Dakar 2024

  Drie op een rij voor Janus van Kasteren, maar het ging niet zo gemakkelijk als de afgelopen dagen! Loprais eindigde op slechts zes seconden verschil achter Van Kasteren! Absurd weinig voor zo’n lange etappe.     De door Macik gebouwde Iveco’s gingen ook lekker vandaag, Martin zelf scoorde zijn eerste podiumplaats, op 2 minuut 22 achter zijn snelste merkgenoot. Bellina (Italtrans) werd keurig vijfde, zodat De Baar in een Macik-sandwich werd gedrukt. In het algemeen klassement worden de eerste acht posities nu verdeeld tussen vijf Nederlanders en drie Tsjechen. Of, als je kijkt naar waar de trucks gebouwd zijn, vijf Tsjechen en drie Nederlanders. Toch opvallend!     Gert Huzink van het 𝐉𝐨𝐧𝐠𝐛𝐥𝐨𝐞𝐝 𝐃𝐚𝐤𝐚𝐫 𝐓𝐞𝐚𝐦 was er letterlijk en figuurlijk ondersteboven van, maar wist heel knap de schade beperkt te houden. Huzink: “De proef begon goed, wel veel stof maar doordat we vooraan lagen met Janus hadden we er geen last van en konden we hem mooi volgen. Hij bleef in zicht en dat was ons doel: gewoon volgen. De eerste duinenpartij namen we ook op hetzelfde tempo en we zaten lekker in ons ritme. Daarna kwamen we weer in de duinen en daar haalden we onbewust een tandje eraf. Daardoor reden we niet aanvallend genoeg op een geniepige duin en kiepten we om. Gelukkig waren we er snel uit en hadden we het touw direct klaarliggen zodat maatje Pascal ons rechtop kon zetten. Daarna hebben we nog even de boel moeten fatsoeneren en met een dik halfuur verlies gingen we  in de achtervolging. De Renault deed goed z’n best en langzaam maar zeker hengelden we ze stuk voor stuk binnen. Zo konden we van de 25ste naar de 8e plek rijden, in het vervolg van de proef, die zeer stenig was, hebben we geen risico genomen, maar een goed ritme gevonden. De truck heeft weinig schade en het tijdverlies is beperkt gebleven. De strategie was goed vandaag, alleen de uitvoering was iets minder. Dat hoort er ook bij. Morgen mogen we toch nog redelijk voorin starten en zullen we weer proberen om naar de topposities te rijden. Dan hopen we dat we uit de ellende blijven.”   Foto Boss Machinery – Team de Rooy  Janus van Kasteren: “Prima dagje, geen de hele dag wel hard, volgens mij waren we bij de meeste waypoints wel sneller dan de rest. Geen probleempjes, de truck was gewoon goed. Ook qua landschappen was het een mooie stage, ook al hebben we daar maar weinig van kunnen genieten. Tot bijna het einde ging alles goed, toen kwam er nog een duinenpartij, daar liepen de banden niet goed af. Dan moet je met veel druk in de banden de duinen in, dat schiet echt niet op. Daar hebben we wat verloren, maar we hadden gelukkig tijd over, dus we hebben zes seconden op de nummer twee. Eerste is eerste! Had liever wat meer gewonnen, maar dat zat er even niet in. Het is prima zo.”     Mitchel van den Brink: “Op zich was het een mooie proef. We begonnen ook wel goed. We hadden al snel meerdere auto’s en buggy’s ingehaald. De eerste duinen waren prachtig en wij hadden een goed ritme. Het begon na 40 kilometer met een kapotte stuurpomp. Die hebben we gemaakt. Daarna kregen we te maken met luchtlekkage en gingen de remmen kapot. Die hebben we ook gerepareerd en toen we net weer lekker reden bleek er een kist aan de rechterkant losgeraakt. Die hebben we met spanbanden vastgemaakt. We zaten na alle reparaties weer in een lekker ritme, maar toen begon de versnellingsbak te haperen. Daar zat een storing in. Het was voor ons echt een dagje dat het allemaal niet zo lekker liep. De proef was mooi. Vooral de duinen waren echt gaaf. Verder waren het vooral veel paden met stenen. De auto heeft het best zwaar gehad. Het is jammer dat we veel tijd hebben verloren. Nu moeten we de truck goed na laten kijken door de monteurs in het bivak. Hopelijk kunnen we dan morgen een etappe rijden met minder of geen problemen.”   Foto MMphoto Jan van der Vaet, navigator van Martin van den Brink: “Eerst en vooral ‘even iets rechtzetten’… De stage begon met een dertigtal km duinen, geen moeilijke, zo hadden we er al duizenden gereden, toch was er eentje die ons na 12 jaar even liet vloeken. Dus zoals de foto of de geruchten de ronde doen zijn we niet gerold en op ons dak terecht gekomen, maar heel ‘zachtjes’ op onze linkerkant gevallen!Doordat er maar een kant was om bij ons te komen , heeft Dave Ingels ons heel vakkundig en met enorm veel gevoel ons over de kop moeten trekken! 1000x dank! Na een halfuur stonden we weer op de wielen en hebben we de stage zonder problemen kunnen afwerken! Dus alles ok met ons en op naar morgen!     Pascal de Baar werd heel knap vierde, ondanks dat hij zijn oude teammaat Gert Huzink rechtop had gezet. Voorheen kreeg je die tijd dan terug, en was De Baar zeker derde geweest, misschien zelfs hoger, maar dat is tegenwoordig schijnbaar niet meer het geval, tot verbazing en verontwaardiging van de immer spraakzame Twellonaar: “De organisatie geeft de tijd niet terug. Een zeer bekrompen beslissing die levens kan gaan kosten, als iedereen zelf moet beslissen of het het wel waard is om te stoppen voor een mededeelnemer in nood…”   Inmiddels zijn we er achter wat er gisteren bij de Firemen mis ging. Vlak voor de verplichte stop werd een waypoint gemist, in plaats van terug naar de goede route te gaan reed men door, waardoor ook de stop werd gemist. Dat levert, net als in het wegtransport, zware straffen op. Zonde van het klassement, waar het team nu niet meer voor mee doet. Vandaag een negende plek was wél erg mooi en wederom dat het perfecte omstandigheden waren voor de door Macik gebouwde trucks. We vinden deze Iveco’s terug op plekken 3, 5, 9 en 10 in het dagklassement en dat is best netjes!   Foto Versteijnen Truck Racing facebook Het team van Vick Versteijnen had een uitdagende zware dag vandaag. In het begin van de proef, na ongeveer 40 km in de duinen kregen de mannen te maken met een motor storing waardoor ze de rest van de proef helaas maar op 50% konden rijden en de motor steeds moesten resetten. De monteurs hoeven zich dus niet te vervelen, maar morgen wordt er gewoon weer gestart.   Foto Van Loon Racing Marije van Ettekoven: “We kregen de slappe lach van het gestuiter en hoe zeer het deed. Wat een lange dag! We hebben netjes gereden en geprobeerd foutloos te blijven. Keertje terug gemoeten en een paar keer aan moeten halen om een duin te halen maar we hebben het geflikt! Niet iedereen kan dat zeggen geloof ik. Er schijnt nogal wat aan de hand te zijn met op het dak en op de kant dus wij zijn meer dan tevreden!” Anja van Loon: “We hebben echt alles gehad vandaag. Zand, paden, stenen en duinen. In de eerste duinensectie zaten een paar gemene duinen. Bij twee duinen hebben we een tweede poging nodig gehad om boven te komen, maar verder ging dat helemaal goed. De tweede duinensectie was korter en makkelijker en daar gingen we dan ook snel doorheen.”     Michiel Becx, Edwin Kuijpers en Wuf van Ginkel begonnen goed aan de etappe, maar bij de eerste stop bleek het veerpakket aan de achterkant kapot te zijn. Dat wisten ze provisorisch wel te repareren, maar daardoor moest Michiel wel de rest van de dag op eieren rijden. Zo moesten ze veel buggies weer voorbij laten die ze eerder op de dag al ingehaald hadden. Toch wisten ze zesde te eindigen, op slechts een half uur achterstand. Ondanks die omstandigheden is de equipe tevreden over vandaag. Ze hebben een keertje kort vastgestaan in de duinen, en een keertje verkeerd gereden waardoor ze een stukje terug moesten, maar dat waren kleine verliezen vergeleken met de tijd die door het veerpakket verloren ging. Aan de finish bleek dat het andere veerpakket ook gebroken was, dus het rustige rijden was niet voor niets geweest: anders hadden ze waarschijnlijk niet kunnen finishen.   Foto Egbert Wingens Egbert Wingens zijn taak deze Dakar is om service te verlenen. Vandaag kan dat helaas niet, hij had zelf service nodig! Hij hangt op het moment van schrijven achter een Boucou-collega. Egbert: “Na 35 kilometer is de motor kapot gegaan, de waterpomp aandrijving is uit het distributie deksel gebroken. Er zijn veel onderdelen nodig, we zijn op zijn vroegst morgen in het bivak. Er is een trailer onderweg en we hopen dat MAN service ons kan helpen.” Inmiddels staat de truck op de oplegger vernamen we, en zal er menig ‘potje met vet’ en ‘we gaan nog niet naar huis’ gezongen worden.   Foto Jan van der Vaet facebook Jos Schotanus: “Vandaag een mooie dag gehad met werk. Allereerst omstreeks km 34 Martin van den Brink op zijn willen gezet en bij nog wat deelnemers wat werk gehad. Om 22:50 (20:50 NL tijd, red.) gefinisht”   Foto Dakar.com We zijn nog maar net begonnen of er staat al een marathon-etappe voor de deur. Morgen gaat het via 295 kilometer verbinding en 438 kilometer special van Al Duwadimi naar Al Salamiya. Het wordt een mix van stenen, zandvlaktes en duinen. Na de finish mogen de bivakmonteurs van de teams precies 120 minuten aan een voertuig sleutelen, waarna de bemensing van de truck naar een eigen afgesloten bivak gaat om daar in een tentje de nacht door te brengen.   Foto Aleš Loprais Dakar Live facebook Voorlopige uitslag etappe 2: 1 Janus van Kasteren 4h36m12s 2 Loprais +0:00.06 3 Macik +0:02.22 4 De Baar +0:16.08 5 Bellina +0:32.08 6 Becx +0:33.35 7 Jaroslav Valtr +0:36.22 8 Huzink +0:42.29 9 Richard de Groot +0:44.19 10 Michal Valtr +0:45.26 14 Ben de Groot +0:58.18 15 Mitchel van den Brink +0:59.10 18 Zuurmond +1:03.50 19 Van Loon-Van de Laar +1:06.32 20 William de Groot +1:15.18 24 Versteijnen +1:52.48 25 Martin van den Brink +2:00.14 NNB Ingels/Schotanus DNF Wingens   Voorlopig klassement na etappe 2: 1 Janus van Kasteren 9h31m37s 2 Loprais +0:12.55 3 Macik +0:21.57 4 De Baar +0:39.55 5 Jaroslav Valtr +0:47.54 6 Huzink +0:49.32 7 Becx +1:12.26 8 Mitchel van den Brink +1:16.52 9 Paskevicius +1:16.57 10 Bellina +1:30.20 15 Zuurmond +2:14.01 17 Van Loon-Van de Laar +2:21.53 19 Versteijnen +2:42.06 21 Martin van den Brink +3:34.48 22 William de Groot +3:42.38 23 Ben de Groot +3:56.58 NNB Richard de Groot +31:03:54 Bron: Rallytrucks.nl

