Marcel Snijders tweede week in met kapotte kruisbanden

Gepubliceerd op: 12-01-2019 17:59

Marcel Snijders begint de tweede week van de Dakar Rally met kapotte kruisbanden. In een rivierbedding kwam hij ten val, waarbij hij de motor tegen zijn knie aan kreeg. Met tape en pijnstillers kwam hij de marathonetappe door. Op de rustdag haalde hij voorzichtig de tape eraf, maar dat had hij beter niet kunnen doen. “Het is helemaal dik en blauw nu.”

Later op de dag brengt Snijders in het bivak van Arequipa een bezoekje aan de teamarts van Team De Rooy, die de knie zal bekijken en opnieuw intapen. “Ik mag er mee rijden; die keuze is aan mij. Ik wil het ook zeker proberen, maar gaat het niet dan gaat het niet. Dag 7 wordt een heel zware dag, waar ik best tegenop zie, maar als ik daar doorheen kom, moet het goedkomen.”

Het ging mis toen Snijders in een rivierbedding vol stenen aan het zoeken was naar de juiste route. “Ik reed helemaal niet hard”, vertelt hij. “Misschien 30, 35 km/u. Ik zag een Kamaz rijden en wilde er achteraan. Terwijl ik naar die truck keek om te zien waar hij heen ging, lag ik ineens op de stenen. De motor viel tegen mijn knie aan, mijn onderbeen draaide 90 graden en ik hoorde het knakken.”

Een andere motorrijder hielp Snijders om zijn motor weer overeind te zetten. Heel rustig reed hij de etappe uit. In het bivak werd zijn knie ingetapet door de medische dienst en kreeg hij pijnstillers. “Maar vanochtend voelde ik het bloed er doorheen sijpelen, dus haalde ik de tape eraf en nu is het helemaal dik en blauw. Ik hoop dat ik straks mijn brace er nog omheen krijg. Dan kan ik wel rijden.”

De motorrijders vertrekken zaterdagavond om 17.00 uur lokale tijd alweer uit het bivak van Arequipa naar de start van etappe 6.  

Vorige bericht

Rainbow boendert rustig door de Dakar

Twee lekke banden, een gebutste bumper en één oei-momentje. Dat is de balans die het Rainbow Truckteam opmaakt op de rustdag van de Dakar Rally, na vijf dagen zwoegen. “Het mag de naam ‘Dakar’ zeker hebben”, vond navigator Jasper Riezebos. “Ze proberen ons echt wel naar de kloten te krijgen en hebben geen medelijden.” De Dakar is dit jaar weliswaar ‘maar’ tien dagen, het zijn wel pittige dagen. “Lang, met zware proeven”, constateerde Riezebos op de rustdag in Arequipa. “Als ik in het roadbook een afstand van 340 km zie, denk ik eerst dat het wel meevalt, maar dan blijkt het 300 km hoenkeboenke aan 30 km/u te zijn. Op die lange feshfesh-paden kun je wel eens 10 km lang doorrijden, maar dan komt er weer 15 km duinen waar je drie kwartier aan het knuppelen bent. En dan zijn het echt dikke duinen, hoor. Van die grote jongens waar we zelfs met onze truck niet in één keer boven komen.” Zonder de ‘nieuwe’ MAN had het er wellicht heel anders voor gestaan op de rustdag, dacht ook Gerrit Zuurmond. “We hebben zoveel voordeel van deze auto in de duinen”, sprak hij. “Die zijn hoog en steil, maar de tractie is geweldig. We komen veel beter boven. Alles gaat gewoon net iets sneller, soepeler en vlotter. Het is veel fijner rijden, met veel minder stress. Ik hoef ook geen grote risico’s te nemen om er doorheen te komen. Finishen is het belangrijkste, dus harder rijden dan dit hoeft niet.” Zuurmond houdt de wagen perfect in de hand, zag Riezebos tevreden. “In zo’n etappe als de laatste bijvoorbeeld (dag 5) moeten we op kompaskoers door de duinen rijden. Om die koers een beetje aan te houden, moet je heel strak sturen. Ik hoef maar aan te geven aan Gerrit welke richting hij op moet en hij wijkt er nauwelijks van af. Dat is echt heel knap, maar met deze truck kan het ook. Het ding pakt netjes op, vangt de klappen goed op en stuurt perfect. Na vijf dagen boenderen staat ie er nog keurig bij. Twee lekke banden, een gebutste bumper en één oei-momentje op een afstap van een meter of twee: meer hebben we nog niet gehad. Afkloppen maar, want er komen nog vijf dagen, maar het gaat goed zoals het gaat.” Ook in de vijfde etappe kende Rainbow geen problemen. In de duinen probeerden ze nog op de Bastion Toyota van Maik Willems en Rob van Pelt te slepen, omdat die met een kapotte versnellingsbak stond. “Alleen de achteruit deed het nog af en toe”, vertelt Riezebos. “Die ouwe Van Pelt heeft het nog geprobeerd ook: achteruit door de duinen. Wij konden ze helaas niet helpen. Het was een te groot risico om ze op die manier door de duinen te slepen. Dan zouden we zelf in de problemen komen. Gelukkig is de laatste 140 km van de proef afgelast vanwege dichte mist, want dat was alleen maar stenen en rommel. Zo proberen ze ons klein te krijgen.”
 
Lees verder