Dakar 2024

Hij won in januari de Dakar Classic-klasse en deed dat ook nog eens in de meest prestigieuze H4-categorie. Daarmee was Jaap Bolk de eerste Nederlander ooit die een eindoverwinning claimde bij de Classic-deelnemers. En dat in een unieke bio-ethanol aangedreven Mitsubishi Pajero Evolution Mivec. Dakar-winnaar Nassr Al-Attiyah was er ondersteboven van.   “Ik heb als eerste in de wereld de volledige rally op ethanol gereden; ik wil altijd iets dat een ander niet heeft. En ik heb nog gewonnen ook”, zegt Jaap trots. Dat is dan slechts het meest zichtbare deel van het verhaal. Wat er verborgen zit onder dat begeerde cijfer één, is minstens zo interessant. Of opmerkelijk, zo je wil. Jaap had namelijk met tegenslagen te maken gekregen waarop een ander waarschijnlijk zou zeggen: ‘laat dan maar zitten, die rally’. Zo niet Jaap. Wat was er gebeurd? Twee paar maanden van tevoren moest hij zijn beide monteurs onverwacht vervangen en dus moesten er hals over kop twee nieuwe komen. Jaap: “Zij moesten de auto natuurlijk nog helemaal leren kennen. Ze hebben hem heel goed bekeken en hebben daarna nog onderhoud gepleegd.” Tekstberichtje Alles opgelost dus? Nou, nee. Via een tekstberichtje zegde zijn navigator een week voor de rally af. Jaap was not amused, maar hij was vastbesloten zijn bio-ethanol-avontuur tot een succes te maken. De coureur van het Bolk Dakar Rally Team plaatste een advertentie op Facebook. “Ik kon uit 40 tot 45 navigators kiezen. Net na de kerst heb ik er een paar laten komen.” Zo kroop de jonge Twan Vollebregt in januari op de bijrijdersstoel in de Saoedische woestijn. Deelname aan de reguliere Dakar zat er voor Jaap helaas niet in. “Dat was nooit voor me weggelegd. De Classic was wel betaalbaar. En je hebt dezelfde schik. Ik denk nog wel meer”, zegt hij. Dat de klasse voor historische Dakar-voertuigen ‘gemakkelijker’ zou zijn dan de reguliere rally, berust op een groot misverstand, bezweert de inwoner van Driebruggen. “Deze auto reed in de jaren negentig de Dakar. Dat was toen een nieuwe auto. Nu is hij 27 jaar oud. Maar de Dakar is wel vele malen zwaarder geworden. Dit jaar was de zwaarste ooit. Zeker de duinenpartijen. We hadden ook veel stenen en keien.” Uitdaging En dan was er ook nog de uitdaging van de rally uitrijden met een bio-ethanol-aangedreven krachtbron. Dat is dus gelukt. Wat heet. “We hebben in de afgelopen Dakar vijf overwinningen geboekt. Zo zien wij dat. Want we hebben moeten rijden met nieuwe monteurs, met een nieuwe navigator, we hebben de Dakar uitgereden, we hebben onze klasse gewonnen. En dat hebben we gedaan op bio-ethanol.” Dat van die bio-ethanol was een extra moeilijkheid. Want kon je met een voor ethanol aangepaste auto wel de hele Dakar rijden? Jaap ging de uitdaging graag aan. “We weten allemaal dat de Dakar in 2030 schoon moet zijn. Met ethanol rijd je C02-neutraal. Je moet dan wel de tank, leidingen, keringen, motormanagement en motor aanpassen. We hebben van tevoren weinig kunnen testen, maar ik rijd al jaren met een Audi A1 toerwagen op ethanol en daarmee heb ik nog nooit probleem gehad.” Zijn wonderlijke prestaties kwamen hem tijdens de rally op belangstelling te staan van Nasser Al-Attiyah, met zijn vijf Dakar-zeges toch niet de minste. “Hij was helemaal onder de indruk over onze auto. We hebben er wel drie kwartier over gepraat, ik vermoed dat hij er ook wel oren naar heeft. We hebben nu bewezen dat de Dakar CO2-neutraal gereden kan worden, door iedereen.” Dakar Classic rijden met een huurauto Komend jaar is Jaap er opnieuw bij. Waarschijnlijk met een andere auto. Zijn twee Mitsubishi’s Pajero Evolution Mivec wil hij dan verhuren. “Inclusief monteurs, tickets en service. De rijders komen bij ons in het team en hoeven alleen maar in het vliegtuig te stappen. De rest regelen wij. Ook kunnen ze de eigen sponsors meenemen en op de auto zetten. Het is echt zorgeloos instappen.” Geïnteresseerden kunnen contact opnemen met info@bolkdakarrallyteam.com

