De vierde etappe van de Dakar Rally is nog altijd in volle gang, maar er is veel gebeurd de afgelopen dag. We zetten de feiten tot nu toe op een rij met onder andere het uitvallen van Toby Price, de overwinning van Walkner en problemen bij Peugeot. Price uit de rally na valpartij Dakar 2016-winnaar Toby Price ligt uit de wedstrijd. In de laatste kilometers voor de finish kwam Price ten val waarbij hij zijn linker dijbeen brak. Price lag op dat moment in leidende positie. Het is voor de eerste keer dat Price de finish niet haalt in de Dakar Rally. Walkner wint de vierde etappe Matthias Walkner profiteerde van de valpartij van zijn teamgenoot en won de vierde etappe. Walkner maakte in het Boliviaanse deel van de etappe meer dan drie minuten achterstand goed op Joan Barreda en boog dat om in een voorsprong van meer dan een minuut. Het is voor Walkner de tweede dagzege in de Dakar nadat hij bij zijn debuut in 2015 imponeerde. Joan Barreda werd tweede en vergrootte zijn voorsprong in het klassement op de nummers twee en drie. Pablo Quintanilla verloor in deze etappe bijna tien minuten, Sam Sunderland kwam binnen op zestien minuten achterstand. Despres foutloos naar eerste dagzege in auto Cyril Despres won de vierde etappe bij de auto’s in een foutloze rit. Hij profiteerde optimaal van de concurrentie, met name zijn teamgenoten, die de fouten maakten. Despres kwam aan de finish met een voorsprong van ruim tien minuten op Mikko Hirvonen. Nani Roma van Toyota werd derde. Sainz, Peterhansel en Loeb verliezen tijd Het ging echter niet vanzelf voor Peugeot in de vierde etappe. Stephane Peterhansel mocht de etappe openen en viel stil aan het begin van de etappe. Hij verloor een kwartier. Sebastien Loeb overkwam hetzelfde, hij verloor meer dan twintig minuten. Carlos Sainz zou de grote verliezen zijn van de eerste etappe in Bolivia. Hij zou volgende de organisatie een ravijn ingereden zijn, de Peugeot zou beschadigd zijn. Meer details zijn op dit moment nog niet bekend maar volgen in het liveblog zodra er meer informatie bekend is. Van den Brink toch begonnen aan vierde etappe Martin van den Brink is toch begonnen aan de vierde etappe van de Dakar Rally. De winnaar van de tweede etappe kreeg woensdag te maken met technische problemen en de status van de Renault Sherpa-bemanning bleef lang in het ongewisse. Toch is de Harskamper vanochtend weer van start gegaan. De etappe bij de trucks is nog in volle gang. Volg het helemaal in het liveblog. Nosiglia sterkste bij de quads Walter Nosiglia heeft de etappe bij de quads gewonnen. De Boliviaan was sneller dan Sergey Karyakin, en zag een aantal belangrijke concurrenten terugvallen. Pablo Copetti en Gaston Gonzalez verloren beide flink tijd en zijn op dit moment nog niet binnen. Kees Koolen is nog onderweg maar noteerde bij het tiende tussenpunt een vierde tijd.

Op de vierde dag van de Dakar Rally krijgen deelnemers te maken met de eerste duinen. Het zijn niet zomaar duinen, het zijn duinen op ongeveer 3.500 meter hoogte. De deelnemers zullen hier de komende zes dagen mee te maken krijgen, en niet veel van hen zullen eerder iets dergelijks meegemaakt hebben. Navigatie wordt essentieel met een aantal verrassende wendingen in het Boliviaanse deel van de etappe.

De wetten van de Dakar Rally zijn even onverbiddelijk als ondoorgrondelijk. Het team van Mammoet Rallysport huilde dinsdag tranen van geluk. Een dag later vloeiden er opnieuw tranen. Maar in dit geval van teleurstelling. Koploper Martin van den Brink kreeg een overdosis aan mechanische problemen te verwerken. De Harskamper begint met grote achterstand aan het vervolg van de Dakar Rally. Teamgenoot Gert Huzink beet letterlijk en figuurlijk in het stof en moest het strijdtoneel verlaten. Het was ´woensdag-gehaktdag´ voor de mannen van Mammoet Rallysport. De ene dag is de andere niet. In de Dakar Rally weet iedereen dat die regel meerdere keren per editie om de hoek komt kijken. Dat Mammoet Rallysport woensdag zo hard getroffen zou worden had niemand in het Harskampse rallykamp kunnen vermoeden. Het was een ouderwetse bijltjesdag in Zuid-Amerika. Na de sensationele triomf in de tweede etappe ging het volledig mis. De kopmannen van Mammoet werden woensdag geroosterd en gefileerd. De equipe van Martin van den Brink kwam in het tweede deel van de etappe van San Miguel de Tucumán naar San Salvador de Jujuy stil te staan. ,,De injector is kapot. De monteurs kunnen het maken maar dat gaat een tijdje duren,´´ zo meldde Steven van de Craats namens Mammoet Rallysport vanuit het bivak. Een aanrijding met een auto in de tweede etappe is het eindstation van Gert Huzink in de Dakar geworden. Huzink raakte de Toyota Hilux van Ramon Nunez, daarbij brak het complete voorwiel af. Met man en macht werd gewerkt om Huzink weer aan de start te krijgen, maar dat bleek niet mogelijk. ,,We zijn zwaar teleurgesteld,´´ zo verklaarde de 45-jarige rallyfanaat. ,,We hebben het bivak niet meer op tijd gehaald en dan lig je uit de rally. We hebben er echt alles aangedaan maar helaas. Ed Wigman en zijn co-piloten Joel Ebbers en Hendrik-Jan Slijkhuis in de assistentietruck hebben ook hun uiterste best gedaan. Maar helaas tevergeefs.´´ Voor Almeloër Gert Huzink, navigator Rob Buursen en de Kootwijkerbroekse monteur Richard Mouw kwam er onverwachts een einde aan een mooi avontuur. Het Riwald moest als extra ondersteuning dienen in de jacht op succes. Het team Mammoet-Riwald-Rallysport werd dinsdag in de tweede etappe al beloond met de overwinning van Martin van den Brink. Ook Huzink leek zich thuis te voelen in de Renault. ,,We reden rond de top tien. Het ging uitstekend.´´ Na het afscheid van Huzink is Pascal de Baar de enige snelle assistent voor Martin van den Brink. De Baar onttrok zich woensdag aan alle ellende en eindigde op een uitstekende achtste plaats. Na de pech van Martin van den Brink en het uitvallen van Gert Huzink is De Baar met een negende positie in het klassement de vaandeldrager van Mammoet.