Eigenlijk heeft Gerrit Zuurmond weinig te melden. Geen nieuws is goed nieuws. Alles loopt de eerste dagen helemaal naar wens. De truck doet het goed, de crew in de cabine functioneert helemaal top en het resultaat is perfect. Met een 15e positie in het dagklassement staat het Rainbow Truck Team waar het wil wezen. Door zelf uit de problemen te blijven en constant te presteren willen Gerrit, Tjeerd en Klaas de MAN rallytruck aan de finish krijgen.   Vandaag stonden de eerste duinen op het programma. Alhoewel geen zware, bleek het toch problemen op te leveren voor een aantal ervaren coureurs. Huzink legde zijn truck bij de eerste duinpartij al op z’n kant. Van den Brink senior maakte een zelfde kanteling mee en moest via het dak weer op de vier wielen gezet worden. Zo gebeurde er veel vandaag. Zuurmond vervulde nog een helpende hand door een ssv recht te trekken. Op een foutje in de navigatie na verliep het voor het Rainbow Truck Team juist uitstekend.   De truck wordt wederom aan regulier onderhoud onderworpen. Morgen gaat de derde etappe van start als deel één van de marathon stage. Aan het eind van de etappe mag er slecht twee uur onderhoud gepleegd worden. Daarna gaan de rallyvoertuigen en crews naar een parc ferme (afgesloten bivak). Met die minimale service gaan de deelnemers tijdens etappe vier het tweede deel van de marathon stage in. Kortom: Het één is doorstaan en de volgende uitdaging ligt alweer te wachten.   In het 1000 Miles Future Project leren Dick Zuurmond en Simon Koetsier erg snel. In de regulariteitswedstrijd beginnen de mannen zich steeds meer één te voelen met de E-Lions H2 Amarok. Vooral het aanvoelen en beheersen van het vermogen is de grote uitdaging. Vandaag ging dat al weer veel beter dan gisteren. Simon Koetsier is verantwoordelijk voor de navigatie en moest erkennen dat er toch wel tricky punten in zaten. Ondanks dat het competitieve karakter niet zo belangrijk is in het 1000 Miles Future Project, werden er mooie duels uitgevochten met andere deelnemers in voertuigen met experimentele aandrijfvormen. Deze klasse heeft geen marathon etappe op het menu en rijdt een eigen parcours. De afstand per proef ligt rond de 100 kilometer per dag. Dit wordt ook de komende twee dagen zo gehanteerd.

