Dakar 2019

De derde etappe van de Dakar Rally 2019 is voor Petronas Team De Rooy Iveco uitgelopen op een rampdag. Alleen Federico Villagra wist zonder kleerscheuren de 331 km tussen San Juan de Marcona en Arequipa te volbrengen. De Argentijn werd tweede en bezet die plaats ook in het klassement. Ton van Genugten verloor bijna een uur, Gerard de Rooy bijna anderhalf uur en Maurik van den Heuvel nog veel meer. De Rooy begon goed aan de loodzware proef, maar kwam in de duinen op ongeveer 80 km in de problemen. “Bovenop een duin aangekomen bleek het te zacht en ik probeerde terug te draaien, maar was net te laat, waardoor we vast kwamen te zitten. Eén wiel hing in de lucht, dus ik kon niet weg. Toen ik het na het graven nog een keer probeerde, brak het hart uit mijn stuurwiel. Dat hebben we niet bij ons, dus ik moest wachten op de anderen.” Dat duurde al lang. Van Genugten en Van den Heuvel waren immers een heel eind na De Rooy pas gestart en onderweg kregen ook zij problemen. “In de duinen gaf de sensor van de turbo een storing aan”, vertelt Van Genugten. “Daardoor houdt de motor in en geeft die minder vermogen. Ik kwam in de duinen zoveel power tekort. Ik kwam gewoon niet boven. Ik moest voortdurend terugsteken en improviseren, dus toen ik bij Gerard kwam, kon ik ook niet veel doen.” Maurik van den Heuvel wisselde zijn stuur met dat van De Rooy, zodat de kopman van Petronas Team De Rooy Iveco verder kon. Om zelf ook weer door te kunnen, moest Van den Heuvel wel eerst het kapotte stuur repareren. Daarvoor was een boormachine nodig, dus moest hij wachten op de servicetruck. Van den Heuvel is op het moment van schrijven nog bezig aan de derde etappe.

Blij dat hij aan de finish was van de derde etappe, maar tevreden over het verloop van de dag was Edwin Straver niet. Vooral de navigatie was een probleem en dat kostte de motorrijder uit het Brabantse Rijswijk veel tijd. De proef van 331 km was erg ingewikkeld, getuige het feit dat ook de toprijders hopeloos de weg kwijt waren. Dat was een schrale troost voor Straver, die het zichzelf aanrekende. “Het was dommigheid van mezelf dat ik achter een groepje anderen ben aangereden. Ik had zelf in het roadbook moeten kijken en daarop moeten vertrouwen, ook al klopte het niet helemaal.” In het roadbook stond een hoogspanningsmast getekend, maar die was in velden of wegen te bekennen, zodat de groep aan het dwalen sloeg. “Het waypoint moest daar vlak achter liggen. We zijn wel een uur aan het zoeken geweest. Ik heb het uiteindelijk gevonden, maar ik verwacht dat er veel zijn die het niet hebben.” Meer dan zes uur deed Straver over de wedstrijdproef en dat leverde hem de 62ste tijd op. Erger vond hij het dat er na de special nog een verbinding van dik 450 km volgde over een weg vol haarspeldbochten, die de motorrijders ook nog eens een uur of zes kost. “Zo’n lange, saaie verbinding”, mopperde hij. “Daar krijg je een zere kont van. Ik had het roadbook afgeknipt en ik heb de route van de verbinding dus niet meer, dus nu moet ik wel achter iemand aan rijden, anders geraak ik niet in het bivak.”

Na twee sterke dagen verloor Bernhard ten Brinke woensdag tijdens de derde Dakaretappe flink wat tijd op zijn concurrenten. De Nederlandse autocoureur kwam over de 331 kilometer lange proef in Peru als zevende over de finish, op een half uur achterstand van etappewinnaar Stéphane Peterhansel. De Toyota-coureur maakt daardoor een val van de tweede naar de zevende plaats in het algemeen klassement, dat wordt aangevoerd door Nasser Al-Attiyah. Hoofdpijn en bijna over de kop Ten Brinke gaf kort na de finish aan dat hij last had van hoofdpijn en dat hij mogelijk nog veel meer tijd had kunnen verliezen. “Na 35 kilometer waren we bijna gecrasht”, zei Ten Brinke in een interview dat te horen is op onze Soundcloud. “We gingen over een aantal kleine jumps, toen we plotseling in een diep gat terechtkwamen. De auto leek te gaan rollen, maar ik draaide precies de goede kant op waardoor we op de wielen in het gat klapten.” Ten Brinke liep bij zijn hachelijke moment wel schade op. “We stonden behoorlijk vast en mijn banden lagen eraf. Daardoor hebben we een kwartier staan kloten om alles weer op orde te krijgen.” Door een fout in het roadbook en een eigen fout verloor de Nederlander nog meer tijd. “Maar ik hoor dat we nog steeds in de top tien staan, dus dat is wel redelijk volgens plan. Voor een slechte dag was het niet heel slecht.”

