van een voorhoofdsholteontsteking maakten het er ook niet gemakkelijk op. In de eerste etappe had Harmsen nog barstende hoofdpijn, vandaag was hij misselijk. “Ik hoop dat het gaandeweg beter gaat. Op het resultaat heeft het geloof ik weinig invloed, zolang ik maar een beetje rustig aan doe.”

De tweede etappe van de Dakar 2020 was geen beste dag voor Petronas Team De Rooy Iveco. Twee lekke banden leverden  Janus van Kasteren een verlies van veertig minuten op. Vick Versteijnen verloor anderhalf uur met een gat in de versnellingsbak, en Michiel Becx daardoor ook. Zij kwamen op een achterstand van 2 uur en 29 minuten aan de meet na 367 km. Albert Llovera kwam als hoogst geklasseerde De Rooy Iveco over de finish op de elfde plaats. Van Kasteren baalde aan de eindstreep. Als derde gestart kon hij vaart maken en inlopen op de Kamaz voor hem. Totdat een lekke band linksachter hem tot stilstand dwong. De tien minuten die het kostte om de band te wisselen maakten dat hij in het stof kwam te rijden. “De hele dag stof, stof, stof. Dan kun je helemaal niks meer, want je rijdt maar op 60 procent.” Het zoeken naar een waypoint en een tweede lekke band, 8 kilometer voor de finish, maakten de baaldag voor Van Kasteren compleet. “Geen idee waardoor we die banden kapot hebben gereden. Misschien een steen, ik weet het niet. Ze waren gewoon allebei ineens kapot.” In het klassement duikelde Van Kasteren naar de achtste plaats op 42 minuten van klassementsleider Siarhei Viazovich. Llovera staat elfde in de rangschikking. De Andorrees had een prima dag en reed, net als in de eerste etappe, met verstand. Vanwege zijn handicap kan hij niet de auto uit om te helpen als er een band of iets anders kapot gaat, dus de boel heel houden is van extra groot belang. “Het was een bijzondere dag”, vond Llovera bij aankomst in het bivak bij Neom. “Ferran, mijn navigator, had een superdag. Alle waypoints hadden we snel gevonden. De enige vertraging – 15 tot 20 minuten – kwam van een probleempje met het stuur. Dat kon snel verholpen worden.” Llovera gaf gas waar het kon, maar reed uiterst voorzichtig door de stukken die bezaaid lagen met stenen. “Een lekke band heb je zo en dat kost meer tijd dan heel rustig rijden. Ik denk dat we het prima hebben gedaan zo.” Vick Versteijnen ging erg goed van start en reed tijden die hem dik in de top 10 leken te brengen. “We startten als 22ste truck, tussen de auto’s en ssv’s en dat gaf veel stof. Ik wilde er zo snel mogelijk voorbij en dat lukte heel aardig. We konden zelfs een paar trucks inhalen. Bij de verplichte stop zag ik Gerrit Zuurmond en een MAZ staan en daar hadden we onze zinnen al op gezet, toen ik zag dat er olie onderuit de auto stroomde.” Nader onderzoek wees uit dat er een gat in de versnellingsbak zat, waarschijnlijk door een steen. “Ik schrok me kapot”, vertelt Versteijnen. “Zonder olie in de versnellingsbak is het einde race.” Michiel Becx, met monteur Bernard der Kinderen aan boord, was kort na Versteijnen gestart en zat er dus niet ver achter. “Bernard had alles bij zich wat nodig was om Vick te helpen”, vertelt Becx. “Met kneedbaar aluminium, rubber lappen en spanbanden hebben we de boel zo goed en zo kwaad als mogelijk dichtgemaakt.” Dat duurde al met al ruim anderhalf uur, maar toen kon de Iveco Powerstar wel weer rijden, tot opluchting van Versteijnen. “We moesten nog wel twee keer stoppen om olie bij te vullen en de bak maakte een raar geluid, maar met samengeknepen billen hebben we toch de finish gehaald. Het klassement is na twee van dit soort dagen wel naar z’n grootje, maar we weten dat het erin zit. Van 22 naar 7 naar 28: dus morgen wordt weer een inhaalrace in het stof. Dat is wel jammer. Maar we weten dat het erin zit en we rijden nog; dat is het belangrijkste.”