Maik Willems heeft dubbele gevoelens overgehouden aan de tweede etappe van de 46ste Dakar Rally. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team finishte ‘gewoon’, maar had onderweg last gehad van haperende apparatuur. Daardoor had hij zondag 150 kilometer lang geen navigatie. Dat hij desondanks als 47ste finishte bij de auto’s was een kleine opsteker.     “Het was goed en niet goed”, verwoordde Willems zijn dubbele gevoel. “We hebben geweldig fijn gereden, maar op zo’n 150 kilometer van de finish hielden de tablets, zeg maar je roadbook, er een beetje mee op.” Een beetje? “Soms kwamen ze terug, maar op de verkeerde pagina, dan weer gaven ze geen signalen meer”, verduidelijkte hij. In het stof “Ik ben maar achter anderen aangereden. We wisten het niet meer. Je rijdt dan de hele tijd in het stof. Dat was niet fijn. Achteraf bleek een contact los te zitten. Dat moet je maar net weten. We kennen de apparatuur ook niet. Die wordt door de organisatie in je auto geplaatst.” Het gevolg was een berg aan snelheidsovertredingen. Willems: “Want we wisten niet waar je hoe hard mocht. Je doet dan maar wat. Dat was jammer.” Hij hoopt voor die snelheidsovertredingen op coulance van de organisatie, vanwege de haperende apparatuur.   “Voor de rest was het gelukkig een prima dag. Al met al viel de schade nogal mee. En het was een aardige route. In het begin hadden we duinen. Niet heel moeilijke. Het was lekker om er weer in te komen. En we hebben flink doorgereden in de eerste 350 kilometer. Uiteindelijk is er niks gebeurd. Het heeft ook geen uren gekost.” Slotfase Willems wilde ervoor waken te veel te mopperen over de slotfase van de etappe. “Zulke dingen gebeuren in Dakar. Daar moet je niet te lang bij stilstaan. Morgen is er weer een dag.” Dan staat de lange derde etappe van Al Duwadimi naar Al Salamiyah te wachten. Het Dakar-peloton moet een route van maar liefst 733 kilometer afleggen. 438 kilometer daarvan is special. Geen etappe om te onderschatten dus.   Niettemin keek Willems ernaar uit. “Morgen wordt het een heel lange en leuke dag. Het wordt een semi-bivakdag. Op het eind van de proef mag je twee uur service hebben. We hebben de tentjes bij ons en dan gaan we braaf slapen. Dinsdagavond zijn we dan weer in het bivak. We hebben een mooi programma voor de boeg!”

Igor Bouwens heeft in de tweede rit van de Dakar 3u40’ verloren door de gevolgen van een klapband. “Het wiel vervangen was niets, maar eerst startte de motor niet meer en daarna had ik geen 4×4 en geen sper meer. Al bij al ben ik blij dat ik nog in de race ben.” De rit van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, met 470 kilometer tegen de chrono, is Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom niet gunstig gezind geweest. Aanvankelijk hing het Iveco-trio tussen de elfde en de vijftiende plaats, maar op kilometer 221 sloeg het noodlot toe. De klapband op zich was niet zo erg – een wiel vervangen hoort erbij – maar de impact had verdere schade veroorzaakt. De motor wilde aanvankelijk niet meer starten en toen ze die wel aan de praat kregen, bleek de transmissie niet te functioneren zoals het hoort. Igor: “Het ging echt heel goed, ik denk dat ik in de top tien had kunnen eindigen. Maar dan kregen we die klapband, rechtsachter. Een harde knal. Het wiel vervangen vormde op zich geen probleem, maar toen we wilden vertrekken, startte de motor niet meer. We moesten zoeken naar de oorzaak, maar Ulrich kreeg het elektrische probleem opgelost. Maar dan nog waren alle problemen niet weg. Ik kon niet schakelen tussen kleine en grote versnellingen, ik kon de 4×4 niet inschakelen en ik had achteraan geen sper. Met achterwielaandrijving en zonder sper 6 kilometer duinen aanvatten is niet vanzelfsprekend. We overwogen even om terug te draaien. Maar ik ben blij dat we doorgezet hebben en de rit uitgereden hebben. Morgen gaan we weer van start.” Zondagavond ging het serviceteam op zoek naar de oorzaak van de problemen. Aangezien de laadruimte vol flarden rubber lag, leek het aannemelijk dat de klapband het elektrische systeem beschadigd had. Maandag staat opnieuw een heel pittige rit op het menu. Na een verbindingsrit van 295 kilometer wacht een proef van 438 kilometer tegen de chrono. Na afloop krijgt de crew welgeteld twee uur om te sleutelen.

Hij moest op het eind een tijdje door het donker ploegen, maar voor Dakar-coureur Roger Grouwels verliep de tweede etappe van de fameuze woestijnrally in Saoedie-Arabië vrijwel incidentloos. In zijn Can-Am Maverick X3 finishte de rijder van Team RaceArt/QFF zondag als 27ste in de Challenger-klasse. “Het is vandaag super gegaan. Een mooie dag met weinig fouten”, sprak Grouwels tevreden na de 655 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Al Duwadimi. “Af en toe kleine navigatiefoutjes, maar die konden we steeds direct corrigeren. We hebben de vinger aan de pols gehouden vandaag.” Rivierbeddingen Hij vervolgde: “Bij stenen in rivierbeddingen hebben we heel bewust rustig gereden om zeker geen kapotte banden op te lopen en lekker door te kunnen sputteren. De communicatie met Ronald (van Nederpelt, zijn navigator, red.) was de hele dag super. Gelukkig hebben we ook niet te lang in het donker gereden. Het was echt een superdag. Een dag ook die we morgen graag zouden overdoen.” Dan wacht de zeer lange derde etappe. De route voert over 733 kilometer van Al Duwadimi naar het ‘semi-bivak’ van Al Salamiya. Onderweg worden de coureurs getest met een 438 kilometer lange special. Veel meer dan dat wist Grouwels overigens niet over de rit van maandag. “Ik weet alleen dat we morgen buiten de deur slapen. En dat we maximaal twee uur service mogen hebben. We zullen netjes moeten rijden, geen gekke dingen doen en aankomen”, blikte hij vooruit. Eerste duinensectie Grouwels en Van Nederpelt hadden zondag genoten van de eerste duinensectie van deze rally. “De duinen zijn wel mijn ding. We hebben drie keer duinen gehad en dat liep super. We hebben er geen fouten gemaakt terwijl er veel is gebeurd. We hebben veel verwachtwagens op hun kant gezien. Dat geeft aan dat het geen eenvoudige duinen waren. Er zat ook veel variatie in het soort duinen. Door die telkens zonder fouten te doorkruisen, hebben we daar een klein beetje het verschil kunnen maken.” In het bivak blikte hij er met genoegen op terug. “Tuurlijk hebben we genoten omdat we zonder kleerscheuren gefinisht zijn.” Al bleek dat de auto niet honderd procent schadevrij was gebleven. Sterker nog, hij realiseerde zich dat ze goed waren weggekomen. “Bij binnenkomst zagen we dat de mof van de achteraandrijving was geraakt. Ik denk dat we geluk hebben gehad. Geluk moet je hebben in deze tak van sport. Vandaag zet er een engeltje op op onze schouders.”  

