Dakar 2025

SHUBAYTAH  –  Na zijn vrijwel probleemloze debuut in de Dakar Rally van vorig jaar had Stefan Carmans het in 2025 aanzienlijk moeilijker. Het resultaat was hetzelfde: de piloot van CSA Racing haalde ook in de 47ste editie de finish en dus mocht hij vrijdag zijn tweede medaille ophalen. Samen met zijn navigator Arjan van Tiel eindigde hij de rally op de 39ste plaats in de prestigieuze T1+ klasse.   Tuurlijk was Carmans maar wat blij dat hij de rally opnieuw tot een goed einde had gebracht. Want het was in zekere zin een opluchting. “Dat je de rally weer volbracht hebt”, zei een fiere Carmans nadat hij in Shubaytah met Van Tiel over het finishpodium was gekomen. “Vorig jaar was de euforie al groot, dit jaar is die even groot omdat we er meer voor hebben moeten vechten om hem binnen te halen.” Toch nog redelijk pittig Vrijdag moest hij wel eerst nog zien te finishen in de korte slotetappe met een special van slechts 61 kilometer. Daarin zat nog vijftig kilometer aan duinen. “Het was toch nog redelijk pittig”, bekende hij. “Een paar auto’s hebben nog gesukkeld en redelijk wat tijd verloren.” “Wij hebben geen problemen gehad. Maar het zit allemaal in een klein hoekje, dus de adrenaline voor de start was zeker aanwezig. Niet minder omdat het de laatste etappe was. De meet is in zicht, maar je moet het nog wel doen tot aan de meet.” Zenuwachtig was Carmans niet echt. Zeker niet in vergelijking met de slotetappe van de rally van vorig jaar. “Dat was mijn eerste Dakar. Als je dan het hebt gebracht tot een boogscheut van de finish, dan is de stress toch groot.” Diverse problemen Toen reed hij echter vrijwel probleemloos naar de finish, dit jaar kreeg hij met diverse problemen te maken. Met name in de eerste week. De tweede week viel voor hem reuze mee. “Daardoor was de laatste week iets minder zwaar dan de eerste week”, concludeerde hij. Het was Carmans trouwens opgevallen dat het tempo deze Dakar ‘toch wel hoog’ lag. “Vorig jaar kon ik het gemiddelde tempo volgen en nu moest ik daarvoor wel gas geven. Er stonden achttien Toyota’s aan de start en twaalf Century’s. Dat zijn allemaal kanonnen. Het wordt ieder jaar professioneler. Het verschil met vorig jaar is goed merkbaar, het is echt weer een trapje hoger.” Carmans liet zich er niet door afleiden en reed stoïcijns sturend door de Saoedische woestijn, op weg naar de finish. “Je doet iedere dag je ding. Je rijdt wat je kunt. Ik zeg altijd: ik rij wat ik zie. Maar het geeft wel een kick als je tussen de toppers staat om te starten.” Dakar 2026 Nu hij twee uit twee heeft gescoord zal hij vast ook wel in 2026 aan de start staan, toch? Carmans: “We zullen wel zien wat het wordt. Vorig jaar heb ik er ook een paar maanden over gedaan om een besluit te nemen.” Ondanks de grote uitdaging die de Dakar is, is de aantrekkingskracht om mee te doen groot. Want als hij zich de afgelopen twee weken ergens niet mee bezig heeft gehouden, is het wel met zijn bedrijf. “Hier kun je alles resetten omdat je geen moment met iets anders bezig bent dan met de Dakar. Vanaf de eerste rit tot nu heb ik geen enkele mail bekeken. Bedrijfsmatig was ik volledig geïsoleerd van de buitenwereld.” Nu hij zijn reset dus heeft gehad en zijn Dakar-medaille opgehaald, keert hij met een voldaan gevoel naar huis. “Zondag in de voormiddag ben ik weer thuis in Lummen. Dat gaat mooi zijn. Efkes terug thuiskomen na drie weken is toch wel fijn.”

