Tim en Tom Coronel voor de leeuwen gegooid

Gepubliceerd op: 11-01-2023 16:41

“Zo, de Dakar 2023 is vandaag echt begonnen. Wat een duinen. We zijn voor de leeuwen gegooid.” De tiende etappe van de rally was een ultrakorte van 114 kilometer, maar die telden dankzij het feit dat de etappe voor 90 procent uit duinen bestond, wel dubbel, volgens Tim en Tom Coronel. Met de 34ste tijd waren de broers niet ontevreden.

Het landschap, met alleen maar duinen, was prachtig, vond Tim. “Natuurlijk was het ook zwaar. Echt zwoegen op sommige stukken. Eén keer zaten we vast en moesten we even graven. Dat heeft wat tijd gekost.” De duinen waren moeilijk, maar ‘een dingetje met het vermogen’ van de Century maakte de etappe naar Shaybah extra lastig voor Tim en Tim. De fan van de radiateur was kapot, dat gaf voortdurend een storing en automatisch schakelde de auto terug in vermogen. In duinen van de derde categorie is dat niet handig, want vermogen is dan juist belangrijk om boven te kunnen komen.

Voor Tom betekende het bovendien dubbel werk. Niet alleen moest hij het roadbook en de koers in de gaten houden, ook de motor had zijn aandacht nodig. “Ik heb wel honderd keer het alarm uitgedrukt. Ik moest overal tegelijk zijn vandaag. Het was echt heel spannend, want je weet niet of je boven komt op minder vermogen.”

Wonderwel ging het elke keer goed. Zelfs op de allerlaatste voor de finish. “Dat was een heel steile, waar we maar nét boven kwamen”, vertelt Tom. “We hebben een nieuw spoor gekozen, iets naar links, om wat meer grip te hebben. Op de laatste adem knikte de auto over de top heen. Doordat we zo ver opzij zaten, moesten we een stukje terug, want we waren de finishvlag aan de verkeerde kant voorbij gereden.”

De monteurs nemen de Century vanavond extra zorgvuldig onder handen. Voor morgen en overmorgen staat de marathonetappe op het programma, waarbij de deelnemers de nacht doorbrengen in een afgescheiden bivak, zonder assistentie. Als er dus iets kapot gaat, moeten Tim en Tom het zelf oplossen.

Vorige bericht

Voor iemand die zijn dag niet had, denkt Pol dat zij wel een goede dag had…

Dat verdient wel enigszins een uitleg, Mirjam. Het had een uitspraak van Cruijff kunnen zijn. “We zijn vannacht wel opgestaan en via een lange verbinding ook wel naar de start van de special gereden, maar… ik had niet het idee dat ik überhaupt wakker ben geworden.” “Aan de start had ik eigenlijk gelijk al zoiets van ‘tja, mmwha, tja’. Ik zat er prima op, hoor maar ik had gewoon geen energie, geen snelheid, alsof ik vandaag de puf er niet voor had. Degene met wie ik gelijk startte had daar blijkbaar ook last van dacht ik, dus die ben ik gelijk voorbijgereden. Maar dat bleek al snel tactiek van hem te zijn want hij wilde graag áchter mij de duinen in en niet voor mij. Ja lekker, hè. Maar goed, vervolgens zijn wij weer achter een Chinese rijder gaan rijden totdat die zich vastreed. Terwijl ik dus weer samen met mijn startvriend door de duinen reed kwam er een jongen uit Koeweit mij voorbij. Hij reed wel sneller maar ik dacht, ‘zal ik bij hem aanpikken? Of toch voor stabiel en zeker kiezen? En toen dacht ik: ach, ik kan het in elk geval proberen!’ En dat werkte uitermate goed! Ik bleef op zo’n 100 meter achter hem hangen maar het pepte mij iets op en ik was er weer helemaal bij met m’n koppie!”, legt Mirjam uit. Zo heeft ze de special stage gereden totdat de Koeweiti man een verkeerde duin op reed en zich vastreed en Mirjam in haar eentje de finish overkwam! “Dat bedoelde ik dus eigenlijk te zeggen, het leek alsof het niet echt mijn dag was. Maar toen ik de finish overkwam en het resultaat zag, dacht ik; ‘Oh dat was best wel een goede dag!”, eindigt Mirjam lachend haar betoog. Ze is lekker op tijd weer terug in het bivak en gaat zich nu voorbereiden op de marathonetappe van morgen en overmorgen ín het Empty Quarter!
 
Lees verder