W2RC

Met een achtste tijd voor zowel Erik als Anja van Loon tijdens de tweede etappe van de Rallye du Maroc, zijn beide equipes tevreden. Bij Erik werpen de aanpassingen aan de setup zijn vruchten af. Anja kent een probleemloze dag en kiest ervoor om op de vele stenen geen risico te nemen. “Er was gisteren zoveel schade bij de trucks,” vertelt Anja. “Vandaag was een soortgelijke proef, dus we wilden niks kapot rijden. Het ging super goed, nu gingen we soepel door de duinen heen. We hebben geen fouten gemaakt, dus een goede dag voor ons! Op naar morgen.” Ook Erik is blij na de tweede etappe. “Eindelijk geen problemen met de Can-Am, maar we moesten de eerste 100 kilometer wel even inkomen. Dat kwam ook omdat we moesten wennen aan hoe de auto voelde, want die hadden we flink aangepast. Op de snelle stukken en in de duinen merkten we veel verschil. Hein heeft het top gedaan en ook over mezelf was ik tevreden, dus ondanks een lekke band een goed resultaat. En de snelste Nederlander, als kers op de taart.” Morgen staat de derde etappe op het programma. Een loop van 333 kilometer rondom Zagora over onverharde paden. De eerste auto start om 10:20 uur (11:20 uur Nederlandse tijd), volg de rally live via https://www.maroc.live.worldrallyraidchampionship.com/en/car/.

“Het was een taai proefje” Nou, dat lijkt een understatement. Man, man, man; wat een zware dag kregen de deelnemers van de Rallye du Maroc voor de kiezen. De spreekbuis namens de mannen van Rainbow Truck Team is Tjeerd van Ballegooij: “De eerste tweehonderd, tweehonderdvijftig kilometer was gravel, hard en op snelheid. Er zaten ook best wat kilometers kleine duintjes in. Wel geniepig. Een paar trucks lagen op z’n kant. We hebben de dames (Anja van Loon, Floor Maten en Marije van Ettekoven) overeind moeten zetten. Ook hebben we een waypoint niet kunnen pakken. Helaas, maar we zijn veilig binnen en zowel Gerrit, Klaas als ik hebben hard moeten werken om de truck heelhuids terug in het bivak te krijgen.” Het was dus een taai dagje en de heren zijn blij dat ze binnen zijn.

De Rallye du Maroc begint anders dan Erik en Anja van Loon vooraf hopen. Na ruim honderd kilometer in het stof en over scherpe stenen, heeft Erik geen banden meer over op de Can-Am. Hij moet de proef vroegtijdig verlaten. Anja begint goed, de verschillen zijn klein, maar in het laatste gedeelte verliest ze veel tijd. De Iveco heeft even op zijn kant gelegen, maar de truck rijdt nog zonder problemen. “Het was levensgevaarlijk,” vertelt Erik. “We moesten ver naar achteren starten en reden vol in het stof. We zaten meteen op onze voorganger en we hebben eigenlijk de hele tijd geprobeerd om in te halen. Maar niemand gaat aan de kant, we rijden vol in het stof en op de stenen gaan de banden eraan. Bij de tankstop zijn we van de proef gegaan, dit is echt veel te gevaarlijk. Morgen mogen we verder naar voren starten, hopelijk hebben we dan minder last van stof en kunnen we ons eigen ritme rijden.” Na ruim 220 kilometer zonder problemen en met de vierde tijd in zicht, valt de truck van Anja op z’n kant. Daardoor verliest het damesteam ongeveer 1,5 uur. “Dat is wel balen, het gebeurde in een split second. Gelukkig kunnen we gewoon verder, maar het is wel jammer. Tussen plaats 4 en 8 zat maar een paar minuten, dus het was erg spannend. We gaan de truck vanavond goed nakijken en dan kunnen we morgen weer rijden. Ik ben blij dat we aan de finish zijn gekomen.” De tweede etappe is een ronde rondom Zagora en gaat wederom over veel tracks met stenen en gravel, maar er staan ook zand en duinen op het programma. De proef gaat over 296 kilometer, de eerste auto start om 12:00 uur (13:00 uur Nederlandse tijd). Volg de rally live via https://www.maroc.live.worldrallyraidchampionship.com/en/car/.

“Het was een 45 kilometer heen, toen een proef van 19 kilometer. Best wat zand en geslinger tussen bomen door. Eigenlijk van alles wat. Iedereen zit verschrikkelijk kort op elkaar. De verschillen tussen de eerste en de laatste truck zijn enorm klein. We hebben goed gereden. De auto doet het goed, dus we hopen dat we zo de trend kunnen voortzetten”, aldus Tjeerd van Ballegooij. De heren Zuurmond, Kwakkel en Ballegooij eindigden als 8e truck op een kleine twee minuten van dagwinnaar Martin Macik. De uitslag van vandaag bepaald de startvolgorde van morgen. Dan wacht een flinke etappe met 311 wedstrijdkilometers en de verbindingsroutes tellen bij elkaar een kleine 400 kilometers. De rallykaravaan trekt van oost Marokko naar het westen. Daar is het meest uitdagende terrein voor de off-road rallysport te vinden met uitgestrekte zand en gravelvlaktes, drooggevallen rivierbeddingen en natuurlijk duinen.

Een prima prestatie van Anja van Loon, Floor Maten en Marije van Ettekoven. In de Iveco Powerstar noteert het Ladies Team De Rooy FPT de zesde tijd op de proloog, op slechts 1:49 van Martin Macik. Bij Erik van Loon en Hein Verschuuren zijn de problemen aan de Can-Am niet opgelost en verliezen zij direct veel tijd. Een goede klassering lijkt daarmee verkeken voordat de rally eigenlijk is begonnen. “Ik kan er heel erg kort over zijn,” vertelt Erik. “Het is heel frustrerend, sinds Italië zijn er technische problemen en iedere keer zegt men dat ze oorzaak hebben gevonden. Dat blijkt niet zo te zijn, de auto stopt er plots mee en na enkele minuten start hij weer. We hebben acht minuten stil gestaan op een proefje van 19 kilometer. Morgen staat er 311 kilometer op het programma, als ze vanavond niets kunnen vinden dan wordt het een lange dag voor ons. Ik baal hier ontzettend van, je hoopt dat het gewoon een keertje goed gaat en dat gebeurt niet. Gelukkig is Anja goed begonnen, daar ben ik blij mee.” Op een proloog is doorgaans meer te verliezen dan te winnen, maar Anja liet zich niet verleiden tot het maken van fouten. “We hebben gewoon goed gereden. We worden zesde op een kleine marge, dat is gewoon goed. Er is nog een lange weg te gaan tot de finish, dus ik wilde geen fouten maken en dat heb ik ook niet gedaan. De truck is goed en ook in de cabine voelt het vertrouwd. Op naar de eerste echte proef morgen.” Die eerste proef gaat van Agadir naar Zagora en is tevens de langste dag voor de deelnemers. Naast 311 kilometer op snelheid wordt er ook 397 kilometer over de weg afgelegd. De eerste deelnemer vertrekt om 12:09 uur (13:09 uur Nederlandse tijd) en wordt rond 15:37 uur (16:37 uur Nederlandse tijd) aan de finish verwacht. Via https://www.maroc.live.worldrallyraidchampionship.com/en/car/ is de rally live te volgen.

