Eurol is in de Dakar Rally en ondersteund veel deelnemers die de finish willen halen op de snelste en beste manier. Vanuit de zwaarste rally ter wereld, brengen we je een dagelijkse update over hun prestaties. Xavier de Soultrait was gemotiveerd na de rustdag in La Paz. De Yamaha-rijder finishte wederom in de top vijf en consolideerde zijn positie in het klassement. Robert van Pelt deed hetzelfde. Hij had een aantal zware dagen waarin de vermoeidheid toesloeg. Fysiek is de Dakar dit jaar een zeer zware rally. Dat geldt voor alle motorrijders en dus ook voor Maikel Verkade die bezig is aan zijn tweede Dakar. Het is zwaar en Verkade bekijkt de wedstrijd dag voor dag op dit moment. Het klassement doet er niet zoveel toe voor hem, het halen van Buenos Aires des te meer. Twee lekke banden kostten Erik van Loon een vrijwel zekere top tien klassering in etappe 7. Het wisselen van deze banden kostte Van Loon en navigator Wouter Rosegaar ongeveer zeven minuten. In plaats daarvan was een dertiende plaats het resultaat. De gebroeders Coronel zijn inmiddels beroemd in Zuid-Amerika omdat ze etappes extra lang maken. Tim finishte de etappe van vandaag in drie uur terwijl broer Tom op sleep moest vanwege een probleem met de oliedruk. Kees Koolen was in de wolken met zijn overwinning op vrijdag maar werd met beide benen op aarde gezet vandaag. Hij kwam vast te staan in het klapzand en deed het daarna rustig aan. Desondanks werd Koolen nog steeds zestiende. Hans Stacey was de hoogst geklasseerde Eurol-truck vandaag. Stacey behaalde een zesde plaats ondanks dat hij even vaststond in de duinen. Zijn teamgenoot Peter Versluis bracht de truck in het marathonbivak op een vijftiende plaats. Pascal de Baar maakt de Renault-familie trots met wederom een finish in de top tien. De echt moeilijke dagen zijn specialiteit van De Baar en zijn navigator Wouter de Graaff. Deze dagen zitten eraan te komen en dan zijn zij een team om in het oog te houden tijdens de tweede week. Frank Tilburgs maakte veel mee in de zevende etappe. Hij beschreef het zelf als een ‘hotsenknotsen-rit’. De duinen waren kapot gereden door de voorgangers, maar Tilburgs bleef rollen in het zachte zand. Vic Versteijnen finishte vlak achter Tilburgs op plaats 22. Kort daarna kwam ook Martin van den Brink binnen met de Mammoet MKR Renault Sherpa. Steven Rotsaert stond voor de rustdag lang vast maar vond zijn ritme weer in de zevende etappe. De Belg werd 24e. Jan van de Laar houdt van de Dakar als het warm en zanderig is, maar de altitude, kou en regen zijn niet zozeer aan Van de Laar besteed. Morgen keert hij terug in het zand, hij werd 25e vandaag. Aad van Velsen en zijn team doen het beter dan verwacht voorafgaand aan de rally. Van Velsen werd 31e in de zevende etappe. Foto: Marcel Vermeij

Het eerste deel van de marathon-etappe zit erop. Mammoet Rallysport kan redelijk tevreden zijn. Pascal de Baar behield zijn riante klassering in de top tien. Martin van den Brink toonde aan over voldoende snelheid te beschikken. Een technisch probleem kostte hem echter een half uur en voorkwam een uitslag in de top vijf. Nadat de organisatie zondagavond al een aanpassing in de proef voor maandag doorvoerde werd het parcours voor de trucks net voor de start opnieuw aangepast. Voor de vrachtwagens bleef er maandag nog slechts 141 kilometer op snelheid over. Martin van den Brink speelt geen rol meer in het klassement. Na twee etappes met heel veel problemen moet de Harskamper zich richten op een dagsucces. Dat zat er maandag niet in. Van den Brink begon als 36e aan de etappe en eindigde als 23e. De coureur in de Renault Sherpa moest 35 minuten en 23 seconden toegeven. ,,We hadden een goed ritme en het gevoel was goed. Helaas kregen we een probleem met één van de banden. Er lekte een naaf en dat gat moesten we zien te dichten om grotere problemen te voorkomen.´´ ´We hadden als vijfde kunnen eindigen´ Onder aanvoering van de Tsjechische monteur Daniel Kozlovský slaagden de mannen van Mammoet Rallysport glansrijk in dat streven. ,,Het is geen groot probleem, maar het kostte wel een half uur,´´ aldus een balende Van den Brink. ,,We hadden zonder dat tijdverlies rond de vijfde plaats kunnen eindigen. Dan had ik een beter gevoel gehad.´´ In het bivak van Uyuni moesten Martin, Marcel Blankestijn en Daniel vervolgens de handen uit de mouwen steken. De teams hadden na het eerste deel van de marathon-etappe geen serviceploeg tot hun beschikking. ,,We gaan nu eerst die lekkage verhelpen en dan de truck verder prepareren voor de etappe van dinsdag.´´ Martin en zijn manschappen verheugden zich op het tweede deel van de marathon. De etappe van bijna 500 kilometer was koren op de molen van de Harskampse trucker. Maar ook dat feestje gaat niet door. De achtste etappe is namelijk (wegens de onbegaanbare paden) ook ingekort. Voor de trucks zelfs behoorlijk ingekort. ,,We hebben het nog niet gehoord, maar daar balen we wel van. Ik had gehoopt op een lange etappe. Als de truck en wij in orde zijn dan kunnen we vooral op de zware proeven het verschil maken. Nou ja, dan moeten we maar weer een dag verder kijken.´´ Pascal de Baar zesde algemeen Een schrale troost voor de teameigenaar vormde de tiende plaats van Pascal de Baar. ,,Daar zijn we natuurlijk tevreden mee. Prettig dat Pascal nog altijd ruim in de top tien staat.´´ De snelle assistent van Mammoet Rallysport eindigde maandag als tiende en staat in het klassement zesde op 37.18 minuten achter klassementsleider Gerard de Rooy.

