Team Van de Laar: ‘Prachtig, om finish in Dakar mee te maken’

Gepubliceerd op: 14-01-2018 15:50

Ze waren er nog nooit eerder geweest, maar de finish van de Africa Eco Race op het strand bij Dakar voelde als thuiskomen voor Jan en Ben van de laar en Dolf Huijgens. “Dit moet je een keer meegemaakt hebben”, vond Jan van de Laar. “Dat laatste stukje over het strand en rond het Roze Meer: heel speciaal vond ik het.”

De afsluitende rit van de Africa Eco Race stelde niet veel voor, maar was wel spectaculair. “Met z’n allen naast elkaar starten, dat was wel heel gaaf”, vertelde Ben aan de eindstreep. “Niks te navigeren, gewoon vol gas rechtdoor over het strand.”

Voor het trio van Fried van de Laar Racing was de Africa Race een bijzondere ervaring. “Het was heel mooi om mee te maken”, zei monteur Dolf Huijgens. “Drie keer hebben we een technisch probleempje gehad, maar we hebben het steeds snel kunnen oplossen.”

Als derde truck in het eindklassement is Jan van de Laar meer dan tevreden. “We hebben een super geslaagde rally gehad. Het was echt geweldig om te rijden en mee te maken.”

Luister op Radio Rallymaniacs naar de reacties

 

 

Vorige bericht

Rainbow hotseknotst over Boliviaanse hoogvlakte

In de zevende etappe van de Dakar Rally voelde Jasper Riezebos goed het verschil tussen rijden op de motor of met de truck. Een motorrijder kan slalommend tussen struikjes en bulten kamelengras door, een truck gaat er dwars overheen. “In de truck krijg je veel meer klappen. Op de motor kun je het makkelijk opvangen, in de truck doet het veel meer zeer”, merkte de navigator van de Rainbow-truck. Polletjes kamelengras, rivierbeddingen, gaten, kuilen: de MAN hotseknotste door de 370 kilometer lange special van de etappe tussen La Paz en Uyuni. Dat in combinatie met de vele modder die door de regen was ontstaan, maakte het toch wel een pittige dag. “Het was snel, maar spekglad”, vertelt Jasper Riezebos in Uyuni. “Dan ga je glijden en slingeren. Af en toe zijn we maar van het pad af gegaan om door de landerijen heen om de watergaten heen te rijden.” Qua navigatie was er niet veel aan: simpelweg de paden volgen was voldoende. “Op één stuk van 23 kilometer was de enige aanwijzing in het roadbook: volg het pad. Verder moest ik af en toe wat uitroeptekens doorgeven en links of rechts roepen.” De MAN doorstond het hotseknotsen prima. De probleempjes van de afgelopen week lijken helemaal te zijn opgelost. Het enige wat de Rainbow-mannen in het marathonbivak – tussen etappe 7 en 8 staan de race-deelnemers in een bivak waar geen assistentie of service is toegestaan – moesten doen was de ramen zemen (“Want we zien geen steek meer door de modder”) en de koelkast leegkiepen. Door de hoogte waren de flesjes drinken die ze bij zich hadden geknapt en stond het koelkastje aan boord vol water. Het tweede deel van de marathonetappe is ook weer op hoogte. In de rit naar Tupiza wordt de 4500 meter bereikt. Het wordt een lange dag, van 560 kilometer met een proef van 381 kilometer.
 
Lees verder