MDC 2019

Met een 11e plaats algemeen voor Ronald Schoolderman/Marcel Blankestijn en een 15e plaats voor Lieven de Brabant /Donald de Smet scoorde het team van 4×4 Centrum Ermelo twee mooie uitslagen. Daarnaast finishte Martijn van den Broek knap als 12e algemeen en Teun Stam als 14e, beiden met een door 4×4 Centrum Ermelo gebouwde ‘Rallycruiser’. Behalve een 11e plaats algemeen won het duo Schoolderman/Blankestijn ook nog het T1 klassement bij de diesels. Ronald Schoolderman: ,,Het was een zeer geslaagde rally. Mijn doel was vooral om ervaring op te doen in de duinen en te leren. Maar door weinig fouten te maken en iedere dag mooi op tijd binnen te komen, klommen we vanzelf naar voren in het klassement. Hoewel we niet met onze eigen auto reden (de ORD150), en over veel minder vermogen beschikten, bleek maar weer dat pure snelheid niet altijd het belangrijkste is. En waar ik zeker ook trots op ben: behalve de twee auto’s van ons eigen team, zijn ook de twee door ons gebouwde rallycruisers van Martijn van den Broek en Teun Stam knap in de top vrijftien gefinisht.” Nu de Morocco Desert Challenge erop zit, kijkt Schoolderman alweer vooruit naar de volgende evenementen. ”Eind juni gaan we naar de Breslau Rally waar we de service verzorgen voor Brinky Rallysport, en half september staat de Balkan Offroad op de kalender, waar we zelf ook weer voor de overwinning willen strijden. In de werkplaats gaan we nu hard aan de slag met de bouw van 2 nieuwe ORD 150’s, en een nieuwe Rallycruiser die in de verkoop komt. En natuurlijk willen we in april 2020 er weer graag bij zijn als de Morocco Desert Challenge weer van start gaat!

Afgelopen week is de jaarlijkse Morocco Desert Challenge (MDC) weer verreden. Deze offroad woestijn rally is de op één na grootste ter wereld en brengt de deelnemers in 2800 kilometer verdeeld over 8 etappes dwars door het afwisselende terrein van Marokko. Wendy Broomans (31) en haar vader Ronald Broomans (62) deden dit jaar voor de derde keer mee aan deze zware rally en niet zonder succes: Wendy is de beste vrouw geworden in de auto categorie. Het uitrijden van een rally als deze is al een hele prestatie, maar om dan ook nog eens de beste vrouw te zijn is iets waar ik heel trots op ben” vertelt de Alkmaarse. Wendy neemt inde auto de taak van navigator op zich en Ronald zit achter het stuur. “Het is geweldig om zo’n avontuur met je vader te kunnen beleven en ik denk ook dat daar onze kracht ligt: we hebben aan een half woord genoeg en zelfs na urenlang zwoegen in de auto blijven we aardig en respectvol naar elkaar. Dat is bij andere teams weleens anders, maar door onze familie band begrijpen we elkaars beslissingen en bedoeling waardoor er van irritaties geen sprake is.” Mannenwereld In de MDC stonden dit jaar 80 auto’s aan de start en onder de 160 inzittenden waren 11 vrouwen. Wendy lacht en zegt: “dat lijkt misschien weinig, maar in een offroad rally is dit best veel. In de acht rally’s die we tot nu toe gedaan hebben was ik vaak de enige vrouw. Dus om nu tegen elf vrouwen van vijf verschillende nationaliteiten te strijden was een mooie uitdaging!” Al deze vrouwen fungeerden als navigator en dat vindt Wendy niet gek: “navigeren kan een tricky puzzeltje zijn. Iedereen krijgt hetzelfde roadbook en hierin staat informatie over gevaarlijke situaties op de route, bijvoorbeeld diepe gaten of afgronden en dat is een kwestie van het op tijd aangeven aan de bestuurder. Maar er zitten ook lastige afslagen in waar je echt goed moet kijken om de informatie in je roadbook correct te vertalen naar het offroad terrein. Dan staat er in je roadbook bijvoorbeeld een plaatje met een Y-splitsing met een pad links en rechts, maar in de werkelijkheid lopen er dan soms wel vijf andere paden en als je dan de verkeerde kiest kan je zo tientallen kilometers verkeerd rijden. Dit vergt dus precisie, je verplaatsen in de roadbook maker en helder kunnen nadenken onder tijdsstress en ik denk dat vrouwen hier zeker geschikt voor zijn.” Dakar vs Morocco Desert Challenge “We zijn 5 jaar geleden begonnen met een kleine amateur rally. Mijn vader had een paar woestijn vakanties in Tunesië gedaan met zijn inmiddels bijna 20 jaar oude Toyota Landcruiser en we waren beide fan van de Dakar Rally, dus toen hebben we onsingeschreven voor een ‘instap’ rally. Deze hebben we een aantal keer gereden en veel ervaring opgedaan, dus het was tijd voor een stap verder. De Dakar is officieel nog de grootste rally, maar de Morocco Desert Challenge was dit jaar bijna even groot quadeelnemersveld. Ondanks de bekendheid van de Dakar, was de keuze om naar de MDC tegaan snel gemaakt. “In de MDC rij je van bivak naar bivak enkel wedstrijdkilometers. In de Dakar moet je voor de start en na de finish nog honderden kilometers over de weg rijden  naar het bivak en dat is natuurlijk niet waar je voor komt. Daarbij is de MDC georganiseerd door Gert Duson, een bourgondische Vlaming, dus goed eten en gezelligheid tijdens de rally staat daar heel hoog in het vaandel. Daar is bij de Dakar geen aandacht en, door de velekilometers over de weg, ook geen tijd voor.” Teamwork Waar het Broomans Rally Team in de twee voorgaande edities van de MDC nog uitviel vanwege mechanische pech, klopte bij deze rally alles. “We hebben alle ondervindingen van de vorige edities meegenomen en de zwakke punten verbeterd. We rijden nog steeds met dezelfde Landcruiser en deze passen we na elke rally weer een beetje meer aan. Het is nog steeds een van de zwaarste en meest standaard auto’s die tussen alle zwaar professioneel geprepareerde en puur voor rally ontworpen auto’s staat, maar de kosten van die auto’s liggen zo tussen de vier en zeven ton. Dat is voor een team als ons niet weggelegd, maar gelukkig zijn er bij een offroad rally ook heel veel andere factoren van belang, zoals de auto heel houden, goed navigeren en de auto in het bivak goed onderhouden. Onze auto is perfect verzorgd door onze monteurs André en Kees, zij konden tijdens de service in het bivak meerdere mechanische zwaktes repareren waardoor deze ons tijdens de race niet nekte. Daarbij zijn mijn vader en ik als sinds de zomer aan het sporten om een goede conditie te hebben. We rijden zo’n 400 kilometer per dag en alles is offroad, dus daar doen we tussen de zes en negen uur over, met alleen op het midden van de etappe een pauze van 30 minuten. Dan moet je dus fysiek goed voorbereid zijn om al die uren scherp te blijven, anders kan het heel snel heel gevaarlijk worden.” Broomans Rally Team sloot de MDC 2019 af met een mooie 12e plek overall bij de 4×4 auto’s en 18e overall bij de 4×4/buggy categorie. Voor meer informatie, foto’s en video’s van Broomans Rally Team kijk op www.facebook.com/broomansrallyteam.