Het wordt spannend of het Maurik van den Heuvel lukt zijn truck te repareren voor de start van de achtste etappe. In de proef van de zevende etappe ging de Scania op de kant. Dat leek geen grote schade tot gevolg te hebben, maar gaandeweg begon de truck steeds slechter te lopen. “Om ‘m niet kapot te laten lopen, hebben we ons laten slepen”, vertelt Van den Heuvel. “Maar de sleepkabel brak en ketste de voorruit eruit. We hebben dus 300 kilometer op sleep in de regen en de kou gezeten.” Die voorruit is het minste probleem voor Van den Heuvel en zijn mannen. Belangrijker is de motor van de Scania Torpedo. Vermoedelijk is er te veel olie uitgelopen toen de truck op zijn kant lag. “Het ging niet hard”, vertelt Van den Heuvel. “Het was op een pad met veel modder. Ik reed in een vrij diep spoor en de truck zakte met twee wielen weg in de blubber. Ik kon ‘m niet meer houden.” Na vijftien tot twintig minuten kon Vick Versteijnen de DakarSpeed-truck met twee pogingen weer op de wielen krijgen. “Toen we weer stonden, waren we eigenlijk met drie minuutjes weg. Maar niet veel later begon de motor zo slecht te lopen, dat ik het niet aandurfde om verder te rijden.” Van den Heuvel kon op sleeptouw bij een andere truck, maar onderweg brak de kabel en sloeg dwars door de voorruit. Koud en nat kwamen de mannen aan in Uyuni, waar geen assistentie is omdat de zevende en achtste etappe samen de marathonetappe vormen. Ze moeten dus zelf zien dat ze de truck gerepareerd krijgen. “Dat wordt nog spannend. Ik heb geen idee of het gaat lukken om de boel dusdanig gerepareerd te krijgen dat we de start kunnen halen.”  

Op een achterstand van meer dan vier uur kwam de Rainbow-truck over de finish van de zevende etappe van de Dakar Rally. Bijna zes uur hadden Gerrit van Werven, Gerrit Zuurmond en Henk Schuiling nodig gehad voor de proef van 140 kilometer. De oorzaak daarvan was een kapotte turbo. “Op 10 kilometer na de start ging die kapot”, vertelt navigator Zuurmond, onderweg op de verbindingsroute naar het bivak in Uyuni. “We zijn drie uur bezig geweest met repareren.” Toen de turbo was vervangen, moesten de mannen nog 130 kilometer in het donker afleggen. Dat moest dus met gepaste snelheid om niet in nieuwe problemen verzeild te raken. “In het donker kun je niet zo snel, dus dat kostte nog meer tijd. Maar dat maakt niets meer uit”, vond Zuurmond. “We rijden en dat is het belangrijkste.” In Uyuni moeten de mannen zelf het onderhoud aan de truck doen. Etappe 7 was de eerste helft van de marathonetappe, dus assistentie is er niet. Zuurmond verwachtte daar echter geen problemen mee. “Alles even goed nakijken en dan zo snel mogelijk het tentje in, want morgen moeten we weer bijtijds weg.” Dat etappe 8 ook is ingekort (de finish ligt op kilometer 174) komt het Rainbow-team dus niet slecht uit.

Wie dacht dat de zevende etappe, met voor de trucks ‘slechts’ 140 kilometer proef, een makkie was, had het mis. De Dakar-organisatie had de special op de rustdag haastig in elkaar gezet met begaanbare onderdelen van de afgelaste etappe 6 en de oorspronkelijke etappe 7, maar het was lastig zat. “Een knap stukje werk”, vond Jan van de Laar. “Alles zat erin: duintjes, rio’s, snelle zandpaden. Een mooie etappe.” Met de 25ste plaats was Van de Laar dik tevreden. “Het was soms heel tricky. Bepaalde stukken waren complete slijkpaden. Daar stonden er een aantal serieus vast. Dat waren wel spannende stukjes: je moest precies goed schakelen en vooral blijven rollen om niet in de problemen te komen.” De DAF van de familie Van de Laar kwam er goed doorheen, net als door de duintjes die ook best verraderlijk waren. “De auto heeft het prima gedaan”, zei Van de Laar bij aankomst in het marathonbivak in Uyuni. “Hij kan zo het parc fermé in en dan gaan wij de tentjes opzetten. Die kunnen gelukkig overdekt staan, dus we liggen goed vannacht.”

De zevende etappe van de Dakar 2017 was niet lang (140 kilometer voor de trucks) maar wel moeilijk. “Heel verraderlijk”, vond Jos Smink. “Er zaten wat gemene modderplekken in; als je daarin vast kwam te zitten, was je een paar uur zoet.” Het scheelde bij Smink niet veel of hij had het zitten. Een paar keer ging het op het nippertje goed. “Het terrein was hartstikke slecht”, vertelt Smink bij aankomst in het marathonbivak in Uyuni, waar de deelnemers geen assistentie hebben en zichzelf moeten zien te redden wat onderhoud en eventuele reparaties betreft. “Wij zijn er wel aardig doorheen gekomen, denk ik. De duintjes waren leuk, maar we hadden weer problemen met de koeling van de motor. Voor de Dakar is er een nieuwe in gegaan en we hadden niet alle onderdelen die daarbij hoorden. Daarom loopt ‘ie nu niet zo goed. Met de buitentemperatuur viel het wel mee, maar in het zware zand moet ‘ie te zwaar trekken en loopt de temperatuur te hoog op. We hebben dus weer een paar keer moeten stoppen, maar in dit slechte terrein was het heel goed opletten waar. Als je net op de verkeerde plek stopt, zit je vast.” Doordat ze een paar keer hadden moeten wachten om de motor te laten afkoelen, had er wellicht meer ingezeten dan de achttiende tijd, meende Smink. “Maar dat is verder niet zo belangrijk. We zijn er goed doorheen gekomen en die paar plaatsen meer of minder maken niet veel uit.” Door de problemen van Maurik van den Heuvel, die op z’n kant ging en daardoor veel tijd verloor, steeg Smink een plaatsje in het klassement naar positie 14. 

