Lang niet iedereen was zo lovend over de derde etappe van de Dakar 2017 als Maik Willems. “Een prachtige dag. Subliem. Stevig buffelen en dan ook nog finishen voor Erik van Loon. Dat maak je niet elke dag mee.” Het was een lange dag, met hier en daar flink afzien. Maar daar houden Willems en zijn navigator Rob van Pelt wel van. Vooral in het eerste deel was het zand zo mul dat er soms geen doorkomen aan was. “Als je er naar keek, zakte je er bij wijze van spreken al in weg. Het was een beetje Fiambala, maar dan vlak. Zo af en toe moesten we bij moeilijke stukken even zoeken naar een alternatief.” Daar kwam het zoeken naar de juiste weg ook nog bij, in de vorm van listige navigatie. “Maar daar heb ik geen last van”, grijnsde Willems. “Dat is Rob zijn probleem.” De twee delen van de etappe waren gescheiden door een verbinding over de weg. Maar dat was zeker geen straf. De neutralisatie was volgens Willems een schitterend stuk om te rijden. “Prachtige natuur, echt bizar. We hebben alle kleuren van de regenboog gezien.” De heren maakten er een gezellig uitstapje van, maar dat was niet de bedoeling. “We hebben onderweg lekker een ijsje zitten eten. Daardoor kwamen we een kwartier te laat aan de start van het tweede deel. Dat was niet zo handig.” Omdat ze die tijd dan toch al kwijt waren, maakte Willems zich verder ook niet meer druk. Dat was uiteindelijk het geluk voor Erik van Loon, die zonder benzine stond. “Ja ach.. Dat ijsje had ons toch al genoeg gekost, we waren in de mood dus die 5 of 10 minuten voor wat benzine overhevelen konden er ook nog wel bij. Je laat niet zomaar iemand staan ook.” Dat hij Van Loon zag staan, maakte Willems wel duidelijk dat er het een en ander aan de hand was geweest in de etappe en in het klassement. “Eigenlijk heb je dat nooit zo in de gaten. Je ziet wel eens wat onderweg en je hoort wel eens wat, maar iedereen is toch vooral met zijn eigen probleempjes bezig. Ik krijg er doorgaans weinig van mee. Ik leef nog zo’n anderhalve week in mijn eigen kleine wereldje.”  

De derde etappe van de Dakar 2017, van Tucuman naar Jujuy, was bepaald geen kattenpis. Arjan Bos was dan ook blij dat hij de finish wist te bereiken zonder al te grote problemen. Vrijwel elke van de 364 kilometer was zwaar. De hoogte, met een piek van bijna 5000 meter, maakte het nog eens extra moeilijk. Zacht zand, kort afsteken, knippen en zo af en toe een rio met een afstap van soms wel drie meter waar je dan omheen moet rijden: dat was het scenario van het eerste deel van de proef. Extra lastig waren de volle tanks waarmee de motoren van start gingen in deze omstandigheden. In het mulle zand moeten rijden met zoveel liter brandstof maakt het niet makkelijk. Noodzakelijk was de brandstof wel, om het eerste deel van de pittige special te kunnen halen. “Ik heb wel een beetje vals gespeeld”, bekende Bos. “Ik zag op een gegeven moment wat jongens zoeken naar de route en daar ben ik achteraan gereden. Uiteindelijk hebben we alle waypoints gehaald.” Het was heet in het eerste deel van de derde etappe en het beloofde koelere weer kwam pas echt op hoogte. Warm aankleden was het advies maar dat was in het eerste deel veel te warm geweest voor Bos. “Ik dacht: als dit nog veel langer duurt, ga ik dat echt niet trekken. Maar na een kilometer of 30, 40 werd het beter, minder technisch en meer mijn stijl. Het werd wat vloeiender allemaal. Ik heb rustig aan kunnen doen en ook de hoogte was gelukkig geen probleem.” Dat het in de bergen kan spoken was bekend, maar op de hoogvlakte van Argentinië was het zo bar en boos dat Bos besloot te stoppen. “Gigantische onweer met bliksem. Ik zag het her en der inslaan. Ik had weinig zin om te veranderen in een geroosterd luciferhoutje dus ik ben gestopt om het even af te wachten. Gelukkig bleef het een beetje aan de zijkant van de berg hangen.” Met het regenpak aan kon de paprikateler zijn weg vervolgen en kwam hij van alles tegen: hagel, stof en water waardoor het soms spekglad werd. “Het was net de crossbaan bij ons. Die sproeien ze altijd, dus ik ben wel gewend aan een gladde ondergrond. Heerlijk, dat speedwayen!” De vierde etappe, van Jujuy naar Tupiza in Bolivia, voert langs een duinenpartij die op 4000 kilometer hoogte ligt. De wedstrijdleiding heeft de mogelijkheid geboden een route te kiezen die om de duinen heen gaat. De prijs daarvoor is 12 uur straftijd. Bos twijfelt: “Ik weet nog niet wat ik ga doen. Als ik denk aan hoe slecht de motor liep in die ijle lucht, weet ik nog niet of ik dat risico wel ga nemen. Ik ben niet zo ervaren en kan misschien beter 12 uur straftijd pakken door de mietjesroute te nemen, dan het risico te lopen dat ik in die duinen vast komt te staan. Zonder lucht voor mezelf en voor de motor kom ik daar dan niet meer uit. Ik kijk het even aan en als ik in de special zit, neem ik de beslissing.”    

Hans Smit heeft in de derde etappe van de Dakar Rally zijn missie moeten staken. Een schouderblessure na een val verhinderde Smit verder te rijden. In de tweede etappe was Smit al een paar keer gevallen, waarbij hij zijn rug en schouder bezeerde. Toen hij in de derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, weer op dezelfde schouder viel, was de koek op. Smit werd opgepikt door een medische helikopter van de organisatie, maar die kon wegens de harde wind en uiteindelijk de invallende duisternis niet meer tot Jujuy komen. Smit werd samen met nog een paar andere uitvallers ondergebracht in een hotel, maar waar precies is niet duidelijk.

Ton van Genugten ging als een speer in het eerste deel van de derde etappe van de Dakar Rally. Een tijd lang lag hij op een winnende koers. Uiteindelijk moest hij genoegen nemen met de derde tijd, op 1 minuut en 1 seconde van dagwinnaar Eduard Nikolaev. Daar komt nog een straftijd van 20 minuten bij, wegens het missen van een verborgen waypoint. “Tegen de tijd dat we ontdekten dat we het hadden gemist, kostte het al meer tijd om terug te rijden”, vertelt Van Genugten na de finish van de proef. Het was voor het eerst in de lange carrière van navigator Anton van Limpt dat hij een waypoint miste. Juist in deze etappe, waarin Team TonTrans veel tijd leek goed te maken, was dat een bittere pil. “Het ging super. Dit was helemaal mijn etappe, heel technisch”, vertelt Van Genugten. “We waren zaten al heel snel op de hielen van Nikolaev, maar we konden er in het stof niet voorbij. De helikopter die laag boven ons vloog, maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt bij het volgende waypoint. Het zou minstens evenveel tijd kosten om terug te rijden, terwijl we net Nikolaev voorbij waren en stofvrij voorop konden rijden. Die gok hebben we dus maar genomen, maar het is wel jammer.” De proef van 199 kilometer was in twee delen gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. Bij het ingaan van de verbinding was de achterstand van Van Genugten nog 18 seconden, in het tweede deel werden de verschillen groter. “Dat was een WRC-achtige piste. Mooi en snel, maar ik kwam achter Hans Stacey te zitten en die ging pas na een keer of twintig sentinellen opzij. Dat zal net het verschil geweest zijn tussen winnen of derde worden.” Voorlopig staat Van Genugten achtste in het klassement, maar daar zijn de 20 strafminuten nog niet in meegerekend. Wel de 3 minuten die hij in de tweede etappe aan zijn broek kreeg wegens te hard rijden. “Er zijn er meer die datzelfde waypoint hebben gemist, dus het klassement zal nog wel op z’n kop gaan”, verwachtte Van Genugten. “Geen idee waar we dan uitkomen. Toch jammer, want in één dag van 16 naar 8 was mooi geweest.”