Ook in de tweede etappe schoof Stefan Carmans zondag een paar plaatsen op in het auto-klassement van de 46ste Dakar Rally. Hij kende in Saoedi-Arabië dan ook geen problemen in de rit van Al Henakiyah naar Al Duwadimi. En daar was de debutant van CSA Racing natuurlijk alleszins verheugd over. “In het begin hadden we sandy tracks en daarna twintig kilometer duinen. Dat ging goed. De navigatie was goed. We zijn er vrij vlot doorgegaan”, begon de sympathieke Belg zijn relaas, die uiteindelijk als 109de auto-coureur de finish passeerde. “Daarna hebben we allerlei soorten terrein gehad met allerlei soorten stenen, rotsen, lavastenen. Maar we hebben ook geen problemen gehad.” Panne Een aangename conclusie, zeker ook aangezien hij onderweg de nodige deelnemers met panne had zien staan. Hoe hij het hem had geflikt om overal probleemloos doorheen te komen? “We zijn rustig gebleven en daardoor hebben we geen problemen gehad”, luidde het verrassend eenvoudige antwoord. Debutant Carmans wil deze Dakar eerst en vooral uitrijden. Dan is rustig aan doen het devies, wist hij. “Wil je de rally finishen, dan moet je doordacht rijden en niet alleen met het gaspedaal. Ik wist al wel hoe het eraan toeging. Ik heb de Dakar eerder een paar keer meegemaakt als toerist.” Wereldtop Als rijder de rally meemaken is natuurlijk andere koek. Zeker ook in vergelijking met de vele kleinere rally’s die Carmans van tevoren al reed. “Ik merk dat in de Dakar Rally alles tot in detail is geregeld. Maar de organisatie sluit ook nergens compromissen. Je weet als rijder meteen waar je aan toe bent. Nee, dit is geen kermiskoers meer. Hier ligt de lat heel hoog. Ook de hele wereldtop is hier.” Dat hij daarvan geniet, moge duidelijk zijn. Voor zolang als het duurt natuurlijk, want wat de dag van morgen brengt, is in de Dakar altijd een vraagteken. Ook al heb je het parcours bestudeerd. Trouwens, wat dat aangaat wist Carmans zondagavond nog niet veel over de derde etappe. “Ik weet wel dat we na de etappe maar twee uur mogen sleutelen. Dat we ergens in de buurt van de auto in een tent zullen slapen. En dat we ’s anderendaags van daaruit betrekken. Ik ben benieuwd.”

Voor André Thewessen was de tweede etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië er één van meerdere opstekers. Maar het belangrijkste was dat hij zondag ‘gewoon’ weer de finish had gehaald, zonder echte problemen. En met zijn dertiende plaats in de SSV-klasse finishte hij als beste Nederlander.  Hoe het zat met die opstekers? Wel, allereerst kreeg hij elf minuten tijd terug van de Dakar-organisatie voor het helpen van een motorrijder in nood, zaterdag tijdens de eerste etappe. Daarnaast concludeerde hij tevreden dat de communicatie met zijn Oekraïense navigator Dmytro Tsyro met de dag beter gaat. “Af en toe hebben nog een misverstand, maar het zal in de loop van de week beter gaan worden. Het is al een stuk beter. Ik ben heel blij dat ik hem naast me heb. Ik kan heel veel van hem leren.” Eerste duinen Zo bleek ook zondag tijdens de 655 kilometer lange etappe van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, waar de deelnemers tijdens de special de eerste duinen van deze rally tegenkwamen. “We hadden de banden vrij hard gezet vanwege de stenen die ook gingen komen. We zijn dus op harde banden de duinen in gereden. Met de techniek van Dmytro ging dat super. Mijn dank aan Dmytro”, zei hij monter.  Thewessen had een enerverende en mooie etappe beleefd. “Veel beter dan gisteren. De duinen vind ik geweldig. Het ging super. We zijn gelijk een man of vier vijf voorbijgegaan.” Het rijden gaat ook steeds beter, gaf Thewessen aan en dat had ook zijn navigator gezien. “Hij zei dat ik een grote stap voorwaarts heb gezet. Al vond ik de snelle stukken die we vandaag hebben gehad niet fijn. We mogen maar maximaal 125 kilometer per uur rijden. We zitten dan de hele tijd tegen die topsnelheid te rijden, maar ik kan dat wel goed.” De weg kwijt Het venijn zat tijdens de tweede etappe in de staart. “De laatste honderd kilometer zijn we nog even de weg kwijtgeraakt. We hadden we een afslag gemist omdat we in het donker reden. Desalniettemin zijn we maar vijftien minuten verloren. We zijn toch nog dertiende geworden en beste Nederlander. We staan nu veertiende algemeen. Dat valt niet tegen.” Morgen volgt een zeer lange etappe van maar liefst 733 kilometer waarvan 438 kilometer special. “Een soort marathonstage en we mogen maar twee uurtjes onderhoud doen. Gelukkig hebben we de auto vandaag schadevrij binnengebracht. We gaan vol goede moed voorwaarts. Als we de progressie kunnen volhouden, komt het helemaal goed.”

De snelheid, daar lag het zeker niet aan voor truck-coureur Gert Huzink, zondag tijdens de tweede etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië. Maar die ene duin bleek net te tricky. De Renault van het Jongbloed Dakar Team ging op zijn kant en dat betekende ruim 40 minuten tijdsverlies op etappewinnaar Janus van Kasteren. Desondanks kwam de coureur uit Manderveen nog keurig als achtste binnen.     De tweede etappe, die over 655 kilometer voerde van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, bevatte de eerste duinenpartijen van deze Dakar. In eerste instantie denderde Huzink er met zijn monteur Martin Roesink en navigator Rob Buursen op hoog tempo doorheen. Sterker nog, het ervaren trio deed volop mee om de koppositie. “De proef begon goed, wel veel stof maar doordat we vooraan lagen met Janus hadden we er geen last van en konden we hem mooi volgen. Hij bleef in zicht en dat was ons doel: gewoon volgen”, blikte Huzink terug op een enerverende dag in de woestijn. Eerste duinenpartij “De eerste duinenpartij namen we ook op hetzelfde tempo en we zaten lekker in ons ritme. Daarna kwamen we weer in de duinen en daar haalden we onbewust een tandje eraf. Daardoor reden we niet aanvallend genoeg op een geniepige duin en kiepten we om.” Dat was uiteraard even schrikken. Maar de ervaren Huzink heeft wel meer heftige momenten meegemaakt en dus lieten hij en zijn team zich niet van hun apropos brengen. “Gelukkig waren we er snel uit en hadden we het touw direct klaarliggen zodat maatje Pascal (de Baar, red.) ons rechtop kon zetten. Daarna hebben we nog even de boel moeten fatsoeneren en met een dik halfuur verlies gingen we  in de achtervolging.” Geen risico Dat ging tamelijk goed, constateerde Huzink tevreden. “De Renault deed goed z’n best en langzaam maar zeker hengelden we ze stuk voor stuk binnen. Zo konden we van de 25ste naar de 8e plek rijden, in het vervolg van de proef, die zeer stenig was, hebben we geen risico genomen, maar een goed ritme gevonden.” Uiteindelijk kon de coureur met vertrouwen het bivak in Al Duwadimi inrijden. “De truck heeft weinig schade en het tijdverlies is beperkt gebleven”, zei Huzink. “De strategie was goed vandaag, alleen de uitvoering was iets minder. Dat hoort er ook bij. Morgen mogen we toch nog redelijk voorin starten en zullen we weer proberen om naar de topposities te rijden. Dan hopen we dat we uit de ellende blijven.”