Vick Versteijnen verloor een beetje tijd in de zevende etappe, maar dat deerde niet. Veel erger vond hij het dat die tijd verloor aan het weer overeind trekken van de Scania van Maurik van den Heuvel. “En dan vind ik het vooral nóg vervelender voor Maurik”, zei Versteijnen, die ondanks het assistentiewerk een keurige 22ste tijd noteerde. Meer dan de truck van Van den Heuvel overeind zetten, konden de mannen van Team TopTrucks tot hun spijt niet doen. “We zijn verder gegaan”, vertelt Versteijnen bij aankomst in Uyuni, waar de deelnemers een marathonbivak hebben en dus geen assistentie. “We hebben tegen Maurik gezegd dat hij ons wakker moet maken als hij in het bivak is. Dan gaan we kijken wat we kunnen doen. We hebben gelukkig zelf weinig werk aan de truck.” De versnellingsbak, tussenbak en aandrijfas die op de rustdag moesten worden vernieuwd, liepen als een zonnetje. “De auto deed het perfect. Ik heb er een goed gevoel bij. We hebben gewoon hartstikke lekker gereden. Heel mooi constant. Ook de duintjes gingen fijn. We moesten wel goed opletten om niet lek te rijden, want er staken wat gemene stenen door het zand.” Om hen heen zagen Versteijnen, Tom de Leeuw en Aart Schoones her en der trucks met problemen. “Er hebben er heel wat vastgestaan in de modder of op een duintje. Wij gelukkig niet.”

De zevende etappe van de Dakar Rally was kort maar heftig. Aan de finish, op kilometer 140, was Frank Tilburgs moe maar tevreden. “Het is heel goed gegaan”, vond hij. De 21ste tijd was beter dan hij had gedacht.

Ton van Genugten heeft zich gerevancheerd voor het modderbad dat hij afgelopen vrijdag nam in de vijfde etappe. In etappe nummer 7, een tot 140 kilometer ingekorte proef tussen La Paz en Uyuni, reed hij de op één na snelste tijd. Daarmee was Van Genugten de snelste van de Iveco’s. Hij bleef de Team De Rooy-kopmannen Federico Villagra en Gerard de Rooy een paar minuten voor. Omdat hij vrijdagochtend nog in de top 10 van het klassement stond, mocht Van Genugten in de zevende etappe de joker inzetten. Dat betekende dat hij als veertiende van start mocht in de inderhaast in elkaar gedraaide proef. Dat werd een combinatie van begaanbare stukken uit de oorspronkelijke etappes 6 (afgelast) en 7. Van Genugten had met zijn Iveco al snel de voor hem gestarte Renault van Pascal de Baar bijgehaald, maar juist toen hij op het punt stond die voorbij te gaan, moest hij in de remmen. “We hadden een waypoint gemist”, vertelt Van Genugten. “Niet finaal gemist, maar gewoon net er voorbij gereden. Je moet er binnen een straal van 300 meter langs en we zaten net iets te ver. Dus moesten we even omdraaien. Maar een kwartier later hadden we hen alweer ingehaald.” De duintjes en de snelle zandpaden lagen Van Genugten goed en hij kon de truck flink de sporen geven. Hoe hard hij had gereden, bleek aan de finish toen de gps werd uitgelezen. “Ik heb een paar keer de 141 kilometer aangetikt. Dat heeft verder geen gevolgen, maar het was dus wel hard ja.” In de achtste etappe zal Van Genugten als tweede starten, maar niet meteen vol gas gaan. “Op de rustdag hebben we als team al afgesproken in dienst van Gerard en Federico te rijden, dus ik wacht op Gerard en sluit achter hem aan om zijn eerste plaats in het klassement te helpen beschermen. Voor eigen kansen rijden is deze Dakar een gepasseerd station, maar het is wel fijn om zo’n tweede plaats te pakken. Dat is toch een bevestiging dat we het wel kunnen.”

“Een duintje van niks was het”, foetert Hans Stacey na de finish van de zevende etappe van de Dakar 2017. “Een klein rotding, maar ik reed er zo in vast. Mijn eigen stomme schuld.” Het duintje kostte Stacey een minuut of drie, dacht hij. De zesde tijd, op 7.10 van etappewinnaar Dmitri Sotnikov, had dus net zo goed de vierde kunnen zijn. “Daar baal ik wel een beetje van. Ik had gehoopt wat meer tijd goed te kunnen maken.” Toch was Stacey niet ontevreden. Integendeel zelfs. Hij voerde in de tot 140 kilometer ingekorte etappe het tempo van zijn MAN op. “Ik heb echt fijn gereden. De auto doet het goed. Ik heb ook bijna geen last meer van de slijmbeursontsteking in mijn schouder en mijn griepje ben ik ook bijna kwijt. Dat duintje is dus erg jammer, maar ik kan er alleen mezelf de schuld van geven.” De MAN stond wat schuin op de zandheuvel en dus ging de bemanning van Stacey er even uit om te kijken hoe de situatie was. “Voor de zekerheid”, vertelt Stacey. “We zijn er zelf uit gekomen.” De #504 had dus geen hulp nodig van EVM-teamgenoot Peter Versluis, die ondertussen voorbij kwam. “Even later zijn wij Peter weer voorbij gegaan”, zegt Stacey. Versluis finishte als vijftiende, zo’n zeven minuten achter Stacey. In het klassement schoof Stacey een plaats op naar positie 7, maar het verschil met nummer 8 (Shibalov) is slechts 20 seconden. Versluis bleef op de negende plaats staan. Foto: Marcelo C.

De zevende etappe van de Dakar Rally was geen lange buffelproef zoals Maik Willems het graag heeft, maar de 26ste plaats over 160 kilometer maakte veel goed. In het klassement pikte het Bastion Hotels Dakar Team weer een positie: 31 nu. “Het gaat lekker zo”, vond Willems, net aangekomen in het marathonbivak in Uyuni. Vanwege de regen van de afgelopen dagen in Bolivia was de organisatie gedwongen om inderhaast een nieuwe etappe in elkaar te draaien. Dat werd een combinatie van begaanbare stukken uit de oorspronkelijke etappes 6 (afgelast) en 7. “Door alles bij elkaar zo’n 600 kilometer over de weg was het een lange dag”, zei Willems. “Met de proef waren we in tweeëneenhalf uur klaar.” In 2.36.28 om precies te zijn, 42 minuten achter etappewinnaar Stéphane Peterhansel. Hoewel te kort naar zijn smaak, was de etappe Maik Willems wel goed bevallen. “Het ging prima! Leuke, kleine duinen, mooie zandpaden en pas op het laatst wat water en modder. Wij hebben ons prima vermaakt.” Ook Kornelis Offringa met de Unimog is onderweg naar het bivak in Uyuni, waar de deelnemers zelf moeten zorgen voor het onderhoud en eventuele reparaties. Het tweede deel van de marathonetappe, morgen naar Salta in Argentinië, is vanwege de weersomstandigheden van de laatste dagen ook iets ingekort.