Martin van den Brink, Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink zijn uit de Dakar Rally. De equipe van Mammoet Rallysport heeft vanochtend de strijd moeten staken. ,,De falende techniek heeft ons genekt. Een kapotte injector veroorzaakte vermoedelijk het vermogensverlies waardoor we bleven steken op een steile duin en vervolgens een koprol maakten.’’ Berusting, radeloosheid en teleurstelling vochten vanochtend om voorrang bij Martin. ,,Het is vreselijk zuur om op deze manier de Dakar Rally te moeten verlaten. De motor is kapot. We kunnen er niets aan doen. Als het blok op tijd gemaakt kan worden gaan we zondag van start in het klassement voor de de uitvallers. Vreselijk jammer, maar het is niet anders.” De Harskamper maakte met zijn equipe een buiteling vanaf een duin en zag geen kans de finish van de special te halen. ,,De techniek heeft ons genekt. We hadden nog maar 5 werkende cilinders. De motorproblemen en het daardoor veroorzaakte vermogensverlies stonden aan de basis van een buiteling vanaf een duin.” De drie rijders van Mammoet Rallysport bleven ongedeerd. ,,We gingen vier keer over de kop. Gelukkig is er niemand gewond geraakt. Het was wel even schrikken,” aldus de 48-jarige teameigenaar. Martin, Wouter en Mitchel reden rond een tiende plaats in de openingsfase van de etappe. ,,Het ging echt heel lekker. We waren rustig gestart en hadden goede hoop op een opmars in deze etappe. We reden ontspannen en vloeiend door de duinen.” ‘Opgeven was geen optie’ Teamgenoot Janus van Kasteren, die de etappe als 17e beëindigde, was er snel bij om de Renault weer in het goede spoor te zetten. Het vervolg van de tweede etappe was voor Van den Brink een ‘martelgang’. De Renault was zwaar beschadigd na de koprol. ,,Opgeven was geen optie. Maar halverwege de proef verloren we nog meer vermogen. Er is een injector kapot en waarschijnlijk een zuiger vernield. Met een gebrek aan power kom je het zachte zand in Peru gewoon niet meer door.” Om 3.00 uur in de Peruaanse nacht besloot Van den Brink de proef te verlaten en het bivak in San Juan de Marcona op te zoeken. ,,We gaan via de openbare weg naar het bivak,” zo liet de teleurgestelde Harskamper vanochtend weten. Rond de middag arriveerde de equipe bij de serviceploeg. ,,Ik baal vreselijk dat de techniek ons weer in de steek heeft gelaten. De motor is duidelijk niet betrouwbaar genoeg.” Voor de 16-jarige Mitchel van den Brink kwam er vanochtend een einde aan zijn Dakar-debuut. ,,Voor hem is het ook heel jammer. In je eerste Dakar Rally in de tweede etappe uitvallen is niet waar je het voor doet,” aldus een teleurgestelde Martin. Janus van Kasteren is nu de enige rijder van Mammoet Rallysport. De Veldhovenaar staat 17e in het algemeen klassement. De equipe van Janus begint vanmiddag om 16.47 uur aan de derde etappe. De rit van San Juan de Marcona naar Arequipa gaat over 331 kilometer. Foto: Fotop

Na een kort eerste proef, begon de Dakar Rally 2019 op dinsdag echt met een 342 kilometer lange etappe. Bernhard ten Brinke eindigde derde bij de auto’s. Eurol steunt de deelnemers van de Dakar Rally. Ten Brinke was de beste van de Eurol teams in de Dakar. De Toyota Gazoo Racing-coureur vocht voor de overwinning in de etappe, maar moest uiteindelijk in de slotfase wat terrein prijsgeven. Erg vond Ten Brinke dat niet, hij verklaarde na afloop dat de etappe precies volgens plan verlopen was. De Nederlander eindigde binnen twee minuten van de dagwinnaar, Sebastien Loeb. Giniel de Villiers volgde op de vierde plaats en is de nieuwe leider in het klassement. De Zuid-Afrikaan heeft een voorsprong van 28 seconden op Ten Brinke. Nasser Al-Attiyah had dinsdag in de tweede etappe de lastige taak om als eerste deelnemers de proef te openen. De Qatari mocht de spits afbijten en dat bleek nog een pittige klus. Samen met navigator Mathieu Baumel sloeg hij zich echter knap door de proef, ze eindigden net buiten de top-tien. De broers Coronel hadden opnieuw een uitstekende dag tijdens de tweede etappe. De Jefferies Dakar Buggy hield zich goed in de duinen en ook op de pistes daarna was er weinig aan de hand voor de heren Coronel. Ze eindigden op een zeer nette 31ste plaats. Gert Huzink behaalde met het Riwald Dakar Team de beste tijd van de Eurol teams bij de trucks. Huzink werkte een goede dag af en eindigde binnen een uur van dagwinnaar Eduard Nikolaev. Ed Wigman nam wat meer tijd met zijn MAN. Het verhaal van de dag was de crash van Martin van den Brink. De Mammoet Rallysport-coureur ging viermaal over de kop met zijn Renault en verloor daardoor enorm veel tijd. Janus van Kasteren stak een handje bij om de truck weer overeind te zetten en vervolgde zijn weg. Van Kasteren zette daarna koers richting de finish en kwam als zeventiende aan de meet.

Mirjam Pol kan tevreden terugkijken op de tweede etappe van Dakar 2019. Ze finishte met een 64ste tijd. Ze kwam als vijfde Nederlander over de finishstreep en ze werd tweede in het damesklassement. In het algemeen klassement neemt ze de 69ste positie in en staat ze tweede in het damesklassement. Pling! Waypoint! Mirjam: “Het was een lastige dag die wel heel erg mooi begon in de duinen. Blijkbaar vonden veel rijders het moeilijk om de WP’s te vinden. Op een gegeven moment zag ik een teamgenoot stil staan en andere rijders zoekend naar het waypoint. Ik zag ze allemaal rondjes draaien, terwijl ik zag dat er sporen naar links waren afgebogen, dus…daar moest ik zijn. Ik buig af naar links en ‘pling!’, ik heb het waypoint! Via een andere kant ben ik terug naar m’n teamgenoot gereden en heb hem aangewezen waar hij moest zijn. Helaas zag de rest het ook en die hadden het ook gelijk.” Geweldig rijden in die duinen Maar helaas was het vandaag niet alleen duinen. “Er zaten ook grote, open vlaktes in met hobbels en bobbels alsof je plankgas over stoepranden heen reed en daar word ik nooit blij van. Zeker niet als er dan ook nog die eeuwige, vervelende fesh fesh bij komt zoals vandaag doordat de auto’s vóór ons waren gestart. Da’s dus echt niet mijn ding, dan word ik weer ingehaald. Maar in die geweldige duinen ga ik ze dan weer voorbij. Wat is dat gaaf rijden in die duinen! Ik heb vandaag echt een paar keer tegen mijzelf gezegd; Tjéé, zeg, wat is dit ontzettend gaaf”, legt Mirjam uit.