Gerrit Zuurmond had zijn huiswerk voor de derde etappe van de Dakar 2017 goed gedaan. Dat leverde de Rainbow-équipe een keurige 26ste plaats op in de etappe die het klassement bij de trucks danig overhoop haalde. Maar het boekje voor etappe 4 bekijkend, had Zuurmond zijn bedenkingen. In de derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, bereikten de trucks een hoogte van 4200 meter. En dat was niet goed gevallen in de cabine van de Rainbow-truck. Monteur Henk Schuiling was flink ziek geworden van de hoogte en de ijle lucht en ook Zuurmond was er duizelig van geweest. “Op de verbindingsroute tussen de twee delen van de proef moest Henk een paar keer overgeven. Dat is niet erg plezierig in de cabine. In het tweede deel van de proef had ik er zelf ook een beetje last van: ik werd een beetje duizelig.” Als dat gebeurt op een verbindingsroute of op een nog redelijk vlak stuk off-piste, is het nog wel te doen. Maar in de vierde etappe gaat het over duinen op 4000 meter hoogte. Dat is andere koek, realiseerde Zuurmond zich. “Als je dan vast komt te zitten in de duinen, kun je helemaal niks. Dan is het einde Dakar. De organisatie biedt de mogelijkheid om er omheen te rijden. Die escaperoute kost je wel 12 uur straftijd.” Na het mooie resultaat in de derde etappe is dat een lastig dilemma. Het was immers prima gegaan in het mulle zand op de hoogvlakte. “Het was pittig”, vond Zuurmond. “Er moest veel genavigeerd worden op kompaskoers, maar in het zand stonden overal mensen vast. Dan moet je er omheen, je moet je weg weer zien te vinden en tegelijkertijd ook de waypoints halen. Die hadden we allemaal overigens. Het gaat steeds beter wat dat betreft. Al doende leert men.” Maar of het ook een goed idee is om dat uit te proberen in de duinen in Bolivia, is een ander verhaal. “We moeten beide opties overwegen. Ik denk dat het verstandig is om die beslissing te nemen op het moment dat we er voor staan.” 

Juist voor het zand had Jos Smink besloten toch weer mee te doen aan de Dakar Rally. Maar in de derde etappe zat het zware, mulle Smink een beetje in de weg. Vooral in het eerste deel van de in twee stukken gehakte proef was het nog vrij warm. “Toen liep de motor weer heet. En dan kom je niet door dat zand”, wist Smink. De enige oplossing was de Ginaf stil zetten, geduld hebben, de motor laten afkoelen en na een minuut of vijf weer verder. “Als je dat niet doet, kom je vast te zitten in het zand, of je draait de motor kapot. Dat is zeker niet de bedoeling, dus er zat niks anders op dan wachten. Maar dat moest wel vijf keer. Dat zijn twintig kostbare minuten. Juist in dit terrein, waar wij goed in zijn, was dat helemaal niet leuk.” Toch finishte Smink nog met een keurige twintigste tijd, wat in dit veld en gezien de grote problemen waar anderen tegenaan liepen, geen schande was. Maar ja, die verloren minuten knaagden wel een beetje, want Smink vond het een mooie dag. “We hadden dus ook tiende kunnen worden”, constateerde hij. In het tweede deel van de etappe, waar het door de hoogte een stuk koeler was, was het probleem opgelost en liep de motor als een zonnetje. Omdat de vierde etappe een flinke portie duinen kent, op 4000 meter hoogte, werd er in het bivak in Jujuy nog wel naar een oplossing gezocht. “Er gaat een andere thermostaat in. Die moeten we wel bij ons hebben. En een andere sensor.” De door de organisatie geboden optie om de duinen, die erg moeilijk zijn, links te laten liggen en 12 uur straftijd te pakken, lachte Smink hartelijk weg. “Ben je betoeterd? Natuurlijk gaan wij die duinen in. Daar komen we nou juist voor! Hoe meer hoe liever.”  Foto: Condor Media

Drie kwartier klussen maakte dat de DAF van Team Tilburgs Truckparts pas ver in de avond het bivak van Jujuy bereikte na afloop van de derde etappe van de Dakar 2017. De mannen waren prima begonnen aan de etappe, die uit twee delen bestond, maar een lekke radiator maakte een einde aan de pret. Navigator Marcel Snijders, bezig aan zijn elfde Dakar, hield even de adem in. “Je denkt dan toch: het zal toch niet gebeuren dat we hier stranden?” Snijders deed de Dakar al op de motor, als navigator in de auto en in de truck. De laatste drie keer (met de auto) bereikte hij de finish niet. “Altijd trammelant. Als het niet het ene was, was het wel iets anders. Als je dan onverwachts middenin zo’n proef stil komt te staan, schiet dat toch door je hoofd.” Het had ook inderdaad net zo goed mis kunnen zijn. De derde etappe was een serieuze en eiste zijn tol. “We hebben Martin van den Brink zien staan, Jan van de Laar, Vick Versteijnen. Aan de finish stonden ze met man en macht aan de auto van Nasser Al-Attiyah te sleutelen. Dus ja… Het had zomaar gekund.” Maar het viel mee. Na een goed begin, waarin Snijders het betere navigatiewerk moest laten zien om alle (deels verborgen) waypoints te halen, zag monteur Gijs van Uden de olietemperatuur van de DAF oplopen. “We zijn gestopt en toen plensde het water uit de radiator”, vertelt Snijders. “Gelukkig hadden we twee flesjes stopmiddel bij ons. Die hebben we erin gegooid en dat werkte. Motor weer aan, water bijvullen en drie kwartier later konden we weer verder.” In het tweede deel van de proef nam Frank Tilburgs het zekere voor het onzekere. Rustig aan dus, om nieuwe problemen te voorkomen. Daardoor reden ze zeker de helft van de 127 kilometer in het donker, wat de snelheid er nog verder uithaalde. “Maar we hebben het gehaald en dat is wat telt.”