Afgelopen week vond de derde ronde van het World Rally Raid Championship plaats in Mexico, tijdens de Sonora Rally. Tijdens de rally was Daniel Sanders zeer dominant bij de motoren. Op zijn GasGas won hij 4 van de 5 stages. Bij de auto’s ging de winst naar Nasser Al-Attiyah en Mathieu Baumel in de Toyota Hilux. Mede door het uitvallen van zijn naaste concurrent, Sébastien Loeb, greep Al-Attiyah de leiding in het kampioenschap. Motoren: Price versterkt zijn leiding in het kampioenschap Ondanks de dominante winst van Sanders was Toby Price (KTM) de grote winnaar van de rally. Hij werd derde in de rally en verstevigde daardoor zijn leiding het kampioenschap met een totaal van 62 punten. De tweede plaats in de rally was er voor Luciano Benavides (Husqvarna), daardoor steeg Benavides naar de tweede positie in het kampioenschap met 55 punten. De derde positie in het kampioenschap is voor Adrien van Beveren (Yamaha) met 52 punten. De Fransman zakte een positie na zijn 5e plaats in de rally. Daniel Sanders won de laatste etappe van de Sonora Rally, waarmee hij zijn totaal op vier van de vijf specials bracht. Het was pas de derde W2RC-race van de Australiër. Na de Dakar van 2022, die hij na de rustdag met een gebroken elleboog had verlaten, was de jonge GasGas-rookie pas in de Dakar van 2023 weer opgedoken. Nog steeds met een pijnlijke arm in januari, sloeg “Chucky” de Abu Dhabi Desert Challenge (ADDC) over. Hij keerde terug op het podium met zijn eerste overwinning in het FIM-wereldkampioenschap, de derde voor GasGas, na de overwinningen van Sunderland in de Dakar en ADDC in 2022. Luciano Benavides zette zijn progressie voort met een tweede plaats. Toby Price was teleurgesteld aan het einde van de race. De veteraan had alles gegeven om de koplopers in te halen na zijn navigatieproblemen in etappe 1. Hij opende de weg in de finale en slaagde erin een voorsprong op Luciano te krijgen voordat een nieuwe navigatieblunder hem de das om deed. Price eindigde als derde. In Rally2 voltooide Romain Dumontier (HT Rally Raid Husqvarna Racing) een clean sweep. De Fransman eindigde met 17’47″ voorsprong op Jacob Argubright (Duust Diverse Racing) en 36’08″ op Paolo Lucci (BAS World KTM Racing). In het algemeen klassement klampte de Italiaan zich vast aan de top van het kampioenschap, met 66 punten. In de eerste ronde van de Rally3-kalender bestond uit podium uit de Italiaan Massimo Camurri (25 punten), de Oostenrijker Ardit Kurtaj (20 punten) en de Amerikaan Alexander Chepurko (16 punten). Bij de quads breidde de leider van het kampioenschap, Laisvydas Kancius, zijn voorsprong uit (69 punten). De voormalig Dakar-winnaar Pablo Copetti (38 punten), die niet in Mexico reed, behield zijn tweede plaats. Rodolfo Guillioli schoof op naar de derde plaats (33 punten). Auto’s: Uitvalbeurt Loeb zorgt voor feest bij Al-Attiyah In de autocategorie pakte Nasser Al Attiyah (Toyota Gazoo Racing) zijn tweede overwinning van het jaar, na de Dakar, en nam voor het eerst dit seizoen de leiding in het kampioenschap over met 136 punten. Sébastien Loeb (Bahrain Raid Xtreme) zakte naar de derde plaats, met 101 punten, nadat hij in etappe 3 uitviel. Yazeed Al Rajhi (Overdrive Racing), de nummer twee in Sonora, zit tussen de twee titanen met 106 punten. Nasser Al Attiyah  kwam terug na een koprol in de Abu Dhabi Desert Challenge (ADDC) en kwam weer op het goede spoor in Mexico. De regerend wereldkampioen uit Qatar won de Sonora Rally, zijn tweede zege van het jaar, na de Dakar, en greep voor het eerst dit seizoen de leiding in het kampioenschap (136 punten). Sébastien Loeb (Bahrain Raid Xtreme), die met de algemene leiding in Hermosillo begon, moest in etappe 3 uitvallen na een crash waarbij zijn bijrijder, Fabian Lurquin, een geblesseerde schouder opliep. De Fransman ging met lege handen naar huis en zakte naar de derde plaats. Guerlain Chicherit (GCK Motorsport), die zich ook terugtrok uit de ADDC, kon etappe 4 niet afmaken vanwege een elektrisch probleem in de andere Prodrive Hunter. Yazeed Al Rajhi (Overdrive Racing), de winnaar van de ADDC, eindigde als tweede in de race, 6′22″ achter de regerend wereldkampioen, waardoor de Saudi zich tussen Al Attiyah en Loeb op de tweede plaats in het kampioenschap wurmde. De Mini JCW’s van X-raid behaalden de derde en vierde plaats in de Sonora Rally. Sebastián Halpern reed zijn auto het podium op in de beste W2RC-prestatie van zijn carrière tot nu toe. De Argentijn klom na zijn vijfde plaats op de ADDC op naar de vierde plaats in het kampioenschap (74 punten), net voor de Desafío Ruta 40, waar hij het thuisvoordeel zal hebben. Met zijn vierde plaats in San Luis pakte Denis Krotov zijn eerste punten dit seizoen (22 punten) en kwam hij als veertiende overall in het klassement. In het constructeursklassement hielp de een-twee finish van Al Attiyah en Al Rajhi’s om de voorsprong van Toyota uit te breiden (175 punten). X-raid Mini JCW sprong van de vierde naar de tweede plaats (107 punten) dankzij de gezamenlijke inspanning van de coureurs van de nieuwe Duitse T1+. BAIC ORV (100 punten) klom over Bahrain Raid Xtreme (90 punten) naar de derde plaats. In T3 won Mitch Guthrie (Red Bull Off-Road Junior Team USA) zijn duel met Mattias Ekström (South Racing Can-Am) in de slotetappe. De Amerikaan won de Sonora Rally voor de Zweed. In het algemeen klassement voeren de drie coureurs van het Red Bull Off-Road Junior Team USA nog steeds het klassement aan, maar de verschillen zijn te verwaarlozen. Austin Jones, derde in Mexico, heeft slechts één punt voorsprong (146 punten). Seth Quintero verdedigde zijn tweede plaats ondanks een matige prestatie veroorzaakt door een afgescheurd wiel in de eerste etappe (145 punten). Mitch Guthrie scoorde 45 punten en klom naar 126 punten, nog steeds derde. “Chaleco” López en Cristina Gutiérrez, hun senioren van het Red Bull Can-Am Factory-team, staan op een gedeelde achterstand van 78 punten op het Amerikaanse trio. In T4 won Rokas Baciuška (Red Bull Can-Am Factory) alle Mexicaanse etappes. De Litouwer won de race voor Rebecca Busi (FN Speed) en Shinuke Umeda (Polaris Xtrem +) en steeg naar 189 punten in het algemeen klassement, 103 meer dan zijn naaste rivaal. Hij heeft nog maar 7 punten nodig op Eryk Goczał, de Dakar-kampioen, die zich dit jaar op zijn studie richt, om de wereldtitel te winnen. Dit zou al in de volgende ronde kunnen gebeuren, waardoor hij de eerste kampioen van het seizoen zou worden. Foto: A.S.O/DPPI/J.Delfosse

