Willems moet hard werken in het zware zand

Gepubliceerd op: 15-01-2018 02:43

De achtste etappe van de Dakar Rally leek op het eerste gezicht helemaal niet zo moeilijk, maar de praktijk was anders. In het zachte, maar zware zand op de Altiplano van Bolivia was het zwoegen geblazen. Het verlies aan vermogen op meer dan 4000 meter maakte het er niet gemakkelijker op, ondervond Maik Willems.

Ten opzichte van de vorige jaren was de etappe van Uyuni naar Tupiza ‘super’, vond Maik Willems. “Toen was ie compleet verregend. Nu was het tijdens de etappe best prima weer. Maar als je gaat vergelijken met de afgelopen dagen, was het een redelijk normale dag, met opnieuw veel variatie en veel zand. We hebben nog geen dag gehad waar geen zand en duinen in zaten.”

De bijna 500 kilometer lange special was verraderlijk. Gras onttrok grote kuilen aan het zicht, plassen water op de snelle gravelpaden waren soms dieper dan het leek en het zand en de duintjes waren een stuk zwaarder dan ze leken. “Als je kijkt, denk je ‘dat lukt wel’, maar dan moest je toch vol aan de bak om er doorheen te komen”, vertelde Willems. “Op zacht zand hebben ze hier patent. Door de regen van de afgelopen dagen was het wel alleen maar zwaarder geworden. Op deze hoogte, boven de 4000 meter, verlies je ongeveer een derde van het vermogen van de auto. Als je al een auto hebt met minder vermogen, kom je er niet doorheen. Gelukkig hebben wij een krachtige auto, maar ook daarmee was het al werken. Uiteindelijk is het me geweldig meegevallen. Tevreden ben ik nooit zo snel. Dat is een gebrek aan ambitie. Maar het had een stuk slechter gekund.”

Regen is de reden dat de negende etappe niet doorgaat. In de omgeving van Tupiza en op de route naar Salta plensde het de afgelopen dagen. Omdat vorig jaar hevige regenval voor landverschuivingen en modderstromen zorgde in dit gebied, besloot de organisatie het zekere voor het onzekere te nemen en iedereen meteen door te sturen naar Salta. Blijven overnachten in Tupiza, waar geen bivak was en waar de teams langs de kant van de weg zelf een soort noodbivakje inrichtten om even service te geven, werd afgeraden. Het Bastion-team besloot daarom ook maar om het kampement weer op te breken en de 500 kilometer naar Salta af te leggen. Willems ging nog wel even informeren of de Toyota misschien op de trailer mocht, maar dat mocht niet. “En ze zeiden er ook bij dat het niet is toegestaan dat iemand anders rijdt. Dat is jammer.”

Vorige bericht

Van den Heuvel wil wel eens een dag zonder ‘kleine dingetjes’

De elfde tijd in de achtste etappe van de Dakar Rally was niet slecht, maar er had ook een zesde tijd in kunnen zitten voor Maurik van den Heuvel. “Als we eens gewoon een dag zouden kunnen rijden zonder iets kleins wat tijd kost, hadden we al makkelijk vijfde of zesde in het klassement kunnen staan.” Maar elke dag is er wel wat. Deze keer was het een kromme spoorstang. Dat onderdeel had het team DakarSpeed al eerder dwars gezeten, maar deze keer kostte het gelukkig minder veel tijd. “Het is ook steeds iets lulligs”, vertelde Van den Heuvel. “We reden helemaal niet hard, maar ik zag net een klein kuiltje over het hoofd. Het stuur sloeg uit mijn handen: spoorstang krom en een zere pols en duim.” Op dat moment, op ongeveer een kwart van de proef, reed Van den Heuvel de achtste tijd. Hij viel terug naar de zeventiende positie, maar zette een inhaalrace in waarmee hij uiteindelijk toch nog elfde werd. “Er stonden er onderweg een heleboel vast. En dan bedoel ik tot de assen vast. Het was heel verraderlijk, zwaar zand, met van die typische rio’s waarin je muurvast kon komen te staan. Dat is wel een voordeel van ietsje verder naar achter rijden – niet helemaal achterin, want dat is echt niet fijn – zo rond de tiende plaats: je kunt precies zien waar anderen de fouten maken. Als er dan een paar toppers vast staan, kun je er mooi omheen rijden en zo een paar plaatsen winst boeken. Kwestie van even een paar seconden wachten en kijken waar je het beste heen kunt.” Dat de negende etappe werd afgelast, kwam Van den Heuvel helemaal niet goed uit, ook al was er nu extra tijd om de truck na de marathonetappe helemaal goed na te lopen. Hij leverde een plaats in in het klassement en staat weer op 10, maar de verschillen zijn niet groot. Het team twijfelde nog of het in Tupiza zou overnachten, waar geen ingericht bivak is, of zou doorrijden naar Salta. “Er is hier niks, maar wel warme douches. En daar ben ik eigenlijk wel aan toe. Ik heb het in het marathonbivak in Uyuni zo koud gehad, dat ik net zo lief hier blijf. We hebben hier ten minste een prachtige zonsondergang.” Dinsdag gaat de Dakar verder met de tiende etappe, die op Argentijnse bodem wordt afgewerkt.    
 
Lees verder