Een dag hard werken en hier en daar wat risico’s nemen, betaalde zich uit voor Maurik van den Heuvel en zijn DakarSpeed-crew. In de derde etappe van de Dakar 2017 gebeurde er van alles en dat had grote verschuivingen in het klassement tot gevolg. Van den Heuvel mocht zich onder de winnaars van de dag scharen, met een negende tijd in de etappe en de achtste plaats in het klassement. Dat resultaat werd op haren en snaren bereikt. Een paar keer ging het maar net goed, vertelde Van den Heuvel. “Aan het begin van de etappe verloren we wat tijd op een lastig waypoint en in de laatste 5 minuten van de eerste special ging het fout met de truck. Hij begon te stoten en te stotteren. Het had geen 10 kilometer langer moeten duren, want dan was hij er denk ik mee opgehouden.” De derde etappe bestond uit een proef van 72 kilometer, vervolgens een verbinding van 300 kilometer, en daarna een tweede special van 127 kilometer. Aan het einde van de eerste 72 kilometer moest Van den Heuvel alle hulplijnen inschakelen. De cabine van de Scania werd gekanteld en de monteurs gebeld. “Alles hebben we nagekeken, maar we konden het niet vinden. Juist toen we weer weg wilden rijden, vond navigator Peter Kuijpers een kapotte zekering bij het instappen.” Van den Heuvel had drie uur en een kwartier om aan de start te komen van het tweede deel: 291 kilometer verderop. “We hebben eigenlijk onverantwoord gereden om dat te halen. Bij aankomst bij de start hadden we een minuut en 40 seconden over. Al toeterend kwamen we aangereden en we konden eigenlijk meteen door.” De tweede special beviel de bemanning van de Scania Torpedo wel. Daar hebben ze goed kunnen maken wat ze in het eerste deel hadden verloren en dat leverde dus een keurige negende tijd op. Er zijn na de derde etappe flink wat verschuivingen in het klassement en daar profiteren ze van. “Onderweg hebben we ze wel gezien.. Een Kamaz hier en een Tatra daar. We wisten dus wel dat we iets op zouden schuiven”, glunderde Van den Heuvel. “Je moet wel zo ontzettend veel risico’s nemen. Als je ziet dat we dat doen en dan nog zo hoog eindigen. Ze zijn helemaal dol in de trucks. Er wordt zo ontzettend hard gereden!”    

Op zo’n 50 kilometer voor het einde van de derde etappe van de Dakar 2017 hield de Toyota van Erik van Loon er ineens mee op. ‘Lage benzinedruk’ gaf de boordcomputer aan. “Ik had eerst niks in de gaten, maar de benzinedruk was dus laag omdat de tank leeg was. Daar sta je dan mooi, in the middle of nowhere.” De etappe van Tucuman naar Jujuy in het noorden van Argentinië was een slechte dag voor de Toyota-rijders in de top van het klassement. De een na de ander kwam in de problemen, maar één ding hadden ze gemeen: er zat veel te weinig benzine in de tanks. Binnen een kilometer of tien van elkaar kwamen ze stil te staan. “De een wat gunstiger dan de ander”, vertelde Van Loon. “Ik denk dat ik er het slechtst voor stond, met niks of niemand in de buurt te bekennen.” Uiteindelijk was het Maik Willems die twee liter benzine afstond aan Van Loon. Daarmee kon hij net bij de enigszins bewoonde wereld komen, waar hij nog een paar liter uit een aggregaat kon schrapen waarmee hij de finish kon bereiken. Op 3 uur en 36 minuten achterstand op etappewinnaar Sébastien Loeb kwamen Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar over de streep. In het klassement tuimelde Van Loon van 9 naar 35. “Dat is meer dan teleurstellend. We hebben nog geen band lek gereden, geen foutje gemaakt. We reden mooie uitslagen en ook in deze etappe hebben we geconcentreerd, netjes strak gereden. En dan sta je ineens stil, niet eens door je eigen schuld, maar door een fout van een ander, en is het hele klassement om zeep.” Onderweg waren er wel meer dingetjes niet helemaal lekker gegaan. Wouter Rosegaar had op de verbinding en later ook in de proef moeten overgeven (waarschijnlijk door de hoogte) en was bepaald niet fris en fit. Even daarvoor, in het eerste deel van de etappe, deed de airco in de auto het niet en was Van Loon met de Toyota door een onverwachts diepe kuil gestuiterd en door de klap bleef het gaspedaal hangen achter een randje van de bodemplaat. “Allemaal niet schokkend, maar wel een hoop kleine dingetjes waardoor je niet echt lekker in de auto zit. Dat het desondanks nog hartstikke goed ging, zegt ook iets over hoe we bezig waren. Heel zuur dat we dan door zoiets stoms drie uur door de neus geboord krijgen.” Van Loon is ondanks de tegenslag en de grote teleurstelling niet van plan om op te geven. “De auto staat er piekfijn bij. Er zijn nog best mooie dagklasseringen mogelijk. Het moet nu wel eerst even zakken en een plaats vinden en dan hopen we morgen op beter.”

De strategie van Hans Stacey deze Dakar Rally is een beetje anders dan anders. De coureur van het EVM Rallyteam gaat nog niet op, zoals hij het zelf noemt, maximum attack, maar begint behoudend en bouwt het langzaam op. Zo ook in de derde etappe, die zich gedurende de dag ontpopte als een ‘bijltjesdag’. Stacey en EVM-teamgenoot Peter Versluis kwamen er zonder kleerscheuren doorheen, met respectievelijk de vijfde en zesde tijd. De etappe van Tucuman naar Jujuy had een proef van 199 kilometer, die in twee delen was gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. “Ik had al begrepen dat het qua navigatie lastig zou worden en er met name in het eerste, technische gedeelte makkelijk fouten gemaakt konden worden. Daarom ben ik heel behoudend vertrokken.” In het eerste deel, waar een verborgen waypoint in zat – een nieuwigheidje van wedstrijddirecteur Marc Coma – maakten Stacey en navigator Hugo Kuppen een klein foutje. “We zijn een stukje verkeerd gereden”, vertelde Stacey. “Het heeft vijf of zes minuten gekost om de juiste route én het waypoint te vinden. Geeft niet. Er zijn er die het waypoint hebben gemist en een straftijd van twintig minuten hebben gekregen.” Stacey had het onderweg drukker met letten op zijn snelheidsmeter dan met de route. De speedsensor van de MAN deed het niet goed en in het parkoers met veel snelheidsbeperkingen was dat lastig. “Ook op snelheidsovertredingen staan tijdstraffen en dat wilde ik voorkomen. We hebben misschien een paar minuten verloren door extra goed op te letten en elk risico uit te sluiten, maar dat is me liever dan een tijdstraf die te voorkomen was.” De strategie van Stacey betaalt zich tot nu toe uit. In de derde etappe noteerde hij de vijfde tijd, die hem in het klassement naar de zevende plaats bracht. Op de nummer 1 heeft Stacey 11 minuten en 21 seconden goed te maken. Teamgenoot Peter Versluis, die in de etappe zesde werd, staat op 10.47 vijfde in de algemene rangschikking, die na de derde etappe behoorlijk werd opgeschud doordat een aantal favorieten brokken maakten, pech kregen of tijdstraffen opliepen. “Dit was nog maar de eerste grote schifting”, weet Stacey uit ervaring. “De vierde etappe wordt nog veel moeilijker, met lastig te bereiken waypoints in duinen die op 4000 meter hoogte liggen. Ik weet niet waar de organisatie mee bezig denkt te zijn, maar ik vind dat nogal een risico. Op die hoogte neemt het vermogen van de motor fors af. Als je dan niet boven kunt komen op de duinen, heb je echt een probleem.” Foto: Condor Media