Wat beelden van het bivak in San Juan de Marcona.

In de eerste etappe van de Dakar Rally zat het tegen voor Maurik van den Heuvel, maar in de tweede etappe heeft hij de aansluiting bij de andere drie trucks van Petronas Team De Rooy Iveco weer gevonden. Met de achtste tijd in de etappe en de tiende plaats algemeen, was Van den Heuvel best tevreden. “Het had ook zesde kunnen zijn, want dat scheelt maar 48 seconden. Dat zou helemaal mooi geweest zijn.” Met de achtste plaats zou Van den Heuvel kort achter Ton van Genugten starten, die de vijfde tijd reed in de etappe, maar een penalty van 20 minuten kreeg. Volgens de wedstrijdleiding zou Van Genugten een waypoint hebben gemist. Team De Rooy-teammanager Henk van Leuven heeft de wedstrijdleiding om bewijs gevraagd en de tijdstraf aangevochten, omdat navigator Peter Willemsen het zeker op de gps had gezien als hij een waypoint had gemist. Blijft de straf echter gehandhaafd, dan betekent dat dat Van Genugten op de tiende plaats uitkomt en in het klassement niet vijfde staat maar negende. In de 342 km lange proef van de tweede etappe, van Pisco naar San Juan de Marcona, liet Van den Heuvel een paar minuten liggen, doordat de luchtkussens achter de Iveco bungelden. “Als we die zouden verliezen en we zouden dan een lekke band krijgen, was het klaar geweest. Dus die hebben we maar weer even goed opgeborgen.” Dat was dan ook het enige waarmee Van den Heuvel en zijn crew een beetje tijd inleverden. Gestart vanaf de achttiende plaats haalde hij in de proef een stuk of zes trucks in, waardoor hij uiteindelijk de achtste tijd noteerde. “Deze auto is een kanon”, prees hij de Iveco. “Je kunt hier zo hard mee rijden. Er zit zoveel power en gemak in dat je makkelijk met een wat hogere bandenspanning door de duinen kunt. En   

Een jaar geleden kwam Gerrit Zuurmond pas de volgende ochtend in het bivak aan na een vreselijke tweede etappe waarin alles mis ging. Hoe anders staat het Rainbow Truckteam erbij in het bivak van San Juan de Marcona in de Dakar Rally van 2019: voor het donker uit de duinen, geen centje pijn aan de auto en gewoon keurig de 21ste tijd gereden. “Vorig jaar was het een heel slechte dag voor ons”, herinnert Zuurmond zich. “Maar daar hebben we veel van geleerd en de situatie is nu volledig anders. De ervaring van jaren in combinatie met een nieuwe, snellere truck komt nu goed van pas. Dan merkte ik onderweg echt wel.” Eenvoudig was de 342 km lange proef zeker niet. De ondergrond was bijzonder gevarieerd en daardoor was het goed opletten. “Lange zandvlaktes, grote duinen, maar ook van die kleintjes waardoor we zaten te schudden in de truck”, vertelt Zuurmond. “Het was een mooie etappe, maar wel erg intensief. Ik ben de hele tijd heel druk geweest met goed opletten.” Iets voor tienen lokale tijd (16.00 uur Nederlandse tijd) begint Rainbow aan de derde etappe. Die zal vanwege de lengte niet minder intensief zijn, maar Zuurmond verwacht dat ie niet erg moeilijk zal zijn. “Een proef van 331 km waar nog 455 km verbinding achteraan zit, moet haast wel een snelle etappe zijn. Maar de ervaring leert ook dat je daar nooit zomaar vanuit moet gaan. Elke dag is een nieuwe verrassing.”  

Marcel Snijders had het idee dat hij de snelheid er best aardig in had zitten in de tweede etappe van de Dakar Rally. Maar nog voor de tankstop vlogen een paar Iveco’s en Kamazzen hem rond de oren. Met zijn eigen ervaring als navigator in een truck in het achterhoofd, keek de motorrijder zijn ogen uit. “Het is zo knap wat jongens als Gerard de Rooy doen. Echt niet normaal hoe hard dat gaat.” Het ogenschijnlijke gemak waarmee de toptrucks door de duinen tokkelden, had Snijders versteld doen staan. “Ik weet hoe moeilijk het is, maar zij laten die duinen er veel gemakkelijker uitzien dan ze in werkelijkheid zijn.” En dat terwijl Snijders er zelf op de motor al moeite genoeg mee had. Niet met de duinen zelf, maar wel met de pannetjes er tussenin. “Ik heb twee keer in een duinpan waar ik niet uit kwam. Pas na een kwartier proberen lukte het om boven te komen.” Van het feit dat de motorrijders voor de verandering eens achter de auto’s startten, had Snijders in de 342 km lange proef tussen Pisco en San Juan de Marcona geen last gehad. “Sommige duinen waren een beetje kapot gereden, maar je kwam er op de motor wel goed doorheen hoor. Gewoon net een iets ander spoor kiezen. Met de motor kun je er gemakkelijker omheen rijden dan met een auto. Ik vond het eigenlijk wel fijn, want je hebt meer referentiesporen. Ik heb maar één keer eventjes verkeerd gezeten: waypoint 20 had ik gemist. Ik ben terug gereden om het alsnog te halen, want ik vond het mijn eer te na om ‘m door te drukken en straftijd op te lopen.” In de tweede etappe had Snijders, bezig aan zijn twaalfde Dakar, het beter naar zijn zin dan in de eerste etappe, waarin hij de fout maakte om met een volle tank benzine van start te gaan. Dat extra gewicht zat hem dwars. “Ik moest er weer aan wennen om met zo’n zware motor te rijden en moest daarin echt het ritme weer vinden. Er kwamen meer motoren voorbij dan me lief was.”

