Ton van Genugten wist eigenlijk niet goed wat hij er nou van moest vinden. Teleurstelling en voldoening vochten om voorrang aan de finish van de Dakar Rally 2017. De klassering was niet geworden wat de TonTrans-coureur had gehoopt, maar hij was wel blij met resultaten op de dagen dat het goed ging en met de manier waarop hij had kunnen bijdragen aan de derde plaats voor kopman Gerard de Rooy. “Het was een aparte rally.” Ton van Genugten zag zijn ambities in de vijfde etappe vervliegen, toen zijn Iveco muurvast kwam te staan in de modder. Drie uur duurde het voordat hij weer los was. “Dat was de nekslag wat het klassement betreft”, zegt Van Genugten. “We hadden daarvoor ook al foutjes gemaakt: een lekke band, een gemist waypoint. Buiten die dingen is het best goed gegaan. We hebben lekker gereden en een paar leuke dagresultaten behaalt.” Navigatie speelde een cruciale rol deze Dakar en zodoende was er een belangrijke rol weggelegd voor Anton van Limpt. “De veranderingen in de navigatie – alle hulpmiddelen zijn overboord gezet –  waren een grote stap. Soms ging het wel erg ver. Je moet 200 procent geconcentreerd zijn, maar door de snelheid en de enorme klappen die je te verduren krijgt in de truck, was het soms niet eens mogelijk om het roadbook te lezen, terwijl alles tot in de puntjes moet kloppen als je voor een resultaat meedoet.” Op een van de eerste dagen trapte Van Limpt in ‘een instinkertje’. Dat leverde een straftijd van 20 minuten op. “De eerste keer dat ik een waypoint miste. Dat gebeurt je één keer en dan heb je het trucje door. Op deze manier navigeren, puur op roadbook en kompas, kun je alleen in de praktijk en door ervaring leren. Ik denk wel dat het goed is voor de sport en een motivatie voor navigators om echt te presteren in plaats van op een pijltje af te gaan.” Door het gemiste waypoint, een lekke band op een ongunstig moment en de modderdag verlegden Van Genugten en zijn team hun focus. Het eigen klassement werd ondergeschikt aan het belang van Team De Rooy. “Ze zijn terug gegaan in de ondersteunende rol die we vorig jaar hadden en daarin hebben we nog veel kunnen betekenen”, zegt Van Genugten. “Dat geeft voldoening. Met twee tweede plaatsen ben ik blij. Met de zesde plaats op de voorlaatste dag ook. Dat geeft de bevestiging dat het er wel degelijk in zit. We hebben weer een jaar extra ervaring opgedaan en dat is waardevol voor de toekomst.” Resultaat #507 – Ton van Genugten / Anton van Limpt / Bernard der Kinderen 1 3 5 7 9 11 2 12 35 2 – 6 2 12 23 21 21 16

Alles moest wijken voor dat ene doel: de finish halen van de Dakar Rally. Arjan Bos verbeet er de pijn van een gebroken sleutelbeen voor. Zelfs aan de meet van de laatste proef kon hij nog niet geloven dat hij het had gehaald. “Ik moet nog bijna 700 kilometer naar Buenos Aires. Daar is het podium. Ik ben er nog niet!” Met een gebroken sleutelbeen het proefje van 64 kilometer rijden, was nog wel te doen, maar Bos was wel bang geweest. “Ik ben er heel voorzichtig mee. Ik heb als een oud wijf de laatste proef gereden. Ik reed het bivak uit naar de start, in het donker, en voor me stak ineens een hond over. Je zult het meemaken, dat je op zo’n manier uit de rally gaat. Voor hetzelfde geld vlam ik zo op die hond.” Het was zwaar. Bos heeft ontzettend afgezien. Een paar keer was het kantjeboord en werd hij gered doordat etappes werden afgelast of ingekort. Soms liet de apparatuur hem in een steek, een paar valpartijen betekenden bijna het einde, de hitte en de hoogte waren zijn grootste vijanden, maar Bos weigerde simpelweg om de pijn toe te staan. “Dat kan niet. Je móet door.” Daarom was hij er nog niet gerust op toen hij eenmaal gefinisht was. “Je moet het nog wel even doen. Het is een roteind nog naar Buenos Aires. Ik moet en ik zal naar Buenos Aires”, bleef hij maar herhalen. Een geluk bij een ongeluk was dat het zijn linker sleutelbeen is. Was het rechts geweest, dan was de rally een dag te vroeg geëindigd voor de Dakar-debutant die volkomen gesloopt maar op karakter de Dakar uitreed. “Het dringt nog totaal niet tot me door. Je bent zo gefocust op dat ene doel, waarvoor alles moet en zal wijken. Ik ben nu al vergeten wat er een week geleden is gebeurd”, vertelde hij. “Je wordt geleefd in die twee weken. Ik verwacht dat het eenmaal thuis allemaal wel op zijn plaats valt. Als alles meezit ben ik dinsdag thuis. Dan is mijn vader jarig. Dus ouwe: ik ben er. Ik had beloofd dat ik er helemaal heel zou zijn; dat is niet helemaal gelukt. Maar ik ben er. Het besef zal dan ook wel komen.” Foto: Rallymaniacs

De strijd om de eindzege bij de trucks is gewonnen door Eduard Nikolaev. De Rus sloeg toe op het moment dat concurrent Gerard de Rooy werd geplaagd door pech. Het is voor de Rus alweer zijn derde eindzege in de Dakar Rally bij de trucks. Eerder won hij in 2010, als monteur in de cabine van Vladimir Chagin, en in 2013 toen Nikolaev zelf achter het stuur zat. Met vier dagsuccessen is Nikolaev een terechte winnaar van de rally waaraan hij aarzelend begon. Met een zesde en een tiende plaats stond de Rus na twee etappes op slechts een negende plaats in het algemeen klassement. Greep naar de macht door Nikolaev Na twee matige etappes kwam Nikolaev door winst in de derde klassementsproef aan de leiding. Een positie die hij een dag later door een achtste plaats alweer moest afstaan. Nadat hij lang tussen een tweede en derde plaats in het klassement schommelde deed hij in de tiende rit een succesvolle greep naar de macht. Nikolaev won de etappe en stootte team- en landgenoot Dmitri Sotnikov van de troon. Met de winst in de elfde proef nam de Kamaz-rijder een voorschot op de eindoverwinning, die hij definitief veiligstelde door ook de laatste etappe winnend af te sluiten. Dmitri Sotnikov maakte het Russische feest compleet door de Dakar Rally als tweede af te sluiten. De Rooy voelt hete adem van Kamaz De derde plaats in het algemeen klassement was voor Gerard de Rooy. De winnaar van 2016 stond op de rustdag op de eerste plaats, maar voelde toen al wel de hete adem in de nek van de Kamaz-armada aangevoerd door Nikolaev. De banden waren dit jaar de achilleshiel van De Rooy. In de tweede etappe na de rustdag verloor de Iveco-rijder de leiding in het algemeen klassement door een kapotte band. In de eerste week zat het bandensysteem hem al dwars waardoor de banden leegliepen. Die achterstand maakte De Rooy nog voor de rustdag goed, maar het verschil na de achtste etappe kon hij niet meer ombuigen. Ook omdat hij in de tiende etappe opnieuw twee keer lek reed en op zoek moest naar een waypoint. Bovendien liep De Rooy ook nog een gekneusde rib op. Plek drie voor De Rooy In de voorlaatste etappe besloot De Rooy geen grote risico’s meer te nemen en verzoende zich min of meer met de uiteindelijk derde plaats op bijna 39 minuten van Nikolaev. Iveco-teamgenoot Federico Villagra eindigde op plek vier. De top tien telde naast De Rooy nog een Nederlander: Hans Stacey. De rijder van het Eurol VEKA-Man sloot de rally af op een negende plaats. Dat was een klein wonder omdat Stacey in de tiende etappe uit de rally stapte, maar een halve dag later toch weer meedeed. Soap rondom Stacey Het begon allemaal in de achtste etappe waarin Stacey veel tijd verloor door versnellingsbakproblemen. Het team zette een joker in, waardoor Stacey in de volgende etappe net meteen na de top 10 kon starten. Door miscommunicatie hadden de officials aan de start van de tiende rit niet te horen gekregen dat Stacey als twaalfde truck mocht starten. Ondanks zijn startkaart met daarop zijn starttijd wilden officials hem pas als 35ste laten beginnen. Na lang soebatten besloot Stacey daarop helemaal niet van start te gaan. ’s Avonds ging de organisatie door het stof en Stacey werd in het klassement als elfde geklasseerd. Hij kon zijn rally vervolgen, maar slaagde er niet in een gewenste dagzege te behalen. Dat dagsucces was er wel voor Martin van den Brink. Tot twee keer toe. Na een derde plaats in de openingsetappe sloeg de rijder van Mammoet Rallysport een dag later een dubbelslag. De vreugde was echter van korte duur. Problemen deden hem al in de derde etappe duikelen in het klassement naar de 45ste plek. Hiermee waren alle ambities op een goed klassement vervlogen. Van den Brink jaagde op dagsuccessen en slaagde daar tijdens de achtste etappe in. Pech was rode draad Pech was de rode draad door deze editie van de Dakar. Geen enkele equipe bleef verschoond van problemen: navigatiefouten, missen van waypoints, vastzitten in de modder, mechanische malheur. Alles kwam wel voorbij in de 39ste editie. Toch bereikten 16 van de in totaal 19 gestarte equipes de finish in Buenos Aires. Gert Huzink had de twijfelachtige eer de eerste Nederlandse uitvaller bij de trucks zijn. Een aanrijding met een auto in de tweede etappe betekende het eindstation voor Huzink. Turbopech Gerrit van Werven In de tweede week kwamen daar nog Gerrit van Werven en Vick Versteijnen bij. Van Werven werd zowel in de zevende als achtste etappe geplaagd door een kapotte turbo. Omdat de negende etappe werd afgelast wonnen ze tijd. Van Werven ging op grote achterstand nog van start in de tiende etappe, maar werd vervolgens uit veiligheidsoverwegingen door de organisatie uit de proef gehaald. Versteijnen moest op de voorlaatste dag van de rally opgeven. De prestatie van Richard de Groot in de rally is een vermelding zeker waard. Samen met Gerard Beelen en Jan Hulsebosch reed De Groot de Dakar als een motorcoureur in het kistklassement. Met een beperkt budget en zonder service, alles deden de mannen zelf, bereikten zij de finish op plek 33 in het eindklassement.