De laatste etappe is altijd een speciaal moment en rijk aan emoties, zowel voor de deelnemers als voor de hele organisatie. De laatste 185 kilometers zouden in elke categorie een winnaar aanduiden, voor het hele circus terugging naar kuststad Saïdia voor een laatste gala-avond met prijsuitreiking. De laatste etappe van de Morocco Desert Challenge is traditioneel korter, maar dat betekent nog niet dat ze te onderschatten is, of dat de leiders in de tussenstand te snel victorie moeten kraaien. Alles kan gebeuren op een snel, golvend parcours. Een moment van onoplettendheid en de rally kan over zijn. Voor deze special trokken de deelnemers naar het Noorden langs een spoor dat ze al meerdere keren hebben gevolgd. Zoals elk jaar is het een pure WRC-route, wat de piloten bijzonder bevalt. Howes tot de finish, de Optimussen bevestigen De dagelijkse opvoering tussen Pedrero en Howes heeft dan toch een eindscène gekregen. De snelste motorrijders van het hele veld glimlachten terwijl ze de finishlijn kruisten, trots op zichzelf en het spektakel dat ze dagelijks gebracht hebben. De dagoverwinning ging wel naar de Spanjaard, maar de grootste ruiker bloemen gaat toch naar de Amerikaan. Skyler Howes (# 106 – Husqvarna) was de hele week onder de indruk van de snelheid van de Spanjaard. Uiteindelijk kwam die slechts 4 seconden te kort! En zo wint de jonge Amerikaan – wat een talent! – bij zijn eerste wedstrijd op Afrikaans grondgebied meteen de Morocco Desert Challenge. Paul SPIERINGS (# 105 – Husqvarna) voltooit het podium. Frankrijk boven bij de SSV’s… Geen verrassingen bij de SSV’s in het definitieve algemene klassement, zelfs als Kees BOX en Hein VERSCHUUREN (# 225 – Can-am) zichzelf verrasten met de laatste etappeoverwinning. Philippe PINCHEDEZ en Jean BRUCY (# 203 – Can- am) mogen zich dit jaar de grote kampioenen van de Side-by-Side Vehicles noemen. Ze slaagden erin hun voorsprong tijdens de rally te behouden voor hun collega’s van Team Pinchedez, Stéphane CHAMBON en Antoine PAQUE (# 237 – Can-am). De 3e plaats gaat naar de Belg Marc LAUWERS (# 201 – Can-am) die een ontzettend knappe prestatie levert, wetende dat hij helemaal alleen in zijn SSV zit! … maar ook bij de auto’s Jean-Pascal BESSON en Sébastien DELAUNAY (# 307 – Peugeot DKR 3008) sloegen na een pechetappe gisteren opnieuw toe. Het was hun 3e overwinning van de rally. Zoals verwacht zijn Rémy VAUTHIER en Jean-Michel POLATO (# 308 – Optimus) de grote winnaars in hun 1ste deelname, voor hun landgenoten Jérome PELICHET en Pascal LARROQUE (# 316 – Optimus). De twee buggy’s arriveerden broederlijk naast elkaar aan de aankomstboog. Heel symbolisch voor de teamspirit werden ze aan de finish opgewacht door het voltallige personeel. Fernando ALVAREZ en Sergio LAFUENTE (# 315 – Volkswagen) behouden hun 3e plaats meer dan 3 uur achterstand op de leider. MAZ wint, Van den Brink zakt er nog door De trucks hadden het leuk in deze laatste snelle special. Gert HUZINK (# 514 – Renault Trucks) maakte van de gelegenheid gebruik om een etappe te winnen, net voor Roeland VOERMAN (# 511 – Man). De uiteindelijke overwinning gaat naar Siarhei VIAZOVICH (# 503 – Maz) die erin slaagde om zijn leidersplaats te behouden, voor Peter VERSLUIS (# 516 – Man) die een plaats wint. Het podium wordt vervolledigd door Aliaksei VISHNEUSKI (# 510 – Maz) die ex-MDC-winnaar Martin VD BRINK (# 501 – Renault Trucks) alsnog naar de 4e plaats duwt.

Ton van Genugten heeft vrijdag de zevende en voorlaatste etappe in de Morocco Desert Challenge op zijn naam geschreven. Na een teleurstellend eind van de zesde etappe haalde de coureur van Petronas Iveco Team de Rooy zijn gram in een listige proef van Merzouga naar Bouarfa. “We moeten in de duinen beginnen en we kwamen goed in de startblokken”, zei Van Genugten. Donderdag ging het in de zesde etappe juist mis in de duinen en werd er nog een half uur verspeeld. “We hebben het er gisteravond nog even over gehad nadat het gisteren helemaal niet liep op een paar kilometer voor de finish, maar vanochtend stonden we weer helder en fris aan de start. Dat ging meteen heel erg goed, zoals het eigenlijk de hele rally wel ging. Het had van mij nog wel wat langer mogen duren.” Zodoende had Van Genugten bij ‘het broodje’ halverwege al een marge van ruim twee minuten op MAZ-rijder Aliaksei Vishneuski. “In de tweede proef hadden we nog een losse luchtslang en die hebben we nog even vast moeten zetten. Daardoor werd de marge wat kleiner, maar uiteindelijk hadden we aan de finish nog 34 seconden over.” Een tweede dagzege staat mooi op het palmares, maar in het klassement schoot Van Genugten weinig op. “We hebben niet genoeg tijd gewonnen om nog op te schuiven in het klassement, dat is jammer maar daar moet ik me bij neer leggen.” Ondanks dat staat er nog een relatief korte, maar lastige laatste proef op het programma zaterdag. “Ik gun het niemand, maar ik kan alleen maar hopen dat iemand nog een foutje maakt zodat ik nog wat op kan schuiven”, vervolgde Van Genugten, die direct de positieve punten van de Morocco Desert Challenge aanwees. “We hebben over de auto in ieder geval heel veel geleerd, we zijn een hele ervaring rijker. In het begin was het niet mijn maat, maar langzamerhand begin ik er toch aan te wennen. Het was een geweldige rally, maar we willen ‘m morgen toch nog goed afmaken.” Zaterdag begint Van Genugten vooraan in het startveld aan de laatste WRC-achtige proef van de 2019-editie van de Morocco Desert Challenge. In het klassement staat de Iveco-rijder op de zesde plaats, vijftig minuten achter MAZ-kopman Siarhei Viazovich.