SHUBAYTAH  – Drie keer is scheepsrecht, concludeerde Roger Grouwels na afloop van de slotetappe van de Dakar Rally. Want de coureur van Team RaceArt haalde vrijdag tijdens zijn derde poging voor het eerst de finish. Maar waar voor de meeste deelnemers de rally uitrijden al heel wat is, had Grouwels ook nog eens zijn eigen sportieve missie volbracht in de SSV-klasse. Hij had aangegeven dat hij in de top vijftien wilde finishen. Dat is ruimschoots gelukt: hij werd achtste! “We hebben ons super geamuseerd”, blikte Grouwels terug. “We kijken uit naar de volgende samenwerking. Mooi toch?” In die laatste opmerking zat alles van zijn derde Dakar samengevat. Want de Limburgse coureur had voorafgaand aan de wedstrijd in Saoedi-Arabië nog geen wedstrijdmeter gereden met navigator Rudolf Meijer. Het was nog afwachten of de samenwerking zou werken. Het antwoord was dus een volmondig ‘ja’! Geen waypoint gemist “We hebben geen waypoint gemist en eigenlijk geen stap verkeerd gezet. Dan kom je langzaam naar voren”, duidde Meijer hun knappe eindklassering. Al moesten ze daarvoor nog wel even knokken tijdens de slechts 61 kilometer lange special rond Shubaytah.   Grouwels: “Ja, het was nog even spannend. De laatste proef was geen cadeautje om lekker volgas naar de finish te rijden. Er zaten alle levels duinen tussen, wasborden, afstapjes en noem maar op. We hebben lekker getrapt, dus gingen we toch voor een mooi plekje.”  “Helaas zat er een duveltje op mijn schouder en hebben we een kapotte band gereden. Het hoort erbij. We hadden speling naar achter toe. We konden niet echt meer een plek verliezen in het klassement, behalve als we op ons dak gegaan zouden zijn.” Mooie plannen Zover kwam het gelukkig niet. En dus was de achtste plek in de eindstand een feit. Het was de eerste en de laatste keer dat Grouwels in de SSV-klasse meedeed. “We hebben mooie plannen met een heel dikke auto, een Century T1+”, legde hij uit. “We willen graag met de grote jongens meedoen. We zijn nu in de top tien geraakt, maar dat zal dadelijk echt niet gaan lukken. Het is wel mooi om zo’n stoere auto te kunnen beteugelen. Dus daar gaan we aan werken.” Meijer: “Ik heb er ook wel zin in. Het is weer wat anders. Het zal wel wat sneller gaan. Nu hebben we een maximumsnelheid van 125 en dan van 170, afhankelijk van de rally, natuurlijk. Ik hoor van iedereen in het bivak die in die auto rijdt, dat-ie fantastisch is. Er zitten een paar kleine kinderziektes in en die zijn zij er nu aan het uithalen.” Grouwels: “We gaan een eigen team formeren en met drie auto’s de Morocco Desert Challenge rijden. Dat wordt de shakedown van de auto voor het team.” Mooi, maar dat is voor later. Eerst nog even feest vieren, toch? “Ja, met een biertje!”

SHUBAYTAH  –  Wat startte als een experiment met zijn oude Audi Quattro groeide uit tot een heus team met vier van die auto’s. En die finishten vrijdag alle vier de Dakar Classic. Hans Stacey zag het met verbazing en blijdschap aan. Zo waren de Dutch Quattro Legends zowaar haast nog echte legends geworden ook. Hijzelf finishte als derde in de H4-klasse, samen met zijn navigator Anton van Limpt.   “Alle vier zijn we gefinisht. Dat hadden we nooit verwacht”, zei Stacey met verbazing in zijn stem. “De laatste dag was heel leuk. We zijn met vier Quattro’s naast elkaar gestart. Het was dan wel de kunst om niet op vol te gaan.” “We hebben op de laatste proeven als een treintje achter elkaar aan gereden. Vooral de laatste was heel mooi met een paar steile afstappers. Eigenlijk is het voortreffelijk gegaan. De sfeer in het team is nog steeds top en dat is wel belangrijk.” Terugkeer in het bivak Voor Stacey betekende zijn deelname aan Dakar Classic zijn terugkeer in het bivak van ’s werelds meest prestigieuze rally. Maar of hij daar nou onverdeeld blij mee was? “Ik kijk er met gemengde gevoelens op terug. Het regularity-rijden is zeker niet mijn ding en ook niet van Anton. Maar er zaten ook proeven in waar je echt heel leuk kon rijden.” “Het is ook een heel fijne auto om mee te rijden, behalve in het losse zand. Daar is-ie niet voor gemaakt. We hebben alleemal vastgezeten. Zelfs vanmorgen reed er nog eentje vast in het klapzand op de verbindingsroute. Het hoort erbij, hè.” Van Limpt concludeerde dat hun rally zijn ups en downs heeft gehad. “En daar is het ook Dakar voor”, wist hij. “Het zou geen Dakar zijn als het niet zwaar was. Tegenvallers hebben we ook gehad. We hebben enorm gegraven in de duinen, stukken gehad, kapotte bak. Alles wat een Dakar in zich heeft, hebben wij mogen ervaren. Het is altijd iets. Op het moment dat je denkt het gaat goed, gebeurt er iets en dan moet je Dakar style zien te overleven.” Mooiste momenten Maar juist pech zorgde voor de mooiste momenten. Stacey: “We hadden een lekke band en toen lagen we vijfenhalve minuut achter op onze normtijd. Toen vroeg Anton aan mij: zullen we de snelheden aanhouden en ik zei: nee, we gaan er even voor zitten.” “Voor mij was dat echt ultiem. Dat je in vijfenhalve minuut even terug kan rijden. Dan heb je toch weer de kick om de auto voor een bocht in de overstuur te knallen en dan volgas door een bocht te rijden. Dat blijft een prikkel.” Van Limpt: “Het echte rallyrijden kwam terug. Dat hebben we op een paar momenten gehad. Dat je echt even volgas rally kon rijden en dat Hans zijn kwaliteiten als rallyrijder kon tonen.” Goed, het is nu klaar. Inpakken en wegwezen. Terug naar Nederland. “Ik denk dat we een biertje gaan drinken, maar we moeten morgen alweer naar huis en we moeten nog inpakken”, zei Racey Stacey. “Dus ik denk dat we niet veel bier hoeven drinken. Aa twee blikjes hebben we wel genoeg…”

