Na Dakar 2017 en een kritische evaluatie met het team heeft Erik van Loon goed nagedacht over het nieuwe seizoen en een eventuele deelname aan Dakar 2018. Tijdens de afgelopen Dakar, waarin de nadruk vooral lag op de hoogte in Bolivia, heeft Van Loon gezegd dat hij niet van start gaat als het een herhaling is van deze editie. Het lijkt er op dat Peru weer deel uitmaakt van Dakar 2018, hierdoor gaat Van Loon Racing zich voorbereiden met de intentie om hieraan deel te nemen. De kalender van 2017 bevat vooralsnog vier evenementen. Van Loon blijft in de Toyota Hilux van het Belgische Overdrive Racing, net als afgelopen Dakar, samen met navigator Wouter Rosegaar. “We hebben het rallyjaar 2016 en Dakar 2017 uitgebreid geëvalueerd binnen het team,” vertelt Van Loon. “Het is vrij duidelijk wat voor beeld ik persoonlijk heb over de afgelopen Dakar, dat gevoel leeft ook binnen het team. Dakar is de grootste uitdaging binnen de Cross Country, dus we willen onszelf graag laten zien, maar dan moet er wel iets gebeuren. De Toyota is goed, daar zijn we blij mee en zullen we mee blijven rijden. De samenwerking binnen het team is top, dus ook daarin blijft veel gelijk. Onze voorbereiding gaat wel op de schop! We hebben een programma gemaakt tot en met Spanje, dan beslissen we of we naar Dakar gaan en hoe de rest van het jaar eruit ziet.” Zand, duinen, revanche en een oude bekende Het eerste evenement op de kalender is al volgende week, de Dubai International Baja. Voor de Arabieren een bekend en groot evenement, maar dit jaar voor het eerst op de FIA kalender. “We hebben al een paar keer de Abu Dhabi Desert Challenge gedaan, daarvan weten we wat kunnen verwachten. Van de Baja in Dubai weet ik nog niet zoveel, daarom gaan we die rijden. Nasser Al-Attiyah heeft deze Baja in Dubai al eens eerder genoemd en het lijkt me een leuk evenement om mee te starten. Daarnaast is een Baja een weekend, dus een goede warming up voor de twee lange evenementen die volgen. Een maand na Dubai gaan we voor een revanche in Qatar. In 2015 gingen we daar goed van start, maar hadden we een serieuze crash. Vorig jaar lukte het niet om daar te starten, maar dit jaar staan we er weer en willen we scoren.” Na Qatar gaat Van Loon naar Kazachstan voor eveneens een nieuw FIA evenement. “Wouter heeft afgelopen jaar de Silk Way gedaan, dat is voor mij qua tijd niet haalbaar, maar hij was zeer enthousiast over Kazachstan. De FIA gaat daar nu naartoe en aangezien deze rally voor iedereen nieuw is, hebben we allemaal gelijke kansen. Technisch en veel navigatie, dus een goed moment om te zien waar we tot dan toe staan.” Door de deelname aan de Rally Kazakhstan is de kans minimaal dat Van Loon ook deelneemt aan de ELE Rally. “De ELE start op 26 mei, die dag is ook de laatste etappe in Kazachstan. Aangezien de voorbereiding op Dakar de prioriteit heeft, kan ik helaas niet naar de ELE toe.” Het laatste evenement op de voorlopige kalender is de Baja España Aragon. “De Baja in Spanje is altijd een erg mooi evenement. Sterk deelnemersveld, goede concurrentie en we kennen het daar. Ik denk dat we na de intensieve rally’s in Qatar en Kazachstan ook blij zijn met bekend gebied. Tegen die tijd weten we ook meer over Dakar en zal de knoop definitief worden doorgehakt.” Dakar 2018 Of Van Loon Racing van de partij is tijdens Dakar 2018 staat nog niet vast. “Dit is volledig afhankelijk van de route. Als het zwaartepunt wederom in Bolivia ligt en daar de rally beslist wordt, dan betwijfel ik of we aan de start staan. De eerste geluiden zijn goed, zoals het er nu naar uitziet starten we in Peru. Dat betekent veel meer zand dan afgelopen jaar, als de rest van de route interessant is dan zijn wij er gewoon weer bij.” Toyota Hilux Overdrive Racing De auto waarmee Van Loon en Rosegaar gaan rijden is de Toyota Hilux van Overdrive Racing. “Tijdens Dakar was het echt genieten in de auto. De samenwerking met Overdrive verloopt goed, dus we gaan hiermee verder. Overdrive is volop bezig met nieuwe ontwikkelingen, met dit programma kunnen wij daar ook aan bijdragen. We hebben er zin in!”

De voertuigen zijn nog maar net terug uit Le Havre en Gerard de Rooy neemt zijn Iveco Powerstar al meer mee het zand in. En niet zo maar zand, maar het oer Hollandse zand van het strand van IJmuiden. Vorig jaar bewees de Garage Rijsenhout Strandrace in IJmuiden zich al als verrassend zware maar mooie wedstrijd voor de auto’s. Dit jaar heeft de organisatie ook de inschrijving voor het T4 trucks klassement geopend, en daar kwam een bekende naam binnen. De truck van Gerard de Rooy is nog maar net van de boot in Le Havre maar in maart staat hij op het strand van IJmuiden. In het weekend van 18 en 19 maart vind de Garage Rijsenhout Strandrace in IJmuiden plaats welke onderdeel uit maakt van het eb-Offroad Racing Series 2017. Op dit moment zijn er nog zeven van de acht plaatsen beschikbaar voor de trucks, waarvan Gerard de Rooy de eerste inschrijver is. Foto: Shakedown

Op 27 augustus gaat de 7e editie van de Serres Rally in Serres van start. De Serres Rally is één van de mooiste en meest betaalbare rally’s op de kalender. Een echte enduro rally, geschikt voor motoren, quads en SSV’s. Met uitdagende en afwisselende routes en intensieve navigatie puur op roadbook, dus zonder ondersteuning van een gps. De rally speelt zich grotendeels af in de omgeving van Serres, waarbij het comfortabele Elpida Resort als uitvalsbasis dient en voorzien is van alle benodigde faciliteiten voor de rijders en hun volgers. Neem gerust vrienden en familie mee, ook zij kunnen zich prima vermaken en genieten van een heerlijk weekje vakantie! Op dag vier is er een marathonbivak in de omgeving van Paranesti. Je kunt dan in een tentje slapen, of een hotel boeken. Meer info over de route vind je hier. Serres is slechts een uur rijden verwijderd van het vliegveld van Thessaloniki.  Lager tarief tot 1 maart Adventure Tour

check Rallymaniacsimages.com

Officials at the Qatar Motor and Motorcycle Federation (QMMF) are currently finalising the route for this year’s renamed Qatar Cross-Country Rally, round four of the FIA Cross-Country Rally World Cup and round two of the FIM Cross-Country Rallies World Championship. They also announced that the revised five-day event would take place on April 17-22. Traditionally one of the most demanding rounds of both cross-country championships, in terms of tricky navigation and intricate tracks and sand trails, this year’s event has been shortened from five selective sections to four and features a number of exciting innovations.   “We have fine tuned the route and the format for the Sealine event, based on feedback and our intuition,” said QMMF President Abdulrahman Al-Mannai. “We have reduced the number of long selective sections from five to four and reduced the actual competitive distance to around 1,380km from 1,635km. The rally will also cover a larger geographical area on this occasion and we will have less stony sections.”   Rally headquarters and the media centre will be based at the Losail international circuit for a second year. The timetable has been modified slightly and administration checks and pre-event scrutineering will now take place at Losail, to the north of Doha, on Monday, April 17.   After a drivers’ briefing and the pre-event press conference, competitors will tackle a new super special stage in the Doha area on Tuesday, April 18. The first of four selective sections through the desert gets underway on April 19 and is followed by three further sections on April 20, April 21 and April 22 – each of around 350km.   The fourth stage on April 21 will take place entirely in the north of the country for the first time, while two of the stages will finish in the dunes around the former bivouac location at Sealine, south of Doha. The fourth stage will start in the same area.   Portugal’s Pedro Almeida will continue to work as Clerk of the Course for the FIA event, with Rashed Al-Sulaiti acting as his deputy and Frenchman Franck Vayssié appointed as the new Rally Director.   The former Sealine event developed from the Qatar International Baja that ran as a candidate event for the FIA World Cup in 2011 and was won by Qatar’s Nasser Saleh Al-Attiyah at the wheel of a SAM Mercedes 35CC. Australia’s Justin Taylor and local rider Adel Hussein Abdulla won the motorcycle and quad categories.   The event is now entering its sixth season as a round of both the FIA and FIM World Championships. Al-Attiyah claimed further wins in 2012, 2014, 2015 and 2016 in Toyotas and Minis and two-time Dakar winner Jean-Louis Schlesser was victorious in 2013.   Five-time Dakar winner Marc Coma dominated the motorcycle category with his KTM in 2012, 2013 and 2015, with Spaniard Joan-Barreda Bort winning in 2014 and recent Dakar winner Sam Sunderland claiming another win for KTM last year.   Poland’s Rafal Sonik won the quad event on a Honda TRX 700 in 2012, 2013 and 2015, although Qatar’s Mohammed Abu Issa was victorious in 2014 and Chile’s Ignacio Casale claimed the win in 2016.   The closing date for entries at reduced rates is Monday, March 6, with the final cut-off planned for Monday, March 27.   Regulations and entry forms are now available for download from www.qmmf.com. For further information about the 2017 Qatar Cross-Country Rally, contact Qatar Motor and Motor Cycle Federation (QMMF), Losail Circuit, PO Box 8708, Doha, Qatar, Tel: + 974 443 79885, Fax: + 974 443 79732, E-mail: info@qmmf.com.qa and website: www.qmmf.com