Fireant Rally Team is in de vijfde etappe van de Morocco Desert Challenge (MDC) zwaar gecrasht. Rijder Jaap Betsema en navigator Terry L. Madden bleven ongedeerd, maar de Bowler Nemesis raakte dusdanig beschadigd dat het team definitief niet meer verder kon. Daarmee komt na vijf intense racedagen een einde aan hun rallyavontuur in Marokko. Betsema kijkt tevreden terug op de MDC: “Morocco Desert Challenge is een fantastisch georganiseerde wedstrijd, we hebben nooit eerder iets als dit ervaren.” Op weg van Foum Zguid naar Zagora sloegen Betsema en Madden met hun Bowler Nemesis over de kop. Nog voordat zij de helft van het ruim 300 kilometer lange parcours hadden afgelegd, ging het mis aan de top van een van de vele zandduinen. De wagen van Fireant Rally Team kwam bij het overgaan van een duin met de neus in het zand terecht en begon te rollen. Met name het plaatwerk en de linker ophanging moesten het ontzien. De schade aan de auto was zo groot dat het team uit de race moest stappen. Betsema en Madden hielden aan de crash geen ernstige verwondingen over. Genoten van MDC “Het was een ontzettend zware race”, blikt Jaap Betsema terug op zijn eerste MDC. “De Morocco Desert Challenge is een fantastisch georganiseerde wedstrijd, van het smakelijke eten in de bivak tot het snelle optreden van de organisatie bij ongelukken”, aldus de De Fries, in het dagelijks leven hoofd van bouwonderneming Betsema Groep. Fireant Rally Team heeft dan ook genoten van het MDC-voortraject, de etappes en alles om de races heen. “De sfeer onder de deelnemers is uitstekend”, aldus Betsema. “Racedagen zijn echter ontzettend druk, daarom lukt het niet altijd om te socializen.” Nu de actieve deelname van Fireant Rally Team ten einde is, hebben de leden daar meer tijd voor. Zodra zij thuiskomen, moeten de teamleden echter flink aan de slag. Fireant Rally Team gaat zijn Bowler Nemesis 4×4 Dakaruitvoering compleet uit elkaar halen, controleren en opnieuw opbouwen. Een project dat meerdere maanden in beslag gaat nemen, verwacht Betsema. Hoewel het chassis onbeschadigd is en het merendeel van de mankementen eenvoudig is te repareren, kost dit wel veel tijd. “Wij komen zeker terug naar Marokko”, voorspelt Betsema daarentegen. “We hebben gewoon ongelofelijk veel pech gehad deze keer.” Pech Het vroegtijdige einde aan de MDC volgde op enkele tegenslagen in de eerste helft van de rally-raid. In de eerste twee etappes liep de Bowler Nemesis schade op aan onder meer de uitgangsas en de rechter voorwielophanging. De meegereisde monteurs, Tom Robbrechts, Jan Zandee en Klaas Oenema, werkten de hele nacht door en maakten de rallywagen weer startklaar voor de resterende races. In de derde etappe wisten Betsema en Madden veel verloren tijd in te halen en schoven zij tientallen plekken op in het klassement. Door de hoge snelheden op hard en ruig terrein scheurde in de vierde etappe echter de radiateur, waardoor de uitstekende prestatie van een dag eerder teniet werd gedaan. Op de vijfde racedag was het uiteindelijk dan toch definitief einde race voor Fireant Rally Team.

Welkom in het liveblog van de zevende etappe van de Morocco Desert Challenge 2019. Een dag met veel meer variatie zul je niet gauw tegenkomen in een dergelijke rally. Na een opening in de duinen trekken de deelnemers noordwaarts en wordt het kamp opgeslagen nabij Bouarfa. Met 472 kilometer is het de langste etappe van deze MDC.

Zo maak je vier dagen niets mee en dan weet de pechduivel je toch weer te vinden. Het was het verhaal van Gerrit Zuurmond, Klaas Kwakkel en Jasper Riezebos in de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge. Met maar liefst drie lekke banden was het donderdag improviseren voor de crew van het Rainbow Truck Team. “We moesten al helemaal achter in het veld beginnen vanwege de kapotte dieselleiding van gisteren”, begon navigator Riezebos het verhaal over de zesde etappe die de deelnemers naar Merzouga bracht. “We reden op een gegeven moment best langzaam, als je achteraan moet starten zit je alleen maar op die sentinel te duwen.” Met name de SSV’s moesten het ontgelden bij Riezebos: “Die opgevoerde golfkarren gaan maar slecht aan de kant, je bent zo weer tien kilometer verder.” Ondanks het oponthoud achter de SSV-wagens ging het tot dan toe allemaal crescendo met de Rainbow-MAN. “Na honderd kilometer hadden we Gerrit van Werven te pakken en ja hoor, nog geen twee kilometer later hoorden we ‘flop flop flop’ ergens onder de auto. Een lekke band. Toen was er ook nog een schokdemper kapot, die hebben we nog gewisseld en toen konden we weer door. Zestig kilometer later hadden we iedereen weer ingehaald en ging de volgende band kapot. Toen besloten we al iets rustiger aan te doen, maar tachtig kilometer later was het weer raak.” Met die derde lekke band ontstond er toch een probleem aangezien het team slechts twee verse banden bij had. “Heel toevallig zat Adwin Hoondert in de buurt, die was de weg kwijt en kwam naar ons toe”, vervolgde Riezebos. “Hij vroeg waar hij heen moest, maar wij wisten dat hij banden bij zich had.” En dus werd er een ruildeal gesloten. Technisch had het nog wel wat voeten in de aarde, Hoondert reed met een ander aflaatsysteem dan die op de moderne MAN. “Klaas was aan het nadenken en kwam al snel met een oplossing. Aflaten en oppompen moest met de hand, maar wij konden wel weer rijden. We spraken af dat we achter Adwin zouden blijven zodat ze hun band terug konden krijgen als dat nodig was. Het was nu eenmaal zijn band. Zo zijn we toch op een redelijk snelle manier, binnen een half uur reden we weer, toch de proef uitgereden. We vreesden een lange nacht, we stonden echt in een uithoek.” Na vier probleemloze dagen lag Rainbow op koers voor een top-tien, maar die is langzaam maar zeker uit het zicht verdwenen. Toch maakt Riezebos zich geen enkele zorgen. “We hebben de eerste vier dagen niets meegemaakt, nog geen lekke band, maar nu hebben we toch onze portie pech toch wel weer gehad. Het hoort een beetje bij dit spelletje”, relativeerde Riezebos. “Dat maakt het ook leuk. Morgen gaan we nog een stukje duinen doen met een totale proef van 400 kilometer. Daar zal ook nog wel wat snels tussen zitten want anders zijn we nooit op tijd weer thuis, maar als ze het zo afwisselen is het echt leuk.”

Martin van den Brink heeft uitstekende zaken gedaan in de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge. Via een vijfde plaats klom de equipe van Mammoet Rallysport naar de derde plaats in het algemeen klassement. Met nog twee etappes te gaan hebben Martin van den Brink, navigator Wouter de Graaff en monteur Daniel Kozlovksy het podium in het vizier. De teameigenaar uit Harskamp keek met gemengde gevoelens terug op de etappe van donderdag. ,,We zijn zeker tevreden met de plaats in het klassement. We hebben vandaag echter opnieuw een storing gehad in de computer van de automatische versnellingsbak. We hadden gehoopt iets meer tijd goed te maken, maar we moeten tevreden zijn. De concurrentie heeft ook tijd verspeeld en zo schuiven we toch op in het klassement.’’ De monteurs van Mammoet Rallysport kunnen vanavond nog even aan de bak. Martin van den Brink neemt namelijk geen halve maatregelen. ,,Een storing in de versnellingsbak is heel vervelend. De bak springt dan in de neutrale stand. Je moet stoppen, de computer resetten en weer verder. Het breekt het ritme en kost ook tijd. We gaan daarom de versnellingsbak vervangen en hopen dat daarmee de storing verdwijnt.’’ De zesde etappe eindigde in een één-tweetje voor het MAZ-team. Aliaksei Vishneuski bleef zijn teamgenoot Siarhei Viazovich 2 minuten en 20 seconden voor. Peter Versluis (derde op 15.14) en de verrassende Scania-rijder Karoly Fazekas (vierde op 15.27) bleven de mannen van Mammoet net voor. Martin stuurde de Renault op 16.07 van de winnaar het bivak in Merzouga binnen. Omdat de de naaste concurrenten in het klassement meer tijd verloren klom de Harskamper naar een derde plaats. Het podium lonkt. De achterstand van Van den Brink op de nummer twee, Roeland Voerman, is bovendien gering. Minder dan twee minuten bedraagt de achterstand van de formatie van Mammoet Rallysport op de MAN-brigade van Voerman. ‘Het was een prachtige etappe’ In de 324 kilometer van Zagora naar Merzouga heeft Martin, op de computerstoring na, geen technische problemen ondervonden. ,,Het was een prachtige etappe. De auto doet het verder uitstekend. Het was een mooie proef met veel duinen en zandpaden. We hebben een groot deel van de proef in de ‘clinch’ gelegen met Ton van Genugten. Dan haalde hij ons weer in en daarna passeerden wij hem weer. Dat ging door totdat hij vast bleef staan op een duin.’’ In de zevende etappe staan er nog behoorlijke duinenpartijen op het programma. ,,Het is tot nu toe een boeiende rally. De proeven zijn zwaar en uitdagend, de concurrentie is hevig. Er wordt stevig doorgereden in de top van het klassement. Ik vind het een Dakar-waardig evenement. Het is fijn om ons hier te meten met de sterke concurrenten. Morgen gaan we weer vol op jacht naar een hoge klassering. We zien dan vanzelf waar we uiteindelijk staan. Ik ben gezien ons uitgangspunt absoluut tevreden met de huidige klassering en vooral de manier van rijden.’’ De zevende etappe gaat vrijdag over 427 kilometer van Merzouga naar Bouarfa. Hoewel Viazovich in een riante zetel lijkt te zitten (30.35 voorsprong op nummer twee) is de Morocco Desert Challenge nog allerminst beslist. ,,In een rally kan er ieder moment iets gebeuren,’’ weet ook Martin van den Brink. Het is op dit moment dus allerminst gedaan met de koopman in Marokko.