Een walk in the park kun je geen enkele etappe van de Dakar Rally noemen, maar Stefan Carmans zorgde er vrijdag voor dat ook de laatste etappe van de woestijnrally in Saoedi-Arabië er voor hem één zonder problemen was. Het resultaat van de coureur van CSA Racing: de 48ste plaats in de daguitslag bij de auto’s en de 34steplaats overall. “Ik ben er heel trots op. De voldoening was groot toen ik over de finish kwam. Een beetje emotioneel ook”, bekende de Belg. “Twee weken giert de adrenaline door je lichaam. Die valt dan ineens weg. Het was ook mijn eerste Dakar. En dan heb ik ook nog de tweede plaats bij de rookies. Dat is niet niks. Dat had ik niet durven vermoeden.” Terugblikkend is de Dakar Rally voor Carmans veel beter verlopen dan gedacht. “Het is top geweest. Ik wilde alleen finishen. Als ik de rally op voorhand had moeten uitschrijven, had ik hem niet beter kunnen schrijven als ik hem gereden heb.” Eén lekke band Hij had welgeteld één lekke band. Carmans: “Ik heb geen onnodige risico’s genomen. Het resultaat was ondergeschikt. De snelheid kon hoger. Als ik iets meer risico had genomen, had ik misschien vijf of tien plaatsen hoger kunnen eindigen. Maar dan had ik er ook uit kunnen liggen.” Vandaar ook dat hij de relatief korte etappe van vandaag (328 kilometer) voorzichtig heeft gereden. “Ik had wat last van spanning. Je weet dat de finish dichtbij is. Je wil dan extra voorzichtig rijden. Gelukkig is er niks verkeerd gegaan. We hebben de proef rustig uitgereden. Het is een mooie Dakar geweest.” Grenzen verleggen Hij heeft genoten van een wedstrijd rijden op het hoogste niveau. En dan ook nog in een Dakar die door veel deelnemers één van zwaarste rally’s ooit wordt genoemd. “Dat speelt ook in je hoofd. Dat ik in deze omstandigheden kan blijven presteren geeft een heel goed gevoel. Het gaat om je grenzen proberen te verleggen en je te meten met andere in dezelfde sport. In dit geval is dat dus de rallysport. Dakar uitrijden was een droom.” Hij benadrukte dat het zeker niet alleen zijn prestatie was. “Maar ook die van mijn co-piloot (Arjan van Tiel, red.) en mijn hele team. We hebben van tevoren een mooi team in elkaar gestoken. Het hele team heeft bijgedragen aan dit resultaat. Ik kon op mijn team vertrouwen dat de auto elke dag volledig in orde aan de start stond. Dan kun je de weinig rust die je hebt ook echt benutten.” Alles klopte Achteraf concludeerde hij dat zijn team CSA Racing ‘heel goed was voorbereid’. “Je weet nooit of je planning gaat lopen als je bedacht hebt. Maar alles klopte. Elk mogelijk probleem hadden we op voorhand al besproken. En mijn vrouw heeft me de hele rally gesteund. Ze is gedurende de ganse rally in het bivak geweest.” Vanavond heeft hij in finishlocatie Yanbu een barbecue met de Nederlandse deelnemers. “Daar ben ik wel aan toe. De vermoeidheid begon vat op me te krijgen de laatste dagen.” Zaterdag vliegt hij terug naar België, op weg naar zijn woonplaats Lummen. “Daar zullen we wel een fles champagne opentrekken”, refereerde hij eraan dat in Saoedi-Arabië een alcoholverbod geldt. Of er voor hem een vervolg komt in de zwaarste rally ter wereld? “Laat me er even over nadenken. Het hangt ervan af hoe fel ik besmet ben met het Dakar-virus. Ik ga nu eerst een paar dagen rust nemen. Gelukkig recupereer ik heel snel.”