De omgebouwde zevende etappe was voor de trucks slechts 141 kilometer lang, maar er was veel te verliezen. Niet voor Petronas Team De Rooy Iveco. Met een tweede plaats voor Ton van Genugten, de derde voor Federico Villagra en de vierde voor Gerard de Rooy heeft het team een ijzersterke uitgangspositie voor het achtste etappe. Wuf van Ginkel stuurde zijn Iveco Trakker bovendien naar een knappe dertiende tijd (gestart als 35ste), zodat hij morgen, in het tweede deel van de marathonetappe, weer kort achter de kopmannen kan rijden. “Het was een korte, maar pittige proef”, zei Gerard de Rooy na de finish. “Er stonden veel sporen, die de navigatie lastig maakten. We hebben misschien 50 meter verkeerd gezeten. De duintjes in het begin waren best steil. Daar kon je makkelijk in vast rijden, maar we zijn er goed doorheen gekomen. Tegen het einde was er nogal wat modder, wat het ook best link maakte.” Met de vierde tijd was De Rooy dik tevreden, evenals met de klasseringen van de andere Iveco’s. “Het spijt me zeer voor Van Genugten, maar die moet morgen wel wachten en achter mij aansluiten, om te helpen de eerste plaats in het klassement te verdedigen.” De verschillen aan de meet waren verrassend groot voor een proefje van 141 kilometer. Daardoor veranderde er ook in het klassement het een en ander. Niet voor De Rooy; die bleef aan de leiding. De tweede plaats ging echter over in handen van Dmitri Sotnikov, die de etappe won. De Rus staat op 2 minuten en 11 seconden van de titelverdediger. Eduard Nikolaev bezet de derde plaats op 5.57. Federico Villagra won een plaats en staat nu vijfde op 33.42 van De Rooy. -later meer-    

De zevende etappe van de Dakar Rally is nog in volle gang, maar er is de afgelopen uren weer veel gebeurd. We zetten de feiten op een rij met onder meer de dagzege van Dmitri Sotnikov en de problemen bij Maurik van den Heuvel. Dmitri Sotnikov wint zevende etappe Dmitri Sotnikov heeft de zevende etappe bij de trucks op zijn naam geschreven. De Rus was op de ingekorte special van 141 kilometer de snelste van de in totaal 48 gestarte equipes. Op de finish had Sotnikov een voorsprong van 2’51 op Ton van Genugten, wiens teamgenoot Federico Villagra als derde eindigde. Klassementsleider Gerard de Rooy eindigde de eerste special na de rustdag als vierde. Hij leverde 4’25 in op Sotnikov, die in het algemeen klassement dichter naar De Rooy toe kroop. Het verschil tussen beiden na zeven etappes bedraagt iets meer dan twee minuten. Problemen voor Maurik van den Heuvel Pech voor Maurik van den Heuvel in de zevende etappe. Hij zou na zestig kilometer in de proef met de Scania op zijn kant zijn gegaan. Dat meldt RTL. Zij melden ook problemen voor Tom Coronel. Hij staat met de buggy stil vanwege een oliedrukprobleem Alle Nederlandse motorrijders gefinisht In de zevende etappe hebben de nog drie overgebleven Nederlandse motorrijders de finish gehaald. Arjan Bos was met 99ste tijd op 2.12’49 van dagwinnaar Ricky Brabec de laatste Nederlander die de eindstreep haalde. Snelste landgenoot op twee wielen was Maikel Verkade op plek 41 (+ 33’30). Robert van Pelt legde beslag op positie 55 op 46’88 van Brabec. Stephane Peterhansel vergroot voorsprong in algemeen klassement Met zijn overwinning in de zevende etappe heeft Stephane Peterhansel zijn voorsprong op de concurrentie in het algemeen klassement vergroot. Toch is het verschil met naaste belager Sebastien Loeb niet zeer groot, minder dan twee minuten. Nani Roma bezet de derde plaats op iets meer dan elf minuten en Cyril Despres is vierde op 14’01. Foto: Marcel Vermeij

Erik van Loon is de tweede week van de Dakar Rally begonnen met de twaalfde tijd. In de tot 161 kilometer omgebouwde zevende etappe gaf Van Loon een kwartier toe op etappewinnaar en klassementsleider Stéphane Peterhansel. Twee lekke banden kostten Van Loon (te) veel tijd. Vanwege de regen van de afgelopen dagen in Bolivia was de organisatie gedwongen om inderhaast een nieuwe etappe in elkaar te draaien. Dat werd een combinatie van begaanbare stukken uit de oorspronkelijke etappes 6 (afgelast) en 7. Water en modder bleven in die nieuwe etappe beperkt tot het laatste deel. En juist daar ging het mis voor Van Loon. “Waarschijnlijk hebben we daar een steen geraakt, waardoor we zowel linksvoor als linksachter lek reden. We hebben maar twee reservebanden bij ons, dus moesten we het rustiger aan doen. Ik denk dat we zo’n zeven minuten hebben verloren daarmee. Helaas.” De proef was juist goed begonnen voor Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar. “Het begon meteen met zand. Het parkoers was bumpy, maar de Toyota veert super. Er zaten ook wat kleine duinen in. Mooi rijden! We gingen echt hard. Al Qassimi kwam er niet voorbij.” Had Van Loon geen lekke banden gehad en gelijke tred kunnen houden met Al Qassimi, dan had er een top 5-klassering in kunnen zitten. Toch deed Van Loon voor het klassement geen slechte zaken. Hij schoof op naar de achttiende plaats. De etappe van La Paz naar Uyuni is het eerste deel van de marathonetappe. Dat betekent dat de deelnemers geen andere hulp mogen inroepen dan van elkaar. Ze hebben dus ook geen andere reserve-onderdelen ter beschikking dan wat ze zelf bij zich hebben of wat andere deelnemers in de wedstrijd meenemen. Van Loon heeft zich daarop voorbereid door een reserveband mee te geven aan Maik Willems en er twee bij Jan van de Laar in de truck te leggen. Zodoende heeft hij in elk geval nog genoeg reservebanden voor de etappe van morgen, naar Salta. Foto: Rallyworld Weyens

