Het karretje van Stam op sleeptouw over de finish

Gepubliceerd op: 14-01-2020 18:11

Het moet een bijzonder zicht geweest zijn: eerst de truck van Ed Wigman, dan de truck van Martin van den Brink en dan het karretje van Teun Stam als derde op sleeptouw. Het was niet hoe Stam de negende etappe had willen afsluiten, maar het was de realiteit om in het bivak van Haradh aan te komen. Daar bleek binnen vijf minuten dat een los gerammeld contactje de schuldige was.

Bijna 400 km ging het prima bij Teun Stam en René Bargeman. Geen centje pijn, het karretje deed het voorbeeldig. “Het was een superdag”, vond Stam. “We schoven lekker op naar voren en hadden de gang er goed in. Maar 20 km voor de finish in de duintjes kreeg ik een paar keer het gevoel dat het gas niet goed reageerde. Maar het was slap zand, dus ik begon aan mezelf te twijfelen of ik het wel goed voelde.”

Zolang de Toyota bleef rollen was er niks aan de hand, maar 10 km voor de finish van de proef van Wadi Al-Dawasir naar Haradh hield de auto ermee op. “In een bocht. Ik gaf gas maar er gebeurde niks. De auto sloeg af.” Stam en Bargeman gingen kijken, zoeken, nog eens proberen te starten. Niks.

“Ik stond al klaar met een sleeptouw voor Martin van den Brink, die eraan kwam, toen de auto toch weer begon te pruttelen, dus zijn we maar weer gaan rijden”, vertelt Stam. “Maar 1 km voor de finish hield ie er weer mee op en was ik er klaar mee. Het begon donker te worden, ik wilde uit de proef. We hebben een kabeltje uitgegooid en Ed Wigman heeft ons over de finish gesleept. Voor twee sigaretten wilde hij ons ook nog wel 100 km naar het bivak slepen.”

Onderweg kwamen ze Martin van den Brink weer tegen, die zonder diesel stond. Die werd dus tussengevoegd in de sleep. “Zo zijn we met zijn drieën in een treintje doorgereden: Edje, Martin en wij er achteraan. Het ging nog best hard hoor: 100, 110. Zo waren we netjes op tijd binnen én in het bivak.”

Daar werd het probleem meteen verholpen. Het euvel bleek veroorzaakt door een los contactje. “Dat hadden wij ook wel kunnen vinden, maar het werd donker, dus we hadden weinig behoefte om de auto binnenstebuiten te keren. Je gaat toch eerst kijken naar cruciale onderdelen, zoals de brandstofpomp. Het karretje is betrouwbaar en ik kan me nog zo netjes gedragen, maar zulke kleine dingen kunnen een lelijke streep door de rekening zetten.”

Terug naar overzicht

Vorige bericht

Boven verwachting goede dag voor Team Van de Laar

Een dag om snel te vergeten, zo dachten Jan en Ben van de Laar over de negende etappe van de Dakar 2020. In de cabine van Fried van de Laar Racing was het niet gezellig vandaag tijdens de rit van Wadi Al-Dawasir naar Haradh. De eerste 155 van de 410 km bestond uit ‘stenen, keien en andere rommel’. Het was hard, het deed zeer en er was weinig lol te beleven aan het bonken door rivierbeddingen. Na 70 km bonken besloot Jan van de Laar dat het zo niet langer kon. “Ik was ervan overtuigd dat we zo de finish niet zouden halen. Onze DAF is niet gebouwd voor dit soort onzin. Ik ben van het gas af gegaan om de auto heel te houden.” De broers Van de Laar waren dan ook stomverbaasd toen ze aan de finish vernamen dat ze slechts 37 minuten hadden ingeleverd op de snelste Kamaz. “Op de stenen kwamen ze ons links en rechts voorbij gestoven”, zag navigator Ben van de Laar. “Na de neutralisatie, in het tweede deel van de proef, werd het een stuk vlakker, beter en sneller. Toen ging het bij ons ook een stuk beter. Maar dat we zoveel goed zouden maken op een stuk waar iedereen 140 kan, hadden we niet verwacht.” Achteraf was het dus toch een goede dag, ook al zagen de heren dat niet aankomen en voelde het anders aan. Met de twintigste tijd was Jan van de Laar tevreden. “Het enige leuke stuk was aan het eind, met knoertharde duintjes waar ik met 100+ overheen kon. Toen hebben we wel plezier gehad.” Voor morgen en overmorgen staan er wel weer zand en duinen op het programma. De tiende en elfde etappe vormen samen een marathonetappe, waarbij geen serviceteams zijn toegestaan. Monteur Simon Stubbs staat er dan alleen voor, met de hulp van Jan en Ben uiteraard. De DAF wordt voor de marathonetappe voorzien van vier nieuwe banden en alles wordt in het bivak van Haradh een keer extra goed nagelopen. “Maar de auto staat er goed bij”, vond Ben. “Het voelt betrouwbaar aan. Tot op heden gaat het goed.”

Lees verder