X-raid congratulates Vladimir Vasilyev and Konstantin Zhiltsov on their win in the ninth Africa Eco Race from Monaco to Dakar. With their MINI ALL4 Racing, the two Russians won the rally with a lead of more than two hours over Miroslav Zapletal in second position. In his debut appearance in the Africa Eco Race, Vasilyev won a total of four of the 12 stages. Particularly in the first week, Vasilyev and Zhiltsov opened a huge gap on their competitors by dominating and winning the first three special stages. Later, they succeeded in adding another stage win in Mauritania to their tally. Also helpful: the Russian pairing and their MINI ALL4 Racing contested the rally without encountering any technical problems. The Africa Eco Race started on the 31st December in Monaco. New Year’s Day was used for ferrying the field to Morocco. From Nador, the event took the field across Morocco and Mauritania to Senegal and its capital Dakar. There, the participants contested the final stage on 14th January at the well-known Lac Rose. “We are really happy about the fact that a MINI ALL4 Racing built by us succeeded in winning the Africa Eco Race that is following the original tracks of the Dakar Rally,” said Sven Quandt, team manager and founder of the X-raid team. “We congratulate Vladimir and Konstantin on their great performance. They drove a clever rally what allowed them to obtain such a big lead over the rest of the field.” Overall ranking with all the 12 stages contested: 1st V. Vasilyev (RUS) / K. Zhiltsov (RUS) MINI ALL4 Racing – 36h 33m 40s 2nd M. Zapletal (CSZ) / M. Sykora (CSZ) Hummer – 38h 44m 10s 3rg D. Housieaux (FRA) / C. Crespo (FRA) Optimus – 38h 52m 37s Photo: X-Raid

Ook voor Rallymaniacs zit de Dakar er weer op. Met veel plezier hebben we verslag gedaan van de ook voor ons hectische 39ste editie. Voor en achter de schermen van Rallymaniacs, ter plaatse en vanuit Nederland, hebben Marcel Vermeij, Natascha Kayser, Mark Bremer, Peter Klanke, Tim Buitenhuis en Marije van Ettekoven deze Dakar meer dan 200 artikelen online gezet: fotoreportages, nieuwsupdates, dagelijkse liveblogs met het laatste nieuws rechtstreeks vanuit de wedstrijd, en 160 eigen berichten over en voor Nederlandse deelnemers, die veelal door kranten, andere websites en op social media zijn overgenomen. Daarnaast verstuurden we 2200 tweets en plaatsten we ruim 100 berichten op onze eigen Facebookpagina. We willen graag de teams en Dakar-deelnemers waarvoor we verslagen maakten bedanken voor hun vertrouwen en bovenal voor de mooie verhalen die wij mochten maken en delen: Petronas Team De Rooy Iveco, TonTrans Dakar, Eurol Veka MAN, DakarSpeed, TopTrucks, Smink Rallysport, Rainbow Truck Team, Team Tilburgs Truckparts, Fried van de Laar Racing, Van Loon Racing, Bastion Hotels Dakar Team, Jasper Riezebos, Hans Smit en Arjan Bos.

Eurol ondersteunt veel deelnemers in de Dakar Rally. We brachten je dagelijks updates tijdens de rally en nu is het tijd om te horen van de helden zelf. Eurol in Dakar heeft vandaag de finish in Buenos Aires bereikt! Er is veel gebeurd tijdens de laatste twee weken in drie landen door Zuid-Amerika. 13 van de beste crews in de wereld van de Rally Raids finishten in de zwaarste wedstrijd ter wereld met de hulp van Eurol. Steven Rotsaert was een van hen. De Belg scoorde zijn beste finish in vijf deelnames en was zeer content: “Dit was een mooie Dakar en de veertiende plaats hadden we niet verwacht. Elke start start je met het doel te finishen en elke dag moet je rijden voor wat je waar bent. Tegenslagen, verkeerde inschattingen en moeilijke navigatie horen daar bij.” Het Mammoet Rallysport team van Martin van den Brink en Pascal de Baar hadden een aantal prachtige resultaten en leerden veel met de nieuwe Renault Sherpa. Van den Brink zei na afloop van de rally: “Onze doelstelling was een plaats in de top-10 en die hebben we niet gehaald. Gegeven de omstandigheden moeten we dik tevreden zijn. We zijn met twee trucks aan de finish gekomen, wonnen twee etappes en deden lang mee voor een plaats in de top-5 van het klassement.” Het Eurol/Veka MAN Rallyteam kwam met hoge verwachtingen naar Paraguay. Door verschillende omstandigheden werd het een lastige rally voor Hans Stacey en Peter Versluis die na afloop zei: “We hebben veel pech gehad en dat is jammer. We weten dat we veel werk te doen hebben om volgend jaar sterker terug te komen.” Het Riwald Dakar Team verloor Gert Huzink vroeg in de rally en Ed Wigman moest de eer hoog houden. Wigman bood service aan ongeveer iedere deelnemer met problemen en sprak na afloop over zijn hoogtepunt: ‘Het rijden door het hele zachte zand met een truck van 10.000 kilo en 800 PK was geweldig. Dat was voor mij het hoogtepunt.” Aad van Velsen was zeer blij met het resultaat van de Dakar dit jaar. Van Velsen reed pas zijn derde rally. “Ik ben zo blij dat m’n glimlach niet eens meer in de cabine past”, zei Van Velsen na afloop. “Het was geweldig. We hebben sneller gereden maar niet extreme risico’s genomen. Elke keer als we naar de klassementen keken, waren we verrast.” Na zijn debuut vorig jaar legde Frank Tilburgs de lat hoger dit jaar. Met een goede voorbereiding dit jaar is Tilburgs tevreden met een achttiende plaats dit jaar: “Het was een zware rally. We hebben het hele jaar met het hele team gewerkt en de beloning dat we de rally op deze manier hebben kunnen finishen is zeer goed. Ik denk dat we blij kunnen zijn met het resultaat.” Jan van de Laar kende een paar spannende momenten in de laatste dagen. Het halen van Buenos Aires werd het grootste doel: “De etappes die we gereden hebben waren fantastisch en zwaar, ik heb er erg van genoten.” Kees Koolen had zijn hoogtepunt al in de vijfde etappe van de rally door de etappe te winnen met de nieuwe Barren Racing quad. “Etappe vijf was geweldig met de overwinning voor Barren. Het is een nieuwe quad en we hebben niet veel getest, maar dit was een goede test.” Erik van Loon kon in de top-5 eindigen zoner het brandstofprobleem in etappe drie. Een 14e plaats was waar Van Loon tevreden mee moet zijn: “We hebben alles gedaan wat we konden. De Toyota is een topkarretje, een feest om in te rijden. Ik ben daar blij mee en ik heb nauwelijks te lijden gehad van deze Dakar.” De gebroeders Coronel haalden de finish samen, al was het geen gemakkelijke opgave. Tim Coronel zei na afloop: “Ik heb eigenlijk geen problemen gehad en Tom de ene na de andere. Op een gegeven moment ben ik achter hem gaan rijden en elke keer als hij problemen had, heb ik het gerepareerd.” Het beste nieuws: Missie geslaagd voor Tim en Tom Coronel. Xavier de Soultrait had weinig geluk toen technische problemen aandienden in de voorlaatste etappe. Hij was dan ook erg opgelucht de finish te halen in Buenos Aires: “Na de zwaarste dag van m’n leven ben ik heel blij dat ik aan de finish ben. Mijn team heeft het fantastisch gedaan zodat ik weer kon starten in de voorlaatste etappe.” Robert van Pelt stond een paar keer op het punt om op te geven maar herinnerde zich dan waarom hij begonnen was aan dit avontuur: “Op de zwaarste momenten put je kracht uit de gedachte waarom je het allemaal doet. Ik ben trots dat ik deze Dakar gefinisht ben.” Maikel Verkade kwam om the finishen en haalde die finish ook in Buenos Aires. De emoties waren er zeker voor Verkade die blij was dat hij het haalde: “Ik ging niet voor een goed resultaat, ik kwam om het te halen. Het was erg zwaar maar nu heb ik beide.” Verkade finishte comfortabel in de top-50.