Het ging Ton van Genugten donderdag in de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge nagenoeg allemaal voor de wind. Tot er op een paar kilometer voor de finish nog een paar duintjes opdoemden die lastiger waren dan gedacht. Het zorgde ervoor dat Van Genugten wederom flink wat tijd verloor ten opzichte van de concurrentie. In het eerste deel van de 324 kilometer lange etappe vloog Van Genugten figuurlijk over de piste. Aangekomen bij het traditionele lunchstop halverwege de proef lag de Petronas Iveco De Rooy-crew nog maar 2.30 minuten achter klassementsleider Viazovich. “En dus wilde ik er na het broodje nog even goed voor gaan zitten”, vertelde Van Genugten. “Het was een mooie mix van stenen met zand en drie keer een duinenpartij, qua snelheid een mooie mix van ondergronden en we gingen super door de duinen.” Toch liep het enkele kilometer voor het eind van de proef spaak. “Er was een lullig duintje op drie of vier kilometer voor de finish en ik weet niet wat er gebeurde”, zei een gissende Van Genugten, die niet ver daarvoor de gecrashte provinciegenoot Erik van Loon nog had zien staan. “We zagen Erik dertig kilometer voor de finish staan en zijn nog even gestopt. Er ging van alles door m’n hoofd en ineens bleven we staan. De rijplaten eronder en we waren zo weer weg. We zaten goed en wel in de auto en bij het tweede duintje ging het weer mis. Daar heb ik eigenlijk alles weggegeven.” En dus was al het stampwerk in de ochtenduren andermaal voor niets geweest. “We hebben wel weer een half uur verloren. We hadden het sleeptouw klaarliggen en gelukkig heeft Peter Versluis me eruit getrokken. Dat duurde nog geen minuut. Het is gewoon heel jammer nadat we er een volle dag voor geknokt hebben. Het waren weer mooie duinen en een mooie piste.” Hoewel niets onmogelijk is, lijkt het podium stilaan toch uit beeld te verdwijnen voor Van Genugten. “Ik ben fysiek nog even aan het stuivertje wisselen geweest met Martin van den Brink, daar heb ik wel van genoten”, vervolgde Van Genugten. “Hoewel we hier eigenlijk komen om te testen, kijk je toch een beetje naar het podium.” In de twee afsluitende dagen kan er nog van alles gebeuren, maar voorlopig staat Van Genugten op de zesde stek in het klassement. De achterstand op klassementsleider is iets meer dan een uur. “Morgen hebben we nog een flink stuk in de duinen”, besloot Van Genugten met een glimlach. “Dan kunnen we nog eens oefenen.”

Met nog een kleine dertig kilometer te gaan in de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge, crashen Erik van Loon en Wouter Rosegaar in de Toyota Hilux. In een wirwar van allerlei tracks en jumpjes komt de auto los op hoge snelheid en landt deze op het rechtervoorwiel. Van Loon en Rosegaar bouwden virtueel hun leiding in het klassement uit, maar helaas is de rally voorbij. Van Loon baalt enorm: “We gingen goed en waren twee minuten sneller dan de rest. Maar we worden verrast door een situatie die niet in het roadbook staat. Dan is het terrein in Marokko onvergefelijk en crash je hard. Dit was een harde klapper, maar gelukkig hebben wij verder niets.” De auto heeft zoveel schade dat het niet meer mogelijk is om nog te starten. “We zullen nog goed kijken naar de auto, maar op het eerste oog lijkt het dat repareren hier onmogelijk is. Er is een wiel afgebroken en het lijkt dat het chassis niet meer helemaal recht is. Zo jammer, ik hoopte zo op die winst in deze rally.”

Welkom in het liveblog van de zesde etappe van de Morocco Desert Challenge 2019. Deze brengt de deelnemers in een etappe over 324 kilometer van Zagora naar Merzouga. Een klassieke proef, maar zeker niet eenvoudig.