Gerard de Rooy heeft veel tijd verloren in de derde etappe van de Dakar Rally. De winnaar van 2016 had in het eerste deel van de proef een probleem met het bandensysteem van zijn Iveco Powerstar. “Daardoor liepen drie banden leeg”, vertelde Gerard de Rooy. “En die konden we dus ook niet oppompen.” De Rooy finishte op een achterstand van 34.16 van dagwinnaar Eduard Nikolaev. In het klassement duikelde hij naar de dertiende plaats. De derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, richtte een slachtpartij aan in de diverse klassementen. De Rooy was zeker niet de enige die (veel) tijd verloor. Ook miste een aantal rijders, onder wie in elk geval Ton van Genugten en Wuf van Ginkel, een verborgen waypoint waarop 20 minuten straftijd staat. De proef van 199 kilometer was in twee delen gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. De Rooy kwam al vrij vroeg in het eerste deel in de problemen. Eerst liepen de achterbanden leeg. De Rooy en zijn crew konden die wisselen met de twee reservewielen die ze bij zich hadden. “Maar vervolgens liep ook een van de voorbanden leeg. We zijn zes keer gestopt om die handmatig bij te pompen.” Op de verbindingsweg ruilde De Rooy zijn twee lege banden met twee goede van Wuf van Ginkel. “Het tweede deel ging probleemloos”, zei De Rooy. “Ik kon stevig doorrijden, zodat ik niet nog meer tijd verloor, maar op een paar lastige stukken heb ik voorzichtig aan gedaan om te voorkomen dat ik lek reed. Op hoogte, in de ijle lucht, hield de Powerstar zich fantastisch.” Buiten het bandeneuvel van Gerard de Rooy reed Petronas Team De Rooy Iveco een uitstekende etappe. Ton van Genugten leek op weg naar een winnende tijd, maar moest genoegen nemen met de derde plaats op 1 minuut en 1 seconde van Nikolaev, maar hij krijgt nog straftijd wegens het missen van een verborgen waypoint. “Het ging super. Dit was helemaal mijn etappe. We zaten op de hielen van Nikolaev in het stof. De helikopter die laag boven ons vloog, maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt bij het volgende waypoint. Het zou minstens evenveel tijd kosten om terug te rijden, terwijl we net Nikolaev voorbij waren en stofvrij konden rijden. Die gok hebben we dus maar genomen, maar het is wel jammer.” De penalty betekende dat Van Genugten in het klassement op 12 uitkomt, op minder dan een minuut voor De Rooy Ook Wuf van Ginkel bleek hetzelfde waypoint te hebben gemist. De snelle assistentie van Team De Rooy had een prima dag en noteerde de tiende tijd, op 13 minuten van de winnaar. Maar ook hij kreeg dus met een penalty van 20 minuten, waardoor hij als zestiende in de uitslag kwam te staan en als 22ste in het klassement. Federico Villagra is daarmee nu de best geklasseerde Iveco in de algemene ranglijst, op de derde plaats op slechts 4 minuten en 7 seconden van lijstaanvoerder Eduard Nikolaev. Door de straftijd voor Van Genugten schoof Villagra in de uitslag van de etappe op naar de derde plaats. Foto: Rallyworld Weyens

De derde etappe van de Dakar Rally is nog altijd in volle gang, maar er is veel gebeurd de afgelopen uren. Peugeot slaat zijn slag, problemen voor Erik van Loon en pech bij de Nederlandse truckers. Dat en meer in de update. Stephane Peterhansel wint derde etappe Peugeot heeft op de derde dag van de Dakar Rally een slag geslagen. Het Franse merk profiteerde optimaal van de problemen bij concurrent Toyota. De dagzege in de derde etappe ging naar Stéphane Peterhansel. Hij troefde teamgenoot Carlos Sainz af. Het verschil tussen beide rijders bedroeg bijna twee minuten. Sébastien Loeb maakte de top drie voor Peugeot compleet. De Fransman gaf ruim drie minuten toe op Peterhansel. In het algemeen klassement heeft Loeb de leiding in handen maar zijn voorsprong op Sainz bedraagt slechts 42 seconden. Peterhansel kijkt tegen een achterstand van ruim vier minuten. Mikko Hirvonen met de Mini staat op bijna tien minuten van zijn voormalige WRC-collega. Van Loon niet de enige Toyota in de problemen De druiven tijdens de derde etappe waren zuur voor Toyota. Erik van Loon en zijn merkgenoten Nasser Al-Attiyah, Giniel de Villiers en Nani Roma verloren heel veel tijd op de concurrentie en met name Peugeot. Al-Attiyah was lang in strijd verwikkeld om de dagzege met Stéphane Peterhansel, maar een technisch mankement deed de Qatarees de das om. Volgens de officiële website van Dakar had Al-Attiyah een wiel verloren. Hij stond daarop lange tijd stil, kon verder, maar kwam kort daarna weer tot stilstand. Inmiddels heeft Al-Attiyah de finish bereikt om meer dan twee uur van dagwinnaar Peterhansel. Van Loon, De Villiers en Roma kwamen op de proef zonder benzine te zitten. Roma en De Villiers hebben inmiddels de finish bereikt op een achterstand van respectievelijk iets meer dan 13 minuten en ruim 35 minuten. Van Loon staat echter nog steeds stil op de proef, zo’n vijftig kilometer van de finish, en wacht op assistentie. Grote problemen Nederlandse truckers Niet alleen Gerard de Rooy wordt tijdens de derde etappe geplaagd door problemen. Vick Versteijnen stond lange tijd stil op het eerste deel van de klassementsproef, maar kon uiteindelijk toch zijn weg weer vervolgen. Ton van Genugten noteerde bij de neutralisatie een derde tijd, maar verwacht nog een tijdstraf te krijgen, omdat hij een verborgen waypoint heeft gemist. En of dat nog niet genoeg was stond Martin van de Brink, die gisteren de tweede etappe had gewonnen, een tijdje noodgedwongen stil enkele kilometers na de start van het tweede deel van de derde etappe. Hans Smit uit de Dakar Rally Hans Smit heeft tijdens de derde etappe moeten opgeven. Wat er precies aan de hand is, is nog niet bekend. De motorrijder kwam na het eerste checkpoint tot stilstand. Smit was niet het enige Nederlandse slachtoffer tijdens de derde etappe. Humphrey Senn van Basel kreeg te maken met een ontplofte motor, waarbij hij geblesseerd raakte. Over de aard van de kwetsuur is nog niets bekend. Al voor de start van de derde klassementsproef werd bekend dat Jasper Riezebos niet verder mocht met een galblaasinfectie. Bij de trucks ging Gert Huzink niet van start. Een aanrijding met een auto in de tweede etappe betekende het eindstation voor de equipe van Huzink. De schade aan de truck bleek te groot om Huzink aan de start te krijgen. Tijdstraf dagwinnaar Joan Barreda Bort Joan Barreda Bort won eerder op de dag de zware derde etappe bij de motoren. Na afloop kreeg de Spanjaard een minuut tijdstraf. Hij was niet de enige rijder die werd bestraft. Joaquim Rodrigues kreeg eveneens een minuut tijdstraf. Michael Metge kreeg zes minuten aan de broek en Alessandro Botturi twintig minuten. Gaston Gonzalez pakt dagprijs bij de quads Bij de quads ging de overwinning naar Gaston Gonzalez. De Argentijn bleef voor eigen publiek Ignacio Casale met ruim vier minuten voor. Josef Machacek legde beslag op de derde plaats op bijna tien minuten van Gonzalez. Casale blijft leider in het algemeen klassement. Kees Koolen leek mee te strijden om de dagprijs, maar moest in het verloop van de etappe steeds meer terrein prijsgeven. Uiteindelijk finishte Koolen als twaalfde op iets meer dan 27 minuten van Gonzalez. Foto: Marcel Vermeij

