Igor Bouwens sluit weer aan na onvergetelijke nacht in de woestijn

Gepubliceerd op: 15-01-2023 13:42

Igor Bouwens rijdt zondagochtend toch nog de laatste rit van de Dakar. Buiten klassement, weliswaar. De opgave was een opdoffer, maar de nachten onder de blote hemel, met een vuurtje en een lokalen met een gitaar, zijn herinneringen voor het leven.

De buitenwereld had twee dagen weinig of geen nieuws van Igor Bouwens, Syndiely Wade en Ulrich Boerboom nadat zij donderdag een steekas hadden gebroken in de duinen van het Empty Quarter. Dat is de tweede grootste woestijn ter wereld, na de Sahara. We kenden het verhaal van de service crew, die een bergingsoperatie op gang bracht. Pas zaterdag werden ze verenigd met Igor en co, die hun versie van het verhaal konden vertellen.

Igor Bouwens: “De marathonetappe was donderdag heel goed begonnen. Ik lag in elfde positie en had de indruk dat ik nog hoger had kunnen eindigen. Maar dan zijn we de Hino-truck van de Japanner Sugawara tegengekomen, die op zijn zij lag. We hebben hem rechtgetrokken, maar kort daarna is het ook voor ons beginnen mislopen. We zijn in een vallei beland waar we niet uit geraakten. We zaten vast in het zand en in een poging om eruit te geraken hebben we rechts voor de steekas gebroken. Toen was het hek helemaal van de dam. We konden niet meer rijden en hebben de truck aan de kant gezet.”

Vanaf dan was het wachten op hulp, maar in een dal in de hoge duinen van het Empty Quarter was geen communicatie met de buitenwereld nodig. Het service-team, dat zelf ook geen ontvangst had in het bivak, wist lange tijd van niets. Bouwens en co moesten de nacht doorbrengen in de woestijn. In de voormiddag bracht de organisatie redding. Bouwens: “Een helikopter is geland met een steekas, wat gereedschap en een extra mekanieker. We zijn beginnen sleutelen, maar inbussleutel 19 ontbrak. De helikopter is in de late namiddag opnieuw gekomen om die te brengen, en toen konden we de truck tegen de avond herstellen.”

Intussen had ook de service-crew niet stilgezeten. Ze had kennis gemaakt met twee mannen uit het naburige Oman, die de rally kwamen volgen. Mannen met kennis van de woestijn en met een Jeep Wrangler. Zij waren bereid om extra mekaniekers tot bij de Iveco te loodsen. Zij konden helpen bij de herstelling. Maar in het duister was het niet verstandig te gaan rijden. Er zat niets anders op dan nog een nacht onder de blote hemel te slapen. Dit keer niet met drie, want ook Benny, Boery, Theo en de twee Omani bleven ter plekke.

Bouwens: “Om 19 uur is het donker en dan kan je beter niet rijden in die hoge duinen. De twee Omani waren daar ook niet voor te vinden. Zo gauw het licht was, zijn we beginnen proberen uit dat diepe dal te geraken. Na een uur en twintig minuten, toen we niet meer geloofden dat het nog zou lukken, ben ik toch boven geraakt. Vanaf dan konden uit de woestijn rijden, naar de verharde weg waar de assistentie ons opwachtte.”

Zaterdagavond konden Bouwens en co het bivak in Al Hofuf binnenrijden, dat door een onweer herschapen was in een modderpoel. Daar werden de verhalen verteld en filmpjes uitgewisseld. Ook met de Omani, die als VIP werden binnengeloodst. Vooral de nacht in de woestijn zal altijd bijblijven.

Bouwens: “Je zit daar alleen, je hoort niets, en je ziet ontzettend veel sterren. Die nachten waren niet gepland, maar we hebben er dan maar het beste van gemaakt. Het was zwaar en moeilijk. Je weet dat je eruit ligt, en je weet niet hoe je daar nog weg geraakt. Maar dankzij die lokale mensen kregen we toch moet en moral om door te gaan. Met die mannen hebben we een kampvuur gemaakt. Zij hadden brood en schaap bij en hebben heel lekker voor ons gekookt. Eentje had zelfs een gitaar meer en heeft een concert gegeven. Dat was gezellig. Heel blij dat zij ons hebben willen helpen, want anders was het niet simpel geweest om uit de duinen te geraken.”

Bouwens en co is zondagochtend nog gestart in de laatste etappe, die naar de finish in Dammam leidt. In het echte klassement zullen ze niet opgenomen worden. Dat is wellicht weggelegd voor slechts 12 van de 54 deelnemers bij de trucks. Uitvallers als Igor worden opgevist in de Dakar Experience. Daarom zijn ze toch gestart in de slotrit.

Vorige bericht

Willems trots op behalen finish Dakar Rally 2023 

Maik Willems en Rob van Pelt hebben de medaille voor het finishen van de Dakar Rally binnen. De coureur van het Bastion Hotels Dakar Team spreekt over de zwaarste Dakar in jaren: “Als je deze finisht, mag je best trots zijn en zeker na wat mij meegemaakt hebben. Deze telde mee.” Zondag stond er nog een afsluitende rit van 136 kilometer op het programma. Daarin geen duinen, maar wel blubber, modder en een stuk strand. Willems was blij dat hij de finish van de proef bereikte. “De laatste dagen hebben we behoorlijk afgezien”, zegt hij. “Met die val in de elfde etappe heb ik een aardige tik voor m’n kop gehad en daar heb ik wel last van. Het is niet anders, maar ik ben blij dat het niet nog drie dagen langer duurde.” Willems en Van Pelt kregen niets cadeau in deze editie, maar zijn na veertien etappes wel de beste Nederlandse equipe op de 35ste plek bij de auto’s. Willems kijkt met voldoening terug. “Alles zat erin, het was superzwaar. Voor mij is het een van de zwaarste die ik heb meegemaakt. Er zat veel meer zand in, een goedmakertje van de afgelopen jaren.” Terugkijkend op de rally is de negende etappe het hoogtepunt voor Willems. “Ik vond het mooiste moment wel dat we uit het moeras konden komen”, zegt de routinier. “Rob koos ervoor om te rijden door het diepste water, daar durfde niemand doorheen en was onaangeroerd. Dat vond ik een geweldig leermoment. Het water kwam metershoog, maar dat vond ik een sensationele truc van Rob.” Voor Willems was het zijn zevende finish in negen Dakar-deelnames, Van Pelt finishte voor de zestiende keer. “Daar doe je het voor, de medaille is de kers op de taart. Op deze mogen we best trots zijn.”
 
Lees verder