André Thewessen kwam er later nog even op terug, toen hij het had uitgezocht: in zeven etappes van de Dakar Rally was hij als beste Nederlander geëindigd in de SSV-klasse. Vrijdag eindigde hij als zeventiende in het eindklassement van de Saoedische woestijnrally. Daar was de Limburger van ATS Rally ‘zeker content’ mee. Zo zie je maar dat al die deelnemers die zeggen dat ze aan de Dakar meedoen om de rally uit te rijden, die eindklassering toch wel belangrijk vinden. “Zeventiende vandaag. Beste Nederlander”, zei hij in het laatste bivak, in Yanbu. Hij was ‘echt wel blij’ met zijn prestaties van de afgelopen twee weken. “Door die kapotte aandrijfbak verloren we maandag vier uur, anders waren we algeheel de beste Nederlander geworden. We komen nu net drie uurtjes tekort. We hadden met een uur voorsprong de beste Nederlander kunnen worden. En ik denk dat er maar weinig deelnemers zijn met maar zestien minuten straftijd over de hele rally.” Waypoint Die zestien minuten zaten hem vooral in het missen van een waypoint en een paar seconden te hard rijden. Het deed er vrijdag allemaal niet meer toe. Want, toegegeven: uiteindelijk is de rally uitrijden wél het belangrijkste. In ieder geval voor Thewessen.   Dat hem dat samen met zijn navigator Dmytro Tsyro zou lukken. zorgde hij vrijdag wel voor tijdens de relatief korte etappe van 328 kilometer. “Vandaag ging het op zich wel goed. Dmytro zei: doe maar rustig aan vandaag, want er valt niet veel te winnen. Maar ik ga niet als een opa rijden. In het begin hebben we achteraan gereden in het stof. Op een gegeven moment hebben we anderen toch kunnen inhalen. Daarna hebben we toch nog eventjes goed kunnen doorrijden.” Twee weken ploeteren Nu is het dus ineens voorbij, die twee weken ploeteren in de Saoedische woestijn. “Nou, ik ben blij dat het klaar is. Ik ben blij dat ik gedeald heb met mijn navigator. Hij is nu ook blij.” Want de samenwerking tussen de twee was niet altijd rozengeur en maneschijn. Aan de andere kant: die had zeker ook iets opgeleverd. Thewessen: “Ik heb heel veel geleerd. Ben een betere coureur geworden.” Of hij nog eens de Dakar Rally gaat rijden? “Ik ga eerst eens wat geld sparen. Maar op dit moment heb ik er geen plannen voor. Heel veel mensen zeggen na de finish dat ze nooit meer Dakar gaan doen, maar doen het dan toch. Ik in principe niet. Ik ben ieder geval heel blij dat ik de zwaarste rally van de afgelopen jaren hebben kunnen uitrijden. Ben blij dat we hebben kunnen finishen. Dat was ook het doel.” Feestje Vanavond is het tijd voor een feestje. Morgen vliegt hij terug naar Nederland. “En dan weer aan het werk. Ik heb genoeg te doen. Wel ga ik eerst bijslapen. Dat is toch wel nodig. Ik begon moe te worden.”  Want oh, wat was de 46steeditie van de Dakar Rally zwaar geweest. “Twee jaar geleden had ik het gevoel: is dit nu Dakar? Maar deze was wel echt Dakar, hoor.” Hij vervolgde: “Twee jaar geleden ben ik één keer in het donker thuisgekomen en nu één keer niet. Op alle fronten was het veel moeilijker. Ook qua navigatie. Het waren moeilijkere tracks. Die stenige stukken. Stukken waar je van denkt: hoe moet je hier rijden? Dat je 45 graden omhoog moet met 50 kilometer per uur. Dat je over stenen van een halve meter dikte moet rijden omdat je anders niet boven komt. De organisatie had hem echt lekker moeilijk gemaakt.” En nu dan afkicken. Dat begint vanavond alvast uitstekend met een feestje voor alle Nederlanders in een hotel in finishplaats Yanbu. “Leuk, met iedereen nog even nakletsen.”