Janus van Kasteren heeft voorlopig de tweede etappe in de Dakar 2024, met miniem verschil van zes seconden, gewonnen. Heel de dag was de equipe van Boss Machinery Team De Rooy de snelste truck van het veld. Na waypoint 7 verloor de titelverdediger echter bijna alle opgebouwde voorsprong. Bijna is niet helemaal, dus lijkt het een derde dagoverwinning op een rij te worden voor te worden voor Van Kasteren, navigator Snijders en monteur Rodewald. Enig voorbehoud is dat er nog concurrenten zijn die mogelijk tijd terugkrijgen voor het bieden van hulp aan anderen. Na de proloog en de eerste ingekorte etappe, stond vandaag een proef van 462 kilometer op het rallymenu. Daarin moesten de deelnemers voor het eerst zandduinen in. Dat levert mooie beelden op, maar ook problemen. Zo kreeg de truck van Gert Huzink de vallende ziekte en kwam op z’n kant te liggen. Van Martin van den Brink zagen we zelfs beelden waarop te zien is dat hij de wereld van ondersteboven is gaan bekijken. Voor zover we weten gelukkig zonder persoonlijk letsel en beide equipes konden na tijdsverlies wel hun weg vervolgen. Zo gebeurde er veel, maar leek de equipe met startnummer 600 soeverein naar een ruime dagzege te rijden. Janus doet verslag: “Prima dagje. Volgens mij ging het heel lang heel hard en waren we bij ieder waypoint weer wat sneller dan de rest. Geen probleempjes. De truck was gewoon goed. Mooie stage, Schijnbaar ook qua landschap, maar ik heb geen tijd gehad om daar op te letten. Tot bijna het einde ging alles goed en kwam er nog een duinenpartij. Daar liepen de banden niet meer goed af. Dan moet je dus met veel druk in de banden de duinen in. Dat schiet dus echt niet op. Daar hebben tijd verloren, maar gelukkig nog zes seconden over op de nummer twee (Ales Loprais – red.). Maar winnaar is winnaar. Ik graag wat meer tijd gewonnen, maar dat zat er op het laatst even niet in. Het is prima, we zijn er weer.” Na Van Kasteren en Loprais legde Martin Macik in de voorlopige uitslag beslag op de derde plaats. Pascal de Baar werd knap vierde, maar schijnt nog tijd terug te kunnen krijgen. Teamgenoot Michiel Becx werd zesde.