Stephane Peterhansel heeft zaterdag voor de dertiende keer de Dakar Rally op zijn naam geschreven. Peterhansel pakte voor Peugeot de zevende Dakar-overwinning in de historie van het merk. Na zes overwinningen bij de motoren heeft Peterhansel nu nog zeven eindzeges bij de auto’s in de Dakar. Hij kreeg het echter niet bepaald cadeau tijdens de jongste editie waarin de concurrentie van met name Sebastien Loeb een rol speelde. De negenvoudig wereldkampioen WRC stond een aantal dagen aan de leiding maar verloor de rally in de tiende etappe. Peterhansels ervaring gaf naar eigen zeggen de doorslag. In die proef lag Loeb aan de leiding, maar verloor hij in de slotfase de aansluiting met Peterhansel. Aan de finish van de laatste proef had Peterhansel een voorsprong van 5 minuut 13 op Loeb. Het gat daarachter naar Despres was aanzienlijk groter. Cyril Despres liet zien bij de top van de auto’s te horen maar verloor op sleutelmomenten tijd. De derde rijder van Peugeot won de vierde etappe en was op een proef na constant in de top tien te vinden. Waar bleef de concurrentie? Enige tegenvaller voor Peugeot was het ontbreken van Carlos Sainz aan de finish. De winnaar van 2010 heeft sinds 2013 geen Dakar meer uitgereden en viel ook deze keer uit door een beginnersfout. In de vierde etappe pikte de Spanjaard een binnenkantje mee waardoor de 3008DKR over de kop sloeg en een ravijn in rolde. Ook de andere grote favoriet, Nasser Al-Attiyah, maakte de hoge verwachtingen niet waar. Al-Attiyah switchte naar Toyota voor de Dakar en hij begon voortvarend met een overwinning en een tweede plaats. In de derde etappe ging het mis door een crash. De auto van Al-Attiyah was dusdanig beschadigd dat starten in de vierde etappe niet mogelijk was. Zonder benzine… De derde etappe werd voor het team van Overdrive een nachtmerrie. Niet alleen Al-Attiyah ging uit de wedstrijd, ook een aantal rijders kwamen zonder benzine te staan op de proef. Nani Roma stond nog het meest gunstig, hij verloor het minst en kon enigszins aansluiting houden met de leiders. Onder ander Giniel de Villiers en Erik van Loon verloren een goede klassering doordat ze zeer afgelegen stonden. Bij Mini kon men simpelweg het tempo niet volgen. Mikko Hirvonen verloor met name op hoogte in Bolivia tijd en kwam daar vermogen tekort ten opzichte van de Peugeots. Het noodlot sloeg helemaal toe in etappe 10 toen Hirvonen in een canyon vast kwam te zitten op een rots en botste tegen de truck van Pascal de Baar. Daarmee was de hoop op een goede klassering voor Hirvonen vervlogen. De Nederlanders Erik van Loon had naar eigen inschatting rond de vijfde of zesde plaats kunnen eindigen, zonder het debacle met de brandstof. In plaats daarvan bleef een veertiende plaats over en haalde Van Loon er daarna alles uit wat erin zat: “Aan de auto ligt het ook zeker niet. De Toyota is een topkarretje, een feest om in te rijden. Daar ben ik echt heel blij mee. De vering was ook perfect. Ik heb nauwelijks te lijden gehad van deze Dakar.” Maik Willems deed het wederom prima en haalde zijn doelstelling door als 26e te finishen. De ervaringen die Willems de afgelopen jaren met navigator Rob van Pelt opdeed helpen daarbij: “Ik maak veel kilometers en dan zit je relaxter in de auto. Je kunt veel meer ontspannen rijden en dat is met name in een Dakar ideaal of feitelijk een voorwaarde.” De gebroeders Coronel haalden de finish samen, al was het geen gemakkelijke opgave. Tim Coronel zei na afloop: “Ik heb eigenlijk geen problemen gehad en Tom de ene na de andere. Op een gegeven moment ben ik achter hem gaan rijden en elke keer als hij problemen had, heb ik het gerepareerd.” Uiteindelijk is de doelstelling wel geslaagd en kan Coronel uitkijken naar wellicht een nieuwe uitdaging. Foto: Marcel Vermeij