De vijfde etappe van de Morocco Desert Challenge leek de uitgelezen mogelijkheid om verschillen te maken. Maar in plaats van groter werden de verschillen vooral kleiner in de 318 kilometer van Foum Zguid naar Zagora. Etappeoverwinningen waren er voor Joan Pedrero (motoren), Rémy Vauthier (auto’s) en Gert Huzink (trucks). De leiding in de klassementen bleef in dezelfde handen. Motoren   Opnieuw bleven Joan Pedrero en Skyler Howes lang bij elkaar in de buurt. De twee koplopers zijn aan elkaar gewaagd en vormen samen een klasse apart. Het onderlinge verschil in het klassement bedraagt slechts twee minuten. Nummer 3, Paul Spierings, staat er bijna drie uur achter. In de vijfde etappe kon Pedrero zijn marge maar een klein beetje uitbouwen. “Het was een heel moeilijke etappe”, vond de Spanjaard. “De navigatie was echt ingewikkeld en ik heb hier en daar wel fouten gemaakt. De duinen waren geen enkel probleem, die waren gewoon leuk, maar het laatste deel was gevaarlijk, met grote stenen. Daar moest je heel voorzichtig rijden.” Toch kon Pedrero juist daar aanvallen en wegrijden bij Howes. De Amerikaan kon in het eerste deel, voor de ravitaillering, wegrijden in het deel daarna tuimelde hij twee keer van een duin. “Een rare crash. Het deed geen pijn en er is niks kapot, maar het kostte wel tijd. En het stelde hem (Pedrero) in de gelegenheid om weer aan kop te komen. Op de stenen en in de speedzones kon hij wegrijden. Hij rijdt zo perfect tegen de limiet aan in de speedzones: echt een gave.” De twee kwamen met een minuut onderling verschil over de streep, Pedrero als eerste. Paul Spierings gaf 22 minuten toe op de etappewinnaar en klassementsleider. “Maar ik heb wel een geweldige dag gehad”, vertelde hij. “Geweldige paden en gelukkig niet zoveel stenen, behalve dan in de laatste 30 kilometer. Ik heb niet zoveel ervaring met duinen en de duinen van Abu Dhabi en in Peru zijn heel anders dan de duinen hier. We reden bovendien met de wind mee, dus het was soms ineens heel zacht. Voor je er erg in hebt, zak je ineens weg en sta je stil.” Auto’s   In de vierde etappe bouwde Erik van Loon zijn voorsprong in het klassement uit naar bijna drie kwartier, maar na de vijfde etappe is zijn marge nog geen twee minuten. “De spanning in het klassement is in elk geval weer terug”, constateerde de Nederlander nuchter. “Als je vooraan rijdt, is de kans op fouten veel groter dan wanneer je iets verder naar achter zit en de sporen kunt volgen. Vooraan rijden is eerder een nadeel dan een voordeel.” Er ging bij Van Loon van alles mis. “Al na 2 kilometer hadden we een lekke band”, vertelde hij. “We hadden erop gerekend dat we overwegend zand zouden krijgen vandaag, dus hadden we de banden op lage spanning gezet, maar de etappe begon met stenen, waar we dus meteen op lek reden.” In de eerste duinensectie vloog Van Loon met de Toyota Hilux de MD Optimus van Rémy Vauthier, die hem ondertussen was gepasseerd, weer voorbij om met voorsprong bij de ravitaillering te arriveren. “Toen reden we dus weer vooraan. Het was lastig de sporen van de motorrijders te volgen, dus we zijn op kompaskoers zo rechttoe rechtaan mogelijk door de volgende duintjes gereden. Daarbij kwamen we vast te zitten op een duin. We hebben nog zo opgelet bij het uitduwen van de jack, want dat ging in de Dakar Rally een paar keer mis, maar ondanks die voorzichtigheid vouwde die toch dubbel. Met een geleende slijptol hebben we de jack er onder uit gezaagd.” Het akkefietje kostte Van Loon bijna een uur en met de wetenschap dat hij drie kwartier marge had in het klassement trapte Van Loon het gaspedaal diep in. “We hebben het tweede deel maximaal hard gereden om de schade te beperken, maar in twaalf jaar rally’s rijden heb ik nooit zo’n slecht stenenpad meegemaakt als de strook aan het eind van de etappe. Het is een wonder dat we nog steeds eerste staan.” Rémy Vauthier won de etappe en kroop in het klassement tot op 2 minuten naar Van Loon toe. “De Optimus is een fantastische en veelzijdige wagen die in dit terrein perfect tot zijn recht komt. Robuust en toch snel in de reactie met sturen”, prees hij zijn buggy. “Het leukste van vandaag waren alle stukken zonder stenen. Die ben ik nu wel beu. We hebben geen fouten gemaakt vandaag: met sturen niet en met navigeren niet. Ik ben heel tevreden.” Trucks   De etappeoverwinning kwam deze keer op naam van Gert Huzink. In de eerste etappe was hij er al dichtbij, maar de daaropvolgende dagen ging er veel mis bij de Riwald-equipe. “Dit was de eerste dag dat we geen kapotte banden hadden”, zei Huzink. “Hiervoor hebben er al een stuk of twintig opgestookt. We hebben nu met een ander type gereden en dat ging lekker. Het scheelt ook dat er nu veel meer zand in de route zat dan de vorige dagen, met al die stenen.” Huzink kon de hele dag het tempo hoog houden. “Bij de broodjes zaten we nog 7 minuten achter de MAZ (Viazovich), dus in het tweede deel ben ik er eens goed voor gaan zitten. We hadden al snel de twee MAN’s (Voerman en Versluis) in het vizier dus daar kon ik mooi naartoe rijden.” In het klassement staat Huzink achtste, op ruim een uur achterstand. “Maar ik heb vandaag een half uur er van af gereden en er komen nog een paar etappes. Eigenlijk is er vooraan nog niet echt veel gebeurd: iedereen rijdt nog. Er gaat heus nog wel iets gebeuren.” Siarhei Viazovich voert het klassement aan, maar de (onderlinge) verschillen zijn niet groot: Roeland Voerman staat tweede op 3 minuten van de Witrus, Martin van den Brink (Mammoet Rallysport) derde op 18 minuten, Peter Versluis vierde op 26 minuten, Ton van Genugten (De Rooy Iveco) vijfde op 27 minuten.

In de 318 kilometer tellende proef van Foum Zguid naar Zagora heeft Martin van den Brink aan de deur geklopt bij de snelste rijders in de Morocco Desert Challenge. Achter etappewinnaar Gert Huzink eindigde de equipe van Mammoet Rallysport vandaag als vijfde. De deelnemers kregen in de vijfde etappe het nodige zand voor de wielen. ,,We hebben heerlijk gereden vandaag. De snelheid was goed. We hadden in het eerste deel van de etappe alleen een probleem met de computer van de automatische versnellingsbak. Tijdens de pitstop hebben we die vervangen en daarna ging het weer uitstekend,’’ aldus Martin van den Brink, die met zijn co-piloten zes keer stil moest staan door de storing in de computer. ,,Dat heeft wel een beetje tijd gekost, maar over het geheel zijn we tevreden. In het tweede deel van de proef hebben we vol door kunnen rijden en daar bleek dat het goed zit met de snelheid.’’ Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Daniel Kozlovsky hadden 4 uur 52 minuten en 40 seconden nodig voor de klassementsproef over 318 kilometer. Gert Huzink, die eveneens in een Renault truck rijdt, was een dikke 8 minuten sneller (4.44.05). Siarhei Viazovich werd tweede. Zijn MAZ-teamgenoot Aliaksei Vishneuski eindigde als derde voor de Belg Igor Bouwens. De Iveco-rijder was 31 tellen sneller dan de equipe van Mammoet Rallysport. Achter Martin eindigde Ton van Genugten, Maurik van den Heuvel, Peter Versluis en Roeland Voerman als zesde tot en met negende. ,,We hebben ondanks de storing toch tijd goed kunnen maken. De komende dagen gaan we er voor. We rijden lekker en het vertrouwen neemt met de dag toe. Ik kijk uit naar de dag van morgen,’’ aldus een positief gestemde Martin van den Brink na afloop van de vijfde etappe. De rollen zijn nog niet verdeeld In het algemeen klassement is de formatie van Mammoet Rallysport vijfde op 30.36 van de MAZ-equipe van Siarhei Viazovich. Roeland Voerman is tweede op ruim een kwartier achterstand. Peter Versluis staat derde (op 26.37). Ton van Genugten (Iveco, 17.01) is net voor Martin van den Brink als vierde gerangschikt. De eerste vijf equipes worden gescheiden door slechts 30 minuten. De rollen zijn nog niet verdeeld in deze editie van de Morocco Desert Challenge.

Donderdag staat de etappe naar Merzouga op de rol. De 370 kilometer lange special is opnieuw een ‘woestijnklassieker’ met een gevarieerd parcours. In deze zesde etappe speelt de Marokkaanse zandbak een hoofdrol. De kaarten voor het klassement zijn daarmee allesbehalve geschud.  