De derde etappe van de Dakar Rally is nog altijd in volle gang, maar er is veel gebeurd de afgelopen uren. Zo was daar de overwinning van Joan Barreda, het uitvallen van twee Nederlanders en de pech voor Team de Rooy. Dat en meer in de update. Barreda gooit met minuten in loodzware etappe Joan Barreda van Honda heeft de zware derde etappe in de Dakar Rally gewonnen. Barreda was de gehele etappe het snelste en consolideerde zijn voorsprong in het tweede deel van de etappe. Sam Sunderland wist de schade het beste te beperken, hij kwam op dertien minuten van de winnaar binnen. Pele Renet van het fabrieksteam van Husqvarna werd derde. Grote verliezer van de dag werd Toby Price. De winnaar van gisteren mocht de proef openen en ging de fout in in de openingsfase van de etappe. Price had daarna de taak om de schade te beperken. Uiteindelijk bleef de klok steken op een slordige 23 minuten achterstand. Xavier de Soultrait, de nummer vier van het klassement, verloor meer dan een half uur. Barreda is de nieuwe leider in het klassement, hij heeft een voorsprong van elf minuten op Sunderland. Humphrey Senn van Basel uit de rally Voor de vierde keer is Humphrey Senn van Basel uitgevallen. De Hagenaar kreeg in de derde etappe te maken met een ontplofte motor, waarbij Senn van Basel geblesseerd raakte. Over de ernst van de blessure is nog niets bekend. Hij is inmiddels per helikopter uit de proef gehaald. Het is de tweede Nederlandse uitvaller van de dag. Eerder werd ook bekend dat Jasper Riezebos niet verder mocht vanwege een galblaasinfectie. Nederlanders allemaal nog in de proef De vijf Nederlanders die nog wel rijden, zitten op dit moment nog in de proef. Robert van Pelt en Jurgen van den Goorbergh zijn inmiddels begonnen aan het tweede deel van 124 kilometer. Hans Smit is de laatste man in koers. De laatste positie die van hem bekend is, is het tweede tussenpunt in de proef. De Rooy verliest tijd met kapot bandensysteem Gerard de Rooy liet vanuit de neutralisatie aan Rallymaniacs weten dat hij te kampen had met een kapot bandensysteem. Daardoor reed hij drie banden kapot, het leverde De Rooy een half uur verlies op. Lees meer: Platte banden kosten Gerard de Rooy veel tijd Ook bij Ton van Genugten ging het niet vanzelf in het eerste deel van de etappe. De coureur van Iveco heeft een verborgen waypoint gemist en zal daar na de etappe voor bestraft worden. Gert Huzink niet meer aan de start in etappe 3 Een aanrijding met een auto in de tweede etappe is het eindstation van Gert Huzink in de Dakar geworden. Huzink raakte de Toyota Hilux van Ramon Nunez, daarbij brak het complete voorwiel af. Met man en macht werd gewerkt om Huzink weer aan de start te krijgen, maar dat bleek niet mogelijk. Een zeer teleurgestelde Huzink liet vanmiddag weten: “We zijn zwaar teleurgesteld, het bivak hebben we niet meer op tijd gehaald en dan lig je uit de rally. We hebben er echt alles aangedaan maar helaas. Ed Wigman en zijn team in de Ginaf hebben ook hun uiterste best gedaan. Zij mogen vandaag gelukkig wel starten.” De etappe is in alle klasses nog in volle gang. Volg de ontknoping in het liveblog: LIVE Dakar 2017: Etappe 3 – San Miguel de Tucumán – San Salvador de Jujuy

Gerard de Rooy heeft veel tijd verloren in de derde etappe van de Dakar Rally. De winnaar van 2016 had in het eerste deel van de proef een probleem met het bandensysteem van zijn Iveco Powerstar. “Daardoor liepen drie banden leeg”, vertelde Gerard de Rooy tijdens de neutralisatie van de etappe. “En die konden we dus ook niet oppompen.” Eerst liepen de achterbanden leeg. De Rooy en zijn crew konden die wisselen met de twee reservewielen die ze bij zich hadden. “Maar vervolgens liep ook een van de voorbanden leeg. We zijn zes keer gestopt om die handmatig bij te pompen.” Het bandendrama kostte De Rooy aan het einde van het eerste deel (72 kilometer) meer dan een half uur op de tussentijd van de Rus Nikolaev. Dat betekende een voorlopige 23ste plaats. Na een stuk over de weg vervolgen de trucks de etappe later vanavond voor de resterende 127 kilometer. In de neutralisatie ruilde De Rooy zijn twee lege banden met twee goede van Wuf van Ginkel. “We kunnen dus doorrijden, met nieuwe reservebanden bij ons”, zei De Rooy. Van Ginkel, de snelle assistentie van Petronas Team De Rooy Iveco, deed het met een dertiende tussentijd prima. Ton van Genugten zette een knappe derde tussentijd neer, op slechts 18 seconden van Nikolaev, maar hij liet weten een verborgen waypoint te hebben gemist. “We zaten op de hielen van Nikolaev in het stof. De helikopter die laag boven ons vloog maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt als je er al voorbij bent. Dat levert dus straftijd op. Ik weet niet hoeveel.” Federico Villagra noteerde de vijfde tussentijd. De finish van de trucks is zeker niet voor 23.15 uur Nederlandse tijd.  

Temperaturen zullen deze dag tot grote hoogte stijgen, net als de altitude. Een belangrijke factor waar deelnemers in de afgelopen jaren mee te maken hebben gekregen. Het toneel waar de etappe in verreden wordt verandert drastisch en dat wordt meteen duidelijk op het eerste stuk off-road. Motoren, auto’s en quads moeten in het laatste deel waakzaam zijn voor Rio’s, dit deel wordt de trucks bespaard.