De zevende etappe in de Dakar Rally is opnieuw ingekort. Nadat gisteren al een aangepaste route gepresenteerd werd, is nu opnieuw een aanpassing gedaan. De etappe is nog in volle gang, alle feiten tot nu toe op een rij met naast de wijziging in de proef ook Ricky Brabec en Sam Sunderland, Stephane Peterhansel en problemen voor Kees Koolen. Brabec wint, Sunderland breidt voorsprong uit Ricky Brabec heeft de zevende etappe gewonnen. In de proef van 160 kilometer was Brabec ruim anderhalve minuut sneller dan teamgenoot Paulo Goncalves die tweede werd. Goncalves rekende vrij snel na de start zijn voorganger Sam Sunderland in. Sunderland was verkeerd gereden en verloor drie minuten tot hij de aansluiting met Goncalves vond. Samen reden ze naar de finish. Sunderland breidde zijn voorsprong in het klassement uit omdat ook Quintanilla in de fout ging met navigeren. Quintanilla verloor nog eens zes minuten ten opzichte van Sunderland. Joan Barreda Bort werd vierde op 6 minuut 51. Xavier de Soultrait schopte het ondanks een valpartij tot een vijfde plaats op 7 minuut 10. Opvallende namen in de top tien waren Todd Smith (Australië, KTM) en Walter Nosiglia Jager (Zoon van quadrijder Walter Nosiglia, Bolivia, Honda). Maikel Verkade werd wederom beste Nederlander en stak een aantal coureurs voorbij in het klassement. Verkade ging als 48e van start en reed een 41e tijd op 33 minuten van winnaar Brabec. Robert van Pelt schoof ook een aantal plaatsen op en finishte met een 55e tijd. Etappe voor auto’s en trucks ingekort De nieuwe special die door de ASO uit is gezet tijdens de rustdag bleek niet helemaal voorbereid op veel deelnemers. De organisatie besloot daarom de proef te sluiten op kilometer 141. Wat voor gevolgen dit heeft voor de auto’s is op dit moment nog niet duidelijk. Peterhansel de snelste over 161 kilometer Een aantal van de auto’s hadden inmiddels wel de volle 161 kilometer van vandaag afgelegd. Stephane Peterhansel deed dat als snelste, 48 seconden voor Sebastien Loeb. Nani Roma noteerde een derde tijd, 5 minuut 32 achter Peterhansel. Cyril Despres verloor meer dan negen minuten op Peterhansel. De proef bij de auto’s is echter nog lang niet beslist. Volg de ontknoping en het nieuws rond het inkorten van de proef in ons liveblog. Kees Koolen verliest meer dan een uur Voor Kees Koolen verliep de zevende etappe verre van vlekkeloos. De Nederlander die vrijdag de vijfde etappe wist te winnen heeft nog onbekende problemen gehad en kwam met 1 uur en 16 minuten achterstand aan de finish. Bas Nijen Twilhaar kwam twee minuten na Koolen over de finish op 35 minuten achterstand van winnaar Karyakin. Sergey Karyakin pakte de overwinning en de leiding in het klassement. Zowel Vitse als Dutrie die voor de Rus stonden in het klassement, kregen te maken met problemen. Foto: Marcel Vermeij

Met de tweede week van de Dakar Rally voor de boeg staat Aad van Velsen er goed voor. De 28ste plaats in het klassement is zelfs beter dan hij had gehoopt. “Maar we zijn nog maar op de helft”, beseft Van Velsen. “Aan een goede eerste week heb je nog niks. Pas na het laatste stempeltje in Buenos Aires weet je het zeker.” De eerste twee dagen van de Dakar 2017 had de coureur uit Leidschendam het moeilijk gehad. “Blijkbaar kan ik beter tegen de hoogte dan tegen de warmte, want van de hoogte heb ik geen last gehad”, vertelt Van Velsen op de rustdag in La Paz, op ruim 3000 meter hoogte. “Buiten dat is het prima verlopen. We hebben, net als vorig jaar, veel mensen geholpen onderweg, maar dat heeft niet zoveel tijd gekost nog. We kunnen goed blijven rollen en dat heeft veel voordelen: we kunnen net iets verder naar voor starten, dan zijn de paden net iets beter en gaat het allemaal net iets gemakkelijker.” Het is dus zaak om dat in de tweede week vol te houden. Aad van Velsen is daar niet bang voor. De truck is op veel punten verbeterd ten opzichte van vorig jaar, toen hij zijn Dakardebuut maakte, en vooral de vering is een aanzienlijke verbetering. “De truck voelt veel beter aan en we krijgen zelf ook minder klappen. Al met al kunnen we zo’n 10 tot 15 kilometer per uur harder rijden dan vorig jaar.” Navigator Jos Schotanus doet eveneens goed werk met de nieuwe navigatie, die veel moeilijker is geworden. “Gelukkig hebben we met Jos een goeie aan boord”, prijst Van Velsen zijn copiloot. “We hebben wel een paar keer moeten zoeken, maar dat moet iedereen. Het hele team doet zijn stinkende best om er iets moois van te maken. Tot nu toe lukt dat aardig.”     

Update: Proef ingekort tot 160 kilometer, finish bij CP2Na de rustdag gaat het circus op weg naar een plek die bekend is geworden in de Dakars vanaf 2014. De kazerne van Uyuni wordt voor een dag omgevormd tot bivak. Het is het eerste deel van de marathonetappe waarin diverse lange stukken zand zitten. Het servicepark zal open zijn voor alle voertuigen, behalve de voertuigen die service verlenen.