Lang niet iedereen was zo lovend over de derde etappe van de Dakar 2017 als Maik Willems. “Een prachtige dag. Subliem. Stevig buffelen en dan ook nog finishen voor Erik van Loon. Dat maak je niet elke dag mee.” Het was een lange dag, met hier en daar flink afzien. Maar daar houden Willems en zijn navigator Rob van Pelt wel van. Vooral in het eerste deel was het zand zo mul dat er soms geen doorkomen aan was. “Als je er naar keek, zakte je er bij wijze van spreken al in weg. Het was een beetje Fiambala, maar dan vlak. Zo af en toe moesten we bij moeilijke stukken even zoeken naar een alternatief.” Daar kwam het zoeken naar de juiste weg ook nog bij, in de vorm van listige navigatie. “Maar daar heb ik geen last van”, grijnsde Willems. “Dat is Rob zijn probleem.” De twee delen van de etappe waren gescheiden door een verbinding over de weg. Maar dat was zeker geen straf. De neutralisatie was volgens Willems een schitterend stuk om te rijden. “Prachtige natuur, echt bizar. We hebben alle kleuren van de regenboog gezien.” De heren maakten er een gezellig uitstapje van, maar dat was niet de bedoeling. “We hebben onderweg lekker een ijsje zitten eten. Daardoor kwamen we een kwartier te laat aan de start van het tweede deel. Dat was niet zo handig.” Omdat ze die tijd dan toch al kwijt waren, maakte Willems zich verder ook niet meer druk. Dat was uiteindelijk het geluk voor Erik van Loon, die zonder benzine stond. “Ja ach.. Dat ijsje had ons toch al genoeg gekost, we waren in de mood dus die 5 of 10 minuten voor wat benzine overhevelen konden er ook nog wel bij. Je laat niet zomaar iemand staan ook.” Dat hij Van Loon zag staan, maakte Willems wel duidelijk dat er het een en ander aan de hand was geweest in de etappe en in het klassement. “Eigenlijk heb je dat nooit zo in de gaten. Je ziet wel eens wat onderweg en je hoort wel eens wat, maar iedereen is toch vooral met zijn eigen probleempjes bezig. Ik krijg er doorgaans weinig van mee. Ik leef nog zo’n anderhalve week in mijn eigen kleine wereldje.”  

De derde etappe van de Dakar 2017, van Tucuman naar Jujuy, was bepaald geen kattenpis. Arjan Bos was dan ook blij dat hij de finish wist te bereiken zonder al te grote problemen. Vrijwel elke van de 364 kilometer was zwaar. De hoogte, met een piek van bijna 5000 meter, maakte het nog eens extra moeilijk. Zacht zand, kort afsteken, knippen en zo af en toe een rio met een afstap van soms wel drie meter waar je dan omheen moet rijden: dat was het scenario van het eerste deel van de proef. Extra lastig waren de volle tanks waarmee de motoren van start gingen in deze omstandigheden. In het mulle zand moeten rijden met zoveel liter brandstof maakt het niet makkelijk. Noodzakelijk was de brandstof wel, om het eerste deel van de pittige special te kunnen halen. “Ik heb wel een beetje vals gespeeld”, bekende Bos. “Ik zag op een gegeven moment wat jongens zoeken naar de route en daar ben ik achteraan gereden. Uiteindelijk hebben we alle waypoints gehaald.” Het was heet in het eerste deel van de derde etappe en het beloofde koelere weer kwam pas echt op hoogte. Warm aankleden was het advies maar dat was in het eerste deel veel te warm geweest voor Bos. “Ik dacht: als dit nog veel langer duurt, ga ik dat echt niet trekken. Maar na een kilometer of 30, 40 werd het beter, minder technisch en meer mijn stijl. Het werd wat vloeiender allemaal. Ik heb rustig aan kunnen doen en ook de hoogte was gelukkig geen probleem.” Dat het in de bergen kan spoken was bekend, maar op de hoogvlakte van Argentinië was het zo bar en boos dat Bos besloot te stoppen. “Gigantische onweer met bliksem. Ik zag het her en der inslaan. Ik had weinig zin om te veranderen in een geroosterd luciferhoutje dus ik ben gestopt om het even af te wachten. Gelukkig bleef het een beetje aan de zijkant van de berg hangen.” Met het regenpak aan kon de paprikateler zijn weg vervolgen en kwam hij van alles tegen: hagel, stof en water waardoor het soms spekglad werd. “Het was net de crossbaan bij ons. Die sproeien ze altijd, dus ik ben wel gewend aan een gladde ondergrond. Heerlijk, dat speedwayen!” De vierde etappe, van Jujuy naar Tupiza in Bolivia, voert langs een duinenpartij die op 4000 kilometer hoogte ligt. De wedstrijdleiding heeft de mogelijkheid geboden een route te kiezen die om de duinen heen gaat. De prijs daarvoor is 12 uur straftijd. Bos twijfelt: “Ik weet nog niet wat ik ga doen. Als ik denk aan hoe slecht de motor liep in die ijle lucht, weet ik nog niet of ik dat risico wel ga nemen. Ik ben niet zo ervaren en kan misschien beter 12 uur straftijd pakken door de mietjesroute te nemen, dan het risico te lopen dat ik in die duinen vast komt te staan. Zonder lucht voor mezelf en voor de motor kom ik daar dan niet meer uit. Ik kijk het even aan en als ik in de special zit, neem ik de beslissing.”    

Hans Smit heeft in de derde etappe van de Dakar Rally zijn missie moeten staken. Een schouderblessure na een val verhinderde Smit verder te rijden. In de tweede etappe was Smit al een paar keer gevallen, waarbij hij zijn rug en schouder bezeerde. Toen hij in de derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, weer op dezelfde schouder viel, was de koek op. Smit werd opgepikt door een medische helikopter van de organisatie, maar die kon wegens de harde wind en uiteindelijk de invallende duisternis niet meer tot Jujuy komen. Smit werd samen met nog een paar andere uitvallers ondergebracht in een hotel, maar waar precies is niet duidelijk.