Ronduit lyrisch was Gerben Lieverdink bij aankomst in het bivak van San Juan de Marcona, na afloop van de tweede etappe van de Dakar Rally. Hij had genoten van de diversiteit en de omgeving van de rit door de Ica-woestijn. “Er zitten zulke spectaculaire stukken bij. Wat mooi, wat mooi.” Vooral het eerste deel van de proef van 342 km sprak Lieverdink aan. Daar zat een afdaling in die uitkwam op het strand van wel 3, 4 km lang. “Fan-tas-tisch. En daarna weer net zo’n mooi stuk naar boven toe. Peru is zo gruwelijk mooi, er zijn hier zulke aparte landschappen. Op een gegeven moment zag ik rode bergen.” Behalve genieten van het landschap, had Lieverdink ook gewoon fijn gereden. Zo’n beetje rond de honderdste plaats voelt hij zich wel thuis. “Ik kan goed meekomen, doe geen gekke dingen, ik maak eigenlijk niks mee. Ik voel me goed bij het tempo dat ik rijd.” In de tweede etappe had hij alleen wel een navigatiefout gemaakt, waardoor hij een waypoint niet kon vinden. Na een poos heen en weer rijden en een paar vergeefse rondjes besloot hij maar om door te rijden, om niet het risico te lopen in het donker te moeten rijden. “Achteraf gezien was dat niet nodig geweest, want ik had nog wel tijd gehad. Maar je weet niet wat er nog voor je ligt, dus ik wilde het risico niet nemen.” Door de zoektocht kwam Lieverdink wel op de verbinding – een rit van drie uur over het asfalt van de finish van de proef naar het bivak – in het donker te rijden. “Ik had gedacht dat we die ruim 200 km wel in twee uur konden doen, maar dat viel tegen. Die verbinding was eigenlijk het enige minpunt van de dag. Verder heb ik het uitstekend naar mijn zin gehad.” Lieverdink kan de borst nat maken: na afloop van de 331 km lange proef van de derde etappe staat hem een rit van 455 km naar het bivak in Arequipa te wachten.

Als 127ste motorrijder begon Martien Jimmink aan de tweede etappe. Na 342 km (en een beetje meer wegens verdwalen) tikte hij als 75ste aan bij de finish. Het spreekt voor zich dat er in het bivak bij San Juan de Marcona een meer dan tevreden mens stond. “Het ging zo goed. Ik heb zo lekker gereden. En niet eens echt risico’s genomen. Deze ouwe vent is best een beetje trots op zichzelf.” Halverwege de etappe reed de 58-jarige loonwerker uit Kolhorn zelfs rond de 60ste plaats. “Bij de tankstop had ik een Mexicaanse teamgenoot die heel ver voor me was gestart al bijna ingehaald, zo goed ging het. Daarom heb ik bij de tankstop besloten om het iets rustiger aan te doen. Je moet je geluk niet tarten.” Dat gebeurde toch. Op ongeveer 20 kilometer voor de finish in een duinenpartij raakte Jimmink het spoor bijster. Zijn gps deed het niet en zonder goedwerkende navigatieapparatuur is het moeilijk zoeken. Je weet dan niet of je alle waypoints haalt en of je goed zit. “Iedereen reed daar door elkaar. Ook de vrachtwagens waren aan het martelen. Er lag een MAZ bovenop een duin. Daar heb ik een tijdje naar staan kijken, want dat vond ik wel leuk om te zien. Maar ondertussen was ik ook aan het uitkijken naar iemand waarvan ik vermoedde dat die de weg wel wist, zodat ik daarbij kon aanpikken. Ik zag een truck en een auto een bepaalde kant op rijden en daar had ik net zo goed meteen achteraan kunnen rijden, want ik zat gewoon op de juiste weg, maar ik twijfelde nog, dus ben ik terug gereden.” Was dat niet gebeurd, dan had Jimmink nog meer plaatsen gewonnen en voor zichzelf een nog betere uitgangspositie gecreëerd. Jimmink had zich na de min of meer mislukte eerste etappe, waarin hij vergeefs op zoek was naar waypoints die verkeerd stonden aangegeven, voorgenomen om flink wat plaatsen goed te maken. Niet omdat hij nou met alle geweld naar voor wilde, maar omdat hij geen zin had om achterin het veld met zeven man in zijn nek te zitten en ondersteboven te worden gereden door auto’s of trucks. “Ik wilde gewoon een beetje ruimte om me heen. Nu heb ik die en kan ik mijn eigen tempo rijden. Dat vind ik fijn. Voor de lange dag van morgen is dat een prettig vooruitzicht.” De derde etappe is inderdaad weer een stevige. Van de 798 km van San Juan de Marcona naar Arequipa zijn er 331 tegen de klok, die meetellen voor het klassement.