Acht Nederlandse motorrijders stonden aan de start van de Dakar 2017. Drie zijn er nog bij op de rustdag. Debutant Arjan Bos is er één van. Maar het scheelde niet veel. “Als de vijfde etappe niet was ingekort en de zesde afgelast, had ik hier niet gestaan”, realiseerde Bos zich op de rustdag in La Paz. Na een gemene valpartij en zuurstoftekort in de vijfde etappe zat Bos er helemaal doorheen. De Dakar is geen rondje rond de kerk. Zoveel is Arjan Bos na een week wel duidelijk. “Ik zit onder de builen, bulten en schrammen, ik ben de dagen kwijt, ik heb geen idee hoe laat het is. Ik weet alleen dat het rustdag is en dat ik de eerste week heb overleefd. En dat ik daar donders veel geluk bij heb gehad.” Pas ergens in de middag dook Bos weer op in het bivak in La Paz, nadat hij in een comfortabel hotelbed het klokje rond had geslapen. Dat was even dringend nodig, want in de eerste week was Bos de man met de hamer tegen het lijf gelopen. “Wát een avonturen heb ik meegemaakt”, begint hij zijn verhaal. “In de vijfde etappe begon het er al mee dat ik na 20 kilometer een teamgenoot tegenkwam, die zijn been op vier plaatsen had gebroken. Dan gaan alle alarmsignalen af: voorzichtig doen! Daarna ging het mis met navigeren. De eerste keer kwam ik er vrij snel uit, maar bij het tweede trucje kwam ik weer een teamgenoot tegen. Die was al een uur rondjes aan het rijden. We zijn samen terug gereden naar het laatste punt waar we zeker van waren en zijn toen gaan zoeken. Toen we eenmaal het juiste spoor hadden gevonden en ik zo’n 150 meter achter hem reed, lag er ineens een dode hond op het pad. Hij ging er rechts omheen, ik links, maar daar reed ik vol in een gat. Een smak! De fysieke schade viel mee, maar de motor was flink kapot. Het roadbook was kapot, de tracking was kapot, het stuur krom. Alles hing er maar een beetje bij te bungelen.” Zo goed en zo kwaad als het ging probeerde Bos door te rijden. Omdat alle navigatiemiddelen stuk waren, probeerde hij aan te haken bij auto’s, maar die reden ook niet altijd goed. “Ik ben uiteindelijk toch terug op de piste uitgekomen, maar toen moest ik de duinen nog door. Zonder navigatie en met een krom stuur. Water had ik ook niet meer, maar dat kwam inmiddels genoeg uit de lucht. Toen ik bij het checkpoint aankwam, hoorde ik dat de rest van de etappe was afgelast en dat ik alleen nog maar over de weg naar het bivak hoefde. Maar dat ‘alleen nog maar’ was wel 310 kilometer bij maximaal 80 kilometer per uur en in de stromende regen. Als een ijslolly kwam ik aan in het bivak.” Daar, in Oruro, dook Bos meteen zijn bed in. “Dat de zesde etappe is afgelast, is mijn redding geweest”, zegt hij in La Paz, weer een beetje bij zijn positieven. “Zelfs op de verbinding naar La Paz zat ik als een zombie op de motor. Ik zat er helemaal doorheen. ’s Avonds ben ik even bij de dokter van het Veka-team langs geweest. Die heeft de saturatiewaarde van mijn bloed gemeten en toen werd meteen duidelijk dat ik veel te weinig zuurstof in mijn bloed had. Ik heb daar een poosje aan het zuurstof gelegen en toen ging het al beter. Vandaag heb ik dat nog een keer gedaan en nu gaat het, na een nacht goed slapen in een echt bed, een warme douche, en die zuurstofshots wel weer beter.” Tegen de tweede week ziet Bos wel een beetje op. De builen en schrammen helen wel, maar behalve fysiek wordt het ook mentaal steeds zwaarder. “Ik ben wel blij dat we straks weer naar beneden gaan. Tegen de warmte kun je je wapenen door veel te blijven drinken, maar tegen de hoogte kun je niets doen. Ik hoop dat ik het nog een week volhou, maar het is wel heel erg zwaar.”

Op de rustdag van de Dakar Rally heeft Jos Smink geen spijt dat hij er dit jaar weer bij is. In de eerste week kwam hij al zat zand en duinen tegen. De route bevalt hem tot nu toe goed. “Alleen het weer van het moment staat me niet aan. Wat een bende, met al die regen”, verzuchtte Smink in La Paz, waar het stug doorregende. Op de regen na had Smink het best naar zijn zin. In de eerste vijf etappes klom hij omhoog naar de vijftiende plaats. De samenwerking met navigator Daniël Bruinsma – voor het eerst bij Smink in de auto – bevalt uitstekend. “Het is zo belangrijk dat die klik er is”, zegt Smink. “Zeker nu de navigatie zo’n grote rol speelt. Het is ontzettend goed opletten. 50 meter verkeerd kan je makkelijk een half uur tijd kosten.” Met de marathonetappe voor de boeg is het ook wel prettig dat Bruinsma, net als monteur Peter Nieuwenburg, twee rechterhanden heeft, al hoopt en verwacht Smink dat die niet nodig zijn. De Ginaf hield zich de eerste week prima. Op de rustdag hadden de monteurs er niet heel veel werk aan. De koelingsproblemen van de eerste paar dagen zijn provisorisch opgelost, maar in Bolivia is het zo koud en nat dat het voorlopig ook geen probleem meer oplevert. “Door de thermostaat aan te passen, lijkt het opgelost”, vertelt Smink. “Als we terug beneden zijn, over twee dagen, gaan we nog wel de waterstroom omleiden, maar dat heeft nu geen zin want het is hier zo koud dat de motor dan misschien niet warm genoeg wordt. Zo is het altijd wat. Blijven we aan de gang.” In de tweede week liggen er – als het goed is – nog wat duinen op Smink te wachten. Hij kijkt er naar uit. “Misschien kunnen we dan ook iets dichter bij ons doel komen. Met de vijftiende plaats zijn we goed op weg, maar eindelijk een keer de top 10 halen, zou wel heel fijn zijn.”