Met een sterke vierde plaats in de slotrit heeft Igor Bouwens afscheid genomen van de Dakar 2023. De beoogde plaats in de top tien is niet gelukt, maar in de plaats heeft het team herinneringen gemaakt om nooit te vergeten. Twee nachten onder de blote hemel in het Empty Quarter bijvoorbeeld, vergezeld van gitaarmuziek uit Oman. Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom lagen lange tijd op koers om de beoogde top tien binnen te halen. Maar de Dakar is een gruwelijk harde wedstrijd. Van de 54 starters bij de vrachtwagens worden er maar dertien opgenomen in het eindklassement. Al de andere hebben één of meerdere etappes niet kunnen afronden. Bij Igor Bouwens ging het fout in de marathonetappe van donderdag en vrijdag, de meest gevreesde beproeving in het Empty Quarter. Bouwens moest eerst stoppen om de Japanner Sugawara te helpen, maar raakte even later zelf vast in een diep dal in de duinen. Bij zijn pogingen om zich los te wrikken brak een steekas, en daarmee begon een lijdensweg met twee nachten in de woestijn. Dat werd een onvergetelijk avontuur, waarbij ze de hulp kregen van helikopters om wisselstukken, gereedschap en mekaniekers in te vliegen. Ondertussen stootte de service crew op twee heel bekwame woestijnrijders uit het naburige Oman, die naar de rally waren gekomen als toeschouwers. Zij trokken met de rest van het team de duinen in om te helpen. Samen beleefden ze een nacht om nooit te vergeten, met brood en schapenvlees, en een kampvuur met gitaarmuziek. Uiteindelijk lukte het toch om op eigen kracht de duinen te overwinnen. Ervaring rijker Die herinneringen verzachten enigszins de pijnlijke vaststelling dat uitrijden niet gelukt is. Bouwens mocht met zijn Iveco T-Way verder meerijden in de Dakar Experience, maar dat is buiten het ‘echte’ klassement. Het liet Igor, Syndiely en Ulrich zondag wel toe om afscheid te nemen met een vierde chrono. “Op de slotdag heb ik een vierde plaats gereden en ik ben tevreden dat we deze Dakar daarmee toch mooi hebben afgesloten”, zegt Bouwens. “We hebben in deze Dakar zowat alles gehad: tegenslag, leuke momenten, heel veel regen en kou. Tot de rustdag is het heel goed gegaan, maar vanaf de marathonetappe is het mis gelopen. Steekas gebroken, vast gezeten, twee nachten in de duinen geslapen, er toch weer uit geraakt,… De verwachtingen – uitrijden tussen plaats vijf en tien – hebben we niet kunnen inlossen. Dat zat er nochtans in, zonder die problemen in de duinen. Officieel worden we niet opgenomen in het klassement, maar ondanks de problemen zijn we achttiende. Dat is niet mis voor een team als het onze. Over een maand of twee moeten we eens bekijken wat we verder willen doen. Dat is nu nog even afwachten.” Vader Gregoor Bouwens, stichter van het Gregoor Racing Team, heeft lange en bange dagen beleefd toen zijn zoon zonder nieuws in de woestijn zat. “Dit was een heel zware rally, met heel slechte weersomstandigheden. We zijn een mooie ervaring rijker. Het resultaat is natuurlijk niet interessant, omdat we pech hebben gehad. Maar we hebben wel dingen meegemaakt die je normaal nooit in je leven meemaakt. Dat is plezant, ook voor de mekaniekers. Die hebben met een helikopter gevlogen en zijn zelf de duinen in gemoeten. Dat zijn dingen die er anders nooit van komen. Aan die ervaring trekken we ons op. Die twee dagen zonder communicatie waren frustrerend. We zaten op veertig kilometer, maar hadden geen contact. Niets weten, dat was zenuwslopend.” De eindzege ging naar de Nederlander Janus van Kasteren met een Iveco. Felicitaties vanwege Gregoor Racing!

Ondanks het feit dat de laatste etappe van de 45ste editie van de Dakar rally niet echt soepel verliep voor de Nederlandse motorrijdster en wereldkampioen Baja en wereldkampioen Rally Raid, mag Pol zich wederom Dakar-winnaar in het damesklassement noemen. ‘Legend’ Een geweldige prestatie van de Twentse, die ook nog eens ontzettend genoten heeft van haar 10de Dakar rally- en daardoor het predicaat ‘Legend’ mag dragen. Pol: “Wat hebben we door majestueuze duinenpartijen gereden zeg! De laatste dagen in het Empty Quarter heb ik zoveel plezier gehad in het zand, prachtig.” Mirjam Pol staat wijd en zijd bekend om haar tactisch vermogen, haar navigatie skills en het rijden in het zand en zwaar terrein. Ze moet het niet hebben van snelle en stenenpaden maar juist op die ondergrond heeft ze vriend en vijand verbaasd. “De eerste week zou ik door moeten zien te komen want ik wist dat dit niet mijn terrein zou zijn. Ik heb daar ook vreselijk afgezien en heb op de tweede dag een gigantische schuiver gemaakt die ook net zo goed het einde van mijn deelname had ik kunnen zijn. Maar, ik heb iedereen verbaasd en eigenlijk mijzelf nog het meest door in die week al een hele goede klassering neer te zetten”, legt ze uit. Het werd de laatste etappe nog onverwachts spannend voor Mirjam Pol. “Dit was niet mijn allerbeste etappe en dat is een understatement. Ik denk dat ik al drie keer onderuit was geschoven toen ik zag dat een voorganger langs het pad reed en gewoon door kon rijden dus ik dacht dat doe ik ook. Nou, dat was niet zo slim. Ik stond meteen muurvast! Wat een ellende. Ik weet niet wat het was, het leek wel cement. Zonder mijn teamgenoot Wesley (Aaldering #120) was ik er werkelijk niet uitgekomen en stond ik daar nu nog”, laat een opgeluchte Pol weten. Groeiproces Regen en kou speelden de deelnemers vooral in de eerste week behoorlijk parten maar Pol liet zich niet kennen en ging niet bij de pakken neerzitten. Zij wist welke toetjes er op haar in de tweede week lagen te wachten; de monsterlijke zandbergen in het Empty Quarter. “Die etappes hadden, wat mij betreft in elk geval, nog wel ietsje zwaarder mogen zijn. Het liefste had ik hoge en zachte duinen zonder de vlakke stukken ertussen. Want op die vlakke stukken kregen mijn concurrenten de mogelijkheid om weer op adem te komen en mentaal weer bij te tanken. En daar ben ik op het allersterkst!” “Maar, alles bij elkaar genomen heb ik gemerkt dat ik ‘overall’ ontzettend gegroeid ben en nog zeker niet aan mijn top zit. Ik heb ontzettend genoten van mijn tiende Dakar rally en kijk uit naar wat er allemaal nog op mijn pad komt”, eindigt de kersverse Dakar winnares!