“Stom!” Edwin Straver kon zichzelf wel voor de kop slaan. Een navigatiefout kostte hem 20 km extra en daarmee zeker 20 minuten tijd. Ergens halverwege de 342 km lange proef van de tweede etappe, van Pisco naar San Juan de Marcona, koos Straver voor de verkeerde vallei. “Dat kan ik niemand anders kwalijk nemen dan mezelf.” Aan het rijden lag het niet, vertelde Straver na aankomst in San Juan de Marcona. Na de special stage hadden de rijders nog dik 200 km af te leggen naar het bivak. De motorrijders waren bovendien bij uitzondering niet als eersten gestart, maar na de auto’s, waardoor het een lange dag was. De proef was ook niet de gemakkelijkste, met een variatie aan duinen, paden, feshfesh en stenen. “Maar daar heb ik niet zo van te lijden gehad”, vertelde Straver. “Ik werd niet moe en kon de snelheid er goed in houden. Het rijden ging super, met veel vertrouwen ook. Maar twee navigatiedingetjes hebben veel tijd gekost.” Helemaal in het begin al miste Straver een waypoint. Omdraaien om het alsnog te valideren, kostte niet meer dan drie minuten. “Die van daarna was erger. Ik ben de verkeerde vallei in gereden en daardoor heb ik zo’n 20 kilometer te veel gereden en minstens evenveel tijd verspeeld. Nu denk ik dat we genoeg gaan krijgen de komende dagen, dus dat kan ik nog wel goed maken, maar het is zo zonde, want het was niet nodig geweest.” De derde etappe is weer een lange. Van de 798 km van San Juan de Marcona naar Arequipa zijn er 331 tegen de klok, die meetellen voor het klassement.

Vier uur en 47 minuten deed Paul Spierings over de wedstrijdproef van 342 km van de tweede etappe. Maar in de uitslagen zijn daar 20 minuten bij gekomen: straftijd wegens een gemist waypoint. Daar baalde de motorrijder uit Sint Michielsgestel enorm van. Spierings was moe bij aankomst in het bivak in San Juan de Marcona. Het was ook een lange dag geweest. Na de 342 km special volgde nog een verbinding over de weg van dik 200 km. “Daar was je wel even zoet mee, zeker na zo’n special.” Die was wel heel erg mooi, vond Spierings. Er zat van alles in, van duinen tot gravelpaden en een paar stroken met feshfesh. “Ik heb genoten. Stukken op topsnelheid werden afgewisseld met langzame stukken, duinen werden afgewisseld met mooie paden. Alleen met de feshfesh had ik nogal moeite.” Doordat de auto’s in deze etappe voor de verandering een keer vóór de motoren waren gestart, waren die stroken met los, cementachtig zand helemaal omgewoeld. “Als je een beetje kunt motorrijden, is het geen probleem dat de boel wat losgereden is, maar bij dat feshfesh is het anders. Het zal wel niets ongewoons zijn, maar ik heb het nog nooit meegemaakt”, vertelde Spierings. “Op een stuk van 10, 15 km was het hard werken. De motor zakt diept weg in dat spul en trekt je alle kanten op. Ik vond het nogal wat, maar zoals gezegd: het kan best zijn dat het heel normaal is.” Wat ook niet abnormaal is, is dat deelnemers een waypoint missen, zoals Spierings overkwam. De deelnemers aan de Dakar Rally volgen een route volgens aanwijzingen in het roadbook. Als ze die route precies volgen, passeren ze een groot aantal virtuele meetpunten die in de gps worden aangegeven. Zo wordt bijvoorbeeld voorkomen dat deelnemers stukken van de route afsnijden, maar de waypoints worden ook zo neergelegd dat ze niet altijd even gemakkelijk te vinden zijn. Passeren ze zo’n waypoint, dan geeft de gps-apparatuur een signaal. Missen er eentje, bijvoorbeeld omdat ze verkeerd gereden zijn, dan merken ze dat bij het volgende waypoint. De gps geeft dan aan dat er eentje ontbreekt. Op een gemist waypoint staat altijd een straf, doorgaans 20 minuten, maar op moeilijk te vinden waypoints kan wel twee uur staan. De gps-waypoints die de deelnemers moeten ‘afkruisen’ zijn overigens niet dezelfde als de waypoints in de live-timing; dat zijn satellietpunten die slechts dienen om de deelnemers te kunnen volgen. “Ik baal ervan dat ik er eentje heb gemist. Dat zijn 20 onnodige minuten aan mijn broek”, mopperde Spierings. “Ik had het te laat in de gaten.” De tijdstraf heeft onder meer als gevolg dat Spierings in de derde etappe niet als 66ste start, maar als 72ste. Van de 798 km van San Juan de Marcona naar Arequipa zijn er 331 tegen de klok, die meetellen voor het klassement.    

,,De trucks van Mammoet Rallysport zijn ijzersterk en super goed beveiligd.’’ Dat was de beste mededeling die Janus van Kasteren na afloop van de tweede etappe kon bedenken. ,,We hebben een moeilijke dag gehad. We zijn blij dat niemand in de cabine bij Martin geblesseerd is geraakt. Nu moeten we hopen dat Martin de truck in het bivak krijgt en morgen verder kan.’’ Janus van Kasteren doelt met zijn verhaal op de duikeling die Martin van den Brink en zijn co-piloten Wouter de Graaff en Mitchel van den Brink in de tweede etappe maakten. ,,De truck van Martin liep nog op 4 of 5 cilinders. Het gebrek aan vermogen zorgde voor problemen op een duin. De truck kantelde en ging vier keer over de kop.’’ Janus, Erwin van den Bosch en Frank van Hoof waren er snel bij. ,,We hebben de Sherpa overeind gezet en vervolgens rechtgezet. De schade was behoorlijk. Wij zijn vervolgens verder gegaan. Nu moeten we hopen dat Martin de finish kan bereiken.’’ Janus en zijn manschappen eindigden in de rit over 342 kilometer van Pisco naar San Juan de Marcona uiteindelijk als 17e. De achterstand op Eduard Nikolaev, die opnieuw de dagwinst pakte, bedroeg 1.09.30. ,,Ik ben blij dat we er zijn. Het was heel lastig voor ons. Naast het vervelende ongeluk van Martin hebben wij veel tijd verloren bij het vinden van twee waypoints. We hebben zeker 17 kilometer te veel gereden om de controlepunten te vinden. Dat is uiteindelijk gelukt, maar heeft behoorlijk veel tijd gekost.’’ In de slotfase van de etappe, die de rijders door de duinen en het zachte zand voerde maar ook een WRC-achtig rally pad in het pakket had zitten, kwam Janus alsnog goed op stoom. ,,We hebben vanaf het laatste meetpunt tot aan de finish zo hard mogelijk gereden. Dat ging best lekker. daar moeten we ons maar aan vasthouden en hopen dat het morgen allemaal iets beter gaat.’’ Janus is na de tweede dag 17e in het klassement. ,,Er komen nog genoeg dagen om dat te verbeteren. Er gaat nog genoeg gebeuren om de positie te kunnen verbeteren,’’ aldus de rallyrijder uit Veldhoven. De mannen in de Renault hadden rond de klok van 23.00 uur (Nederlandse tijd) nog een rit van 200 kilometer voor de boeg. ,,We gaan nu op weg naar het bivak. De truck is volgens ons prima in orde. Dus dat scheelt de nodige zorgen bij de monteurs.’’ De mannen van de serviceploeg van Mammoet Rallysport kunnen zich de komende avond en nacht in Peru waarschijnlijk wel ‘vermaken’. In het bivak is het wachten op de terugkomst van Martin, Wouter en Mitchel. (later meer…).