Stiekem had Maik Willems zichzelf ten doel gesteld deze Dakar bij de eerste dertig te eindigen. Met de 32ste plaats op de rustdag lijkt dat doel helemaal niet zo ver weg. “Ik mag een dagje dromen van mezelf”, zegt Willems in La Paz. “Morgen begint weer de realiteit. En dan zien we zaterdag wel wat er over is van de dromen.” Maik Willems is zeker niet ontevreden over het verloop van de eerste Dakarweek. In etappe 4, een uitdagende duinenetappe, boekte hij een uitstekend resultaat waarmee hij zelf ín de top 30 kwam. “Dat was niet alleen qua resultaat de mooiste dag, maar ook qua route”, oordeelt Willems. “Op alle fronten een topdag.” Dat Willems en navigator Rob van Pelt de dag erna een duur waypoint misten en daarvoor straftijd kregen, kon de pret niet drukken. “De eerste dagen maak je je druk om vijf minuten, maar nu niet meer. Dat zie je ook onderweg: na een paar dagen kom je in een groepje terecht dat je steeds weer tegenkomt. Je gaat elkaar een beetje kennen en daardoor ga je elkaar ook helpen. Die tijd maakt dan ook niets meer uit. Iedereen wil uiteindelijk maar één ding en dat is de finish halen. Dat gaat beter als je het samen doet.” Tegen de aanstaande marathonetappe ziet Willems dan ook niet op. De Toyota heeft weinig te lijden gehad van de eerste week en heeft op de rustdag groot onderhoud gehad. De route is vanwege de regen bovendien ingekort tot 160 kilometer. “En ik heb een navigator bij me met gouden handjes én ik heb Kornelis Offringa in de snelle-servicetruck. Die marathonetappe mag dus geen probleem zijn.” De dagen erna staan er nog wat duinenetappes op het programma en dat is het terrein van het Bastion Hotels Dakar Team. “Rustig blijven rollen, zuinig rijden en dan zien we over een kleine week wel waar we staan. Zolang we dan nog niet op Schiphol staan, is het eigenlijk al goed. Al de rest is meegenomen.” Foto: Marcel Vermeij

De eerste week van de Dakar 2017 bracht nog geen onverdeeld succes voor het EVM Rallyteam. Met Hans Stacey op plaats 8 en Peter Versluis op plaats 9 in het klassement, is er nog veel te winnen. “Het had beter gekund”, zegt Peter Versluis op de rustdag in La Paz. “Maar er kan nog van alles gebeuren. In de tweede week moeten we gewoon slimmer én harder rijden.” In vergelijking tot de rustdag van vorig jaar staat Versluis acht posities lager. Toch is de drie kwartier achterstand die hij heeft op klassementsleider Gerard de Rooy niet meteen zorgwekkend. “Met op de rustdag bovenaan staan, win je niks”, stelt Versluis. “Dat heb ik vorig jaar gemerkt. Toen eindigde ik als negende. Laten we het nu maar omdraaien dan.”Op de rustdag in La Paz hadden de monteurs van EVM de handen vol. De MAN’s bleken in de etappes op hoogte nadeel te ondervinden van de automatische versnellingsbak. “Het koppel komt er pas in bij 1300, 1400 toeren”, legt Versluis uit. “Maar daar kom je niet aan op die hoogte. Je kunt ook niet spelen met de koppeling. We hebben er nu op de rustdag aanpassingen aan gedaan waardoor het beter zou moeten gaan, maar dat was wel een tegenvaller. Gelukkig zijn we over twee dagen, als de serieus zware etappes komen, weer beneden.” Versluis en ook Hans Stacey deden in een aantal etappes bewust wat rustiger aan. De kat uit de boom kijken, zien wat de concurrentie doet en ondertussen zelf niet te veel fouten maken en tijd laten liggen. In een paar gevallen lukte dat niet helemaal. “Ik heb drie keer lek gereden”, zegt Versluis. “Eén keer was mijn eigen schuld. Ik reed gewoon te hard.”Elke lekke band kost tussen de vijftien en twintig minuten tijd, meent Stacey’s navigator Hugo Kupper. “Het wisselen kost tijd en daarna moet je weer in je ritme komen. Dan kun je beter iets rustiger rijden en tien minuten laten liggen, dan het dubbele kwijt zijn aan een lekke band.”  In de cabine bij Stacey hadden coureur en navigator een dag of wat nodig om aan elkaar te wennen. “Hans heeft graag veel notes, in WRC-stijl”, vertelt Kupper. “Dat was even wennen, vooral ook omdat de navigatie zelf al zo is veranderd deze Dakar. Als navigator heb je nu echt iets toe te voegen. Dat maakt het veel interessanter. De kompaskoers is veel belangrijker geworden. Dat bleek in de vijfde etappe. We zijn één rio te vroeg afgeslagen en te ver doorgereden. 50 meter verderop lag er nog een en die hadden we moeten hebben.”De gedrevenheid van Hans Stacey is voor Kupper geen probleem. Integendeel zelfs. “Ik hou daar van. Ik heb er zelf ook bewust voor gekozen mee te gaan met een team dat voor de prijzen rijdt. Ik heb nu een stuk of vijftien medailles in de kast liggen. Ik wil zo’n beeldje. Dat kunnen we verdienen door constant te rijden, de banden en de truck heel te houden en geen fouten te maken. En de komende week gaat het een tandje harder.”

De truck staat er weer netjes bij. De schade van de tweede etappe was provisorisch met spanbanden hersteld, maar op de rustdag in La Paz is alles weer gemaakt zoals het hoort. Wat Ben van de Laar betreft, mag de tweede week van de Dakar 2017 beginnen. “Met veel duinen bij voorkeur. Hoe gekker, hoe mooier.” Een botsing met een boom op dag 2 en een kapotte koppeling op dag 3 waren twee problemen geweest die het Jan en Ben van de Laar en monteur Dolf Huijgens niet gemakkelijk maakten in de eerste week van de Dakar. Maar die zijn nu opgelost. “We hebben de dagen zitten aftellen tot La Paz en nu gaat de focus op Buenos Aires”, zegt Ben van de Laar. “Ik ben wel blij dat we de rustdag hebben gehaald. Het zag er niet altijd even rooskleurig uit. Gelukkig hebben we de vierde en de vijfde etappe goed kunnen rijden, waardoor we weer wat hebben kunnen goedmaken.” Vooral door de malaise op dag 3 viel de familie Van de Laar een eindje terug in het klassement, maar op de rustdag hadden ze dat al verbeterd tot de 35ste plaats. “Elke dag onze positie verbeteren is nu het doel. Het zou mooi zijn als we de klassering van vorig jaar (26ste) minimaal zouden kunnen evenaren. Daar gaan we in elk geval ons best voor doen. In de tweede week zou er zeker wat mogelijk moeten zijn. Vooral in de duinenetappes die nog gaan komen. Daar kijken we erg naar uit. Hoe gekker, hoe mooier. In de snelle etappes op zeeniveau hebben we geen last van verlies aan vermogen, zoals op hoogte, dus daar zien we ook niet tegenop.” Aan de navigatie lag het niet en dat mag Ben van de Laar zichzelf aanrekenen, want deze Dakar is de navigatie bijzonder moeilijk. “Ik vind het wel mooi. Ik heb er mijn handen vol aan, maar het gaat best goed. Ik denk dat de rally dit ook wel nodig had. Het mag geen cadeautje worden voor de teams met de snelste auto’s.”

