Ervaren Dakarrijder Pascal de Baar zat deze editie van de Silk Way Rally achter het stuur van een snelle assistentietruck van het Franse Boucouteam. We volgden Pascal tijdens zijn belevenissen achterin het veld.  Met foto’s die Pascal tussen alle bedrijven door nam met zijn telefoon, kregen we een leuke indruk ‘inside’ de Silk Way Rally. 

Pascal de Baar / dag tien: de finish! 

”In totaal nog 600 kilometer voor de boeg op de laatste dag. Eerst 100 kilometer verbinding, dan 255 kilometer special en dan nog eens iets van 250 kilometer naar de finish. Het was strak geregeld, we gingen op tijd weg. Het was toch nog een echte special, zwaarder dan we hadden verwacht. Overall was het een fantastische rally. Leuk om weer eens achterin het veld te zitten, met de oudste auto in de rally. We hebben heel veel mensen kunnen helpen, en dat blijft mooi.”

Pascal de Baar / dag 9: lange duinenetappe

Vandaag was het de Koningsetappe. Gigantisch veel duinen, meer dan 75 kilometer. De truck doet het goed, maar ditis  natuurlijk wel wat anders dan racen met een Renault. Het is als een vergelijking tussen een mountainbike met een frame van carbon en een bakfiets volgeladen met oud ijzer. Maar je kunt op deze manier wel je ‘skills’ weer opvijzelen. Deze truck is veel topzwaarder, en je moet dus behoudend rijden. Je moet op je vering letten, dat deze niet doorslaat, ook door al het extra gewicht met de spullen voor al onze klanten.  Ik kende de duinen van vandaag nog uit 2015, ik wist dat het moeilijk zou gaan worden. Maar dat ging echt goed. Niet vast gestaan, en lekker doorgereden. We zagen overal deelnemers staan, het kwik liep op naar de 50 graden. Tot we weer een Can-Am zagen van South Racing, die we moesten helpen. De voorwielnaaf was afgebroken, die hebben we gemaakt. Toen kregen we een belletje dat onze Iveco met een gebroken spoorstang stond. Die kwamen we tegen net na de allerzwaarste duinen. De bouten waren afgebroken, en de inbus die erbij hoort hadden ze niet bij. Met harpsluitingen hebben we de bouten zo goed mogelijk gemaakt en de boel vastgebraden. Zij konden na een kilometer if 15 de duinen uit, wij zelf konden door.

We hebben toen nog een kilometer of 50 duinen gereden, met ook hele grote en hele moeilijke duinen en niemand meer voor of achter ons. Tot aan CP2, op kilometer 175, werd de etappe gecancelled. Toen kregen we een belletje dat die Can-Am weer kapot stond. De organisatie wilde ons toen niet laten gaan. Ik heb tegen navigator Jan gezegd dat hij even een schep moest pakken. ”Wat wil je met die schep?” zei die kerel bij de CP. ”Jou begraven, want wij moeten echt verder” zei ik tegen hem. Toen begon hij een beetje schaapachtig te lachen en gingen wij er vandoor. We vonden de Can-Am die professioneel opgevouwen was . Voor- en achterkant kapot, wishbones afgeborken, noem het maar op. Dat heeft nog eens tweeënhalf uur half geduurd. We zijn omgekeerd naar CP2 , waar we de weg op konden voor nog eens een verbinding van 350 kilometer terug naar het bivak.  Daar waren we om half een ’s nachts binnen.”

Pascal de Baar /  dag 8: het ultieme avontuur! 

Het was weer een mooie dag. Na een kilometer of dertig gingen we al de duinen in. We wisten dat onze teamgenoot van Boucou problemen had met de koppeling en na tien kilometer in de duinen vonden we hem. En ja hoor, geen aandrijving meer. We moesten de hele duinenpartij doorslepen. En op een gegeven moment kwamen we in een gat terecht, wat ik misschien iets onderschat had, want het was te echt te diep. Na vier keer proberen zeiden zelfs de meest ervaren Dakarmensen naast me dat het niet ging lukken en dat we ‘m moesten laten staan. Toch hebben we de truck eruit gekregen, door overal omheen te rijden en om te steken. We hebben 110 kilometer duinen gereden in plaats van 30 en 6 uur later waren we weer uit de duinen en konden we door naar het bivak. Dat was weer eens het echte werk.”

”Slecht nieuws daar van onze teamgenoten, de Corvette van Aldo Racing is volledig afgebrand. De nummer één van MAZ (Viazovich) is over de kop geslagen en ligt er ook uit. Het was lang geleden dat ik zo’n dag heb meegemaakt, alles maar dan ook alles geprobeerd om het materiaal binnen te krijgen en dat is eigenlijk wat ik het liefste doe. Helemaal te gek! We zijn 18 uur in de weer geweest en gaan nu nog even een veerblad vervangen. Morgen om negen uur gaan we weer de proef in. Die is 290 kilometer lang, met 60 – 70% duinen. Maar ja, als je daar doorheen komt terwijl er een truck achter je hangt, dan zal dit ook wel gaan. Ik ga er nu nog eens lekker van dromen.”

Pascal de Baar / dag vier:

Dag drie was een beetje saai, want we hoefden niemand te helpen. Lekker gereden, prachtige landschappen. Dag vier was een dag zonder verbinding. Na 200 kilometer verbrande er een luchtleiding tegen de uitlaat, dat hadden we vij snel verholpen. Op kilometer 300 kwamen we de Iveco tegen die Boucou verhuurt had aan een klant, en die stond met een kapotte waterpomp. Die hebben we 300 kilometer terug naar het bivak gesleept.” 

”Bij de motoren is veel gebeurd vandaag. De Russische Nifontova is eruit gegaan met een gebroken sleutelbeen. Max Hunt is gevallen en ligt er ook uit. En Gabriela Novotna, die ook met ons team mee is, heeft haar heup en enkel gebroken. Het was een hele snelle stage, met een aantal hele gevaarlijke geulen en afgrondjes, en dat blijft gevaarlijk. Daar ging het toch fout voor een aantal mensen. ” 

Pascal de Baar / dag twee: 

”Wat we tijdens de tweede dag te zien kregen, heb ik in alle rally’s die ik gereden heb nog niet vaak meegemaakt. Het was een beetje een combinatie van de Veluwe, Italië en Zwitserland, echt magnifiek. Probleem was dat we na 75 kilometer Erik van Loon tegen kwamen, en die had serieuze schade. Omdat de overige teams die wij ondersteunen al door waren, hebben we Erik 175 kilometer gesleept. Dat ging voor ons beter dan voor Erik, want na elk gat kwam zijn auto flink los. Maar aan de finish was hij toch erg blij dat we hem geholpen hadden. We laten een landgenoot natuurlijk niet staan. Om een uur of acht in de avond waren we binnen, maar we gaan morgen weer fris van start. Er moet nog wel even een nieuwe koppeling in gezet worden. Mongolië schijnt heel erg mooi te zijn, en de verwachting is dat we daar de echte avonturen gaan beleven. Tot morgen! ”