Van Ham Racing in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Nog één keer stampen voor een laatste goede daguitslag: truck-coureur Gert Huzink wilde vrijdag ook tijdens de twaalfde en laatste Dakar-etappe de kwaliteit van het Jongbloed Dakar Team laten zien. In het mulle Saoedische zand denderde hij naar een keurige vierde plaats. Daarmee had de ondernemer uit Manderveen de rally op een waardige manier afgesloten, concludeerde hij monter.    “De laatste proef van 178 kilometer noemen we eigenlijk ‘rustig naar huis rijden’. Maar we hebben toch een tandje bijgezet. We moesten wel veel voertuigen inhalen, veel trucks ook”, blikte Huzink terug op de laatste meters van de 46steDakar Rally die hem brachten naar de twaalfde plek in het eindklassement. “Uiteindelijk zijn we vandaag net niet bij de top drie kunnen komen. Het is toch een goede prestatie.” Ten eerste moest hij samen met zijn navigator Rob Buursen en monteur Martin Roesink verder naar achteren starten. Daarnaast kreeg zijn Renault-truck te maken met een hybrideaandrijvingmanagementprobleem. “Dus die power misten we ook nog. Maar het was een mooie, korte proef. We hebben die met een goed gevoel afgesloten.” Tevreden Ook al was het hem niet gelukt zijn ambitie te verwezenlijken (eindigen bij de beste drie in het eindklassement); hij was tevreden met zijn prestaties. “Het was een goede Dakar als je kijkt naar de dagklassementen. We hebben twee etappes gewonnen, we zijn een keer tweede, een keer vierde, een keer vijfde, een keer zesde en een keer achtste geworden.” Alleen jammer dat het in de marathon-stage mis is gegaan, concludeerde hij. “Het was een heel zware Dakar. Een van de zwaarste die ik heb gereden. Aan de andere kant was het ook één van de mooiste Dakars. Daardoor kijk ik er zeer positief op terug.” Verbeterpuntjes Tuurlijk had hij wat verbeterpuntjes gevonden. “Die heb je altijd. Het kan in mijn ogen ook beter. We gaan nu eerst rustig evalueren. Wat was goed en wat kan beter? We gaan daarvoor met de hele ploeg om tafel. Maar de truck heeft zich goed gehouden.” Een aangename conclusie. Zeker ook omdat hij veel tijd en geld had gestoken in de ontwikkeling van de Renault C40 Hybrid. “In deze omstandigheden, waar het zo hard gaat voorin, kan altijd iets misgaan. Dan maakt het niet uit in welk merk truck je rijdt. Ik ben zeer tevreden over het werk van MKR Technology dat onze truck heeft gebouwd.” Hoog level Het nam niet weg dat een paar dingetjes anders of beter hadden gekund, wist Huzink. “Dat zal elk jaar zo zijn”, relativeerde hij. “We rijden op zo’n hoog level. En dat dingen scheuren of kapotgaan, voorkom je niet. Het zijn details waaraan we nog kunnen werken om de truck nog betrouwbaarder te krijgen. Maar de concurrentie zit niet stil, dus wij moeten ook beter worden. Nog sneller en nog betrouwbaarder. En tijdens de rally ervoor zorgen dat we elke seconde gefocust blijven.” Dat zal dan voor de Dakar van volgend jaar zijn. Eerst hebben Huzink en zijn crew vanavond een feestje met alle Nederlandse deelnemers in een hotel in finish-stad Yanbu. Daar was hij wel aan toe, bekende de sympathieke Tukker. “Eerlijk gezegd ben ik blij dat de Dakar er nu op zit, blij dat ik morgen naar Nederland vlieg.” Zondag viert hij zijn verjaardag. Gewoon thuis. “En maandag weer aan het werk. Da’s het beste, direct weer in het normale ritme.”

Martin Macík, winnaar van de Dakar Rally 2024, in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de laatste etappe. 

Giso Verschoor en Pascal de Baar in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Mitchel van den Brink in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Firemen Dakarteam in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Anja van Loon in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

CSA Racing in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

André Thewessen in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Rainbow Truck Team in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Gert Huzink in gesprek met Rallymaniacs aan de finish van de Dakar Rally 2024

Gert Huzink in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de elfde etappe van de Dakar Rally 2024

