Hans Stacey neemt geen risico’s op bijltjesdag

Gepubliceerd op: 05-01-2017 05:42

De strategie van Hans Stacey deze Dakar Rally is een beetje anders dan anders. De coureur van het EVM Rallyteam gaat nog niet op, zoals hij het zelf noemt, maximum attack, maar begint behoudend en bouwt het langzaam op. Zo ook in de derde etappe, die zich gedurende de dag ontpopte als een ‘bijltjesdag’. Stacey en EVM-teamgenoot Peter Versluis kwamen er zonder kleerscheuren doorheen, met respectievelijk de vijfde en zesde tijd.

De etappe van Tucuman naar Jujuy had een proef van 199 kilometer, die in twee delen was gehakt: een stuk van 72 kilometer, daarna een lange verbinding over de weg, en vervolgens nog eens 127 kilometer op een hoogte van ruim 4000 meter. “Ik had al begrepen dat het qua navigatie lastig zou worden en er met name in het eerste, technische gedeelte makkelijk fouten gemaakt konden worden. Daarom ben ik heel behoudend vertrokken.”

In het eerste deel, waar een verborgen waypoint in zat – een nieuwigheidje van wedstrijddirecteur Marc Coma – maakten Stacey en navigator Hugo Kuppen een klein foutje. “We zijn een stukje verkeerd gereden”, vertelde Stacey. “Het heeft vijf of zes minuten gekost om de juiste route én het waypoint te vinden. Geeft niet. Er zijn er die het waypoint hebben gemist en een straftijd van twintig minuten hebben gekregen.”

Stacey had het onderweg drukker met letten op zijn snelheidsmeter dan met de route. De speedsensor van de MAN deed het niet goed en in het parkoers met veel snelheidsbeperkingen was dat lastig. “Ook op snelheidsovertredingen staan tijdstraffen en dat wilde ik voorkomen. We hebben misschien een paar minuten verloren door extra goed op te letten en elk risico uit te sluiten, maar dat is me liever dan een tijdstraf die te voorkomen was.”

De strategie van Stacey betaalt zich tot nu toe uit. In de derde etappe noteerde hij de vijfde tijd, die hem in het klassement naar de zevende plaats bracht. Op de nummer 1 heeft Stacey 11 minuten en 21 seconden goed te maken. Teamgenoot Peter Versluis, die in de etappe zesde werd, staat op 10.47 vijfde in de algemene rangschikking, die na de derde etappe behoorlijk werd opgeschud doordat een aantal favorieten brokken maakten, pech kregen of tijdstraffen opliepen.

“Dit was nog maar de eerste grote schifting”, weet Stacey uit ervaring. “De vierde etappe wordt nog veel moeilijker, met lastig te bereiken waypoints in duinen die op 4000 meter hoogte liggen. Ik weet niet waar de organisatie mee bezig denkt te zijn, maar ik vind dat nogal een risico. Op die hoogte neemt het vermogen van de motor fors af. Als je dan niet boven kunt komen op de duinen, heb je echt een probleem.”

Foto: Condor Media

Vorige bericht

Maik Willems beste Nederlander in ‘sublieme etappe’

Lang niet iedereen was zo lovend over de derde etappe van de Dakar 2017 als Maik Willems. “Een prachtige dag. Subliem. Stevig buffelen en dan ook nog finishen voor Erik van Loon. Dat maak je niet elke dag mee.” Het was een lange dag, met hier en daar flink afzien. Maar daar houden Willems en zijn navigator Rob van Pelt wel van. Vooral in het eerste deel was het zand zo mul dat er soms geen doorkomen aan was. “Als je er naar keek, zakte je er bij wijze van spreken al in weg. Het was een beetje Fiambala, maar dan vlak. Zo af en toe moesten we bij moeilijke stukken even zoeken naar een alternatief.” Daar kwam het zoeken naar de juiste weg ook nog bij, in de vorm van listige navigatie. “Maar daar heb ik geen last van”, grijnsde Willems. “Dat is Rob zijn probleem.” De twee delen van de etappe waren gescheiden door een verbinding over de weg. Maar dat was zeker geen straf. De neutralisatie was volgens Willems een schitterend stuk om te rijden. “Prachtige natuur, echt bizar. We hebben alle kleuren van de regenboog gezien.” De heren maakten er een gezellig uitstapje van, maar dat was niet de bedoeling. “We hebben onderweg lekker een ijsje zitten eten. Daardoor kwamen we een kwartier te laat aan de start van het tweede deel. Dat was niet zo handig.” Omdat ze die tijd dan toch al kwijt waren, maakte Willems zich verder ook niet meer druk. Dat was uiteindelijk het geluk voor Erik van Loon, die zonder benzine stond. “Ja ach.. Dat ijsje had ons toch al genoeg gekost, we waren in de mood dus die 5 of 10 minuten voor wat benzine overhevelen konden er ook nog wel bij. Je laat niet zomaar iemand staan ook.” Dat hij Van Loon zag staan, maakte Willems wel duidelijk dat er het een en ander aan de hand was geweest in de etappe en in het klassement. “Eigenlijk heb je dat nooit zo in de gaten. Je ziet wel eens wat onderweg en je hoort wel eens wat, maar iedereen is toch vooral met zijn eigen probleempjes bezig. Ik krijg er doorgaans weinig van mee. Ik leef nog zo’n anderhalve week in mijn eigen kleine wereldje.”  
 
Lees verder