De achttiende plaats aan de finish van de Dakar 2017 was beter dan Frank Tilburgs vooraf had durven hopen. Afgelastingen en ingekorte etappes brachten het aantal wedstrijdkilometers drastisch terug, maar de Dakar werd er niet minder zwaar door, meent Tilburgs. “Die lange verbindingen over de weg, die breken je af.” Het Team Tilburgs Truckparts had niet een heel jaar keihard gewerkt met het idee ‘slechts’ 2200 kilometer wedstrijd te rijden. Maar de voldoening was er aan de finish niet minder om. “Het is echt wel een zware Dakar geweest”, vond Frank Tilburgs. “Het aantal wedstrijdkilometers viel tegen. Dat had veel meer mogen en moeten zijn, maar de proeven die we hebben gereden waren stuk voor stuk uitdagende, zware en ook mooie specials. We hebben het nergens cadeau gekregen.” De achttiende plaats gaf des te meer voldoening, omdat de DAF van Tilburgs wellicht de minste pk’s heeft van allemaal, maar wel zonder grote problemen door de rally bleef rollen. “Wij hebben bijna geen troubles gehad. Je hebt niks aan vermogen als je niet de tractie goed op de grond te krijgen om te blijven rollen. Dat hadden wij goed voor elkaar. Vooraf hadden veel mensen een hard hoofd in het plan om met een automatische versnellingsbak te rijden, maar ik ben er heel content mee geweest.” Tilburgs reed naar het podium in Buenos Aires met het goede gevoel er alles uit te hebben gehaald wat erin zat. “We hebben meer bereikt dan gehoopt. Wat dat voor de toekomst betekent, moeten we eens goed evalueren en overdenken. Ik weet nog niet of ik volgend jaar terugkom om te proberen het te verbeteren. Dan moet er echt wel iets veranderen in de organisatie van de Dakar, want ik denk dat het anders kan en moet. Als ze hetzelfde gaan doen als dit jaar, met dus grote risico’s op regen en afgelaste etappes, gaan er veel afhaken.”

Iedereen rijdt hetzelfde parkoers (als het goed is) maar iedereen rijdt een andere Dakar Rally. Maurik van den Heuvel wist aan de finish van de editie 2017 niet wat hij liever heeft: fluitend naar de tiende, elfde of twaalfde plaats rijden, of met alle mogelijk inspanningen de finish bereiken op de 27ste plaats. “Eerst dacht ik het eerste, maar nu ik hier sta, na alles wat we hebben overwonnen, denkt ik dat de Dakar misschien we zo moet zijn. De voldoening van het halen van de finish is enorm.” Wel drie, vier keer had Van den Heuvel gedacht dat het over en uit was, dat de Scania van Team DakarSpeed niet meer aan de gang te krijgen was. Maar elke keer lukte het toch weer om een oplossing te vinden, de etappe uit te rijden en de volgende dag weer te starten. “We hebben zo veel overwonnen. Ik zat met de tranen in mijn ogen achter het stuur de laatste kilometers”, bekent Van den Heuvel. “We hebben tiende gestaan, achtste zelfs en toen was ik teleurgesteld toen we naar de zeventiende plaats zakten. Maar nu ben ik als een kind zo blij dat we aan de finish staan en de klassering weet ik niet eens meer. En toen bedacht ik dat de Dakar misschien wel zo moet zijn. Het móet zwaar zijn, je móet er moeite voor moeten doen. Ik vraag me af of de voldoening en de ontlading net zo groot zijn als je fluitend tiende wordt. Ik geloof het niet.” Wat zwaar meetelde in de emoties van Maurik van den Heuvel was dat hij op de voorlaatste dag nog had gezien hoe maatjes als Vick Versteijnen en Pascal de Baar hun Dakar moesten afschrijven. “Het is niet vanzelfsprekend dat je het haalt. Ik had zo te doen met die jongens. Vick die met de finish in zicht uitvalt, Pascal die op de voorlaatste dag een dik verdiende vijfde plaats kwijtraakt en blij mag zijn dat hij de finish nog haalt.” Juist het overwinnen van de tegenslagen maakte de Dakar mooi, vindt Van den Heuvel. “De strijd met de elementen, de natuur, maar ook de techniek. Ik heb wat zitten vloeken. Niet alleen omdat er proeven werden afgelast vanwege het slechte weer – dat hoort er ook bij en van de lange verbindingen over de weg heb je net zo te lijden als van het rijden van een special. Ik heb ook gevloekt om de techniek die ons in de steek liet. Maar misschien ligt het helemaal niet aan het materiaal, maar komt dat ook wel omdat het stiekem toch een veel zwaardere Dakar was dan we dachten. We moeten het thuis eens allemaal goed evalueren en uitpluizen.”

Hoewel alle drie de trucks de finish haalden, was de editie van 2017 niet de Dakar van het EVM Rallyteam. De negende plaats voor Hans Stacey, de elfde voor Peter Versluis en de 26ste voor Artur Ardavichus waren niet de resultaten waar op was gehoopt. Al bij de finish van de Dakar 2017 staat de blik daarom op de toekomst, waarin het team met een geheel nieuwe truck aan de start komt. Uitrijden en de finish halen is al lang niet meer genoeg voor EVM. Met Stacey en Versluis heeft het team twee toprijders in de gelederen van wie prestaties worden verwacht en die dat ook vooral van zichzelf verwachten. “We kwamen hier met een podiumplaats als doel”, zegt Peter Versluis. “Al vrij snel bleek dat dat dit jaar niet mogelijk was. Er zijn te veel nieuwe dingen aan de truck die niet goed uitpakten. Vooral op hoogte kwamen problemen naar voren die we niet hadden verwacht. Daardoor konden we ook niet rijden zoals we wilden.” Versluis verspeelde op de voorlaatste dag nog een vrij zekere vijfde plaats door een opeenstapeling van problemen. “De versnellingsbak, het bandenaflaatsysteem, meer lekke banden dan we aan reserve bij ons hadden. Alles wat mis kon gaan, ging mis en daardoor vielen we zelfs nog buiten de top 10. Dat is zeker een teleurstelling. Het podium zit er absoluut in, maar niet dit jaar.” Hans Stacey was het middelpunt van grote beroering toen hij niet startte in de tiende etappe, maar na uitgebreide excuses van de wedstrijdleiding voor de miscommunicatie die leidde tot een verkeerde starttijd voor Stacey, kwam hij toch weer in de wedstrijd. Met de negende plaats in de eindrangschikking was Stacey echter verre van tevreden. “Dit was mijn slechtste Dakar ooit”, vindt Stacey. “Ik heb niet één dag lekker gereden of genoten van de wedstrijd. De wedstrijd was sowieso een aanfluiting, met al die afgelaste en ingekorte proeven. En dan praat ik nog niet eens over het gedoe en het amateurisme van de organisatie. Het was elke dag wel iets.” Eén dag had Stacey serieuze problemen. Door een kapotte versnellingsbak verloor hij twee uur in de achtste etappe. Die zou twee dagen later leiden tot het ‘startincident’. “Aan de auto lag het niet. Die is best goed. Ook de vering was dit jaar perfect voor elkaar.” De blik van het EVM Rallyteam staat daarom nu al op volgend jaar en het jaar daarop gericht, als het team met een volledig nieuwe truck ten strijde trekt. “De auto waarmee we nu rijden is gebaseerd op het model uit 2006 waar steeds verbeteringen en aanpassingen aan zijn gedaan”, legt EVM-teammanager Marcel van Vliet uit. “Een aantal aanpassingen pakte vooral op hoogte niet uit zoals verwacht. Ik geloof niet dat het onderschatting is. Geen enkele Dakar is hetzelfde. Er zijn altijd verrassingen, hoeveel je ook test, wat je ook verbetert.” “De nieuwe auto is een totaal ander concept. Ik verwacht niet dat de nieuwe auto volgend jaar al klaar is, maar dan komen we met een tussenversie. In 2019 willen we met een goed ontwikkelde en door en door geteste auto aan de start komen. Onze focus ligt het komende jaar dan ook volledig op de ontwikkeling van de nieuwe trucks. De ervaringen van deze Dakar worden daar zeker in meegenomen.” Resultaat #504 – Hans Stacey / Hugo Kupper / Jan van der Vaet 1 3 5 7 9 11 11 5 12 6 – 11 11 7 8 7 13 9   2 4 6 8 10 12 Etappe 3 12 – 7 15 4 Stand 5 8 9 6 6 11

