Dat de laatste loodjes zwaar zijn, werd wel eens bevestigd in de elfde etappe van Dakar 2021. De voorlaatste dag was, zoals Tim Coronel het omschreef bij aankomst in het bivak bij Yanbu, ‘een echte, zware Dakardag’. Tim en Tom hadden er hun handen vol aan, maar wisten wel weer een 28ste tijd neer te zetten, die hen naar de 25ste plaats in het klassement bracht. Voor de 394 geklokte kilometers hadden Tim en Tom Coronel 5 uur, 13 minuten en 59 seconden nodig. Daar kwamen nog eens 70 kilometer neutralisatie tijdens de proef en 134 kilometer verbinding na de finish bij. Toch zo’n 600 kilometer alles bij elkaar. “Het was gewoon een volle werkdag in de auto”, concludeerde Tim. “Ik heb nog gezweet ook! Het was een lange dag, maar ook nog eens hard werken. Heerlijk! Het klinkt misschien apart, maar het was genieten. We zijn op plekken geweest waar geen mens komt. Ongehoord mooie valleien, echt geweldige duinenpartijen. Zo mooi! We hebben lekker gereden en The Beast geeft geen krimp, terwijl ik ‘m best de sporen heb gegeven. Ik kan in de spiegel kijken en weten dat ik er het maximale uit heb gehaald.” Dat gold ook voor Tom, die zijn handen vol had aan de navigatie in de etappe van Al-Ula naar Yanbu. Hij moest direct na de finish even uit de auto om de benen te strekken, een frisse neus te halen en de kop te schudden. “Ik was wel even klaar met het gezoem van de auto. Dit is was een lange, vette dag, maar ook wat je mag verwachten van Dakar: dat ze proberen je mentaal kapot te krijgen. De hele dag ben je tot in je tenen geconcentreerd. In het begin was er veel stof en was het heel lastig navigeren. Er zaten weer een paar smerige trucs in, maar ik weet zeker dat ik 100 procent heb genavigeerd. Volgens mij hebben we daar ook best wat op gewonnen.” Tim had op zijn beurt The Beast volledig onder controle en maakte geen fout. Twee keer hadden de broers een momentje waarop ze de billen samenknepen, vertelde Tom. “Een jump die niet in het roadbook stond, waarbij The Beast het even moeilijk had, en een punt waar achter de duintop ineens een berg rotsen lag, waar al een buggy op geland was.” De duinen – een strook van een kilometer of 80 – waren mooi, maar niet bijster moeilijk, vond Tim. “Ze noemen het level 3 en dat is het moeilijkste, maar ik heb ze wel al moeilijker gehad. Ik moet wel zeggen dat onze auto uniek is in de duinen. We hebben bovendien banden met zulke mooie wangen dat je er op lage spanning heel soepel mee door de duinen surft.” Lang niet iedereen haalde de finish van de voorlaatste etappe, wat ook wel onderstreept dat het zeker geen kwestie is van rustig uitbollen naar het podium in Djedda morgen. “Dat geeft niet”, vond Tom. “Dat is Dakar. Dat ook de laatste etappe morgen geen rondje rond de kerk is, maar een volwaardige proef van ruim 200 kilometer is ook mooi. Daar gaan we nog even goed voor zitten.”