Voorafgaand aan de Dakar Rally 2023 wilden Gert Huzink en Pascal de Baar meestrijden om het podium. Door diverse technische problemen lukte dat niet. Wel boekte zowel Huzink (etappe 3) als De Baar (etappe 10) een dagzege. De Baar boekte in totaal deze Dakar zes top 5-resultaten, waarvan er drie in de top 3 waren. De Baar moest al in de eerste etappe de handdoek gooien als gevolg van een lekkende olieleiding. Gert Huzink moest later de wedstrijd verlaten met een kapotte cilinder. Ook buiten competitie bleven de problemen zich voordoen, waardoor Huzink helemaal moest stoppen en De Baar een etappe moest overslaan. Zelfs in de slotetappe moest De Baar nog even stoppen wegens een losgeschoten slang van de intercooler. Hij finishte de slotrit met de zestiende tijd. “Jammer, maar dat hoort ook bij de Dakar”, weet De Baar. “Zonder de technische problemen kunnen we probleemloos mee met de top 3. Helaas mag het niet zo zijn en hebben we te veel problemen gehad.”  

Slechts dertien trucks hebben het eindklassement van de Dakar Rally 2023 bereikt, en de Renault van Adwin Hoondert is er een van. Hoondert, navigator Jasper Riezebos en monteur Erwin de Vos sloten de Dakar af op de twaalfde plaats. In de eerste week van de rally zag het daar niet naar uit. Door een administratieve fout stond Hoondert ingedeeld in de verkeerde klasse, waardoor hij elke dag achteraan moest starten, ongeacht de uitslagen die hij reed. Met die uitslagen was niets mis. Integendeel. Hoondert werd een keer negende, tiende, elfde, twaalfde. Eigenlijk liep het prima, op een paar incidenten na. Drie keer ging de truck op de kant als gevolg van slecht zicht door het rijden in het donker. De slechtste dag was etappe 9, toen een kapotte tussenbak veel tijd kostte. De Dakar van 2023 gaat de geschiedenisboeken in als een van de zwaarste van de laatste jaren, met maar liefst 1000 kilometer duinen en extreme omstandigheden. Het achteraan moeten starten vergde veel kostbare tijd, moeite en motivatie. “Er is een fout gemaakt, we hebben er alles aan gedaan om het te veranderen, maar dat ging niet”, blikt Hoondert terug, aan de finish van de laatste etappe. “Zelfs de monteurs waren in mineur en zeiden: “Dat wordt niks zo”. Maar je moet mekander wel een beetje oppeppen dan. Je kunt bij de pakken neerzitten en zeggen: “Ik doe het niet meer, ik stop ermee”, maar dat heeft ook geen zin. We hebben hier hard voor gewerkt en lang naar toe geleefd. We zijn er, maak er dan het beste van.” Dat deden Hoondert en zijn mannen, en meer dan dat. In deze editie van de Dakar is de finish halen geen vanzelfsprekendheid gebleken. Met de extra complicaties die Hoondert ondervond, als gevolg van de verkeerde indeling, al helemaal niet. Elke dag achteraan starten betekende elke dag een inhaalrace door verrot gereden terrein, elke dag laat starten zodat het praktisch onmogelijk was om bij daglicht de hele proef te rijden. Door die omstandigheden ging er van alles mis. “Die eerste week, in zulke duinen, in het donker”, haalt Hoondert puffend in herinnering. “We hebben er veel van geleerd, maar ik heb er ook hartkloppingen van gehad. Wat wil je, als je drie keer op de kant gesodemieterd bent. Het vertrouwen was weg en het duurde wel even voordat er weer was. Maar we hebben het goed gedaan. Ik geloof dat we drie waypoints hebben gemist op de hele rally.” Helemaal ongeschonden haalde Hoondert de finish niet. De kapotte tussenbak speelde hem de laatste dagen parten en ‘rustig aan doen’ was daardoor de enige optie. Ook in de laatste etappe zat er niet meer in dan de twaalfde tijd. “Terwijl het een rallyparcours was, dat me eigenlijk perfect lag. Ik kon alleen niet harder dan 105.” Snelheid deed er de laatste 100 kilometer naar het podium niet meer toe. Daar lag op het podium in Dammam de medaille te wachten voor Hoondert, Riezebos en De Vos. Als enig overgebleven deelnemers in de klasse T5.2 wonnen ze die klasse uiteraard ook.

Na de elfde plaats van vorig jaar was het doel van Jan en Ben van de Laar en Dolf Huijgens om de top 10 van de Dakar Rally 2023 te bereiken. Dat is ruimschoots gelukt. Fried van de Laar Racing sloot de veertiendaagse in Saoedi Arabië af op de zevende plaats. “Als ik zie wat er voor ons staat, kan het niet beter dan dit”, meende Jan van de Laar aan de finish van de laatste etappe. Met de zevende plaats was Van de Laar uiteraard dik tevreden. “Dit is loon naar werk, in een absurd zware Dakar. De eerste week, met die stenen, de kou en de regen maakte het een extreem zware rally. Dat is ook wat we hadden gevraagd. Maar die duinen in de tweede week, dat was fantastisch. Ik geloof dat we wel 1000 kilometer duinen hebben gehad. Geweldig.” Niet alles ging van een leien dakje bij Fried van de Laar Racing. In de zevende etappe ging de Iveco op een moeilijke plaats op de zijkant. Dat kostte veel tijd en even leek het erop dat de Dakar voor de broers Van de Laar voorbij was. Uiteindelijk kon de truck toch weer recht worden gezet en de schade gerepareerd. “Maar iedereen maakt wel wat mee”, wist Van de Laar. Die wetenschap maakte wel dat hij realistisch genoeg is om te beseffen dat de zevende plaats ook wel heel goed is. “Ons doel is altijd één plek beter, maar met een zevende plaats wordt dat een hele kluif. Daar hebben we dan wel zoveel geluk bij nodig, dat je daar niet zomaar vanuit mag gaan. Als je ziet wat er voor ons staat; daar kunnen we ons niet aan meten. En het kan ook bij ons misgaan. Er zijn maar dertien trucks die alles hebben gereden. We hebben nu tien uit tien, redelijkerwijs komt daar ook een keer een eind aan. Maar daar gaan we nu niet over nadenken. Eerst een mooi feestje.”  