Maik Willems had het niet hardop willen zeggen, maar ergens halverwege de eerste week van de Dakar Rally floepte het er toch uit: de top 30 zou hij wel willen halen. Voor de 26ste plaats had hij vooraf getekend. “Ik heb een paar doelstellingen voor 2017. De eerste is afgevinkt en het is pas half januari!” Met een forse barst in de voorruit van de Toyota reed Maik Willems over de finish van de laatste etappe. “Oh, dat is al een paar dagen”, lacht Willems. “Een keer een tak tegenaan gekregen en nog een keer een steen of zoiets.” Het was de enige zichtbare schade die de knaloranje auto had opgelopen in de afgelopen twee weken. “We hebben ook maar heel weinig meegemaakt”, zegt Willems. “De normale portie pech, maar daar hebben we geen uren mee verkloot. We hebben lekker door kunnen rijden en zolang je blijft rollen, kom je vanzelf verder naar voor. Daar hoef je echt niet waanzinnig hard voor te gaan of idiote risico’s voor te nemen.” Willems complimenteerde zijn navigator Rob van Pelt, die behalve als navigator van grote waarde bleek als monteur. “Het is perfect gegaan. Off road leer ik nog elke dag van Rob”, vertelt Willems. “Rob heeft bovendien gouden handjes. Afgelopen week heeft hij nog het Nederlands record steekas wisselen gevestigd. Uit de problemen blijven is de eerste opdracht, maar als je toch een probleem hebt en je kunt het snel oplossen en zo de schade beperkt houden, dan is dat heel fijn. Als je één keer tot ’s nachts staat te prutsen, werkt dat een hele Dakar door. Daar hebben we nu helemaal geen last van gehad. Dat is van grote invloed geweest op die 26ste plaats die nu in de tas zit.” Resultaat #341 – Maik Willems / Rob van Pelt 1 3 5 7 9 11 38 40 42 26 – 31 38 38 32 31 31 26

Voor de derde keer is Jos Smink als twaalfde geëindigd in de Dakar Rally. Het was tot in de laatste meters spannend of hij die positie kon behouden. De klassering is dan wel niet het belangrijkste voor Smink, hij was toch wel blij dat het gelukt was. “Het plezier is het belangrijkste, maar op een beetje een leuke plaats finishen is ook wel fijn. Het was in de laatste proef nog even flink aanpoten.” Plezier hadden Jos Smink, Daniël Bruinsma en Peter Nieuwenburg zeker gehad. Natuurlijk hadden ze liever meer wedstrijdkilometers gemaakt, maar de proeven die ze reden, waren uitstekend bevallen. “Het is natuurlijk het leukste als je alles kunt rijden. Dat wat doorging, was mooi en intens”, zei Jos Smink aan de finish van de Dakar 2017. “Zware specials, moeilijk navigeren, best veel zand. En daar kom ik voor.” De Ginaf had zich goed gehouden, oordeelde Smink. Het enige probleem was de koeling geweest en dat probleem keerde vrijwel dagelijks terug. Was het niet door de hitte dan was het wel door de hoogte. “Als je maar niet te hard reed was het goed te doen. Maar daar hebben we nog wel wat huiswerk te doen, dat is duidelijk.” Het gebrek aan zand en duinen was vorig jaar de reden voor Smink om de Dakar over te slaan. Hoewel er dit jaar twee etappes volledig werden afgelast, waaronder dé duinenetappe, en veel etappes werden ingekort, was Smink best tevreden. Of dat ook betekent dat hij er volgend jaar weer bij is? “Dat weet ik nog niet. Dat hangt van veel dingen af. De route was prima, maar dat Bolivia, dat hoeft voor mij niet zo nodig. Ook mooie etappes gehad hoor, maar die hoogte en die regen; het werkt gewoon niet. De organisatie zal ook wat dingen moeten veranderen. Er zijn, vind ik, te veel beslissingen genomen die niet uit te leggen zijn en die mij ook helemaal niet bevallen. Het is toch raar dat Hans Stacey lukraak in het klassement wordt terug gezet en wel mag rijden, terwijl Gerrit van Werven niet meer mag starten? Dat hoort niet.” Smink kijkt daarom ook nadrukkelijk naar andere rally’s. Afgelopen jaar reed hij de Libya Rally, die dit jaar Morocco Desert Challenge heet. “Dat was een leuke rally en ik denk er sterk over om daar weer heen te gaan. De Silk Way Rally valt in zo’n onmogelijke periode in de zomer, dat die eigenlijk niet haalbaar is.” In principe gaat Smink wel met de Ginaf verder, maar “als ik hem goed kan verkopen, dan is ‘ie weg. Misschien huur ik dan wel iets.” Een heel veel snellere truck hoeft er niet te komen. Die twaalfde plaats is wel goed zo. “Ik hoef de lat niet per se hoger te leggen. Ik ben midden 50; als ik op deze manier steeds twaalfde kan worden, vind ik het prima.” Resultaat #521 – Jos Smink / Daniël Bruinsma / Peter Nieuwenburg 1 3 5 7 9 11 20 21 14 18 – 15 20 20 15 14 14 12

Blij is Gerard de Rooy niet met zijn derde plaats in de Dakar Rally van 2017, maar erg teleurgesteld ook niet. Natuurlijk had hij liever gewonnen. Het had ook niet veel gescheeld. Eén lastig te vinden waypoint en in totaal drie lekke banden kostten de kopman van Petronas Team De Rooy Iveco de overwinning. “Het doel was sowieso een podiumplaats. Dat is gelukt. We hebben één slechte dag gehad en dat is niemand kwalijk te nemen. Ik heb vrede met de derde plaats.” Eén navigatiefoutje, daardoor verkeerd gereden en gaan dwalen en in een poging tijd goed te maken met misschien net iets te veel risico twee banden lek gereden. Dat is in een notendop het verhaal van de tiende etappe, die aan de finish van de Dakar Rally in Buenos Aires cruciaal bleek te zijn voor Gerard de Rooy. In de etappe van Chilecito naar San Juan verloor De Rooy 24 minuten en daarmee de aansluiting met de Russen op één en twee. Twee dagen eerder, in de achtste etappe, had De Rooy ook al een lekke band gehad. Die kostte hem de leiding in het klassement, maar de achterstand van twee minuten was nog geen reden tot zorg. Was de negende etappe doorgegaan – de koninginnenrit van de Dakar in de duinen van Belèn – dan was het mogelijk heel anders afgelopen. “Dat die etappe niet doorging, is heel spijtig”, vindt De Rooy. “Daar had het moeten gebeuren. Je weet natuurlijk nooit of dat was gelukt, maar door de afgelasting van twee volledige etappes, en veel andere etappes die moesten worden ingekort, bleven er maar ongeveer 2200 wedstrijdkilometers over. Dat is niet veel.” Iedereen maakt fouten en laat wel ergens tijd liggen. Dat is onderdeel van het spel, weet De Rooy. “Bij Kamaz maken ze ook foutjes. Alleen hadden ze de tijd om die goed te maken en konden ze profiteren van mijn off-day. Dat hebben ze goed gedaan. Het half uur dat ik verloor op dag 3, door een probleem met het bandenaflaatsysteem, kon ik goedmaken. De 24 minuten van die ene slechte dag niet. Daar was te weinig tijd voor en dat is jammer. In dat opzicht valt een derde plaats tegen, want ik weet dat er meer in had gezeten. De laatste twee dagen heb ik op safe gereden om de derde plaats veilig te stellen. Of ik dan op 20 minuten derde word of zoals nu op 41 minuten, maakt dan ook niet meer uit.” De navigatie was deze Dakar een doorslaggevende factor. De Rooy vindt dat een goede zaak. “Het mag moeilijk zijn. Prima zelfs. Ik vond het wel leuk dat het per dag zo schommelde doordat iedereen foutjes maakte. Maar het was op sommige punten te moeilijk, doordat niet duidelijk was wat ze bedoelden.” Dat hij drie keer lek reed, is volgens De Rooy gewoon domme pech. “Vorig jaar had Kamaz zes lekke banden en ik één. Nu heb ik er drie. Soms heb je geluk, soms heb je pech. Waar ik blij mee ben, is dat de techniek ons niet in de steek heeft gelaten en dat we als team perfect hebben gefunctioneerd. Geen van de vier Iveco’s heeft problemen gehad. Dat is een heel belangrijk punt.” Team De Rooy komt volgend jaar met een geheel nieuwe Iveco aan de start. Het is de bedoeling de nieuwe truck in maart gereed te hebben om ermee te gaan testen. “Als het goed is en het bevalt, gaan we er de Silk Way Rally mee rijden in de zomer.”