Jasper Riezebos gaat niet meer van start in de Dakar 2017. De motorcoureur uit IJsselmuiden is geveld door een galblaasinfectie. Daarmee van start gaan in de derde etappe, die de Dakar-deelnemers naar een hoogte van 4900 meter brengt, kan levensgevaarlijk zijn. “Dat is het me niet waard.” Op wilskracht en doorzettingsvermogen kwam Riezebos door de tweede etappe heen. “Ik dacht aan een buikgriepje, en hoopte dat het met een nacht goed slapen wel beter zou gaan, maar had wel ontzettend veel pijn”, vertelt Riezebos, die zijn 24ste verjaardag volgende week dus thuis zal moeten vieren. “Ik heb op mijn tanden gebeten, maar ik voelde me zo beroerd. Ik wist van ellende nauwelijks nog hoe ik moest zitten.” Toen hij na het gereed maken van het roadbook even bij Mammoet Rallysport langs ging om daar zijn motor af te spuiten, kreeg hij daar te horen dat hij er wel erg slecht uitzag. “Peter Versluis van het Veka-team was daar ook, om Martin van den Brink te feliciteren met zijn etappezege. Peter heeft me meegenomen naar hun arts.” Hoogte levensgevaarlijk De teamarts van EVM Rally, Dieter Thomas, onderzocht Riezebos en nam hem mee naar de medische dienst van de organisatie om een echo te laten maken van zijn buik. Daarop was de infectie duidelijk te zien. De artsen maakten Riezebos duidelijk dat starten in de derde etappe onverantwoord zou zijn. “Door de hoogte kan de galblaas gaan opzwellen. Als ‘ie knapt, kan me dat mijn leven kosten. De Dakar is heel belangrijk voor me, maar dat is het me niet waard.” Wanneer Riezebos terug naar huis kan, is nog niet duidelijk. Dokter Thomas wil dat hij vandaag nog een keer een scan laat maken, om te bepalen of het verantwoord is te vliegen. “Hij wil niet op zijn geweten hebben dat mij iets gebeurt als hij me zo laat gaan”, vertelde Riezebos aangedaan. “Het is heel vervelend om zo, na twee dagen al, uit de rally te moeten, en ik ben natuurlijk teleurgesteld. Maar het is ook wel heel fijn om te merken dat zo’n dokter zich zo om me bekommert. Ik ben die man en het Veka-team heel dankbaar.” Luister hier naar het verhaal van Jasper: https://soundcloud.com/radiorallymaniacs/04-01-jasper-riezebos-1

De Dakar Rally rijden op het gemak is mogelijk. Dat bewees Gerrit van Werven in de tweede etappe: een snelle proef, waarop de snelste trucks bijna voortdurend op de maximale snelheid van 140 kilometer reden. “Nergens voor nodig”, vond Van Werven. “Met 120, 125 kom je er ook.” Met de 28ste tijd kwam de Rainbow-truck aan in het bivak van Tucuman, waar vandaag alweer de derde van start gaat. “Als ik cruise control had gehad, had ik ‘m aangezet”, zei Van Werven. “Maar eigenlijk was het niet nodig, want we hebben heel constant gereden. Maar een paar keer hebben we de 140 aangetikt. Constant rijden leverde gewoon het meeste op. Meer dan heel hard rijden, want daar komen maar ongelukken van.” Van het stof had Van Werven op die manier weinig last gehad en met de hitte viel het ook wel mee. Dat was in de eerste etappe erger geweest. “Misschien omdat deze proef minder intensief was dan die eerste”, vermoedde hij. “De banden werden wel erg warm. Ook dat was een reden om de snelheid constant te houden.” Die warmte is vanaf vandaag voorlopig even voorbij. De derde etappe gaat de hoogte in: tot bijna 5000 meter. De deelnemers kregen het advies van de organisatie om warme kleding mee te nemen. “Ik stop wel een truitje in mijn tas”, meldde Van Werven nuchter als altijd.

Het leek onwaarschijnlijk, gezien het vele stof op het parkoers van de tweede etappe, maar Vick Versteijnen slaagde er toch in om maar liefst vijf plekken goed te maken. Met een keurige 22ste tijd stuurde hij de Scania Torpedo over de vlaktes van de Chaco-regio in Argentinië. “Vasthouden zo en aan de gang blijven”, sprak Versteijnen strijdlustig in het bivak van Tucuman. Maar weinig trucks slaagden er in om tijd en plaatsen goed te maken in de 284 kilometer lange etappe. Maar waar de een verliest, wint de ander en dat verhaal ging ook op voor het TopTrucks-team. Ze deden er zelf ook genoeg voor. “We hebben toch wat trucks en een heleboel auto’s kunnen inhalen”, vertelde Versteijnen. “Dat was niet zonder risico. Op sommige stukken zag je door het stof helemaal niks. Door naar de boomtoppen te kijken, konden we volgen hoe het pad liep.” Vertrouwen groeit Dat hij, nadat koelingsproblemen op de eerste dag hem terug hadden geworpen, toch weer een beetje naar voren had weten te komen, gaf Versteijnen veel vertrouwen. “Vooraan is het veld heel sterk. Er wordt daar zo hard gereden, dat het moeilijk is om daar bij in de buurt te komen. Maar we zijn er toch in geslaagd. Met de nieuwe mensen in de cabine – navigator Tom de Leeuw en monteur Aart Schoones – loopt het ook steeds beter. Dat is erg fijn.” Van de warmte had Versteijnen niet veel last gehad. “We hebben een waaiertje van tien euro van de Aldi in de cabine gehangen. Dat is de beste investering ooit.” De hoogte in de derde etappe – tot 4900 meter – zou ook geen problemen moeten geven. “Gewoon goed slapen, goed eten, goed drinken en dan komt het allemaal wel in orde. Ik ben vooral benieuwd hoe de auto zich houdt op die hoogte.”

Meteen toen hij het bivak in Resistencia uit reed, voelde Frank Tilburgs al het verschil. De monteurs van Team Tilburgs Truckparts hadden lang doorgewerkt om de DAF een betere balans te geven en het rijden voor de bemanning wat comfortabeler te maken. “Daar zijn ze uitstekend in geslaagd”, glunderde Tilburgs aan de andere kant van de etappe, in het bivak in Tucuman. Het was even stevig doorwerken, maar Tilburgs plukte in de 284 kilometer lange proef de vruchten van de inspanningen van zijn monteurs. Vooral de aanpassingen aan de vering waren goed te merken. “Een enorm verschil. Het reed zo veel lekkerder. Dat zit je ook veel ontspannener achter het stuur.” Met de 24ste tijd was Tilburgs dan ook dik tevreden. Op de snelle paden in het noorden van Argentinië was het behalve heet ook erg stoffig en in die omstandigheden is een foutje snel gemaakt. “Dat willen we niet meemaken, dus we hebben even terug geschakeld. Inhalen kan toch niet in dat stof, dus we zijn op veilige afstand achter onze voorganger gebleven, zodat we goed zicht hadden. De rally begint nu pas, dus ik ga me nu niet druk lopen maken over een positie of een minuutje meer of minder.” Dat het vanaf nu voorlopig minder heet wordt, is alleen maar een welkom gegeven. De derde etappe brengt Tilburgs en zijn mannen naar een hoogte van 4900 meter. “Maar daar hebben we op getraind, dus dat zou geen probleem mogen zijn”, blikte hij vol vertrouwen vooruit op de dag die komen gaat.