Vaidotas Zala talking to Rallymaniacs after the finish of Dakar 2025  

Ze hebben het gehaald! Roger Grouwels en Rudolf Meijer staan Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025

NL || SHUBAYTAH  –  Team de Rooy FTP heeft de Dakar Rally vrijdag op grootste wijze afgesloten. Aleš Loprais won de slotetappe en pakte daarmee zijn vijfde ritzege in twaalf etappes. Hij werd daarmee derde in het algemeen klassement bij de trucks. Vaidotas Žala en zijn crew onderstreepten de snelheid van het team door in hun Iveco naar de derde plaats in de etappe te snellen. De Litouwer, debutant bij de trucks, werd daarmee vijfde in de eindstand. De derde truck, bestuurd door Anja van Loon, eindigde de etappe als negende en werd daarmee achtste in de eindstand.   De derde plaats in het algemeen klassement was helaas een plek lager dan gehoopt. Maar Loprais kon met trots bogen op het feit dat hij met zijn crew van InstaTrade Team de Rooy FPT net zoveel etappezeges heeft geboekt als eindwinnaar Martin Macík, die zijn titel prolongeerde. “We hebben de finish gehaald op een goede positie en vijf ritzeges gepakt. Daar moeten we dankbaar voor zijn”, zei de coureur van InstaTrada Team de Rooy FPT kort na de finish in Shubaytah. “Ik bedank onze families en iedereen die steeds voor ons geduimd heeft en het team die hard aan deze machine heeft gewerkt. Mijn droom is nog steeds om de Dakar eens te winnen en ik geloof dat dromen uitkomen.” Massastart De laatste etappe bij de trucks werd gekenmerkt door de massastart, waarbij de vrachtwagens in groepen van vier tegelijkertijd de woestijn in denderden. Op de 61 kilometer lange special in de regio rond finishplaats Shubaytah werd dat een secondenspel tussen Loprais en zijn concurrent om de tweede plaats Mitchel van den Brink. Loprais besliste dat duel in zijn voordeel met een minieme marge van tien seconden. Uiteindelijk was het verschil tussen de twee 5:30 minuten. Anja van Loon had met haar broers Jan en Ben van de Laar namens het Fried van de Laar Racing Team de Rooy FPT genoten van die bijzondere manier van de rally afsluiten. “Dat vond ik leuk, met vier trucks de woestijn in. En dat ging prima, het was wel een pittige proef, maar we werden negende, dus dat was prima. Het doel was om de finish te halen en dat is gelukt.” Afwisselend gereden “We hebben echt een hele goede rally gereden. We hebben afwisselend gereden en dat beviel heel erg goed. Zo hebben we elkaars sterke punten kunnen benutten tijdens de rally. Maar wat was het zwaar zeg, zoveel stenen in de eerste week en wat een duinen in de laatste paar dagen. We hebben er echt van genoten.” Zij en haar broers hadden de top tien als doel gesteld. Met de achtste plaats in het eindklassement is dat dus gelukt. Van Loon: “Maar het belangrijkste was dat we dit deden voor ons pap en mam. Wat zullen ze ontzettend trots op ons zijn als ze dit hadden kunnen zien. Ze waren echt bij ons en zonder hen hadden we dit nooit gekund.”    ENG || SHUBAYTAH  – Team de Rooy FTP finished the Dakar Rally on Friday in magnificent fashion. Aleš Loprais won the last stage, his fifth stage victory in twelve stages. He finished the rally in third place in the overall truck standings. Vaidotas Žala and his crew underlined the team’s speed by finishing third in the stage in their Iveco. The Lithuanian, a truck debutant, finished fifth in the final classification. The third truck, driven by Anja van Loon, finished ninth in the stage and eighth in the final standings. Third place in the overall standings was, unfortunately, one place lower than hoped for. But Loprais could be proud that he and his InstaTrade Team de Rooy FPT crew had the same number of stage wins as overall winner Martin Macík, who extended his title. “We crossed the finish line in a good position and took five stage wins. We should be grateful for that”, said the InstaTrada Team de Rooy FPT rider shortly after the finish in Shubaytah. “I would like to thank our families and all those who have always prayed for us and the team who have worked hard on this machine. My dream is still to win the Dakar one day and I believe that dreams do come true.” Mass start The final stage for the trucks was marked by the mass start, with the trucks roaring into the desert in groups of four. On the 61-kilometer special in the region around the finish town of Shubaytah it was a matter of seconds between Loprais and his rival for second place, Mitchel van den Brink. Loprais won this duel by ten seconds. In the end, the difference between the two was 5:30 minutes. Anja van Loon, together with her brothers Jan and Ben van de Laar on behalf of the Fried van de Laar Racing Team de Rooy FPT, enjoyed this special way of finishing the rally. “I liked it, going into the desert with four trucks. And it went well, it was a tough test, but we finished ninth, so that was good. The goal was to finish, and we did that.” Varied driving “We drove a really good rally. We drove in varying ways, and it worked really well. We were able to use each other’s strengths during the rally. But how hard it was, so many stones in the first week and the dunes in the last days. We really enjoyed it.” She and her brothers had set themselves the goal of finishing in the top ten. With eighth place in the final standings, they succeeded. Van Loon: “But the most important thing was that we did it for our mom and dad. How incredibly proud they would be if they could have seen this. They were really with us, and without them, we could never have done this.”

