Omdat de normale weg naar Salta wegens een aardverschuiving onbegaanbaar is geworden, moest de hele karavaan via een zandpad over een bergpas op 5000 meter hoogte naar het bivak. Nou ja, niet de hele karavaan. Campers en 6×4-trucks konden en mochten er niet overheen. Voor het Team Van de Laar betekende dat dat maar de helft van de service meekon. Vader Fried zette er met de 6×6 goed de sokken in en was nog voor zijn zoons in Salta.

Het was een complete chaos na afloop van de proef van de achtste etappe, toen bleek dat de route naar Salta onmogelijk was. Bij het dorpje Tilcara kwam de hele karavaan tot stilstand. Aanvankelijk werd er een noodbivak ingericht, maar uiteindelijk besloot de organisatie toch het spul via een omleidingsroute van 350 kilometer door de bergen naar Salta te laten gaan. Toen Jan van de Laar arriveerde bij Tilcara, zag hij dat de servicetruck van zijn vader al weg was. “Die laat zich dat geen twee keer zeggen. Als hij via een mooi zandpaadje mag rijden, is hij weg. Hij was er al voordat wij er waren.”

De andere servicetruck moet via een andere route, waarschijnlijk terug via Bolivia. “Die zien we over een dag of twee wel weer”, verwachtte Van de Laar. “Alles wat we nodig hebben zit bij ons pap in de truck. We zullen het alleen even zonder schone kleren moeten doen. Dan maar wat extra deodorant. De negende etappe gaat toch niet door, dus we hoeven ons niet in het zweet te werken. Jammer genoeg.”

Jan van de Laar had de smaak net goed te pakken. Ook in het tweede deel van de marathonetappe had hij het goed naar de zin. “Er zat weer van alles in. Zand, paden, wat kleine duintjes. Het was echt leuk. Ze weten toch in alle proeven wel wat instinkertjes qua navigatie in te bouwen. Wij trappen daar niet in natuurlijk. We hadden wel een beetje last van de hoogte, waardoor de truck minder vermogen heeft. We kwamen sommige bergjes maar moeilijk op. Daar hebben we wat op laten liggen.” Dat verklaart de 27ste tijd van Van de Laar.

Dat de negende etappe niet doorgaat, vond Van de Laar jammer. “We hadden in het marathonbivak al met een paar man zitten uitrekenen hoeveel wedstrijdkilometers er nog over zijn. Met deze etappe eraf, blijft er nog maar iets van 450 kilometer over. Dan zijn we meer dan 1000 kilometer kwijt. Dat is toch heel spijtig.”