Een hattrick was het doel, maar de elfde etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië draaide uit op een rit vol problemen voor Gert Huzink. De truck-coureur van het Jongbloed Dakar Team, die etappe negen en tien nog had gewonnen, kwam donderdag na het nodige oponthoud als twintigste over de finish. “Het was een zware proef. Het was echt moeilijk”, zei Huzink in het bivak in Yanbu. Daarmee doelde hij overigens niet eens op zijn rug. Die had hij een dag eerder verdraaid bij een knal in een gat. “Met de rug ging het vandaag redelijk goed, zolang ik maar pijnstillers bleef eten.” Nee, de sores van donderdag waren steeds van technische aard. En die begonnen al vrij vroeg op de lange special van 480 kilometer. Huzink, als eerste gestart, constateerde op enig moment dat de cardan-as van de Renault-truck foetsie was. Alleen nog achterwielaandrijving “Daardoor hadden we alleen nog maar achterwielaandrijving. Waarschijnlijk kwam het door een klap op een dikke kei. Daarbij hebben we waarschijnlijk ook de stuurstang geraakt, want die was krom. Dan gaat het niet meer zo gemakkelijk door het zand. Op een gegeven begon de truck echt met de kont te gooien en moest ik Martin Macik voorbij laten gaan.” Bovendien waren steile klimmen nu ook niet meer goed mogelijk. “We zijn gestopt en hebben geprobeerd de stuurtang recht te krijgen. Je ziet dan al die trucks voorbijkomen. Dan weet je dat je achterin komt te rijden en dat het een zware dag wordt. Je moet dat maar op de koop toenemen.” Meevaller Een meevaller was dat Huzink, zijn navigator Rob Buursen en monteur Martin Roesink de stang weer recht kregen. Zodoende stonden de wielen ook weer recht. “We zijn toch verdergegaan met alleen achterwielaandrijving. Dat was moeilijk. Ik moest echt goed het koppie erbij houden om die lange klimmen aan te gaan. We hebben nog een keer vastgestaan en moesten we ons losgraven. Al met al zijn we veel tijd verloren.” Om precies te zijn drie uur, twaalf minuten en één seconde op winnaar Ales Loprais in zijn Praga V4S DKR.   Huzink: “Op een gegeven moment hebben we gezegd: we moeten aan de finish komen zodat we in de wedstrijd blijven. Het was geen proef meer om iets moois neer te zetten. We hebben nog twee lekke banden gehad en een scheurtje in de dieseltank. Daardoor moesten we de diesel naar de andere tank pompen die nog wel heel was.” Hattrick Uiteindelijk telde maar één ding: “We moeten de finish halen om morgen over het podium te kunnen. We hadden graag die hattrick willen pakken. We zijn er wel voor gaan zitten vanmorgen, maar het zat er niet in. Morgen gaan we naar de finish rijden. We kunnen niet verwachten dat we nog gekke dingen kunnen doen.” Huzink baalde ervan. “Ik ben hier om te winnen. Het einddoel was het podium. Dat moesten we bijstellen naar dagresultaten. Zo werkt het Dakar-spelletje en daar moet je bij neerleggen. We hebben in ieder geval laten zien dat de snelheid goed is.”

Rainbow Truck Team in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de elfde etappe van de Dakar Rally 2024

De elfde en voorlaatste etappe van de Dakar Rally in Saoedi-Arabië was er vooral één van frustraties voor SSV-coureur André Thewessen. De coureur van ATS Rally kreeg veel stenen onder de wielen van zijn BRP Can-AM Maverick XRS Turbo, reed banden lek en kreeg te maken met tal van deelnemers die maar niet aan de kant gingen. De twintigste plek was het resultaat. “Het ging niet al te best”, was de reactie van Thewessen. Het chagrijn begon al vóór de start van de 587 kilometer lange etappe van Alula naar Yanbu. “Ik had vanmorgen een discussie met mijn navigator. Hij wou de banden op een druk van 1.3 bar oppompen en ik wilde naar 1.6 bar.” Voorzichtig aan doen Want de ondergrond van het grootste deel van de etappe zou hard zijn, veel stenen. “Die hadden we vooral veel in de eerste tachtig kilometer. Daar heb ik heel voorzichtig aan gedaan. Dat ging goed. Maar na 120 kilometer reden we toch een band kapot. Die hebben we snel verwisseld. Een aantal langzamere rijders kwam ons op dat moment voorbij.” Eenmaal weer aan het rijden konden Thewessen en zijn Oekraïense navigator Dmytro Tsyro die langzamere rijders terug inhalen. Maar dat viel nog niet mee. “Sommigen hebben we wel twintig keer ‘gesentineld’. Ze gingen maar niet aan de kant. Dan rijd je in het stof en ga je snel over stenen heen omdat je ze niet meer kunt zien. Weer een band kapot. We hebben toen de banden alsnog opgepompt naar 1.6 bar. Daarna hebben we zonder problemen gereden.” Nul schade Maar niet te hard, zo luidde het devies, want: morgen nog een dag. Dat werkte. “We hadden nul schade aan de SSV, alleen die bandjes. Morgen gaan we ook maar weer rustig aan doen”, beloofde Thewessen. “We willen hem rustig binnenbrengen.” Dan hoopt hij op een iets aangenamer terrein dan dat van donderdag. “Ik hou totaal niet van stenen. Duinen vind ik geweldig. Die hebben we tussendoor nog wel een paar gehad. Sommige ook met een steil hellinkje en daar kwamen we met 1.6 bar in de banden toch nog mee boven. Dan moet je een goede lijn kiezen en zorgen dat je op het harde zand zit. Dan komt het goed.” Iets meer verwacht Hoewel het er inmiddels alle schijn van heeft dat Thewessen de rally gaat uitrijden – vrijdag wacht een relatief korte etappe van 328 kilometer waarvan 175 kilometer special – had hij wel iets meer verwacht van deze Dakar, bekende hij. “We begonnen goed, maar in de tweede helft is het wat naar beneden gezakt. Het is wat het is. We kijken uit naar het finishpodium van morgen. Het is goed geweest. We beginnen ook wel een beetje moe te worden. Vergeleken met twee jaar geleden (zijn vorige deelname, red.) is het een stuk zwaarder geweest. We zijn maar één dag in het licht binnengekomen en de rest in het donker. Sommigen noemden het de zwaarste Dakar ooit. Het moet ook zwaar zijn. Dit is niet voor niets de zwaarste woestijnrally ter wereld.”

