Van den Heuvel dankt organisatie: Leuk om in het donker te rijden

Gepubliceerd op: 20-01-2018 05:24

Van tijden en uitslagen en klassementen is niets bekend. Zo laat waren de trucks aan de finish van de dertiende etappe. De Scania van Team DakarSpeed meerde na één uur ’s nachts aan in het bivak en was daarmee de eerste (en misschien wel enige) van de Nederlandse trucks. De voorlaatste etappe was nog een heel pittige en Maurik van den Heuvel was blij dat hij in Córdoba was. “We hebben het weer niet cadeau gekregen.”

Een koud alcoholvrij biertje – meer kon Van den Heuvel ook niet meer hebben, zo moe was hij na dik 900 kilometer, waarvan 369 kilometer special. Die special was verdeeld in twee proeven, met een lange verbinding er tussen. In het eerste deel (125 kilometer) liep het niet echt lekker. Van den Heuvel kwam op anderhalf uur achterstand aan bij de verbinding.

“Na 10 kilometer waren weer de bouten van de spoorstang afgebroken”, vertelt hij. “Gewoonlijk is dat wel anderhalf uur werk, maar we weten inmiddels – helaas – hoe het moet. We kunnen het nu in 25 minuten. Daarna maakten we de fout tijd te willen goedmaken en reden we in de haast een band lek. Weer 10 minuten kwijt.”

Die malheur was niet het enige wat tijd kostte. De proef zelf deed dat ook. “120 kilometer stuiteren door duintjes met bomen en takken. Het was echt niet leuk. De laatste 20, 30 kilometer was ik het helemaal beu.”

Door de vertraging in het eerste deel, en de 382 kilometer verbinding tussenin, begon Van den Heuvel pas aan deel 2 (244 kilometer) toen het al begon te schemeren. Nog meer vertraging zou je denken, maar dat viel reuze mee. “Ik denk dat we sommige stukken sneller hebben gedaan in het donker dan in het licht. Het waren veel snelle paden, met korte draaien, maar in het donker zag je niet hoe diep de afgronden waren. Complimenten aan de organisatie van de Dakar: ik vond het hartstikke leuk om in het donker te rijden.”

In het tweede deel kwam Van den Heuvel de twee andere Nederlandse trucks tegen. Ton van Genugten, die zonder stuurbekrachtiging de bochtige proef moest afleggen, en Gert Huzink, die vermoedelijk de dynamo kapot had. “Ik gun het ze niet, integendeel. Maar voor het klassement komt het ons niet slecht uit. Ik heb geen idee waar we inmiddels staan, maar we zijn zeker twee plaatsen gestegen, minimaal. De laatste 122 kilometer van zaterdag gaan we op eieren naar de finish.”

Terug naar overzicht

Vorige bericht

Ook de vervelende etappes horen erbij, vindt Maik Willems

In twee weken tijd is de auto van Maik Willems nagenoeg onherkenbaar geworden. De dertiende etappe van de Dakar Rally maakte het er niet beter op. Dik 900 kilometer kwam erbij op de teller, waarvan 369 kilometer bergop bergaf door het stof. “Het is een werkpaard geworden”, zei Willems bij aankomst in Córdoba. “Een auto met ervaring. Dat heeft z’n charme, maar ik denk niet dat ik ‘m zo laat.” Pas na middernacht lokale tijd meldden Maik Willems en Rob van Pelt zich bij het Bastion Hotels Dakar Team in het bivak. Alleen al over de 369 geklokte kilometers hadden ze 7 uur en een kwartier gedaan. Een stukje van 100 kilometer had 3,5 uur gekost. “We krijgen wel waar voor ons geld deze Dakar”, pufte Willems. “Het is lang geleden dat we pas na middernacht binnen waren, zonder dat we met stukken hebben gestaan.” De voorlaatste etappe van de jubileumeditie van de Dakar was opnieuw een kneiter. Niet dat Willems het erg naar zijn zin had gehad. “In de tweede versnelling naar boven, in de derde versnelling naar beneden en zo honderdduizend keer. Er was geen zak aan, het was gewoon ploegen.” Maar dat hoort er wel bij in een Dakar, beaamde Willems. Wat hem betreft kan het niet zwaar genoeg zijn en de vervelende ploeteretappes horen daar ook bij. “Iedereen liep te zeuren dat het te makkelijk was. Nou, daar hoor je niemand meer over hoor. Het was een prachtige Dakar, die mag als voorbeeld dienen voor de komende jaren. Als ze nu ook nog eens die rare parallelle routes en bypasses schrappen, is het helemaal mooi. Ik vind dat niet horen: om de duinen heen rijden, 50 uur straftijd pakken en gewoon weer doorgaan. Daar gáát het toch juist om, om het moeilijke? Je gaat toch ook niet bij een marathon zeggen: ‘Je mag gerust 10 kilometer overslaan’? Ze moeten de heroïek koesteren. Als je in een zware Dakar als deze de finish haalt, heb je wat gepresteerd. Als we zaterdagavond op het podium staan, lijst ik hem in.”

Lees verder