Ales Loprais talking to Rallymaniacs after the finish of the Dakar Rally 2025

SHUBAYTAH  – Nadat hij donderdag een hachelijk avontuur in pikkedonkere duinen had overleefd, was de korte finishetappe van vrijdag een peulenschilletje voor Maik Willems. De coureur van het Bastian Hotels Dakar Team eindigde de slotetappe van de Dakar Rally als 41ste in de T1+ klasse en werd de 36ste in het eindklassement. “Het was een mooie Dakar. Qua route was het één van de mooiste van de laatste vijf, zes jaar”, zei Willems in het bivak van Shubaytah waar hij zojuist met navigator Marcel Snijders over het finishpodium was gekomen. “Ik heb met Marcel heel fijn gereden. We hebben op de derde dag een beetje pech gehad. Die heeft ons vijf, zes uur gekost. Maar over de totale Dakar gezien teken ik daarvoor, hoor. Eén keer een slechte dag, maar niet uitvallen. Dat is prima.” Toch werd het hem in de voorlaatste, elfde etappe toch nog even aardig moeilijk gemaakt in zijn Toyota Hilux. Willems: “Gisteren was er het idee dat de mensen die om 15.00 uur halverwege waren, bij 138 kilometer, konden stoppen. Wij kwamen er om iets over halfdrie aan. Toen stond er al een heel bos auto’s te wachten tot het 15.00 uur was.” Oudewijvenrekenclub “Marcel en ik keken en elkaar aan en zeiden: ‘Ben je belazerd, we rijden Dakar. We zijn geen oudewijvenrekenclub. We gaan door en zien wel waar het schip strandt’. Nou, dat hebben we geweten. Het schip strandde niet, maar we hebben toch anderhalf, twee uur in het donker gereden met vreselijke duinen.” En dat was toch net even wat riskanter dan hij had gedacht, bekende de Dakar-veteraan. “Als ik van tevoren had geweten hoe die duinen waren, dan had ik het niet gedaan, denk ik. Maar het mooie was dat je in het donker niet zag hoe erg het was. Doorrijden, pad volgen. In het donker raak je een paar keer van het pad af en dan zie je tien sporen. Dan ben je letterlijk de weg kwijt. Dan zak je in zo’n put. Dat hebben we twee keer gedaan en dan moet je zorgen dat je eruit komt.” Hij vervolgde: “Dan blijkt wel wat voor superauto dit is. Het kan tien minuten of een kwartier duren, maar zonder te graven kom je er toch weer uit. Dan is er op het end toch weer de voldoening dat je de rally volbracht hebt.” Rare verrassing Wel kreeg hij nog een rare verrassing toen hij eenmaal uit de etappe van donderdag kwam. “Dat je plotsteling een tijd hebt die anderhalf uur slechter is dan de mensen die na jou gestopt zijn bij het 138 kilometer-punt. Maar ja, dat hoort er een beetje bij. Wat ze me in ieder geval niet afnemen, is dat we een geweldig avontuur hebben gehad, gisteravond.” Want dat was het, en achteraf bezien, was hij juist blij dat hij het levensgevaarlijke avontuur in de donkere duinen was aangegaan. “Die avond was bij wijze van spreken de hele Dakar waard geweest. Dat was voor Marcel en mij de highlight. Dit ga je niet zo gauw meer meemaken dat ze je op een route laten die in feite levensgevaarlijk is om te rijden. En als je het dan eenmaal gedaan hebt, is het geweldig.”    Wat ook geweldig was, is dat Willems en Snijders – beiden Dakar-veteranen – vrijdag er nog een medaille bij kregen. Maar Willems kennende, is dat zeker niet zijn laatste!

Ze hebben het gehaald! Maik Willems van het Bastion Hotels Dakar Team staat Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025

Ze hebben het gehaald! Ronald van Loon en Erik Lemmen staan Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025

Ze hebben het gehaald! Hans Stacey en Anton van Limpt staan Rallymaniacs te woord na de finish van de Dakar Rally 2025  