Zesde in de etappe, met 10 minuten straftijd voor het missen van een waypoint, en naar de vierde plaats in het klassement, op 27 minuten van klassementsleider Viazovich. Alle tijd die Ton van Genugten in de vierde etappe had gewonnen, verloor hij weer in de vijfde etappe van de Morocco Desert Challenge. Het zat simpelweg niet mee in de 318 kilometer van Foum Zguid naar Zagora. Op het Lac Iriki, een enorm zoutmeer, konden Van Genugten en zijn navigator Anton van Limpt een waypoint niet vinden. “Als je binnen 500 meter van het waypoint komt, pikt de gps het op, maar we hadden al twee keer 7 kilometer heen en weer gereden en nog steeds geen waypoint”, vertelde Van Genugten. “Op zo’n grote open vlakte is het zinloos om rondjes te gaan rijden op zoek naar het waypoint”, wist ook Van Limpt. Samen besloten ze dus om de straftijd van 10 minuten te pakken en door te rijden. “We hadden al genoeg tijd verloren door twee keer heen en weer te rijden”, vond Van Genugten. “Laat maar zitten dan.” Het eerste stukje duinen na Iriki ging voorspoedig voor de Petronas Team De Rooy Iveco-equipe. Totdat Van Genugten een moment het gas losliet bovenop een duin. “Het is een automaat: de motor hield even in en sloeg af. Ik stond met de achteras nog precies op het puntje van het duin. Er was geen scheppen aan, maar gelukkig was Roeland Voerman zo aardig ons even los te trekken. Dat kostte hem 2 minuten, maar die waren wij al lang kwijt.” Uit het ritme en balend van de tegenslag kostte het ook nog moeite om via de goede kant bij de lunchstop te komen. “Het was gewoon niet onze dag. Alles wat we gisteren hadden gewonnen, zijn we nu weer kwijt. Zo snel kan het gaan. Zonde, maar morgen zijn er weer nieuwe kansen.” Maar ja: bij aanvang van de etappe stond Van Genugten tweede in het klassement op een paar minuten en na afloop stond hij weer (voorlopig) vierde op 27 minuten achterstand op Siarhei Viazovich (MAZ). Voerman staat tweede op 16 minuten van de Witrus, Peter Versluis derde op 26 minuten. De verschillen zijn dus nog altijd niet groot en tot aan de finish op zaterdag kan er nog heel veel gebeuren.  

Waar Erik van Loon en Wouter Rosegaar beginnen met een voorsprong van bijna tweeënveertig minuten, komen zij aan de finish met nog maar een voorsprong van bijna drie minuten. Ondanks extra alertheid bij de equipe wanneer zij vaststaan op een zandhoop buigt de jack van de Toyota Hilux. In het laatste gedeelte van stage geven zij alles wat ze hebben om de leiding in het klassement te behouden. De spanning is terug in de Morocco Desert Challenge. “Aan de ene kant is dat mooi en aan de andere kant niet,” vertelt Van Loon. “We dachten dat we zand zouden krijgen vandaag, maar we hebben toch vooral weer veel tracks gehad met stenen. Daardoor begonnen we met een te lage bandenspanning en rijden we meteen een band lek. Als je dan ook nog de proef moet openen, dan wordt het lastig. Gelukkig doen we dat gewoon goed en komen we gewoon als eerste aan bij de lunchpauze. Complimenten daarvoor aan Wouter, want openen is echt niet makkelijk.” Maar na de lunchpauze gaat het mis bij Van Loon. “Eindelijk kwamen we wat zand tegen, maar dat waren vooral losse zandhoopjes. Op een van die hopen komen we vast te staan, Wouter stapt uit de auto om te kijken hoe we ervoor staan en we gebruiken de jack om ruimte te creëren. Ik bleef zitten om snel te kunnen reageren wanneer de auto zou bewegen, maar toch schuift die jack er weer onder. Intussen hebben we daar na Dakar wel ervaring mee, maar je verliest meteen veel tijd. Gelukkig kregen we hulp en houden we het verlies redelijk beperkt.” Die tijd probeert Van Loon te minimaliseren in het laatste gedeelte. “Daar hebben we echt alles of niets gereden. We hadden tussen de 45 minuten en een uur verloren, dus we zijn er echt vol voor gegaan. Daardoor halen we ook een aantal auto’s in en hoeven we er morgen minder voorbij. Ik heb nog nooit zo hard gereden, het leek hier en daar wel of de ander stil stond. Dus daarmee wel tevreden, de spanning in het klassement is terug. Morgen weer een dag en ik hoop dat we dan ook eindelijk echt zand krijgen.”

Welkom in het liveblog van de vijfde etappe van de Morocco Desert Challenge 2019. De vijfde etappe in de Morocco Desert Challenge bestaat voor een heel groot deel uit zand. Deelnemers rijden door Erg Chebbi, het duinengebied bij Merzouga, en komen bovendien bij een Erg ten zuiden van Mahmid. Daar is nog nooit eerder gereden.

Fireant Rally Team maakte in de derde etappe van de Morocco Desert Challenge veel verloren tijd goed. Het team schoof meer dan 35 plekken op in het klassement. Rijder Jaap Betsema stuurde zijn Bowler Nemesis 4×4 Dakaruitvoering behendig door het afwisselende terrein, op aanwijzing van navigator Terry L. Madden. Hoewel Fireant Rally Team de etappe door materiaalpech achterin het deelnemersveld startte, profiteerde het van de vele navigatiefouten van concurrenten.    De derde etappe van de MDC was zowel technisch als snel, met een zeer gevarieerd terrein. Grote rotsen, rivierbeddingen, opgedroogde zoutmeren en de Afrikaanse savanne wisselden elkaar in hoog tempo af. Deelnemers maakten dan ook vooral veel navigatiefouten. Fireant Rally Team wist tijdverlies te voorkomen, liep slechts tien minuten tijdstraf op en kon aan het eind van de race alle checkpoints afvinken. “Vandaag hebben we veel punten kunnen scoren”, blikt Jaap Betsema terug op zijn race. “We kijken dan ook vol goede moed naar de komende etappes, waarin we vooral in de duinen goed snelheid kunnen maken”, aldus Betsema, in het dagelijks leven hoofd van de Friese bouwonderneming Betsema Groep. Begindagen vol pech De eerste twee dagen van de MDC leverden Fireant Rally Team veel pech op. Op weg naar Plage Blanche, het startpunt van de eerste etappe, schoot zonder aanwijsbare oorzaak de uitgangsas uit de behuizing. Monteurs Tom Robbrechts, Jan Zandee en Klaas Oenema repareerden het mankement aan de kant van de weg en de Bowler Nemesis verscheen op tijd aan de start. Tijdens de lastig te navigeren race misten Betsema en Madden enkele checkpoints en liepen zij tijdstraffen op voor snelheidsovertredingen. De tweede etappe was ruim 400 kilometer lang en ging van Abetteh, het eindpunt van de eerste dag, naar Smara. Het parcours kende enkele technische stukken, maar bood vooral veel kans de snelheid van de Bowler Nemesis te benutten. Deze werd echter opgehouden door een SXS die niet wilde wijken, ondanks meermaals gebruik van de Sentinel. Toen Betsema en Madden de SXS buiten de racetrack wilden passeren, zagen zij een diepe greppel over het hoofd. Het duo ging er op hoge snelheid doorheen. Te snel, zo bleek later. 200 meter verwijderd van de verplichte lunchlocatie brak de rechter voorwielophanging af en moest de Bowler Nemesis verder op een sleepwagen.   Vol vertrouwen na derde etappe    Na twee etappes vol pech deed Fireant Rally Team in de derde etappe van de Morocco Desert Challenge (MDC) waar het voor gekomen was: punten pakken. Het team werkte de hele nacht door om de opgelopen schade te herstellen en was uiteindelijk pas om vijf uur ’s ochtends klaar. Rijder Jaap Betsema kon dus weer voluit van start in de derde etappe. Ruim 370 kilometer later bereikte de Bowler Nemesis 4×4 Dakaruitvoering de finish in Assa, na buitengewoon werk van navigator Terry L. Madden. Met de succesvolle derde etappe achter de rug ziet Fireant Rally Team de komende dagen met veel vertrouwen tegemoet. De vierde etappe voert Fireant Rally Team door een van de grootste militaire zones van Marokko, waar zij in onbewoond gebied slechts een militair checkpoint tegenkomen. De snelle tracks met de harde grond zullen de wagen opnieuw tot het uiterste testen. Daarna volgen de etappes door de duinen, die vooral in stage 5 en 7 het raceparcours domineren. “Ondanks de materiaalpech op de eerste en tweede dag, ben ik tevreden over onze prestaties”, aldus Jaap Betsema. “De uitstekende derde etappe belooft veel goeds voor de komende etappes.”