Ronald van Loon ging in alle etappes van start en haalde ook de finish van alle etappes in deze Dakar Rally. In de tweede etappe moest Van Loon vanwege schade noodgedwongen uit de proef. Van Loon mag daardoor geen medaille in ontvangst nemen, maar dat is hem een zorg na een mooie Dakar: “Die medaille kijk je toch nooit weer naar.” Na de ongelukkige uitvalbeurt in de tweede etappe deed Ronald van Loon niet meer mee voor het klassement. Hij kon er vervolgens nog een prachtige Dakar van maken. “Die film is een documentaire geworden, ik kan er nog heel lang naar kijken en van genieten”, zegt Van Loon. “Er gaan nog wel wat dingen terugkomen. We hebben een mooie Dakar gehad, ik ben tevreden. Dit was de eerste. Ik kom zeker terug, maar de vraag is alleen waarmee en wanneer. Het is een mechanische sport, ik ben realistisch genoeg voor om te weten dat dit soort dingen gebeuren. Helaas gebeurde het bij ons op een dag dat we het niet gemaakt kregen en ook met een piste waar het niet mogelijk was met al die stenen. Ik heb me er wel bij neergelegd. We hebben er wat moois van gemaakt. In de laatste serie hebben we laten zien dat we het kunnen.” Dat laatste was zeer belangrijk voor Van Loon. In de tweede helft van de rally kwam de top-dertig in het zicht en blonk hij uit in de duinen. Ook op de laatste dag was een mooie klassering mogelijk, maar het helpen van een deelnemer in de problemen was belangrijker. “Die jongen stond eerste in het T1-klassement en de olie gutste uit de motor. We hebben hem gesleept, maar zijn ruitenwissers deden het niet en ik had geen spatlappen. Zijn raam zat daardoor dicht. Op een gegeven moment zijn we gestopt om zijn raam schoon te maken en toen lag zijn band er ook nog af. Die hebben we gewisseld en toen hebben we nog dertig kilometer gesleept. Het werd op een gegeven moment zo slecht dat we onszelf vastreden, hij zag het niet meer. We kwamen niet verder. Uiteindelijk heeft Mathias Behringer hem geholpen, we hebben onze nog olie afgegeven. Ik hoop dat hij het gered heeft.” Van Loon werd deze Dakar niet beloond met een medaille, maar daar maalt hij niet om. “Het finishen vind ik belangrijker dan de medaille. We zijn alle vijftien etappes gestart en gefinisht, alleen in eentje hebben we te veel waypoints gemist. Dat is klote, maar dat doet voor mij niets af aan onze prestatie. Dat voelt beter dan het podium of een medaille.”

Maik Willems en Rob van Pelt hebben de medaille voor het finishen van de Dakar Rally binnen. De coureur van het Bastion Hotels Dakar Team spreekt over de zwaarste Dakar in jaren: “Als je deze finisht, mag je best trots zijn en zeker na wat mij meegemaakt hebben. Deze telde mee.” Zondag stond er nog een afsluitende rit van 136 kilometer op het programma. Daarin geen duinen, maar wel blubber, modder en een stuk strand. Willems was blij dat hij de finish van de proef bereikte. “De laatste dagen hebben we behoorlijk afgezien”, zegt hij. “Met die val in de elfde etappe heb ik een aardige tik voor m’n kop gehad en daar heb ik wel last van. Het is niet anders, maar ik ben blij dat het niet nog drie dagen langer duurde.” Willems en Van Pelt kregen niets cadeau in deze editie, maar zijn na veertien etappes wel de beste Nederlandse equipe op de 35ste plek bij de auto’s. Willems kijkt met voldoening terug. “Alles zat erin, het was superzwaar. Voor mij is het een van de zwaarste die ik heb meegemaakt. Er zat veel meer zand in, een goedmakertje van de afgelopen jaren.” Terugkijkend op de rally is de negende etappe het hoogtepunt voor Willems. “Ik vond het mooiste moment wel dat we uit het moeras konden komen”, zegt de routinier. “Rob koos ervoor om te rijden door het diepste water, daar durfde niemand doorheen en was onaangeroerd. Dat vond ik een geweldig leermoment. Het water kwam metershoog, maar dat vond ik een sensationele truc van Rob.” Voor Willems was het zijn zevende finish in negen Dakar-deelnames, Van Pelt finishte voor de zestiende keer. “Daar doe je het voor, de medaille is de kers op de taart. Op deze mogen we best trots zijn.”

Dave Klaassen en Tessa Rooth hebben de finish bereikt van de zwaarste Dakar Rally van de afgelopen tien jaar. Klaassen moest soms tegen zijn natuur in behouden te werk gaan, maar dat bleek wel de succesformule om deze slijtageslag te finishen. Op het podium in Dammam mochten ze hun medaille in ontvangst nemen. “Hier doe je het voor”, zegt een geëmotioneerde Klaassen, die zondag 34ste werd in de afsluitende etappe van 136 kilometer. “We hebben hier heel lang naartoe geleefd, het begint als een klein zaadje dat ooit geplant is. In het laatste anderhalf jaar wordt het serieus. Er zijn heel veel momenten geweest waarop ik mezelf afvroeg of we dit wel moesten doen. Er kan veel misgaan, maar het ging fantastisch.” Klaassen bouwde zijn rally voorzichtig op, al was dat soms moeilijk. “Tegen onze natuur in reden we een heel behouden tempo om de auto heel te houden op de stenen. Op de rustdag was ik daar wel klaar mee, dat langzame rijden is niks voor mij. De dagen worden langer, je finisht in het donker. Na de rustdag hadden we een hele mooie dag en kwamen we meer in ons spelletje.” Vooral het laatste deel van de rally was bijzonder zwaar met in totaal zo’n duizend kilometer aan duinen. “Dat was relatief nieuw voor ons, maar dan loopt het wel gewoon. Er kwam geen eind aan omdat je met een gangetje van 40-50 kilometer per uur door die duinen gaat, je moet het hoofd koel houden, uit de problemen blijven en rustig door tokkelen. Dan kun je gewoon finishen.” Klaassen noemt het finishen van de Dakar Rally een teamprestatie. “Tessa heeft het fantastisch gedaan, het team heeft geweldig werk geleverd. We hebben alleen maar kleine probleempjes gehad, maar alles is uiteindelijk opgelost. Er komt een dosis geluk bij kijken, maar dat dwing je af. We zijn heel blij dat het gelukt is.”

