Vermoeidheid slaat toe bij Pol: ‘Ik ben helemaal stuk’

Gepubliceerd op: 14-01-2019 10:27

Ze is helemaal kapot maar in deze 6de etappe die loeizwaar was weet Mirjam de etappe toch met een prima 62ste tijd te finishen. Voor de start van de zevende etappe staat zij op een hele mooie 60ste plaats in het algemeen klassement en is zij nog steeds tweede in het damesklassement.

Starend in het donker

Als we Mirjam diep in de nacht (Nederlandse tijd) spreken is ze helemaal gesloopt. Ze is weer terug in het bivak, zit achter een grote kom pasta en laat de etappe van vandaag nogmaals de revue passeren. “Ik zit hier tegen een hek aan, het donker in te staren. Ik ben helemaal stuk! Ik kon gewoon niet door die duinen komen. Het heeft zoveel energie gekost. Het eerste gedeelte van de special vandaag was slopend, er kwam geen eind aan. Op een gegeven moment ben ik er zelfs bij gaan zitten, helm af, bril af, om te kijken en te bedenken hoe ik hier toch doorheen moest gaan komen”, vertelt Mirjam uitgeput.

Waar moet ik beginnen te vertellen?

Er is zoveel gebeurd in de etappe dat ze niet meer weet waar ze moet beginnen met vertellen. Haar prima finishtijd verbaast haar bijna. Mirjam: “Ik heb zo vaak vast gezeten, omgevallen, andere deelnemers geholpen. Centimeter voor centimeter motoren uit duinpannen gehaald.”

“In het neutralisatiegedeelte heb ik echt de tijd genomen om weer op adem te komen en weer energie te krijgen. Het tweede gedeelte van de special ging beter maar bekroop mij vervolgens de angst dat ik wel eens met te weinig brandstof zou kunnen komen te zitten. Gelukkig heb ik in dat gedeelte niet vast gezeten in de fesh fesh of met andere problemen te kampen gehad waardoor het me uiteindelijk gelukt is om niet zonder benzine te staan.”

Gevreesde zandberg met een waypoint

De grote angst om in het donker op de special te zitten bekruipt haar steeds meer. Het begon al te schemeren. Met nog 40 kilometer special voor de boeg ziet Mirjam op haar roadbook drie grote uitroeptekens, tekens die aangeven dat er een groot gevaar komende is. Uiteindelijk blijkt dat een hele grote, steile en lange afdaling te zijn die ze nog herkend van één van de vorige etappes. “En ja hoor, op die afdaling van een paar kilometer lang, ligt iets verder naar links een waypoint dat ik moet hebben en hoe ik ook probeer meer naar links te komen, dat lukt dus niet. Tja, ik wil geen straftijd krijgen omdat ik dat punt mis. Dus ben ik, al laverend, werkelijk weer omhoog gereden en heb het waypoint gepakt!”

Terug naar overzicht

Vorige bericht

Van Loon maakt alles mee op zwaarste stage ooit

Na slechts vijftien kilometer in een van de moeilijkste stages die Erik van Loon ooit heeft meegemaakt in Dakar, belanden hij en zijn navigator Harmen Scholtalbers in een duinpan. Terwijl zij proberen om de Toyota Hilux los te krijgen, ontstaan er problemen met de jack. Deze buigt en moet worden gedemonteerd. Hierdoor verliezen zij veel tijd. Door goed te managen, halen ze de finish, maar de hoop om te klimmen in het klassement is verdwenen. Van Loon baalt enorm na het tijdsverlies van vandaag: “We hoopten om deze week nog tijd goed te maken, niet om meer te verliezen. We probeerden om los te komen, maar het pannetje was net te scherp. Dus we hadden de rijplaten en jacks nodig om ons te bevrijden. Maar dat ging helemaal mis. Voor de tweede keer deze rally buigt de jack en moeten we deze onder de auto uithalen. In dat losse en mulle zand is dat geen pretje. Dat heeft ontzettend veel tijd gekost, maar uiteindelijk lukte dat en konden we verder rijden.” Dat was echter niet gemakkelijk. “Het was echt een van de moeilijkste proeven die ik ooit heb gezien. Echt alles zat er in, zand, valleien, rio’s. Noem het maar op. We hebben nog 100 kilometer in het donker gereden door de duinen, gelukkig zijn we daar heelhuids uit gekomen. We hadden nog een zandstorm onderweg, de intercom deed het niet en als kers op de taart: bijna geen licht op de auto. Gelukkig zijn we binnen, morgen wordt het ook megazwaar. We moeten als 76e starten namelijk.”

Lees verder