Igor Bouwens staat weer op de drempel van de top tien: “In het Empty Quarter kan alles nog”

Gepubliceerd op: 11-01-2023 23:17

In de Dakar 2023 is de karavaan aangekomen in het Empty Quarter. Igor Bouwens kwam er binnen met de achttiende tijd en schoof in het klassement op dertien naar elf. “Maar de komende twee dagen is nog alles mogelijk, zegt de Ivecorijder uit Ham.

Opschudding voor de start van de tiende rit, toen bleek dat Ales Loprais, de leider bij de trucks, uit de wedstrijd is gestapt. De onfortuinlijke Tsjech was dinsdag betrokken bij een ongeval met dodelijke afloop. Hij raakte een Italiaanse toeschouwer die zich ongelukkig had opgesteld, net voorbij de top van een duin.

Voor de anderen begon de etappe met een verbindingsrit van 470 kilometer, gevolgd door een korte klassementsproef van 114 kilometer. Die gaf al een voorproefje van wat de komende twee dagen op het menu staat: het Lege Kwartier of Empty Quarter. Een gevreesde zandbak zo groot als heel Frankrijk. De rit kwam op naam van de Nederlander Pascal de Baar. Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom pakten de duinen met overleg aan en zochten liever wat langer naar een doorgang, zodat ze zeker niet zouden vastrijden. Dat lukte, en met de achttiende tijd op bijna 59 minuten van de winnaar schoven ze twee plaatsen op in het klassement. Zo staan ze weer op de drempel van de beoogde top tien.

Igor Bouwens: “Het was maar 115 kilometer vandaag, maar toch was het een pittige rit. We haalden gemiddeld maar 32 km/u. Het waren alleen maar duinen, maar het ging vrij goed: goed opgelet, goed gekeken. De laatste tien kilometers waren zoals het Empty Quarter, dat de komende twee dagen op ons afkomt. Daar moet je goed rondkijken, want recht omhoog gaat niet. Je moet goed kijken langs welke kant je erop kan geraken, want boven ligt een waypoint dat je niet mag missen. Ondertussen moet je opletten dat je niet vastrijdt, niet in een gat belandt en niet omvalt. Elders kan je 20 of 30 kilometer doorrijden tussen twee duinen, maar in het Empty Quarter heb je de ene na de andere. Beneden wacht meteen de volgende. Constant zand, en heel los zand. Je moet elke minuut opletten, of je staat een halfuur stil. Ik verwacht niet dat het klassement vooraan bij de koplopers nog overhoop wordt gehaald, maar waar wij staan – van pakweg plaats 7 tot 13 – kan er nog veel gebeuren. Als je uit de auto moet om zand te scheppen, is een uur immers niets.”

De twee ritten van donderdag (426 km) en vrijdag (375 km) vormen een marathonetappe: tussenin mag niemand aan de voertuigen sleutelen. De deelnemers slapen in een ander bivak dan hun serviceteams. Na deze koninginnenritten gaat het bijna linea recta naar de finishlijn, zondag in Dammam.

Vorige bericht

Pol: “Het mag wel zwaarder”

Terwijl het hele deelnemersveld zich puffend, steunend en kreunend door de dagen zwoegt zegt Mirjam doodleuk na het eerste gedeelte van de marathonetappe: “Nou, dat had wel zwaarder gemogen?!” Dat vraagt wederom om een beetje uitleg. “Dit zijn de etappes waar ik goed in ben dus dit zijn de etappes dat ik verschil kan maken. Maar dat lukte niet in deze special stage. Want na elke duinenpartij kwam een grote open vlakte. Dan kan iedereen die zich volledig leegreed in de duinen weer even op adem komen op het vlakke stuk!” Mirjam legt verder uit: “Als er rijders in die duinen al op het randje van breken staan dan zijn dit de etappes dat ze over hun grens heen gaan en kapotgaan. En zo schuif ik steeds verder naar voren.” Maar ze heeft ontzettend genoten van het prachtige duinenlandschap waar ze zich zo in thuis voelt. Ze reed deze etappe heel constant. “Jammer dat ik niet met andere, snelle rijders op kon rijden. Als je alleen rijdt, daag je jezelf nooit zo uit dan je doet met andere rijders. We zijn lekker vroeg in het bivak, ik heb de motor al nagekeken, die heeft het prima gehouden. Ik heb filters en oliën nagekeken, allemaal picobello! Het tentje staat al en die heb ik heel tactisch neergezet, dat ben ik aan het bewaken want volgens mij heeft iemand bedacht dat ik met de hele zooi moet verhuizen, maar dat doe ik echt niet!” En hoe was het om door het beroemde en beruchte Empty Quarter te rijden: “Ja prachtig! Dit is het! Zo moeten duinen zijn. Zacht. Zacht zand. Lastig rijden. Ploeteren. Soms. Heerlijk!”, verzucht Mirjam. En ik moet natuurlijk wel eerlijk zijn want dit is hele andere koek als je in de problemen komt. Ik mag niet klagen want, zowel gisteren als vandaag: ‘ik ben er nog nooit zo goed doorheen gekomen!’. Ik heb een super etappe gehad, niks ging er fout, navigeren ging perfect, kortom: een prachtige dag. Het gaat allemaal goed, bijna foutloos.” Eigenlijk, heel simpel gezegd, bedoelt Mirjam te zeggen: “Ik kijk wederom uit naar morgen, 185km special stage in het Empty Quarter met hopelijk heel veel uitdaging!”
 
Lees verder