Nadat hij in de eerste etappe al zo’n last had gehad van de enorme hitte in het noorden van Argentinië, was het ook in de tweede etappe de warmte die Jos Smink problemen gaf. Deze keer had hij er zelf minder van te lijden, maar was het de motor van de Ginaf die pufte van de hitte. “Er had misschien iets meer ingezeten dan de zeventiende plaats”, constateerde Smink in het bivak in Tucuman. Door de enorme warmte – bij de start van de proef voor de trucks was het bijna 47 graden – werd de motor van de Ginaf te heet. “En dan springt ‘ie in een noodloop. De motor houdt dan in. Dat hebben we een keer of twaalf, dertien gehad. De enige manier is om ‘m dan te laten afkoelen voordat je weer verder kunt”, vertelde Jos Smink. “Maar dat iedere keer laten afkoelen, kost natuurlijk wel veel tijd.” Er was weinig te doen aan het euvel. Ook monteur Peter Nieuwenburg kon er niets mee. “En in die hitte heeft het al helemaal geen zin om je te gaan zitten opvreten”, wist Smink. “Op een gegeven moment heb ik ‘m in de ‘weg-modus’ gezet. Dan maakt de motor iets minder toeren en toen ging het beter.” Van het stof op de snelle paden had Smink weinig last gehad. Een heel spannende proef vond hij het ook niet. “Het was zo’n dag waar je doorheen moet. Op die inhoudende motor na, hebben we best fijn gered Op de rijdersbriefing kreeg Smink te horen dat er in de derde etappe van hitte geen sprake meer is. Integendeel: de rijders kregen het advies warme kleding mee te nemen, want de etappe klimt naar een hoogte van 4900 meter en daar is het koud. “Dat is raar om te horen als het nog zo enorm warm is.” Foto: Condor Media

“Ik heb zelf schade gereden, dus moet ik ook zelf helpen het weer in orde te maken.” Jan van de Laar nam alle schuld op zich voor de kreukels in zijn DAF. Tot diep in de nacht waren Van de Laar en de monteurs van het team aan het werk om de truck te repareren. Het zag er dramatischer uit dat het was, maar een boel werk was het wel. Ergens in de eerste helft van de 284 kilometer lange tweede proef was het mis gegaan. In het stof zagen Jan van de Laar en de zijnen een draai naar links over het hoofd. “Ik probeerde nog te corrigeren, maar dat was al te laat”, vertelt Van de Laar in het bivak van Tucuman, tussen het sleutelen door. “De beste optie was rechtdoor. Daar stonden wat bomen. We hebben de minst erge uitgezocht om de truck tegenaan te parkeren. Met een snelheid van 120+ zijn we er goed vanaf gekomen. De boom trouwens ook.” Het was een narrow escape en nadat de mannen hadden vastgesteld dat er niets méér was dan blikschade, hadden ze even tijd nodig om van de schrik te bekomen en de hartslag weer op een aanvaardbaar peil te krijgen. “De cabine aan de bestuurderskant – mijn kant dus – zit in elkaar en de aluminium buizen van de laadbak zijn krom”, somt Van de Laar op. “Ik voel me zo bezwaard dat ik de monteurs zo veel werk geef, dat ik vind dat ik ook moet meehelpen. Het is hier zelfs zo laat op de avond nog bloedheet en die mannen staan volle bak te beuken en te sleuren. Ik heb zelf de schade gemaakt, dus moet ik ook zelf helpen het weer in orde te maken.”

‘Als’ telt niet in de Dakar, maar anders had Maurik van den Heuvel een fraaie top 5-klassering kunnen noteren in de tweede etappe. Het werd uiteindelijk een twaalfde tijd en dat lag in de eerste plaats aan twee Russische Kamazzen die de DakarSpeed-truck vol in het stof zetten. “Dat was onbegonnen werk.” Het eerste deel van de 284 kilometer lange proef in de Chaco-regio was veelbelovend voor Van den Heuvel. Op de tussentijdse meetpunten reed hij rond de vijfde tijd. Van den Heuvel had de snelheid er zo goed in zitten, dat hij snel inliep op de Kamazzen van Anton Shibalov en Airat Mardeev, die voor hem waren gestart. “We hebben ze een tijdje opgejaagd, maar het was wel duidelijk dat ze me er never nooit langs zouden laten. Het was eigenlijk onbegonnen werk, dus hebben we besloten het risico niet te nemen. Als je er te dicht op zit, rijd je vol in het stof en zie je helemaal niks. Ik had geen zin om in een gat te klappen en de auto krom te rijden. Dus zijn we op gepaste afstand aangehaakt.”

Tot ver over de helft van de tweede etappe van de Dakar 2017 leek Peter Versluis zijn MAN naar de dagzege te sturen. Op het tweede gedeelte van de 284 kilometer lange proef over de pampa’s in het noorden van Argentinië werd zijn opmars echter gestuit door Eduard Nikolaev. Versluis moest genoegen nemen met de derde plaats, op drie minuten van de winnende tijd. Zijn EVM-teamgenoot Hans Stacey reed behoudend naar de zevende tijd, Artur Ardavichus werd negende.  Het was spijtig dat Versluis de dagzege aan landgenoot Martin van den Brink moest laten, maar dat was hem liever dan dat er een Kamaz had gewonnen. Het scheelde niet veel of Dmitry Sotnikov was er met de overwinning vandoor gegaan en die zou hij dan te danken hebben gehad aan teamgenoot Nikolaev. De Russen speelden in de tweede etappe al meteen hun teamspel. “Het begin was super”, vertelde Versluis vanaf de massagetafel in het bivak van Tucuman. “Al na een half uurtje zat ik achter Nikolaev, die twee minuten vóór mij was gestart. Toen ik serieus begon aan te dringen, ging hij vertragen. In het stof kon ik er met geen mogelijkheid voorbij. Zo heeft hij me de hele tijd opgehouden.” Kwartier straftijd Alsof dat nog niet frustrerend genoeg was, kreeg Versluis te horen dat hij een kwartier straftijd krijgt. Bij aankomst in het bivak na de eerste etappe bleek dat de straps, die de uitslag van de veerweg van de truck beperken, waren afgebroken. Een grotere veerweg biedt voordeel en dus kreeg Versluis een penalty opgelegd. “Die drie minuten van de etappe doen me niet zo’n pijn, al had ik natuurlijk liever gewonnen. Maar die vijftien minuten, dat is echt heel zuur.” Wat de straf betekent voor het klassement, is nog niet helemaal duidelijk. Voorlopig staat Versluis nog op de vijfde plaats op 3.29 van klassementsleider Martin van den Brink. Hans Stacey bezet daarin de achtste plaats op 4.15. De problemen met de vering en blokkerende voorwielen die hem in de eerste etappe hinderden, waren opgelost, maar Stacey begon bewust voorzichtig aan de etappe om het vertrouwen en het gevoel weer op te bouwen. Midden op het pad In het stof was het lastig rijden, ondervond Stacey. Vooral omdat er nog een heleboel auto’s op het parkoers reden en dat waren natuurlijk niet de snelste en meest ervaren deelnemers. “Het wordt duidelijk uitgelegd wat de functie van de sentinel is: een signaal dat aangeeft dat er een snellere deelnemer aankomt die er langs wil. Dan behoor je opzij te gaan om die snellere er langs te laten. Maar die lui hadden dat blijkbaar nog niet goed in de gaten. Eentje presteerde het zelfs om midden op het pad stil te staan, in het stof. Ik zag ‘m nog maar net op tijd en ben er rakelings langs gegaan. Als het tien centimeter was, was het veel. Ik heb nog minutenlang met mijn hart in mijn keel gereden.” Foto: Condor Media