Op één dag na deed er altijd wel iemand van Petronas Team De Rooy Iveco mee voor de winst en altijd stond er wel iemand in de top 3 van het klassement. Naast de twee etappeoverwinningen van Gerard de Rooy, behaalden ook Federico Villagra en Ton van Genugten het podium in etappes. Twee tweede plaatsen en drie derde plaatsen leverden de Argentijnse coureur van Team De Rooy uiteindelijk de vierde plaats op in de eindrangschikking. “Doordat er veel geschrapt is, hadden we eigenlijk maar een korte race”, analyseerde Villagra. “We hebben tijd verloren met het zoeken naar een waypoint in de vijfde etappe, in Bolivia. Daardoor zakten we naar de zesde plaats. Dat was een lastig moment, maar we hebben het goed weten te herstellen, op eigen kracht. Jammer dat er niet meer tijd was om samen de aanval op Kamaz te openen. Dat geeft een wat onbevredigend gevoel, omdat het er wel degelijk in had gezeten weer samen op het podium te staan.” Ton van Genugten zag zijn ambities eveneens in de vijfde etappe vervliegen. De derde rijder van Team De Rooy kwam muurvast te staan in de modder en verloor daarmee veel tijd. “Dat was de nekslag wat het klassement betreft”, zegt Van Genugten. “We hadden daarvoor ook al foutjes gemaakt: een lekke band, een gemist waypoint. Buiten die dingen is het best goed gegaan. Na die modderdag hebben we ons gefocust op een ondersteunende rol voor de kopmannen van het team. Daarin hebben we veel kunnen betekenen en dat geeft voldoening. Met twee tweede plaatsen ben ik blij. Met de zesde plaats op de voorlaatste dag ook. Dat geeft de bevestiging dat het er wel degelijk in zit. We hebben weer een jaar extra ervaring opgedaan en dat is waardevol voor de toekomst.” Wuf van Ginkel maakte een goede tweede week door na een moeilijke start. De eerste dagen moest hij van ver terug naar voren komen. Net toen dat was gelukt, reed Van Ginkel net als Van Genugten vast in de modder en moest hij opnieuw beginnen. “Dat is gelukkig wel snel gelukt en in de tweede week hebben we goed vooraan kunnen meedoen. Als snelle service hebben we niet veel werk gehad en dat is goed nieuws, want dat betekent dat het voorin goed gaat.” Zijn rol binnen Team De Rooy is Van Ginkel goed bevallen en staat open voor herhaling. “Ik heb het goed naar mijn zin gehad, de auto is goed en ik denk dat we nog wel meer kunnen laten zien dan we nu hebben gedaan, dus waarom niet?”    Resultaat #500 – Gerard de Rooy / Moi Torrallardona / Darek Rodewald 1 3 5 7 9 11 5 17 1 4 – 5 5 13 1 1 3 3   2 4 6 8 10 12 Etappe 6 5 – 2 10 3 Stand 7 2 6 4 4 4  Resultaat #507 – Ton van Genugten / Anton van Limpt / Bernard der Kinderen 1 3 5 7 9 11 2 12 35 2 – 6 2 12 23 21 21 16   2 4 6 8 10 12 Etappe 26 10 – 11 16 10 Stand 28 16 25 23 20 17

Ton van Genugten wist eigenlijk niet goed wat hij er nou van moest vinden. Teleurstelling en voldoening vochten om voorrang aan de finish van de Dakar Rally 2017. De klassering was niet geworden wat de TonTrans-coureur had gehoopt, maar hij was wel blij met resultaten op de dagen dat het goed ging en met de manier waarop hij had kunnen bijdragen aan de derde plaats voor kopman Gerard de Rooy. “Het was een aparte rally.” Ton van Genugten zag zijn ambities in de vijfde etappe vervliegen, toen zijn Iveco muurvast kwam te staan in de modder. Drie uur duurde het voordat hij weer los was. “Dat was de nekslag wat het klassement betreft”, zegt Van Genugten. “We hadden daarvoor ook al foutjes gemaakt: een lekke band, een gemist waypoint. Buiten die dingen is het best goed gegaan. We hebben lekker gereden en een paar leuke dagresultaten behaalt.” Navigatie speelde een cruciale rol deze Dakar en zodoende was er een belangrijke rol weggelegd voor Anton van Limpt. “De veranderingen in de navigatie – alle hulpmiddelen zijn overboord gezet –  waren een grote stap. Soms ging het wel erg ver. Je moet 200 procent geconcentreerd zijn, maar door de snelheid en de enorme klappen die je te verduren krijgt in de truck, was het soms niet eens mogelijk om het roadbook te lezen, terwijl alles tot in de puntjes moet kloppen als je voor een resultaat meedoet.” Op een van de eerste dagen trapte Van Limpt in ‘een instinkertje’. Dat leverde een straftijd van 20 minuten op. “De eerste keer dat ik een waypoint miste. Dat gebeurt je één keer en dan heb je het trucje door. Op deze manier navigeren, puur op roadbook en kompas, kun je alleen in de praktijk en door ervaring leren. Ik denk wel dat het goed is voor de sport en een motivatie voor navigators om echt te presteren in plaats van op een pijltje af te gaan.” Door het gemiste waypoint, een lekke band op een ongunstig moment en de modderdag verlegden Van Genugten en zijn team hun focus. Het eigen klassement werd ondergeschikt aan het belang van Team De Rooy. “Ze zijn terug gegaan in de ondersteunende rol die we vorig jaar hadden en daarin hebben we nog veel kunnen betekenen”, zegt Van Genugten. “Dat geeft voldoening. Met twee tweede plaatsen ben ik blij. Met de zesde plaats op de voorlaatste dag ook. Dat geeft de bevestiging dat het er wel degelijk in zit. We hebben weer een jaar extra ervaring opgedaan en dat is waardevol voor de toekomst.” Resultaat #507 – Ton van Genugten / Anton van Limpt / Bernard der Kinderen 1 3 5 7 9 11 2 12 35 2 – 6 2 12 23 21 21 16

Alles moest wijken voor dat ene doel: de finish halen van de Dakar Rally. Arjan Bos verbeet er de pijn van een gebroken sleutelbeen voor. Zelfs aan de meet van de laatste proef kon hij nog niet geloven dat hij het had gehaald. “Ik moet nog bijna 700 kilometer naar Buenos Aires. Daar is het podium. Ik ben er nog niet!” Met een gebroken sleutelbeen het proefje van 64 kilometer rijden, was nog wel te doen, maar Bos was wel bang geweest. “Ik ben er heel voorzichtig mee. Ik heb als een oud wijf de laatste proef gereden. Ik reed het bivak uit naar de start, in het donker, en voor me stak ineens een hond over. Je zult het meemaken, dat je op zo’n manier uit de rally gaat. Voor hetzelfde geld vlam ik zo op die hond.” Het was zwaar. Bos heeft ontzettend afgezien. Een paar keer was het kantjeboord en werd hij gered doordat etappes werden afgelast of ingekort. Soms liet de apparatuur hem in een steek, een paar valpartijen betekenden bijna het einde, de hitte en de hoogte waren zijn grootste vijanden, maar Bos weigerde simpelweg om de pijn toe te staan. “Dat kan niet. Je móet door.” Daarom was hij er nog niet gerust op toen hij eenmaal gefinisht was. “Je moet het nog wel even doen. Het is een roteind nog naar Buenos Aires. Ik moet en ik zal naar Buenos Aires”, bleef hij maar herhalen. Een geluk bij een ongeluk was dat het zijn linker sleutelbeen is. Was het rechts geweest, dan was de rally een dag te vroeg geëindigd voor de Dakar-debutant die volkomen gesloopt maar op karakter de Dakar uitreed. “Het dringt nog totaal niet tot me door. Je bent zo gefocust op dat ene doel, waarvoor alles moet en zal wijken. Ik ben nu al vergeten wat er een week geleden is gebeurd”, vertelde hij. “Je wordt geleefd in die twee weken. Ik verwacht dat het eenmaal thuis allemaal wel op zijn plaats valt. Als alles meezit ben ik dinsdag thuis. Dan is mijn vader jarig. Dus ouwe: ik ben er. Ik had beloofd dat ik er helemaal heel zou zijn; dat is niet helemaal gelukt. Maar ik ben er. Het besef zal dan ook wel komen.” Foto: Rallymaniacs