SHUBAYTAH  – Deze keer finishte hij de Dakar Rally wél als wedstrijdrijder. En met zijn 24ste plaats in het eindklassement was hij ook nog eens de beste Nederlander in de prestigieuze T1+ klasse. Ronald van Loon was vrijdag een blij man nadat hij in Shubaytah over het finishpodium was gereden. Dat hij samen met zijn navigator Erik Lemmen in de slotetappe als 39ste was gefinisht, was slechts bijzaak.   “Dit is een onwijs fijn gevoel. Ik heb er drie jaar naar uitgekeken, naar het moment van vandaag, dat we naar de finish mochten rijden”, zei Van Loon. “Er zijn ook mensen die hem al heel vaak gereden hebben , maar nooit de finish gehaald hebben. Ik wilde heel graag finishen, dan hebben we dat gehad. Ik ben echt heel blij dat dat gelukt is!” Beste Nederlander En dan werd de coureur van Oase Motorsport in zijn Red-Lined REVO + dus ook nog eens de beste Nederlander. “Daar ben ik ook heel blij mee. Zo mooi. Omroep Brabant vroeg me voor de rally wat mijn doel was. Ik zei: beste Nederlander worden. Geweldig dat dat gelukt is. Als je dan ziet tussen welke namen we in het klassement staan en tussen welke namen we vandaag gestart zijn… We stonden alleen tussen de fabrieksauto’s. Er stonden er nog een hoop, dus dat was mooi.” Vrijdag reed hij nog de slotetappe van 131 kilometer. Net zoals de etappe van donderdag werd ook die rit in de regio rond finishplaats Shubaytah gehouden, met deze keer een special van slechts 61 kilometer. “We hebben ervan genoten, het was een mooie etappe”, zei de inwoner van Son en Breugel. “Al kregen we het niet gratis. Het was een nog best wel serieuze etappe met vijftig kilometer duinen. Flinke duinen. Die waren zeker geen cadeautje.” Uitvallen Sterker nog, met het zicht op de finish, vielen nog enkele deelnemers uit, had Van Loon gezien. “Ik heb twee auto’s kapot zien staan, twintig kilometer voor het einde. Dat is apart. In theorie kon ons dat ook overkomen, wist ik. Dat ging wel door mijn achterhoofd. Het spelletje is hard; het hoort erbij. Ik hoopte gewoon dat de auto het goed bleef doen. Gelukkig is alles goed verlopen.” Dat laatste was een regelrechte opluchting voor Van Loon. Had hij nu afgemaakt wat tijdens zijn debuut in 2023 niet was gelukt. Destijds viel hij al in de tweede etappe uit. Daarna reed hij buiten mededinging de rally uit, maar kon hij dus geen aanspraak maken op de felbegeerde medaille. Nu kreeg hij het blinkende kleinood dus wél omgehangen. “Het mooiste dat er is”, genoot hij nog na.   Terugblikkend op de rally constateerde hij dat die al met al vrij vlot verlopen is. En dat gold zeker voor de samenwerking met Lemmen. Van Loon: “Ik rijd al acht jaar met Erik. De samenwerking is supergoed. Dat is helemaal goud. Er hoeft van mij geen andere navigator te komen.” Dus zien we hetzelfde duo in 2026 weer aan de start? “Ik heb geen plan. Ik ga er eerst gewoon lekker van genieten. Daarna zien we wel verder.” En nu dan een paar dagen uitrusten in Saoedi-Arabië? “Nee, we zijn maandag weer thuis. En dinsdag weer aan het werk. Ik heb wel genoeg uitgerust. We kunnen weer aan de slag!”

De Tsjechische trucker Martin Macik heeft op indrukwekkende wijze zijn tweede Dakar Rally op zijn naam geschreven. In de laatste etappe van 131 kilometer consolideerde hij zijn voorsprong van ruim tweeëneenhalf uur op de concurrentie. De laatste etappe kende een bijzondere start, waarbij alle deelnemers gezamenlijk van start gingen voor een kort maar intensief parcours richting het finishbivak. Vooral voor de nummers twee (Mitchel van den Brink) en drie (Ales Loprais) in het klassement was het nog een spannende dag. Voor anderen was dit voornamelijk een rondje om de kerk. De zege in de slotetappe ging naar Ales Loprais, die daarmee zijn vijfde etappezege van deze editie pakte. Met zijn overwinning in de laatste proef kwam hij nog wel dichtbij, maar kon hij de tweede plaats van de Nederlander Mitchel van den Brink niet meer bedreigen. Voor de 23-jarige Van den Brink betekent de tweede plaats zijn beste prestatie ooit in de Dakar Rally. De jonge Nederlander verbeterde daarmee zijn derde plaats van vorig jaar en liet de ervaren Loprais achter zich in het eindklassement. Martin Macik: “Met vijf etappezeges en de eindzege hebben we laten zien dat onze truck ‘Benny the Big Guy’ de sterkste was in deze editie.” FOTO: A.S.O

Op het programma stond een korte maar intensieve special, waarin sommige deelnemers strijden voor een podiumplek terwijl anderen vooral willen genieten van de laatste kilometers. De stage besloeg 131 kilometer van de in totaal 7.828 kilometer lange route. Voor de motorrijders komt de totale afstand uit op 7.453 kilometer. Na een verbindingsroute van 70 kilometer wachtte de deelnemers een special van 61 kilometer naar het bivak in Shubaytah. De Argentijn Nicolas Cavigliasso heeft geschiedenis geschreven door na zijn quad-zege in 2019 nu ook de titel in de Challenger-klasse te veroveren, zo blijkt uit de officiële uitslag. Zijn constante prestaties, met een top-6 klassering in elke etappe, hebben hem vanaf de eerste dag aan de leiding gebracht. In het eindklassement van de Challenger-categorie gaat het zilver naar de Portugees Goncalo Guerreiro. Het brons is voor de jonge Spaanse rijder Pau Navarro, die op slechts 20-jarige leeftijd deze prestatie neerzet. De Nederlandse eer werd in de slotetappe onder andere hoog gehouden door Paul Spierings. In een zenuwslopend duel met Yasir Seaidan wist hij de laatste etappe te winnen met een voorsprong van veertien seconden. Voor Spierings, die eerder in de rally uitviel met mechanische problemen tijdens de verbindingsroute van etappe tien, zal dit een waardige afsluiting van zijn rally zijn. De dag overwinning is misschien een pleister op de zere wond, vooral omdat ze een podiumplek in het eindklassement als sneeuw voor de zon zagen verdwijnen toen ze moesten opgeven. FOTO: A.S.O