De lengte van de tweede etappe (proef van 276 kilometer) was niet zozeer het probleem voor Hans Smit. Het was de hitte op de pampa’s in het noorden van Argentinië die hem naar adem deed snakken. Op zijn tandvlees bereikte Smit het bivak in Tucuman. “Ik was weer bevangen door de hitte”, vertelde Smit, nadat hij in de airco van de truck van het BAS Dakar serviceteam een beetje was bijgekomen. “Bij de finish van de special moest ik echt even een half uurtje zitten en aan alle kanten water over en in me gooien om een beetje bij te komen en moed te verzamelen voor het laatste stuk verbinding. Ik wist niet hoe ik dat moest gaan doen.” De tweede etappe van de Dakar 2017 was een lastige dag. Het begon al met een verbinding van 430 kilometer van het bivak in Resistencia naar de start van de proef. “Die verbinding was erg lang en vooral heel saai. Ik heb er een schrale kont aan overgehouden. De special was mooi, maar heel snel met heel veel stof. Sommige mensen hebben blijkbaar andere ogen – of veel meer lef – dan ik; die komen in het stof voorbij alsof je stil staat en dan zie je helemaal niks meer. Ik heb er een paar keer naast gelegen, doordat je in het stof de gaten niet ziet. Toen heb ik er maar een tandje af gedaan en op safe gereden. Het duurt nog twaalf dagen, dus ze gaan maar voorbij. Als ik het kan zien, durf ik ook echt wel gas te geven, maar het moet wel kunnen.’’ Nóg 100 kilometer Na de finish lag er nog een stuk verbinding te wachten en die laatste 100 kilometer was net te veel. Op het asfalt was het helemaal verzengend heet en met de al geleverde inspanning ging het licht langzaam uit bij Smit. “Ik snakte naar een koude cola. Bij de tweede pomp die ik tegenkwam, hadden ze die gelukkig, maar het hielp niet veel. Ik bleef gewoon beroerd. Heel sneu voor het enthousiaste publiek onderweg, want ik had echt de kracht niet meer om m’n hand nog op te tillen en terug te zwaaien.” Eenmaal in het bivak kwam Smit al snel weer bij zijn positieven, in de koelte van de truck van zijn serviceteam. “Het wordt bij BAS Dakar super geregeld. Ik heb even kunnen slapen in de airco en dat deed me goed. Nu hebben ze zelfs mijn roadbook voor morgen al voor me gereed gemaakt. Het zijn twee delen, dus het zal wel weer een pittig dagje worden.”  

Maik Willems dacht dat hij wel al wat gezien op het gebied van modder, maar na afloop van de tweede etappe van de Dakar 2017 schatte hij de Toyota zo’n 400 kilo zwaarder in dan bij de start van de 274 kilometer lange proef. “Dit was wel een heel bijzondere dag, met blubber, stof en toestanden. Alles zat dichtgeplakt en aangekoekt.” De regen van de afgelopen weken in het noorden van Argentinië had de paden waarover de auto’s, motoren en trucks moesten op veel plaatsen veranderd in modderpoelen. Vorig jaar hadden Willems en zijn navigator Rob van Pelt dat ook wel meegemaakt, maar niet zo erg als deze keer. “Dan reed je door een riviertje en was het weer schoon. Nu bleef die blubber overal vastkoeken en het stof plakte er ook nog eens in. De auto kon zijn temperatuur niet meer kwijt, dat bleef hangen op 95 graden. De koppeling bleef hangen. Het was niet storend, maar wel bijzonder. Het was echt een rare blubberdag.” Die blubberdag sloot het Bastion Hotels-duo af met de veertigste tijd, op iets meer dan een uur achterstand van dagwinnaar Sébastien Loeb. De Unimog van Kornelis Offringa en Thomas de Bois kwam als 39ste van de trucks over de streep. Nachtje op hotel In het bivak in Tucuman aangekomen bleek dat de servicetruck van het team nog onderweg was. De assistentiekaravaan had een tocht van ruim 700 kilometer, waarvoor een uur of tien rijden was ingecalculeerd, maar een lekke band had de truck aanzienlijk vertraagd. Behalve reserve-onderdelen, gereedschap en apparatuur voor het onderhoud van de Toyota en de Unimog heeft die truck ook de persoonlijke spullen, slaapzakken en tentjes van het hele team bij zich. “De truck zal hier niet voor twee uur vannacht zijn en wij moeten om zeven uur morgenochtend weer vertrekken. Dan zal je zien dat hij nog een uur later is ook. Ik lig het liefst lekker in mijn tentje, maar we hebben nu toch maar een hotel geregeld, zodat we een paar uur kunnen slapen. De jongens van de Jeep zijn al begonnen met sleutelen en we hebben een goede relatie met de buren, dus we kunnen altijd wat lenen.” De hoogte in Voor de derde etappe is het wel belangrijk om goed uitgeslapen en fit te zijn. Niet alleen omdat het een lange dag wordt (780 kilometer in totaal met 364 kilometer geklokt), maar ook een pittige qua rijden, met tal van rivierbeddingen die doorkruist moeten worden. “Als ik me goed herinner, is het wel een mooie etappe”, meende Willems. “Op een plateau en dat is hoog, op zo’n 4900 meter begreep ik net bij de briefing. Veel hoger kunnen we ook niet, geloof ik. Het is een flinke overgang, maar wel lekker fris. Hoeven we niet meer te schelden op de airco, maar kunnen we zeuren over de verwarming. De hoogte is geen probleem Vorig jaar moesten ze ons vertellen dat we op die hoogte zaten. Godzijdank hebben we er geen last van, want als je er wel last van hebt, kun je er goed beroerd van worden en daar kun je weinig aan doen.” Foto: Condor Media