De strijd om de eindzege bij de trucks is gewonnen door Eduard Nikolaev. De Rus sloeg toe op het moment dat concurrent Gerard de Rooy werd geplaagd door pech. Het is voor de Rus alweer zijn derde eindzege in de Dakar Rally bij de trucks. Eerder won hij in 2010, als monteur in de cabine van Vladimir Chagin, en in 2013 toen Nikolaev zelf achter het stuur zat. Met vier dagsuccessen is Nikolaev een terechte winnaar van de rally waaraan hij aarzelend begon. Met een zesde en een tiende plaats stond de Rus na twee etappes op slechts een negende plaats in het algemeen klassement. Greep naar de macht door Nikolaev Na twee matige etappes kwam Nikolaev door winst in de derde klassementsproef aan de leiding. Een positie die hij een dag later door een achtste plaats alweer moest afstaan. Nadat hij lang tussen een tweede en derde plaats in het klassement schommelde deed hij in de tiende rit een succesvolle greep naar de macht. Nikolaev won de etappe en stootte team- en landgenoot Dmitri Sotnikov van de troon. Met de winst in de elfde proef nam de Kamaz-rijder een voorschot op de eindoverwinning, die hij definitief veiligstelde door ook de laatste etappe winnend af te sluiten. Dmitri Sotnikov maakte het Russische feest compleet door de Dakar Rally als tweede af te sluiten. De Rooy voelt hete adem van Kamaz De derde plaats in het algemeen klassement was voor Gerard de Rooy. De winnaar van 2016 stond op de rustdag op de eerste plaats, maar voelde toen al wel de hete adem in de nek van de Kamaz-armada aangevoerd door Nikolaev. De banden waren dit jaar de achilleshiel van De Rooy. In de tweede etappe na de rustdag verloor de Iveco-rijder de leiding in het algemeen klassement door een kapotte band. In de eerste week zat het bandensysteem hem al dwars waardoor de banden leegliepen. Die achterstand maakte De Rooy nog voor de rustdag goed, maar het verschil na de achtste etappe kon hij niet meer ombuigen. Ook omdat hij in de tiende etappe opnieuw twee keer lek reed en op zoek moest naar een waypoint. Bovendien liep De Rooy ook nog een gekneusde rib op. Plek drie voor De Rooy In de voorlaatste etappe besloot De Rooy geen grote risico’s meer te nemen en verzoende zich min of meer met de uiteindelijk derde plaats op bijna 39 minuten van Nikolaev. Iveco-teamgenoot Federico Villagra eindigde op plek vier. De top tien telde naast De Rooy nog een Nederlander: Hans Stacey. De rijder van het Eurol VEKA-Man sloot de rally af op een negende plaats. Dat was een klein wonder omdat Stacey in de tiende etappe uit de rally stapte, maar een halve dag later toch weer meedeed. Soap rondom Stacey Het begon allemaal in de achtste etappe waarin Stacey veel tijd verloor door versnellingsbakproblemen. Het team zette een joker in, waardoor Stacey in de volgende etappe net meteen na de top 10 kon starten. Door miscommunicatie hadden de officials aan de start van de tiende rit niet te horen gekregen dat Stacey als twaalfde truck mocht starten. Ondanks zijn startkaart met daarop zijn starttijd wilden officials hem pas als 35ste laten beginnen. Na lang soebatten besloot Stacey daarop helemaal niet van start te gaan. ’s Avonds ging de organisatie door het stof en Stacey werd in het klassement als elfde geklasseerd. Hij kon zijn rally vervolgen, maar slaagde er niet in een gewenste dagzege te behalen. Dat dagsucces was er wel voor Martin van den Brink. Tot twee keer toe. Na een derde plaats in de openingsetappe sloeg de rijder van Mammoet Rallysport een dag later een dubbelslag. De vreugde was echter van korte duur. Problemen deden hem al in de derde etappe duikelen in het klassement naar de 45ste plek. Hiermee waren alle ambities op een goed klassement vervlogen. Van den Brink jaagde op dagsuccessen en slaagde daar tijdens de achtste etappe in. Pech was rode draad Pech was de rode draad door deze editie van de Dakar. Geen enkele equipe bleef verschoond van problemen: navigatiefouten, missen van waypoints, vastzitten in de modder, mechanische malheur. Alles kwam wel voorbij in de 39ste editie. Toch bereikten 16 van de in totaal 19 gestarte equipes de finish in Buenos Aires. Gert Huzink had de twijfelachtige eer de eerste Nederlandse uitvaller bij de trucks zijn. Een aanrijding met een auto in de tweede etappe betekende het eindstation voor Huzink. Turbopech Gerrit van Werven In de tweede week kwamen daar nog Gerrit van Werven en Vick Versteijnen bij. Van Werven werd zowel in de zevende als achtste etappe geplaagd door een kapotte turbo. Omdat de negende etappe werd afgelast wonnen ze tijd. Van Werven ging op grote achterstand nog van start in de tiende etappe, maar werd vervolgens uit veiligheidsoverwegingen door de organisatie uit de proef gehaald. Versteijnen moest op de voorlaatste dag van de rally opgeven. De prestatie van Richard de Groot in de rally is een vermelding zeker waard. Samen met Gerard Beelen en Jan Hulsebosch reed De Groot de Dakar als een motorcoureur in het kistklassement. Met een beperkt budget en zonder service, alles deden de mannen zelf, bereikten zij de finish op plek 33 in het eindklassement.

Stephane Peterhansel heeft zaterdag voor de dertiende keer de Dakar Rally op zijn naam geschreven. Peterhansel pakte voor Peugeot de zevende Dakar-overwinning in de historie van het merk. Na zes overwinningen bij de motoren heeft Peterhansel nu nog zeven eindzeges bij de auto’s in de Dakar. Hij kreeg het echter niet bepaald cadeau tijdens de jongste editie waarin de concurrentie van met name Sebastien Loeb een rol speelde. De negenvoudig wereldkampioen WRC stond een aantal dagen aan de leiding maar verloor de rally in de tiende etappe. Peterhansels ervaring gaf naar eigen zeggen de doorslag. In die proef lag Loeb aan de leiding, maar verloor hij in de slotfase de aansluiting met Peterhansel. Aan de finish van de laatste proef had Peterhansel een voorsprong van 5 minuut 13 op Loeb. Het gat daarachter naar Despres was aanzienlijk groter. Cyril Despres liet zien bij de top van de auto’s te horen maar verloor op sleutelmomenten tijd. De derde rijder van Peugeot won de vierde etappe en was op een proef na constant in de top tien te vinden. Waar bleef de concurrentie? Enige tegenvaller voor Peugeot was het ontbreken van Carlos Sainz aan de finish. De winnaar van 2010 heeft sinds 2013 geen Dakar meer uitgereden en viel ook deze keer uit door een beginnersfout. In de vierde etappe pikte de Spanjaard een binnenkantje mee waardoor de 3008DKR over de kop sloeg en een ravijn in rolde. Ook de andere grote favoriet, Nasser Al-Attiyah, maakte de hoge verwachtingen niet waar. Al-Attiyah switchte naar Toyota voor de Dakar en hij begon voortvarend met een overwinning en een tweede plaats. In de derde etappe ging het mis door een crash. De auto van Al-Attiyah was dusdanig beschadigd dat starten in de vierde etappe niet mogelijk was. Zonder benzine… De derde etappe werd voor het team van Overdrive een nachtmerrie. Niet alleen Al-Attiyah ging uit de wedstrijd, ook een aantal rijders kwamen zonder benzine te staan op de proef. Nani Roma stond nog het meest gunstig, hij verloor het minst en kon enigszins aansluiting houden met de leiders. Onder ander Giniel de Villiers en Erik van Loon verloren een goede klassering doordat ze zeer afgelegen stonden. Bij Mini kon men simpelweg het tempo niet volgen. Mikko Hirvonen verloor met name op hoogte in Bolivia tijd en kwam daar vermogen tekort ten opzichte van de Peugeots. Het noodlot sloeg helemaal toe in etappe 10 toen Hirvonen in een canyon vast kwam te zitten op een rots en botste tegen de truck van Pascal de Baar. Daarmee was de hoop op een goede klassering voor Hirvonen vervlogen. De Nederlanders Erik van Loon had naar eigen inschatting rond de vijfde of zesde plaats kunnen eindigen, zonder het debacle met de brandstof. In plaats daarvan bleef een veertiende plaats over en haalde Van Loon er daarna alles uit wat erin zat: “Aan de auto ligt het ook zeker niet. De Toyota is een topkarretje, een feest om in te rijden. Daar ben ik echt heel blij mee. De vering was ook perfect. Ik heb nauwelijks te lijden gehad van deze Dakar.” Maik Willems deed het wederom prima en haalde zijn doelstelling door als 26e te finishen. De ervaringen die Willems de afgelopen jaren met navigator Rob van Pelt opdeed helpen daarbij: “Ik maak veel kilometers en dan zit je relaxter in de auto. Je kunt veel meer ontspannen rijden en dat is met name in een Dakar ideaal of feitelijk een voorwaarde.” De gebroeders Coronel haalden de finish samen, al was het geen gemakkelijke opgave. Tim Coronel zei na afloop: “Ik heb eigenlijk geen problemen gehad en Tom de ene na de andere. Op een gegeven moment ben ik achter hem gaan rijden en elke keer als hij problemen had, heb ik het gerepareerd.” Uiteindelijk is de doelstelling wel geslaagd en kan Coronel uitkijken naar wellicht een nieuwe uitdaging. Foto: Marcel Vermeij