Er had heus wel wat meer ingezeten dan de vijftigste tijd, maar Maik Willems wilde niet zeuren over wat hij en zijn navigator Rob van Pelt niet goed hadden gedaan. In plaats daarvan vertelde hij liever over hoe mooi de tweede etappe van de Dakar Rally was. De proef van 342 km tussen Pisco en San Juan de Marcona had namelijk veel te bieden. “Zowel voor de toerist als de rallyrijder was het genieten”, zei Maik Willems. “Het was een prachtige proef, met alles erin: duinen, zandpaden, gravelpaden, een schitterend strand, met een adembenemend mooie afdaling naar the Pacific. Heel indrukwekkend.” De tweede dag van de Dakar van 2019 verliep compleet anders dan die van een jaar geleden. Toen rolde de Toyota van een duin en moest Willems via de voorruit uit de auto klimmen. Nu kon hij gewoon via de deur. “We staan er nu ietsje anders bij. Vorig jaar was dag 2 al een bijltjesdag, maar dit jaar hebben ze dat gelukkig anders gedaan. Het was een pittige dag, maar niet dat je zegt ‘poehpoeh’. Dus dat zal morgen wel komen…” Desastreuze gebeurtenissen als vorig jaar maakte Willems vandaag niet mee. Ja, hij had wat tijd laten liggen en met de vijftigste plaats was hij niet tevreden. “Maar dat was gewoon onze eigen schuld. Niet hard genoeg gereden, maar ook een keer verkeerd gereden. Kan gebeuren, hoort erbij, daar ga ik niet over zeuren. We zijn nog maar twee dagen onderweg en er gaat nog van alles gebeuren, daar ben ik van overtuigd.” De derde etappe gaat van San Juan de Marcona naar Arequipa over 798 km, waarvan er 331 tegen de klok zijn.

De tweede Dakar Rally-etappe naar San Juan de Marcona is direct een pittige met een totale lengte van 553 kilometer en een geklokte proef van 342 kilometer. De wagens openen deze dag de proef en het wordt naar verwachting een flinke kluif voor de navigatoren. Rallymaniacs houdt u in het liveblog uiteraard op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de proef en in het bivak.

Ton van Genugten moest al snel in de tweede etappe van de Dakar Rally zijn tweede plaats opgeven. Op ongeveer 50 km in de 342 km lange proef tussen Pisco en San Juan de Marcona schoot de motorkap van de Iveco tegen de voorruit. Petronas Team De Rooy Iveco-teamgenoten Gerard de Rooy en Federico Villagra konden Van Genugten daardoor passeren. Dat leverde De Rooy een prima tweede plaats op, en Villagra de vierde. Van Genugten verloor tien minuutjes en werd vijfde. Maurik van den Heuvel maakte een indrukwekkende opmars van de achttiende naar de achtste plaats. De motorkappen op de neuzen van de Iveco’s zijn van een nieuw model en lopen net iets verder door tegen de de voorruit. In de eerste etappe kreeg ook Federico Villagra daar al mee te maken. “Nadat ik de eerste scheur had, kwam de motorkap nog een keer tegen de ruit aan. Met een keer hard remmen hebben we het raam eruit getikt”, vertelt Van Genugten direct na de finish. “Het was eigenlijk best lekker rijden zonder raam. Lekker koel. Gelukkig zaten we tussen de motorrijders en een paar ssv’s, dus was er niet veel stof.” Door de vertraging van Van Genugten konden eerst Villagra en daarna De Rooy hem voorbij. “Ik ben bij Gerard aangepikt”, zegt Van Genugten. “En had dus alleen van hem wat stof, maar van Gerard kan ik het wel hebben.” Niet lang nadat De Rooy Van Genugten was gepasseerd, haalde hij ook zijn Argentijnse teamgenoot in, zodat er een complete Iveco-trein ontstond die jacht maakte op de Kamaz van Eduard Nikolaev. Die was echter al zover uitgelopen, dat hij niet meer bij te halen was en onbedreigd naar zijn tweede dagzege kon opstomen. De Rooy kon met vrij baan voor zich de snelheid er goed in houden. “Ik heb lekker gereden”, vond hij. “De vering was niet ideaal; iets te zacht. Daardoor sloeg de auto een paar keer door de vering bij afdalingen.” Daar waren er nogal wat van in de zeer gevarieerde proef, met duinen en slingerende zandpaden. “Ook een stuk met smerige knippen: terrein waar Kamaz traditioneel goed is”, analyseerde De Rooy. “Daar hebben ze het gewonnen vandaag. In het laatste stuk voor de finish zaten nog een paar gemene afstappen waar het goed fout kon gaan, maar als je goed oplette, was er niks aan de hand.” Van Genugten maakte daar nog wel een foutje, waarmee hij goed wegkwam. In het stof zag hij een afstap van een meter of twee te laat, waardoor de Iveco Powerstar een flinke klap maakte. Daar hield hij een pijnlijke grote teen aan over. “Daar moet de dokter even naar kijken vanavond, want het voelt alsof die teen eraf valt zodra ik mijn schoen uitdoe.” In het klassement bezet Van Genugten nu de vijfde plaats op 10.35 van Nikolaev. De Rooy staat tweede op 4.23 van de Rus. Villagra komt op de derde plaats op 7.23. Maurik van den Heuvel sloot de tweede dag af op de tiende plaats algemeen.  