Ton van Genugten ging als een speer in het eerste deel van de derde etappe van de Dakar Rally. Een tijd lang lag hij op een winnende koers. Uiteindelijk moest hij genoegen nemen met de derde tijd, op 1 minuut en 1 seconde van dagwinnaar Eduard Nikolaev. Daar komt nog een straftijd van 20 minuten bij, wegens het missen van een verborgen waypoint. “Tegen de tijd dat we ontdekten dat we het hadden gemist, kostte het al meer tijd om terug te rijden”, vertelt Van Genugten na de finish van de proef. Het was voor het eerst in de lange carrière van navigator Anton van Limpt dat hij een waypoint miste. Juist in deze etappe, waarin Team TonTrans veel tijd leek goed te maken, was dat een bittere pil. “Het ging super. Dit was helemaal mijn etappe, heel technisch”, vertelt Van Genugten. “We waren zaten al heel snel op de hielen van Nikolaev, maar we konden er in het stof niet voorbij. De helikopter die laag boven ons vloog, maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt bij het volgende waypoint. Het zou minstens evenveel tijd kosten om terug te rijden, terwijl we net Nikolaev voorbij waren en stofvrij voorop konden rijden. Die gok hebben we dus maar genomen, maar het is wel jammer.” De proef van 199 kilometer was in twee delen gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. Bij het ingaan van de verbinding was de achterstand van Van Genugten nog 18 seconden, in het tweede deel werden de verschillen groter. “Dat was een WRC-achtige piste. Mooi en snel, maar ik kwam achter Hans Stacey te zitten en die ging pas na een keer of twintig sentinellen opzij. Dat zal net het verschil geweest zijn tussen winnen of derde worden.” Voorlopig staat Van Genugten achtste in het klassement, maar daar zijn de 20 strafminuten nog niet in meegerekend. Wel de 3 minuten die hij in de tweede etappe aan zijn broek kreeg wegens te hard rijden. “Er zijn er meer die datzelfde waypoint hebben gemist, dus het klassement zal nog wel op z’n kop gaan”, verwachtte Van Genugten. “Geen idee waar we dan uitkomen. Toch jammer, want in één dag van 16 naar 8 was mooi geweest.”

Gerard de Rooy heeft veel tijd verloren in de derde etappe van de Dakar Rally. De winnaar van 2016 had in het eerste deel van de proef een probleem met het bandensysteem van zijn Iveco Powerstar. “Daardoor liepen drie banden leeg”, vertelde Gerard de Rooy. “En die konden we dus ook niet oppompen.” De Rooy finishte op een achterstand van 34.16 van dagwinnaar Eduard Nikolaev. In het klassement duikelde hij naar de dertiende plaats. De derde etappe, van Tucuman naar Jujuy, richtte een slachtpartij aan in de diverse klassementen. De Rooy was zeker niet de enige die (veel) tijd verloor. Ook miste een aantal rijders, onder wie in elk geval Ton van Genugten en Wuf van Ginkel, een verborgen waypoint waarop 20 minuten straftijd staat. De proef van 199 kilometer was in twee delen gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. De Rooy kwam al vrij vroeg in het eerste deel in de problemen. Eerst liepen de achterbanden leeg. De Rooy en zijn crew konden die wisselen met de twee reservewielen die ze bij zich hadden. “Maar vervolgens liep ook een van de voorbanden leeg. We zijn zes keer gestopt om die handmatig bij te pompen.” Op de verbindingsweg ruilde De Rooy zijn twee lege banden met twee goede van Wuf van Ginkel. “Het tweede deel ging probleemloos”, zei De Rooy. “Ik kon stevig doorrijden, zodat ik niet nog meer tijd verloor, maar op een paar lastige stukken heb ik voorzichtig aan gedaan om te voorkomen dat ik lek reed. Op hoogte, in de ijle lucht, hield de Powerstar zich fantastisch.” Buiten het bandeneuvel van Gerard de Rooy reed Petronas Team De Rooy Iveco een uitstekende etappe. Ton van Genugten leek op weg naar een winnende tijd, maar moest genoegen nemen met de derde plaats op 1 minuut en 1 seconde van Nikolaev, maar hij krijgt nog straftijd wegens het missen van een verborgen waypoint. “Het ging super. Dit was helemaal mijn etappe. We zaten op de hielen van Nikolaev in het stof. De helikopter die laag boven ons vloog, maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt bij het volgende waypoint. Het zou minstens evenveel tijd kosten om terug te rijden, terwijl we net Nikolaev voorbij waren en stofvrij konden rijden. Die gok hebben we dus maar genomen, maar het is wel jammer.” De penalty betekende dat Van Genugten in het klassement op 12 uitkomt, op minder dan een minuut voor De Rooy Ook Wuf van Ginkel bleek hetzelfde waypoint te hebben gemist. De snelle assistentie van Team De Rooy had een prima dag en noteerde de tiende tijd, op 13 minuten van de winnaar. Maar ook hij kreeg dus met een penalty van 20 minuten, waardoor hij als zestiende in de uitslag kwam te staan en als 22ste in het klassement. Federico Villagra is daarmee nu de best geklasseerde Iveco in de algemene ranglijst, op de derde plaats op slechts 4 minuten en 7 seconden van lijstaanvoerder Eduard Nikolaev. Door de straftijd voor Van Genugten schoof Villagra in de uitslag van de etappe op naar de derde plaats. Foto: Rallyworld Weyens