Foto Dakar Rally fb   Een raar begin vandaag: vlak na de start van de eerste auto was er een ongeval waarbij een toeschouwer betrokken was op de stage. De trucks moesten daarom later starten, en om de veiligheid te garanderen werd de stage ingekort. De finish voor de trucks was nu bij CP2/WP6, na 281 kilometer special, 133 kilometer korter dus dan verwacht. We hebben nog niet iedereen kunnen bereiken op het moment van publicatie (slecht internet in het bivak), waar nodig vullen we later aan. Foto Boss Machinery B.V.   Janus van Kasteren was een klasse op zichzelf, zo veel voorsprong had hij op de rest van het veld. Huzink kon hem nog een beetje bijbenen, maar daar achter lopen de verschillen al snel op. Beste Tsjech was Jaroslav Valtr voor Buggyra op de derde plek, met Loprais zijn hete adem (of de hete uitlaatgassen van de Praga?) in de nek. Macik lijkt zijn materieel te sparen en werd ‘slechts’ achtste.   Gert Huzink: “Helaas is de proef ingekort maar ondanks dat hebben we een mooi resultaat gehaald. In het begin hebben we veel auto’s voorbij moeten inhalen en hebben we ook zeer veel stof gehad. Daarna kwamen we achterop bij de eerste trucks en konden we er redelijk vlot langs. Ook ons oude maatje Pascal de Baar zat daarbij. Zonder te veel te pushen kwamen we in een mooi ritme en dat konden we mooi volhouden tot aan de break. Daar hoorden we dat we tweede lagen. Daarvandaan was het nog maar 60 kilometer tot de vervroegde finish op kilometer 281. Tijdens het laatste stuk lagen er veel stenen op de proef. Daar hebben we het wat rustiger aan gedaan om niet lek te rijden en er zeker van te zijn dat we zonder kleerscheuren naar de finish konden rijden. We verloren daardoor een paar minuten op Janus, maar het was een bewuste keuze. Al met al was het een goede proef zonder echt aan te hoeven zetten, dus dat biedt perspectief!”   Tjeerd van Ballegooy: “Het liep vandaag eigenlijk heel goed. We hebben wel iets later gestart doordat er iets gebeurd was op de proef, daarom zijn we een uur en een kwartier later vertrokken. Bij CP2 moesten we er uit omdat de proef was ingekort. Maar alles er tussen is prima gegaan. Er is een hele hoop gerammel geweest, maar nul lekke banden. Volgens mij zijn we vijftiende of zestiende. Alles zit onder het stof, gelukkig worden de filters met het normale onderhoud allemaal meegepikt.”   Veel problemen bij gebroeders De Groot vandaag. Ben had twee lekke banden vlak achter elkaar halverwege de special stage. Op 50 kilometer voor de finish heeft de crew lang stil gestaan met een kapot luchtsysteem. Ze zijn verder gegaan en dan maar handmatig het bandenaflaatsysteem bediend. Als je nu een mental image hebt van Ben de Groot met een fietspomp in de woestijn: ik ook. William had één lekke band, maar ook (net als gisteren) problemen met de stuurhydrauliek. Beide crews kunnen een top 10 klassering nu dus al op hun buik schrijven, maar dat is niet erg, uitrijden is immers het doel! Foto Boss Machinery B.V.   Etappewinnaar Janus van Kasteren was zo vriendelijk om direct na de finish rallytrucks te woord te staan: “We hebben een goede dag gehad. Als eerste begonnen natuurlijk. Je start om de 30 seconden dus je komt veel tussen het stof te zitten van andere deelnemers, maar op zich gaan ze over het algemeen wel goed aan de kant. Het eerste deel was een hele zware track. Bij CP1 kregen we te horen dat de proef werd ingekort. Na de verplichte 20 minuten stop waren er heel veel stenen, daar hebben we alles proberen te snijden, als je rechtdoor gaat heb je minder bochten. Ik weet de uitslag nog niet, maar ergens in de top 3 is het sowieso denk ik wel. Super dagje, geen problemen met de truck, prima zo!” Foto MMphoto   Mitchel van den Brink kwam vandaag op dik 10 minuten achter zijn grootste concurrent en oud team genoot Janus van Kasteren binnen. Mitchel: “We hebben ondanks die achterstand lekker gereden. Vooral in het eerste deel hadden we in het zand een goed tempo. Het tweede deel bestond uit snelle paden met veel stenen. De proef deed denken aan de tweede etappe van vorig jaar. We hebben daarvan geleerd en besloten om het tempo iets te verlagen om het risico op lekke banden te verminderen. Dat is gelukt. We zijn zeker tevreden, maar we hadden echt heel veel last van het stof. Dat kwam vooral omdat er vandaag een gemengde start was. We reden veel tussen auto’s en buggy’s. Ondanks talloze pogingen om met toeteren en het gebruiken van de sentinel, het verplichte systeem tijdens de rally, de rijders voor ons te waarschuwen, bleef bijna iedereen gewoon doorrijden. Het lijkt wel of iedereen denkt dat ze de Dakar Rally kunnen winnen. Wij gaan daar zeker een melding van maken bij de organisatie. We weten dat er andere dagen komen. We willen constant blijven rijden en uit de problemen blijven. De echt grote verschillen worden later in de rally gemaakt. Voor ons is het belangrijkste dat we lekker hebben gereden, geen problemen hebben gehad en de truck hebben kunnen sparen op de paden met al die keien.” Foto MMphoto   De zelfbenoemde experts tuimelden al weer over elkaar heen om Martin van den Brink af te schrijven op facebook. De truck te oud, Martin zelf te oud, frontstuur zou minderwaardig zijn… Tsja. De IVECO T-Way is dit jaar in de eigen werkplaats compleet opnieuw opgebouwd en technisch identiek aan de modellen met neus. En Martin is zeker niet te oud, hij heeft wél enorm veel ervaring. Wat er aan de hand was? Twee lekke banden en uitgelopen bout in de schokbreker zorgden er voor dat de Harskamper een klein uur achter van Kasteren finishte, op de 22e plek. Martin: “In het eerste deel van de proef reden we al lek. In het tweede deel, op de paden met de stenen, kregen we nog een lekke band. Dat zorgde al snel voor een achterstand. We kregen op 100 kilometer voor de finish te maken met een bout die uit de schokbreker, aan de rechter voorkant, was gelopen. We moesten toen noodgedwongen het tempo ver laten zakken. Jammer, maar we hebben de finish bereikt. De monteurs hebben vanavond genoeg werk te doen. Morgen is er een nieuwe dag.” Foto via Pascal de Baar   Pascal de Baar werd negende vandaag. Hij leert de met hulp van AI ontworpen Tatra Buggyra EVO3 steeds beter kennen. Leren hoe de auto omgaat met zand en stenen is cruciaal. Het laatste deel, gevuld met zwarte lavastenen, vergeleek hij met een maanexpeditie. Door vakkundig te rijden voorkwam hij lekke banden en onnodige vertragingen. De Baar kijkt uit naar de komende racekilometers en is optimistisch over de strijd om topposities zodra hij de Tatra volledig onder de knie heeft. De derde plek van teamgenoot Valtr in de Tatra Phoenix (met DAF cabine), die wel al meer met de truck heeft kunnen rijden, laat zien dat een strijd voor de podiumplekken met deze trucks zeker een optie is.   De Firemen hebben twee uur tijdstraf aan de broek gekregen als gevolg van gemiste waypoints. Het lijkt er op dat ze eerder de special stage verlaten hebben We wachten op verder nieuws en hopen heel hard dat ze niet de eerste Nederlandse uitvallers bij de trucks zijn. Foto Robert Baarda   Ook Vick Versteijnen en zijn team hebben we helaas nog niets van gehoord. We gaan er van uit dat men tevreden zal zijn met de vandaag behaalde tiende plaats, op een half uurtje achterstand. Foto Van Loon Racing   Marije van Ettekoven: “Er was een ongeluk op de stage waardoor we 50 min later de proef in mochten. Daardoor de stage ingekort tot cp2 voor de trucks. We zijn nu gefinished en onderweg naar het bivak. Het was ff zoeken naar een waypoint maar met slim bekijken hadden we het snel gevonden!” Anja van Loon: “De eerste 25 kilometer was een mooie slingerende track met veel afwisseling. Daarna waren het alleen maar stenen, de hele dag. In allerlei vormen en maten, maar dat was de enige afwisseling die erin zat. De truck voelde goed aan, ik had alles onder controle en we hadden geen enkel oeps-momentje. We hebben geen lekke band gehad en dat scheelde ook veel tijd vandaag. Het was dus een prima eerste dag voor ons. Met Marije en Floor ging het ook goed in de truck, op naar morgen!” Foto Becx Competition   Saskia Winkelman: “Het is goed gegaan vandaag voor Michiel, Edwin en Wuf: lekker gereden, geen technische problemen, veel buggies ingehaald, en ondanks de vele stenen geen enkele keer lek gereden. Dat leverde een 7de plek op – 11 minuten achter Janus van Kasteren – en dus solide in de top 10. Ze hadden alleen één klein navigatie-oponthoud op een plek waar meer trucks de mist in gingen. Het team is tevreden, en doordat de truck heel is gebleven hoeft er vanavond ook weinig onderhoud gepleegd te worden. Dat komt goed uit, want morgen staat er een lange etappe op het programma (470 kilometer) die hopelijk wel volledig verreden kan worden. Het schijnt wel een snelle etappe te worden, maar we zullen het zien en wachten gewoon rustig af tot morgen.”   Van Egbert Wingens, Gerard van Veenendaal en Philipp Rettig ook nog geen nieuws. We sluiten niet uit dat ze na de finish van de trucks (35e op 1 uur en 49 minuten achter Janus) niet direct naar het bivak zijn gegaan maar op de track nog deelnemers uit andere klassen (die wel de volledige etappe moesten rijden) hebben geholpen, het blijft natuurlijk Boucou!   Jos Schotanus: “Vandaag een goede dag met zoals bekend veel stenen. Geen noemenswaardigheden en geen assistentie hoeven verlenen. Op naar morgen!”   Helaas, nog niets van de mannen in de Bull gehoord. Dan maar scorebordjournalistiek: ze staan 69e bij de classics. Als dat niet voor grollen in de cabine zorgt… Foto dakar.com Morgen hebben we na 190 kilometer verbinding eerst 30 kilometer duinen, gevolgd door lange lange vlaktes, we verwachten dat de trucks lekker in de begrenzer kunnen hangen! De totale special meet 463 kilometer. Voorlopige uitslag: 1 Janus van Kasteren 2 Huzink 3 Jaroslav Valtr 4 Loprais 5 Paskevicius 6 Mitchel van den Brink 7 Becx 8 Macik 9 De Baar 10 Richard de Groot 11 Versteijnen 16 Zuurmond 17 Van Loon-Van de Laar 23 Martin van den Brink 28 Ingels/Schotanus 31 William de Groot 34 Ben de Groot 35 Wingens   Bron: Rallytrucks.nl 

