Australisch succes kleurt Dakar-finale in Saoedi-Arabië | Motoren

Gepubliceerd op: 17-01-2025 08:28

Daniel Sanders heeft geschiedenis geschreven door als tweede Australiër ooit de Dakar Rally te winnen. De motorrijder volgt daarmee zijn landgenoot Toby Price op, die in 2016 en 2019 al succesvol was in deze woestijnklassieker. Voor zijn team KTM betekent het de twintigste overwinning.

In de twaalfde en laatste etappe was het de Zuid-Afrikaan Michael Docherty die de dagzege pakte. Hij was drie seconden sneller dan de Fransman Adrien Van Beveren. Voor Docherty is het zijn tweede etappezege in deze editie.

De Fransman Van Beveren eindigde voor het tweede jaar op rij op het podium. Niet eerder slaagde een Franse rijder erin om twee keer achter elkaar het podium te halen sinds Cyril Despres, die de rally in 2012 en 2013 op zijn naam schreef.

In de Rally 2-klasse ging de eindzege naar de Spanjaard Edgar Canet. De nieuwkomer voegt zich daarmee in een illuster rijtje van winnaars, waaronder Mason Klein, Romain Dumontier en Harith Noah. Het podium werd gecompleteerd door de Oostenrijker Tobias Ebster en de Fransman Romain Dumontier.

Voor Spanje was er nog meer succes te vieren. Tosha Schareina bezorgde zijn land de eerste podiumplek in tien jaar tijd in de Rally GP categorie. “Dit is ongelooflijk. Tien jaar hebben we hierop moeten wachten. Deze tweede plaats voelt als een overwinning”, zei Schareina.

Vorige bericht

Toptienplaats is bijna realiteit voor Roger Grouwels na vrijwel incidentloze, maar ingekorte elfde etappe Dakar Rally

SHUBAYTAH  – Het is echt zo: na de elfde etappe van de Dakar Rally staat Roger Grouwels op de achtste plaats in het algemeen klassement in de SSV-categorie. Vrijdag is de korte slotetappe. Je zou zeggen dat het niet meer mis kan voor de Limburger en zijn navigator Rudolf Meijer. En dan te bedenken dat hij vooraf had ingezet op een plek bij de eerste vijftien. Donderdag finishte hij als zestiende.  Voor de Dakar-deelnemers was het een rare dag in de woestijn rond Shubaytah. Vroeg in de ochtend was het dusdanig mistig dat de helikopters niet mochten vliegen. Vertraging dus. Urenlang. “Toen we vertrokken, konden we geen veertig meter ver kijken”, blikte Meijer terug. “We hadden een verbinding van honderd kilometer naar de special en het bleef maar mistig. We wisten al wel dat als de helikopters kunnen niet vliegen, dat er ook niet gestart wordt.” Eén grote warboel “Bij de start van de special aangekomen, was het inderdaad één grote warboel van auto’s en vraagtekens: wat gaat er gebeuren? Maar uiteindelijk zijn we drie uur later toch gestart. Omdat we zo laat gestart waren, heeft de organisatie gezegd dat de laatste deelnemers niet in het donker nog door de duinen mochten rijden. Want deze duinen zijn toch best wel tricky.” Het gevolg was dat deelnemers die na 15.00 uur bij kilometer 137 aankwamen niet meer verder mochten. Meijer: “Wij mochten twee minuten voor drie beginnen aan het tweede deel van de proef. Toen heb ik tegen Roger gezegd: laten we dit niet doen. We pakken gewoon die twee minuten straftijd. Dan laten we ons afvlaggen bij de neutralisatie en gaan we terug naar het kamp. We hadden nog een kleine neuslanding gemaakt, dus we waren onze lampen weer kwijt.” Geen overmoedige risico’s Grouwels was het ermee eens. Bovendien bedroeg hun voorsprong op de nummer negen in het klassement dik anderhalf uur. Anders gezegd: die twee minuten konden ze wel lijden. “We zijn nu zo dicht bij de finish dat we nu geen overmoedige risico’s moeten gaan nemen.” Morgen wacht het duo de laatste, korte etappe in de regio rond Shubaytah. De rit is slechts 131 kilometer lang met een special van 61 kilometer. Meijer vond het wel prima. “We zijn best wel moe. Het is toch best een lange zit. Dus we hebben eigenlijk wel zin om het af te maken en over het podium te gaan en die medaille mee naar huis te nemen. Aan de andere kant zit je ook in een ritme. Als het nog een week had geduurd, dan was dat ook gelukt. We hebben dus een beetje gemengde gevoelens.”
 
Lees verder