De Rooy en Van Genugten balen van negende etappe Silk Way Rally
Veertig kilometer plezier en 370 kilometer hel. Dat is de korte samenvatting van de negende etappe van de Silk Way Rally, wat Gerard de Rooy en Ton van Genugten betreft. Echt leuk was het niet. “De duinen in het begin van de special waren leuk”, vonden beiden. “Maar dat maanlandschap met knippenpaden, gaten en wasborden was verschrikkelijk. Alles doet pijn.”
De Rooy maakte zo’n klap dat hij met zijn hoofd tegen de rolkooi aan sloeg en sterretjes zag. Vanaf dat moment was de gang er helemaal uit. Dat was ie eigenlijk al, nadat op het einde van de duinenpartij aan het begin van de special tussen Urumqi en Hami een band van de velg liep. “Geen idee waarom. Ik weet zeker dat ik niks heb geraakt en lek is hij ook niet”, zei De Rooy in het bloedhete bivak in Hami. “De duinen waren echt leuk. Het had nog wel 300 kilometer meer mogen zijn. Ze waren niet zo moeilijk, het was wel lekker surfen. Waar die band eraf liep, ongeveer 5 kilometer voor het einde van de duinen, was het heel erg mul.”
Ton van Genugten zat niet ver achter De Rooy en kon snel helpen om de band te wisselen. Dat was wel nodig ook, want in de hitte – het ging richting de 40 graden – en het mulle zand ging het niet zo eenvoudig. De Rooy: “Kregen we ‘m ook nog niet van het blok af. Om dat voor elkaar te krijgen ben ik met de auto van Ton heel voorzichtig tegen de mijne aan gereden.”
De duinen waren veel te snel voorbij wat zowel De Rooy als Van Genugten betrof. De piste die erna kwam, was een marteling voor mens en materiaal. Bij De Rooy ging er een demper kapot, waarvoor ze vier keer zijn gestopt. Bij Van Genugten ging er een ventilator kapot waardoor de turbo oververhit raakte. “Maar het was zo slecht, met zulke grote gaten en wasborden. Ik heb wel tien keer gevraagd hoe ver het nog was”, zei Van Genugten. “Alles doet pijn. Het was echt niet leuk. Een typische Kamaz-proef. Alweer.”
Nu was Van Genugten met de Iveco Trakker in dat terrein beter af dan met de Powerstar, dacht De Rooy. “Het was voortdurend heen en weer klappen. Dan is de Trakker gewoon stabieler.” Het roadbook bevatte bovendien opnieuw een paar missers, vertelde De Rooy. “Op een punt waar stond dat er voor de trucks geen gevaar was, bleek een afstap van drie meter te liggen. Daar heb ik mijn kop zo hard gestoten dat ik sterretjes zag.”
Met respectievelijk de tiende (op 58 minuten van dagwinnaar Mardeev) en twaalfde (op een uur en 16 minuten) plaats konden De Rooy en Van Genugten niet eens meer zitten, hoewel De Rooy vooraf wel zijn zinnen had gezet op deze etappe. “Maar met zo weinig duinen kan ik ook niet veel. En voor morgen ziet het er niet hoopgevend uit: snelle stukken en weer van die knippenpaden in een maanlandschap.”