De Dakar Rally 2025 kende vandaag een spectaculaire finale met een gezamenlijke start, waarbij alle deelnemers zich nog één keer moesten bewijzen in een korte maar intensieve special richting het laatste bivak.De slotdag bestond uit een route van 131 kilometer, waarvan 61 kilometer als special. De deelnemers legden eerst een verbindingsroute van 70 kilometer af naar de start van deze beslissende etappe, die eindigde bij het bivak in Shubaytah. “Dit is een ongelooflijk moment voor mij en het hele team”, aldus Brock Heger die als debutant het eindklassement van de SSV’s won. Hij begon met meer dan twee uur voorsprong op ‘Chaleco’ Lopez aan de slotetappe en daarom moest hij deze laatste etappe eigenlijk alleen maar uitreiden.  Xavier de Soultrait was de snelste in de laatste etappe. Hij reed niet meer mee voor het klassement, maar deed nog wel mee in de Dakar Experience. Hij werd kort gevolgd door de Amerikaan Hunter Miller en de Portugees Joao Monteiro die het podium completeerde. Voor het Nederlandse duo Roger Grouwels en Rudolf Meijer eindigde de rally succesvol met een negentiende plaats in de laatste etappe. Deze prestatie was voldoende voor een achtste positie in het eindklassement, waarmee ze hun vooraf gestelde doel ruimschoots overtroffen. FOTO: A.S.O

De 47e editie van de Dakar Rally heeft een historische winnaar opgeleverd. Yazeed Al Rajhi heeft als eerste Saoedi-Arabische coureur de zwaarste woestijnrally ter wereld gewonnen. De Toyota-rijder bleef na 7.828 kilometer de Zuid-Afrikaan Henk Lategan voor met een verschil van 3 minuten en 57 seconden. De laatste etappe van 131 kilometer werd gewonnen door Lucas Moraes. De Braziliaan versloeg Nasser Al-Attiyah met anderhalve minuut voorsprong. De viervoudig Dakar-winnaar eindigde in het eindklassement net naast het podium op de vierde plaats. Zweed Mattias Ekström legde beslag op de derde plaats in het eindklassement, op 20 minuten en 21 seconden van winnaar Al Rajhi. Met deze prestatie bezorgde hij constructeur Ford het eerste podium ooit in de geschiedenis van de rally. Deze editie kenmerkte zich door een ongekende competitie in de Ultimate-klasse. Maar liefst tien verschillende coureurs wonnen een etappe, verdeeld over vier constructeurs: Toyota (8), Ford (2), Dacia (1) en Mini (1). “Dit is een historisch moment voor Saudi-Arabië en voor mezelf. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik de Dakar heb gewonnen”, zegt Al Rajhi. FOTO: A.S.O

Weids, weider, speelweide Dit is het derde continent waar ik deelneem aan de Dakar Rally. Zowel Afrika als Zuid Amerika waren met Senegal, Mauritanië, Argentinië, Bolivia en Peru, stuk voor stuk geweldige landen met onmetelijke afstanden en vlaktes. Maar Saoedi-Arabië slaat werkelijk alles als het gaat om ruimte. Nu begrijp ik ook wat de ASO, de Dakar en Tour de France organisator, ertoe heeft gebracht om de Dakar in dit land te laten shinen. Ik zie het helemaal voor me dat zo’n organisatie de kaarten bekijkt en een oneindige zandbak voor zich ziet waar je ongebreideld rally proeven uit kunt zetten met alle ondergronden waar je iedere Dakar-deelnemer plezier geeft en tot wanhoop kunt drijven. Het is bij ons allebei gelukt. Daardoor kunnen ze hier ook voor iedere klasse van motoren, auto’s of zelfs de Dakar Classic eigen routes voorschotelen van honderden kilometers, zonder elkaar te overlappen. In het weidse en prachtige landschap kun je ook àlles voorschotelen, zandvlaktes, rivierbeddingen, rotsachtige bergpassages, lange vlaktes en natuurlijk eindeloze duinen. En ze kunnen nog twintig jaar doorplannen met routes, zonder terug te moeten vatten naar eerdere routes, zoals we in Afrika vaak zagen. Keerzijde is dat er in ons bivak, het Empty Quarter, zoals dit gebied genoemd wordt, geen enkele vorm van internet is. Hele hordes rijden de hele dag 15 kilometer de berg op om een signaal op te pikken. Je zou zeggen dat de Dakar organisatie in deze moderne tijd toch wel in staat is om een verbinding tot stand te brengen. Maar goed, het einde is in zicht. Het was weer een zware klus, fysiek als emotioneel, afgemat door vroege starts, lange afstanden en dagen, zware klappen op je lijf en vaak graven om uit de hoge duinen te klunen. En zoals Erik van Loon zegt: “Wij zijn zo gek om iedere dag over een zandpad naar de wintersport te rijden.” ~ Anton van Limpt, navigator Dakar Classic (#713)

