Pol: “Het mag wel zwaarder”

Gepubliceerd op: 12-01-2023 14:16

Terwijl het hele deelnemersveld zich puffend, steunend en kreunend door de dagen zwoegt zegt Mirjam doodleuk na het eerste gedeelte van de marathonetappe: “Nou, dat had wel zwaarder gemogen?!”
Dat vraagt wederom om een beetje uitleg. “Dit zijn de etappes waar ik goed in ben dus dit zijn de etappes dat ik verschil kan maken. Maar dat lukte niet in deze special stage. Want na elke duinenpartij kwam een grote open vlakte. Dan kan iedereen die zich volledig leegreed in de duinen weer even op adem komen op het vlakke stuk!”
Mirjam legt verder uit: “Als er rijders in die duinen al op het randje van breken staan dan zijn dit de etappes dat ze over hun grens heen gaan en kapotgaan. En zo schuif ik steeds verder naar voren.”

Maar ze heeft ontzettend genoten van het prachtige duinenlandschap waar ze zich zo in thuis voelt. Ze reed deze etappe heel constant. “Jammer dat ik niet met andere, snelle rijders op kon rijden. Als je alleen rijdt, daag je jezelf nooit zo uit dan je doet met andere rijders.
We zijn lekker vroeg in het bivak, ik heb de motor al nagekeken, die heeft het prima gehouden. Ik heb filters en oliën nagekeken, allemaal picobello! Het tentje staat al en die heb ik heel tactisch neergezet, dat ben ik aan het bewaken want volgens mij heeft iemand bedacht dat ik met de hele zooi moet verhuizen, maar dat doe ik echt niet!”

En hoe was het om door het beroemde en beruchte Empty Quarter te rijden: “Ja prachtig! Dit is het! Zo moeten duinen zijn. Zacht. Zacht zand. Lastig rijden. Ploeteren. Soms. Heerlijk!”, verzucht Mirjam. En ik moet natuurlijk wel eerlijk zijn want dit is hele andere koek als je in de problemen komt. Ik mag niet klagen want, zowel gisteren als vandaag: ‘ik ben er nog nooit zo goed doorheen gekomen!’. Ik heb een super etappe gehad, niks ging er fout, navigeren ging perfect, kortom: een prachtige dag. Het gaat allemaal goed, bijna foutloos.”

Eigenlijk, heel simpel gezegd, bedoelt Mirjam te zeggen: “Ik kijk wederom uit naar morgen, 185km special stage in het Empty Quarter met hopelijk heel veel uitdaging!”

Vorige bericht

De Baar kan ritme niet vinden in etappe 11

De eerste helft van de marathonetappe was een zware etappe, vond Pascal de Baar. “Dat hadden ze al voorspeld”, wist hij. “Dat zeggen ze wel vaker en dan valt het mee, maar nu hadden ze wel gelijk.” Ondanks dat hij een paar keer vast was komen te zitten in de duinen, eindigde de Riwald-rijder op de derde plaats van de dag, 18 minuten achter etappewinnaar Martin van den Brink. De etappe van 275 kilometer kende een gevarieerd terrein, met duinen en wat snelle paden. “Gaandeweg de dag werd het zand steeds losser”, merkte De Baar. “Het leek of mijn diff niet werkte, maar zal wel niet.” Mede door de variatie was het lastig om een ritme te vinden, vond De Baar. “Mij lukte het niet goed in elk geval. We hebben daardoor ook een keer of vier even vastgezeten. Met behulp van de luchtkussens konden we er snel weer uit, dus dat was geen groot probleem. En de rest heeft ook problemen gehad.” Klassementsleider Janus van Kasteren bijvoorbeeld, die in een duinpan terecht kwam. “Maar die heb ik niet gezien”, zei De Baar. In het marathonbivak, niet ver van de grens met Oman en Abu Dhabi in the middle of nowhere, zijn de assistentietrucks en de monteurs niet toegestaan en dus moeten de deelnemers in de wedstrijd alles zelf doen. “We gaan alles even goed nalopen, maar ik verwacht geen problemen tegen te komen die we niet zelf kunnen oplossen”, zei De Baar. De twaalfde etappe brengt de deelnemers weer terug naar Shaybah. De Baar begint als derde truck aan de wedstrijddag.
 
Lees verder