André Thewessen in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de elfde etappe van de Dakar Rally 2024

Pascal de Baar in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de elfde etappe van de Dakar Rally 2024

Paul Spierings in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de elfde etappe van de Dakar Rally 2024

Een zinderende sectie met stofhappen en laaghangende zon zorgde donderdag voor een passend slot van de elfde etappe van de Dakar Rally. Met als resultaat een ‘uitgewoonde’ Maik Willems. Hoe dan ook, de autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team bracht zijn Toyota Hilux keurig als 38ste aan de finish. Geen schade, dus met een goede nacht in de bedstede moet hij vrijdag klaar zijn voor de relatief korte slotetappe. “Ik was vanavond na de finish uitgewoond. Ik moest zo concentreren op het stof. En dat gecombineerd met veel stenen. Als je een halve meter naast het pad zat, kreeg je een klap. Daar moest ik wel even voor oppassen”, blikte Willems terug, die overigens opvallend monter klonk voor iemand die moegestreden was. Oké, het was dan wel zwaar geweest, de 587 kilometer lange etappe van Alula naar Yanbu was nu ook weer niet de zwaarste, zei hij. “Dat was de eerste dag van de 48 uurs-etappe. Vandaag was het wel technisch. We kregen van alles wat, en het was gewoon weer hartstikke lang.” Patent “Daar hebben ze hier patent op de afgelopen weken. We zijn om 9 uur weggereden en om 7 uur waren we pas binnen. Als het niet meezit qua omstandigheden is dat gewoon harstikke pittig. Het was wel een mooie dag. Een ouderwetse Dakar-dag.” Trouwens, dat ‘van alles wat’ duidde Willems met ‘een paar kleine duintjes, wat gravel, maar vooral heel veel stenen’. “En heel, heel veel stof in dat laatste stuk. Ze doen het er kennelijk om.” Dat was niet het enige: “We reden nu naar het westen toe. Aan het eind van de middag hadden we daardoor ook laagstaande zon, dus je zag op een gegeven moment geen moer meer, ook al had ik een zonnebril op.” Bijna stoppen Het zicht was dusdanig slecht dat hij zijn rempedaal soms harder moest intrappen dan wenselijk. “Joh, ik moest soms bijna stoppen. Als in dat stof zonlicht komt, heb je een heel dichte mist. In de laatste twee uur hadden we zo weinig zicht. Al met al was het een hele dag heel intensief sturen.” Met de auto weer terug in het bivak kan hij bijna een vinkje zetten achter de 46ste Dakar Rally. Er is tenslotte nog maar één etappe te gaan. Morgen heeft de 328 kilometer lange route start en finish in Yanbu. Brengt hij die rit tot een goed einde, dan wordt het de achtste keer in tien deelnames dat Willems de woestijnrally uitrijdt. “Nou begin ik er bijna in te geloven. Het moet wel raar lopen als dit niet lukt. Vol goede moed gaan we morgen verder!”

CSA Racing in gesprek met Rallymaniacs in het bivak na de elfde etappe van de Dakar Rally 2024