Daniel Sanders heeft geschiedenis geschreven door als tweede Australiër ooit de Dakar Rally te winnen. De motorrijder volgt daarmee zijn landgenoot Toby Price op, die in 2016 en 2019 al succesvol was in deze woestijnklassieker. Voor zijn team KTM betekent het de twintigste overwinning. In de twaalfde en laatste etappe was het de Zuid-Afrikaan Michael Docherty die de dagzege pakte. Hij was drie seconden sneller dan de Fransman Adrien Van Beveren. Voor Docherty is het zijn tweede etappezege in deze editie. De Fransman Van Beveren eindigde voor het tweede jaar op rij op het podium. Niet eerder slaagde een Franse rijder erin om twee keer achter elkaar het podium te halen sinds Cyril Despres, die de rally in 2012 en 2013 op zijn naam schreef. In de Rally 2-klasse ging de eindzege naar de Spanjaard Edgar Canet. De nieuwkomer voegt zich daarmee in een illuster rijtje van winnaars, waaronder Mason Klein, Romain Dumontier en Harith Noah. Het podium werd gecompleteerd door de Oostenrijker Tobias Ebster en de Fransman Romain Dumontier. Voor Spanje was er nog meer succes te vieren. Tosha Schareina bezorgde zijn land de eerste podiumplek in tien jaar tijd in de Rally GP categorie. “Dit is ongelooflijk. Tien jaar hebben we hierop moeten wachten. Deze tweede plaats voelt als een overwinning”, zei Schareina.

Het is tijd om te genieten van een massastart, terwijl de deelnemers in volle vaart de woestijn doorkruisen (althans op sommige stukken). Iedere deelnemer zal de finish op zijn eigen niveau beleven, omringd door een cirkel van duinen. Sensatie en emoties gegarandeerd.

SHUBAYTAH  – Het is echt zo: na de elfde etappe van de Dakar Rally staat Roger Grouwels op de achtste plaats in het algemeen klassement in de SSV-categorie. Vrijdag is de korte slotetappe. Je zou zeggen dat het niet meer mis kan voor de Limburger en zijn navigator Rudolf Meijer. En dan te bedenken dat hij vooraf had ingezet op een plek bij de eerste vijftien. Donderdag finishte hij als zestiende.  Voor de Dakar-deelnemers was het een rare dag in de woestijn rond Shubaytah. Vroeg in de ochtend was het dusdanig mistig dat de helikopters niet mochten vliegen. Vertraging dus. Urenlang. “Toen we vertrokken, konden we geen veertig meter ver kijken”, blikte Meijer terug. “We hadden een verbinding van honderd kilometer naar de special en het bleef maar mistig. We wisten al wel dat als de helikopters kunnen niet vliegen, dat er ook niet gestart wordt.” Eén grote warboel “Bij de start van de special aangekomen, was het inderdaad één grote warboel van auto’s en vraagtekens: wat gaat er gebeuren? Maar uiteindelijk zijn we drie uur later toch gestart. Omdat we zo laat gestart waren, heeft de organisatie gezegd dat de laatste deelnemers niet in het donker nog door de duinen mochten rijden. Want deze duinen zijn toch best wel tricky.” Het gevolg was dat deelnemers die na 15.00 uur bij kilometer 137 aankwamen niet meer verder mochten. Meijer: “Wij mochten twee minuten voor drie beginnen aan het tweede deel van de proef. Toen heb ik tegen Roger gezegd: laten we dit niet doen. We pakken gewoon die twee minuten straftijd. Dan laten we ons afvlaggen bij de neutralisatie en gaan we terug naar het kamp. We hadden nog een kleine neuslanding gemaakt, dus we waren onze lampen weer kwijt.” Geen overmoedige risico’s Grouwels was het ermee eens. Bovendien bedroeg hun voorsprong op de nummer negen in het klassement dik anderhalf uur. Anders gezegd: die twee minuten konden ze wel lijden. “We zijn nu zo dicht bij de finish dat we nu geen overmoedige risico’s moeten gaan nemen.” Morgen wacht het duo de laatste, korte etappe in de regio rond Shubaytah. De rit is slechts 131 kilometer lang met een special van 61 kilometer. Meijer vond het wel prima. “We zijn best wel moe. Het is toch best een lange zit. Dus we hebben eigenlijk wel zin om het af te maken en over het podium te gaan en die medaille mee naar huis te nemen. Aan de andere kant zit je ook in een ritme. Als het nog een week had geduurd, dan was dat ook gelukt. We hebben dus een beetje gemengde gevoelens.”