Eén knullig probleem gooide het klassement van Erik van Loon en Wouter Rosegaar aan gruzelementen. Op de derde dag van de Dakar Rally 2017 kwam de Toyota 50 kilometer voor de finish zonder benzine te staan. Het kostte Van Loon meer dan drie uur. “Trek die ervan af en we hadden vijfde of zesde gestaan in plaats van veertiende. Daar ben ik dik tevreden mee.” ‘Als’ bestaat niet en al helemaal niet in de Dakar. Niemand die dat beter weet dan Erik van Loon. In zijn acht Dakar-deelnames maakte hij al van alles mee: van urenlang vast zitten in een duinpan tot de auto een ravijn in rijden. In deze negende was daarvan geen sprake. Van Loon en Rosegaar maakten de kleine foutjes die er nu eenmaal bij horen, maar die maakten het verschil niet. “Want iedereen maakt die foutjes”, wist Van Loon. “Het gaat vaker fout dan goed in deze sport. Je bent voor een groot deel afhankelijk van anderen. Als de monteur vergeet een boutje goed aan te draaien, ben je een wiel kwijt. Dat kan ook gebeuren. We zijn in die derde etappe op pad gestuurd met te weinig benzine in de tank. Niet alleen wij, ook de andere Toyota’s. Dat is een blunder en daar zijn ze zich bij Overdrive van bewust. Wat moet ik ervan zeggen? Het is niet anders. Trek die drie uur ervan af en je hebt een realistisch beeld.” De benzineaffaire wierp Van Loon in één klap uit de top 10 naar de 35ste plaats. Van daaruit kroop hij elke dag een beetje op, om uiteindelijk op de veertiende plaats uit te komen, op 6 uur en 5 minuten van Stéphane Peterhansel, die zijn dertiende Dakarzege behaalde. Dat hij omstreeks de zesde plaats thuis hoort, bewees Van Loon nog maar een keer op de laatste en voorlaatste dag van de Dakar, met een zesde en een zevende plaats. Het was een duidelijk statement: hier hoor ik. “Qua rijden hebben we dat ook wel laten zien. Aan de auto ligt het ook zeker niet. De Toyota is een topkarretje, een feest om in te rijden. Daar ben ik echt heel blij mee. De vering was ook perfect. Ik heb nauwelijks te lijden gehad van deze Dakar. Ik heb het hele jaar bij de dokter gelopen vanwege slijtage van de onderste drie ruggenwervels, maar ik heb nog nooit zo weinig last gehad als tijdens deze Dakar. Zelfs niet op die ellenlange verbindingen over de weg, waarbij je uren aan een stuk in dezelfde houding zit.” Meer dan een vijfde, zesde, zevende plaats had er niet ingezeten, denkt Van Loon. Daarvoor zijn de Peugeots die de eerste drie plaatsen bezetten te snel. “Die zijn van een andere planeet”, stelde Van Loon. “Maar als je gaat kijken vanaf de eerste 4×4, staan we ook rond de vijfde plek. Dat is in dit veld heel netjes. We hebben er het maximale uit gehaald wat er deze keer in zat.” Met de Toyota wil Van Loon zeker verder. De auto wordt steeds verder doorontwikkeld en ook Van Loon wil zichzelf blijven verbeteren. Er zijn plannen om rally’s te rijden in het Midden-Oosten, maar ook een aantal baja’s en wellicht de Morocco Desert Challenge in april. Of hij volgend jaar zijn tiende Dakar gaat rijden, weet Van Loon nog niet. “Dat hangt af van de route. Ik heb daar de afgelopen dagen een paar keer serieus over gesproken met de organisatie. Bolivia is een prachtig land om te rijden, maar in januari is het daar regenseizoen. Dan moet je daar geen zes dagen zijn. Ook met de hoogte heb ik moeite. Ik persoonlijk niet, maar het is naar mijn mening van te grote invloed op de wedstrijd. De auto’s lopen slechter en mensen maken fouten door die hoogte, omdat ze gewoon niet fris zijn. Dat kan niet de bedoeling zijn en dan heb ik ook tegen de organisatie gezegd. Die luisteren op zich wel, juist omdat wij een top-amateurteam zijn. Dakarorganisator ASO is afhankelijk van deelnemers zoals wij. De fabrieksteams komen toch wel, maar als wij thuisblijven, hebben ze een probleem. Ze begrijpen dondersgoed dat ze iets moeten doen om het aantrekkelijk te houden. Terug naar Chili, Peru, of misschien wel naar een ander continent.” Voorlopig is dat nog een zorg voor later. Eerst de Dakar van 2017 maar eens in stijl afsluiten. Omstreeks kwart voor acht lokale tijd (23.45 uur Nederlandse tijd) rijden Van Loon en Rosegaar het erepodium in Buenos Aires op om hun medaille in ontvangst te nemen. “Het blijft een bijzondere ervaring”, weet Van Loon. “Ook de rit daar naartoe: 650 kilometer met het handje uit het raam om te zwaaien naar het publiek langs de kant. Mooi toch?”  Resultaten #310 – Erik van Loon / Wouter Rosegaar 1 3 5 7 9 11 10 43 11 13      – 7 10 35 19 19 17 14

Sergei Karyakin heeft de eindzege in de Dakar Rally bij de quads voor zich opgeëist. De Rus sloot zaterdag de rally af met een achtste plaats in de twaalfde en laatste etappe. Het was voldoende voor zijn eerste titel, een overwinning die Karyakin behaalde na een sterke tweede week. Karyakin eindigde vorig jaar als vierde en misschien was het dan ook niet meer dan logisch dat, door het ontbreken van de complete top drie van 2016, de Rus de Dakar zou winnen. De Argentijnse gebroeders Patronelli vonden de route niet uitdagend genoeg en de Zuid-Afrikaan Brian Baragwanath besloot eveneens niet af te reizen naar het Paraguayaanse Asuncion, waar dit jaar de Dakar van start ging. Lijst van favorieten Vooraf was Karyakin niet de uitgesproken topfavoriet, maar maakte deel uit van een lijst favorieten waarop ook oud-winnaars Rafal Sonik, Ignacio Casale en Josef Machacek stonden. Geen enkele rijder van dit viertal slaagde erin in de eerste week van de rally de rol als favoriet waar te maken. Macheck viel al in de vierde etappe uit en Sonik was na de eerste week al kansloos voor de eindzege door in iedere etappe veel tijd te verliezen. Ignacio Casele Casale pakte na de derde etappe de leiding in het algemeen klassement, maar zakte vervolgens weg na twee matige etappes. Desondanks bleef de Chileen in kansrijke positie, maar zag tegen het einde van de rally zijn kansen op de eindoverwinning vervliegen. Karyakin kende een aarzelend begin van de rally met een zesde, 15de en vijfde plaats. Een tweede plek in de vierde etappe leverde hem koppositie in het algemeen klassement op. De vreugde was echter van korte duur, want een dag later kwam de Rus niet verder dan een zevende plek en stond hij de leiding af aan Simon Vitse. Vitse klassementsleider Vitse was in die eerste week al de vijfde rijder die na een etappe het klassement aanvoerde. De debuterende Fransman slaagde er net als zijn voorgangers, Marcelo Medeiros, Pablo Copetti, Ignacio Casale en Karyakin, niet in de leidende positie langer dan een dag te behouden. Vitse verloor de dag na de rustdag zijn koppositie aan Karyakin, die in de marathonetappe een dubbelslag sloeg. De Rus nam met de winst het heft in handen bij de quads en reed vervolgens een strakke rally. Dagsucces in de tiende en elfde etappe vormde de stevige basis onder zijn eerste eindzege. Verschillen worden groter Terwijl de verschillen in de top 3 op de rustdag nog klein waren, liepen de verschillen in de tweede week op. Casale, die de laatste etappe op zijn naam schreeft, eindigde de rally op een tweede plaats op bijna een uur en een kwartier. De nummer drie, Copetti, gaf ruim vier uut toe op Karyakin. Kees Koolen had graag meegedaan om de prijzen. Onze landgenoot, die op een zelfgebouwde quad reed, werd net even te veel geplaagd door pech. En dan met name in de tweede week waarin hij ook nog ziek was. Toch werd het voor Koolen een rally om nooit te vergeten, omdat hij de vijfde etappe op zijn naam schreef, zijn eerste dagzege in de Dakar. Goede vooruitzichten Een uiteindelijk 17de plaats in het eindklassement is misschien een teleurstellend resultaat voor Koolen, maar met de dagzege en een aantal goede etappes kan hij met een goed gevoel toewerken naar de volgende editie van de Dakar Rally. Ook Bastiaan Nijen Twilhaar haalde de eindstreep van de rally. De waterdrager van Koolen viel vorig jaar bij zijn debuut bij de quads nog uit, maar dit keer eindigde hij als twintigste.