Igor Bouwens heeft zaterdag zeven plaatsen gewonnen in het klassement van de Dakar 2024. In de eerste rit werd hij veertiende en dat wordt ook zijn plaats in het klassement. “De eerste dagen zijn goed verlopen. Ik ben blij dat het team wat rust krijgt, want de truck vergt enkel wat routine-onderhoud.” Na de proloog van vrijdag was de Dakar vandaag toe aan de eerste echte etappe. Tussen Al Ula en Al Henakiyah, niet ver van de heilige stad Medina, lagen 544 kilometers, waarvan 414 tegen de chrono. Dat was althans het plan, maar na een ongeval in de ochtend, waarbij een toeschouwer werd aangereden door een auto, werd de start een tijdje uitgesteld. Uiteindelijk werd daarom de rit voor de vrachtwagens ingekort, omdat de piste over een vulkaanlandschap in het donker te gevaarlijk zou worden. Bij het tweede controlepunt, na 281 kilometer, zat de klus erop. Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom reden een degelijke rit. Ze baanden zich een weg tussen de auto’s en SSV’s, de kleine buggy’s, die voor hen gestart waren en wisten ook een zestal trucks in te halen. Op het einde noopte een kleine navigatiefout hen tot een ommetje, waardoor ze van de elfde plaats terugvielen naar de veertiende op 1u03’ van Janus van Kasteren. De titelverdediger had vrijdag ook al de proloog gewonnen. Igor Bouwens: “De eerste lange etappe is goed verlopen. Eerst zwaar trekken in het zand, daarna veel stenen, waarop veel banden stuk zijn gereden, maar wij zijn daar gelukkig van gespaard. De dag is heel goed meegevallen. Aan de truck moet vanavond alleen routine-onderhoud gebeuren en daar ben ik blij voor. De mekaniekers hebben de eerste dagen hier in Saudi-Arabië hard moeten werken om hem door de keuring te krijgen. Als je veertien dagen zo hard moet werken, dan hou je dat niet vol. Daarom ben ik blij dat we alleen preventief onderhoud moeten doen en dat ze wat rust krijgen.” Op zondag gaat het van Al Henakiyah naar Al Duwadimi, een etappe van 662 kilometer, waarvan 470 tegen de chrono. De karavaan krijgt de eerste 30 kilometer duinen voor de wielen geschoven, maar het is toch vooral een snelle rit over een hardere ondergrond.

Een uitgestelde start, keien, keien en nog eens keien, en rijden door de mist in het donker. Stellen dat Stefan Carmans zaterdag een enerverende eerste etappe van de Dakar Rally had, is een understatement. De Belg van CSA Racing steeg evenwel flink wat plaatsen in het auto-klassement door als de nummer 102 over de finish in Saoedi-Arabië te komen. “Het was een tamelijk zware etappe. De eerste 120 kilometer waren vooral zandpaden”, begon Carmans zijn relaas. “Het was vrij goed te rijden maar wel zwaar om te doen. Dan hebben we een stuk gehad met heel veel keien, keien, keien. Heel dikke keien. Het laatste stuk had heel veel fesh-fesh. En omdat de start deze middag een uur uitgesteld werd zijn we een uur later kunnen vertrekken en hebben we anderhalf uur in het donker gereden.” Geen straatverlichting Die uitgestelde start had te maken met een ongeluk aan het begin van de dag. En dat bleef niet zonder gevolgen voor de meeste deelnemers in het Dakar-peloton. Had ook Carmans ervaren. “Als je een keer in het donker terechtkomt, gaat de snelheid eruit hè. Er is geen straatverlichting. Je zit in the middle of nowhere en je hebt enkel de lichten van de auto.” Hij was daarom genoodzaakt zijn Red-Lined REVO+ flink te vertragen om de etappe tot een goed einde te kunnen brengen. “Als je anders 120 rijdt, rijd je dan nog maar 40 of 50 kilometer per uur en dan ook nog met veel meer gevaar. Als je dan in die fesh-fesh zit heb je heel veel stof van andere deelnemers. Dat is hetzelfde als dat je in dichte mist zit.” Hij vervolgde: “Ik heb momenten gehad dat ik gewoon moest stoppen omdat ik niks zag van het stof. Dan verlies je zoveel tijd. Maar al bij al hebben we vandaag een heel goede stage gereden. We hebben geen problemen gehad. We hebben zelfs geen lekke band gehad.” Lekke banden Dat konden zeker niet alle deelnemers zeggen, had ook Carmans gezien. “Er zijn mensen die meer dan twee lekke banden hebben gehad. Ik denk dat we in het klassement twintig plaatsen opgeschoven zijn, dus het was een topdag vandaag voor ons.” Zondag de tweede etappe, die de karavaan over 655 kilometer van Al Henakiyah naar Al Duwadimi brengt. Wat de Belgische coureur ervan moest verwachten, wist hij niet. “We gaan de etappes dag per dag proberen af te vinken. We gaan proberen het morgen weer goed te doen. De hele auto gaat nu gecontroleerd worden zodat we morgen weer vlot de volgende etappe kunnen rijden.”  

‘Stenen, stenen en nog eens stenen.’ Zo vatte André Thewessen zaterdag de eerste etappe van de 46ste Dakar Rally samen. De coureur van het ATS Rally-team kwam na een listige en zware etappe in Saoedi-Arabië toch nog verdienstelijk als twintigste over de finish en hielp en passant ook nog een motorrijder die zonder licht stond.    “Het was een zware bevalling”, bekende Thewessen laat op de avond in het bivak in Al Henakiyah. “Ik had gisteren al voorspeld dat het een heel zware etappe zou worden en dat was het ook echt. Toen wij binnen waren, zat de helft nog in het veld. We krijgen nog een kwartier tijd terug omdat we voor een motorrijder een helikopter hebben geregeld. Die had geen verlichting op de motor en wilde opgehaald worden.” Gisteren kregen Thewessen en zijn navigator Dmytro Tsyro nog vóór de start van de proloog te maken met een motor die te warm liep. Dat was zaterdagochtend dus nog een puntje van zorg. Zou de motor zich nu wel goed houden? En warempel, de temperatuur van de motor bleef goed tijdens de 541 kilometer lange etappe. Stenige stukken Wel kon Thewessen pas zo’n anderhalf uur later dan gepland van start. “Er was iemand vlak na de start aangereden. Zodoende moesten we allemaal later starten en waren we allemaal later in het bivak”, legde hij uit. Dat was niet zonder gevolgen gebleven. “We hebben een uurtje of drie in het donker gereden. Dat is niet fijn. En zeker niet op stenige stukken. De laatste drie jaar hebben we geen parcours gehad met zoveel stenen.” Content Desalniettemin was hij content met zijn optreden in de Saoedische woestijn. “We zijn toch met de twintigste tijd binnen. Daarmee zijn we tevreden. We hebben geen stukken, alles is nog heel. Morgen is een nieuwe dag. Dan hebben we een stukje duinen. Daar hebben we meer zin in. Het ligt ons meer.”  