Dat Michiel Becx en Edwin Kuijpers aan de finish van de tweede etappe staan, hebben zij volledig te danken aan het harde werken van de monteurs. Na de versnellingsbakproblemen van gisteren heeft het team de hele nacht doorgewerkt om de auto op tijd klaar te krijgen. Met de MitJet beginnen zij helemaal achteraan en rijden zij, zonder risico’s, naar voren om als 58e te finishen. “Ik ben wel trots op onze jongens!” vertelt Becx. “We zijn een heel klein team, maar we hebben het wel gedaan. Vandaag wilden we zonder problemen naar de finish rijden zodat de monteurs een rustige avond hebben. Dat is gelukt, mede omdat we uit de problemen bleven, was deze proef met de MitJet Off-Road goed te doen. Serieuze duinen met steile afdalingen en verschillende omgevingen en ondergronden. We hebben niet een keer vast gezeten. Niet alleen de jongens in het bivak hebben hun best gedaan, ook Edwin heeft goed gewerkt. Ik ben erg blij met dit team.” Becx stond vanochtend maar net op tijd aan de start. “We moesten om 7 uur uit het bivak, om kwart voor zeven zat de bak eronder. Het was spannend, maar het is gelukt. En nu staan we in San Juan de Marcona. Morgen gaan we richting Arequipa en rijden we 331 kilometer op snelheid. Wederom een serieuze test dus.” Foto: Becx Competition / MCH

De tweede etappe van Pisco naar San Juan de Marcona wordt door Erik van Loon omschreven als een mooie etappe. Van Loon en zijn navigator Harmen Scholtalbers hebben ruim 150 kilometer in het stof gereden. Op de laatste honderd kilometer valt de achterrem weg van de Toyota Hilux, maar het lukt Van Loon en Scholtalbers toch om de 15e positie veilig te stellen. Van Loon is dan ook tevreden na de tweede etappe: “Gezien de omstandigheden hebben we het goed gedaan. De auto’s moesten de proef openen, dat is uniek. Daardoor zijn er weinig sporen en is een foutje snel gemaakt. Wij hebben geen fouten gemaakt, Harmen heeft goed genavigeerd. Zelfs in het stof van Serradori rijden we goed, hij ging niet aan de kant. Dat is lastig. 100 kilometer voor het eind hebben we plots geen achterrem meer. Dus, ik ben erg tevreden met het resultaat.” De vijftiende tijd voor Van Loon zorgt er ook voor dat hij opklimt naar de veertiende positie in het algemeen klassement op 16:03 van De Villiers. “Maar de Dakar is nog lang en er gaat nog genoeg gebeuren. Laten we deze vorm maar eens vasthouden.”

De special stage naar San Juan de Marcona over 342 kilometer vormde de eerste serieuze test van de Dakar Rally 2019. Na een dag spoorzoeken op hoge snelheid door zowel metershoge duinen als snelle off road paden finishte Toyota-fabriekscoureur Bernhard ten Brinke op een prachtige derde plaats. “Het liep vandaag heel erg goed. Ik ben blij dat we onze snelheid om hebben kunnen zetten in een mooi resultaat.” De auto’s openden vandaag de dans in de maagdelijke duinen op weg naar San Juan de Marcona. Bernhard ten Brinke en navigator Xavier Panseri vertrokken als achtste met de Toyota Hilux van Toyota Gazoo Racing. “Al vanaf de eerste kilometers kregen we hoge duinen voor onze kiezen. We kwamen hier niettemin goed doorheen, ook dankzij goed navigatiewerk van Xavier.” Het tweede gedeelte van de special stage bleek een kolfje naar de hand van Bernhard ten Brinke: off road rallypaden vergelijkbaar met die uit het WRC. “Ineens zaten we op een heel mooie rallyproef! Het was genieten met de Hilux omdat de auto zo mooi in balans is. We hebben heerlijk gepusht en zo onze opmars naar voren door kunnen zetten.” Net voor de helft werd nog 20 kilometer langs het strand gereden, om via een sectie met veel zand opnieuw de serieuze duinen in te duiken voor de laatste uitdaging van deze etappe. Bernhard ten Brinke finishte in de duinen op een prachtige derde plaats in het dagklassement, op 1:20 min. achter dagwinnaar Sebastien Loeb. Bernhard ten Brinke en Xavier Panseri bleken hiermee de best presterende fabrieksequipe van Toyota Gazoo Racing. In het algemeen klassement schuift de Nederlandse fabrieksrijder van Toyota op naar de tweede plaats, 28 seconden achter teamgenoot Giniel de Villiers. Woensdag voert de derde etappe van San Juan de Marcona naar Arequipa. De special stage telt 331 kilometer waarbij het duinengebied Acari wordt aangedaan; bekend om z’n 1050 meter hoge reuzenduin. “We starten morgen als derde auto; dat is een prima uitgangspositie. We kijken uit naar de uitdaging van morgen en blijven ons plan volgen”, besluit een gemotiveerde Bernhard ten Brinke.