Sam Sunderland heeft de 39ste Dakar Rally bij de motoren gewonnen. Sunderland eindigde in de afsluitende proef van 64 kilometer op een zesde positie, dat was meer dan genoeg voor de overwinning. De overwinning van Sunderland tekent de zestiende KTM-zege op rij in de Dakar Rally. Sunderland volgt zijn teamgenoot Toby Price op die in de eerste week van de Dakar ten val kwam en zijn dijbeen brak. De Brit maakte weinig fouten in de eerste Dakar die hij volledig uitreed. Sunderland is de eerste Britse deelnemer die de Dakar wint en voor KTM de zestiende winnaar op rij. Sunderland maakte de minste fouten De overwinning van Sunderland wordt vooral gekenmerkt door het berekenend rijden van de Brit. Hij maakte weinig fouten waar anderen dat wel deden. Sunderland pakte een dagzege in de vijfde etappe, nam die dag de leiding over en gaf dat niet meer weg. Voor Sunderland is het de eerste keer dat hij de Dakar finisht: “Het is een prestatie van ons team, ik ben heel erg blij. Het was een zware Dakar zowel fysiek als mentaal. Aan de finish kon ik de druk eindelijk van m’n schouders laten vallen, want die was wel erg groot de laatste dagen.” Met de tweede plaats voor Matthias Walkner in het algemeen klassement heeft KTM een één-twee te pakken. Walkner finishte op 32 minuten van Sunderland nadat hij twee eerdere edities de finish niet haalde. Het is het laatste grote succes voor de huidige generatie KTM-motoren. Het Oostenrijkse merk komt komend seizoen met een nieuwe machine. Na een spannende laatste etappe stelde Gerard Farres Guell de derde plaats in het klassement veilig. De Spanjaard van het Himoinsa Dakar Team is de bestgeplaatste rijder die niet voor een fabrieksteam rijdt en heeft zijn beste prestatie in de Dakar Rally flink verbeterd. Farres Guell maakte gedurende de rally geen fouten en was aan het eind van de rally 48 seconden sneller dan Adrien van Beveren van Yamaha. Van Beveren zag met een slechte dag een zeker podium in rook opgaan. De Fransman van Yamaha bewees de absolute kopman te zijn voor dat team. Tijdstraf kost Honda overwinning Op snelheid was Honda een van de snelste teams in deze Dakar. De mannen van HRC pakten vijf van de tien dagzeges en hadden de leiding in het klassement tot ze een tijdstraf kregen wegens het tanken op een illegale locatie. Zonder die tijdstraf heeft HRC een zekere podiumfinish gemist. Robert van Pelt beste Nederlander Robert van Pelt werd met een 43e plaats de beste Nederlander bij de motoren. Van Pelt en de andere deelnemers hadden het erg zwaar en gingen in overlevingsmodus in de laatste week. “Eigenlijk ben je hartstikke gek dat je dit doet”, aldus Van Pelt aan de finish. “Op de momenten dat je op wil geven, put je weer kracht uit het feit dat je door wil. Hoe moeilijker de weg is, des te groter is de vreugde aan de finish.” Maikel Verkade haalde twee uit twee. Na de veertigste plaats in 2016 werd Verkade dit jaar vijftigste in het algemeen klassement. Zelf was Verkade daar niet mee bezig, hij wilde finishen in Buenos Aires. “Ik wilde de motor eigenlijk aan de kant zetten afgelopen week”, zei Verkade aan de finish. “Ik weet niet of ik nu moet huilen of lachen, want het was zo zwaar. Ik kon niet meer.” Debutant Arjan Bos heeft de laatste etappe gereden met een gebroken sleutelbeen. Bos heeft de laatste week op wilskracht gereden en kan terugkijken op een geslaagde Dakar en hij heeft zijn doelstelling gehaald: “Je bent er zo op gefocust om de finish te bereiken dat alles moet wijken. Je kunt niet honderd kilometer voor de finish opgeven, je moet naar de finish.” Foto: Red Bull

Nog anderhalve maand en dan is het zover! Van 23 tot en met 26 februari is het in de Jaarbeurs in Utrecht weer tijd voor de MOTORbeurs. Editie 2017 wordt spannend, stoer en spectaculair! Schrijf je in voor de Grid Girl verkiezing, geef je op voor de Custom Bike Show en volg onze website en social media voor het laatste nieuws! Nog meer activiteiten Suzuki Stuntteam Het Suzuki Stuntteam bestaat uit 3 stuntrijders: Steven, Tom en Kimberly. Ze zijn weer van de partij en laten je tijdens MOTORbeurs Utrecht de vetste stunts op hun motoren zien! Heel vet: Kim heeft het afgelopen jaar het 1e vrouwelijke record bij de “World Wheelie Records” gehaald met een snelheid van 246 km/per uur! Locatie: Stuntterrein BOVAG Try the Bike Elk jaar is BOVAG Try the Bike weer een enorm succes op MOTORbeurs Utrecht. En dat is natuurlijk ook logisch, want zo pak je gelijk je eerste motorrijles mee! Inschrijven, opstappen en rijden, zo simpel is het. Elk jaar zijn er honderden toekomstige motorrijders en motorrijdsters die hier hun eerste motorervaring opdoen. Locatie: Buitenterrein naast hal 12 Junior Riding Experience Achterop bij papa of mama is leuk, maar natuurlijk is niks zo gaaf als zelf mogen motorrijden! Hiervoor hebben we op de MOTORbeurs Junior Riding Experience, voor alle kinderen tussen 5 en 15 jaar. Ze hebben alles bij zich: motoren, helmen, kleding, echt alles. Onmisbaar in elke opvoeding! Locatie: Stuntterrein Grid Girls verkiezing naar MotoGP Als grid girl te gast zijn bij het Nederlandse Moto2 team, RW Racing GP en ook nog eens op de start grid van de Moto2-race 2017 staan naast hun rijder Axel Pons? Tientallen fotografen en cameraploegen, die jou wereldwijd in de huiskamers brengen tijdens de live-uitzending van het grootste motorsportevenement van Nederland? Samen met het team op het ‘heilige asfalt’ lopen, als 100.000 mensen rondom het circuit op de start van de belangrijkste race van het seizoen wachten? Deze droom gaat voor de winnares van de Grid Girl Competitie 2017 uitkomen! Meer informatie: http://www.motorbeursutrecht.nl/nl-NL/Bezoeker/Activiteiten/Grid-Girl-verkiezing.aspx

Ze gingen het avontuur aan en worden vandaag de helden. De laatste 64 kilometer op snelheid zullen voor veel deelnemers geen probleem vormen. Het zijn de kilometers die afgelegd moeten worden richting de feestelijke aankomst in het hart van het bivak waarna men voor de ceremoniële afsluiting richting Buenos Aires gaat. Daar zal het podium plaatsvinden voor het hoofdkantoor van de Argentijnse Automobile Club