SHUBAYTAH  – Nu ook de elfde etappe van de Dakar Rally geen groot drama opleverde voor Stefan Carmans, heeft het er alle schijn van dat de coureur van CSA Racing vrijdag zijn tweede medaille mag ophalen. Echt hard had hij donderdag niet hoeven knokken om de rit tot een goed einde te brengen, want die werd halverwege geneutraliseerd. Uiteindelijk werd hij in de T1+ klasse als 41ste geklasseerd. Wat was er gebeurd? Door mist in de vroege ochtend konden de helikopters niet vliegen en dat betekende een urenlange vertraging. Daardoor zag het er op een gegeven moment naar uit dat veel deelnemers zich in het pikkedonker nog in de duinen van het Empty Quarter zouden bevinden. En dat was onverantwoord, oordeelde de organisatie.    “De etappe is voor ons heel goed verlopen”, blikte Carmans’ navigator Ajran van Tiel terug. “Wel jammer dat hij is ingekort door de late start. We hebben drie uur vertraging gehad waardoor wij laat zijn gestart en waardoor de organisatie het risico niet heeft willen nemen om ons in het donker te laten rijden.” Uit de stage gehaald Om 15.00 uur was het over en uit voor die dag. “Vanaf dat moment mocht er niemand meer de neutralisatie voorbijrijden. Dus zijn we uit de stage gehaald en hebben we uiteindelijk maar de helft gereden. En dat was wel heel erg jammer, want het is zo ontzettend mooi om door die duinen te rijden. We hadden een lange volle dag duinen en dan pakken ze de helft af.” “We zijn niet supersnel in de duinen, maar ik weet wel hoe we de duinen moeten rijden. We rijden niet meer vast. Er overkomen ons eigenlijk geen gekke dingen meer in de duinen. En dan wordt het steeds leuker om die duinen te rijden. Het is net een achtbaan. Daar kun je van genieten.” Zenuwachtig Vrijdag staat de laatste etappe op het programma, een korte rit met een special van slechts 61 kilometer in de regio rond bivak-plaats Shubaytah. “Ik weet van vorig jaar dat ik op de laatste dag nog zenuwachtiger was dan op de eerste dag. Want tijdens die laatste dag wil je gewoon niks fout doen.” “Er mag niks fout gaan, want je wil absoluut niet uitvallen. Maar ik ga ervan uit dat de organisatie niet de zwaarste duinen heeft neergelegd. Dat wij gewoon een mooi parcoursje kunnen rijden en dat we morgen op het podium kunnen rijden!”

SHUBAYTAH  – Met de 35ste plaats in de T1+ klasse sloten Ronald van Loon en zijn navigator donderdag de laatste serieuze proef af tijdens de 47ste Dakar Rally. De elfde etappe was de tweede in het Empty Quarter en de coureur van Oase Motorsport had zich er zo goed vermaakt, dat hij niet in de gaten had dat hij de linkervoorkant van zijn Red-Lined REVO+ was verloren.   “Ik vond het een mooie etappe. Ze was op ons lijf geschreven”, zei een montere Van Loon in het bivak van Shubaytha. En toen was daar de neutralisatie en moesten hij en Lemmen helaas stoppen. Hoe dat zat? Philips-toren “Gisteren hadden we niet de allerbeste tijd gereden omdat we even vast hadden gestaan. Het was maar een klein proefje, dus dat hakt er meteen in. Daardoor moesten we vandaag laat starten. En nog eens twee uur later omdat de helikopters vanochtend niet konden vliegen door de mist. Dan hangt dat allemaal aan elkaar vast waardoor we te laat in de duinen zouden komen. En daar in het donker rijden is niet verantwoord. Die duinen zijn echt zo hoog als de Philips-toren.” Hoewel Van Loon op zichzelf gezien natuurlijk liever had geracet, kon hij zich prima vinden in het besluit van de wedstrijdleiding. “Want ‘s nachts kunnen de helikopters niet vliegen. Dus als je dan over de kop gaat, dan is het wel echt een uitdaging om je eruit te krijgen.” Bovendien was de auto niet meer helemaal wat die wezen moest. Al werden Van Loon en Lemmen pas  doordrongen van dat feit toen iemand in de neutralisatie zei dat ze ‘wat waren verloren’. Van Loon: “Ik zei: ‘Waar dan?’ Hij zei: ‘Linksvoor’. Ik zei: ‘Dat meen je niet!’” Voorkant weg “Ik loop naar voren en ik zie hoe de hele voorkant weg is. Dus ik heb ergens een duintje te hard geraakt. Heel de hoek was weg. Ik heb het gewoon niet in de gaten gehad. Die auto veert heel goed, dus die klap is niet hard geweest. Ik heb het gewoon niet in de gaten gehad, heb niks zien vliegen.” “Mijn topmonteurs maken nu weer een nieuw voorkantje en dan kunnen we morgen mooi over de finish. We moeten alleen even links en rechts hetzelfde maken. Dus dadelijk een blauwe sticker eraf en dan een ander stickertje erop en dan ziet niemand het.” Vrijdag hoopt de coureur uit Son en Breugel dan eindelijk die felbegeerde Dakar-medaille omgehangen te krijgen. Want zijn eerste Dakar, in 2023, eindigde in een uitvalbeurt. Vrijdag resten hem nog 61 kilometers special, dan zit de Dakar erop. “Ik heb er heel veel zin in. We gaan wel een beetje voorzichtig doen, denk ik. We proberen hem gewoon uit te hobbelen, want we kunnen alleen maar verliezen.” Bovendien staat hij nu op een keurige 24ste plaats bij de auto’s en daarmee is hij de beste Nederlander. “We moeten zorgen dat we hem uitrijden!”

Anja van Loon van Fried van de Laar Racing Team de Rooy in gesprek met Rallymaniacs na stage 11 van de Dakar Rally 2025