Igor Bouwens rijdt zondagochtend toch nog de laatste rit van de Dakar. Buiten klassement, weliswaar. De opgave was een opdoffer, maar de nachten onder de blote hemel, met een vuurtje en een lokalen met een gitaar, zijn herinneringen voor het leven. De buitenwereld had twee dagen weinig of geen nieuws van Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom nadat zij donderdag een steekas hadden gebroken in de duinen van het Empty Quarter. Dat is de tweede grootste woestijn ter wereld, na de Sahara. We kenden het verhaal van de service crew, die een bergingsoperatie op gang bracht. Pas zaterdag werden ze verenigd met Igor en co, die hun versie van het verhaal konden vertellen. Igor Bouwens: “De marathonetappe was donderdag heel goed begonnen. Ik lag in elfde positie en had de indruk dat ik nog hoger had kunnen eindigen. Maar dan zijn we de Hino-truck van de Japanner Sugawara tegengekomen, die op zijn zij lag. We hebben hem rechtgetrokken, maar kort daarna is het ook voor ons beginnen mislopen. We zijn in een vallei beland waar we niet uit geraakten. We zaten vast in het zand en in een poging om eruit te geraken hebben we rechts voor de steekas gebroken. Toen was het hek helemaal van de dam. We konden niet meer rijden en hebben de truck aan de kant gezet.” Vanaf dan was het wachten op hulp, maar in een dal in de hoge duinen van het Empty Quarter was geen communicatie met de buitenwereld nodig. Het service-team, dat zelf ook geen ontvangst had in het bivak, wist lange tijd van niets. Bouwens en co moesten de nacht doorbrengen in de woestijn. In de voormiddag bracht de organisatie redding. Bouwens: “Een helikopter is geland met een steekas, wat gereedschap en een extra mekanieker. We zijn beginnen sleutelen, maar inbussleutel 19 ontbrak. De helikopter is in de late namiddag opnieuw gekomen om die te brengen, en toen konden we de truck tegen de avond herstellen.” Intussen had ook de service-crew niet stilgezeten. Ze had kennis gemaakt met twee mannen uit het naburige Oman, die de rally kwamen volgen. Mannen met kennis van de woestijn en met een Jeep Wrangler. Zij waren bereid om extra mekaniekers tot bij de Iveco te loodsen. Zij konden helpen bij de herstelling. Maar in het duister was het niet verstandig te gaan rijden. Er zat niets anders op dan nog een nacht onder de blote hemel te slapen. Dit keer niet met drie, want ook Benny, Boery, Theo en de twee Omani bleven ter plekke. Bouwens: “Om 19 uur is het donker en dan kan je beter niet rijden in die hoge duinen. De twee Omani waren daar ook niet voor te vinden. Zo gauw het licht was, zijn we beginnen proberen uit dat diepe dal te geraken. Na een uur en twintig minuten, toen we niet meer geloofden dat het nog zou lukken, ben ik toch boven geraakt. Vanaf dan konden uit de woestijn rijden, naar de verharde weg waar de assistentie ons opwachtte.” Zaterdagavond konden Bouwens en co het bivak in Al Hofuf binnenrijden, dat door een onweer herschapen was in een modderpoel. Daar werden de verhalen verteld en filmpjes uitgewisseld. Ook met de Omani, die als VIP werden binnengeloodst. Vooral de nacht in de woestijn zal altijd bijblijven. Bouwens: “Je zit daar alleen, je hoort niets, en je ziet ontzettend veel sterren. Die nachten waren niet gepland, maar we hebben er dan maar het beste van gemaakt. Het was zwaar en moeilijk. Je weet dat je eruit ligt, en je weet niet hoe je daar nog weg geraakt. Maar dankzij die lokale mensen kregen we toch moet en moral om door te gaan. Met die mannen hebben we een kampvuur gemaakt. Zij hadden brood en schaap bij en hebben heel lekker voor ons gekookt. Eentje had zelfs een gitaar meer en heeft een concert gegeven. Dat was gezellig. Heel blij dat zij ons hebben willen helpen, want anders was het niet simpel geweest om uit de duinen te geraken.” Bouwens en co is zondagochtend nog gestart in de laatste etappe, die naar de finish in Dammam leidt. In het echte klassement zullen ze niet opgenomen worden. Dat is wellicht weggelegd voor slechts 12 van de 54 deelnemers bij de trucks. Uitvallers als Igor worden opgevist in de Dakar Experience. Daarom zijn ze toch gestart in de slotrit.

Aan de finish van de laatste proef was Janus van Kasteren erg blij. Hij won zijn allereerste Dakar Rally in de Iveco, na een eerste week met problemen. Hij kwam ook maar met één doel naar de 45e editie van de rally en dat was winnen. In 2022 finishte de Brabander als eerste achter de Kamaz-trucks, dus het was een realistische ambitie. In de eerste week leek het niet te gaan gebeuren voor Van Kasteren. Er waren te veel probleempjes met de Iveco van Team De Rooy. In de tweede week viel het de goede kant op voor de Dakar-winnaar. “Ik had een vrij grote bek al het hele jaar, maar ik finishte achter Kamaz dus ik moest nu wel winnen. Dat moet je dan nog maar waar maken, niet veel pech hebben en wel wat geluk. Die pech was er wel op het begin, maar als we reden dan waren we een van de snelsten.” Hij keek ook met bewondering naar zijn teamgenoot Mitchel van den Brink. “Mitchel is echt een opkomend talent. Met de snelheid zit het wel goed, een aantal lekke banden kostte hem teveel tijd. Hij moet nog wat meer ervaring op doen, maar komt er wel.” Van Kasteren dacht ook even terug aan zijn overleden teamgenoot Ton van Genugten. “Ik zou vorig jaar met hem samen gaan rijden, maar het had helaas nooit zo mogen zijn. Ton was een super sympathieke vent en kon ook hard rijden. Als hij er nog was geweest dan had hij hier misschien wel als winnaar gestaan.” Op de vraag of Van Kasteren volgend jaar weer aan de start staat, antwoordde hij: “Eigenlijk moet ik mijn titel gewoon komen verdedigen. Je kunt er niet zomaar tussenuit naaien.”

Het ging bepaald niet vanzelf, maar Tim en Tom Coronel kunnen de Dakar Rally 2023 afvinken. Vanwege de berg straftijd die ze kregen na de koprol in etappe 7 lukte het niet een goed klassement te rijden, maar wat de broers betreft, telt deze Dakar misschien wel dubbel. “Deze Dakar was zwaarder dan in jaren.” Ze reden elke meter en finishten elke dag. Alleen bleek het niet toegestaan op drie wielen op de openbare weg te worden gesleept. Daarvoor kregen Tim en Tom Coronel zoveel straftijd dat het klassement niet meer telde. Tom is er aan de finish van de laatste etappe, waarin ze als dertigste finishten, nog een beetje ziek van. “Ik ben wel van de competitie en de prestatie en we zaten er heel goed bij”, zegt hij. “We reden zo rond plaats 15 en de twee dagen ellende die we hebben gehad na de koprol hadden misschien wel tijd gekost, maar we zijn nooit in grote problemen geweest en de auto heeft het prima gedaan.” De achtste etappe stond bol van de vervolgschade van de koprol en op de rustdag moest als gevolg daarvan de motor worden vervangen, met nog meer straftijd tot gevolg. “Als je niet meer in de competitie meedoet, dan ga je alleen nog voor de finish”, verklaarde Tom. “Dat we die hebben bereikt, is een mooie mijlpaal. Als je goed gaat kijken en ziet hoeveel auto’s en trucks nog wel rijden, maar niet voor het klassement, begrijp je wat een heftige Dakar dit is geweest.” Na de rustdag zijn Tim en Tom in overlevingsmodus gegaan, zoals Tim het noemt. “Dan telt alleen uitrijden nog. Ik ben blij dat we dat wel hebben kunnen doen. We hebben nauwelijks problemen met de auto gehad en het zit er dus gewoon in. De laatste dagen waren ook supermooi, met heel bijzondere landschappen.” “We hebben mooie dingen gezien en zijn serieus in het diepe gegooid”, vult Tom aan. “En het was weer een heel mooi avontuur met mijn broertje.”

