Vrijwel alle gezichten stonden op ‘joepie’ in het bivak van Taghit, waar de deelnemers van de Tuareg Rally terugkeerden na de vijfde etappe. Stuk voor stuk waren ze blij. “Wat een heerlijke dag.”

De etappe bracht de deelnemers van Beni Abbes terug noordelijk naar Taghit. De route ging door hetzelfde gebied als op dag 2, maar was toch anders. Zelfs de leider van het Pro-klassement bij de motoren, de Litouwer Arunas Gelazninkas, had het ondanks technische malheur erg naar zijn zin. “Al halverwege het eerste deel van de etappe had ik een probleem met de achterbrug waardoor de ketting eraf liep”, vertelde de nummer 78. “Voordat ik dat min of meer gerepareerd had, was ik 20, 30 minuten verder. Ik ben heel rustig naar CP1 gereden en in het geneutraliseerde deel heb ik de ketting kunnen vervangen. Daarna heb ik het gas erop gezet om te proberen zo veel mogelijk tijd weer goed te maken. Het was een heerlijke etappe, met veel zand en bijna geen stenen. Zo zie ik het graag.”

Twintig minuten goedmaken terwijl het verschil in het klassement bij aanvang van de etappe slechts een minuut was, leek een nagenoeg onmogelijke opgave voor de Litouwer, maar hij speelde het in de duinen toch voor elkaar en bouwde zijn voorsprong op de Fransman Dominique Robin en de Algerijn Abdelkader Mebarki, de nummers 2 en 3 van het klassement, zelfs verder uit.

Nummer 4, de Belg Mathieu Delmotte, keek gretig toe, maar besefte dat hij waarschijnlijk te ver achter staat: een uur. “Ik had me voorgenomen om op het podium te finishen, maar ik heb het al op de eerste dag verspeeld toen ik viel in het labyrint en de motor half heb afgebroken. Ik ben al blij dat ik die dag de finish heb gehaald. Om nog in de top 3 te komen zal er iemand voor me pech moeten krijgen of een CP moeten missen waardoor hij twee of vier uur straftijd krijgt. Maar ik vind het ook niet erg om vierde te worden hoor. Genieten is veel belangrijker en dat heb ik vandaag de hele dag gedaan.”

Delmotte was zeer te spreken over de etappe. “Ik heb zitten juichen in mijn helm, zo heb ik me geamuseerd. Het was een super leuke dag, met kleine maar erg fijne duinen in het begin, een mooie brede oued en een werkelijk prachtige vallei met duinen en palmbomen. Het was een zeer gevarieerde etappe, misschien wel de mooiste van de rally, want ik vind het qua variatie over het algemeen wel een beetje tegenvallen.”

Wouter de Graaff was de derde Pro-motorrijder die de duinen indook voor het laatste gedeelte. “Voor me zaten twee Algerijnen, Mebarki en Hadj Mohamed Zeghir, waren zo aan het stampen dat ik er niet bij kon komen, maar dat geeft niet. Ik denk dat ik wel goed gereden heb, maar belangrijker is dat ik het ontzettend naar mijn zin heb gehad. Wat een fijne dag, zeg.” De Graaff eindigde als vijfde in de etappe, klom van de twaalfde plaats op naar de top 10 en is nu de best geklasseerde Nederlander.

Ook in de Expert-klasse, voor rijders die nog te weinig ervaring hebben voor de moeilijkste stukken duinen, was het genieten. De Algerijnse rijder Alaeddine Bengherifa, uit hetzelfde team als Abdelkader Mebarki, kwam zo laat bij de benzinepomp na het eerste deel van de etappe aan, dat de benzine was uitverkocht. Hij kreeg een paar liter van iemand uit een plastic jerrycan, maar die brandstof bleek vervuild met zand. “De laatste 7 kilometer van de etappe heb ik met een haperende motor gereden, die steeds stilviel. Dat was niet zo leuk. Maar verder was het formidabel. Veel mooier, maar ook moeilijker dan de etappe op de heenweg naar het zuiden naar Beni Abbes. Het zand was zachter en er stonden meer sporen, waardoor het lastiger rijden was.”