Van Steenbergen en Willemse genieten van superetappe

Gepubliceerd op: 13-01-2022 21:53

De elfde etappe was wel zo ongeveer de zwaarste van de Dakar Rally 2022, maar Henri van Steenbergen en Eyck Willemse genoten van de eerste tot de laatste kilometer. “Het was zo’n mooie, zware proef”, vond Van Steenbergen. “346 kilometer genieten.”

Het ging niet zonder slag of stoot – letterlijk. Het eerste deel van de proef bestond uit duinen, die varieerden van level 1 tot level 3. “Verraderlijk en moeilijk, maar heel mooi om te rijden. Een keer of drie, vier moesten we eruit om te graven en één keer moest ik afdraaien omdat ik recht op een fotograaf af reed en ik die vent niet ondersteboven wilde rijden.”

Net voor de neutralisatie, waar iedereen verplicht 20 minuten moet pauzeren, kwamen de mannen van Oryx Rallysport landgenoot André Thewessen tegen, die zijn ssv op het dak had gelegd. “We hebben geholpen hem weer overeind te zetten, maar die heeft wel een pak schade. Dat zag er niet best uit. Zonde”, vertelde Van Steenbergen. “Daarna hebben we nog een Toyota geholpen.”

Het gevolg was wel dat ze weer in het donker terecht kwamen en deze keer was het niet alleen maar paden. “Gemene kleine duintjes, kort achter elkaar. We reden vol op de neus een gat in tussen twee van die duintjes. Op het oog was er geen schade, maar we stonden wel vast. We zijn eruit getrokken door een van de De Groot-trucks. In het bivak zagen we dat er wel degelijk schade is: de intercooler en de radiateur zijn net een wokkel.”

Die schade is wel te verhelpen voor de laatste etappe, met een proef van 163 kilometer en dan door naar Jeddah. Daar ligt helaas geen medaille te wachten op Van Steenbergen en Willemse, maar dat maakt de voldoening er niet minder om. “Het is zonde van die eerste dag, maar we hebben wel laten zien dat wij het kunnen en dat de auto het kan. Ik had het voor geen goud willen missen.”

Vorige bericht

Rainbow probleemloos door zwaarste etappe

De elfde etappe was ontegenzeggelijk de zwaarste van de Dakar Rally 2022. Stof, hele grote steile duinen, maar ook gemene kleine duintjes, knoeperharde bulten kamelengras, snelle stukken, slechte paden en listige doorkruisingen van wadi’s: het was er allemaal. Menig auto en truck kwam vast te zitten in de duinen. Rainbow niet. “We mogen in de handen klappen”, vond navigator Tjeerd van Ballegooij. Juist in deze proef van 346 kilometer, een lus bij Bisha, behaalde Rainbow met de zeventiende tijd de beste klassering van deze Dakar. “Het ging buitengewoon goed”, vond ook coureur Gerrit Zuurmond. “Het was een mooie, lange en taaie dag, maar we hebben niet vastgestaan, zijn niet verkeerd gereden, hebben geen brokken gemaakt. We zijn er gewoon rustig doorheen gerommeld.” In het begin van de proef hing er veel stof op het parcours, en reden er nogal wat ssv’s voor de MAN. Dat was best gevaarlijk en dus moesten Gerrit Zuurmond, Tjeerd van Ballegooij en Klaas Kwakkel goed opletten. “Maar van lieverlee trok het stof op en reden er steeds minder van die ssv’tjes”, zag Van Ballegooij. “Maar we kwamen nog wel veel motoren en quads tegen, dus voor hen was het ook een zware etappe.” In de ongeveer 60 kilometer duinen in de eerste helft van de rit kwamen de mannen alle soorten en maten tegen, van level 1 tot level 3 en alles ertussenin. “Ik zit in het midden en dus wat hoger dan Gerrit en Klaas, die ook zijzicht hebben: ik zie alleen maar zand en moet er maar op vertrouwen dat het goed gaat. Maar op kompaskoers rijden gaat me inmiddels erg goed af.” Bij één duin besloot Zuurmond om het er niet op te wagen. “We zijn gedraaid en langszij gegaan in plaats van er overheen.” Bij kilometer 127 was het klaar met de grote duinen, maar in het tweede deel van de proef zaten nog honderden kleine duintjes, dicht tegen elkaar. Die waren misschien nog wel lastiger en zeker vermoeiender dan die grote. “Van die korte bultjes, achter elkaar: je botst van de ene naar de andere”, vertelde Zuurmond. “Het was echt zweten vandaag. Een echte Dakardag.” Nu rest er nog één etappe, met een proef van 163 kilometer, en dan de weg naar het Formule 1-circuit van Jeddah waar de medailles worden verdeeld. “Ook dat moet te doen zijn”, zei Zuurmond. “Desnoods doen we er een half uur langer over: de finish is het enige dat telt.”
 
Lees verder