De tweede etappe van de Dakar 2017 was op het lijf van Arjan Bos geschreven. Hij genoot met volle teugen van zijn ‘eerste echte Dakar-dag’, een proef van 274 kilometer in het noorden van Argentinië. “Lange halen, snelle paden en in de laatste 20, 30 kilometer kon de kraan helemaal open… Echt mijn ding.” Het was niet een en al pret. Behalve de proeven die tellen voor de wedstrijd kent de Dakar Rally ook lange verbindingen over de weg naar de start van de special en van de finish naar het bivak. “Een dikke 400 kilometer over de weg knallen, om vijf uur ’s ochtends, is behoorlijk geestdodend”, merkte Bos. En na die 400 kilometer begint het echte werk pas. Teammanager Henk Hellegers van het HT Rally Raid team had zijn rijders al gewaarschuwd voor de nodige verrassingen onderweg. Bij de rijdersbriefing waren de termen gaten, stof, modder en gevaar meermaals langs gekomen. Ook Arjan Bos had ‘momentjes’ en stond een paar keer dwars op een pad. Maar met de woorden van Hellegers in zijn achterhoofd koos hij er voor om regelmatig gas terug te nemen. In het stof van de andere rijders is een grote kuil of een modderpoel zo over het hoofd te zien. Bos zag een aantal collega-motorrijders in de fout gaan. “Ik heb netjes de wielen aan de onderkant gehouden.” Een hele tray water Bij de voor de motorrijders verplichte tankstop liep Bos tegen oververhitting aan. Niet zo raar, want op de pampa’s liep het kwik op tot boven de 40 graden. “Ik zag een vrachtwagen staan waar ze water uitdeelden. Daar heb ik een hele tray meegepakt. Eerst wat flesjes achterin mijn nek gegoten, daarna twee flesjes leeggedronken – niet meer, want zo’n grote plens in je maag is ook niet fijn – en mijn camelbag weer gevuld. Tussendoor heb ik ook nog wat gelletjes naar binnen gewerkt. Er stonden wat mensen raar te kijken en ze hebben me vast voor gek verklaard, maar je lichaam heeft de brandstof gewoon nodig.” Aan de finish van de proef, die Bos met een 84ste tijd afsloot, zat de paprikakweker uit Bergschenhoek er wel redelijk doorheen. Het laatste stuk verbinding naar het bivak was door de geleverde inspanning en de hitte een marteling. “Zó heet. Het was of er met een hete föhn in mijn helm werd geblazen.” In het bivak wachtte een koude douche – meestal is dat geen goed nieuws, maar nu was die meer dan welkom. “De temperatuur mag van mij zakken. Zo tussen de 5 en de 10 graden, het liefst met een beetje miezer erbij.”

De ene dag is de andere niet. De vreugde en verrassing na de tweede plaats van Ton van Genugten op de eerste dag van de Dakar 2017 maakten plaats voor teleurstelling op de tweede dag. Al vrij vroeg in de tweede etappe kregen Van Genugten, Anton van Limpt en Bernard der Kinderen te maken met een lekke band. Die leverde hen uiteindelijk 13 minuten achterstand op de winnaar op. Omdat de etappe tussen Resistencia en Tucuman een snelle proef was, over stoffige paden, hakten die 13 minuten er behoorlijk in. Van plaats 2 tuimelde Van Genugten naar plaats 16 in het klassement; dezelfde positie als waarop hij finishte. “In zo’n snelle etappe zit alles kort bij elkaar”, vertelde Van Genugten bij aankomst in het bivak in Tucuman. “Een band wisselen kost maar acht of negen minuten, maar in een etappe als deze is dat killing. In die tijd komen er vijf, zes trucks langs en kom je in het stof te zitten. Dan kom je er niet meer voorbij.” Wat er nou precies was gebeurd, wist Ton van Genugten ook niet. “Ik moest een paar keer hard afremmen, omdat er paarden overstaken. Toen merkte Bernard dat de band rechtsvoor slap stond. Hij heeft geprobeerd bij te pompen, maar dat lukte niet.” Mogelijk straftijd In een speedzone, waar een beperkte snelheid geldt, besloot Van Genugten in de schaduw van een boom te stoppen om de band te wisselen. “Dat ging vrij vlot, maar na het wisselen van zo’n band zit je nog vol adrenaline, dus ik reed vol gas weg. Stom, want het was een speedzone en dan is dat niet zo slim. Ik hou er dus rekening mee dat ik nog wel een paar minuten straftijd aan mijn broek heb. Dat kan er ook nog wel bij…” Omdat hij vorig jaar ruimschoots in de top 10 is gefinisht en de Dakar van 2017 ook hoog in het klassement is begonnen, heeft Van Genugten recht op drie ‘jokers’. Die maken het mogelijk om bij een slecht dagresultaat meteen achter de top 10 te starten. “Ik denk dat ik die maar ga inzetten”, peinsde Van Genugten. “De etappe van morgen is met 199 kilometer geen dag waarop je vanaf de zestiende plaats veel kunt goedmaken, maar als ik vanaf de elfde plaats kan starten, kan dat wel schelen. Die ene lekke band kan me nog goed dagenlang achtervolgen.”

Martin van den Brink heeft in de tweede etappe van de Dakar Rally 2017 geschiedenis geschreven. De kopman van Mammoet Rallysport won de special over 284 kilometer. De Harskamper in de Renault Sherpa maakte de dubbelslag compleet door ook de leiding in het klassement over te nemen. ,,Ik ben heel erg blij. Deze zege hebben we dik- en dik verdiend.´´ De vreugde in het kamp van Mammoet Rallysport was groot toen Martin van den Brink, Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský dinsdagavond in het bivak arriveerden. ,,We hebben een verdiende zege behaald. Deze overwinning is voor iedereen van ons team. We hebben nu echt laten zien dat we het kunnen. Dat geeft een onbeschrijfelijk goed gevoel.´´ De mannen van Mammoet Rallysport trokken en passant een lange neus naar de critici. ,,We hebben eindelijk laten zien waar we toe in staat zijn. Ik wist het al langer, maar we moesten het een keer laten zien.´´ In de tweede etappe liet Van den Brink zien wat hij in zijn mars heeft. De Harskamper opende achter Kolomy en Van Genugten. ,,Van Genugten kreeg een lekke band. Kolomy reed zes minuten voor ons. We hebben wel veel auto´s ingehaald waardoor er nog veel stof was.´´ In de klassementsproef op weg naar San Miguel de Tucumań liet Martin van den Brink er geen gras over groeien. ,,We openden fel. We hebben volgas gereden. Het was een snelle proef met gevaarlijke stukken. De stukken met water aan beide kanten en de soms diepe gaten maakten het link. De bleven gelukkig uit de problemen en ook de truck was fantastisch.´´ Martin van den Brink, Marcel Blankestijn en Daniel Kozlovský waren ruim twee minuten sneller dan de Rus Dmitry Sotnikov in de Kamaz. Peter Versluis werd derde (op 2 minuten en 52 seconden). De Bulgaar Viazovich eindigde als vierde, net voor Gerard de Rooy. De titelverdediger moest in de tweede etappe over 284 kilometer 3 minuten en 3 seconden prijsgeven op de ontketende Van den Brink. In het algemeen klassement heeft de kopman van Mammoet Rallysport 3.09 minuten voorsprong op Sotnikov. Kolomy (3.11), De Rooy (3.20) en Versluis (3.29) volgen de formatie in de Renault-Sherpa op geringe afstand. Pascal de Baar is 14e algemeen. Hij heeft 8.19 achterstand op zijn kopman. ´Opsteker voor het hele team´ Voor Martin is vooral de bevestiging van zijn vermoeden een belangrijke stap. ,,Je kunt niet altijd blijven roepen dat het kan en het vervolgens niet laten zien. Daarom ben ik ook zo vreselijk blij voor alles en iedereen die in dit team is blijven geloven. Het is echt een opsteker voor het hele team. Vandaag waren we niet te stoppen. Het zit op dit moment gewoon allemaal mee. De truck is goed, wij doen het goed. We kunnen op tijd naar bed en het team draait op alle fronten uitstekend. We hebben enorm veel tijd en energie gestoken in dit project. Nu hebben we eindelijk de beloning.´´ Bij terugkeer in het bivak keerde ook het gevoel voor humor bij de 46-jarige Harskamper al snel weer terug. ,,Deze overwinning is vooral ook heel belangrijk voor het team omdat we nu eindelijk van het gezeur van Pascal af zijn. Hij dacht lange tijd het alleenrecht op een dagzege te hebben. Dat is nu gelukkig ook verleden tijd,´´ aldus een lachende Martin. Pascal de Baar was er als de kippen bij om zijn kopman te feliciteren. ,,Het is 1-1. Een hele mooie dag voor het team.´´ De Baar had eveneens alle reden om tevreden te zijn. De snelle assistent stuurde de Renault front truck naar een uitstekende 14e plaats. ,,We hebben een Kamaz ingehaald en kwamen later achter Van den Heuvel. Daar kon ik niet langs en reed lang in het stof. Aan het eind wilde ik nog stoppen voor Gert Huzink, maar dat was niet meer mogelijk op die plaats. We hopen dat Gert de schade op tijd kan repareren. Ik denk dat de naaf er onderuit ligt,´´ aldus Pascal de Baar. Volgens de snelle man uit Beekbergen hoeft het team niet bang te zijn. ,,Gert krijgt hulp van de allerbeste monteur in het hele circus. Ed Wigman en zijn manschappen gaan de equipe van Huzink weer op weg helpen. Hoewel het veel tijd kost hebben ze nog even de tijd. Ze moeten morgenochtend voor 9.00 uur in het bivak zijn,´´ zo wist Pascal rond de klok van 19.00 uur (plaatselijke tijd) vanuit het bivak te vertellen. ´Zo hard mogelijk rijden´ Martin van den Brink en zijn co-piloten beginnen morgen als eerste aan de derde etappe. ,,Een nieuwe ervaring. Ik kijk er naar uit. We hebben niemand voor ons dus geen last van het stof van een ander. Ik ga net als vandaag zo hard mogelijk proberen te rijden en geconcentreerd te blijven. In deze vorm kan het zomaar weer gebeuren dat we een gooi doen naar de winst in de etappe. ´´ De derde rit in de Dakar Rally gaat van San Miguel de Tucumán naar San Salvador de Jujuy. De rit telt 757 kilometer. De klassementsproef is net geen 200 kilometer lang. Martin van den Brink en zijn manschappen beginnen om 15.30 uur (Nederlandse tijd) aan de derde etappe.