De derde etappe van de Dakar Rally is nog altijd in volle gang, maar er is veel gebeurd de afgelopen uren. Peugeot slaat zijn slag, problemen voor Erik van Loon en pech bij de Nederlandse truckers. Dat en meer in de update. Stephane Peterhansel wint derde etappe Peugeot heeft op de derde dag van de Dakar Rally een slag geslagen. Het Franse merk profiteerde optimaal van de problemen bij concurrent Toyota. De dagzege in de derde etappe ging naar Stéphane Peterhansel. Hij troefde teamgenoot Carlos Sainz af. Het verschil tussen beide rijders bedroeg bijna twee minuten. Sébastien Loeb maakte de top drie voor Peugeot compleet. De Fransman gaf ruim drie minuten toe op Peterhansel. In het algemeen klassement heeft Loeb de leiding in handen maar zijn voorsprong op Sainz bedraagt slechts 42 seconden. Peterhansel kijkt tegen een achterstand van ruim vier minuten. Mikko Hirvonen met de Mini staat op bijna tien minuten van zijn voormalige WRC-collega. Van Loon niet de enige Toyota in de problemen De druiven tijdens de derde etappe waren zuur voor Toyota. Erik van Loon en zijn merkgenoten Nasser Al-Attiyah, Giniel de Villiers en Nani Roma verloren heel veel tijd op de concurrentie en met name Peugeot. Al-Attiyah was lang in strijd verwikkeld om de dagzege met Stéphane Peterhansel, maar een technisch mankement deed de Qatarees de das om. Volgens de officiële website van Dakar had Al-Attiyah een wiel verloren. Hij stond daarop lange tijd stil, kon verder, maar kwam kort daarna weer tot stilstand. Inmiddels heeft Al-Attiyah de finish bereikt om meer dan twee uur van dagwinnaar Peterhansel. Van Loon, De Villiers en Roma kwamen op de proef zonder benzine te zitten. Roma en De Villiers hebben inmiddels de finish bereikt op een achterstand van respectievelijk iets meer dan 13 minuten en ruim 35 minuten. Van Loon staat echter nog steeds stil op de proef, zo’n vijftig kilometer van de finish, en wacht op assistentie. Grote problemen Nederlandse truckers Niet alleen Gerard de Rooy wordt tijdens de derde etappe geplaagd door problemen. Vick Versteijnen stond lange tijd stil op het eerste deel van de klassementsproef, maar kon uiteindelijk toch zijn weg weer vervolgen. Ton van Genugten noteerde bij de neutralisatie een derde tijd, maar verwacht nog een tijdstraf te krijgen, omdat hij een verborgen waypoint heeft gemist. En of dat nog niet genoeg was stond Martin van de Brink, die gisteren de tweede etappe had gewonnen, een tijdje noodgedwongen stil enkele kilometers na de start van het tweede deel van de derde etappe. Hans Smit uit de Dakar Rally Hans Smit heeft tijdens de derde etappe moeten opgeven. Wat er precies aan de hand is, is nog niet bekend. De motorrijder kwam na het eerste checkpoint tot stilstand. Smit was niet het enige Nederlandse slachtoffer tijdens de derde etappe. Humphrey Senn van Basel kreeg te maken met een ontplofte motor, waarbij hij geblesseerd raakte. Over de aard van de kwetsuur is nog niets bekend. Al voor de start van de derde klassementsproef werd bekend dat Jasper Riezebos niet verder mocht met een galblaasinfectie. Bij de trucks ging Gert Huzink niet van start. Een aanrijding met een auto in de tweede etappe betekende het eindstation voor de equipe van Huzink. De schade aan de truck bleek te groot om Huzink aan de start te krijgen. Tijdstraf dagwinnaar Joan Barreda Bort Joan Barreda Bort won eerder op de dag de zware derde etappe bij de motoren. Na afloop kreeg de Spanjaard een minuut tijdstraf. Hij was niet de enige rijder die werd bestraft. Joaquim Rodrigues kreeg eveneens een minuut tijdstraf. Michael Metge kreeg zes minuten aan de broek en Alessandro Botturi twintig minuten. Gaston Gonzalez pakt dagprijs bij de quads Bij de quads ging de overwinning naar Gaston Gonzalez. De Argentijn bleef voor eigen publiek Ignacio Casale met ruim vier minuten voor. Josef Machacek legde beslag op de derde plaats op bijna tien minuten van Gonzalez. Casale blijft leider in het algemeen klassement. Kees Koolen leek mee te strijden om de dagprijs, maar moest in het verloop van de etappe steeds meer terrein prijsgeven. Uiteindelijk finishte Koolen als twaalfde op iets meer dan 27 minuten van Gonzalez. Foto: Marcel Vermeij

De derde etappe van de Dakar Rally is nog altijd in volle gang, maar er is veel gebeurd de afgelopen uren. Zo was daar de overwinning van Joan Barreda, het uitvallen van twee Nederlanders en de pech voor Team de Rooy. Dat en meer in de update. Barreda gooit met minuten in loodzware etappe Joan Barreda van Honda heeft de zware derde etappe in de Dakar Rally gewonnen. Barreda was de gehele etappe het snelste en consolideerde zijn voorsprong in het tweede deel van de etappe. Sam Sunderland wist de schade het beste te beperken, hij kwam op dertien minuten van de winnaar binnen. Pele Renet van het fabrieksteam van Husqvarna werd derde. Grote verliezer van de dag werd Toby Price. De winnaar van gisteren mocht de proef openen en ging de fout in in de openingsfase van de etappe. Price had daarna de taak om de schade te beperken. Uiteindelijk bleef de klok steken op een slordige 23 minuten achterstand. Xavier de Soultrait, de nummer vier van het klassement, verloor meer dan een half uur. Barreda is de nieuwe leider in het klassement, hij heeft een voorsprong van elf minuten op Sunderland. Humphrey Senn van Basel uit de rally Voor de vierde keer is Humphrey Senn van Basel uitgevallen. De Hagenaar kreeg in de derde etappe te maken met een ontplofte motor, waarbij Senn van Basel geblesseerd raakte. Over de ernst van de blessure is nog niets bekend. Hij is inmiddels per helikopter uit de proef gehaald. Het is de tweede Nederlandse uitvaller van de dag. Eerder werd ook bekend dat Jasper Riezebos niet verder mocht vanwege een galblaasinfectie. Nederlanders allemaal nog in de proef De vijf Nederlanders die nog wel rijden, zitten op dit moment nog in de proef. Robert van Pelt en Jurgen van den Goorbergh zijn inmiddels begonnen aan het tweede deel van 124 kilometer. Hans Smit is de laatste man in koers. De laatste positie die van hem bekend is, is het tweede tussenpunt in de proef. De Rooy verliest tijd met kapot bandensysteem Gerard de Rooy liet vanuit de neutralisatie aan Rallymaniacs weten dat hij te kampen had met een kapot bandensysteem. Daardoor reed hij drie banden kapot, het leverde De Rooy een half uur verlies op. Lees meer: Platte banden kosten Gerard de Rooy veel tijd Ook bij Ton van Genugten ging het niet vanzelf in het eerste deel van de etappe. De coureur van Iveco heeft een verborgen waypoint gemist en zal daar na de etappe voor bestraft worden. Gert Huzink niet meer aan de start in etappe 3 Een aanrijding met een auto in de tweede etappe is het eindstation van Gert Huzink in de Dakar geworden. Huzink raakte de Toyota Hilux van Ramon Nunez, daarbij brak het complete voorwiel af. Met man en macht werd gewerkt om Huzink weer aan de start te krijgen, maar dat bleek niet mogelijk. Een zeer teleurgestelde Huzink liet vanmiddag weten: “We zijn zwaar teleurgesteld, het bivak hebben we niet meer op tijd gehaald en dan lig je uit de rally. We hebben er echt alles aangedaan maar helaas. Ed Wigman en zijn team in de Ginaf hebben ook hun uiterste best gedaan. Zij mogen vandaag gelukkig wel starten.” De etappe is in alle klasses nog in volle gang. Volg de ontknoping in het liveblog: LIVE Dakar 2017: Etappe 3 – San Miguel de Tucumán – San Salvador de Jujuy