De Dakar Rally 2019 is voor de teams verbonden aan Eurol goed begonnen. Nasser Al-Attiyah schreef maandag voor het Toyota Gazoo Racing Team de eerste etappe van de rally op zijn naam. Ook in 2019 ondersteunt Eurol de deelnemers van de Dakar Rally 2019. Al-Attiyah werkte een bijzonder sterke openingsdag af en versloeg de regerend winnaar van de Dakar Rally, Carlos Sainz. De Qatari was buitengewoon tevreden met het gedrag van zijn Toyota en gaf aan het hoge tempo in de komende dagen vol te willen houden. Giniel de Villers werd met navigator Dirk von Zitzewitz zesde met Bernhard ten Brinke op een solide achtste plaats. Tim en Tom Coronel openden de Dakar Rally met een volledig nieuw opgebouwde Jefferies Dakar Buggy. De broers werkten een goede eerste dag af en kwamen op de 36ste plaats aan de finish. De Huizenaren waren slechts zestien minuten langzamer dan Al-Attiyah. Het was reden genoeg voor tevredenheid bij de broers Coronel. Voor Mammoet Rallysport begon de Dakar maandag met een gelukje. Janus van Kasteren moest kort voor de start van de etappe zijn turbo nog laten vervangen, maar door vertraging bij de start van de proef was daar nog prima tijd voor. Hij kwam uiteindelijk met de vijftiende tijd aan de start. Martin van den Brink deed het iets beter, hij eindigde op de dertiende plaats en was – ondanks dat hij wat tijd verloor bij het vinden van een waypoint – tevreden met die positie. Het Riwald Dakar Team is met Gert Huzink goed begonnen aan de Dakar Rally. De coureur eindigde op de zestiende plaats en verloor slechts twaalf minuten op de kop van de wedstrijd. Ed Wigman, de snelle assistentie van Huzink, volgde niet veel later op de 24ste plaats.

Na slechts zevenentwintig kilometer geeft de versnellingsbak van de MitJet de geest. Met dank aan de Dakar gedachte hebben Michiel Becx en Edwin Kuijpers toch de finish van de proef weten te bereiken. Ze zijn ongeveer zestig kilometer gesleept door een truck en hebben zo de eerste duinen van Peru overwonnen. “Ja, dit is Dakar,” vertelt Becx. “Wat een avontuur meteen voor ons, een heftigere Dakar ontmaagding kun je je bijna niet voorstellen. Gelukkig was er een truck van Mini die ons wilde slepen. Zestig kilometer in het stof en zonder iets te zien. We zijn vervolgens wel tien keer vast komen te zitten, nog twee keer de sleepkabel kapot. Zo maak je nog eens wat mee in je eerste Dakar etappe. De zonsondergang was wel erg mooi!” De monteurs van Becx Competition zijn direct bij terugkomst in het bivak begonnen met de montage van een nieuwe versnellingsbak. “Het zal laat worden voor de mannen, maar ze zullen er alles aan doen om ons weer op de weg te krijgen. We hebben alle waypoints gepakt, dus we mogen gewoon van start in de tweede etappe,” aldus Kuijpers.  

Een onzachte landing in een duinpan heeft onvermoede schade veroorzaakt aan de DAF van William de Groot. Aanvankelijk leek het allemaal mee te vallen, op een gebroken V-snaar en een koelvloeistoflekkage na, maar bij aankomst in het bivak van Pisco bleek de botsing met het zand een boel ellende te hebben veroorzaakt. “Een jaar werk is in een half uurtje weg”, treurde De Groot, die hoopt na de rustdag gebruik te kunnen maken van de herkansing. De eerste 40 van de 84 km lange openingsrit van de Dakar Rally 2019 verliepen voorspoedig voor De Groot, met naast zich Ben van de Laar als navigator en Bert van Valkenburg als monteur. “Het ging echt superdeluxe”, vertelt hij. “Op een gegeven moment komen we van een duin af en ik zie voor me een heel hoge duin. Om daar boven te komen, heb ik een meter of zes voordat we bij de bodem waren, gas gegeven. Maar het bleek zo’n scherp kommetje dat ik met de neus in het zand tetste. We voelden het wel even, maar het was echt geen heel harde klap. We konden ook gewoon doorrijden.” Een kilometer of tien verderop moest De Groot toch stoppen, omdat de motor warm liep. De koelvloeistof spoot er langs alle kanten uit en bij nadere inspectie bleek de V-snaar gebroken. “Die hebben we vervangen, waardoor we wel flink wat tijd verloren, maar we toch wel weer lekker door konden rijden. Niks aan de hand, dat ging allemaal best goed.” De Groot zat niet ontevreden met een biertje en een sigaartje in het bivak in Pisco toen de monteurs de schade gingen opnemen. De optische schade was alleen een verkreukelde bumper, maar toen ze verder gingen kijken, bleek het helemaal niet mee te vallen. “De motorsteunen zijn finaal afgebroken en het koppelingshuis is gescheurd. Om dat te repareren moet de hele motor eruit. Dat onderdeel, zo’n type koppelingshuis, hebben we ook niet bij ons.” De fruithandelaar uit Hedel heeft – gelukkig – nogal wat zakelijke contacten in Peru, waar het bedrijf onder meer biologische bananen, druiven, mango’s en avocado’s vandaan haalt. De Groot riep de hulp in van die contacten en die helpen het team nu zoeken naar het moeilijk verkrijgbare onderdeel. “We hebben via-via contact met DAF Peru en daar gaan we nu heen, in de hoop dat ze ons daar verder kunnen helpen. Terug naar Lima dus. Het wordt een enorme klus, want de hele motor moet eruit en we weten niet zeker of we het dan kunnen repareren en of het op tijd is, maar we gaan het in elk geval proberen. Als het allemaal lukt, hopen we gebruik te kunnen maken van de mogelijkheid om na de rustdag weer mee te doen, buiten competitie. Ik had het liever anders gezien, want dat is eigenlijk niet de manier waarop je een Dakar wilt rijden, maar liever zo dan een jaar werk in een half uurtje tijd in rook op te zien gaan.”