Eén knullig probleem gooide het klassement van Erik van Loon en Wouter Rosegaar aan gruzelementen. Op de derde dag van de Dakar Rally 2017 kwam de Toyota 50 kilometer voor de finish zonder benzine te staan. Het kostte Van Loon meer dan drie uur. “Trek die ervan af en we hadden vijfde of zesde gestaan in plaats van veertiende. Daar ben ik dik tevreden mee.” ‘Als’ bestaat niet en al helemaal niet in de Dakar. Niemand die dat beter weet dan Erik van Loon. In zijn acht Dakar-deelnames maakte hij al van alles mee: van urenlang vast zitten in een duinpan tot de auto een ravijn in rijden. In deze negende was daarvan geen sprake. Van Loon en Rosegaar maakten de kleine foutjes die er nu eenmaal bij horen, maar die maakten het verschil niet. “Want iedereen maakt die foutjes”, wist Van Loon. “Het gaat vaker fout dan goed in deze sport. Je bent voor een groot deel afhankelijk van anderen. Als de monteur vergeet een boutje goed aan te draaien, ben je een wiel kwijt. Dat kan ook gebeuren. We zijn in die derde etappe op pad gestuurd met te weinig benzine in de tank. Niet alleen wij, ook de andere Toyota’s. Dat is een blunder en daar zijn ze zich bij Overdrive van bewust. Wat moet ik ervan zeggen? Het is niet anders. Trek die drie uur ervan af en je hebt een realistisch beeld.” De benzineaffaire wierp Van Loon in één klap uit de top 10 naar de 35ste plaats. Van daaruit kroop hij elke dag een beetje op, om uiteindelijk op de veertiende plaats uit te komen, op 6 uur en 5 minuten van Stéphane Peterhansel, die zijn dertiende Dakarzege behaalde. Dat hij omstreeks de zesde plaats thuis hoort, bewees Van Loon nog maar een keer op de laatste en voorlaatste dag van de Dakar, met een zesde en een zevende plaats. Het was een duidelijk statement: hier hoor ik. “Qua rijden hebben we dat ook wel laten zien. Aan de auto ligt het ook zeker niet. De Toyota is een topkarretje, een feest om in te rijden. Daar ben ik echt heel blij mee. De vering was ook perfect. Ik heb nauwelijks te lijden gehad van deze Dakar. Ik heb het hele jaar bij de dokter gelopen vanwege slijtage van de onderste drie ruggenwervels, maar ik heb nog nooit zo weinig last gehad als tijdens deze Dakar. Zelfs niet op die ellenlange verbindingen over de weg, waarbij je uren aan een stuk in dezelfde houding zit.” Meer dan een vijfde, zesde, zevende plaats had er niet ingezeten, denkt Van Loon. Daarvoor zijn de Peugeots die de eerste drie plaatsen bezetten te snel. “Die zijn van een andere planeet”, stelde Van Loon. “Maar als je gaat kijken vanaf de eerste 4×4, staan we ook rond de vijfde plek. Dat is in dit veld heel netjes. We hebben er het maximale uit gehaald wat er deze keer in zat.” Met de Toyota wil Van Loon zeker verder. De auto wordt steeds verder doorontwikkeld en ook Van Loon wil zichzelf blijven verbeteren. Er zijn plannen om rally’s te rijden in het Midden-Oosten, maar ook een aantal baja’s en wellicht de Morocco Desert Challenge in april. Of hij volgend jaar zijn tiende Dakar gaat rijden, weet Van Loon nog niet. “Dat hangt af van de route. Ik heb daar de afgelopen dagen een paar keer serieus over gesproken met de organisatie. Bolivia is een prachtig land om te rijden, maar in januari is het daar regenseizoen. Dan moet je daar geen zes dagen zijn. Ook met de hoogte heb ik moeite. Ik persoonlijk niet, maar het is naar mijn mening van te grote invloed op de wedstrijd. De auto’s lopen slechter en mensen maken fouten door die hoogte, omdat ze gewoon niet fris zijn. Dat kan niet de bedoeling zijn en dan heb ik ook tegen de organisatie gezegd. Die luisteren op zich wel, juist omdat wij een top-amateurteam zijn. Dakarorganisator ASO is afhankelijk van deelnemers zoals wij. De fabrieksteams komen toch wel, maar als wij thuisblijven, hebben ze een probleem. Ze begrijpen dondersgoed dat ze iets moeten doen om het aantrekkelijk te houden. Terug naar Chili, Peru, of misschien wel naar een ander continent.” Voorlopig is dat nog een zorg voor later. Eerst de Dakar van 2017 maar eens in stijl afsluiten. Omstreeks kwart voor acht lokale tijd (23.45 uur Nederlandse tijd) rijden Van Loon en Rosegaar het erepodium in Buenos Aires op om hun medaille in ontvangst te nemen. “Het blijft een bijzondere ervaring”, weet Van Loon. “Ook de rit daar naartoe: 650 kilometer met het handje uit het raam om te zwaaien naar het publiek langs de kant. Mooi toch?”  Resultaten #310 – Erik van Loon / Wouter Rosegaar 1 3 5 7 9 11 10 43 11 13      – 7 10 35 19 19 17 14

Sergei Karyakin heeft de eindzege in de Dakar Rally bij de quads voor zich opgeëist. De Rus sloot zaterdag de rally af met een achtste plaats in de twaalfde en laatste etappe. Het was voldoende voor zijn eerste titel, een overwinning die Karyakin behaalde na een sterke tweede week. Karyakin eindigde vorig jaar als vierde en misschien was het dan ook niet meer dan logisch dat, door het ontbreken van de complete top drie van 2016, de Rus de Dakar zou winnen. De Argentijnse gebroeders Patronelli vonden de route niet uitdagend genoeg en de Zuid-Afrikaan Brian Baragwanath besloot eveneens niet af te reizen naar het Paraguayaanse Asuncion, waar dit jaar de Dakar van start ging. Lijst van favorieten Vooraf was Karyakin niet de uitgesproken topfavoriet, maar maakte deel uit van een lijst favorieten waarop ook oud-winnaars Rafal Sonik, Ignacio Casale en Josef Machacek stonden. Geen enkele rijder van dit viertal slaagde erin in de eerste week van de rally de rol als favoriet waar te maken. Macheck viel al in de vierde etappe uit en Sonik was na de eerste week al kansloos voor de eindzege door in iedere etappe veel tijd te verliezen. Ignacio Casele Casale pakte na de derde etappe de leiding in het algemeen klassement, maar zakte vervolgens weg na twee matige etappes. Desondanks bleef de Chileen in kansrijke positie, maar zag tegen het einde van de rally zijn kansen op de eindoverwinning vervliegen. Karyakin kende een aarzelend begin van de rally met een zesde, 15de en vijfde plaats. Een tweede plek in de vierde etappe leverde hem koppositie in het algemeen klassement op. De vreugde was echter van korte duur, want een dag later kwam de Rus niet verder dan een zevende plek en stond hij de leiding af aan Simon Vitse. Vitse klassementsleider Vitse was in die eerste week al de vijfde rijder die na een etappe het klassement aanvoerde. De debuterende Fransman slaagde er net als zijn voorgangers, Marcelo Medeiros, Pablo Copetti, Ignacio Casale en Karyakin, niet in de leidende positie langer dan een dag te behouden. Vitse verloor de dag na de rustdag zijn koppositie aan Karyakin, die in de marathonetappe een dubbelslag sloeg. De Rus nam met de winst het heft in handen bij de quads en reed vervolgens een strakke rally. Dagsucces in de tiende en elfde etappe vormde de stevige basis onder zijn eerste eindzege. Verschillen worden groter Terwijl de verschillen in de top 3 op de rustdag nog klein waren, liepen de verschillen in de tweede week op. Casale, die de laatste etappe op zijn naam schreeft, eindigde de rally op een tweede plaats op bijna een uur en een kwartier. De nummer drie, Copetti, gaf ruim vier uut toe op Karyakin. Kees Koolen had graag meegedaan om de prijzen. Onze landgenoot, die op een zelfgebouwde quad reed, werd net even te veel geplaagd door pech. En dan met name in de tweede week waarin hij ook nog ziek was. Toch werd het voor Koolen een rally om nooit te vergeten, omdat hij de vijfde etappe op zijn naam schreef, zijn eerste dagzege in de Dakar. Goede vooruitzichten Een uiteindelijk 17de plaats in het eindklassement is misschien een teleurstellend resultaat voor Koolen, maar met de dagzege en een aantal goede etappes kan hij met een goed gevoel toewerken naar de volgende editie van de Dakar Rally. Ook Bastiaan Nijen Twilhaar haalde de eindstreep van de rally. De waterdrager van Koolen viel vorig jaar bij zijn debuut bij de quads nog uit, maar dit keer eindigde hij als twintigste.