Gerard de Rooy heeft veel tijd verloren in de derde etappe van de Dakar Rally. De winnaar van 2016 had in het eerste deel van de proef een probleem met het bandensysteem van zijn Iveco Powerstar. “Daardoor liepen drie banden leeg”, vertelde Gerard de Rooy tijdens de neutralisatie van de etappe. “En die konden we dus ook niet oppompen.” Eerst liepen de achterbanden leeg. De Rooy en zijn crew konden die wisselen met de twee reservewielen die ze bij zich hadden. “Maar vervolgens liep ook een van de voorbanden leeg. We zijn zes keer gestopt om die handmatig bij te pompen.” Het bandendrama kostte De Rooy aan het einde van het eerste deel (72 kilometer) meer dan een half uur op de tussentijd van de Rus Nikolaev. Dat betekende een voorlopige 23ste plaats. Na een stuk over de weg vervolgen de trucks de etappe later vanavond voor de resterende 127 kilometer. In de neutralisatie ruilde De Rooy zijn twee lege banden met twee goede van Wuf van Ginkel. “We kunnen dus doorrijden, met nieuwe reservebanden bij ons”, zei De Rooy. Van Ginkel, de snelle assistentie van Petronas Team De Rooy Iveco, deed het met een dertiende tussentijd prima. Ton van Genugten zette een knappe derde tussentijd neer, op slechts 18 seconden van Nikolaev, maar hij liet weten een verborgen waypoint te hebben gemist. “We zaten op de hielen van Nikolaev in het stof. De helikopter die laag boven ons vloog maakte nog meer stof. Daardoor hebben we een verkeerd pad gekozen. Het vervelende van zo’n verborgen waypoint is dat je pas merkt als je er al voorbij bent. Dat levert dus straftijd op. Ik weet niet hoeveel.” Federico Villagra noteerde de vijfde tussentijd. De finish van de trucks is zeker niet voor 23.15 uur Nederlandse tijd.  

Temperaturen zullen deze dag tot grote hoogte stijgen, net als de altitude. Een belangrijke factor waar deelnemers in de afgelopen jaren mee te maken hebben gekregen. Het toneel waar de etappe in verreden wordt verandert drastisch en dat wordt meteen duidelijk op het eerste stuk off-road. Motoren, auto’s en quads moeten in het laatste deel waakzaam zijn voor Rio’s, dit deel wordt de trucks bespaard.

Jasper Riezebos gaat niet meer van start in de Dakar 2017. De motorcoureur uit IJsselmuiden is geveld door een galblaasinfectie. Daarmee van start gaan in de derde etappe, die de Dakar-deelnemers naar een hoogte van 4900 meter brengt, kan levensgevaarlijk zijn. “Dat is het me niet waard.” Op wilskracht en doorzettingsvermogen kwam Riezebos door de tweede etappe heen. “Ik dacht aan een buikgriepje, en hoopte dat het met een nacht goed slapen wel beter zou gaan, maar had wel ontzettend veel pijn”, vertelt Riezebos, die zijn 24ste verjaardag volgende week dus thuis zal moeten vieren. “Ik heb op mijn tanden gebeten, maar ik voelde me zo beroerd. Ik wist van ellende nauwelijks nog hoe ik moest zitten.” Toen hij na het gereed maken van het roadbook even bij Mammoet Rallysport langs ging om daar zijn motor af te spuiten, kreeg hij daar te horen dat hij er wel erg slecht uitzag. “Peter Versluis van het Veka-team was daar ook, om Martin van den Brink te feliciteren met zijn etappezege. Peter heeft me meegenomen naar hun arts.” Hoogte levensgevaarlijk De teamarts van EVM Rally, Dieter Thomas, onderzocht Riezebos en nam hem mee naar de medische dienst van de organisatie om een echo te laten maken van zijn buik. Daarop was de infectie duidelijk te zien. De artsen maakten Riezebos duidelijk dat starten in de derde etappe onverantwoord zou zijn. “Door de hoogte kan de galblaas gaan opzwellen. Als ‘ie knapt, kan me dat mijn leven kosten. De Dakar is heel belangrijk voor me, maar dat is het me niet waard.” Wanneer Riezebos terug naar huis kan, is nog niet duidelijk. Dokter Thomas wil dat hij vandaag nog een keer een scan laat maken, om te bepalen of het verantwoord is te vliegen. “Hij wil niet op zijn geweten hebben dat mij iets gebeurt als hij me zo laat gaan”, vertelde Riezebos aangedaan. “Het is heel vervelend om zo, na twee dagen al, uit de rally te moeten, en ik ben natuurlijk teleurgesteld. Maar het is ook wel heel fijn om te merken dat zo’n dokter zich zo om me bekommert. Ik ben die man en het Veka-team heel dankbaar.” Luister hier naar het verhaal van Jasper: https://soundcloud.com/radiorallymaniacs/04-01-jasper-riezebos-1

De Dakar Rally rijden op het gemak is mogelijk. Dat bewees Gerrit van Werven in de tweede etappe: een snelle proef, waarop de snelste trucks bijna voortdurend op de maximale snelheid van 140 kilometer reden. “Nergens voor nodig”, vond Van Werven. “Met 120, 125 kom je er ook.” Met de 28ste tijd kwam de Rainbow-truck aan in het bivak van Tucuman, waar vandaag alweer de derde van start gaat. “Als ik cruise control had gehad, had ik ‘m aangezet”, zei Van Werven. “Maar eigenlijk was het niet nodig, want we hebben heel constant gereden. Maar een paar keer hebben we de 140 aangetikt. Constant rijden leverde gewoon het meeste op. Meer dan heel hard rijden, want daar komen maar ongelukken van.” Van het stof had Van Werven op die manier weinig last gehad en met de hitte viel het ook wel mee. Dat was in de eerste etappe erger geweest. “Misschien omdat deze proef minder intensief was dan die eerste”, vermoedde hij. “De banden werden wel erg warm. Ook dat was een reden om de snelheid constant te houden.” Die warmte is vanaf vandaag voorlopig even voorbij. De derde etappe gaat de hoogte in: tot bijna 5000 meter. De deelnemers kregen het advies van de organisatie om warme kleding mee te nemen. “Ik stop wel een truitje in mijn tas”, meldde Van Werven nuchter als altijd.