Debuteren in de Dakar Rally is nooit gemakkelijk, maar Anja van Loon laat zien dat een debuut heel erg goed kan gaan. Samen met de ervaren Dmytro Tsyro finisht ze als 14e in het T3-klassement. Gedurende de rally blijft Van Loon haar eigen tempo rijden en blijft ze uit de problemen. Daarnaast is ze ook de snelste van de familie en krijgen de plannen voor Dakar 2024 meer vorm. “Dit is zo vet!” zegt Anja. “Dit had ik niet durven dromen. Mijn doel was om te finishen en ik zou het mooi vinden om in de top 25 te komen. Dmytro en ik worden gewoon 14e! De Can-Am heeft heel de rally niets meegemaakt, daar ben ik South Racing heel dankbaar voor. Ook wil ik Dmytro bedanken, dankzij hem staan we hier en zijn ervaring was echt goud waard. Natuurlijk wil ik alle sponsoren bedanken voor hun steun en de fans voor alle leuke berichten. Maar mijn grootste dank gaat uit naar mijn man, Erik. Zijn steun is zo belangrijk, hij heeft me er echt doorheen gesleept en me zo goed geholpen. Dankjewel schat.” Anja is ook de snelste van de familie. “Dat is wel leuk! De rest van de familie heeft wel wat meegemaakt en wij gelukkig niet, maar dit gaan ze nog wel even horen. Erik moest na de 7e etappe helaas opgeven, maar in het klassement zit ik ongeveer een uur voor mijn broers. De familiecompetitie heb ik gewonnen dit jaar!” De plannen voor Dakar 2024 worden steeds concreter voor Anja. “Ik ga met een Iveco Powerstar rijden van Team De Rooy. Daarin gaan we met drie vrouwen rijden, Floor Maten zal mij navigeren en Suzanne Peek wordt de monteur. Het programma voor dit jaar krijgt steeds meer vorm, ik ga een aantal wedstrijden met de Can-Am rijden, samen met Floor, en ook veel testen in Marokko met Suzanne daarbij. Ik heb er heel erg veel zin in! Drie vrouwen in de truck is een unicum in de Dakar Rally.” In dat programma zal ook Erik wedstrijden gaan rijden. “Zoals het er nu uitziet, worden dat de rondes uit het W2RC en nog een aantal Baja’s. Dus we beginnen in Abu Dhabi eind februari, we gaan ook naar Mexico en Argentinië. Maar daar komt binnenkort meer over, eerst gaan we genieten van dit debuut van Anja. Wat een topprestatie van haar! Ik ben zo ontzettend trots, ze heeft maar 3 lekke banden gehad en verder niks meegemaakt. Dit was een hele zware Dakar, dus het is een goede vuurdoop geweest.”

Een debutant die de Dakar Rally won, de laatste die dat deed in een auto was Juha Kankkunen in 1988. Eryk Goczal deed dat tijdens de Dakar Rally van 2023 met een Can-Am Maverick XRS Turbo T4 van South Racing. De jonge Pool, zoon van Marek en neefje van Michal Goczal, beleefde daarmee een bijzonder succesvol debuut. Bij de T3’s was het Austin Jones die de zege binnenhaalde. Jones werd vorig jaar nog de winnaar bij de T4’s en herhaalde dat nu in een T3. De winst van Eryk Goczal kwam mede door problemen bij Rokas Baciuska. Hij leidde het klassement voorafgaand aan de 14e etappe, maar verloor tijd in het laatste gedeelte en kreeg straftijd aan de finish, daardoor leek hij naar de derde positie te zakken. Marek Goczal kreeg ook straftijd waardoor zij van positie wisselde. De jongste Goczal wint, voor Baciuska en vader Goczal. In de laatste etappe was debutant Carlos Vento Sanchez de snelste, voor Michal Goczal en diens broer Marek. Paul Spierings werd 11e, Jeffrey Otten werd 15e en Gert-Jan van der Valk werd 20e. In het eindklassement was Spierings ook de snelste op de 14e positie, Van der Valk werd 15e en Otten 18e. Bij de T3’s wist Jones te winnen. Hij kende de minste problemen van alle toprijders en wist dat om te zetten in de winst. Hij behield een voorsprong van 52 minuten op Seth Quintero en bijna anderhalf uur op Guillaume de Mevius. Daarmee staan er twee Can-Am’s van Red Bull Off-Road Junior Team op het podium en een OT3. De snelste tijd werd verreden door Cristina Gutierrez Herrero. De Spaanse was 58 seconden sneller dan Ignacio Casale, die voor de derde dag op rij tweede werd. De derde tijd was er voor David Zille. De snelste Nederlander was Hans Weijs op de 4e positie. Anja van Loon werd 21e. In het klassement werd Weijs 8e en Van Loon 14e.

Met meer dan een uur voorsprong voorafgaand aan de laatste etappe, kon Janus van Kasteren het rustig aan doen. Zijn eerste Dakar-overwinning kwam dan ook niet in gevaar. De Brabander wist zijn eerste Dakar Rally te winnen met Marcel Snijders en Darek Rodewald naast hem in de Iveco Powerstar van Team de Rooy. Het was de vijfde keer dat een Nederlander de truck-categorie won, na Jan de Rooy, Hans Stacey en twee keer Gerard de Rooy. Op de laatste etappe klokte Vaidotas Paskevicius de snelste tijd. De Litouwer was 7 seconden sneller dan Mitchel van den Brink. De derde tijd was er voor Jaroslav Valtr. Igor Bouwens werd knap 4e en de 5e tijd was voor Martin van den Brink. Van Kasteren werd 7e, Gerrit Zuurmond pakte de 11e tijd. De 12e tijd was voor Adwin Hoondert, Richard de Groot werd 13e, Ben en Jan van de Laar 14e, Ad Hofmans 15e en Pascal de Baar 16e. Van Kasteren wist de Dakar Rally te winnen. De tweede positie is voor Martin Macik, hij finishte met 1 uur en 12 minuten achterstand op Van Kasteren. Martin van den Brink werd derde op 2 uur en 40 minuten. Mitchel van den Brink behaalde de 4e positie in het klassement. Van de Laar werden 7e algemeen, De Groot 8e, Hofmans 11e en Hoondert 12e. Daarmee was Hoondert de laatste van de trucks die alles hebben gereden. De andere trucks werden geklasseerd als Dakar Experience deelnemers, zij hebben dan niet alles afgelegd of teveel vertraging gehad. Daarin stonden de Nederlanders Zuurmond en De Baar.

