Na de deceptie van de derde etappe liet Erik van Loon in de vierde etappe zien wat hij werkelijk waard is. Met de achtste tijd, op 27 minuten van de winnaar, meldde Van Loon zich weer nadrukkelijk in de voorste gelederen. En het had misschien nog wel beter gekund ook, als hij niet eventjes had vastgestaan in het mulle zand en geen klapband had gekregen in de laatste sector van de 416 kilometer lange special.

Het was sowieso een prestatie van formaat die Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar leverden. Vooraf was gewaarschuwd voor deze etappe, met gigantische duinen op maar liefst 4000 meter hoogte. Van de top van het veld kwam lang niet iedereen er zonder kleerscheuren doorheen.

Van Loon begon wat ongemakkelijk aan de etappe van Jujuy in Argentinië naar Tupiza in Bolivia. Hij had slecht geslapen na de ellende van de derde etappe en was nog vergeten dat de klok een uurtje achteruit moest ook. Bij de start van de etappe bleek bovendien dat de airco van de Toyota het weer liet afweten. “Niet dat het nou zo warm was, maar er komt veel warmte van de motor in de cabine. Dan wordt het bloedheet en is het toch wel prettig als de airco het doet”, legde Van Loon uit.

Na de slechte uitslag van een dag ervoor, had Van Loon de joker ingezet. Die geeft de elite-coureurs de mogelijkheid verder naar voor te starten als ze een slechte dag hebben gehad. Maar toen hij aan de start stond om als 22ste te vertrekken, twijfelde Van Loon of het wel zo’n goed idee was geweest. “Die groep van 20 tot 40 kan ik makkelijk voorbij, maar van de eerste 20 gaan ze niet zomaar aan de kant, ook al ben je sneller. Ik was een beetje bang dat ik de hele dag in het stof zou rijden.”

Dat viel mee. Na 11 kilometer had Van Loon de eerste auto al ingehaald en omdat Nasser Al-Attiyah niet gestart was en dus geen gebruik had gemaakt van zijn joker, viel er een gat. Dat gaf Van Loon de kans het gaspedaal van de Toyota in te trappen. Zodoende had hij nog voor de duinen al een forse inhaalslag gemaakt qua tussentijden.

Bij de duinen haperde de koppeling even, waardoor de auto bij het terugschakelen in het mulle zand afsloeg. “Gewoonlijk zet je ‘m dan in z’n achteruit en rijd je weer los. Maar als de koppeling het niet doet, kan dat niet. We hebben een kwartiertje staan worstelen om weer los te komen. Dat was wel een beetje jammer, maar daarna ging het super.”

Zelden had Van Loon zulke hoge, grote duinen gezien. Dat ze niet gemakkelijk waren, bleek ook wel uit wat er allemaal vast stond of op de kant lag. Van Loon ging er echter soepeltjes doorheen, foutloos genavigeerd door Rosegaar. Juist op dat moeilijkste gedeelte in de etappe boekte Van Loon de meeste winst.

In het slotstuk, na het passeren van de grens tussen Argentinië en Bolivia, kreeg de Toyota op een snel pad bij een snelheid van 170 kilometer een klapband. “Maar deze auto ligt zo strak op de weg dat ik daar nauwelijks iets van merkte. De ‘drivability’ is echt fantastisch en de vering is perfect.  Natuurlijk hebben we meteen de band gewisseld. Dat heeft een paar minuutjes gekost. Als je ziet wat er vandaag weer allemaal is gebeurd – Yazeed uitgevallen, Sainz het ravijn in, Loeb die bijna een half uur verliest – en wat er bij ons aan kleine dingetjes heeft tegengezeten, dan ben ik met die achtste tijd meer dan tevreden.”

In het klassement klom Van Loon een flink stuk op, naar de 22ste plaats. “Wie weet wat er nog mogelijk is. Als wij zoveel tijd kunnen verliezen, kunnen anderen dat ook. Dat zag je vandaag ook wel weer. Gewoon zo blijven rijden als we vandaag hebben gedaan en dan is er nog heel veel mogelijk.”