Van Loon blijft plekken winnen: “Dit is mijn spelletje”
Het rijden door de duinen smaakt naar meer voor Ronald van Loon. Vrijdag bereikte hij samen met navigator Erik Lemmen de finish van de twaalfde etappe met de 32ste tijd.
In het tweede deel van de marathon waren duinen van allerlei soorten en maten verwerkt. Met tussendoor grote vlaktes waar de snelheid echt opgevoerd kon worden. Vooral de duinen gingen Van Loon goed af. “We hebben ons eigen tempo, ons eigen ritme gevonden”, zegt hij. Dat komt de snelheid en de uitslag ten goede, vindt Van Loon. “Dat zie je wel terug. Het zit natuurlijk ook in het spelletje, rijden in de duinen is wel echt mijn ding. Ik ben een zandhaas, het ligt mij wel. Het sturen gaat goed, verder moet je vooral kijken en een goed spoor zoeken.”
Dan lijkt het toch een beetje op de motorcross, waar Van Loon vroeger in actief was. De duinen van het Empty Quarter dwingen respect af van de deelnemers. Bij sommigen ging het behoorlijk mis, Van Loon bleef op vier wielen en geraakte er weer probleemloos door. “Sommige duinen waren echt ziekelijk hoog”, zegt hij. “Je moest er echt volle patat tegenaan met alles wat je hebt en hopen dat je boven komt. We hebben er echt een paar gezien, dat was niet normaal…” Daardoor rijst de vraag: hoe heeft de organisatie die uitgezet? “Ze zetten de route uit met een Toyota Landcruiser, die misschien een beetje aangepast is. Maar die is daar niet boven gereden, dat weet ik zeker. Ze hebben er gewoon mooi een waypoint gedropt, laat ze maar omhoog rijden.”
De auto deed het uitstekend in de duinen, maar toch is er na de marathon wel wat werk te doen voor de monteurs. “De versnellingsbak moet vandaag gewisseld. Normaal kun je een volledige Dakar met zo’n bak rijden, maar dit is al meer dan een Dakar. We zitten bijna op 8.000 kilometer, dat is te veel.” Het schakelen ging wat moeilijker en na inspectie bleek er vijlsel uit de bak te komen. “We kunnen wel door blijven rijden, maar het zou zonde zijn als de bak helemaal kapotgaat.”
Zandhaas Van Loon krijgt zaterdag nog een toetje. Een proef van 153 kilometer die voor meer dan 80 procent bestaat uit duinen. “Ik zit heel goed in m’n ritme, de Dakar mag van mij nog wel een weekje duren.”