Nasser Al-Attiyah en Mathieu Baumel hebben de 45e Dakar Rally gewonnen in de Toyota Hilux van het Zuid-Afrikaanse Gazoo Racing. Voor Al-Attiyah was het zijn vijfde eindzege, voor Baumel de vierde keer dat hij de rally won. Al-Attiyah kende de minste problemen en kon daardoor in de tweede week zijn voorsprong consolideren. De 14e etappe zorgde voor weinig problemen bij de auto’s. Al-Attiyah en Sébastien Loeb gingen niet voluit, daardoor was er ruimte voor anderen om de laatste etappe te winnen. Die eer ging naar de BRX Hunter van Guerlain Chicherit, zijn tweede dagzege van de rally. Mattias Ekström werd tweede in de Audi en Sebastian Halpern pakte de derde tijd in de MINI. Door de dagzege van Chicherit kwam het totaal dagzeges voor het team van Prodrive op 9 van de 14 etappes deze Dakar, 3 etappes werden gewonnen door Toyota en 1 etappe door Audi. Door de zege van Al-Attiyah haalde hij Ari Vatanen in op de lijst van “All-time winnaars”. Alleen Stéphane Peterhansel heeft de Dakar Rally vaker gewonnen: 8 keer. In het klassement was de top drie een zekerheid voor de start van de laatste etappe. Al-Attiyah en Baumel wonnen de rally met een voorsprong van 1 uur en 18 minuten op Loeb. De derde positie was voor Lucas Moraes op 1 uur en 36 minuten. Moraes reed zijn allereerste Dakar en bleef uit de problemen, een knappe prestatie van de Braziliaan. Hij was daarmee de beste rookie sinds 1988, in dat jaar won Juha Kankkunen de rally bij zijn debuut. De vierde positie was voor Lategan en De Villiers werd vijfde. De Dakar Rally duurde net twee dagen te lang voor het team van Century. Gisteren crashte Brian Baragwanath, de nummer 7 uit het klassement, en vandaag gaf de motor van Mathieu Serradori, de nummer 9, de geest. Daardoor verloor het Zuid-Afrikaanse team 2 rijders in de top 10 in 2 dagen. Tim en Tom Coronel waren de snelste Nederlanders vandaag met de 28e tijd. Dave Klaassen werd 34e, Maik Willems 38e en Ronald van Loon 42. In het algemeen klassement was Willems de snelste op de 35e positie, Klaassen werd 36e. Coronel kwam door problemen niet verder dan de 42e positie. Van Loon viel in de Dakar Experience na problemen vroeg in de rally.

De 45e Dakar Rally is gewonnen door KTM-rijder Kevin Benavides. Voor de 14e etappe had de Argentijn een achterstand van 12 seconden op zijn teamgenoot Toby Price. Benavides ging er nog eens goed voor zitten en is 55 seconden sneller dan Price, waarmee hij ook de snelste motorrijder werd. Het was zijn 2e dagzege van deze editie en zijn 2 eindzege van de zwaarste rally ter wereld. De 14e etappe was voor veel motorrijders niet de makkelijkste. Na 29 kilometer lag er een modderpoel waarin veel motoren vast hebben gestaan. De toppers, die als laatsten waren gestart, hadden daar geen last van. Benavides was de snelste vandaag, voor Daniel Sanders en Price. Pablo Quintanilla werd 4e en Skyler Howes 5e. Kevin Benavides mag zich dus voor de 2e keer Dakar-kampioen noemen, hij won de rally al in 2021. Price werd tweede op 43 seconden en de derde plaats was er voor Howes op 5 minuten achterstand. Daarmee won KTM voor de 19e keer de Dakar Rally, het werd ook tweede, Husqvarna werd derde. Pablo Quintanilla was de snelste Honda op de vierde positie en Adrien van Beveren werd vijfde, ook met een Honda. Wesley Aaldering was de snelste Nederlander vandaag, het lijkt erop dat hij een van de motoren was die vast heeft gestaan. Aaldering werd 66e. Ook Mirjam Pol verloor veel tijd in het eerste gedeelte, zij werd 70e. In het klassement was Aaldering ook de snelste, hij werd 40e en kan daarmee terugkijken op een prima debuut. Pol werd 47e en won opnieuw de Women’s Trophy. Alexandre Giroud won de rally bij de quads, de Fransman was 43 minuten sneller dan Francisco Moreno Flores en bijna 2 uur sneller dan Pablo Copetti. Het was de tweede Dakar-zege op rijd voor Giroud. Het kistklassement werd gewonnen door Charan Moore, hij was 21 minuten sneller dan Javi Vega en ruim anderhalf uur sneller dan Mario Patrao.

De Dakar Rally 2023 zit er bijna op. In Dammam gaan de deelnemers over het podium en krijgen daar de medailles uitgereikt. Dat is allemaal te volgen via onderstaande livestream.

Na 1 proloog, 13 etappes en 1 rustdag staat vandaag de allerlaatste etappe op het programma, nummer 14, van Al Hofuf naar Dammam. Daarmee is de Dakar van de west- naar de oostkust gegaan. Het zijn de laatste 138 kilometer op snelheid en die laatste etappe is uniek. Het is een echte strandproef, met veel zand en snelle tracks. Het is niet de moeilijkste etappe van de 45e editie, maar na bijna 4.500 kilometer zullen de pijntjes voelbaar zijn maar moet de concentratie er ook nog zijn. Na de finish is er nog een verbinding van 100 kilometer tot de havenstad aan de Perzische Golf. In de avond vindt daar de laatste podiumceremonie plaats van deze Dakar Rally. De eerste motor start om 7:50 uur lokale tijd. De motoren starten in omgekeerde volgorde van het klassement, dat betekent dat de top drie als laatste van start gaan. Toby Price, de leider in het klassement, start om 9:21 uur. De snelste motor doet er ongeveer 1 uur en 20 minuten over, de winnaar is dus rond 10:45 uur bekend. Bij de auto’s starten ze in de finish-volgorde van gisteren, dat betekent dat Sébastien Loeb om 9:55 uur start en rond 11:15 is bekend wie de winnaar is bij de auto’s. Om 11:17 uur start Janus van Kasteren, rond de klok van 13:00 weten we dan of de Brabander zijn allereerste Dakar-overwinning pakt. De lokale tijd is 2 uur later dan hier, dus rond 11:00 uur Nederlandse tijd zal Van Kasteren, naar verwachting, over de finish komen.