Sam Sunderland heeft de 39ste Dakar Rally bij de motoren gewonnen. Sunderland eindigde in de afsluitende proef van 64 kilometer op een zesde positie, dat was meer dan genoeg voor de overwinning. De overwinning van Sunderland tekent de zestiende KTM-zege op rij in de Dakar Rally. Sunderland volgt zijn teamgenoot Toby Price op die in de eerste week van de Dakar ten val kwam en zijn dijbeen brak. De Brit maakte weinig fouten in de eerste Dakar die hij volledig uitreed. Sunderland is de eerste Britse deelnemer die de Dakar wint en voor KTM de zestiende winnaar op rij. Sunderland maakte de minste fouten De overwinning van Sunderland wordt vooral gekenmerkt door het berekenend rijden van de Brit. Hij maakte weinig fouten waar anderen dat wel deden. Sunderland pakte een dagzege in de vijfde etappe, nam die dag de leiding over en gaf dat niet meer weg. Voor Sunderland is het de eerste keer dat hij de Dakar finisht: “Het is een prestatie van ons team, ik ben heel erg blij. Het was een zware Dakar zowel fysiek als mentaal. Aan de finish kon ik de druk eindelijk van m’n schouders laten vallen, want die was wel erg groot de laatste dagen.” Met de tweede plaats voor Matthias Walkner in het algemeen klassement heeft KTM een één-twee te pakken. Walkner finishte op 32 minuten van Sunderland nadat hij twee eerdere edities de finish niet haalde. Het is het laatste grote succes voor de huidige generatie KTM-motoren. Het Oostenrijkse merk komt komend seizoen met een nieuwe machine. Na een spannende laatste etappe stelde Gerard Farres Guell de derde plaats in het klassement veilig. De Spanjaard van het Himoinsa Dakar Team is de bestgeplaatste rijder die niet voor een fabrieksteam rijdt en heeft zijn beste prestatie in de Dakar Rally flink verbeterd. Farres Guell maakte gedurende de rally geen fouten en was aan het eind van de rally 48 seconden sneller dan Adrien van Beveren van Yamaha. Van Beveren zag met een slechte dag een zeker podium in rook opgaan. De Fransman van Yamaha bewees de absolute kopman te zijn voor dat team. Tijdstraf kost Honda overwinning Op snelheid was Honda een van de snelste teams in deze Dakar. De mannen van HRC pakten vijf van de tien dagzeges en hadden de leiding in het klassement tot ze een tijdstraf kregen wegens het tanken op een illegale locatie. Zonder die tijdstraf heeft HRC een zekere podiumfinish gemist. Robert van Pelt beste Nederlander Robert van Pelt werd met een 43e plaats de beste Nederlander bij de motoren. Van Pelt en de andere deelnemers hadden het erg zwaar en gingen in overlevingsmodus in de laatste week. “Eigenlijk ben je hartstikke gek dat je dit doet”, aldus Van Pelt aan de finish. “Op de momenten dat je op wil geven, put je weer kracht uit het feit dat je door wil. Hoe moeilijker de weg is, des te groter is de vreugde aan de finish.” Maikel Verkade haalde twee uit twee. Na de veertigste plaats in 2016 werd Verkade dit jaar vijftigste in het algemeen klassement. Zelf was Verkade daar niet mee bezig, hij wilde finishen in Buenos Aires. “Ik wilde de motor eigenlijk aan de kant zetten afgelopen week”, zei Verkade aan de finish. “Ik weet niet of ik nu moet huilen of lachen, want het was zo zwaar. Ik kon niet meer.” Debutant Arjan Bos heeft de laatste etappe gereden met een gebroken sleutelbeen. Bos heeft de laatste week op wilskracht gereden en kan terugkijken op een geslaagde Dakar en hij heeft zijn doelstelling gehaald: “Je bent er zo op gefocust om de finish te bereiken dat alles moet wijken. Je kunt niet honderd kilometer voor de finish opgeven, je moet naar de finish.” Foto: Red Bull

Nog anderhalve maand en dan is het zover! Van 23 tot en met 26 februari is het in de Jaarbeurs in Utrecht weer tijd voor de MOTORbeurs. Editie 2017 wordt spannend, stoer en spectaculair! Schrijf je in voor de Grid Girl verkiezing, geef je op voor de Custom Bike Show en volg onze website en social media voor het laatste nieuws! Nog meer activiteiten Suzuki Stuntteam Het Suzuki Stuntteam bestaat uit 3 stuntrijders: Steven, Tom en Kimberly. Ze zijn weer van de partij en laten je tijdens MOTORbeurs Utrecht de vetste stunts op hun motoren zien! Heel vet: Kim heeft het afgelopen jaar het 1e vrouwelijke record bij de “World Wheelie Records” gehaald met een snelheid van 246 km/per uur! Locatie: Stuntterrein BOVAG Try the Bike Elk jaar is BOVAG Try the Bike weer een enorm succes op MOTORbeurs Utrecht. En dat is natuurlijk ook logisch, want zo pak je gelijk je eerste motorrijles mee! Inschrijven, opstappen en rijden, zo simpel is het. Elk jaar zijn er honderden toekomstige motorrijders en motorrijdsters die hier hun eerste motorervaring opdoen. Locatie: Buitenterrein naast hal 12 Junior Riding Experience Achterop bij papa of mama is leuk, maar natuurlijk is niks zo gaaf als zelf mogen motorrijden! Hiervoor hebben we op de MOTORbeurs Junior Riding Experience, voor alle kinderen tussen 5 en 15 jaar. Ze hebben alles bij zich: motoren, helmen, kleding, echt alles. Onmisbaar in elke opvoeding! Locatie: Stuntterrein Grid Girls verkiezing naar MotoGP Als grid girl te gast zijn bij het Nederlandse Moto2 team, RW Racing GP en ook nog eens op de start grid van de Moto2-race 2017 staan naast hun rijder Axel Pons? Tientallen fotografen en cameraploegen, die jou wereldwijd in de huiskamers brengen tijdens de live-uitzending van het grootste motorsportevenement van Nederland? Samen met het team op het ‘heilige asfalt’ lopen, als 100.000 mensen rondom het circuit op de start van de belangrijkste race van het seizoen wachten? Deze droom gaat voor de winnares van de Grid Girl Competitie 2017 uitkomen! Meer informatie: http://www.motorbeursutrecht.nl/nl-NL/Bezoeker/Activiteiten/Grid-Girl-verkiezing.aspx

Ze gingen het avontuur aan en worden vandaag de helden. De laatste 64 kilometer op snelheid zullen voor veel deelnemers geen probleem vormen. Het zijn de kilometers die afgelegd moeten worden richting de feestelijke aankomst in het hart van het bivak waarna men voor de ceremoniële afsluiting richting Buenos Aires gaat. Daar zal het podium plaatsvinden voor het hoofdkantoor van de Argentijnse Automobile Club