In hun vierde Dakar begint de ervaring inmiddels aardig mee te spelen voor de mannen van het Rainbow Truck Team. Op wat fysieke malheur na kwamen ze de eerste week van de editie 2017 zonder problemen door. Op de rustdag in La Paz was er gelegenheid om de truck helemaal na te lopen en voor de mannen om een beetje bij te komen. Gerrit Zuurmond, de navigator aan boord van de #530, was wel blij dat de eerste week erop zat. Qua navigatie had hij het best naar zijn zin gehad. “Het is een grotere uitdaging geworden, maar ik vind het wel leuk. Ik merk dat het me steeds beter afgaat. We hebben nog geen waypoint gemist. Je groeit er vanzelf in.” Fysiek was het wat minder gegaan. Gerrit van Werven had geen last gehad van de hoogte, monteur Henk Schuiling en navigator Gerrit Zuurmond wel. “Ik ben één dag heel ziek geweest”, bekent Zuurmond. “Ik kan je verzekeren: dat is echt niet leuk in zo’n truck. Hotsen, knotsen en kotsen. En tussendoor navigeren en de aanwijzingen oplezen. Dat wil je niet meemaken. Ik was zo blij dat we aan de finish waren die dag. Inmiddels gaat het weer prima. Ik heb nu nergens meer last van.” De monteurs van het Rainbow Truck Team hadden niet erg veel werk aan de Ginaf. Het gebruikelijke onderhoud en als extraatje het koppelingshuis schoonmaken. “Daar was modder in gekomen, dus het schakelen wilde niet meer zo makkelijk”, zegt Zuurmond. “Maar ook dat is inmiddels opgelost. Eigenlijk dus best relaxt allemaal. We rollen er aardig door.” Met de 21ste plaats is het team dan ook best tevreden. Toch wordt er al nagedacht over volgend jaar. Het plan is om dan met een andere truck te gaan, een MAN waarmee in het voorjaar al de Morocco Desert Challenge wordt gereden. “We willen toch een stapje hoger. Die truck kan dat wel aan. Wij hopelijk ook. Maar eerst de tweede week goed zien door te komen. La Paz hebben we zonder grote problemen gehaald, het volgende doel is Buenos Aires. We willen per se de finish halen, dus we blijven op safe rijden, zonder grote risico’s te nemen.”

Een rustdag hebben de monteurs van Team TopTrucks Dakar zeker niet. Laat in de avond kwam Vick Versteijnen aan in het bivak van de rustdag in La Paz. Op sleeptouw. Onderweg naar de hoofdstad van Bolivia ging de versnellingsbak van de Scania volledig aan gort. Een los getrild boutje lijkt de oorzaak van de ellende. “Was het in de wedstrijd gebeurd, dan was het over en uit geweest”, zegt Versteijnen. “Het is een geluk bij een ongeluk dat het op de weg gebeurde en dat we nu de rustdag hebben.” Pas om 15.00 uur lokale tijd (20.00 uur in Nederland) had Versteijnen zaterdag mogen vertrekken uit Oruro. De zesde etappe van de Dakar was afgelast en de trucks moesten over de weg naar La Paz, waar naar schatting een miljoen mensen klaar stonden om hen feestelijk te verwelkomen. De Scania was een uurtje onderweg, met Aart Schoones aan het stuur, toen er van alles begon te klapperen en te bonken. “We hebben de auto meteen aan de kant gezet en zagen de olie er onderuit regenen”, vertelt Versteijnen in La Paz. “Toen we verder gingen kijken, bleek het nog erger dan we dachten. Binnenin was er van alles kapot geslagen: de tussenbak, het huis van de versnellingsbak.”Op ieder ander moment zou de moed Versteijnen in de schoenen zijn gezonken, maar hij wist dat er tijd was en dat het team de benodigde onderdelen bij zich had. De eerste prioriteit was om de truck weer rijdend te krijgen, want dat ging niet. “Zonder lucht kan er niks, dus we hebben het luchtfilter gerepareerd en hebben vervolgens de sleepkabel eraan gehangen. Het was best druk op de weg, maar niemand stopte. Uiteindelijk was het een lokale tankwagen met chemicaliën nota bene die stopte.” Op tien meter achter de tankwagen was het een spannende rit. “Je wilt niet in een moment van onachtzaamheid achterop zo’n wagen met chemicaliën knallen”, besefte Versteijnen. De truck mocht niet verder dan de rand van La Paz, maar daar werd de Scania opgepikt door de eigen assistentie om naar het bivak gesleept te worden, waar de monteurs meteen aan de slag gingen.“Het is een hele klus om alles te vervangen en te repareren”, zegt Versteijnen. “In de Torpedo kun je er moeilijk bij en er moet veel gebeuren. Niet alleen de versnellingsbak, ook de koppeling moet vervangen worden en nog een heleboel onderdelen die kapot zijn geslagen. Hopelijk is het voor de avond klaar, zodat we nog even kunnen proefrijden.”Het was een bijna-dramatisch einde van een toch al moeizame eerste week voor Versteijnen. De Scania vertoonde een boel kleine pijntjes en mankementjes, die gelukkig wel allemaal opgelost konden worden zodat Versteijnen in het klassement nog op een alleszins redelijke 22ste plaats staat. “We hebben veel te veel meegemaakt al, maar het is heel fijn dat we met een leuke club mensen op pad zijn, die allemaal positief blijven. Dat geeft mij ook moed. Tegen de tweede week van de Dakar zie ik niet op. Als het materiaal maar heel blijft.”