De boel heel houden was de belangrijkste opdracht in de vierde etappe van de Morocco Desert Challenge. Ronald Schoolderman en Marcel Blankestijn hadden onderweg in de 390 kilometer lange proef ‘een slooppartij’ gezien. “In dat licht klinkt het misschien raar, maar wij hebben genoten”, zei Schoolderman, die in het klassement opschoof naar de veertiende plaats. Vooral in het eerste deel van de etappe was het prijs. “Die technische stukken met stenen en andere zooi vinden wij juist wel leuk”, vertelde Schoolderman. “Maar na de lunchpauze werd het pas echt genieten, 200 kilometer lang. Grandioos was het: moeilijk, technisch, heel spannend. We hebben daar heel stabiel gereden. Kwam er af en toe zo’n snelle bak voorbij blazen en tien minuten later zie je die weer staan met de hele ophanging er onderuit. Links en rechts stonden ze.” Juist in dat tweede deel kon Schoolderman rijden met 100 procent vertrouwen in de auto, nadat die op de neutralisatie een snelle servicebeurt had gekregen van de mannen van 4×4 Centrum Ermelo. “Het kon, dus dat hebben we gedaan, maar eigenlijk was het niet nodig geweest, want er was niets met de auto. Met die wetenschap rijd je nog net iets lekkerder.” De dag werd beloond met de achttiende plaats en door de slooppartij die anderen ervan maakten, schoof Schoolderman in het klassement door naar de veertiende plaats. In de slotfase lagen 50 kilometer kamelengras en 10 kilometer kleine duintjes te wachten, als een kers op de taart. “Die duintjes waren erg leuk. En ik vind het ook een fijn vooruitzicht dat we morgen meer duinen krijgen. Die technische stukken zijn leuk, maar ik heb nu wel weer even genoeg stenen gezien. Het is nu tijd voor zand.”

Veel voertuigen kwamen niet ongeschonden uit de 390 kilometer lange vierde etappe van de Morocco Desert Challenge, van Assa naar Foum Zguid. De vele stenen en rotsen, talloze paden en een strook van 50 kilometer kamelengras op het einde van de proef, eisten hun tol. Vele auto’s bereikten met schade of achterop de bezemwagen het bivak. Etappeoverwinningen waren er voor Joan Pedrero, Philippe Pinchedez, Erik van Loon en Ton van Genugten. Motoren De gebruikelijke koplopers Joan Pedrero en Skyler Howes gingen er ook in de vierde etappe al rap vandoor om een gigantische voorsprong op te bouwen op de rest van het veld. Nummer 3, Petr Vlcek, had ruim een uur méér nodig voor de 390 kilometer dan het duo vooraan. “Het was een gecompliceerde, lange dag”, vond Pedrero. “De vele stenen en het kamelengras aan het eind maakten het zwaar. Ik was blij dat ik fysiek sterk genoeg ben om niet te vallen.” Pedrero en Howes reden opnieuw vrijwel de hele tijd samen op. “We wisselden steeds van positie”, vertelde Howes. “Als hij een foutje maakte, pakte ik de kop weer, als ik stopte om te kijken, kwam hij weer voorbij.” De Amerikaan vond het vooral mentaal veeleisend. “Stel je voor: er komen vijf paden samen op een punt, er gaan er vier naar links en maar één van die vier is het juiste. We zijn vaak gestopt om te kijken.” Howes was blij dat Pedrero erbij was en zei veel te hebben geleerd van de Spanjaard. “Hij is slim en heeft veel ervaring met navigeren. Hij heeft me veel trucs laten zien die het navigeren gemakkelijker maken.” Vanaf woensdag komen er meer duinen in de proeven en dan zal samen rijden minder goed mogelijk zijn. Het verschil van slechts 50 seconden (nu in het voordeel van Pedrero) zal dan waarschijnlijk groter worden. Voor Howes is de opdracht voor de komende etappes duidelijk: “Zo hard mogelijk rijden en zo min mogelijk fouten maken.” Dirk Boerboom was op de zesde plaats de beste Nederlander van de vierde etappe. Hij startte ver achteraan, maar kon door navigatiefoutjes van anderen – en een beetje geluk – veel terrein goedmaken. “Na de broodjespauze kwamen de eerste trucks voorbij en in het stof reed ik helemaal verkeerd. Ik kon de weg terug naar het laatste punt niet vinden, maar zag op een gegeven moment in de verte een stofwolkje. Ik heb de gok genomen en ben erheen gereden. Ik kwam precies uit bij het volgende waypoint dat ik moest hebben. Ik zag bijna geen motorsporen, maar er reden wel trucks, dus ik wist dat ik goed zat.” Auto’s Na een moeilijke dag ging klassementsleider Erik van Loon als vijfde auto en achter een truck van start in de vierde etappe. In het stof van andere deelnemers reed de Nederlander in totaal vier banden lek. “Wat hebben we veel meegemaakt vandaag”, verzuchtte hij aan de finish, waar hij als eerste arriveerde. “Steeds als we iedereen hadden ingehaald, reden we een band kapot op de stenen. We hadden de mazzel dat we bij de lunchstop een reservewiel van iemand anders konden lenen. We hebben op eieren gereden om aan de finish te komen. We willen namelijk graag de rally winnen en dat doe je niet op één dag. In het laatste deel was gelukkig wat meer zand. Daar hebben we het gas er goed op gehouden om als eerste te finishen.” In het klassement deed Van Loon goede zaken: zijn naaste concurrent Paulo Ferreira kwam op meer dan een half uur achterstand aan de finish, zodat het verschil nu 41 minuten is. Trucks In de derde etappe moest Ton van Genugten de etappewinst nog uit handen geven in de slotfase, maar in de vierde behaalde hij dan toch een klinkende zege, waarmee de rijder van Team De Rooy naar de tweede plaats in het klassement steeg. Gedurende de dag was de hele tijd stuivertje wisselen tussen Aliaksei Vishneuski (MAZ), Roeland Voerman (Veka MAN) en Van Genugten. “De MAN had de MAZ al ingehaald toen ik ze allebei voorbij reed. Even later kwamen beiden wel weer langs, toen wij in een rivierbedding met de ophanglager tegen een steen waren gereden. Die moesten we met een hamer weer recht slaan. Maar dat viel op zich wel mee, dat kostte niet veel tijd.” Het duurde niet lang voor Van Genugten Vishneuski weer in het vizier kreeg en er voorbij kon. Op het laatste stuk kamelengras denderde hij vervolgens de MAN van Voerman weer voorbij. Trucks met starre assen zijn over het algemeen niet blij met die harde bulten, maar met zijn truck met onafhankelijke wielophanging was dat voor Van Genugten geen probleem. “Ik kon Voerman wel zó hard voorbij. Het was geweldig.” Alleen in die laatste 50 kilometer al pakte Van Genugten een kwartier op de klassementsleider. Met een verschil van 17 minuten op Voerman stuurde Van Genugten de Iveco het bivak in. Daar bleek ’s avonds dat Voerman een tijdstraf van vijftien minuten had gekregen, waardoor de leiding in de tussenstand in handen kwam van zijn teamgenoot Peter Versluis. Van Genugten staat nu tweede op tweeëneenhalve minuut. De tweede plaats in de etappe werd toebedeeld aan Jan van de Laar.  