Eurol ondersteund veel deelnemers aan de Dakar Rally 2017. Terwijl zij op weg zijn naar de finish in Buenos Aires, brengen wij je een dagelijkse update over de prestaties van de door Eurol gesteunde deelnemers in de voorlaatste etappe. Erik van Loon kreeg vandaag de beloning van een rally hard werken. Van Loon en navigator Rosegaar verloren kans op een goede klassering vroeg in de rally, maar bleven strijden en maakten geen fouten. Van Loon werd zevende en won een plek in het klassement. Tim en Tom Coronel hadden best een goede dag na veel problemen eerder in de week. Beide Coronel finishten op mooie plaatsen met een 31e en 33e positie, minder dan twee uur achter winnaar Loeb. Kees Koolen was weer sterk onderweg na een aantal moeilijke dagen. In etappe 11 kwam Koolen tot een zesde positie. Koolen heeft hoogte- en dieptepunten meegemaakt in de rally. Het hoogtepunt zal absoluut de etappe-overwinning zijn. Maikel Verkade reed een perfecte race in de voorlaatste proef van de Dakar. Verkade won meer dan veertig plaatsen ten opzichte van de etappe daarvoor. Hij finishte 45e, een plaats beter dan Robert van Pelt die ook een goede dag had. Xavier de Soultrait moest door technische problemen helaas opgeven in etappe 11. Na een opvallende comeback in de rally was Hans Stacey goed onderweg in de elfde etappe. Steven Rotsaert deed het erg goed in etappe 11. De Belg finishte 12e in de etappe waar veel coureurs pech hadden bij de Trucks. Een van de equipes was Vick Versteijnen die uit de wedstrijd ligt met technische problemen. Versteijnen kan tevreden zijn met zijn prestaties de afgelopen weken. Peter Versluis, aanvoerder van het Eurol/Veka MAN Rallyteam, had problemen met zijn bandenaflaatsysteem en moest dat repareren. Dat kostte veel tijd, maar Versluis kwam uiteindelijk gewoon aan de finish. Aad van Velsen finishte 26e en heeft weer een aantal plekken gewonnen in het klassement. Van Velsen staat nu 23e. Jan van de Laar heeft veel problemen gehad op weg naar het bivak maar kwam uiteindelijk binnen en mag starten in de laatste etappe. Het Mammoet Rallysport team had geen beste dag in de Dakar. Pascal de Baar verloor zijn mooie plek in het klassement door een kapotte versnellingsbak en Martin van den Brink verloor veel tijd door een kapot differentieel. Geheel in lijn met de spirit van Dakar vochten zij door naar de finish in Rio Cuarto. Ed Wigman heeft de gestrande deelnemers geholpen bij de finish te komen. Wigman sleepte of helpt met het repareren van trucks in de proef.

De laatste dagen van de Dakar Rally zijn niet de gemakkelijkste voor Team DakarSpeed. Nadat de Scania van Maurik van den Heuvel in de tiende etappe al met een kapotte brandstofpomp stond, ging het in de elfde etappe mis met de turbo. “Het is elke keer wat anders”, verzuchtte Van den Heuvel in Rio Cuarto na afloop van de voorlaatste etappe. Van den Heuvel was om zeven uur in San Juan en reed een uur later weer weg om als 29ste te beginnen aan de bijna 300 kilometer lange proef. Het ging voortvarend: Van den Heuvel reed tussentijden die hem in de buurt van de top 10 brachten. Tot 30 kilometer voor de finish de turbo de geest gaf. “Gelukkig bedacht ik dat we er ook twee dopjes in konden duwen en op die manier zonder turbodruk konden rijden. En gelukkig konden we van een boer uit de buurt wat olie krijgen. Daardoor hebben we maar een half uur, drie kwartier verloren; anders was het weer drie uur vannacht geworden.” Het leverde een 21ste plaats op. Niet waar Van den Heuvel voor kwam, maar beter dan op de voorlaatste dag uitvallen, zoals het zusterteam TopTrucks van Vick Versteijnen overkwam. “Dat wil je niet en dat gun je ook niemand.” Van den Heuvel gaf eerder in de week in niet mis te verstane bewoordingen aan niet blij te zijn met de vele afgelastingen in het wedstrijdparkoers. Inmiddels denkt hij er wat genuanceerder over. “Als je ziet hoe iedereen erbij staat, is het maar goed dat die etappes niet zijn doorgegaan, want er was niemand meer over geweest. Iedereen heeft iets meegemaakt. Dat maakt het ook wel weer mooi. Dit moet een Dakar zijn: trammelant, doorgaan, tegenslagen overwinnen. Ik heb wat zitten vloeken. Als je zelf iets kapot maakt, is het niet zo erg. Maar die mechanische toestanden, daar kan ik niet tegen. Alles klopt, maar de techniek laat ons in de steek. Wat het nou precies is en of het met elkaar te maken heeft, moeten we thuis maar eens rustig gaan uitzoeken en evalueren.” Foto: Condor Media

De laatste loodjes in de Dakar Rally van 2017 zijn zwaar. In de elfde en voorlaatste etappe kregen de deelnemers niets cadeau. Ook Frank Tilburgs niet. Trekkebenend wegens een gebroken bladveer kwam de DAF van Team Tilburgs Truckparts na de proef van bijna 300 kilometer aan in het bivak van Rio Cuarto. “Het venijn zit duidelijk in de staart. Gelukkig zijn we aangekomen.” Met de 22ste tijd kwam Tilburgs aan de finish van de elfde etappe. Dat viel hem alleszins mee. “Het terrein was slecht, maar het was wel een heel mooie proef. Net een enorm crossterrein met niks dan gaten, feshfesh en diepe sporen,” reageert Tilburgs. “We hadden gisteren al gezien dat de bladveer wat gebogen stond en we wisten dus dat we ermee moesten uitkijken. Maar toch brak het veerblad op zo’n zwaar bokkenpad. Gelukkig hebben we ermee door kunnen rijden.” Een groter probleem diende aan vlak voor de start van het tweede deel van de special, op het eind van de bijna 370 kilometer lange verbindingsweg. “Toen liep de motor heet. De multiriem was er afgelopen, waarschijnlijk al in die feshfesh door een steen er tussen of zo. Dat heeft ons een uurtje sleutelen gekost, wat ook weer straftijd opleverde omdat we te laat aan de start van de tweede helft van de special waren.” Dat tweede deel, van ongeveer 170 kilometer, herkende Tilburgs van vorig jaar. “Toevallig reden we hier toen ook rond met een gebroken bladveer en dat ging prima! Ik wist dus dat het moest kunnen. De truck wordt nu klaargemaakt voor morgen, 60 kilometer, en we hopen naar het einde te rijden.”

Jos Smink wilde zand en dat kreeg hij in de elfde en voorlaatste etappe van de Dakar 2017. Met zowel de etappe als het resultaat was Smink uiterst content. Met opnieuw de vijftiende tijd – Smink lijkt er patent op te hebben – sloot hij de bijna 300 kilometer lange special tussen San Juan en Rio Cuarto af. In de algemene rangschikking klom Smink op naar de twaalfde plaats. “Ook daar ben ik heel tevreden mee.” Er gebeurden nog een hoop gekke dingen in de voorlaatste etappe, maar Smink deed aan de gekkigheid niet mee. Heel stabiel stuurde hij de Ginaf door het zware zand in het eerste deel van de proef. “Het waren niet echt duinen, maar het was wel heel los zand”, vertelde Smink. “De auto moest hard werken en wij ook.” De vering van de Ginaf kreeg het flink te verduren op de hobbelige paden met her en der grote keien. “Van die vieze hobbels: als je er eentje pakt, kom je op de verkeerde weer terecht. De auto en de vering hebben het goed gehouden. Wij hebben wel een keer geknetterd onderweg, maar dat hoort erbij.” Het tweede deel van de etappe, na een lange, saaie verbindingsweg, was een stuk lastiger. Op de smalle paden in de bergen kregen nu de remmen het zwaar te verduren. “Tegen het eind zat er veel feshfesh in en dus veel stof. We hebben 25 kilometer achter een auto gezeten die niet aan de kant wilde. Dat was wel een beetje jammer, maar ik ben desondanks tevreden.”

