Nog één keer finishen en dan is het klaar voor Luc van de Huijgevoort

Gepubliceerd op: 20-01-2018 03:25

Córdoba halen, dat was het doel van Luc van de Huijgevoort. Dat is in elk geval gelukt: de dertiende etappe van de Dakar Rally eindigde in Córdoba. Maar hij is er nog niet. Zaterdag staat er nog één proef van 122 kilometer op het programma. Nog één keer finishen. “Nog maar een klein eindje en dan zit het erop.”

In Dakartermen is 122 kilometer peanuts. De dertiende etappe had dik 900 kilometer op de teller staan, waarvan 369 kilometer tegen de klok. De etappe was opgedeeld in twee stukken, met daar tussen 382 kilometer verbinding. “Dat was eigenlijk het enige vervelende van vandaag”, vond Van de Huijgevoort. “Dat was slopend.”

De proeven daarentegen waren leuk, vooral het eerste deel. “Hollands proefje”, oordeelde Van de Huijgevoort. “Zand, mooie knipjes. Echt heel leuk rijden.” Het tweede deel lag hem wat minder. “Die snelle WRC-paden, dat is niet zo mijn ding. Omdat ik bang was om te vallen, ben ik iets te voorzichtig gaan rijden, waardoor ik dus toch gevallen ben. Ik heb een heel stuk met de laagstaande zon precies in mijn snufferd gereden, en in het stof van de auto’s.”

Ook het laatste stukje verbinding naar het bivak viel nog niet mee. “Dat was de eerste kilometers nog gewoon over het gravel”, zegt Van de Huijgevoort. “In het donker, dus dat schoot niet op. Daarna reden we door twee stadjes, waar het zwart van de mensen stond. Dat is mooi hoor, maar na zo’n lange dag wil je gewoon naar het bivak, lekker slapen. Ik heb er meer dan twee uur over gedaan om thuis te komen.”

Vorige bericht

Muziekje, ijsje: de voorlaatste etappe was genieten voor Maikel Smits

De toprijders in de Dakar Rally spraken van een moeilijke, loodzware dag. Maar Maikel Smits danste letterlijk door de dertiende etappe. Het leek wel een toerritje op een mooie vakantiedag, zoals hij erover sprak bij aankomst in het bivak in Córdoba, compleet met koffie en ijsjes onderweg. “Het was een lange dag, van in totaal ruim 900 kilometer, maar ik heb er van begin tot eind van genoten.” De etappe was verdeeld in twee proeven, eentje van 125 kilometer en eentje van 244 kilometer, die met elkaar waren verbonden door een liaison van 382 kilometer, waar de rijders 5 uur de tijd voor hadden. “Het eerste deel heb ik wat rustiger gereden dan ik zou kunnen”, vertelt Smits. “Maar het was zo leuk. Knippenpaden, diepe gaten: echt de Oirschotse hei. En dat 125 kilometer lang. Ik ben er doorheen gedanst.” Op de lange verbinding via het asfalt had Smits moeite wakker te blijven. Het was een saai stuk weg, alleen maar rechtdoor, en de zon brandde op zijn helm. “Onderweg kwam ik Hans-Jos Liefhebber tegen, die er ook doorheen zat. We zijn samen opgereden en bij het tankstation hebben we een redbulletje, koffie en twee ijsjes op. Voor het laatste stuk heb ik een muziekje opgezet en toen ging het wel weer. Ik was maar net op tijd bij de start voor de tweede special. We hebben een half uur, drie kwartier bij het tankstation gezeten, ik moest mijn roadbook nog indraaien; ik had maar net iets van drie, vier minuutjes over.” Het tweede deel, van 244 kilometer, was opnieuw puur genieten. “Mooie gravelpaden, met van die lange doorhalers. Alleen maar gas geven. Ik heb het zo naar mijn zin gehad. Dat had ik even nodig”, glunderde Smits. “Ergens op een kilometer of vier voor de finish ben ik nog wel even met de motor in het water gereden, een meter diep. Het achterwiel bleef gelukkig nog net op een bruggetje hangen. We moesten ‘m er met vier man uit trekken. Ik heb tot mijn middel in het water gestaan, dus op het laatste stukje verbinding naar het bivak had ik het ijskoud.” In de omgeving van Córdoba is zaterdag de laatste etappe van de Dakar 2018, een special van 122 kilometer. Dat lijkt echter bepaald geen ererondje te worden: er moeten dertig rio’s worden doorkruist. Gezien het aantal uitvallers en crashes van de voorlaatste dag, kan er nog van alles gebeuren. “Gewoon rustig blijven”, vond Smits. “En het brommertje naar de finish brengen.” 
 
Lees verder