Voor iemand die zijn dag niet had, denkt Pol dat zij wel een goede dag had…
Dat verdient wel enigszins een uitleg, Mirjam. Het had een uitspraak van Cruijff kunnen zijn. “We zijn vannacht wel opgestaan en via een lange verbinding ook wel naar de start van de special gereden, maar… ik had niet het idee dat ik überhaupt wakker ben geworden.”
“Aan de start had ik eigenlijk gelijk al zoiets van ‘tja, mmwha, tja’. Ik zat er prima op, hoor maar ik had gewoon geen energie, geen snelheid, alsof ik vandaag de puf er niet voor had. Degene met wie ik gelijk startte had daar blijkbaar ook last van dacht ik, dus die ben ik gelijk voorbijgereden. Maar dat bleek al snel tactiek van hem te zijn want hij wilde graag áchter mij de duinen in en niet voor mij. Ja lekker, hè. Maar goed, vervolgens zijn wij weer achter een Chinese rijder gaan rijden totdat die zich vastreed.
Terwijl ik dus weer samen met mijn startvriend door de duinen reed kwam er een jongen uit Koeweit mij voorbij. Hij reed wel sneller maar ik dacht, ‘zal ik bij hem aanpikken? Of toch voor stabiel en zeker kiezen? En toen dacht ik: ach, ik kan het in elk geval proberen!’ En dat werkte uitermate goed! Ik bleef op zo’n 100 meter achter hem hangen maar het pepte mij iets op en ik was er weer helemaal bij met m’n koppie!”, legt Mirjam uit.
Zo heeft ze de special stage gereden totdat de Koeweiti man een verkeerde duin op reed en zich vastreed en Mirjam in haar eentje de finish overkwam!
“Dat bedoelde ik dus eigenlijk te zeggen, het leek alsof het niet echt mijn dag was. Maar toen ik de finish overkwam en het resultaat zag, dacht ik; ‘Oh dat was best wel een goede dag!”, eindigt Mirjam lachend haar betoog.
Ze is lekker op tijd weer terug in het bivak en gaat zich nu voorbereiden op de marathonetappe van morgen en overmorgen ín het Empty Quarter!