Het leek onwaarschijnlijk, gezien het vele stof op het parkoers van de tweede etappe, maar Vick Versteijnen slaagde er toch in om maar liefst vijf plekken goed te maken. Met een keurige 22ste tijd stuurde hij de Scania Torpedo over de vlaktes van de Chaco-regio in Argentinië. “Vasthouden zo en aan de gang blijven”, sprak Versteijnen strijdlustig in het bivak van Tucuman. Maar weinig trucks slaagden er in om tijd en plaatsen goed te maken in de 284 kilometer lange etappe. Maar waar de een verliest, wint de ander en dat verhaal ging ook op voor het TopTrucks-team. Ze deden er zelf ook genoeg voor. “We hebben toch wat trucks en een heleboel auto’s kunnen inhalen”, vertelde Versteijnen. “Dat was niet zonder risico. Op sommige stukken zag je door het stof helemaal niks. Door naar de boomtoppen te kijken, konden we volgen hoe het pad liep.” Vertrouwen groeit Dat hij, nadat koelingsproblemen op de eerste dag hem terug hadden geworpen, toch weer een beetje naar voren had weten te komen, gaf Versteijnen veel vertrouwen. “Vooraan is het veld heel sterk. Er wordt daar zo hard gereden, dat het moeilijk is om daar bij in de buurt te komen. Maar we zijn er toch in geslaagd. Met de nieuwe mensen in de cabine – navigator Tom de Leeuw en monteur Aart Schoones – loopt het ook steeds beter. Dat is erg fijn.” Van de warmte had Versteijnen niet veel last gehad. “We hebben een waaiertje van tien euro van de Aldi in de cabine gehangen. Dat is de beste investering ooit.” De hoogte in de derde etappe – tot 4900 meter – zou ook geen problemen moeten geven. “Gewoon goed slapen, goed eten, goed drinken en dan komt het allemaal wel in orde. Ik ben vooral benieuwd hoe de auto zich houdt op die hoogte.”

Meteen toen hij het bivak in Resistencia uit reed, voelde Frank Tilburgs al het verschil. De monteurs van Team Tilburgs Truckparts hadden lang doorgewerkt om de DAF een betere balans te geven en het rijden voor de bemanning wat comfortabeler te maken. “Daar zijn ze uitstekend in geslaagd”, glunderde Tilburgs aan de andere kant van de etappe, in het bivak in Tucuman. Het was even stevig doorwerken, maar Tilburgs plukte in de 284 kilometer lange proef de vruchten van de inspanningen van zijn monteurs. Vooral de aanpassingen aan de vering waren goed te merken. “Een enorm verschil. Het reed zo veel lekkerder. Dat zit je ook veel ontspannener achter het stuur.” Met de 24ste tijd was Tilburgs dan ook dik tevreden. Op de snelle paden in het noorden van Argentinië was het behalve heet ook erg stoffig en in die omstandigheden is een foutje snel gemaakt. “Dat willen we niet meemaken, dus we hebben even terug geschakeld. Inhalen kan toch niet in dat stof, dus we zijn op veilige afstand achter onze voorganger gebleven, zodat we goed zicht hadden. De rally begint nu pas, dus ik ga me nu niet druk lopen maken over een positie of een minuutje meer of minder.” Dat het vanaf nu voorlopig minder heet wordt, is alleen maar een welkom gegeven. De derde etappe brengt Tilburgs en zijn mannen naar een hoogte van 4900 meter. “Maar daar hebben we op getraind, dus dat zou geen probleem mogen zijn”, blikte hij vol vertrouwen vooruit op de dag die komen gaat.

Nadat hij in de eerste etappe al zo’n last had gehad van de enorme hitte in het noorden van Argentinië, was het ook in de tweede etappe de warmte die Jos Smink problemen gaf. Deze keer had hij er zelf minder van te lijden, maar was het de motor van de Ginaf die pufte van de hitte. “Er had misschien iets meer ingezeten dan de zeventiende plaats”, constateerde Smink in het bivak in Tucuman. Door de enorme warmte – bij de start van de proef voor de trucks was het bijna 47 graden – werd de motor van de Ginaf te heet. “En dan springt ‘ie in een noodloop. De motor houdt dan in. Dat hebben we een keer of twaalf, dertien gehad. De enige manier is om ‘m dan te laten afkoelen voordat je weer verder kunt”, vertelde Jos Smink. “Maar dat iedere keer laten afkoelen, kost natuurlijk wel veel tijd.” Er was weinig te doen aan het euvel. Ook monteur Peter Nieuwenburg kon er niets mee. “En in die hitte heeft het al helemaal geen zin om je te gaan zitten opvreten”, wist Smink. “Op een gegeven moment heb ik ‘m in de ‘weg-modus’ gezet. Dan maakt de motor iets minder toeren en toen ging het beter.” Van het stof op de snelle paden had Smink weinig last gehad. Een heel spannende proef vond hij het ook niet. “Het was zo’n dag waar je doorheen moet. Op die inhoudende motor na, hebben we best fijn gered Op de rijdersbriefing kreeg Smink te horen dat er in de derde etappe van hitte geen sprake meer is. Integendeel: de rijders kregen het advies warme kleding mee te nemen, want de etappe klimt naar een hoogte van 4900 meter en daar is het koud. “Dat is raar om te horen als het nog zo enorm warm is.” Foto: Condor Media

“Ik heb zelf schade gereden, dus moet ik ook zelf helpen het weer in orde te maken.” Jan van de Laar nam alle schuld op zich voor de kreukels in zijn DAF. Tot diep in de nacht waren Van de Laar en de monteurs van het team aan het werk om de truck te repareren. Het zag er dramatischer uit dat het was, maar een boel werk was het wel. Ergens in de eerste helft van de 284 kilometer lange tweede proef was het mis gegaan. In het stof zagen Jan van de Laar en de zijnen een draai naar links over het hoofd. “Ik probeerde nog te corrigeren, maar dat was al te laat”, vertelt Van de Laar in het bivak van Tucuman, tussen het sleutelen door. “De beste optie was rechtdoor. Daar stonden wat bomen. We hebben de minst erge uitgezocht om de truck tegenaan te parkeren. Met een snelheid van 120+ zijn we er goed vanaf gekomen. De boom trouwens ook.” Het was een narrow escape en nadat de mannen hadden vastgesteld dat er niets méér was dan blikschade, hadden ze even tijd nodig om van de schrik te bekomen en de hartslag weer op een aanvaardbaar peil te krijgen. “De cabine aan de bestuurderskant – mijn kant dus – zit in elkaar en de aluminium buizen van de laadbak zijn krom”, somt Van de Laar op. “Ik voel me zo bezwaard dat ik de monteurs zo veel werk geef, dat ik vind dat ik ook moet meehelpen. Het is hier zelfs zo laat op de avond nog bloedheet en die mannen staan volle bak te beuken en te sleuren. Ik heb zelf de schade gemaakt, dus moet ik ook zelf helpen het weer in orde te maken.”