De eerste etappe beloofde meteen een pittige te worden. Veel canyons met zacht zand (Fesh Fesh) en ook stukken met ontzettend veel stenen. Navigator Tjeerd van Ballegooy: “Het liep vandaag eigenlijk heel goed. We zijn wel iets later gestart doordat er iets gebeurd was op de proef, daarom zijn we een uur en een kwartier later vertrokken. Bij CP2 moesten we er uit omdat de proef was ingekort. Maar alles er tussen is prima gegaan. Er is een hele hoop gerammel geweest, maar nul lekke banden. Volgens mij zijn we vijftiende of zestiende.”   Door een flinke tijdstraf van het Firemen Dakar Team werd het uiteindelijk een prima 15e positie in het eerste dagklassement. Qua onderhoud was er niks bijzonders. “Alles zit onder het stof, gelukkig worden de filters met het normale onderhoud allemaal meegepikt.”   Als gevolg van de ingekorte proef werd het geen slopende dag. Van de geplande 414 kilometer proef, werden er 280 gereden. Zo konden de trucks in ieder geval voor het donker de proef verlaten. Na een lange verbinding was de duisternis wel ingevallen toen de mannen van Rainbow Truck Team in het bivak aankwamen.   Vandaag wachten de eerste duinen en het lijkt er op dat de zwaarte van deze Dakar rally in de eerste week ligt.

Een pittige eerste etappe in de 46ste Dakar Rally werd er één van overleven voor Roger Grouwels. De coureur van Team RaceArt/QFF kwam zaterdag als 31ste over de finish in de Challenger-klasse. Daarvoor had hij wel een verraderlijke zandheuvel en hachelijke momenten in het pikkedonker moeten overleven.   “Het was een bijzonder zware dag, een extreem zware proef. Ik denk dat deze misschien wel de zwaarste was van alle Dakar-etappes die ik tot dusver heb gereden. Maar gelukkig hadden we niet veel problemen”, blikte Grouwels terug. Touw Dat laatste was met het oog op technisch malheur dan toch. Want het feit dat zijn Can-Am Maverick X3 drie kwartier had vastgestaan op een zandheuvel kon allicht aangeduid worden als een probleem. Grouwels: “Na zo’n veertig minuten stopte een Toyota Hilux en die heeft ons eruit getrokken. We hadden voor dit soort dingen een touw aan de neus vastgemaakt. Toen we vaststonden, hebben we iedereen die langskwam proberen aan te houden om ons eruit te trekken. Dat is ons na veertig minuten dus gelukt.” En dan was er nog de vertraging door een ongeluk op de proef eerder op de dag. Het gevolg was dat Grouwels en zijn navigator Ronald van Nederpelt de laatste 150 kilometer in het donker moesten afleggen. “Met een beetje geluk hebben we een steen en een boom kunnen ontwijken. We zagen niks voor ogen, alsof ik door een mistbank aan het rijden was. Dat kwam doordat het stof van voorgangers dat in de lucht bleef hangen. We hebben de proef met 40, 45 kilometer per uur moeten afmaken. Het was extreem heftig.” Slachtpartij De ervaring van zijn eerste Dakar (2023) leerde hem dat hij ‘zeker niet moet denken dat dit de zwaarste dag was’. “Ik denk dat er nog vier of vijf van dit soort dagen komen. Het wordt nog een slachtpartij”, voorspelde Grouwels. Over ervaring gesproken: “Met minder ervaring zou ik vandaag meer gepusht hebben, dan zou het gegarandeerd fout zijn gegaan. Iedere dag leren we bij. En als ik val probeer ik niet te hard te vallen.” De tweede etappe van zondag is met 655 kilometer lang (463 kilometer special) nog langer dan die van zaterdag. En dan staan ook de eerste duinen op het programma. Grouwels: “Duinen liggen me wel. Ik hoop dat we morgen qua tijdstip een mooie startpositie hebben. Anders moeten we weer in het donker rijden. We moeten ons er maar doorheen slaan. In ieder geval is de energie er om morgen gewoon weer te starten!”

In een ‘etappe met twee gezichten’ slaagde Maik Willems er zaterdag in beste Nederlander te worden in het auto-klassement van de Dakar Rally. De coureur van het Bastion Hotels Dakar Team kwam in Saoedi-Arabië in de eerste etappe als 65ste over de finish, op 1.19.11 van etappewinnaar Guillaume de Mevius. “Het was een bijzondere dag. Een dag met twee gezichten”, blikte Willems terug op de 541 kilometer lange etappe die het peloton voerde van Alula naar Al Henkiyah. “Het begin was goed te doen, prima. Maar na de korte neutralisatie van drie minuten hadden we veel stenen. In alle soorten en maten. Het was een mooi vulkanisch gebied. We reden continu tussen lavastenen en die zijn heel scherp. Je moest dus heel erg oppassen dat je ze niet raakte.” Omdat een ongeluk op de piste voor wat vertraging zorgde, moesten Willems en zijn navigator Robert van Pelt het laatste halfuur in het donker rijden. En dat was behoorlijk tricky, bekende de hotelondernemer uit Schimmert. Geen paden, geen sporen “We zagen geen paden, en op stenen zijn er geen sporen. Dan moet je echt kijken waar er iets platgereden is. Je moest je dus hartstikke goed concentreren en je moet heel erg uitijken. Al met al was het een leuk, pittig tweede stuk. We hebben goed gereden denk ik. We waren weer de eerste Nederlander.” Voor Willems was de eerste etappe van de 46ste Dakar Rally de eerste echte proef voor zijn Toyota Hilux, een T1+ auto. Hij heeft het voertuig pas een paar maanden, en dus viel er onderweg nog veel te ontdekken en te leren. “We leren elke dag bij over de auto. Hij remt op stenen heel anders dan op zand bijvoorbeeld.” Details Hij vervolgde: “Je gaat nu meer op de details letten. Zo merk je bij het aanremmen: hé dat doet-ie anders. Je gaat letten op hoe dat gaat en daar leer je weer van. Je moet het gewoon voelen en uitproberen. Op dit moment is de auto vooral mij aan het uitdagen.” Wat dat betreft kan Willems zondag zijn hart ophalen. De tweede etappe is maar liefst 655 kilometer lang met een special van 463 kilometer. “We krijgen morgen de eerste duinen in deze Dakar”, blikte hij vooruit. “Al zijn het niet heel moeilijke, level 1 en level 2.” Hij waakte er evenwel voor niet overmoedig te worden. “Je weet het nooit. Morgen wordt het weer een lange dag. En het wordt vast ook weer een mooie dag!”