Vandaag ging etappe twee van de Dakar 2020 vooral over rotsige ondergrond, met veel losse stenen en scherpe rotspunten. Voor alle deelnemers leverde dit de nodige problemen op, vooral omdat het lekke banden regende. Bernhard ten Brinke en Tom Colsoul hadden maar liefst vier keer een “flat”, waardoor ze zelfs nog een band van teamgenoot Giniel de Villiers moesten vragen om aan de finish te komen. Dat kostte vooral veel tijd, met een vijftiende plaats voor de Nederlander als gevolg. Binnen het team waren er echter ook volop blije gezichten, want De Villiers werd winnaar van de etappe, ondanks het stoppen bij Ten Brinke, waarmee de eerste overwinning voor een Eurol-rijder in de Dakar 2020 een feit is! Gazoo-teamgenoot Nasser Al-Attiyah had maar 12 minuten langer nodig voor de 393 geklokte kilometers, goed voor een keurige vijfde plaats. Dit was de eerste keer dat het roadbook pas zeer kort voor de etappe was uitgereikt, wat door alle navigatoren dus zeer goed was opgepikt, te zien aan de resultaten. Fernando Alonso maakte kennis met de harde realiteit in de zwaarste rally ter wereld. Hij raakte een steen, moest lang wachten op de assistentietruck en ging zelf in de weer met ducktape en tie-wraps. Een nogal andere situatie dan hij in de Formule 1 gewend was. Achter de Gazoo-kanonnen beleefden Tim & Tom ook een sterke dag in The Beast. Met een 26ste plaats waren ze het tweede Nederlandse team in de rally van vandaag, een topprestatie van de tweeling. Pascal de Baar had ook al zo’n superdag in de Renault truck. Hij reed bij een aantal waypoints zelfs op een zesde plaats, maar aan het einde van de dag verloor hij toch wat tijd bij een verstopt waypoint waar veel deelnemers moeite mee hadden. Resultaat: een achtste plaats waarmee de Riwald-chauffeur de snelste Nederlander bij de vrachtauto’s was. Direct daarachter kwam Mammoet Rallysport al binnen, ook Martin van den Brink en zijn crew hadden een uitstekende special stage achter de rug. Na een zeer lastige dag gisteren, kwam de Renault C460 Hybrid Edition van Gert Huzink vandaag zonder grote problemen uit de proef, de twaalfde plek van vandaag voelde dan ook terecht als een revanche. De Riwald Dakar Team “Fast Assistance” MAN van Ed Wigmans werd 27ste. Door Peter van Merksteijn werden er met een 51ste plek in het autoklassement geen bijzonderheden gemeld, wat ook gezegd kan worden van Kees Koolen in de side-by-side; ex-MotoGP coureur Jurgen van den Goorbergh navigeerde hem naar een sterke zeventiende plaats.

“Dat was een lastige dag zeg! Het begon al gelijk vol in het stof, weer met heel veel stenen. Daar deed ik vooral extra voorzichtig met mijn schouder, het is gewoon veel te gevaarlijk omdat ik bang ben te vallen. Als ik op mijn schouder val, kan ik weer naar huis toe, daar heb ik nog geen zin in. Dus ik heb gewoon mijn eigen ding gedaan vandaag, relatief rustig aan. Ook vandaag was het qua terrein een kopie van Marokko, met diezelfde paden door de stenen. In het spoor kan je rijden, maar daarbuiten gewoon niet, omdat daar zo ontzettend veel stenen liggen. Als je naast het parcours raakt en een steen raakt, dan ga je er op de kop af. Gisteren is er mijn Engelse teammaat al naar huis gegaan, eigenlijk door een hele l*llige val, dat moet ik niet hebben. Het werd nog veel lastiger, want als je achteraan start en langzaam rijdt, komen je na een tijdje de auto’s en vrachtwagens achterop. eerst een Mini en daarna vrij snel achter elkaar nog veel meer. Dan moet je aan de kant om ze erlangs te laten.  Dat is best vervelend als je net lekker in je ritme zit en steeds moet stoppen omdat je opzij moet. Sommige vrachtwagens maken dan ook nog eens enorm veel stof, dan is het even wachten omdat het anders levensgevaarlijk is. Vandaag was echt niet de dag om hard te gaan, het was vooral gewoon je ding doen en finishen.” Maar: goeie dag toch vandaag!? “Ja absoluut! Ik wist dat ik vandaag tijd genoeg had, dus dat ik voor het donker binnen kon zijn en dat is het enige wat telt hier. Op het laatst hadden ze een waypoint helemaal verstopt, maar ik had hem wel. Dat vond ik erg leuk want iedereen was aan het zoeken daar, dat was niet normaal hoeveel sporen er stonden. Het plaatje in het roadbook klopte niet helemaal achteraf. Iedereen was aan het kijken waar hij heen moest en iedereen ging de verkeerde kant op. Het was voor mij een beetje ‘gok de goals’ maar dat ging super, ik kon door naar de finish en een kopje soep hier in het bivak.” Nog wensen? “Ik hoop dat het in de tweede week wat meer zand wordt, met die stenige stukken heb ik niks. Die mogen ze van mijn part allemaal opruimen, dus mochten er vrijwilligers zijn, laat ze hier komen en alles aan de kant gooien.”