Maik Willems geniet van IJslands tafereel in de woestijn en brengt zijn Toyota veilig over de finish in 3e etappe Dakar

Gepubliceerd op: 07-01-2025 20:35

AL HENAKIYAH  –  Ze mocht dan wel ingekort zijn vanwege hevige regenval, de derde etappe van de Dakar Rally was alleszins de moeite waard, wist Maik Willems. De autocoureur van het Bastion Hotels Dakar Team deed een dag voor de gevreesde marathonetappe hernieuwd vertrouwen op in de Toyota Hilux nadat hij een dag eerder vier uur stil had gestaan door aan kapotte aandrijving.  

“We hebben heel veel stenen gezien”, zei Willems dinsdagavond in het bivak van Al Henakiyah. “Het was een mooi landschap in de zin dat het vulkanisch was. Maar het nadeel van vulkanen is dat ze heel scherpe stenen hebben.”

En daarop is het dus maar wat makkelijk lekrijden. En aangezien de Utrechter na zestig à zeventig kilometer al een lekke band had gereden, was het oppassen geblazen. “Dan moet je nog 250 kilometer vooruit met al die stenen. Dus ik dacht: laten we maar heel voorzichtig rijden. Want als je dan nog een lekke band rijdt, dan houdt het al gauw op.” Hij was dan ook niet te spreken over zijn klassering: 47ste in de daguitslag in de T1+ categorie.

Voortvarend
Het begin van de etappe, die startte in Bisha, verliep voor Willems en zijn navigator Marcel Snijders nog heel voortvarend. “We hebben goed door kunnen rijden. Wel startten we achteraan omdat we gisteren vier uur hebben stilgestaan. Het was geweldig stoffig omdat het bijna windstil was en de eerste vijftig, zestig kilometer waren bijna allemaal zandpaden. Daarna kregen we pas die stenen.”

Toen hij later had lekgereden en de reserveband op de Toyota had gemonteerd, kon Willems zonder problemen de special afmaken. Wel had hij dus voorzichtig aan gedaan. “Daardoor hebben we een heel matige tijd gereden. Het was gewoon een mindere dag.”

Pikzwarte rotswanden
Toch kon Willems er zeker ook het mooie van inzien. Letterlijk. “Het was een schitterende etappe. Ik heb echt pikzwarte rotswanden gezien van vijftig tot honderd meter hoog. Het deed een beetje IJslands aan. Schitterend om te zien. Niet dat we daarom gekomen zijn, maar het was mooi. Echt indrukwekkend.

Maar het mooiste van alles was toch wel de constatering dat de auto het weer perfect deed na het ‘gedonder van gisteren’. “Hij heeft vandaag zeker zijn best gedaan. Als de auto lekker aan de gang is, geeft dat zelfvertrouwen. Vandaag moest het vertrouwen weer groeien en dat is gelukt. Alles zit nu prima in elkaar. We hebben vandaag ook geen grote schade aan de auto opgelopen. Morgen rijden we de marathonetappe en we gaan zien hoe dat loopt. Dan maar eens kijken dat we niet te veel tijd verliezen.”

Vorige bericht

Nostalgie en realiteit botsen in Dakar Classic avontuur | Antons Column

En we zijn weg! De eerste dagen Dakar Classic zitten er op met ons Dutch Quattro Legends Team. De sfeer in het team zit er goed in en we trekken veel bekijks. De meest sterke verhalen van onze vier top ondernemers met meer dan 40 jaar, en een aantal teamleden met evenzoveel, Dakar ervaring. De wedstrijd is een ander verhaal wat enige uitleg nodig heeft. We rijden in de Dakar Classic geen snelheidswedstrijd maar een regelmatigheidswedstrijd, verdeeld over 4 klassen, H1 tot en met H4. Per klasse ligt de gemiddelde snelheid hoger en wij in H4 moeten de hoogste gemiddelde snelheid rijden. Als je dan voor iedere afwijking vanaf nul gedurende de proef een strafpunt krijgt is het begrijpelijk dat het met een hogere snelheid bijna niet te doen is om op nul te blijven in bochten en door los zand. Daarom rijden wij met onze 4 Quattros waarschijnlijk ook als enige in deze klasse en is een goed klassement alleen haalbaar in de meest langzame klasse. We beginnen het spelletje wel beter door te krijgen maar blijven algemeen toch hangen in de achterhoede. We rijden per dag stukken verbinding, gewoon over de openbare weg met alle regels van dien, mooie tijd om een column te schrijven. Daarnaast dus de regelmatigheidsproef en steeds een navigatietest. Waarbij je in de regelmatigheid met wisselende ideale snelheid werkt en de beschikking hebt over hulp apparatuur om zowel de richting als gemiddelde snelheid bij te houden, komt het in de navigatietest puur aan op navigeren op basis van gekregen koers coördinaten met afstand. Zoals ook in de gewone Dakar, waarbij je daar nog als soort hulpmiddel de sporen kunt zien van de motoren en snelle auto’s. Dat wij iedere dag als eerste starten op een eigen route betekent dat wij mogen openen in een maagdelijk landschap, dat maakt het lastig. Maar goed, we doen ons ding, groeien in de wedstrijd maar missen enorm de adrenaline en wedstrijdspanning van een echte rally. Op sommige tussenstukken op onverhard geven we dan ook onze Audi wel eens extra sporen om het ingehouden stoom af te kunnen blazen. Op naar de marathon etappe. ~ Anton van Limpt, navigator Audi Quattro (#713)
 
Lees verder