Toptienplaats is bijna realiteit voor Roger Grouwels na vrijwel incidentloze, maar ingekorte elfde etappe Dakar Rally

Gepubliceerd op: 16-01-2025 23:00

SHUBAYTAH  – Het is echt zo: na de elfde etappe van de Dakar Rally staat Roger Grouwels op de achtste plaats in het algemeen klassement in de SSV-categorie. Vrijdag is de korte slotetappe. Je zou zeggen dat het niet meer mis kan voor de Limburger en zijn navigator Rudolf Meijer. En dan te bedenken dat hij vooraf had ingezet op een plek bij de eerste vijftien. Donderdag finishte hij als zestiende.

 Voor de Dakar-deelnemers was het een rare dag in de woestijn rond Shubaytah. Vroeg in de ochtend was het dusdanig mistig dat de helikopters niet mochten vliegen. Vertraging dus. Urenlang. “Toen we vertrokken, konden we geen veertig meter ver kijken”, blikte Meijer terug. “We hadden een verbinding van honderd kilometer naar de special en het bleef maar mistig. We wisten al wel dat als de helikopters kunnen niet vliegen, dat er ook niet gestart wordt.”

Eén grote warboel
“Bij de start van de special aangekomen, was het inderdaad één grote warboel van auto’s en vraagtekens: wat gaat er gebeuren? Maar uiteindelijk zijn we drie uur later toch gestart. Omdat we zo laat gestart waren, heeft de organisatie gezegd dat de laatste deelnemers niet in het donker nog door de duinen mochten rijden. Want deze duinen zijn toch best wel tricky.”

Het gevolg was dat deelnemers die na 15.00 uur bij kilometer 137 aankwamen niet meer verder mochten. Meijer: “Wij mochten twee minuten voor drie beginnen aan het tweede deel van de proef. Toen heb ik tegen Roger gezegd: laten we dit niet doen. We pakken gewoon die twee minuten straftijd. Dan laten we ons afvlaggen bij de neutralisatie en gaan we terug naar het kamp. We hadden nog een kleine neuslanding gemaakt, dus we waren onze lampen weer kwijt.”

Geen overmoedige risico’s
Grouwels was het ermee eens. Bovendien bedroeg hun voorsprong op de nummer negen in het klassement dik anderhalf uur. Anders gezegd: die twee minuten konden ze wel lijden. “We zijn nu zo dicht bij de finish dat we nu geen overmoedige risico’s moeten gaan nemen.”

Morgen wacht het duo de laatste, korte etappe in de regio rond Shubaytah. De rit is slechts 131 kilometer lang met een special van 61 kilometer. Meijer vond het wel prima. “We zijn best wel moe. Het is toch best een lange zit. Dus we hebben eigenlijk wel zin om het af te maken en over het podium te gaan en die medaille mee naar huis te nemen. Aan de andere kant zit je ook in een ritme. Als het nog een week had geduurd, dan was dat ook gelukt. We hebben dus een beetje gemengde gevoelens.”

Vorige bericht

Stefan Carmans en Arjan van Tiel balen van halve elfde etappe en zien tegelijkertijd uit naar slotetappe Dakar Rally

SHUBAYTAH  – Nu ook de elfde etappe van de Dakar Rally geen groot drama opleverde voor Stefan Carmans, heeft het er alle schijn van dat de coureur van CSA Racing vrijdag zijn tweede medaille mag ophalen. Echt hard had hij donderdag niet hoeven knokken om de rit tot een goed einde te brengen, want die werd halverwege geneutraliseerd. Uiteindelijk werd hij in de T1+ klasse als 41ste geklasseerd. Wat was er gebeurd? Door mist in de vroege ochtend konden de helikopters niet vliegen en dat betekende een urenlange vertraging. Daardoor zag het er op een gegeven moment naar uit dat veel deelnemers zich in het pikkedonker nog in de duinen van het Empty Quarter zouden bevinden. En dat was onverantwoord, oordeelde de organisatie.    “De etappe is voor ons heel goed verlopen”, blikte Carmans’ navigator Ajran van Tiel terug. “Wel jammer dat hij is ingekort door de late start. We hebben drie uur vertraging gehad waardoor wij laat zijn gestart en waardoor de organisatie het risico niet heeft willen nemen om ons in het donker te laten rijden.” Uit de stage gehaald Om 15.00 uur was het over en uit voor die dag. “Vanaf dat moment mocht er niemand meer de neutralisatie voorbijrijden. Dus zijn we uit de stage gehaald en hebben we uiteindelijk maar de helft gereden. En dat was wel heel erg jammer, want het is zo ontzettend mooi om door die duinen te rijden. We hadden een lange volle dag duinen en dan pakken ze de helft af.” “We zijn niet supersnel in de duinen, maar ik weet wel hoe we de duinen moeten rijden. We rijden niet meer vast. Er overkomen ons eigenlijk geen gekke dingen meer in de duinen. En dan wordt het steeds leuker om die duinen te rijden. Het is net een achtbaan. Daar kun je van genieten.” Zenuwachtig Vrijdag staat de laatste etappe op het programma, een korte rit met een special van slechts 61 kilometer in de regio rond bivak-plaats Shubaytah. “Ik weet van vorig jaar dat ik op de laatste dag nog zenuwachtiger was dan op de eerste dag. Want tijdens die laatste dag wil je gewoon niks fout doen.” “Er mag niks fout gaan, want je wil absoluut niet uitvallen. Maar ik ga ervan uit dat de organisatie niet de zwaarste duinen heeft neergelegd. Dat wij gewoon een mooi parcoursje kunnen rijden en dat we morgen op het podium kunnen rijden!”
 
Lees verder