Na de bizarre wendingen van de tiende etappe, met Hans Stacey die uit de Dakar Rally stapte, maar er een halve dag later toch weer in zat, kende ook de elfde etappe verrassende ontwikkelingen voor het Eurol Veka MAN-team. Peter Versluis kukelde van de vijfde naar de elfde plaats, terwijl Hans Stacey juist met stip de top 10 weer binnenkwam. Vrijdag de dertiende sloeg bij de équipe van Peter Versluis genadeloos toe. “De versnellingsbak heeft ons de hele week al in de steek gelaten en vandaag helemaal”, vertelde Versluis in het bivak van Rio Cuarto, waar hij met meer dan drie uur vertraging aankwam. “Daarnaast ging het bandenaflaatsysteem kapot en daardoor heb ik meer lekke banden gereden dan ik aan reserve bij me had.” Op de verbindingsroute tussen de twee delen van de etappe in werd het bandenaflaatsysteem van de MAN gerepareerd en kreeg Versluis de reservebanden van zijn Kazachse teamgenoot Artur Ardavichus. “Vervolgens moesten we in het donker het tweede deel van de proef doen. Dat was ook geen pretje”, constateerde Versluis teleurgesteld. “We zijn vertrokken met het idee om de vijfde plaats te verstevigen, maar in plaats daarvan zijn we zelfs nog uit de top 10 gevallen.” Op de voorlaatste dag van de Dakar werd het klassement nog aardig overhoop gehaald. Hans Stacey verloor ruim 36 minuten op dagwinnaar en klassementsleider Eduard Nikolaev in de bijna 300 kilometer proef. Dat leek geen best resultaat, maar door problemen bij anderen, onder wie Versluis, stoomde Stacey zowaar weer de top 10 in: van de elfde plaats waarop hij door de wedstrijdleiding weer in de wedstrijd was genomen, naar de negende plaats. “Dit zijn niet de resultaten waar we op hadden gehoopt”, zei EVM-teammanager Marcel van Vliet. “We hebben gegokt en verloren. We komen met alle drie de trucks aan de finish – daar ga ik tenminste wel vanuit, met nog één dag te gaan – maar niet op de plaatsen die we graag hadden gewild.”    

En hop: weer twee plaatsen winst zonder dat Maik Willems er iets voor hoefde te doen. Behalve dan zorgen dat hij zijn Bastion Toyota heelhuids aan de finish van de elfde etappe van de Dakar kreeg. In die voorlaatste etappe kreeg niemand iets cadeau: het was ouderwets buffelen over de bijna 300 kilometer lange proef. Dat buffelen, daar houdt Willems wel van. In die zin was de etappe dus wel een cadeautje. Toch was hij na afloop in Rio Cuarto tamelijk gesloopt. “Ik was kapot na de proef. Je moest zo geconcentreerd rijden. Vanmorgen hadden we eerst een proef met allemaal mulle zandpaden en heel steil. Dan moest je steeds over zo’n topje en dan besluiten wat te doen: links, rechts of rechtdoor. Het tweede deel van de eerste proef was echt schitterend met feshfesh. ’s Morgens was hartstikke mooi met paden met ontzettend veel troep. Als je er naar keek, dan zakte je auto al weg. De hele tijd van links naar rechts en dan weer een stukje pad pakken om maar vaste grond onder de wielen te houden.” Na een verbindingsweg die met bijna 370 kilometer nog langer was dan de special stage werd het helemaal genieten. Eigenlijk had het weinig met Dakar te maken, vond Willems, “maar het was zo’n mooie proef. Eerst moesten we een bergpas af met allemaal schitterende bergpaden. Af en toe keek je zo ver de diepte in dat ik dacht: ‘maar even niet…’ En daarna ook weer mooie en snelle paden. Het was heel stoffig, maar we hebben echt wel heel veel alleen gereden. In het laatste anderhalf uur hebben wij geen andere auto gezien. Ik vond het een superdag! Echt! Qua rijden heel afwisselend en leuk.” Aan het eind van de rit had Willems de 31ste tijd genoteerd, en toch steeg hij naar de 26ste plaats algemeen. Vooraan in het klassement vielen twee Mini’s uit. Te hard geprobeerd nog wat verschil te maken. “We hebben vandaag geen idiote risico’s genomen. Het is zonde om het feestje nu nog te verpesten. Laten we alsjeblieft een beetje normaal doen, er is toch niet meer echt iets te winnen. Feitelijk moeten er morgen nog 25 auto’s uitvallen en dan staan we zomaar op het podium. Zo simpel is het.”

De Dakar beginnen met een mooi resultaat is leuk, maar ‘m afsluiten met een prettige uitslag is minstens zo fijn. Met de zesde tijd in de elfde en voorlaatste etappe was Ton van Genugten best tevreden. Niet in de laatste plaats omdat de etappe van San Juan naar Rio Cuarto weer een ‘Kamazproef’ was.

Slechts 52 seconden bleef Federico Villagra verwijderd van de overwinning in de elfde etappe van de Dakar Rally. De Argentijn van Petronas Team De Rooy Iveco had zijn zinnen gezet op deze special stage, die hij kent als zijn broekzak, maar een ondoordringbare stofwolk veroorzaakt door een niet zo snelle auto weerhield hem daarvan. Villagra moest genoegen nemen met de tweede plaats, op 52 seconden van de Rus Eduard Nikolaev. Het parkoers van bijna 300 kilometer tegen de klok van San Juan naar Rio Cuarto is de thuishaven van Federico Villagra. “Ik voelde me ook echt goed op deze tracks”, zei de Argentijn aan de finish. “Dit terrein ligt me goed en ik had het vertrouwen dat ik kon winnen. Het was zeker niet gemakkelijk. Er waren diepe sporen ontstaan, met overal onder het feshfesh verborgen stenen aan de zijkanten.” Vooral in het tweede deel van de proef, na een verbinding van zo’n 370 kilometer over het asfalt, ging Villagra los. In de tussentijden liep hij snel in op Nikolaev en op één meetpunt was hij ruim een minuut sneller. “Maar vervolgens zat ik 30 kilometer lang in het stof van een auto. Ik kon er door het stof niet dichtbij genoeg komen om er langs te gaan. Niks aan te doen.” Ook Gerard de Rooy had zich kapot zitten ergeren aan het stof. In de laatste 100 kilometer zat hij gevangen achter twee auto’s waar hij niet voorbij kon. “Behalve stof waren er ook nog bomen. Daar was niet in te halen. Op dat tweede deel van de proef kon je alleen maar de auto afschrijven en dat was ik niet van plan. Ik wist dat ik toch niet genoeg zou kunnen inlopen op de twee Kamazzen voor me in het klassement. Dan ga ik ook niet riskeren dat ik nog meer tijd verlies door een lekke band of een ongeluk. We zijn er al twee keer afgegaan in haakse bochten die niet duidelijk stonden aangegeven in het roadbook.” In het eerste deel van de proef had De Rooy het weinig naar zijn zin. Op de knippenpaden door de duinen, met overal stenen en andere rotzooi, kreeg niet alleen zijn Iveco Powerstar veel te verduren maar ook zijn gekneusde rib. “Helemaal niet fijn”, oordeelde De Rooy, die aanpikte bij Villagra en zo aan de vijfde tijd van de dag kwam. Daarmee was De Rooy net iets sneller dan teamgenoten Ton van Genugten (zesde) en Wuf van Ginkel (achtste). In het klassement veranderden de eerste vier posities niet. Het verschil van De Rooy met klassementsleider Nikolaev werd iets groter: 38.58. “Dat ik nog iets kan met die eerste twee plaatsen, heb ik uit mijn hoofd gezet, al is in de Dakar pas iets zeker na de laatste finish.” Achter hem werd het gat met Villagra op de vierde plaats iets kleiner: zo’n 20 minuten. “Maar ik denk niet dat Federico me op de laatste 60 kilometer van de Dakar nog gaat aanvallen”, grinnikte De Rooy. 