Hoe hij de dag door is gekomen, weet Jasper Riezebos eigenlijk niet. Ziek, zwak en misselijk stapte hij in alle vroegte op zijn KTM voor de tweede etappe van de Dakar 2017. Nauwelijks geslapen, omdat hij moest overgeven en diarree had. In de verzengende hitte van Argentinië was het bepaald geen pretje om 800 kilometer op de motor te hangen, waarvan 274 kilometer proef. De enige reden dat Jasper Riezebos er aan begon, was omdat hij weigert op te geven. Van de medische dienst van de organisatie had hij wat pillen en poeders meegekregen voor onderweg. “Ik ben maar gewoon gaan rijden en heb een tempo gezocht wat ik redelijk vol kon houden. Het was een kwestie van doorknuppelen en maar zien hoever ik zou komen. Gelukkig was de etappe niet al te moeilijk. Ik ben nauwelijks onder de 140 kilometer per uur gekomen en heb zelfs hele stukken 170, 175 gereden.” Dat leverde Riezebos aan de finish een nog heel behoorlijke 88ste plaats op. Motor moet wachten Op de verbinding van de special naar het bivak in Tucuman had Riezebos niet meer de puf om zijn motor nog schoon te maken bij een tankstation. “Ik wilde zo snel mogelijk naar het bivak om naar de dokter te gaan en te gaan liggen. Liefst was ik in een koud zwembad gesprongen, want die warmte – ver boven de 40 graden – deed me geen goed. Ik heb me zo beroerd gevoeld. Een dweil is er niks bij.” De motor moest maar even wachten. Eerst bijkomen, even slapen, naar de dokter en het roadbook voor morgen doen. Riezebos ziet er tegenop: 780 kilometer met daarin 364 kilometer special. “Maar niet van die lange halen zoals vandaag, maar met heel technische stukken, dus dat wordt buffelen. Ik hoop dat het dan wat beter gaat. Het wordt in elk geval iets koeler, omdat we de hoogte in gaan. Dat ene is het goede nieuws, maar daar krijgen we de hoogte voor terug en daar ben ik minder enthousiast over.”

Eurol ondersteunt de deelnemers van de Dakar Rally 2017. Elke dag brengen we je een update van de verrichtingen in de zwaarste race ter wereld. Martin van den Brink boekte een sensationele zege in de tweede etappe van de Dakar Rally. Van den Brink reed een sterk begin van de etappe maar versnelde tegen het einde wat twee minuten voorsprong opleverde aan het eind van de etappe. Het is de eerste dagzege voor de man uit Harskamp. Zijn teamgenoot Pascal de Baar kwam op een veertiende plaats aan. Er was meer goed nieuws voor de door Eurol gesteunde rijders. Peter Versluis lag in het begin van de etappe aan de leiding en kwam uiteindelijk terecht op een derde plaats. Zijn teamgenoot Hans Stacey bracht de Eurol/Veka MAN op een zevende plaats in het bivak. Steven Rotsaert kende een goede dag. Hij startte in het middenveld en kwam als zeventiende aan de finish, waarmee hij vijf plaatsen pakte. In het klassement is de Belg nu opgeklommen tot de twintigste plaats. Vick Versteijnen van het Top Trucks Dakar Team eindigde 22e en pakte ook vijf plaatsen in de tweede etappe. Frank Tilburgs reed een solide rit en werd 24e met de DAF. Jan van de Laar liep tegen wat vertraging op tegen het eind van de etappe maar werd alsnog 31e. Hij staat daarmee nog altijd in de top dertig van het klassement. Aad van Velsen is bezig aan zijn derde rally met de Ginaf en reed een strakke rit in de tweede etappe. Voor sommige rijders werd de hitte teveel, maar niet voor de jongens gesteund door Eurol. Xavier de Soultrait reed een hele sterke etappe door vierde te finishen na de overwinning van maandag. De Soultrait pakte een minuut tijdstraf na die etappe, maar kwam terug tot een vierde plaats in het algemeen klassement. Jasper Riezebos had het iets moeilijker vandaag. Riezebos werd getroffen door ziekte afgelopen nacht en hij moest zich door de hete etappe heen vechten. Hij eindigde op een 90e plaats en kan vooruitkijken naar de volgende dagen. Robert van Pelt werd wederom als beste Nederlander geklasseerd in een etappe die hij als 47e afsloot. Jurgen van den Goorbergh volgde hem op een 52 e plaats. Maikel Verkade reed een prima etappe en kwam binnen op een 84e plaats. Bij de quads consolideerde Kees Koolen zijn positie in het algemeen klassement. Koolen werd zevende in de tweede etappe die moeilijk was voor de meeste quadrijders. Bij de auto’s hadden Erik van Loon en Wouter Rosegaar een warme maar goede dag. Na wat kleine problemen in de eerste etappe, schakelde Van Loon een versnelling bij en werd negende in de proef. Hij pakte ook een plaats in het algemeen klassement, waar hij nu ook negende staat. Beide Coronels deden het weer prima. De organisatie kwam erachter dat de motoren van de Suzuki-buggy’s wat te groot waren voor de UTV-klasse, zodoende werden de broers teruggezet naar de auto’s. Tim werd 39e, Tom finishte 45e. Ebert Dollevoet had weer een goede dag, hij kwam binnen in de top-30.