Erik van Loon had zich erg verheugd op het tweede deel van de vijfde etappe van de Dakar 2017. Maar dat deel werd geschrapt. Door de aanhoudende regen was het parkoers tussen Tupiza en Oruro in Bolivia in iets wat het midden hield tussen een modderpoel en een ijsbaan. Aan de finish van de tot 219 kilometer ingekorte proef noteerde Van Loon de elfde tijd, op 31 minuten en 46 seconden van dagwinnaar Sébastien Loeb. Navigatie was cruciaal in de vijfde etappe. Hoe moeilijk het was, bleek wel uit het feit dat iedereen, ook de top 3, moest zoeken naar waypoints. Ook Van Loon en zijn navigator Wouter Rosegaar raakten het spoor bijster. “Daar zijn we naar mijn gevoel te veel tijd mee verloren. Bij het eerste punt zijn we op een gegeven moment een heel eind terug gereden. Vanaf daar zijn we opnieuw begonnen en toen bleek dat we vijf meter verder naar rechts hadden gemoeten. Daar baalde ik wel van.” Even verderop was een volgend lastig punt. In het roadbook stond de aanwijzing ‘meerdere tracks’. Welke daarvan de goede was, moest blijken uit de opgegeven kompaskoers. “We dachten dat we goed zaten, maar het waypoint kwam niet. Er kwamen wel allemaal auto’s teruggereden, dus wij zijn ook omgedraaid. Gelukkig vonden we het toen vrij snel, met een beetje mazzel, en hoefden we niet 14 kilometer terug naar het laatste referentiepunt waarvan we zeker wisten dat het goed was. Al met al zijn we wel een half uur zoet geweest met dat zoeken. Dat is jammer, want het rijden ging super.” De route was prachtig, vond Van Loon, met kronkelpaden door de bergen, rivierbeddingen, een partij duintjes en een flink stuk off-piste, maar de omstandigheden maakten het hachelijk. “Je kon het geen buien meer noemen. Het was gewoon plankgas regen. Met bakken kwam het uit de lucht. Het regende op een gegeven moment zo hard, dat ik medelijden had met de motorrijders. Wij konden vanuit de auto al haast niets meer zien, dus die jongens hadden het helemaal zwaar.” De regen veranderde de ondergrond is een onvoorspelbare modderpoel, met enorme plassen. “Het was niet in te schatten hoe de grip was, omdat het steeds anders was. Witte klei, rode klei, soms droog, soms was het net ijs, zo glad. Ik kan wel snappen dat ze de proef hebben ingekort. Het was echt gevaarlijk op sommige momenten.” Met zijn elfde tijd was Van Loon niet helemaal tevreden, maar ‘teleurgesteld’ was het ook niet. In het klassement kroop hij weer twee plaatsjes op, naar de twintigste positie. “Het zou me niet verbazen als ze de zesde etappe afgelasten vanwege de regen. Dat zou jammer zijn, want dat is weer een kans minder om tijd terug te harken”, zei Van Loon in het bivak in Oruro, waar iedereen tot de knieën in het water stond en waar de campers vanwege de blubber niet kunnen komen.