De voorlaatste etappe van de Dakar 2017 was bepaald geen kinderachtige. 288 kilometer wedstrijdproef, bestaand uit twee delen die waren gescheiden door een verbindingsweg van 370 kilometer. Doodmoe kwam Arjan Bos aan in het bivak in Rio Cuarto. “Ze proberen je op zo’n laatste dag gewoon nog kapot te maken”, zuchtte de Dakar-debutant. “Nou, het was bijna gelukt.” Met volle tanks ging Bos van start in de elfde etappe. Met de wijsheid achteraf was dat wellicht niet nodig geweest, maar vooraf weet je zoiets niet en waarom zou je dan het risico nemen in de woestijn zonder benzine te komen staan? “Op een pad van wel 30, 40 kilometer door de duinen was dat veel te zwaar. Ik werd gesloopt. Ik voelde dat ik tegen oververhitting aanliep en heb overal mensen om water gevraagd voor verkoeling. Gelukkig werd het daarna iets vloeiender en ging het beter.” De 370 kilometer over een lange, rechte weg deden Bos bijna de das om. “Het is geestdodend saai”, zegt hij. “En weer met zo’n warme föhn in je gezicht. Ik dreigde in slaap te vallen. Ik ben maar gewoon gestopt: foto’s maken met mensen langs de kant van de weg, ijswater in mijn nek laten kieperen, allemaal rare dingen om maar een beetje bij de les te blijven.” In het tweede deel van de etappe was het een parkoers een stuk technischer en dat deed de concentratie goed. “Omhoog en omlaag door de bergen. Dat was wel leuk. Ging ook best goed. Het laatste stuk ben ik op de cruise control naar huis gereden. Dat mijn meisje in het bivak op me stond te wachten, was het mooiste van deze Dakar.” ‘Bijna’ bestaat niet in de Dakar, maar met nog slechts 64 kilometer proef te gaan, begint de finish nu wel heel dichtbij te komen voor Bos. “Ik heb een pijntje aan mijn schouder. Daar ga ik nog even mee langs de dokter van het Veka-team. Die 60 kilometer van zaterdagochtend zal ik hoe dan ook halen. Al moet ik de motor op mijn nek leggen!”   

Erik van Loon had het al gezegd: “Ik wil graag nog een keer een top 10-klassering rijden.” In de voorlaatste etappe van de Dakar 2017 deed hij dat. En hoe. Van Loon finishte niet alleen met de zevende tijd, maar pakte ook nog twee plaatsen winst in het klassement. Op bepaalde stukken in het 288 kilometer lange traject tegen de klok was Van Loon zelfs sneller dan negenvoudig WRC-kampioen Sébastien Loeb, die de etappe won. Lag het er nou aan dat zijn vriendin was gearriveerd in Argentinië of dat hij zijn baard van anderhalve week eraf had gehaald, dat Erik van Loon precies nu zijn beste resultaat van deze Dakar behaalde? “Misschien wel allebei”, grinnikte Erik van Loon. “Ze vond het niks, dat baardje, dus ik heb het er maar afgehaald. Maar anders was het misschien wel net zo goed gegaan, hoor.” De elfde etappe was er eentje naar zijn hart, zei Van Loon. Een echte Dakar-etappe, zeker geen eenvoudig toetje. “Een serieuze proef, met duinen, snelle WRC-tracks en veel stof. We zijn er eens goed voor gaan zitten.” Er waren er meer die dat idee hadden en (te) grote risico’s namen, omdat het de laatste serieuze kans was om nog iets te bewerkstelligen in het klassement. Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar profiteerden daar goed van, in de eerste plaats door zelf foutloos en hard te rijden. Al meteen vanaf de start zaten ze er goed bij en gaandeweg de etappe ging het eigenlijk alleen maar beter. Bij het ingaan van de neutralisatie – een verbindingsroute van liefst 371 kilometer naar het tweede deel van de proef – lag Van Loon achtste. “Geloof het of niet, maar die verbindingsweg was het moeilijkste van de hele dag. 360 kilometer rechtuit. Stomvervelend.” Een paar concurrenten van Van Loon in het klassement bleven steken in juist die neutralisatie. Bij het ingaan ervan stond Van Loon nog zestiende, maar hij kwam er op de veertiende plaats uit. In het tweede deel pakte hij bovendien tijd en reed hij van de achtste naar de zevende tijd. “Het ging perfect”, vond Van Loon. “Het gaat in deze sport vaker fout dan goed, maar vandaag was het helemaal goed. Was het maar vaker zo gegaan! Dit hadden we even nodig, zo’n resultaat. Het is fijn om met zo’n etappe en zo’n resultaat af te sluiten.”

De elfde etappe in de Dakar 2017 is nog steeds in volle gang. Bij de trucks lijkt Federico Villagra af te stevenen op een dagzege. De afgelopen uren is er veel gebeurd. De feiten op een rij: Stephane Peterhansel bijna zeker van eindzege net als Sergei Karyakin bij de quads. Federico Villagra snelste bij vijfde meetpunt De strijd bij de trucks in de elfde etappe is nog in volle gang. Lange tijd ging klassementsleider Eduard Nikolaev aan kop, maar bij WP5 is de Rus afgelost door Federico Villagra. De Argentijn heeft waarschijnlijk van kopman Gerard de Rooy te horen gekregen dat hij voor de dagzeg mag gaan rijden. Volg de voortgang en ontknoping van de voorlaatste proef in Dakar 2017 via het Rallymaniacs-Liveblog Stephane Peterhansel op drempel 13de Dakar-titel Stephane Peterhansel heeft de Dakar-winst zo goed als zeker binnen. De Fransman eindigde vrijdag in de elfde etappe als tweede, maar concurrent voor de eindzege, team- en landgenoot Sebastien Loeb, was in de proef over 292 kilometer tussen San Juan en Rio Cuatro kon het verschil niet overbruggen en was slechts 18 seconden sneller. Nadat Peterhansel donderdag werd uitgeroepen tot winnaar van de tiende etappe wist Loeb wat hem te doen stond: aanvallen. En de voormalig WRC-kampioen deed dat ook. Echter, het was geen gemakkelijke opdracht. Loeb moest minstens 5’51 goed maken op Peterhansel om de leiding in het algemeen klassement over te nemen. Tijdens de elfde etappe was de maximale voorsprong van Loeb nog geen drie minuten. Na de neutralisatie ging Loeb nog even de fout in, juist op het terrein waarin hij zou moeten excelleren. Peterhansel kroop dichterbij waarna het verschil zo rond de anderhalve minuut schommelde. Met de finish in zicht besloten beide rijders geen risico meer te nemen. Met nog één proef op het programma lijkt de 13de eindzege in de Dakar voor Peterhansel een feit. Hij begint zaterdag met een voorsprong van 5’32 op Loeb aan de laatste 62 kilometer van de rally van 2017. Veel deelnemers zitten nog op de proef. Erik van Loon is tot nu toe de enige Nederlander bij de auto’s die de finish heeft gehaald. Op een achterstand van 13’48 van Loeb staat Van Loon voorlopig op een zevende plaats. Derde dagsucces voor Sergei Karyakin Met zijn derde dagzege heeft Sergei Karyakin een voorschot genomen op zijn eerste Dakar-titel bij de quads. De Rus, die donderdag ook al de snelste was in de tiende etappe, leek ontketend. Karyakin ging als eerste van start in de elfde proef en noteerde bij elk meetpunt de snelste tijd. Op de finish bedroeg zijn voorsprong op Daniel Domaszewski bijna 21 minuten. Rafal Sonik, die de derde tijd noteerde, gaf bijna 24 minuten toe.,/p> Karyakin verstevigde zijn leidende positie in het algemeen klassement omdat Axel Dutrie en Ignacio Casale, repectievelijk de nummer drie en twee, veel tijd verloren. Casale behield zijn tweede plaats, maar zag zijn achterstand groeien tot meer dan een uur. Dutrie raakte zijn derde plaats kwijt na problemen met zijn quad. Hij verloor al vroeg in de etappe al meer dan een uur. Na de rampdag gisteren nam Kees Koolen een klein beetje revanche. Hij sloot de elfde etappe af als zesde op ruim 39 minuten van Karyakin. Teamgenoot en waterdrager Bastiaan Nijen Twilhaar is nog onderweg naar de finish. Maikel Verkade snelste Nederlander bij motoren Maikel Verkade heeft de elfde etappe afgesloten als beste Nederlander. Hij eindigde als 45ste, één plaats hoger dan Robert van Pelt, die ongeveer zes minuten langer over de proef deed. Ook Arjan Bos is gefinisht, op positie 79, en dat betekent dat alle Nederlandse motorrijders binnen zijn.