De vierde etappe van de Morocco Desert Challenge was een sloper. Tal van motoren, auto’s en trucks kwamen niet ongeschonden door de 390 kilometer tussen Assa en Foum Zguid. Ronald van Loon zag van alles staan, liggen en hangen onderweg, maar hield zelf de glimmende kant van de Nissan boven en maakte daarmee een flinke sprong in het klassement. “Het was een heftig dagje”, vertelde Van Loon na afloop van de etappe. “De Porsche 911 hing op zijn zij tegen een rotsblok, heel onhandig. Twee buggy’s waren in een gat gecrasht. Overal stonden er met kapotte banden of de ophanging er onderuit. Het was een compleet slagveld. We hebben een paar keer tegen elkaar gezegd: ‘Dat moeten wij niet hebben’ en misschien zijn we juist daardoor net een tikje voorzichtiger geweest.” Ook de strook van 50 kilometer kamelengras – harde zandbulten met grote pollen stug woestijngras – aan het slot van de etappe ging prima. “We hadden nog niet met de Nissan door het kamelengras gereden, maar we fietsten er zo doorheen. Ik moest wel zorgen dat ik de auto hoog in de toeren hield, anders kakt ie een beetje in en wordt het moeilijker.” De etappe ging Van Loon en zijn navigator Erik Lemmen goed af. Ze haalden keurig alle waypoints, liepen geen straftijd op en maakten geen brokken. “We zouden vandaag dus wel gestegen moeten zijn in het klassement”, dacht hij. Dat vermoeden was terecht: Van Loon eindigde keurig als twaalfde en neemt die plaats (voorlopig) ook in het klassement in. De top 10 komt dus inderdaad dichterbij. Dan moeten ze wel morgen en overmorgen zorgen dat ze goed door de duinen komen. “Als je vast komt te zitten, ben je zo een half uur kwijt met graven”, weet Van Loon. “Het is even kijken hoe de Nissan het doet, maar het plan is dat we het gaan aanvliegen zoals we het ook met de Wildcat deden: niet te hard, maar wel constant.”  

De elfde plaats in de etappe en twaalfde algemeen: Gerrit Zuurmond deed goede zaken in de vierde etappe van de Morocco Desert Challenge. “Dit maken we niet vaak mee”, constateerde navigator Jasper Riezebos verheugd. “Ze staan allemaal met kapotte banden en wij rijden al vier dagen op hetzelfde setje.” De etappe van Assa naar Foum Zguid over 390 kilometer was een sloopetappe. De bezemwagens van de MDC draaiden overuren. Geen wonder ook gezien het terrein met rotsen en stenen en een strook van 50 kilometer kamelengras op het eind. “Maar wij halen geen gekkigheid uit”, verklaarde Riezebos. “We zijn als twaalfde gestart, er stonden er onderweg een paar met lekke banden en alleen Eimbert Timmermans is onder voorbij gekomen. Gerrit houdt het tempo er goed in, maar we rijden niet harder dan nodig is. Het gaat leuk zo.” Ook wat navigatie betreft gaat het prima met de Rainbow-MAN. Riezebos geeft grif toe dat hij een beetje afkijkt. “Erik van Loon rijdt vooraan en die heeft Wouter Rosegaar bij zich. Iedereen vertrouwt op hun sporen. Er blindelings achteraan rijden doen we niet; ik hou echt het roadbook en de kompaskoers wel in de gaten, maar die sporen van Rosegaar zijn een goede referentie.” Met het hutsebutsen over de stenen in rivierbeddingen en over de bulten kamelengras is Riezebos nu wel een beetje klaar. “Ik ben blij dat we morgen eindelijk de duinen in gaan. Dat is toch wel het leukste terrein om te spelen. Als we gewoon zo doorgaan, hobbelen we vanzelf de top 10 in.”

Er waren een paar dagen voor nodig, maar precies op het goede moment zijn Ton van Genugten en de Iveco Powerstar met onafhankelijke wielophanging vriendjes geworden. “Het was er de proef naar”, glimlachte Van Genugten aan de finish van de 390 kilometer lange vierde etappe van de Morocco Desert Challenge. Mede dankzij zijn Iveco schreef Van Genugten de etappe op zijn naam. In het slotstuk van de proef kregen de deelnemers een stuk van 50 kilometer duintjes met kamelengras voor de kiezen. Trucks met starre assen zijn over het algemeen niet blij met de keiharde pollen. “Maar mijn auto deed het fantastisch. Ik kon Voerman wel zó hard voorbij in dat kamelengras. Het was geweldig.” Het was de hele tijd een beetje stuivertje wisselen tussen Aliaksei Vishneuski (MAZ), Roeland Voerman (Veka MAN) en Van Genugten. “De MAN had de MAZ al ingehaald toen ik ze allebei voorbij reed. Even later kwamen beiden wel weer langs, toen wij in een rivierbedding met de ophanglager tegen een steen waren gereden. Die moesten we met een hamer weer recht slaan. Maar dat viel op zich wel mee, dat kostte niet veel tijd.” Het duurde niet lang voor Van Genugten Vishneuski weer in het vizier kreeg. Hij had echter geen zin om de hele tijd in het stof van de MAZ te zitten en droeg monteur Ramon Peters op de sentinel ingedrukt te houden tot de Witrus er zo gek van werd dat hij vanzelf wel opzij ging. Dat was al snel het geval. Op het laatste stuk kamelengras denderde de Petronas Team De Rooy Iveco vervolgens de MAN van Voerman weer voorbij. Dat ging zo hard dat Van Genugten alleen in dat laatste deel een kwartier pakte op de klassementsleider. Met een verschil van 17 minuten op Voerman stuurde Van Genugten de Iveco het bivak in. In het klassement bracht hij zijn achterstand terug tot 13.44 en klom hij naar de (voorlopig) derde plaats. Peter Versluis staat er nog tussen op de tweede plaats op 12.17 van zijn teamgenoot en slechts anderhalve minuut voor Van Genugten, die dus uitstekende zaken deed.    

Als vijfde auto gestart en als eerste auto aan de finish. Erik van Loon en Wouter Rosegaar hebben alle zeilen bijgezet om vandaag de etappe te kunnen winnen. In het stof van andere deelnemers lopen zij in totaal vier lekke banden op. Uiteindelijk komen zij drie minuten sneller dan Vauthier aan in Foum Zguid. Van Loon kan dan ook niet anders dan tevreden zijn: “We bouwen onze voorsprong op Ferreira opnieuw uit. Die verliest vandaag veel tijd, dus in het klassement doen we goede zaken. We hebben vandaag wel een beetje geluk gehad, met vier lekke banden, heel veel stof en een sentinel die het bij vlagen niet deed. Iedere dag is er een verplichte lunchpauze, die heeft ons vandaag wel geholpen. Daar hebben we namelijk nog een extra reservewiel geregeld en die hadden we hard nodig.” Na die lunchpauze bleef Van Loon vooraan rijden. “Maar daar namen we wel een tikje terug om niet zonder banden te komen. We willen namelijk graag de rally winnen en dat doe je niet op één dag. Uiteindelijk reden wij bijna gelijk op met Vauthier en Pelichet, daar hebben we het gas er goed op gehouden om als eerste te finishen.” Qua terrein gaat de rally morgen meer het zand in, na een dag met stenen en tracks. “Dat vind ik vooral niet erg. We gaan drie duinenpartijen door, dat is het echt leuke terrein in Marokko. Dan openen is nóg moeilijker, dus we gaan er nog maar eens goed voor zitten.”

Welkom in het liveblog van de vierde etappe van de Morocco Desert Challenge 2019. Op de vierde dag doorkruist de rally een van de grootste militaire zones van Marokko. Er staat een snelle proef van 390 km op het programma met enkele lastige punten voor de deelnemers.