De elfde etappe bij de auto’s heeft pas de beslissende fase bereikt. Alle feiten tot nu toe op een rij met de vijfde dagzege voor Honda en een pechdag voor Mammoet Rallysport. Paulo Goncalves pakt vijfde dagzege voor Honda Paulo Goncalves heeft vandaag voor het vijfde dagsucces voor Honda gezorgd. Goncalves won de elfde etappe naar Río Cuarto met een voorsprong van 1’09 op zijn teamgenoot Joan Barreda. Adrien van Beveren moest genoegen nemen met de derde plaats, nadat hij in de beginfase snel opende. In het klassement kwam Sam Sunderland niet echt in de problemen, hoewel hij even tot stilstand kwam in het tweede deel van de etappe. Zijn grootste concurrent, teamgenoot Matthias Walkner, verloor meer tijd en heeft waarschijnlijk op Sunderland gewacht. Pechdag voor Mammoet Rallysport De elfde etappe was nog maar even onderweg toen de pechduivel voor Mammoet Rallysport toesloeg. Zowel Martin van den Brink als Pascal de Baar verloren flink wat tijd in het eerste deel van de special stage. Van den Brink kwam langs WP1 met een achterstand van 2 uur, 30 minuten en 40 seconden. De Baar kwam bij WP1 als zesde door maar verloor in het stuk daarna 2 uur, 24 minuten en 39 seconden. Met dit tijdverlies gaat De Baar waarschijnlijk zijn positie in de top tien kwijtraken. Over de aard van het tijdverlies is nog niets bekend op dit moment. Etappe bij auto’s en trucks nog in volle gang Door de neutralisatie van 371 kilometer zijn de auto’s en trucks nog niet lang geleden begonnen aan het tweede deel van de etappe. Volg de voortgang en ontknoping van de voorlaatste proef in Dakar 2017 via het Rallymaniacs-Liveblog

Met potlood was al voorzichtig een streep door de namen van Maurik van den Heuvel en Vick Versteijnen gezet. Beide Scania’s stonden met terminale problemen in het eerste deel van de tiende etappe vast. Vanochtend vroeg meldden ze zich toch in het bivak in San Juan, waar de eerste deelnemers aan de Dakar Rally alweer vertrokken waren om te beginnen aan de elfde etappe. “Het wordt hard werken, maar we gaan het proberen te halen.” Om half 5 (lokale tijd) kwam Vick Versteijnen het bivak in sukkelen, Van den Heuvel kwam om kwart over 7 binnen. Beiden hadden ze sinds gisterochtend in de proef van de tiende etappe gestaan, ieder met andere problemen. “Ik dacht dat het klaar was”, zegt Maurik van den Heuvel. “Ongeveer halverwege het eerste deel van de etappe ging de hogedrukpomp van de brandstof kapot. Dan kun je niks meer.” Bij Vick Versteijnen, die eerst al Van den Heuvel was gepasseerd, maar niets kon doen, was het probleem elektrisch. “Zo’n 50, 60 kilometer van waar Maurik stond, viel de auto stil. Hij deed helemaal niks meer. We hebben alles doorgemeten, maar konden het niet vinden. Uiteindelijk kreeg ik de auto nog wel gestart, maar hij liep alleen stationair. Met een gangetje van 5 kilometer per uur zijn we door de etappe getutterd. Bergaf haalden we soms net de 50 en kon ik opschakelen. Dat was luxe.” De assistentieploeg van TopTrucks stond Versteijnen in het geneutraliseerde deel van de etappe op te wachten. “We hebben volop staan schroeven. We konden het probleem niet oplossen, maar we kregen de truck wel weer aan de gang. Met 40, 50, 60 kilometer per uur heb ik de finish gehaald”, vertelt Versteijnen. Maurik van den Heuvel ging achterop de crossmotor van een Argentijn naar de bewoonde wereld om hulp en onderdelen te halen waarmee het DakarSpeed-team aan de gang kon. En zowaar kregen ze de auto aan de praat. Om 3 uur ’s nachts begon Van den Heuvel aan het tweede deel van de etappe. “En nu zijn we er. Ik ga even een uurtje slapen en dan hopen we weer te kunnen starten. Er moeten nog nieuwe banden onder de truck en een van de verstuivers is kapot, zodat ‘ie nog maar op vijf cilinders loopt. Maar we kunnen rijden en dus kunnen we finishen en dat is beter dan niet finishen.” Het TopTrucks-team heeft nog wel wat meer werk aan de Scania. “Er is nog heel veel werk en ik weet niet of we het gaan redden. Onze starttijd van 11 uur halen we zeker niet”, dacht Versteijnen. “Het wordt sowieso laat, maar we doen wat we kunnen. We zijn een stelletje taaie rakkers.”

De duinen van San Juan in de eerste vijftig kilometer van de proef zijn het begin van de finale van Dakar 2017. Zij die het beste ‘surfen’ op de duinen en de beste lijn kiezen op de WRC-tracks die volgen zullen voordeel hebben. Iedereen weet dat er op elk moment een verrassing kan komen.

Het lijkt er sterk op dat het nu dan toch echt over en uit is voor het Rainbowteam. De truck is vannacht door de organisatie om veiligheidsredenen uit de proef van de tiende etappe gehaald en staat niet op de startlijst voor de elfde etappe. Ginaf Rally Service-teammanager Iginio Voorhorst hield nog een kleine slag om de arm (vandaar het vraagteken) en wilde nog wel een poging wagen de wedstrijdleiding te bewegen tot coulance, maar besefte ook dat dat een kansloze missie is, aangezien de truck nu twee keer niet is gefinisht. Officieel zijn Gerrit van Werven, Gerrit Zuurmond en Henk Schuiling zelfs niet gestart in de tiende etappe, waaraan ze gisteravond rond half 8 lokale tijd toch nog zijn begonnen. De mannen hadden er toen 48 uur onafgebroken doorgaan op zitten, nadat ze dinsdag in de achtste etappe met een kapotte turbo waren komen te staan. Na een rit van meer dan 24 uur, waarin ze ook nog eens verdwaalden, kwamen ze gisteravond aan in Chilecito in Argentinië. Daar hadden ze om 11 uur ’s ochtends van start moeten gaan, maar Voorhorst had met veel praten voor elkaar weten te krijgen dat ze later mochten starten. Formeel mag dat tot een uur nadat de laatste is vertrokken. Die laatste vertrok om kwart voor 1. Urenlang bleef het stil en was de Rainbow-truck spoorloos, maar om half 8 kwam er ineens een berichtje van Gerrit van Werven: ‘We gaan nu rijden’. De 406 kilometer lange proef kostte de snelste trucks een uurtje of zes en de trucks in de achterhoede tien uur. Bij daglicht. “Eigenlijk is het onverantwoord, maar ik begrijp wel dat ze het koste wat het kost willen proberen”, zei Voorhorst. “Zou ik zelf ook doen. Opgeven kan altijd nog.” Maar zover kwam het niet. De organisatie haalde de Rainbow-truck diep in de nacht uit de proef. “Om veiligheidsredenen”, aldus Voorhorst. “Ze waren als enige nog onderweg, als allerallerlaatste. Zelfs de bezemwagen was de proef al lang uit. Er was dus niets of niemand meer om te helpen als er iets zou gebeuren. Bovendien dreigde er onweer.” Tegen de ochtend kwam de Rainbow-truck aan in San Juan. “Ik ben blij dat de mannen er zijn. We hebben ze niet gezien sinds maandagochtend. De truck ziet er redelijk goed uit”, zei Voorhorst om half 8 lokale tijd vanochtend. “Hun eigen assistentie is nog onderweg, maar we hebben nog wel wat monteurs die kunnen doen wat nodig is. Gerrit, Gerrit en Henk zijn nu even slapen. Ik ga proberen of ik de organisatie nog kan bewegen tot enige coulance, maar aangezien ze niet op de startlijst staan, ligt het niet voor de hand dat ze nog mogen starten. We hebben al gekkere dingen meegemaakt deze Dakar, dus zeg nooit nooit.”